سېھىرلەنگەن شەھەر

قەدىمكى زاماندا بىر تاغلىق شەھەر بولغانىكەن. ئۇشەھەرنىڭ ئەتراپىنى ئاسمانغا تاقىشىپ تۇر -غان ئېگىز تاغلار ئوراپ تۇرغاچقا، ئۇچار قۇشلارمۇ  خالىغانچە شەھەرگە ئۇچۇپ كىرەلمەيدىكەن. پەقەت شەھەرنىڭ شىمالى تەرىپىدە بىرلا چوڭ دەرۋازا بار ئىكەن، شەھەرگە ئاشۇ دەرۋازا ئارقىلىق كىرىپ- چىققىلى بولىدىكەن. ئۇشەھەر پادىشاھى ئۆزئېلىگە ھېرىسمەن ، خەلقىگە كۆيۈمچان ئىكەن، شۇڭايۇرت پاراۋان، خەلق خۇشال-خورام تۇرمۇش كەچۈرىدىكەن. لېكىن ، پادىشاھ يۇرتنى ياۋدىن خالىي قىلىش ئۈچۈن:((شەھەرگە كىرىش بار ، چىقىش يوق)) دەپ ھۆكۈم قىلىپ ،دەرۋازىنى ناھايىتى چىڭ ساقلايدىكەن، ساقلىغامدىمۇ ئادەمگە ئىشەنمەي ، بىر قارا دىۋىنى دەرۋازىنى ساقلاشقا قويغا _ نىكەن.       يۇرت پاراۋان،خەلق شادىمان ئۆتكەچكە ،خەلق ئۆزىنىڭ ئاشۇ تۇرمۇشىغا مۇيەسسەر بولغانلىقىنى پادىشاھنىڭ ياخشىلىقىدىن دەپ قاراپ ، ئۆز مىننەتدارلىقىنى بۈلدۈرۈش ئۈچۈن ، ئۇنىڭ ھەرقانداق ئەمرىنى بەجا كەلتۈرۈپ ، پادىشاھنىڭ توققۇزىنى تەل قىلغانىكەن. پادىشاھنىڭ قولىنى سۇنسا ئايغا يەتكۈچىلىكى بار ئىكەن. لېكىن، ئۆزتەختىگە ۋارىسلىق قىلغۇدەك بىرەر پەرزەنتتى بولمىغاچقا، دائىم پەرزەنتلىك بولۇشنىڭ ئامالىنى ئويلايدىكەن. ئاخىر كاللىسىغا بىر ئوي كەپتۇ-دە، ئۆزۋەزىرىگەئېيتىش ئۈچۈن ئۇنى ئالدىغا چاقىرىپ : _ ئەي ۋەزىر ئەزەم، ئۆزۈڭگە ئايان ،مېنىڭ پەرزەنتىم يوق، مەن بۇتوغرىدا كۆپ باش قاتۇردۇم، ئاخىرى ياقا يۇرتتىن ئانىسى تېخى ئەمچەك سالمىغان بىر جۈپ پەرزەنت ئەكىلىپ بېقىش قارارىغا كەلدىم.سەنچە قانداق ؟_دەپتۇ. پادىشاھنىڭ سايىسىدە كۈن ئېلىپ، قورساق  بېقىپ كېلىۋاتقان ۋەزىر قىلچە ئويلانماي، پادىشاھنىڭ بۇ ئويىنىڭ  راستتىنلا دانا ئوي  بولغانلىقىنى بىلدۈرۈپتۇ. ئۇلار ئىككىسى مەسلىھەتنى پىشۇرۇپ ، ئۆزلىرىنىڭ يېقىن ئادىمىدىن بەش كىشىنى ئالدىغا چاقىرىپ، بۇ ئىشنى ئۇلارغا تاپشۇرۇپ:    _ بۇ ئىش شۇنداق مەخپى بولسۇنكى،سىلەردىن باشقا ئىنسۇ جىن بىلمىسۇن.