دوستۇم دېگەنلەر

 ئاپتۇر:خېلىل جىبران(پەيزىۋات)

بىر نان تاپساق بىرگە يىگەنلەر،

 سىرداش بىلسەم، سىرداش بىلگەنلەر،

مەن كۈلگەندە ، بىللە كۈلگەنلەر،

كىشى يىقىلسا بېرىپ يۆلىگەنلەر،

 يىقىلدىم قېنى،دوستۇم دىگەنلەر.

 كۈلپەت چۈشتى بېشىمغا بۈگۈن ،

 دۈشمەنلىرىم قىلدى سۈرگۈن.

نەدە يۈرەرمەن ئەتە ئۆگۈن ،

 كۆڭلۈمدىكى يىشىلمەس تۈگۈن .

 نەدە سىلەر دوستۇم دىگەنلەر.

خۇشاللىقىم سىلەر ئىدىڭلار،

 ناشتىلىقىم ئىدى كۈلكەڭلار.

 دۈشمەنلىرىمنى ئەزىز بىلدىڭلار،

 ھاياتىمنى خاراپ قىلدىڭلار،

 قېنى سىلەر دوستۇم دېگەنلەر.

 قىيامەتلىك دوسلۇرۇم قېنى ،

 دوسىت بۇلۇشقان ئاققۇزۇپ قېنى.

 ئىزدىمەيدۇ ئۇلارمۇ مىنى ،

 دەيمەن ئۈزۈمگە دوسىتلىرىڭ قېنى .

 تۈگىدى مىنى دوستۇم دىگەنلەر .

 چۆللەردە يۈردۈم سايەمنى باشلاپ،

 قۇشلارمۇ كەتتى چۆللەرنى تاشلاپ.

 تۇرارشۇملۇق بېشىمدىن ئاتلاپ،

قالدىم ھەيران بېشىمنى قاشلاپ .

 قېنى مىنى دوستۇم دىگەنلەر.

خەيىر دەيمەن كەتكىنىڭلەرگە،

 مىنى ياتلاپ كەچكىنىڭلەرگە .

 يەنە مۇراتقا يەتكىنىڭلەرگە،

رەھمەت دۈشمەن ئەتكىنىڭلەرگە.

 قېنى ئەمدى دوستۇم دىگەنلەر.