شاتۇت قىز (ھېكايە)

تاتلىق920

شاتۇت قىز (ھېكايە)

    مەن بىر شاتۇت قىز، مېنى ئۇرۇق - تۇغقانلىرىمىز، دوستلىرىم، ساۋاقداشلىرىم شۇنداق دەپ ئاتايدۇ، ئۇلارنىڭ بۇنداق دېيىشى ھەرگىزمۇ مېنىڭ تۇرقۇم شاتۇتقا ئوخشىمايدۇ، بەلكى بەك جىق گەپ قىلىمەن، كۈندە ئۈچ ۋاق كىيىم ئالماشتۇرىمەن. ئەڭ مۇھىمى مەن ئۆزبېك، تولۇقسىزغا چىققاندا تاشكەنتتىن ئائىلە بويىچە غۇلجىغا كەلگەن، شۇنىڭ ئۈچۈن مەن ئۇيغۇر تىلى ھەم خەنزۇ تىلىدا بەك قىينىلاتتىم، شۇنىڭ ئۈچۈنمۇ ساۋاقداشلىرىمدىن خۇددىي شاتۇتتەك ئۇلار نېمە دېسە شۇنى دەپ ئۇيغۇر تىلى ھەم خەنزۇ تىلىنى ئۆگىنەتتىم.
    مانا شۇنداق شاتۇتتەك قىلىپ يۈرۈپ، بۇ مۇھىم بولغان ئىككى تىلنى خېلى ئوبدان ئۆگەندىم، بولۇپمۇ ئىككىنچى ئانا تىلىم ھېسابلىنىدىغان ئۇيغۇر تىلىنى ئوبدانلا پىششىق ئۆگەندىم، لېكىن شۇ ماقال - تەمسىللەرنى تولا خاتا دەپ سىنىپتا ساۋاقداشلىرىمنىڭ كۈلكىسىگە قالاتتىم.
    «نېمە كارىم! كۈلسە كۈلمەمدۇ» دەپ قىرىمغا ئالماي يۈرۈپ تولۇق ئوتتۇرىنى پۈتتۈرۈپ، ئالىي مەكتەپكە ئىمتىھانمۇ بەردىم. ئادەتتە ئەستە تۇتۇش قابىلىيىتىم بەكلا ياخشى ئىدى، شۇڭا ئىجتىمائىي پەندىن بەرسەم بولاتتى، لېكىن ئۇنداق جىق نەرسىلەرنى، بولۇپمۇ ئاتالغۇلارنى ئۆلسەممۇ يادىلاپ بولالمايتىم، يادىلىدىم دېگەن تەقدىردىمۇ ئىمتىھاندا توغرا يېزىشىم ئاسماندىكى گەپ ئىدى، شۇنىڭ بىلەن دۆتلىكىمگە قارىماي تەبىئىي پەندىن بېرىدىغان بولدۇم. بۇنى ئاڭلاپ ئاپام - داداملار چۆچۈپ كەتتى، چۈنكى ئۇلار ئۈچۈن ئۆز ۋاقتىدا تولۇق 2 يىللىقتا ئوقۇۋېتىپ فىزىكا دەرسىگە تولۇق 1 - يىللىقىنىڭ كىتابىنى كۆتۈرۈپ بارغان مەندەك ھاڭۋاقتى قىزىنىڭ شۇ پەنلەردىن ئىمتىھان بېرىپ ئەسلىدىنلا ئۆتۈش نىسبىتى يوق دېيەرلىك بولغان بۇ ئىمتىھاندىن ئەزەلدىن كۆرۈلۈپ باقمىغان نەتىجە يارىتىپ قېلىشىمنى خالىمىسا كېرەك، لېكىن ئەزەلدىن ئۆيۈمدە نېمە دېسەم شۇ بولۇپ كېلىۋاتقان مەن ئۈچۈن بۇ تەسكە توختىمايتتى ھەم مەن بۇ ئىمتىھاننى پەقەت نەچچە يىل جاپا تارتىپ، تولا كۈلكىگە قېلىپ ئوقۇغان ئوقۇشۇمنىڭ يۈزى ئۈچۈنلا بېرەتتىم.
    ئەجداتىمىزدىن تارتىپ تىجارەت بىلەن شۇغۇللىناتتۇق، لېكىن بىز پەقەت ئىككىلا قىز بولۇپ، دادامغا ياردەملەشكۈدەك ھەم كېيىنكى كۈنلۈكتە دادامنىڭ تىجارىتىنى داۋاملاشتۇرغىدەك ئوغۇل يوق ئىدى، شۇڭا مەن چوقۇم دادام بىلەن تىجارەت قىلىمەن، دەپ نىيەت قىلغان.
    ئىمتىھاننىمۇ بەردىم، ئەدەبىياتنى تۇنجى پەن بولغاچقا خېلى ئەستايىدىل بەردىم، ماتېماتىكىدا ئورنۇمنىڭ ئالدىنقى رەتتە بولغىنىغا قارىماي ئۇخلاپ ئۆتكۈزدۈم، ھەممىدىن تەسكە توختىغىنى ئۇنىۋېرسال پەن بولدى، بىزگە كىرگەن كومىسسيەلەر بىر - بىرىدىن ئاكتىپ ئىكەنكى، كۆزى مەندىلا تۇردى، بىر چاغدا قۇلىقىمغا خەنزۇ كومىسسىيەنىڭ ئۇيغۇر كومىسسيەگە خەنزۇ تىلدا «بۇ ھەجەپ ئۇيغۇرغا ئوخشىمايدىكەن، ھىندىستانلىقلارغا ئوخشايدىكەن»، «مەن سالاھىيەت كېنىشكىسنى كۆردۈم ئۆزبېككەن» دېيىشكىنىنى ئاڭلاپ قالدىم. «يائاللا، بىلىپ بوپتۇدە، سەن قالغان ئەمدى مېنى شۇ ھىندىستانلىققا ئوخشاتمىغان، نەرىم ئوخشايدۇ دەيمەن، توۋا، ھەممە ئادەم شۇنداق دەيدىكىنا، يا مەن ئۇلاردەك قاپقارا بولمىسام» پۈتۈن كۈچۈم بىلەن ئۇلاردىن ئاغرىنىۋاتاتتىم، تۇيۇقسىز كەينىمدىن بىرسى يېنىك نۇقىغاندەك قىلدى. ئاستا ئارقامغا قارىدىم، كەينىمدىكى بالا مەندىن «خىمىيە سوئالىنىڭ 4 - سوئالىدىكى بوش ئورۇنغا نېمە دەپ يازىدۇ» دەپ سورىدى:
    - ئو، ما ئاداش مېنى زاڭلىق قىلىۋاتامدۇ - يا، مېنىڭ ماۋۇ مودا قوغلىشىپ تاقىۋالغان ئەينىكى يوق كۆزەينىكىمگە ئالدىنىپ كەتتىمۇ بۇ بايقۇش، بوپتۇلا، ياردەم قىلىپ قوياي» شۇنداق قىلىپ ئالىيجانابلىقىم تۇتۇپ ئۇ سوئالغا قاردىم، قارسام ئۇ «ياز كۈنلىرى كىشلەر يول بويىدىكى دەرەخلەرگە ھاك سۈرتۈپ قويىدۇ، سەۋەبى» دېگەن مۇھاكىمە سوئالىكەن، شۇ زامان كاللامغا ئۆز ۋاقتىدا بىلىۋالغان جاۋابىم كەلدىدە، ئارقامغا بۇرۇلۇپلا: «سەۋەبى ئېشەك غاجىلىۋەتمەسلىكى ئۈچۈن» دېدىم، ئۇ بالا قاراپلا قالدى، مەن خۇددىي ناھايىتى توغرا جاۋاب بېرىۋەتكەندەك قېشىمنى لىككىدە ئېتىپ قويۇپ ئالدىمغا قارىۋالدىم. تويە، مەندىن سورىغانغا، قارىسا ھالىڭنى ئات تارتالمايدۇ، سەنمۇ چاغلىقكەنسەنغۇ»
    شۇنداق قىلىپ چۈشتىن كېيىنمۇ خەنزۇ تىلىنى بېرىپ بولدۇق، ئىمتىھاندىن چىقىپ دوستلىرىمىز بىلەن ئىمتىھاننى قانداق بەرگەنلىكىمىز توغرىسىدا پاراڭلىشىپ تۇراتتۇق، تۇيۇقسىز قىزلارنىڭ «پاھ، نېمىدېگەن كېلىشكەن بالا» دېگىنىنى ئاڭلاپ قالدىم، كىمنى دەۋاتقاندۇ، دەپ ئارقامغا قاردىم، ياپاناھ، ھېلىقى مەندىن ئىمتىھان سوئالى سورىغان بالا ئۇدۇل مەن تەرەپكە قاراپ كېلىۋاتاتتى:
    - رەھمەت جۇمۇ ماڭا بەرگەن ياردىمىڭىزگە.
    - ئەرزىمەيدۇ.
    ئۇ قولۇمغا بىر تال چوكا مۇز تۇتقۇزۇپ قويۇپ كېتىپ قالدى، ئەتراپىمىزدىكى كىشىلەر بىزگە قاراپ تۇراتتى، خىجىللىقتىن ئۆلەي دېدىم. ئۇنىڭ ئارقىسىدىن قوغلاپ باردىم، ئۇ بېرىپ بىر قارا ماشىنىنىڭ ئىشىكىنى ئاچتى.
