ئابدۇلىتىپ: ئاتا قىسسىسى [ئۇلانما كۆچۈرۈش]

                                    ئاتا قىسسىسى

                                ئابدۇلىتىپ ئىمىن

                                    1
ئۇ - تاغ ،
قەددى ھەيۋەتلىك،
شانۇ – شاۋكەتلىك.
ئۇ – تاغ،
بەكمۇ خىسلەتلىك،
تېۋىنسام ھەردەم،
تىكلىنەر روھى دۇنيايىمدا،
نۇرلۇق  بىر ئابىدە.

ئۇ - تاغ،
مېنى كۆكرىكىدە يۆلىگەن،
قۇچىقىغا بۆلىگەن،
گۈلگە ئورايدۇ، دەپ  
تەڭداشسىز  بەدەللەر تۆلىگەن.

                    2
ئۇ – تاغ،
تاغلار ئارا ئىدى مۇنەۋۋەر،
<<  مەدەنيەت >> بايرىقىنى كۈتۈرۈپ تۇرغان.
ئاپئاق زېمىنغا
<< مەرىپەت>> ئۇرىقىنى چېچىپ تۇرغان.
ھېچ بولمىسا بۇ تۇپراقتا ،
ئۈنۈپ قالسا بىرتال<< زىر- زەۋەر>>
دەپ قىلغان ئارمان.....

ئۇ – تاغ،
تەنلىرىنى ھايات بورىنى يالاپ،
يۈرىكىنى كەلكۈنلەر  جىراپ،
ئازاپ زەنجىرلىرى بوغسىمۇ چىرماپ،
تۇرغان  تىك  بەھەيۋەت.
ئېچىلدۇرۇپ ئېتىگىدە <<گۈل>>
يىلتىز بولۇپ مەڭگۈلۈك سۇلماس.

3
ئۇ- تاغ،
ئۇ -  خىزىر سۈپەت،
تېڭىرقاشتا قويۇپ ھەممىنى،
جىمجىتقىنە
چۆكۈپ كەتتى زېمىن قېتىغا.
سىڭىپ كەتتى
باشمالتاقلار ئاراشلىرىغا.

4
ئۇ – تاغ،
چېچىپ قويغانمۇ ھاۋاغا،
ھۆرمەت، مۇھەببەتتىن
بىر ھېكمەت؟ ...
مەنمۇ يۈرىمەن،  
چۈشسىمان لەيلەپ.
ھارغىن چۈشلەرنى سۆرەپ،
<< ئىلاھ !  سەن ياخشىغا نىمانچە ئامراق!؟>>
دەپ ...

مەن چاچما شېئىرلارنى تازا بىلىپ كەتمەيتىم، بىراق بۇ شېئىرنى ئاپتورنىڭ تۇيغۇسىغا چۆكەلىگەندەك تۇيغۇدا ئوقۇغاندەك قىلىمەن.
ئىجادىيتىڭىز بەركەتلىك بولغاي. بۇ يازمىنى ئاخىرىدا   ئاينۇرى تەھرىرلىگەن. ۋاقتى  2012-9-21 18:59  

چاچما شېئىرلارنى ‹بىلىش› كەتمەيدۇ، ‹چۈشىنىش›كە تىرىشسىڭىزلا بولدى. بۇ يازغۇچىلار مۇنبىرى،مەيلى ئەسەر يوللىغاندا بولسۇن ياكى ئىنكاس يازغاندا بولسۇن، ئىملانىڭ توغرا بۇلۇشىغا ئالاھىدە دىققەت قىلغايسىز سىڭلىم!

   شۇنچىلىك ھېسنىڭ ئۆزى ماڭا زور مەدەت، رەخمەت!