شائىرىمىز نىمشىھىت ھەققىدە نىمىلەرنى بىلىسىز؟

كۈلكە

كۈلكە

چىقسام ناگاھ ئىشىككە

چىقسام ناگاھ ئىشىككە،
كۆرۈندى بىر جانان قىز،
كۆزلىرى گۆھەر يەڭلىغ،
يۈزى ماھى تابان قىز.

تىكىلىپ قاراپ قالدىم،
بىر نەپەس ئارام ئالدىم،
جىلۋە بىرلەن كۆز ياشلاپ،
قىلىپ كەلدى جەۋلان قىز.

ھا… ھا… قىلىپ ئۈن چىقتى،
ئىككى ياقتىن كۈن چىقتى،
قاشلىرى قەلەم ئوخشاش،
سۇمبۇل چېچى رەيھان قىز.

يېتىپ كەلدى بىر پەستە،
«ياخشىمۇسىز؟!» دېدى تەستە،
سۆزلىيەلمەي قېتىپ قالدىم،
بولدى ماڭا ھەيران قىز.

لېۋىدە تەبەسسۇم بار،
كۆڭلىدە تەرەھھۇم بار،
ئەمما كۆزى قىيمايدۇ،
قىلدى مېنى ۋەيران قىز.

ئۆتۈۋراق كۈلۈپ قويدى،
كۆچ قىرىن سېلىپ قويدى،
مۇردا تەنگە جان بېرىپ،
قىلدى خەير-ئېھسان قىز.

كۆكرىكىدىن ئوت چىقتى،
ماڭا تەگدى دۇت چىقتى،
ئىشق ئوتۇڭدا ئۆرتىنىپ،
يۈرەك بولدى بەريان قىز.

«مۇھەببەت» دەپ تۇغۇلدۇم،
پىراقىڭدا بوغۇلدۇم،
كىبرى بىلەن پەرۋاسىز،
يۈردۈڭ خۇلقى شەيتان قىز.

نە بولغاي بېقىپ كۈلسەڭ،
ئىشقى شارابىن سۇنساڭ،
ئىلكىڭدىن ئېلىپ ئىچسەم،
يۈرىكىمگە دەرمان قىز.

ئەي لېۋى قىزىل ياقۇت،
قىلمىغىن مېنى نابۇت،
سەن ئۈچۈن تۇغۇلغانمەن،
ئىشق ئەھلىگە سۇلتان قىز.

يۈزلىرى قىزىلگۈلدەك،
مېنى قىلدى بۇلبۇلدەك،
قۇلىقىدا نە سىر بار؟!
ئاڭلىمايدۇ نالان قىز.

لەيلى سەنۇ - مەجنۇنمەن،
جامالىڭغا مەپتۇنمەن،
ھىجرىڭدا ئېلىپ جاننى،
قىلماسسەنمۇ پۇشايمان قىز.

تاھىر بىلەن زۆھرەدەك،
ۋامۇق بىلەن ئۇزرادەك،
جېنىمنى پىغان بىلەن،
قىلاي ئەمدى قۇربان قىز.

قېشىڭنى قىلىپ مېھراب،
باش قوياي ساڭا يىغلاپ،
«تەلۋە!» دەپ نەزەر سالماي،
كېتەرسەنمۇ خەندان قىز.

ھىجرىڭ بىلەن داغلاندىم،
زۇلپۇڭ بىلەن باغلاندىم،
ئەقلىمنى ئېلىپ قاچتىڭ،
كۆڭلۈم ئىچرە پىنھان قىز.

قامىتىڭ ئەجەپ زىبا،
كۆيمىگەن ساڭا كىم بار؟!
ھەممىسى لېكىن مەندەك،
بولمىغاندۇ سەرسان قىز.

سىڭمەيدۇ يېگەن ئېشىم،
ئۆيدە يوق سۆيۈكدېشىم،
كۈندۈز غەمدە تۈن بىدار،
شەھلا كۆزى چولپان قىز.

لېۋىڭنى دېسەم نەشپۈت،
كۆڭلىكىڭ ئىكەن مەشۇت،
ئەۋرىشىم بويۇڭغا مەن،
چىرمىشىپ تىلەي جان قىز.

ئۆمرۈم زارۇ-گىرياندىن،
كېچەي مەن ئەزىز جاندىن،
يادلايمەن گۈل ئۇزارىڭنى،
مەن كېتەي باياۋان قىز.

دۇنيانى قىلىپ روشەن،
چۆللەرنى قىلىپ گۈلشەن،
سەن كەبى بۇ ئالەمگە،
كەلمەس ھۆرۇ غىلمان قىز.