سىلەر ئەكىلىدىغان بالا ئانىسىدىن يېڭى تۇغۇلغان ،تېخى ئاغزىغا ئەمچەك سېلىنمىغان ،بىرى ئوغۇل،بىرى قىزبولىشى شەرت. بالىلارنى تاپقاندىن كېيىن ساق-سالامەت ئالدىمغا ئەكەلساڭلار،سىلەر رازى بولغۇدەك ئىنئام بېرى- مەن،_دەپتۇ.ئۇلار، پادىشاھقا خىزمەت قىلىش پۇرسىتى كەلدى دېيىشىپ، ھەممە شەرتلەرگە شەرتسىز ماقۇل بوپتۇ.    پادىشاھ ئۇلارنى ياخشى ئاتلارغا مىندۈرۈپ يولغا ساپتۇ.ئۇلار پادىشاھ بىلەن خوشلىشىپ ، كېچە_ كۈندۈز يول يۈرۈپ ئاخىر بىر چوڭ شەھەرگە يېتىپ كەپتۇ،شەھەرنىڭ ئاۋات سارىيىغائورۇنلىشىپ ، ئۆز ۋەزىپىسىنى ئورۇنداش ئۈچۈن  پۇرسەت كۈتۈپ، شەھەرنىڭ كوچىلىرىنى ، مەھەللىرىنى ئايلىنىپ يۈرۈپتۇ. ئارىدىن خېلى ئۆتكەندە ، بىركۈنى ئۇلار ھەشەمەتلىك بىر ھويلىنىڭ ئالدىدىن ئۆتۈپ كېتىۋىتىپ يەڭگىشكە ئاز كۈنى قالغان بىر ئايالنى كۆرۈپتۇ ھەم ئىككىسى شۇ ئايالنىڭ بالىسىنى ئوغىر- لاش ئۈچۈن پۇرسەت كۈتۈپ تۇرۇپتۇ.قالغانلىرى شۇ مەھەللىنى ئارىلاپ،يەنەيەڭگىش ئۈچۈن كۈنىلا قالغان بىرئايالنى ئۇچرىتىپتۇھەم ئىككىسى شۇيەردە قېلىپ،بىرىنى تەييارلىقنى پۈتتۈرۈپ تۇرۇشقا بۇيرۇ- ۋىتىپ،ئۆزلىرى پۇرسەتنى قولدىن  بەرمەسلىك ئۈچۈن شۇ ھويلىلاردىن يىراق  كەتمەي تۇرۇپتۇ. ئاخىر ۋاقىت - قەرەل توشۇپ ، بىرىنجى ھويلىدىكى ئايال ئوغۇل تۇغۇپتۇ . ئۇلار قاراپ تۇرۇپ ،كىندىكى كېسىلىپ بالا زاكىلانغاندىن كېيىن ، زورلۇق بىلەن ئۆيگە باستۇرۇپ كىرىپ:   _ بالىنى بىزگە بېرىڭلار ، باقىمىز، _ دەپتۇ ، لېكىن ئانا باغرىنى يېرىپ چىققان پەرزەنتتىن قانداق كەچسۇن؟!  ئۇ قىلچە رازى بولماپتۇ . ئەمما، ئۇلار ئانىنىڭ داد- پەريادى، يىغا-زارىغا پەرۋا قىلماي بالىنى ئېلىپ قىچىپتۇ...     ئىككىنچى ھويلىدىكى ئايال قوشكىزەك تۇغۇپتۇ . ئۇلار ئۇ ئايالنىڭ بىر بالىسىنىمۇ زورلۇق بىلەن تارتىۋىلىپ ئېلىپ قىچىپتۇ . بالىلارنىڭ ئاتا-ئانىسى قان يىغلاپ قاپتۇ...

كۆرۈلۈشى:504

قوشۇلغان ۋاقتى:2010-2-15 13:09:08

يوللىغۇچى ئەزا:admin

سىرلىقلىقىڭىزنى..	چاچ چۈشۈشنى كەلت..	ھەددىدىن زىيادە ..	سەۋزە ئۆپكىنى ئا..	مېۋە پوستى بىلەن..	دۇنيادىكى ئەڭ تو..
ئاياللارنىڭ جورا..	«ئەر-خوتۇنلار ئو..	ئەر -ئاياللار ھەق..	ھازىرنىڭ ئۆزى بە..	تەنھالىق ئىنسانغ..	ساپما كەشنىڭ زىي..