    - نېمە قىلغىنىڭىز بۇ، مەن كىچىك بالىما؟
    - ئەمسە مەن كىچىك بالىما؟
    - مەن سىزنى كىچىك بالا كۆرۈپ نېمە قىلدىم، ما گەپنى، شۇنچە تەۋەككۇل قىلىپ ياردەم قىلسام.
    - ھا ھا ھا ... ياردەم؟ سىزنىڭ شاپائىتىڭىز بىلەن بەك ياخشى مەكتەپلەرگە كېتىدىغان بولدۇم.
    - ھوي، جىننەمۇ سەن، تىنچلىقتۇ!!! مېنگە نېگە بۇنداق سۆز قىلارسەن؟ - ئۆزۈمنى باسالماي ئۇنى ئۆزبېك تىلىدا تىللاپ سالدىم، ئۇ بىردەم قاراپ تۇرۇپ كېتىپ:
    - ئۇزۇر، ياخشى قىز، جىننە (ساراڭ دېگەن گەپ) ئەمەسمەن، جۈدە ھەم گۈزەلسىز، فەقەت نازى ئەمەسسىز، خەيىر مەيلى، ياخشى قالىڭ.
    ئۇمۇ ماڭا ئۆزبىك تىلىدا جاۋاب قايتۇرۇپ، ماشىنىسىنى ھەيدەپ كېتىپ قالدى، خىجىللىق ھەم ئاچچىقتىن يېرىلىپ كېتەي دېدىم، قولۇمدىكى چوكا مۇزنى زەردە بىلەن تاشلىدىمدە، دوستلىرىمنىڭ يېنىغا يېنىپ كەلدىم.
    - ئاداش، نېمە بولدى، تونۇمسەن.
    - توۋا دېگىنە، - ئۇلارغا بولغان ئىشلارنى دەپ بەردىم، ئۇلار ئاڭلاپ بېقىنلىرنى تۇتۇپ كۈلۈپ ھالى قالمىدى، ئارىدىن سىنپىمىزدىكى كەچكىچە قاملاشقان، پۇلدار ئوغۇللارنىڭ ئارخېپىنى ئېنىقلاپلا يۈرىدىغان ئاسيە:
    - ھەي، ھەي، ئۇچۇ مۇشۇ غۇلجىىدىكى چوڭ باينىڭ ئەڭ كىچىك بالىسى، ئۇنىڭ دادىسىمۇ ئۆزبېك، ئۇ تەتىل بولسىلا ئۆزبىكىستانغا چىقىپ كېـتىدىكەن، بەكھالى بارمىش، مەكتىپىدە بەك جىق قىزلار ياخشى كۆرىدىكەن، لېكىن ھېچكىمگە قاراپ قويمايدىكەن. ئاساسەن تىجارەتمۇ قىلىدىكەن.
    - ۋاھ، نېمانداق پەيزى، ئىسمى نېمىكەن؟ - قىزلار ھەيران بولۇشقىنچە سوراشتى.
    - بەگزاد.
    ئۇلارنىڭ گېپىنىڭ ئاخىرى ماڭا تېتىمىدى، شۇڭا يېقىن ئۆتىدىغان دوستۇم گۈلزارنى باشلاپ كېتىپ قالدىم.
    چۈنكى ئەزەلدىن ئۇنداق ئوغۇللارغا ئانچە ھەۋەس قىلىپ كەتمەيتىم ھەم سىنپىمىزدىكى بەزىبىر قىزلارنىڭ بەزى ئاتالمىش مۇھەببەتلىرى ئۈچۈن يىغلاۋاتقانلىقىنى كۆرۈپ ئۇ ئىشلاردىن تېخىمۇ قاچىدىغان ھەم ئارتۇقچە ئىشدەپ ئويلايدىغان بولۇپ قالغان ئىدىم.
    شۇنداق قىلىپ ئالىي مەكتەپ ئىمتىھانىنى ئاجايىپ مۇۋەپپەقىيەتلىك بېرىپ بولدۇم، كۈنلىرىم كۆڭلۈمدە ئۆزۈمگە بەش قولدەك ئايان بولغان نەتىجەمنى ئەل قاتارى كۈتۈش بىلەن ئۆتمەكتە ئىدى.
    شۇ كۈنلىرىمنىڭ بىرىدە بىزنىڭ «ساۋاقداشلار مەكتەپ پۈتتۈرۈش يىغلىشى» بولدىغانلىقى توغرىسىدا ئۇچۇر تاپشۇرۇپ ئالدىم. «بارايمۇ - بارمايمۇ» دېگەن خىياللار بىلەن ئۇ كۈنمۇ يېتىپ كەلدى، دوستلىرىمنىڭ بار ھۈنەرلىرنى ئىشقا سېلىپ كۈچىنىڭ بارىچە ياسىنىپ بارىدىغانلىقى ماڭا ئايان ئىدى، لېكىن مەن ئەزەلدىن كۆينەك، ئېگىز پاشنىلىق ئاياغ كىيمەيتىم، چۈنكى بويۇم ئۇنىڭسىزمۇ ئوبدانلا ئېگىز ئىدى، شۇڭا «نېمە ئىشىم، مەن يا بىر تويغا بارمىسام» دەپ ئادەتتىكىدەك پادىچىلار شىمى ھەم ئۈستۈمگە ئۆتكەندە دادام تاشكەنتتىن ئالغاچ كەلگەن ئۆزبېك پاسۇنىدىكى ئەتلەس ھەم ئادەتتىكى رەخت ئارىلاشتۇرۇپ تىكىلگەن كوپتامنى كىيىپ سۇس گىرىم قىلىپ باردىم، مەن بارغاندا ساۋاقداشلىرىم ئاللىقاچان يىغلىپ ئولتۇرۇپ بوپتىكەن، مەن ئۈچۈن ناھايىتى يات بولغان بۇ دىبانىڭ ئىشىكىدىن كىرىش ئوبدانلا ئېغىر كېلىپ، يا كىرىشىمنى بىلمەي، يا ئارقامغا يېنىپ كىتشىمنى بىلمەي تۇراتتىم، تۇيۇقسىز بىرىنىڭ ئىسمىمنى چاقىرغانلىقىنى ئاڭلاپ قالدىم.
    - نېمە قىلىۋاتىسەن ئاداش، بۇ يەردە خۇددى ئۆيىنى تاپالمىغان كىچىك بالىدەك قىلىپ، - ئارقامدا شۇنداق چىرايلىق ياسىنىۋالغان دوستۇم گۈلزار تۇراتتى، ئەسلىدىنلا يۈز تېرىسى ئاق، گەرچە يالاڭ قاپاق بولسىمۇ كىشىگە ناھايىتى ئوماق تەسىر بېرىدىغان بۇ قىزغا بۈگۈنكى تۈجۈپىلەپ قىلىنغان گىرىملىرى ھەم ياراشتۇرۇپ كىيىۋالغان كۆينىكى ئۇنى تېخىمۇ چىرايلىق قىلىۋەتكەن ئىدى .
    - ۋۇييۇ، كىمۇ بۇ، نېمانداق چىرايلىق بولۇپ كەتتىڭ، مەن شۇ يالغۇز كىرەلمەي،...
    - نەدىكىنى، سەنمۇ نەق ئۆزبېكلا بوپسەن، چىرايىڭغا قارىسا ھىندىستانلىق، كىيىنىشىڭگە قارىسا ئۆزبېكچە، مەنمۇ ئەمدى كەلدىم، جۈرە ئەمسە كىرەيلى.
    نېمىشقىدۇر گۈلزارنىڭ بۇ گەپلىرى ئەسلىدىنلا قورۇنۇپ ئاران تۇرغان مېنى تېخىمۇ بىر قىسىم قىلىۋەتتى، شۇنىڭ بىلەن تېخى كىرمىگەن بۇ سورۇندىن قايتىپ كېتىشنى ئويلاشقا باشلىدىم.
    ئىشىكتىن كىرىپلا كۆز ئالدىمدا رەڭگارەڭ چىراغ، شۇ چىراغلار ئاستىدىكى رەڭگارەڭ ياسىنىۋالغان قىزلار ھەم شۇ قىزلارغا توغرا - ناتوغرا خىياللار بىلەن تەلمۈرۈشۈپ ئولتۇرغان ئوغۇللار بولدى.
    - بىزنىڭ بالىلار ئاۋۇ ئورۇندىكەن. گۈلزار شۇنداق دەپلا قولۇمدىن تارتىپ ساۋاقداشلىرىمىز تەرەپكە ئېلىپ ماڭدى.
    - ۋۇي، كىملەر بۇلار، كېلىڭلار، يائاللا، ھەجەب تەستە كەلدىڭلار، - سىنىپ باشلىقىمىز بىزنى ئولتۇرۇشقا تەكلىپ قىلدى.
    - قاراڭلار، مانا بىزنىڭ «ئۆزبېك شاتۇتمۇ» بەك چىرايلىق بولۇپ كېتىپتۇ، سېنىڭ مىللىتىڭنى ئايرىش ھەقىقەتەن تەس جۇمۇ، چىرايىڭ ھىندىستانلىقنىڭ ئۆزى، لېكىن ئۆزۈڭ ئۆزبېك، ئەمما تىلىڭ ئۇيغۇرچە، ھا ھا ...