چۈشۈڭمۇ بۇزۇلغاندۇر،
يۈرىكىڭمۇ تۇيغاندۇر،
مەقسىتىڭ نېمە زادى؟!
باقمايسەن خىرامان قىز.

ساقىلىمنى «چال!» دېسەڭ،
«تۇر، جايىڭدا قال!» دېسەڭ،
بويايمەن گىرىم بىلەن،
بولىدۇ سىيادان قىز.

سەسكەنسەڭ ساقالىمدىن،
يىرگەنسەڭ خىيالىمدىن،
غىردايمەن مېنوت ئۆتمەي،
چارىسى بەك ئاسان، قىز.

يىگىتلىك تالاشمايمەن،
ياشلاردىن قېلىشمايمەن،
يېشىمدىن سۇئال سورىماي،
باق ھالىمغا، نادان قىز.

جان-تەندىن ساڭا كۆيدۈم،
چىن دىلدىن سېنى سۆيدۈم،
ئەمدى كۆڭۈل بەرمەيمەن،
كەلسە باشقا چەندان قىز.

ئوقۇپ كۆرسەڭ خېتىمنى،
نىمشېھىت دەر ئېتىمنى،
يىغلاتما مەن يىتىمنى!
مەنمۇ بۇندا مېھمان، قىز.

        1955-يىل ئاپرىل. ئۈرۈمچى

مۇھەببەت ئىپادىسى

دىلبەرنى بىر كۆرەي دەپ،
مەن ناتىۋانۇ-خەستە،
بىلمەي ئېتىن سوراقلاپ،
يۈردۈم بازارۇ-رەستە.

گۈلشەن ئىچىدە ناگاھ،
بۇلبۇلنى قىلىپ ئاگاھ،
گۈل ئاشىقى ئەگەر سەن،
سەۋتىڭنى قىل ئاھىستە.

مەھكۇمى ئەمرى بولدۇم،
گوياكى قەبرى بولدۇم،
جان تەنگە سىغمىدى ھېچ،
بۇلبۇل كەبى قەپەستە.

مەن نەۋباھار چېغىمدا،
غۇنچە ئېدىم بېغىمدا،
ھەيرانۇ-زار پەرىلەر،
ماراپ مېنى ھەۋەستە.

مەن خۇددى گاس كىشىدەك،
نالە ئۇلار ئىشىدەك،
مەغرۇر لاچىنغا ئوخشاش،
بولماس ئېدىم شىكەستە.

باققاندا ئۆتمۈشۈمگە،
گاھى كىرەر چۈشۈمگە،
رەھىمسىزلىك سازاسى،
مىڭ توۋا ھەر نەپەستە.

كىبرىلە غەمزە قىلسام،
قاش بىلەن رەمزە قىلسام،
نازۇ-كەرەشمىلىكلەر،
گۈللەر سۇناردى دەستە.

زۇلپى قاراڭغۇ تۈندەك،
مەڭزى گوياكى كۈندەك،
ئول چاچ قاراسى قۇندۇز،
ياقۇت لېۋى جىنەستە.

قىيغاچ قېشى يېڭى ئاي،
مەن كىم بېرىپ يېلىنماي،
مەجنۇن كەبى يۈگۈرسەم،
چۆل دەشتتە، دۆڭ ۋە پەستە.

يىغلايمەن ھېچ يېتەلمەي،
ياكى يېراق كېتەلمەي،
ئەمدى تۆگە باقايمەن،
مەشرەپ بولۇپ تېكەستە.

مۇمكىنمىدۇ ۋېسالىڭ؟!
يە باشقىمۇ خىيالىڭ؟!
رەت قىلما نىمشېھىتنى،
تاپتى بۇ يولنى تەستە.

           1955-يىل دېكابىر. باي

كۈلكە

قىز

نىمشېھىت


نازۇك چېۋەر چاققان قىز،
جانغا ئوتنى ياققان قىز،
كىرپىكىدە ئوينىتىپ،
قىيا كۆزدە باققان قىز.

ئۇقتۇرماستىن سىرىنى،
تاشلاپ كۆزنىڭ قىرىنى،
ئۇيالدۇرۇپ پەرىنى،
ناز ئۇيقۇدا ياتقان قىز.

تال چىۋىقتەك بويۇڭغا،
قىرغاۋۇلدەك خۇيۇڭغا،
كۈچۈم يەتمەي تويۇڭغا،
يېشىم سۇدەك ئاققان قىز.

لېۋىڭ لەئلى مارجاندۇر،
قېشىڭ جادۇ قىيغاندۇر،
ئەسلىڭ بەلكى ئىنساندۇر،
ھۆرلەر بىلەن تۇغقان قىز.

