سەن گۈلۈم ئىدىڭ

ئابدۇسالام ئابدۇللا بۆرتېكىن

 باغدىن ئۈزمەك بولغان گۈلۈم ئىدىڭ،
باقمىغان رايىم مىنىڭ ئۆزگە گۈللەرگە.
سانجىلسىمۇ تىكەنلىرىڭ پەرۋا قىلمدىم،
قوينۇمغا سالماق بولدۇم تېڭىپ يۈرەككە.

گۈللەرمۇ كۆپ ئىدىغۇ گۈلزار ئىچىدە،
بىلمدىم نىچۈن ئۈزمەك بولدۇم سىنى.
كىپنەككە ئازراقمۇ قىلمىدىم ھەۋەس،
بۇلبۇلدەك يېنىڭدا سايراپ ھەر كۈنى.

پۇرقۇڭنى پۇرغان شۇ دەمدىن باشلاپ،
ئىلتىجايىم بولدىغۇ بىر ماڭا ئېچىلساڭ.
قۇيۇنلار بەرگىڭنى قىلمسۇن خازان،
باغرىم قان بۇلدۇ مەنسىز ئۈزۈلسەڭ.