    ئىلگىرى بۇنداق گەپلەرگە شۇ زامات تېگىشلىك گەپ قايتۇرۇپ ئاغزىنى تۇۋاقلاپ قويىدىغان مەن بۈگۈن نېمىشقىدۇر ھېچقانداق جاۋاب قايتۇرماي كۈلۈپ قويۇپلا ئولتۇردۇم، بۇ تاسادىپىي ئەھۋالدىن ھەيران بولغان ساۋاقداشلىرىم ھەيران بولغىنچە بىر - بىرىگە قارىشىپ قويدى.
    سورۇن كۈلكە - چاقچاق، ئۇسسۇل - تانسىلار بىلەن ناھايىتى قىزىپ كېتىپ باراتتى، لېكىن مەن خۇددىي «قەپەز ئىچىگە سولىنىپ قالغان قۇش» تەك ھېچ بىر ئېچىلىپ ئولتۇرالمايتىم، مەن بىلەن يېقىن ئۆتىدىغان بىر نەچچە ساۋاقداشلىرىممۇ يېنىمغا كېلىپ نېمە بولغانلىقىمنى سورىدى، مەن «بېشىم ئاغرىۋاتىدۇ» دەپ يالغان ئېيتىپ قويدۇم، ئەمەلىيەتتە مېنىڭ بېشىم ئەمەس، خېلى يەرلىرىم ئاغرىۋاتاتتى، چۈنكى بۇ يەردىكى ئاجايىپ - غارايىپ كىيىنىۋالغان، يېشىنىڭ كىچىكلىكى چىرايىدىن چىقىپ تۇرسىمۇ، ئۆزىگە ياراشمىغان ھالەتتە گىرىم قىلىۋالغان، يەنە تېخى نومۇس قىلماي رومكا سوقۇشتۇرۇپ ئولتۇرغان قىزلار، شۇ قىزلارغا «قاچان قولۇمغا چۈشەر» دەپ تەلمۈرۈپ ئولتۇرغان ياش بالىلار، خىجىل بولماي يەر تېگىدىن قاراپ ئولتۇرغان داداشلار، بىر - بىرىگە ھاياسىزلارچە ئېسىلىشىپ ئۆز كۆڭلىدە «لەيلى - مەجنۇندەك» ياخشى كۆرۈشىدىغان، ئەمما قىلىۋاتقان قىلىقلىرىنى ھايۋانمۇ قىلمايدىغان زامانىمىزدىكى ئاتالمىش «ئاشۇق - مەشۇقلار» مېنى ئوبدانلا ئاغرىتىپ قويۇۋاتاتتى.
    بۇ يەرگە كەلگىنىمگە مىڭ يېرىمدىن پۇشايمان قىلىپ ئولتۇرۇپ، تۇيۇقسىز ئۇدۇلمىزدىكى ئورۇندا ماڭا قاراپ تۇرغان بىر جۈپ كۆزنى كۆرۈپ قالدىم.
    ئو، «چوكا مۇز»، ئۇ دەل ئۆتكەندە مەن ئىمتىھاندا ياردەم قىلغان، شۇنىڭ يۈزى بىلەن مېنى چوكا مۇز بىلەن مېھمان قىلغان بەگزاد ئىدى، ئۇ ماڭا خۇددى مېنىڭ بۇ يەردە ناھايىتى تەسلىكتە ئولتۇرۇۋاتقىنىمنى بىلىپ قالغاندەك، «ھە، ياردەم قىلىش نۆۋىتى ئەمدى ماڭا كەلدىمۇ؟» دېگەندەك قاراپ ئولتۇراتتى.
    بۇ يەردە ئولتۇرۇشۇم تېخىمۇ تەسكە چۈشتى، لېكىن ئىلگىرى دەرستىن قېچىش ماھىرى بولغان مەن مۇشۇ ۋاقىتتا ھېچبىر ئامال تاپالمايۋاتاتتىم، شۇنداق ئېغىر مىنۇتلارنى بېشىمدىن ئۆتكۈزەلمەي ئولتۇرسام، ماڭا تەڭلەنگەن قول مېنى تېخىمۇ تەس كۈنگە قويدى.
    - تانسا ئوينامدۇق؟ - ئالدىمدا مەن ئەزەلدىن ياقتۇرمايدىغان، سىنپىمىزدىكى ئەڭ سۇيۇق، شاللاق دەپ نام ئالغان دىلشات مەست، كۆزلىرنى ئەلەڭ - سەلەڭ قىلىپ تۇراتتى.
    - مەن بىلمەيمەن، - شۇنداق دەپلا ئۇنى رەت قىلدىم مەن.
    - ۋوي، ھالىڭىزنى يوغان قىلماڭە، بۇ يەرگە شۇ ئوينايمىز دەپ كەلگەن، قوپۇڭە.
    ئۇنىڭ ھاياسىزلىق چىقىپ تۇرغان كۆزلىرىدىن تېنىم شۈركەندى - دە، ئەتراپىمغا قاپقانغا چۈشۈپ قالغان شاتۇتتەك ئەتراپىمغا نىجادلىق ئىزدەپ قارىدىم، لېكىن ماڭا ياردەم قىلغۇدەك بىر ئادەم يوق ئىدى، ھەتتا دوستۇم گۈلزارمۇ سەھنىدە ئۆزىنى ئۇنتۇغان ئاساستا پېرقىراۋاتاتتى.
    كاللامغا يالت قىلىپ «چوكا مۇز» كەلدى - دە، ھەم بۇ خىيالىمدىن ۋاز كېچىشكە ئۈلگۈرمەيلا ئۇ ئولتۇرغان تەرەپكە قارىدىم.
    لېكىن ئۇ ئولتۇرغان ئورون بوش ئىدى.
    ئۇنىڭ ئورنىنىڭ بوشلۇقىنى كۆرۈپ كۆزۈمگە يىغا كەلدى، بۇ ئالدىمدىكى ھاراقنى كاللىسىغا ئىچكەن ساراڭدىن ھېچبىر قۇتۇلىدىغاندەك قىلمايتىم، شۇنىڭ بىلەن ئۇنىڭ بىلەن ھازىر بىر قول ئويناپ ئەتە ئۇ مەستلىكىدىن سەگىگەندە ئۇنى تازا بىر تىللاپ ئۆچۈمنى ئالماقچى بولدۇم، ئۆزۈمنىڭ ئىرادىسىگە خىلاپ ھالدا ئۇنىڭ بىلەن تانسا ئويناشقا باشلىدىم، لېكىن ئۇ مەستمۇ ياكى شاللاقلىقى تۇتتىمۇ تۇيۇقسىز مېنى ئۆزىگە يېقىن تارتىشقا، بېلىمنى تۇتقان قولى سەل - پەل ھەرىكەت قىلىشقا باشلىدى، نېرۋام شۇنداق ئۆرلىدى، لېكىن ئۆزۈمنىڭ ئاممىۋى سورۇندا ئىكەنلىكىم يادىمغا كېلىپ ئۆزۈمنى بېسىۋالدىم، دىلشات مەن ئۆزۈمنى بىسۋالغانسېرى مېنى ئىلگىرىكى تارتىپ بولغۇچە «ئاھ، جىنىم» دەپ بولىدىغان قىزلىرىغا ئوخشىتىپ قالدىمۇ، ھەددىدىن ئېشىشقا باشلىدى.
    تاقىتىم توشتى، ئۇنى كۈچەپ ئىتتەردىم - دە، يۈزىگە تەستەك بىلەن بىرنى سالدىم، تۇيۇقسز تەگكەن بۇ تاياقتىن نېمە قىلىشىنى بىلەلمىگەن دىلشات مېنى ئۇرماقچى بولۇپ قولىنى كۆتۈردى، شۇ ئارىدا ئۇنىڭ قولىنى كاپ قىلىپ بىر قول تۇتتى، بەگزاد!!! كۆز ئالدىم يورۇغاندەك بولدى - دە، دەرھال كونتروللۇقۇمنى يوقىتىپ، ئۇنىڭ كەينىگە ئۆتتۈم.
    - قانداق، نامەرد نەرسىسەن، نەچچە يىل بىللە ئوقۇغان ساۋاقدىشىڭغا خىجىل بولماي قول كۆتۈرۈۋاتامسەن؟
    - سېنىڭ نېمە ئىشىڭ بۇ يەردە، - دىلشات ئۇنى ئۇرماقچى بولۇپ بەگزادنىڭ ئالدىغا دېۋەيلەپ كەلدى.
    «بولدى، ھەي، بولدى قىلىڭلار» كىملەركىن بىلمىدىم بىرنەچچە بالىلار ئۇلارنى تۇتۇپ قېلىشتى، قورقۇپ روھىم چىقىپ كەتكەن ئادەمدەك بولۇپ قالغانمەن، بەگزاد قولۇمدىن تارتىپ ماڭغاندىلا ئېسىمگە كەلدىم.
    - سومكام بارتى مېنىڭ؟ - مەن يىغلاپ تۇرۇپ شۇنداق دېدىم، شۇ ئارىدا دوستۇم گۈلزار سومكامنى ئولتۇرغان يېرىمىزدىن ئەكىلىپ ماڭا بەردى.