قىلىچ ئوخشاش قېشىڭدىن،
مەن ئايلىناي بېشىڭدىن،
يېراق قىلما قېشىڭدىن،
كۈلۈپ قويۇپ قاچقان قىز.

ماڭا قاراپ قويمايسەن،
ئاينى ئېلىپ ئوينايسەن،
ئەھۋالىمنى سورىمايسەن،
مەرۋايىتلار تاققان قىز.

سىياھ زۇلپۇڭ ئەنبەردەك،
كۆز قارىشىڭ شەمشەردەك،
كىرپىكلىرىڭ خەنجەردەك،
كۇھىقاپتىن چىققان قىز.

ئەي رەھىمسىز نادان قىز،
ئىنسانلىقىڭ گۇمان قىز،
پەرىزاتمۇ ئاناڭ قىز،
كۆز ئوقىدا ئاتقان قىز.

باغقا بارساڭ بارارمەن،
ئىشلىرىڭغا يارارمەن،
بىللە ئالما ئۈزەرمەن،
ئالما بىلەن ئاتقان قىز.

كېچە-كۈندۈز يىغلىدىم،
يۈرىكىمنى داغلىدىم،
نە دەپ ئۈمىد باغلىدىم،
بۇتتەك بولۇپ قاتقان قىز.

قىز دەپ ئېيتتىم پەرىسەن،
قوشۇلماقتىن نېرىسەن،
جاللاتلارنىڭ پىرىسەن،
ئاشىقىنى ساتقان قىز.

توزمۇ خېجىل نازىڭدىن،
بۇلبۇل غەمدە سازىڭدىن،
گۈل غۇنچىسى ئاغزىڭدىن،
ئەگمە قاشنى ئاتقان قىز.

بەكمۇ كۆيدۈم سەن قىزغا،
پەرىزاتقا تەڭ قىزغا،
تەڭ ئىشلىسەم ئېتىزغا،
كەھرىۋادەك قاتقان قىز.

قەتلە قىلما داغىڭدىن،
قۇرۇق قويما باغىڭدىن،
خۇشال پۇرسەت چاغىڭدىن،
ئاينى كۈنگە چاققان قىز.

ئاينى كۆرۈپ يېراقتىن،
قىينىلىمەن پىراقتىن،
قاراپ قويۇپ نېراقتىن،
قۇرغۇي بولۇپ ئۇچقان قىز.

دەردىڭ ئېشىپ دەمبەدەم،
بولدى جانغا مىڭ ئەلەم،
كېچە بىدار، كۈندۈز غەم،
قامىتى ياراشقان قىز.

ھەر باھارنىڭ يازى بار،
يۈز مىڭ تۈمەن نازى بار،
گۈل ۋە بۇلبۇل سازى بار،
ھەممىسىنى يىغقان قىز.

باشقىلارنى كۈلدۈرۈپ،
مېنى ئوتتا كۆيدۈرۈپ،
كۈندە يۈز مىڭ ئۆلتۈرۈپ،
چاقماقتا ئوت چاققان قىز.

رەھىم قىلىپ جېنىمغا،
بىر كەلمىسەڭ يېنىمغا،
زامىن بولىسەن قېنىمغا،
قونچاقتەك ئويناشقان قىز.

چىدىيالمايمەن كۆرمىسەم،
كۆزۈمگە بىر سۈرمىسەم،
قول ئېلىشىپ يۈرمىسەم،
مۇرادىنى تاپقان قىز.

كۆرسەم كېتىمەن ھوشۇمدىن،
قولغا قونغان قۇشۇمدىن،
سۆزلىيەلمەيمەن چۈشۈمدىن،
ئەقلىم ئېلىپ قاچقان قىز.

كۆرەلمىسەم ئاشار غەم،
پىكىر-يادىم دەر: سەنەم،
ئۆزۈم بىھوش كۆزۈم نەم،
ھۆسنى بەك ياراشقان قىز.

بىر كۆرسىتىپ قېشىڭنى،
ئۈنچە تىزغان چىشىڭنى،
چايقاپ قويدۇڭ بېشىڭنى،
مېنى بوزەك تاپقان قىز.

شەرەت بىلەن «كەت!» دەيسەن،
ھالىمغا ھېچ يەتمەيسەن،
خچيالىمدىن كەتمەيسەن،
كىم شۇنداق ئوقۇتقان قىز؟!

بۇلاق دەيمۇ كۆزۈڭنى،
قۇياش دەيمۇ يۈزۈڭنى،
بىر ئاڭلىسام سۆزۈڭنى،
دوستىنى ئۇنتۇغان قىز.

