‏بالىلىقىمنى ئەسلەپ
ئامىنەم مەتتۇرسۇن
‏
ئالبۇمغا قاراپ تۇيۇقسڭز ،
ئەسلەپ قالدىم بالىلىقىمنى.
ئوينار ئىدىم غەمسىز شادىمان،
دوسلار ئارا تىزىپ ئۈنچىنى

‏
‏خىيال قۇشى ئۇچۇپ يىراققا،
چىۋىق ئېتىم كەلدى يۇگۈرەپ.
جان ئانامنىڭ ئەللەي ناخشىسى،
يۈرۈگۈمنى ئەزدى چىچەكلەپ.

ئاھ، شۇ ئۇماق بالىلىق پەسلىم ،
ئۈتۈپ كەتتى بىر تاخلاش بىلەن.
ئاھ، بالىلىق نەدىسەن ئەركەم،
دەپ توۋلىدىم چەكسىز غەم بىلەن.
 

 

2013-يىل 11- ئاي (خوتەن)

‏