ئېزىقىش
مۇختار ئابلىز(كۈنەس ئارالتۆپە)

كاللام قۇپقۇرۇق كېتىپ بارىمەن ،
ئاپتاپ پېشانەمنى قىززىتىپ .
ياق ياق ،
يۈرۈكىمنى بىرنەرسە سوۋۇتۇپ .
بىلەلمىدىم ئۆزۈمنىڭ كىملىكىنى ،
توساتتىنلا،
غازاڭلار تۆپىگە مىنىپ ،
شامال بىلەن تەڭ ئۇچىۋاتىمەن .
ئادەملەر ئارسىدا ئۇچىۋاتىمەن ،
ھەممىسى بىرنەرسە ئىزدەۋاتقاندەك.
كۆزلىرىنى يەرگە تىكىپ بەللىرىنى ئېگىپ،
ماڭا پەرۋامۇ قىلماي،كېتىپ بارىدۇ.
ئەنە قارا تونۇش بىر گەۋدە،
توختا ! دەپ ۋارقىرغىنىمچە ئۇنىڭ مۈرىسىگە قوندۇم .
توختامدۇ دەمسەن؟ نە توختىسۇن ،
قوللىرىغا ئېسلدىم نەخ شۇ نەخ ئۆزى !
تونۇش قوللار مەن بۇرۇن تويماي تۇتقان،
ئۆتۈم يېرىلىپ كەتكۈچە ئۇنى چاقىرۋاتىمەن.
ئەپسۇس ئاڭلىمىدى بەلكىم رايى يوقتەك،
قوللىرىنى قاقتى،
يەرگە چۈشۈپ كەتتىم.
ئادەملەر دەسسەپ ماڭماقتا ،
تەنلەر ساپساق ئاغىرىمىدى.
يۈرۈكىم ئاغرىپ كەتتى،
قوپۇشقا تەمشەلدىم قوپالمايۋاتىمەن.
جايىمدا ياتماقتىمەن ،
تۈنۈگۈن، بۈگۈن ۋە ئەتە .....