مېنى شۇنداق قىينامسەن؟!
رەقىب بىلەن ئوينامسەن؟!
ماڭا بويۇن تولغامسەن؟!
جاننى دارغا ئاسقان قىز!

چارە يوق بۆلەك مەندە،
رەھىم بارمۇ ھېچ سەندە؟!
قىلما مېنى شەرمەندە،
سۆيگۈدىن ئاداشقان قىز.

تاڭ ئاتسا قىلىپ نالە،
چىرايىم سېرىق لالە،
ياشقا تولدى پىيالە،
يېشىمدىن ئۇياتقان قىز.

كېچە بولسا بىدارمەن،
ھۆسنۈڭگە خېرىدارمەن،
ۋەسلىڭدىن ئۈمىۋاارمەن،
ئىشق ئوتىنى ياققان قىز.

يېنىمدىن ئۆتۈپ ھەريان،
ئەقلىمنى قىلىپ ھەيران،
ئەل ئىچرە قىلىپ ۋەيران،
قېرىغاندا تاپقان قىز.

سەن ئۆتسەڭ خىرام ئەيلەپ،
يېشىمنى راۋان ئەيلەپ،
دۇنيانى ھارام ئەيلەپ،
ماڭسام ئاستا قاچقان قىز.

غۇنچە بويلۇق كۈمۈش تەن،
سۆچۈڭ شېكەر، لېۋىڭ قەنت،
باغ ئىچرە قىزىل گۈلشەن،
لاچىن كەبى ئۇچقان قىز.

گۈلشەن ئىچرە سەن بىر گۈل،
شېخىڭغا بولاي بۇلبۇل،
ئۆمرۈم بويى بولاي قۇل،
ھەق شۇنداق ياراتقان قىز.

خەلقىئالەم كۈلۈشەر،
بەلكى زاڭلىق قىلىشار،
باشقا كەلسە بىلىشەر،
ئاي چىراي تالاشقان قىز.

«قېرى!» دەپ قاراپ قويماي،
ياكى سەل ماراپ قويماي،
ساقىلىم تاراپ قويماي،
قۇتۇلمايسەن، چاققان قىز.

قار ئاستىدا قالغان باش،
چېچىم ئاپئاق، ئۆزۈم ياش،
قىزلارغا ئاتارمەن قاش،
ئىستىكىنى تاپقان قىز.

كۈندۈز دېسەڭ كۈندىمەن،
كېچە دېسەڭ تۈندىمەن،
نەدە بولساڭ شۇندىمەن،
ئاپىسىدىن قورققان قىز.

نىمشېھىتنى لال قىلدىڭ،
قامىتىنى دال قىلدىڭ،
ئەسلىدە ۋابال قىلدىڭ،
ئىشق بىلەن سىناشقان قىز.

1955-يىل مارت. ئۈرۈمچى

كۈلكە

سېغىندىم

نىمشېھىت


سېغىندىممەن، سېغىندىممەن، سېغىندىم،
  ۋەتەن سېنى تەشنا بۇلۇپ، سېغىندىم،
  مىھرىڭ تولغان يۈرىكىمدە سېغىندىم،
  دولقۇنلىغان كۆكرىكىمدە سېغىندىم.

  ئۆلسەم تىنىم قۇچىقىڭدا جاي ئالسۇن!
  پاك ۋەتىنىم روھىم سەندە شادلانسۇن!
  شۇنىڭ ئۈچۈن تېزرەك ساڭا يەتسەم دەپ،
  تۆت كۆز بىلەن كىچە كۈندۈز سېغىندىم.

  بۇ كەمگىچە ئايرىلمىغاچ سېنىڭدىن،
  لەززەتلىنىپ شىرىن-شەربەتلىرىڭدىن،
  يولغا چىققاچ قەدرىڭ ئۆتتى جېنىمدىن،
  تۇپرىقىڭنى كۆزگە سۈرتەي، سېغىندىم.
  
  ‹‹ھەج›› سەپىرى چۈشكەچ مېنىڭ دىلىمغا،
  قاراپ بېقىپ مەيۈسلەندىم پۇلۇمغا،
  كومپارتىيە كىپىل بولدى يولۇمغا،
  بۇلۇت ئۈزرە ئۇچقىنىمدا سېغىندىم.

  ئەل قاتارى بەش مىللەتنىڭ ئىچىدە،
  ئالتىنجى ئاي ئايىغىدا بېيجىڭدە،
  ئوتتۇز يەتتە كىشى بىرلىك سېپىدە،
  ھەجگە قاراپ يۈرگىنىمدە سېغىندىم.