    ئۇنىڭ كەينىدىن قوينىڭ قوزىسىدەك ماڭدىم، كۆزۈمدىن ياشلار توختىماي چۈشمەكتە ئىدى، كۆز ئالدىمدا دىلشاتنىڭ قول كۆتۈرگەن ھالىتى، قىلغان ئەدەبسىز ھەرىكەتلىرى كېلېۋېلىپ تېخمۇ يىغا تۇتۇپ كېتىپ باراتتى.
    - ئۆزىڭىز تانسا ئويناشقا قوپۇپ يەنە نېمىگە يىغلايسىز؟
    - نېمە؟ - بەگزادنىڭ تۇيۇقسىز ئېيتقان بۇ گېپى ماڭا تېخىمۇ ئېغىر كەلدى.
    - نېمە دېگىنىڭىز بۇ،مەن ساۋاقدىشىم دەپ قوپۇپتىمەن، ئۇنىڭ ئۈستىگە ئۇ مەستكەن، قورقوپ شۇ قوپۇپتىمەن.
    - ھې، قىزىق گەپ بولدى - دە بۇ، مەست ئادەمدىن قورقۇپ تۇرۇپ ئۇنىڭ بىلەن تانسا ئوينىغان نەدە بار، غەلىتە ئىشلارنىڭ ھەممىسىنى سىزلا قىلامسىز، غەلىتە جاۋابنىڭ ھەممىسى سىزدىن چىقامدۇ نېمە؟
    كاللامغا «سىزنىڭ نېمە ئىشىڭىز، ئوينامدىم، ئوينىمامدىم» دېگۈم كەلدى - يۇ، لېكىن ئۇنىڭ ماڭا قىلغان ياردىمى ئېسمگە كېلىپ «ياخشى كۆڭلۈڭگە ئېشەك تەپسۇن» دېگەندەك ئىش بولمىسۇن، دەپ گەپ قىلماي جىم تۇردۇم.
    - چىقىڭە ماشىنىغا، نېمە قاراپ تۇرىسىز؟
    ئۇنىڭ قوپاللىق بىلەن قىلغان بۇ گېپى غۇرۇرىمغاشۇنداق تەگكەن بولسىمۇ، لېكىن بۇ كەچتە قەيەردىن ماشىنا توسۇپ، قانداق كېتىشىمنى بىلمەي ھەم دىلشاتنىڭ ئارقامدىن چىقىپ قېلىشىدىن قورقۇپ ماشىنىغا چىقتىم.
    «خەپ، چوكا مۇز، بۇ ئۆچۈمنى ھامان بىر كۈنى ئالىمەن»
    - نېمە گەپ قىلمايسىز، قىلغان ياردىمىمگە قانداق جاۋاب قايتۇرۇشنى ئويلاۋاتامسىز؟
    - ھە، ياقەي.
    تۇيۇقسىز ئۇنىڭ ئۆيۈمنىڭ نەدە ئىكەنلىكىنى سورىماي مەھەللەم تەرەپكە قاراپ ماڭغانلىقى دىققىتىمنى تارتتى.
    - سىز ئۆيۈمنى بىلەمسىزما؟
    - ئەلۋەتتە، ئىشەك غاجىلىۋەتمەسلىك ئۈچۈن دەرەخلەرنى ھاك بىلەن ئاقارتىپ قويىدىغان مەھەللىگە قىزىقىدۇ - دە ھەممە كىشى.
    - ھەجەبكەنسىز، مەن شۇ سىزگە بىلىدىغان جاۋابىمنى دېگەن، - دېدىممەن تۇمشۇقۇمنى ئۇچلاپ تۇرۇپ.
    - چاقچاق، شاتۇت، بىر نەۋرە ھەدەمنىڭ ئۆيى سىز بىلەن بىر مەھەللىدە، شۇ يەردە مەن سىزنى بىر نەچچە قېتىم كۆرگەن.
    - سىز قانداق بىلىسىز ئەمدى ئۇ لەقىمىمنى.
    - @@@@@@@@ - ئۇ بوش قىلىپ بىر نېمىلەرنى دېدى، لېكىن مەن پەقەت ئاڭلىيالمىدىم. ئۇنىڭدىن يەنە بىر قېتىم سوراي دېدىم، لېكىن ئۇنىڭ مېنى زاڭلىق قېلىشىدىن قورقۇپ سورىيالمىدىم.
    ئۆيۈمگە يېتىپ كەلدۇق، ماشىنىدىن خۇددىي ئۇ مېنى تۇتۇۋالىدىغاندەك ئىتتىك چۈشتۈم - دە، بەگزاد ئولتۇرغان تەرەپتىكى دەرىزە تۈۋىگە كېلىپ ئۇنىڭغا ئالدىن تەييارلىۋالغان 10 يۈەن پۇلنى بەردىم.
    - رەھمەت ھە، شوپۇر ئۇستام.
    - بۇ، بۇ، نېمە قىلغىنىڭىز ئەمدى، ساراڭمۇ سىز ...
    ئۇنىڭ قالغان گەپلىرى ھاۋادا يوقاپ كەتتى. ئۆيگە كىرىپمۇ كۈلۈپ ھالىم قالمىدى، بەگزادتىن ئۆچۈمنى ئىلىۋالغىنىمغا خوش بولۇپ ساراڭ بولاي دېدىم، لېكىن دىلشاتتن ئۆچۈمنى پۇخادىن چىققۇدەك ئالالمىغانلىقىمدىن بىئاراممۇ بولدۇم.
    «سېنىمۇ بوش قويۇۋەتمەيمەن، ساڭىمۇ جاۋابنى ئوبدان قايتۇرىمەن، ئالدىرىما دىلشات»
    تۇيۇقسىز تېلېفونۇمغا كەلگەن ئۇچۇر خىياللىرىمنى بۆلۈۋەتتى، شېرىن خىياللىرىمنى بۆلۈۋەتكەن بۇ ئۇچۇردىن خاپا بولغىنىمچە تېلېفونۇمنى قولۇمغا ئېلىپ ئۇچۇرنى ئوقۇدۇم، ئوقۇدۇم - يۇ، بېشىمدىن سوغۇق سۇ قۇيغاندەك ئەندىكىپ كەتتىم.
    ئاۋۋال ئۇچۇر كەلگەن ئۇ ناتونۇش نومۇردىن ھەيران بولدۇم، ئۇنىڭدىكى گەپلەر، بولۇپمۇ بۇ ئۇچۇرنى ئەۋەتكەن كىشى مېنى تېخىمۇ چۆچۈتۈۋەتتى.
    «ئۆتكەندە سىزدىن ياردەم سوراپ بەك پۇشايمان قىلغان ئىدىم، بۈگۈن سىزگە ياردەم قىلىپ تېخىمۇ پۇشايمان قىلدىم، لېكىن ئىككىمىزنىڭ ئۇچرىشىشى ھەم ئۆزئارا ياردەم قىلىشىشىمىز بۇنىڭ بىلەن تۈگىمەيدۇ، ئەقىدەخان،
ياخشى چۈش كۆرۈڭ، سىز ھەقىقەتەن بەك چىرايلىق، ھە راست، ئەمدى بۇنداق ئۇچۇرنى كۈندە قوبۇل قىلىپ تۇرسىز.         بەگزاد.»
    «بۇ بالا سەل چاتاقمۇ ياكى كۆچمە خەۋەرلىشىش ئىدارىسىدە ئىشلەيدىغان تونۇشى بارمۇ؟ ئىسمىمنى بىلسۇن، ئۆيۈمنىمۇ بىلسۇن، تېلېفون نومۇرۇمنى قانداق بىلدىكىنە؟»
    ئۇنىڭغا ئۇچۇر قايتۇراي دەپ ئويلىدىم - يۇ، لېكىن سەۋەبسىز كەلگەن بۇ ئۇچۇرغا بىر موچەن پۇلۇمنى زايە قىلغىم كەلمىدى.
    شۇنداق قىلىپ ئۇ كۈنكى كۆڭۈلسىزلىكلەرنى نەپرەتلەنگەن ئاساستا ئۇنتۇپ كەتتىم، لېكىن راست بەگزاد دېگەندەك ئۇنىڭ ئۇچۇرلىرنى كۈندە ھەرخىل مەزمۇندا قوبۇل قىلىپ تۇردۇم، لېكىن نېمىشقىدۇر ئۇنىڭغا ئۇچۇر قايتۇرمىدىم، ئۇمۇ ماڭا ئەۋەتىپ ھارمىدى، مەنمۇ قوبۇل قىلىپ ھارمىدىم، ھەتتا ئۆزۈمچە سەھەردە قوپۇپلا تېلېفونۇمغا قارايدىغان، بۇرۇن ئۆيدە ئۇدۇل كەلگەن يەرگە تېلېفونۇمنى تاشلاپ قويۇپ خاتىرجەم يۈرىدىغان ئادەم، تېلېفونۇمنى مىنۇت يېنىمدىن ئايرىمايدىغان بولدۇم.
    «نېمە بولدۇممەن، ھەر قانچە بولسا بۇ بەگزادنى ياخشى كۆرۈپ قالمىغاندىمەن - ھە؟ ‹كۆيگەن يامانمۇ، كۆنگەن؟› دەپ كۆنۈپ قالمىغاندىمەن - ھە؟ ياق، ياق، ئۇنداق بولسا قانداق بولىدۇ، ەن دېگەن شاتۇت قىز، بۇنداق ئاسان بىرسىنى ياخشى كۆرۈپ قالمايمەن» شۇنداق دەپ ئۆزۈمگە ئاگاھلاندۇرۇش بېرەتتىم - يۇ، لېكىن ماۋۇ شاتۇتتەك ئۇچۇپ يۈرىدىغان كۆڭلۈم يەنە شۇ بەگزادنىڭ ئۇچۇرلىرى تەرەپكە تىڭ - تىڭلاپ كېتىپ قالاتتى.
