ھەسىرەت  
ئابلىمىتجان ۋاھاپ  (تەنھا تۇرنا)      

خۇيۇمنى ئۆزگەرتىمەن راسلا  بۆگۇندىن باشلاپ ،
ئويۇن تاماششا ھەممىنى بىشىمدىنلا تاشلاپ .
سىنى دەپ ئەمدى يۇرمەسمەن  كۆزۇمنى ياشلاپ،
ئارلىشىپ قالدىم مانا ئارتۇق ئىشقا، بىشىمنى قاشلاپ.

ئۆزۇمنىڭ قانداقلىقىنى بىلىپتىمەن ئويلىسام،
نىمە قىلساڭ  ھەرقەمدە بەش قولاپ قوللىسام.
تاماق يىدىڭمۇ دەپ ھەر كۇندە  ئۇچۇر يوللىسام،
جاۋاپ كەلدى،ئۆزۇمگە بىلىۋالدىم كوچا بويلىسام.

نەچچە بولدى سىنى مەن قايتا ئەپۇ ئەيلىسام،
قالقان بولۇپ شامال كەبىي ئەتىراپ  لەيلىسەم.
خاپا بولساڭ سىنى كۇلكە ئارلاش  بەزلىسەم،
خاتا بولسا ساڭا تەربىيە ئۆز كۆرۇپ سۆزلىسەم.

مەن توسىۋالغان بولسام سىنى شۇ  يولۇڭدىن،
بەلكى بىرى خۇشامەتتە تارتقاندۇ قولۇڭدىن.
كۇلۇپ يەتكۇچە ئاسمانغا، ئۆتۇپ كىتەر ئوڭۇڭدىن،
ئەقىل ساڭا كەلگەندە ، ئايرىلغانسەن گۇلۇڭدىن.