ئۇ مائارىپ ئىدارىسىنىڭ خىزمەتچىسى بولۇش سۈپىتى بىلەن تەشكىلنىڭ ئورۇنلاشتۇرۇشى بويىچە چۆەن شى ناھىيىسىنىڭ نامرات بىر تاغلىق كەنتىگە خىزمەت تەكشۈرۈش ئۈچۈن يولغا چىقتى. توپتوغرا بىر كېچە – كۈندۈز ئاپتوموبىلغا ئولتۇرۇش، ئىككى سائەتتتىن ئارتۇقراق پىيادە مېڭىش ئارقىلىق ئۇ ئاخىرى كەنتكە كىرىش ئېغىزىدىكى تاغ قاپتىلىغا يېتىپ كەلدى. كەنت باشلىقى ئاللىبۇرۇنلا بىر قانچە كىشىنى باشلاپ ئۇنى يول ئېغىزىدا كۈتۈپ تۇرغان ئىدى.
— چىن مۇئەللىم، سىزنىڭ كەنتىمىزگە كەلگەنلىكىڭىزنى قارشى ئالىمىز،– دېدى كەنت باشلىقى ئۇنىڭ بىلەن قول ئېلىشىپ كۆرۈشۇپ،– قاراڭ بۇ يولنى بالىلار سىزنى قارشى ئېلىش يۈزىسىدىن يېڭىدىن تۈزلەپ ياسىدى،– كەنت باشلىقى يولدا ماڭغاچ تەكشى تۈزلەنگەن تاغ يولنى ئۇنىڭغا كۆرسەتتى.
— مېنى قارشى ئېلىش يۈزسىدىن ئالاھىدە يول ياسىدىڭلارما؟– سورىدى ئۇ ھەيرانلىق نەزىرى بىلەن.
— شۇنداق بولمايچۇ؟! بەلكىم بىلمەسلىكىڭىز مۇمكىن، بىزنىڭ بۇ يەرگە ئۈچ يىلدىن بۇيان بىرەر ئوقۇتقۇچىمۇ كېلىپ باقمىدى...– كەنت باشلىقى سۆزلىگەنسېرى ھاياجانلىنىپ كېتىۋاتاتتى.
ئۇلار خېلى ئۇزاق ماڭغاندىن كېيىن مەكتەپكە يېتىپ كەلدى. مەكتەپ قورۇسىدا بالىلار مەيدانغا تىزىلىپ ئۇنى قارشى ئېلىشنى كۈتۈپ تۇرغان ئىدى. ئۇ مەكتەپ دەرۋازىسىدىن كىرىشى بىلەنلا بالىلار ئۇنىڭغا سالام بەردى.
— ساۋاقداشلار بىز قىزغىن چاۋاكلىرىمىز بىلەن مەكتىپىمىزگە يېڭىدىن كەلگەن چىن مۇئەللىمنى قارشى ئالايلى!– دېدى كەنت باشلىقى ئوقۇغۇچىلارنىڭ ئالدىغا كېلىپ ئۈنلۈك ئاۋازدا. بالىلارنىڭ چاۋاك سادالىرى مەكتەپ قورۇسىنى بىر ئالدى. ئۇ نېمە ئىش بولۇپ كەتكەنلىكىنى ئاڭقىرالماي بىر ھازا تۇرۇپ كەتكەندىن كېيىن ئاستا كەنت باشلىقىنىڭ قۇلىقىغا پىچىرلىدى:
— كەنت باشلىقى مەن بۇ يەرگە ئوقۇتقۇچىلىق قىلىش ئۈچۈن ئەمەس خىزمەت تەكشۈرۈش ئۈچۈن كەلدىم.
— نېمە؟ سىز يۇقىرىنىڭ ئوقۇتۇشقا ياردەم بېرىش ئۈچۈن بىزگە ئەۋەتكەن ئوقۇتقۇچى ئەمەسما؟– سورىدى كەنت باشلىقى دىمىقىنى قېقىپ.
— ياق، ئەمەس، مەن پەقەت خىزمەت تەكشۈرۈش ئۈچۈنلا كەلگەن.
كەنت باشلىقىنىڭ چىرايى ئۆزگىرىشكە باشلىدى. ئارىنى نەچچە مىنۇت جىمجىتلىق باستى.
— چىن مۇئەللىم، سىز كەلگەن ئىكەنسىز مۇشۇ تەكشۈرۈش جەريانىدىكى ۋاقتىڭىزدىن پايدىلىنىپ بالىلارغا دەرس ئۆتۈپ بەرگەن بولسىڭىز... سىزچە بولارمۇ؟ – دېدى كەنت باشلىقى ئارىدىكى جىمجىتلىقنى بۇزۇپ بىر خىل ئۆتۇنۇش قىياپىتىدە.