  بىزنىڭ يۈرۈش يەردە ئەمەس بۇلۇتتا،
  نەچچە مىڭ گەز يول باسىمىز مىنۇتتا،
  بۈيۈك ۋەتەن سەن ئەزىزلەپ ئۇزاتقان،
  چاغلىرىڭنى ئەسلىگەندە سېغىندىم.

  سەندىن چىقىپ راگون دىگەن شەھەردە،
  مىھمان بۇلۇپ تۆت كۈن تۇردۇق ئۇ يەردە،
  كۈتۈپ ئالدى قېرىنداش ئەل بىرمىلىق،
  دوست ئەللەرنى كۆرگىنىدە سېغىندىم.

  خوش ئېيتىشىپ ئۇزىتىشتى بېرمىلىق،
  بىز بارار يەر تاغ، باياۋان، خورمىلىق،
  بىز كەتسەكمۇ كۆڭۈل قالدى سەن بىلەن،
  بەك ئۆتۈلدى قەدرىڭ ۋەتەن، سېغىندىم.

  ئۇندىن چىقىپ مىڭ گەز ھاۋا ئۈستىدە،
  ئۇچماقتىمىز بەيتۇل ھەرەم قەستىدە،
  يېتىپ كەلدۇق كالكوتتىغا كەچقۇرۇن،
  ھاۋا بۇيۇن كەلتۈرگەندە سېغىندىم.
  
  تاڭ مەزگىلى ئۇچتۇق يەنە ئەرتىلەپ،
  ئامراق بالاڭ بىزلەر ساڭا ئەركىلەپ،
  تۆت سائەتتە يىتىپ كەلدۇق بومبايغا،
  بۇندا ۋەتەن يەنە سېنى سېغىندىم.

  بومباي ئىكەن دېڭىز بويى چوڭ شەھەر،
  ياشايدىكەن نەچچە يۈزمىڭ ئايال-ئەر،
  بوتا كۆزلۈك بىرنەچچە مىڭ ‹‹راجى››نى،
  ‹‹سەرگەردان››نى كۆرگىنىمدە سېغىندىم.

  ياش غۇنچىلار كۆزلىرىدۇر خۇمارلىق،
  خۇش پېئىللىق، چىرايى خۇش ئۇزارلىق،
  چېكىسىدە ‹‹بەخىت مېڭى ››تۇمارلىق،
  نەجان كۆردۈم ۋەتەن سېنى سېغىندىم.

  رەستىلەردە قەۋەت-قەۋەت بىنالار،
  بىر-بىرىگە رىقابەتلىك مۇنارلار،
  نان ئۈچۈن كۈرەشلەرنى كۆرگەندە،
  مول-ھوسۇللۇق ۋەتىنىمنى سېغىندىم.

  تۆت كۈن تۇرۇپ كەتتۇق، بومباي، ئەلۋىدا،
  سەككىز سائەت قەدەر ئۇچتۇق ھاۋادا،
  بەھرەيىندە بىز ئېھرام باغلىغاندا،
  مېھرىبانىم ۋەتىنىمنى سېغىندىم.
  
  سائەت تۇرۇپ يەنە ئۇچتۇق ھاۋاغا،
  ‹‹لەببەيك!››دەپ ھاۋا ئۈزرە ناۋاغا،
  يېتىپ كەلدۇق چۈشتىن كېيىن جىددىگە،
  قاقاس چۆلنى كۆرگىنىمدە سېغىندىم.

  بىر كۈن تۇرۇپ بەيتۇللاغا جۆنىدۇق،
  شۇ كىچىسى تاۋاپ بىلەن تۈنىدۇق،
  ساپا، مەرۋە، سەيلىلەرنى تۈگىتىپ،
  چىققىنىمدا جان ۋەتەننى سېغىندىم.

  زىيارەتكە كىرىپ تۇردۇق پات - پات،
  سەككىز كۈندىن كېيىن كەلدى ئەرەفات،
  تۆت كۈن تۇرۇپ ئەرەفات ھەم مىنادا،
  شەيتانغا تاش ئاتقىنىمدا سېغىندىم.
  
  ‹‹دىلىل شاھ››نىڭ قۇبۇلىغا ئەكىردى،
  پادىشاھ كېيىن زىياپەتكە قىچقىردى،
  ماۋ زېدۇڭنى ‹‹ئامانمۇ؟›› دەپ سورىغاندا،
  ئېھ ۋەتىنىم قايتا سېنى سېغىندىم.

  پادىشاھنىڭ سارىيىدا ئولتۇرۇپ،
  ئويلاپ كۆردۈم يۈرىكىمنى تىندۇرۇپ،
  بۇ شەرەپنىڭ كىمگە مەنسۇپلۇقىنى،
  بايقىغاندا، ۋەتەن، سېنى سېغىندىم.
  
