ئوقۇلۇش

ئابدۇراھمان ئابدۇللا

 ئوقۇيمەن چۆچۈمەل قىلىقلىرىڭنى،

ئۆمچەيگەن بەتلەرنىڭ لېۋىگە قونۇپ.

يۇتۇملاپ ئىچىمەن سېغىنىشلارنى،

 باغرىمدەك پۇچۇق قەدەھكە قۇيۇپ.

چاچلىرىم يولۇڭغا تۆكۈلەر تال-تال،

 قار كەبى ئاقىرىپ سۆيۈلمەك ئۈچۈن.

 تېتىدىم ھاياتنىڭ قىرتاقلىقىنى،

شېئىر بوپ مەن ساڭا ئوقۇلماق ئۈچۈن.

كۆكسۈڭگە ئۇرۇلۇپ چېقىلسام چۇل-چۇل،

چەكسىزلىك چاقنايدۇ قۇياش بەرگىدەك.

 ئاسمىنىم لىق تولغان پەقەت سەن بىلەن،

 ئورۇن يوق ئۆزگىگە باشنى تىققۇدەك.