كېچىدىكى ئارزۇ
قاسىم سىدىق
دېرىزەمنى سۆيگەندە شامال ئوينىشىپ،
ئاستا چىقتىم تالاغا ئۇنى ئەگىشىپ.
كۈمۈش قېيىق ئۈزەتتى ئېگىز ئاسماندا،
تارتار ئىدى زوقۇمنى قوشلار سايرىشىپ.
بۇلاق سۈيى ئاقاتتى قىرغاقنى سۆيۈپ،
ئوينار ئىدى بېلىقلار ئۇندا جۈپلىشىپ.
ئۆزگە جان يوق مېنىڭدىن خىلۋەتكە مېھمان،
موھىت بىلەن ئۈن-تىنسىز يۈردۈم سىردىشىپ.
تەبىئەتنىڭ غەزىنىسى ئەجەپ كەڭ ئىكەن،
قالدىم ئۇشبۇ سەيلىدە تامام ئېلىشىپ.
بولساڭ ئېدىڭ ئامرىقىم سەنمۇ بۇ كېچە،
قالار ئىدۇق دالاغا بىز ھەم يارىشىپ.
مەنبە:<<ئىلى دەرياسى>>ژۇرنىلى،1987-يىل1-سان
بۇ يازمىنى ئاخىرىدا TAYANQIMBAR تەھرىرلىگەن. ۋاقتى 2013-1-13 21:59