  بەيتۇللاغا تەكلىپ قىلدى پادىشاھ،
  تاۋاپ قىلدۇق بەيتۇللانى كەڭتاشا،
  ئەسكەر توسۇپ كەلتۈرمىدى باشقىنى،
  شۆھرەت تاپقان، ۋەتەن، سېنى سېغىندىم.
  
  ‹‹ھەجرىلئەسۋەت›› تاشنى بۇسە قىلىشقا،
  پۇرسەت بولماي كەلگەنىدى بۇ ئىشقا،
  ۋەتەن نامىڭ بىلەن ئىمكان تېپىلدى،
  ئانا يۇرتۇم، يەنە سېنى سېغىندىم.

  بەيتۇللانى يۇيۇش ئۈچۈن شاھ كىردى،
  بىزدىن بورھان شەھىدىنى ئەكىردى،
  بۇ ئىش نىسىپ بولمايدىكەن چەتئەلگە،
  بىزگە بولدى ھۆرمىتىڭدىن، سېغىندىم.

  بۇنىڭ بىلەن بىزنى ئەلگە تۇنۇتتى،
  دوستلار خوشال، دۈشمەنلىرىڭ قان يۇتتى،
  كۈن نۇرىنى توسۇش مۇمكىن ئەمەسكەن،
  پارلاق نۇرۇڭ ئەسلىگەندە سېغىندىم.

  ئۇ، پادىشاھ قىلدى سوۋغا - يادىكار،
  بىردىن سائەت، تاج، رومال، تونمۇ بار،
  بىزگە ئەمەس ۋەتەن سېنىڭ شەرىپىڭ،
  قوبۇل قىلىپ ئالغىنىڭدا سېغىندىم.

  مەدىنىگە باردۇق يەنە كۆك بىلەن،
  يەر تاناۋىن تارتقاچ كەبى توك بىلەن،
  زىيارەتنى ئادا قىلىپ قايتقاندا،
  باغۇ بوستان تاغلىرىڭنى سېغىندىم.

  ۋەتەن ھېسسى ھەممە ئادەم دىلىدا،
  ئەمدى مەككە-مەدىنىگە ئەلۋىدا،
  خەيرىلىشىپ مەن ئۇ يەردىن قايتقاندا،
  ئەزىز ۋەتەن جانانىمنى سېغىندىم.

  ئاۋغۇستقا بىر بولغان كۈنى قوزغالدۇق،
  تورى سىنا تەرەپكە بىز يول ئالدۇق،
  ھاۋا ئۈزرە تۆت سائەتلەپ يول يۈرۈپ،
  ۋادى ئەيمەن چۈشكىنىمدە سېغىندىم.

  تۇراركەنمىز بۇندا ئۈچ كۈن ئادەتتە،
  كېتەركەنمىز يەتمىش ئىككى سائەتتە،
  تورى سىنا تورى ئىچىدە تورغاندا،
  ئازاد-ئەركىن ۋەتىنىمنى سېغىندىم.

  بۇندىن يۈرۈپ قاھىرەگە بارارمەن،
  سېغىنغاننى يەنە شۇندىن يازارمەن،
  پەرزەنتىڭنىڭ بويۇن شۇندىن ئالارسەن،
  تۈرلۈك تۈمەن گۈللىرىڭنى سېغىندىم.

  نىمشېھىتنىڭ سېغىنىشلىق سالامى،
  سېغىنغاندىن يوقتۇر باشقا كالامى،
  قىزگۈلگە بۇلبۇل شەيدا بولغاندەك،
  سەن گۈلىستان ۋەتىنىمنى سېغىندىم.

كۈلكە

ئۇچرىشىش

نىمشېھىت

كېتىپ بېرىپ بازاردا ،
كۆزۈم چۈشتى بىر ئىزغا ،
ئىزى ماڭا نە كېرەك ،
پەرىزاتتەك بىر قىزغا .

قىزمۇ شۇنداق بولامدۇ ؟!
ئاينى ئايال تۇغامدۇ ؟!
كۆڭلۈم بېرىپ باغلاندى ،
سۇمبۇل چېچى قۇندۇزغا .

ئىختىيارسىز قىلدىم سۆز :
-ماڭا قاراڭ غۇرۇلاي كۆز !...
قىيا بېقىپ بىر كۈلۈپ ،
شەرەت قىلدى ئېتىزغا .

لېۋى ئاچتى غۇنچىنى ،
قاتار تىزغان ئۈنچىنى ،
جادۇ كىرپىك ياراشقان ،
بادام قاپاق مېغىزغا .