چىن مۇئەللىم بېشىنى لىڭشىتتى. شۇنداق قىلىپ، ئۇ ئۈچ كۈنلۈك تەكشۈرۈش جەريانىدا بالىلارغا دەرس ئۆتتى، بالىلار ئۇنىڭ ھەر بىر سائەتلىك دەرسىنى ناھايىتى كۆڭۈل قويۇپ ئاڭلىدى. ئاتا – ئانىلار بالىلىرىنى كۆپرەك نەرسە ئۆگىنىۋالسۇن دەپ ئۇلارنىڭ چۈشلۈك تامىقىنىمۇ مەكتەپكە ئەكىلىپ بەردى.
ھەش –پەش دېگۇچە بۇ ئۈچ كۈنمۇ ناھايتى تېزلا ئۆتۈپ كەتتى. ئۇ ئەتىگەنلىك ماشىنىغا ئۈلگۈرۈش ئۈچۈن سەھەرلا ئورنىدىن تۇردى. كەنتتىكىلەر بالىلىرىنى ئەگەشتۈرۈپ ئۇنى تاغ قاپتىلىغىچە ئۇزۇتۇپ چىقتى.
— قاراڭ چىن مۇئەللىم، كونىلاردا بىر كۈنلۈك ئوقۇتقۇچىلىق مېھرى يۈز كۈنلۈك ئاتا – ئانا مېھرى بىلەن تەڭ دەيدىغان گەپ بار، بۇ بالىلار ھازىر ئوقۇتقۇچىسىنى ئەمەس ئاتا – ئانىسىنى ئۇزىتىۋاتىدۇ،– دېدى كەنت باشلىقى ئۇنىڭ قولىنى چىڭ تۇتۇپ تۇرۇپ. ئۇنىڭ كۆزلىرى ئىختىيارسىز نەملەشتى، ئۇ بالىلار بىلەن تاغ قاپتىلىدا خوشلىشىپ، قول چىراقنى ياندۇرۇپ يولغا چىقتى. خېلى ئۇزاق ماڭغاندىن كېيىن ئۇ توساتتىن ئارقىسىدىن ئاڭلانغان يەڭگىل ئاياق ئاۋازىنى ئاڭلىدى ۋە ئارقىسىغا ئۆرۈلۈپ ئۆزىگە ئەگىشىپ كېلىۋاتقان بىر بالىنى كۆرۈپ ھەيران بولغان ھالدا ئۇنىڭدىن سورىدى:
— سەن نېمىشقا ماڭا ئەگىشىپ كەلدىڭ؟
— مەن پەقەت سىزنى ئۇزۇتۇپ قوياي دېگەن ئىدىم،– دېدى بالا ئاغزىنى ئۆمچەيتكەن ھالدا.
— بولدى قايتىپ كەتكىن.
— مەن سىزنى ئۇزۇتۇپ قوياي مۇئەللىم، يولدا بۆرە بار، ئالدىنقى قېتىم كەلگەن مۇئەللىم مۇشۇ يولدا بۆرىگە يولۇقۇپ، كەنتكە كەلمەيلا قورقۇپ كېتىپ قالغان ئىدى،– دېدى بالا يەرگە قاراپ.
— سەن مېنى ئۇزۇتۇپ قويساڭ يەنە قايتىپ كېتىسەن ئەمەسمۇ؟ سەن بۆرىدىن قورقمامسەن؟– سورىدى ئۇ مېھرىبانلىق بىلەن بالىنىڭ بېشىنى سىلاپ.
— قورقىمەن، لېكىن سىزنىڭ قايتا كەلمەي قېلىشىڭىزدىن ئەنسىرەيمەن،– دېدى بالا يىغلامسىرىغان ھالدا.
ئۇ بالىنىڭ ئاخىرقى جاۋابىنى ئاڭلاپ قاققان قوزۇقتەك تۇرۇپلا قالدى، ئىككى تامچە يېشى ئۇنىڭ مەڭزىنى بويلاپ ئېڭىكىگە ئېقىپ چۈشتى.
— يۈر، بولدى، بىللە قايتايلى– دېدى ئۇ بالىنىڭ مۈرىسىنى تۇتۇپ، –مەن كەتمەيمەن.
— راستما مۇئەللىم؟!!– بالىنىڭ كۆزلىرى چاقناپ كەتكەنىدى.
— شۇنداق.
شۇنداق قىلىپ چىن مۇئەللىم شۇ تۇرغىنىچە بۇ كەنتتە توپتوغرا ئۈچ يىل تۇرۇپ قالدى.
 |
سۆھبەتخانىدا ھازىر ئادەم بار | │ |