    شۇ كۈنلىرىمنىڭ بىرىدە نەتىجىمىز چىقتى، مېنىڭ نەتىجەم دەھشەت چىقتىكىن، ئاتا - ئانام بىلىپ يا كۈلۈشىنى، يا يىغلىشىنى بىلەلمەي قالدى، بەلكىم مۇمكىن بولسا قايتىدىن ئۆزبېكىستانغا كېتىشنىمۇ ئويلاپ قالغان بولۇشى مۇمكىن. ئامالىم قانچە، ھېلىمۇ مۇشۇنچىلىك تىرىشتىم، مەن يا باشقىلارغا ئوخشاش كىچىكىمدىن باشلاپ بۇ يەردە ئوقۇمىغان تۇرسام، مۇشۇ يەردە ئوقۇيمەن دەپ قانچىلىك كۈلكىگە قالدىممەن، شاتۇت قىز دېگەن نامغىمۇ ئېرىشتىم.
    تازا كۆڭلۈم يېرىم ئولتۇرسام گۈلزار تېلېفڭن قىلىپ قالدى.
    - ۋەي، ئاداش، بارمۇ سەن، نەتىجەڭنى بىلدىڭما؟
    تېلېفوننى ئېلىپلا ئاڭلىغان بۇ گەپتىن نېرۋام سەكسەنگە ئۆرلىدى.
    - ھە بىلدىم، 243، ماتېماتىكىدا 30 ئاپتىمەن، ئاۋۇ ئاخىرىدىكى 3 فىزىكىدا ئالغان نومۇرۇم.
    گۈلزاردىن ھېچ سادا چىقمىدى، بەلكىم كۈلگىسى كېلىپ كەتكەن بولسا كېرەك.
    - كۈلگۈڭ كېلىۋاتقاندۇ تازا، كۈلۈۋال.
    - نېمە دەيدىغانسەن ئاداش، بولدى سەنمۇ بەرىبىر مۇنداقلا بەرگەنغۇ، ئويلىما بولدى، چىقە سېنى مېھمان قىلىمەن.
    راست ياكى يالغاندىن قىلىنغان بولسۇن، ئۇنىڭ بۇ گەپلىرىنى ئاڭلاپ كۆڭلۈم ئازراق بولسىمۇ كۆتۈرۈلۈپ قالدى.
    شۇنىڭ بىلەن ئۇنىڭ بىلەن كۆرۈشۈش ئۈچۈن چىقتىم.
    گۈلزار بىلەن كۆرۈشۈپ ھامبۇرگ بولكىسى يېيىش ئۈچۈن ماڭدۇق، تۇيۇقسىز تېلېفونۇمغا ئۇچۇر كەلدى. بەگزاد ئۇ ئىكەنلىكىنى بىلەتتىم، چۈنكى ئۇ بۇنداق مۇھىم ۋاقىتلارنى چىڭ تۇتۇپ مېنى چوقۇم زاڭلىق قىلىۋالاتتى.
    «شاتۇت، قانداق ئەھۋالىڭىز، ئەھۋالدىن قارىغاندا بۇ يىل نومۇرچەك 240 بولىدىغان ئوخشىمامدۇ؟ بەك خۇشال كېتىپ بارسىز 243 نومۇرنى ئېلىپ»
    بېشىمغا بىرسى توقماق بىلەن ئۇرغاندەك بولۇپ كەتتىم «توۋا، بۇنىمۇ بىلىپ بوپتۇدە، ئۇھ، ھەجەب زېرىكتىم» ئۇنى تازا بىر تىللاپ ئۇچۇر يازاي دەپ ئويلىدىم - يۇ، لېكىن يەنىلا بۇنداق ئەرزىمەس ئادەملەر ئۈچۈن بىر موچەن پۇلۇمنى زايەقىلغۇم كەلمىدى. «بوپتۇلا، بايقۇش ئۆز كۆڭلىنى خۇش قىلىۋالسۇن»
    - ئاپام!!!
    گۈلزارنىڭ تۇيۇقسز ۋارقىرىغان ئاۋازىدىن چۆچۈپ بېشىمنى كۆتۈرۈپ قارىسام، ئالدىمىزغىلا بىر قارا ماشىنا يېقىن كېلىپ يولىمىزنى توساپ توختىدى.
    يەنە شۇ بەگزاد، ماشىنا ئىچىدە ئۇ بىر ئاغىنىسى بىلەن ئولتۇراتتى.
    - ھە، ئەقىدەخان، نەگە.
    - نېمە ئىشىڭىز، ھەممىنى سىزگە دوكلات قىلىدىغان داداممىتىڭىز؟
    - دادىڭىز ئەمەس، يىگىتىڭىز مەن.
    - نېمە؟!
     - يالغانما، سىزگە قانداق بىلمەيمەن، لېكىن مەن سىزنى قىز دوستۇم دەپ ئويلاپ يۈرگىنىمگە خېلى بولدى.
    ئاچچىق ھەم خىجىللىقتىن ئۆلەي دېدىم.
    - ساراڭمۇسىز - ئوڭمۇ، خالسىڭىز قىز دوستۇم دەيدىغانغا، سىز باي غوجامنىڭ ئوغلى، مەن قول ئاستىڭلاردىكى چاكىرىڭلارنىڭ قىزى ئەمەس، قىزىقچىمۇ بۇ ئاداش.
    - ھا ھا ھا... - ئۇنىڭ ئاغىنىسى ھەم ئۇ تەڭ كۈلۈپ كەتتى، قارىسام گۈلزارمۇ كۈلۈپ كېتىپتۇ، ئۇنىڭ بېقىنىنى بىرنى چىمدىدىم.
    -ماڭە، گۈلزار كېتمىز، - شۇنداق دەپلا ئۇنىڭ قولىدىن تارتىپ ماشىنىنىڭ ئارقىسىدىن ئۆتۈپ ماڭدىم.
    - ھامان بىر كۈنى يىگىتىڭىز بولىمەن، قاراپ تۇرۇڭ.
    ئۇ شۇنداق دەپ ۋارقىرىدى، ۋاي توۋا، ساراڭكىنە بۇ؟ شۇنچە ئادەمنىڭ ئالدىدا.
    ئۇلۇغ ئاللا مېنى ئۆزۈڭ قۇتۇلدۇر، شۇنداق دەپ ئۆز ئۆزۈمگە غوتولدۇغۇنىمچە كەتتىم.
    بارماقچى بولغان يېرىمىزگىمۇ كەلدۇق، گۈلزار كۈلۈپلا تۇراتتى.
    - نېمىگە كۈلىسەن دەيمەن، مەن خىجىلچىلىقتا قالسام ساڭا ئويۇن بولۇۋاتامدا؟
    - ئاداش، نېمانداق تەلەيلىكسەن، بەگزادنى قانچىلىك قىزلارنىڭ ياخشى كۆرىدىغانلىقىنى بىلەمسەن؟ بەك رومانتىككەن ئۇ، خۇددىي كىنولاردىكىدەك، يا سىلەر ئۆزبېكلەرنىڭ يىگىتلىرى مۇشۇنداق بولامدۇ؟
    - نېمە، رومانتىك؟ قېلىنلىق دەيمىز ئاداش بۇنى.
    يەنە ئۇچۇر كەلدى، ۋايجان، بىلسەم - بىلمىسەم بەگزاد.
    «ئەقىدە، بايامقى ئىشتىن كەچۈرۈم سورايمەن، گەرچە سىزنى خىجىللىقتىن يىغلاپ كېتىدۇ دەپ ئويلىمىساممۇ، لېكىن يەنىلا سەت بولدى، مەن سىزنى راستلا ياخشى كۆرىمەن، ئۇنىڭغا قىل سىغمايدۇ، ئاللا خالىسا سىز بىلەن توي قىلىمەن، بۇ نىيىتىمدىن ھەرگىز يانمايمەن، سىزنى سۆيىمەن»
    بۇ ئۇچۇرنى ئوقۇپ نېمىشقىدۇر يۈرىكىم سېلىپ كەتتى، ھەتتا كۈلۈمسىرەپ قالغىنىمنىمۇ سەزمەي قاپتىمەن.
    - ھوي، نېمە بولدى ساڭا، قارىغاندا بەگزادتىن كەلگەن ئوخشىمامدۇ، خاپا بولىسەن تېخى، ئەمەلىيەتتە سەنمۇ ئۇنى ياخشى كۆرىسەن...
    - يوق گەپنى قىلمىغىنە ساراڭ...
    «ياق، ياق، مەن ئۇنى ياخشى كۆرمەسمەن ھە؟ بۇ قانداقسىگە ئەمدى، ئۇ بەك توڭ قاپاق، كىشىنى ئاياشنى پەقەت بىلمەيدۇ ھەم ئۇنى بەك جىق قىزلار ياخشى كۆرىدىكەن، ئۇنىڭ بىلەن يۈرسەم، توي قىلسام ئۇلاردىن كۈنلەپلا ئۆتەمدۇ كۈنۈم، ياق، بۇنداق سۆلەتۋاز بەگزادىلەر سۇيۇق كېلىدۇ، ئۆزۈڭنى بىلىۋال شاتۇت، بولمايدۇ.
    (داۋامى بار)

