ئىنىقكى ئوقۇتقۇچى بالامنىڭ كۈندىلىك خاتىرىسىنى كۆرگەندىن كىيىن ، مۇتلەق كەمسىتىش مەنىسىدە ،«ياخشى ئوقىمىساڭ ، داداڭسەك سەي ساتىسەن» دىگەن .
بىراق تۈنۈگۈن مەن مۇئەللىم بىلەن كۆرەشمەكچى بولسام ، ئوغلۇم ، مەن يەنە بۇ مەكتەپتە ئىككى يىل ئوقۇيمەن ، كۆرەشسىڭىز ، مۇئەللىم سىز كەتكەندىن كىيىن ،ئاپاڭغا دەپسەن دەپ مېنى يەنە تەنقىدلەيدۇ ، مۇئەللىم نىمە دىسە دىسۇن ، قىلىۋاتقان ئىشىمنىڭ توغرىلىقىنى بىلىمەن ، ماڭا ئىش تاپماڭ ، قايتىپ كېتىڭ دەپ ئۇنىمىسام ئۇنىماي ، مەكتەپ دەرۋازىسىدىن يامانلىتىپ قايتۇردى.
ئۇنىڭ خاتىرىگە يازغىلى ئۇنىماسلىقى ، نۇمۇس قىلغانلىقى ئەمەس ، بەلكى ئا دۆت مۇئەللىمنىڭ زاڭلىق قىلىشىدىن بىزار بولغانلىقىدىن بولدى .
