ئاخىرەتكە خەت 

 مۇھەممەد ئەركىن چىن يار

قولۇمدا قەغەز قەلەم ،
شىتتىرلايدۇ ئاياغ تىۋىشدەك .
روھىمنى يېزۋاتىدۇ سىزىقچىلارغا ،
خۇددى ئۆلۈمنى سېغىنغاندەك .
بىر چاغلاردا مەن دائىم قاۋاقخانىدا ،
نەچچە بوتولكىنىڭ چىشىنى چاققانتىم .
گاھىدا تامدىكى سايىلەرگە ،
بىر نەچچە رومكا زورلايتىم .
قۇچۇقۇمدا نۇرغۇن گۈزەللەرنى ئولتۇرغۇزۇپ ،
توختىماي ۋېناس ،ۋېناس دەپ توۋلايتىم .
مەس بولۇپ قالغاندا پۈتكۈل كىيىملىرىمنى سېلۋېتىپ ،
كوچىلاردىن قارا تاشلارنى تېرەتىم .
ئاندىن يۈركۈمنىڭ رەڭگى بىلەن سېلىشتۇراتىم ،
ئۇ چاغدا ئەزىرائىل بەكمۇ ئوماق ئىدى .
پىخىلداپ كۈلۈتى ،
جېنىمدىن بىر تال تېرىقنى ئېلىش ئۈچۈن .
مەن ئۇيقۇدا ،
ئۇنىڭ تېلېفون نومۇرنى سوراش كويىدا ،
ئەمما زۇۋانىم تۇتىلاتى .
تىللىرىم مەندىن تاناتى ،
ئاخىرەتنىڭ تىزىملىكىدىن ئىسمىمنى كۆرگەندە ،
خۇشامەت خېتى يازاتىم .
ناتونۇش ئادىرىسلارغا …