تاتلىق920

سالام تورداشلار ..ئىملادا نۇرغۇن يەرلەرنى خاتا يېزۋاپتىمەن ..چۈنكى كومپىيوتىردا ئۇيغۇرچە خەتنى 2 قېتىم ئۇرشۇم ،،تۈزتىشكە تىرشىمەن ..

nesimi

بۇ ھېكايىنى ئوقۇپ خۇددىي كورىيەنىڭ رومانتىك مۇھەببەت كىنولىرىنى كۆرگەندەك بولدۇم.
ئىملالىرىنى تۈزىتىپ قويدۇم، خاتىرجەم بولۇڭ.

نىفىت

خۇش كەپسىز قارشى ئالىمىز ، تالانتىڭىز بار ئىكەن . داۋامىغا تەشنابىز ، شاتۇت قىز !!

روناق0000000

قىنى داۋامىنى كۇرۇپ بولوپ بىر نىمە دەيلى.

راستچى

مەنمۇ ئالدىرماي تۇلۇق ئۇقۇپ چىقتىم،داۋانىنى بالدۇراق يوللاسىز،قالغان گەپنى تۇلۇق ئۇقۇپ بۇلۇپ يازامىز،

xipayi

ياخشى چىقىپتۇ داۋامىغا ئىنتىزارمەن

mamtimin

ياخشى يېزىلىپتۇ

سەجدە

ھېكايىنىڭ بېشى بەك ياخشى يېزىلىپتۇ ،داۋامىغا ئىنتىزارمىز .