- دېھقان قىز مەن !...-دېدى،
- ئىشلەپ يەيمەن قەن !...دېدى،
قاراپ قالدىم لال بولۇپ ،
قەن چاينىغان ئېغىزغا .

-كۆيگەن بولساڭ كەل !...دېدى ،
-قولغا كەتمەن ئال !...دېدى ،
- سۇ باشلاپ بىز چۆللەرنى ،
ئايلاندۇرايلى دېڭىزغا .

ئانار پىشار گۈلباغدا ،
تويمۇ بولار شۇ چاغدا ،
توينى كۆمۈپ تاشلايمىز ،
ئالما ، ئۈزۈم ،مېغىزغا !...

ئەخلاقىغا خۇش كەلدىم ،
جاۋابىغا بوش كەلدىم ،
ئۆگەنگەچكە ئىشلىمەي ،
شورپا ،كاۋاپ ،قېمىزغا .

ھالىم كۆرگەچ بوشىشىپ ،
كېتىپ قالدى خوشلىشىپ ،
قاراپ قالدىم ئارقىدىن ،
يىپەك كۆينەك قىرمىزغا (1)

شەرەت بىلەن سۆزلەشتۇق ،
مەقسەتنىمۇ كۆزلەشتۇق ،
ھەيران بولدى كۆرگەنلەر ،
بۇ ئىككى شوخ تىلسىزغا .

پەرۋەردىسى ياساشتا ،
ئايدىن ئۆتتى تالاشتا ،
شەرئەتىم يول بەرسە ،
قۇل بولسام بىتىمىزغا (2)

نىمشېھىتنىڭ تىلىكى ،
چاك بولسىمۇ يۈرىكى ،
بېشىم قويۇپ ياتساممەن ،
قىز ئورىغان ئېڭىزغا .
********************************************

ئىزاھات

(1)قىرمىز-   گۈزەل                                             
(2) بىتىمىز - تەمى ئېغىزدىن كەتمەيدىغان تاتلىق .

كۈلكە

پېقىرنىڭ ئىقرارى

(مۇسەددەس)
نىمشىھىت

پاتتى كۆكسۈمگە زەھەر تىرناقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ،
ئۇردى قانلىق قامچىسىنى ئالچاقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك،
قاقشىتىپ يۇتتى مېنى پاتقاقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ،
ئالدى گۈل ئورنى تىكەن – يانتاقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ،
قان شوراپ چاقتى – زۈلۈك چاققاقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ،
ھەر قەدەمدە مىڭ تۇزاق – قىلتاقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك .

قايسى بىر نەس كۈنىكىم مەن تۆرەلدىم زېمىنغا ؟!
قايسى بىر دۇنيا جەھەننەم ئوخشىغاي بۇ تۈرمىگە ؟!
قان يۇتۇپ ھەر دەم زەھەر – زەقۇم يېدىم مەن كۈنىگە ،
مىڭ ئۆلۈپ ، مىڭ يول تىرىلدىم چەرخى بىدات زۇلمىگە .
باستى بېشىمنى بۇ زۇلمەت تاغلىرىڭ ، ئەي شۇم پەلەك ،
بارمىكىن دۇنيادا ئادىل چاغلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ؟!

ئۇچتى شەمئى كۆزلىرىمدىن ئۇچتى ئۈمىدنىڭ نۇرلىرى ،
كەتتى سەۋرى ئىلكىمىزدە ئۆتتى ھۆرلۈك كۈنلىرى ،
قايدا بارسام زۇلۇمى بىداد نالە – پەرياد ئۈنلىرى ،
كۆزىمىزنى باستى زۇلمەت قاپقاراڭغۇ تۈنلىرى .
قان بىلەن ئالۇدە قول – بارماقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ،
بەلكى قول – پۇتتۇر ساڭا قورچاقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك .

كىمگىدۇر روزى – ساپا ، كىملەرگىدۇر زۇلۇمى – سىتەم ،
كىمگىدۇر بايراملىرىڭ ، كىملەرگىدۇر چەكسىز ئەلەم ،
بىز نىچۈن تەڭلىك سۈيىدىن بەھرى ئالماي قەترە ھەم ،
سۈرسە شۇملەر ئەيشى -ئىشرەت بىز نىچۈن تەشنا شۇ دەم ؟!…..
يوق ئىكەن ئەدلىڭ بىلەن ئىنساپلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ،
بوغۇزىمىزغا سۈردى تىغ قاسساپلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك .

