ئاخىر ھەممىگە كېرەكسىز بولدۇم
       
 ھەمدۇللا  ئابدۇراخمان  (ئۇيغۇربېك)

  مەن ھايات!
 مېڭىۋاتىمەن كۆردۈڭلارمۇ؟
  سىلەر ئۈچۈن
  يېنىۋاتىمەن كۆردۈڭلارمۇ؟
 ياق ، كۆرمىدىڭلار
 كۆردىڭلار ، كۆرمەسكە سالدىڭلار.
  توغرا كىم ئىدىم ...
  سىلەر قارىغۇدەك،
  نىمەم بار سىلەرگە يارىغۇدەك،
 ئۆزۈمدىن كۆردۈم ،
  سىلەردىن ئەمەس.
   
   شام بۇلۇپ كۆيدۈم
   كىملەر ئۈچۈن؟
  ئاھ ئۇرۇپ يۈردۈم
   كىملەر ئۈچۈن ؟
   ئاقىۋەت ئۆلدۈم
    كىملەر ئۈچۈن؟
    ئىنساننى رازى قىلالىدىممۇ؟
   مۇھاببەت ئىزدەپ تاپالىدىممۇ؟
   توغرىسى
   ئۆزۈمنى ئۆلتۈردۈم
   يۈرەكنى يۇلۇپ ، يۈرەكسىز بولدۇم،
   ئاخىر ھەممىگە كېرەكسىز بولدۇم !

     چۈشەندىم!
   ھەممىنى چۈشەندىم!
   دۇنيانى چۈشەندىم!
   ھەتتا ، ھەتتاكى
   مىڭ يىل ئۇخلىغان
   مومىيانى چۈشەندىم
     ئەفسۇز...
   ئادەمگە، ئادەم قەلبىگە
   ئامالسىز قالدىم
     ئەڭ ئاخىرى
   زوۋانسىز قالدىم .
    لېكىن ئۆگەندىم !
    سۈكۈت قىلىشنى
   يىغلاپ  تۇرۇپ كۈلۈشنى ...
     
 مەن ھايات !
   يىغلاۋاتىمەن كۆردۈڭلارمۇ؟
 يىغلاپ تۇرۇپ،
   كۈلىۋاتىمەن كۆردۈڭلارمۇ؟
 ياق كۆرمىدىڭلار ،
    ئالدىڭلاردا ، مەن گۈدەك بولدۇم.
   ھەتتا خارلىنىپ ئۆلگۈدەك بولدۇم .
     پۇشايمىنىم بار .
ئۆزۈمنى سۆيمەي ، ئۆزگىنى سۈيۈپ
پەرۋانە بۇلۇپ كۆيگىنىم ئۈچۈن .
  قەدرىمنى بىلمەي،خەق ئۈچۈن كۈيۈپ
    قۇربانە بۇلۇپ ئۆلگىنىم ئۈچۈن.
 ئاخىر ھەممىگە كېرەكسىز بولدۇم!