تاتلىق920

شۇنداق قىلىپ ساۋاقداشلىرىم بىردىن - ئىككىدىن چاقىرىق كەلگەن ئالىي مەكتەپلەرگە مېڭىشقا باشلىدى، مەن بولسام ھېلىقى 243 نومۇرۇمنى قۇچاقلاپ قېلىۋەردىم، گەرچە ئۆز ئۆزۈمگە «ھېچقىسى يوق، بەرىبىر مەن تىجارەت قىلمەنغۇ» دەپ تەسەللىي بەرگەن بولساممۇ، لېكىن يەنىلا كۆز ياشلىرىمنى توختىتالمىدىم. نېمىلا دېگەن بىلەن كىچىكتە مەن...
    مۇشۇ كۈنلەردە ئەڭ چوڭ تەسەللىينى ئاتا - ئانامدىن بەكرەك بەگزادتىن تېپىپ قېلىۋاتاتتىم، ئۇنىڭ بىلەن كۈندە ئۇچۇر يېزىشىدىغان، ھەتتا تېلېفوندىمۇ ئاندا - ساندا پاراڭلىشىدىغان بولۇپ قالدۇق. تەلىيىمگە يارىشا ئۇنىڭمۇ نومۇرى مېنىڭكىدەك تۆۋەن ئىدى، لېكىن ئۇ دېگەن ئوغۇل بالىدە؟
    ئۆيدىكىلەرنىڭ ماڭا ئىچى ئاغرىغان بولسا كېرەك، دادام مېنى يول مېڭىپ بىرەر مەكتەپنىڭ مەخسۇس كۇرسىغا بولسىمۇ كىرگۈزمەكچى بولدى. بەگزاد بۇنى ئاڭلاپ ئۆزىنىڭمۇ ئۈرۈمچىدە تۇرۇپ تىجارەت قىلىدىغانلىقىنى ئېيىتتى. ئاخىرى مەن مەلۇم بىر ئۇنىۋېرسىتېتنىڭ مەخسۇس كۇرس سىنىپىغا قوبۇل قىلىندىم، كەسپىم ئېنگىلىز تىلى تېخى، لېكىن بۇ تىلنى ئۆگىنىشتە ئانچە قىينىلىپ كەتمەيتىم، چۈنكى مەن رۇس تىلىنى خېلى ئوبدان بىلەتتىم ھەم بۇ تىلنى باشتىنلا ھەممىسى بىلەن تەڭ ئۆگىنىپ ماڭاتتىم. شۇڭا ئەمدى ھېچكىم مېنى «شاتۇت» دەپ زاڭلىق قىلمايتى...
    ئۈرۈمچىگە مەن دادام، ئاپام بىلەن كەلدىم، بۇ يەردە ئېلىپ قويغان ئۆيىمىز بولغاچقا ھېچقانداق تەمتىرىمەيلا مەكتەپكە ئورۇنلىشىۋالدىم، ئۇنىڭسىزمۇ ماڭا يىلدا كېلىپ تۇرىدىغان بۇ شەھەر بەك تونۇش ئىدى. سىنىپقا كىرگەن تۇنجى كۈنى ھېچكىمنى تونىمىغاچقىمۇ بۇرۇنقى سىنىپىمنى ئويلاپ كۆڭلۈم يېرىم بولدى، بىر - بىرىگە ياتسىرىشىپ قارىشىۋاتقان كۆزلەر، ۋايجان قاچانمۇ چىقىشىپ بولار كىشى بۇلار بىلەن، بولدىلا بۈگۈنچە قاتناشماي، بەرىبىر يىغىن ئاچىدىكەن، بۇدا قېتىملىق يىغىنغا قاتنىشاي قاچاي، قاچاي...
    يۈزۈمنى قېلىن قىلىپلا قاچماقچى بولۇپ ئورنۇمدىن قوپۇپ ماڭدىم.
    - نەگە، شاتۇتۇم، بىسمىللىسىغا ئۇچماقچىمۇ ئۆزىلىرى.
    تونۇش ئاۋاز، ئاھ خۇدا، بەگزاددددددددد!!!
    ئارقىمغا قارىدىم، نەق شۇ، بۇ نېمە قىلىدىغاندۇ ئەمدى بۇ يەردە، نەدە بولسا تازا مۇشۇنداق ۋاقىتتا ئۇچرامدىغاندۇ، ئادەممۇ، بۇ جىنمۇ ؟؟؟
    - سىز،  سىز، بۇ يەردە نېمە قىلىسىز ئەمدى؟؟؟
    - ھە، بولماپتىما، مەنمۇ ئوقۇيمەن، ئۇنتۇپ قالماڭ، مەن سىز بىلەن تەڭ ئىمتىھان بەرگەن.
    - نېمە، تىجارەت قىلىمەن دەۋاتقانغۇ، سىز قانداق قىلىپ بۇ مەكتەپكە ئۆتەلەيسىز، ئۇنىڭ ئۈستىگە نومۇرىڭىز تۆۋەن تۇرسا !!
    -ھا،ھا،ھا... ما گەپن،ى سىزمۇ 243 بىلەن كەپسىزغۇ، يەنە تېخى فېزىكىدا 3، ۋاي قانداق قىلاي، مەن سىزدىن جىق يۇقىرى ئالغان جۇمۇ.
    ھا، ھا، ھا، ھى، ھى، ھى سىنىپنىڭ ئىچىدە كۈلكە كۆتۈرۈلدى، خىجىللىقتىن ئۆلەي دېدىم. «بەگزاد، سەنلا بولىدىكەنسەن، مېنىڭ كۈلكىگە قالغىنىم قالغان، سەن مېنىڭ تۇرمۇشۇمدىكى پارازېت قۇرت»
    تۇنجى كۈنۈم مانا مۇشۇنداق سەتلىشىش بىلەن باشلاندى، «شاتۇت» دېگەن بۇ ئۇلۇغ نامىمنىمۇ ھەممىسى بىلىپ ئۈلگەردى، ئامالىم قانچە، راست دېمىسىمۇ بەگزاد مەندىن يۇقىرى ئالغان، ئۇنى ئوقۇما دەيدىغانغا يا بۇ مېنىڭ دادام قۇرغان مەكتەپ بولمىسا، بىچارە ئەقىدە سېنى يەنە قانداق ئىشلار كۈتۈپ تۇرار؟
    كۈنلىرىم ياتاق، سىنىپ، ئۆي ئارىلىقىدا قاتراش بىلەن ئۆتمەكتە ئىدى، ئەلۋەتتە بەگزادمۇ تۇرمۇشۇمدا كەم بولسا بولمايدىغان بىر قىسمىمدەك بىللىلا ئىدى، ئۇ دائىم بىللە يۈرگەچكە ھەممىسى، ھەتتا ئوقۇتقۇچىلىرمىزمۇ بىزنى بىر جۈپلەر دەپ بېكتىپ بولدى، شۇنىڭ بىلەن مەن بىچارە باشقا يىگىتلەرنىڭ كۆڭۈل ئىزھار قىلىشلىرىدىن، ئۆزىمىزدىن يۇقىرى ئوقۇيدىغان باشقا قىزلار قىزىقىدىغان يىگىتلەرگە «يوشۇرۇن كۆيۈش» ئەركىنلىكىمدىن مەھرۇم قالدىم.
    ئەڭ مۇھىمى دەرس ۋاقتىدا ھەتتا ئۇخلىشىمغىمۇ يول قويمايتى، ئەمدىلا بېشىمنى پارتىغا قويدۇممۇ بولدى، بېقىنلىرىم چىمداشنىڭ، نوقۇشنىڭ زەربىسىگە ئۇچرايتى، شۇنىڭ بىلەن ئامالسىز ئەسنەپ يېرىم ئۇخلاپ ئولتۇرۇشقا مەجبۇر بولاتتىم.
    شۇنداق قىلىپ يۈرۈپ بارا - بارا ئۆزۈمنى ئۇنىڭ قىز دوستىدەك ھېس قىلىشقا باشلىدىم، چۈنكى ئۇنىڭغا قىزلاردىن بەك جىق خەت ھەم ئۇچۇرلار كېلىپ تۇراتتى، بۇنداق ۋاقىتلاردا ئوتتا تولغانغان قىلدەك ئازاپلىنىپ كېتەتتىم، ئەلۋەتتە بۇ ھالىتىم بەگزادنىڭ كۆزىدىن قېچىپ قۇتۇلالمايتى، شۇنىڭ بىلەن ئۇ مېنى تېخىمۇ تېرىكتۈرۈش ئۈچۈن مېنىڭ ئالدىمدا ئۇلاردىن كەلگەن ئۇچۇرلارنى ئوقۇيتى، تېخى بەزىلىرىگە نېمىدەپ قايتۇرسام بولار ؟ دەپ مەندىن مەسلىھەتمۇ ئالاتتى.
    باشتا ئۇچۇر بىلەن مېنى ئازاپلايدىغان بۇ قىزلار كۈن ئۆتكەنسېرى ھەددىدىن ئېشىپ ئۇنى يوللاردا كۆرسە تىيىقماي گەپ قىلىدىغان، ئاشخانىلاردا ئۇدۇلىمىزغا كېلىپ ئولتۇرىدىغان بولد  ،مەنغۇ ئۇلارنىڭ كۆزىگە كۆرۈنۈپمۇ قويمايتىم، خۇددى چۈمۈلىدەك. بۇنداق كۆزگە ئېلىنماسلىقلاردىن سەۋر تاقىتىم توشتى، «نېمە كۈن بۇ ماڭا، نېمە قىلسا قىلمامدۇ؟ مېنى ياخشى كۆرسە ئۆزى ئىزدەپ كېلەر، بولمىسا يەنە ئۆزىنىڭ ئىشى» شۇنىڭ بىلەن مەن بەگزادتىن ئۆزۈمنى يىراق تۇتۇشقا باشلىدىم، دەرس ۋاقتىدا قوڭغۇراق چېلىنىشقا ئاز قالغاندا كىرىپلا ئارقىدا ئولتۇرىدىغان (بۇ ۋاقىتتا ئەلۋەتتە پۇرسەت كۈتۈپ تۇرغانلار ئۇنى يالغۇز قويمايدۇ)، دەرس تۈگىشى بىلەنلا سىنىپتىن ئۇچقاندەك چىقىپ ياتىقىمغا كىرىۋالىدىغان، ئەگەردە دەرس بولمىسا ئۆيگە كېتىدىغان بولدۇم، ھەتتا ئۇنىڭ نۇرغۇن ئۇچۇرلىرىنى جاۋابسىز قويدۇم، تېلېفونلىرىنىمۇ ئالمىدىم.
    بۇ ھال بىر مەزگىل داۋاملاشتى، ئازاپلانمىدىم دېسەم يالغان بولىدۇ، لېكىن چىدىشىم كېرەك.
    بىر كۈنى سىنىپقا كىرسەم ئۇ يوق، شۇنىڭ بىلەن خاتىرجەم ئالدىدىكى ئورۇنغا كېلىپ ياتاقداش قىزنىڭ يېنىدا ئولتۇردۇم.
    - بۈگۈن مۇئەللىم يوقكەن، ئۆزىمىز تەكرار قىلىدىكەنمىز، - سىنىپ باشلىقىمىز شۇنداق دەپ ئۇقتۇردى.
    بۇنداق پۇرسەت كەمدىن - كەم ئۇچرايتى، شۇنىڭ بىلەن ئالدىمدىكىلەر بىلەن دوڭ پاراڭغا چۈشتۈم.
    - خاپا بولماي ئورنىڭىزنى بوشتىپ بېرەمسىز؟