بولدى زۇلمىڭدىن جۇدا گۈلزارىدىن بۇلبۇللىرى ،
بىگۇناھ چۈشتى قەپەسكە قىرىلىپ نۇرغۇنلىرى ،
ۋەتەنسىز بولدى قېچىپ يۇرتىدىن ئوغۇللىرى ، 
بولدى خار بويۇن قىسىپ يېتىم -يېتىمە تۇللىرى .
چىقمىدى دەردىڭ بىلەن ئارمانلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ،
قايدىدۇر ئەخلاق يەنە ۋىجدانلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ؟

قانمىدۇر ، مارجانمىدۇر ، يا قەترە شەبنەم ياشىمىز ،
تاشمىدۇر ، يا تاغمىدۇر ، قايغۇدا ياتقان باشىمىز ،
يوقمىدۇر دۇنيادا بىزنىڭ ئىچ كۆيەر يولداشىمىز ، 
دائىما قايغۇ – ئەلەم ، ھەسرەتمىدۇر قۇرداشىمىز .
سورۇلۇپ باش ئۈستىگە تۇپراقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ،
بولدىغۇ زىندان كەبى ھەرياقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك .

ۋاھ …ئەجەب قۇش ئۇۋىسىغا شۇم يىلان « مېھمانىكەن »،
بىلمىدۇق ئاۋۋال دىلىدا بىر غەزەل پىنھانىكەن ،
ئالدىنىپ قىلتاققا چۈشتۇق ھېلىگەر دەۋرانىكەن ،
ياكى قىسمەتنى ئەزەلدە موللىسى يازغانمىكەن ؟!…
زەپمۇ پاتتى بوغۇزىمىزغا قارماقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ، 
بىگۇناھلار كۆكسىنى يارماقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك .

نە گۇناھلىق بەندە بىز زۇلمەتتە قالدۇق ناگىھان ،
جايىمىز پۇرقەتكە تولدى ، داغ بىلەن قىينالدى جان ،
يوق ئاداۋەت – گىنە بىرلە بىزگە بولدۇڭ بەدگۇمان ،
كۆرمىگەندۇر شۇڭغىچە ھېچكىم بۇ ئىشنى ھېچقاچان .
كۆزۈڭ كىچىك، تار سېنىڭ قورساقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ،
قان – يىرىڭ ، زەرداپقا تولغان دوۋساقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك .

بولدى قويلار پاسىبانى ، بۆرىلەر ئاغزىدا خۇن ،
كىم ھەقىقەتنى دېسە بولدى ھەم ھالى زەبۇن .
ئايلىنىپ تەتۈر ھەمىشە چەرخىڭ سېنىڭ كاج -ۋاجىگۇن ،
باستى تۆھمەت – پىتنىلەر ئالەمنى مانەندى قۇيۇن .
بولدى ھاكىم ئۈستىمىزدە زاغلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ، >>
ئۆچمىگەي مەھشەرگىچە بۇ داغلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك …

ھېچ بۇلۇت كۈننى توسالماس ، پەردە زۇلمەت چاك بولۇر ،
نېمشېھىت قايغۇرمىغىن كۆپ ، كەلگۈسىڭ پارلاق بولۇر ،
نىسپى ئاي بولسا قاراڭغۇ ، نىسپى روشەن ئاق بولۇر ،
تا ئەزەلدىن بېرى بۇ قانۇن ئىرۇر ، شۇنداق بولۇر …
ئاقىۋەت گۈم بولغۇسى راۋاقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك ،
ئۆرتىنىپ كۈل بولغۇسى تاياقلىرىڭ ئەي شۇم پەلەك

كۈلكە

شىئېرلارنى يېشىل ئارالدىن ئېلىپ كەلدىم .يەنە نۇرغۇن ماتىرياللار بىلەن داۋاملىق تەمىنلەيمەن .
-----------------
"مۇشۇنى يوللىغاندىن كۆرە ئۆزۈڭ زېھنىڭ بىلەن يەنە ىر نۆۋەت ئۇقۇساڭچۇ " دەپ كەتتىم ئۆزۈمگە ،ئەمما ئوقۇۋاتمەن ھېلھەم ئوقۇيمەن !

كۈلكە

ئاتىكەم

تارىخى  شەخسلىرىمىزنىڭ   تەرجىمھالىنى  يوللىغىنىڭىزغا  رەھمەت  !
ئەمسە    رۇخسىتىڭىزنى  ئالمايلا   ساقلىۋالدىم  ھە    .....

چوكىنات

ئاخىرقى ئۆمرىدە جاپا-مۇشەققەتنى بولدى دېگۈچە تارتقان بۇ رەھمەتلىك بوۋىمىز ! ياتقان يېرى جەننەتتە بولغاي !~