    بەگزادنىڭ ئاۋازى، ئۇ يېنىمدىكى قىزغا دەۋاتاتتى.
    ئۇ قىزنىڭ پېشىغا شۇنچە ئېسىلىۋالساممۇ پەريادلىرىمغا قارىماي «لېيفىڭلارچە روھ » بىلەن ئورنىدىن قوپۇپ ماڭدى. مەنمۇ ئورنۇمدىن قوپتۇم، سىنىپتىكىلەر خۇددىي ھەقسىز كىنو كۆرۈۋاتقاندەك جىممىدە بىزگە قاراپ تۇراتتى.
    - ھەي، شاتۇت ئولتۇرە جايىڭدا، مەن سېنى قوپ دېمىدىم.
    ساراڭمۇ بۇ، نېمە ئادەمگە ۋارقىرايدۇ، توۋا...
    ئۇنىڭ راستىنلا ئاچچىقى كەلگەن بولسا كېرەك، كۆزلىرى چانىقىدىن چىقىپ كېتەيلا دېدى. بۇ ھالدىن سەل قورقتۇم ھەم باشقىلار ئالدىدا داۋاملىق ئويۇن قويىېىرىشنى خالىمىدىم.
    - نېمە بولدى سىزگە؟ - دېدىم مەن ئاۋازىمنى پەس قىلىپ.
    - مەن سورىماي سىز مەندىن سوراۋاتامسىزما، سىزگە نېمە بولدى، نېمە مەندىن جىندىن قاچقاندەك قېچىپ يۈرىسىز؟
    - ياق، قاچمىدىم مەن، قارىسام بەزى قىزلار بەك قىينىلىپ كەتتى، ئۇلارنىڭ قارغىشىغا قالماي دەپ ئورۇن بوشىتىپ بەردىم شۇ؟
    - قانداق قىلاي، سىز بەك ياخشى جۇمۇ، مەن شۇنىڭغا ئېھتىياجلىق دېگەنما؟ سىز ئەجىبا مېنىڭ سىزنى ياخشى كۆرىدىغانلىقىمنى بىلمەمسىز ھە، شۇنچىلىك دۆتما سىز؟
    تۇيۇقسىز چېلىنغان قوڭغۇراق مېنى تەس ئەھۋالدىن قۇتۇلدۇردى.
    بەگزاد قولۇمدىن تارتىپ ئېلىپ ماڭدى، شۇ چاغدا تېخىمۇ تەس ئەھۋالغا چۈشكىنىمنى بىلدىم.
    ھەيرانلىق، ھەسەتخورلۇق بىلەن تىكىلگەن كۆزلەر ...
    - نەگە، بەگزاد بۇنچە ئالدىراش؟
    تۇيۇقسز ئالدىمىزنى بىزدىن بىر قارار يۇقىرى ئوقۇيدىغان، گىرىمنى ئۆلگۈدەك قىلىدىغان، مەكتەپكە كەلگەن ياقى پەقەت ياخشى گېپىنى ئاڭلاپ باقمىغان دىلنۇر ئىسىملىك قىز توسىدى. دىلنۇرنىڭ كۆزىدىكى غەزەب ھەم ھازىرلا پارتلايدىغان بومبىدەك ھالىتى مېنى چۆچۈتتى.
    - نېمە ئىشىڭ؟ مۇھەببىتىم بىلەن تاماق يىېگىلى...
    - نېمە، مەن نېمەڭ ئەمىسە؟؟؟
    ئالە شەرىڭنى، بۇ قانداق ئىش ئەمدى،ئەجىبا!!!
    - نېمە دەۋاتسەن، كىم سېنىڭ بىلەن يۈرۈپتىكەن، ئويلاپ گەپ قىل ھە؟
    - بىلەتتىم مۇشۇنداقلىقىڭنى، تېنىۋالماقچىما سەن، ياتاقتا مۇھەببىتىم دەيسەن، ئەمدى بۇ يەردە ئەمەس دەيسەنغۇ؟
    ئۆزۈممۈ بىلمىگەن ئاساستا كۆزلىرىمدىن ياش ئېقىپ چۈشتى، زەردە بىلەن بەگزادنىڭ قولىنى قويدۇم، لېكىن ئۇ چاققانلىق بىلەن قولۇمنى يەنە تۇتۇۋالدى.
    - قويۇۋېتىڭ، نېمىشقا مېنى ئەخمەق قىلىسىز، مەن ھەرقانچە دۆت بولساممۇ مۇشۇنداق ئەخمەق قىلسىڭىز بولامدۇ؟ سىزدىن نەپرەتلىنىمەن.
    ئارقامغا قاراپمۇ قويماي يۈگۈرۈپ ماڭدىم. قۇلىقىم تۈۋىدە ياتاق دېگەن سۆزلا جاراڭلاپ تۇراتتى. يۈگۈرۈۋاتىمەن، ياشلىرىم ھېچ توختايدىغاندەك ئەمە  ،ماشىنىلارنىڭ سىگنالى... ھېچنىم تەسىر قىلمايدۇ ماڭا.
    «ئاھ خۇدا، مېنىڭ تۇنجى مۇھەببىتىم مانا مۇشۇنداقلا ئاخىرلىشارمۇ، نېمە دېگەن يالغان مۇھەببەت بۇ، نېمىشقىمۇ ئۇنىڭغا كۆڭۈل بەرگەن بولغىيتىم؟» كۆل بويىغا كېلىپ قاپتىمەن، شۇندىلا يۈگۈرۈشتىن توختىدىم، ئەنە بەگزاد بىلەن توختىماي ئېتىشىپ ماڭغان يوللار...
    ھېچقانداق ئويلاپمۇ ئۇنى دىلنۇر دېگەندەك ھالەتتە كۆز ئالدىمغا كەلتۈرەلمىدىم، ھەرقانچە بولسا ئۇ ئۇنداق بالىلاردىن ئەمەستۇ؟
    يانفونۇمغا كەلگەن ئۇچۇر مېنى خىيالدىن ئويغاتتى، ياشلىرىمنى سۈرتۈۋېتىپ ئۇچۇرنى ئوقىدىم، بىلسەم - بىلمىسەم بەگزاد.
    «ئەقىدە، نەدە سىز، نېمىشقا چۈشەندۈرۈشۈمنى ئاڭلىمايسىز؟»
    ئۇچۇرمۇ يازماي تېلېفون قايتۇردۇم:
    - ۋەي، نەدە سىز؟
    - ماڭا راست گەپ قىلىڭە، دىلنۇرنىڭ دېگىنى راستمۇ؟
    - ئاۋۋال كۆرۈشەيلى، مەن ھەممە گەپنى دەي.
    دېمەك بۇ گەپلەر راست، ئۇ ماڭا يالغان، ئۇنداق ئەمەس دېيەلمىدى.
    ئەمدى تۈگىدى، قەلبىمدىكى ئەمدىلا بىخلانغان مۇھەببەت يىلتىزىنى يۇلۇپ تاشلىماقچى بولدۇم، لېكىن بەك ئېغىر كېلىۋاتاتتى، بەگزادنى قاچانلاردا بۇنچىلىك ياخشى كۆرۈپ قالغانلىقىمنى بىلەلمىدىم، لېكىن ئۇنى بەك ياخشى كۆردىغىنىم ھەقىقەت.
    - بۇ يەردىكەنسىزدە؟ - ئارقىمغا ئۆرۈلۈپ قارىدىم، ياش يۇقى كۆزلىرىمنى ئۇ كۆرۈپ قالدى، ئۇنىڭغا جاۋاب قايتۇرالمىدىم، ياشلىرىم ئۇنىڭغا تېگىشلىك جاۋابنى بېرىۋاتاتتى.
    تۇيۇقسىز ئۇ مېنى ئۆزىگە تارتتى، خۇددى ئۇنىڭ باغرىغا سىڭىپ كەتمەكچى بولغاندەك چىڭ ئېسىلىپ يىغلىدىم...
    - مېنى كەچۈرۈڭ، مەن ئەسكى، مەن سىزگە ماس كەلمەيمەن ئەقىدە، سىزنى بەك ياخشى كۆرىمەن، لېكىن مەن سىزگە يېتەلمىدىم دەپ ئويلاپ دەرد چىقىرىشنىڭ خاتا ئۇسۇلىنى تاللاپ مانا بۈگۈنكىدەك ئاقىۋەتكە قالدىم.
    - نېمىشقا ئەمدى، شۇ قىز، مېنى ياخشى كۆرۈپ تۇرۇپ نېمىشقا شۇنداق قىلىسىز، زادى نېمىشقا؟
    تۇيۇقسز ئۇنىڭ يىغلاۋاتقانلىقىنى بىلىپ قالدىم.
    - ماڭا دەڭە، بۇ ياشلار كىم ئۈچۈن، مەن ئۈچۈنمۇ ياكى كەچۈرۈپ قوپقۇسىز خاتالىقلىرىڭىز ئۈچۈنمۇ؟؟؟
    - ھەممىسى ئۈچۈن، مەن سىزدىن بۇنداق ئايرىلىپ قالارمەن دەپ ئويلىماپتىكەنمەن.
    - نېمە؟ سىز شۇنىڭ بىلەن مەندىن ۋاز كەچتىڭىزما؟ تېخى مەندىن بۇرۇن قارار چىقىرىپ بولدىڭىزما؟
    - ياق، مەن مەڭگۈ ۋاز كەچمەيمەن، لېكىن ئۇ مەينەتچىلىكلىرىمنى سىزنى كەچۈرۈڭمۇ دېيەلمەيمەن، بۇنىڭغا ھەقلىق ئەمەسسىز.
    شۇنداق قىلىپ مېنىڭ تېخى بىخلىنىشقا ئۈلگۈرمىگەن مۇھەببىتىم سۇلدى، ئۇنى قەلبىمدىن يۇلۇپ چىقىرالمىدىم، ئۇنى قەلبىمنىڭ ئەڭ چوڭقۇر يېرىگە مەڭگۈلۈك دەپنە قىلدىم...
    بۇ ئىشلارنىڭ جەريانىنىمۇ بىلمىدىم، بىلىشنىمۇ خالىمايتىم، نېمىسىنى بىلەي، بەگزادنىڭ مېنى سۆيۈپ تۇرۇپ خىجىل بولماي دىلنۇردەك مەينەتچىلىك بىلەن بۇلغانغان، ئۆز تېنى ئارقىلىق ئوغۇللارنى ئىندەككە كەلتۈرىدىغان ئەۋرەز پاقىسى بىلەن شۇ مەينەت ئىككىلا دۇنيا گۇناھىدىن ئۆتكىلى بولمايدىغان ئىشنى قىلغىنى راسىت.
    شۇ كۈننىڭ ئەتىسىدىن باشلاپ بەگزاد مەكتەپكە كەلمىدى، ھەتتا ئۇنى ئوقىمايدىكەن دېگەن گەپلەرمۇ چىقتى. شۇنداق تەس كۈنلەرنى ئۆتكۈزۈۋاتاتتىم. ئۇنىڭدىن كەلگەن خەت مېنى تېخىمۇ تۈگەشتۈرۈۋەتتى.
    «سالام شاتۇتۇم، سىزنى ئاخىرقى قېتىم مۇشۇنداق ئاتىۋالاي، مەن ئەمدى خېلى ۋاقىتلارغىچە ئالدىڭىزدا پەيدا بولمايمەن. سىزنى بىر كۈن كۆرمەي چىدىمايدىغان مەن قانداق ياشىشىمنى بىلمەيمەن، لېكىن ھامان بىر كۈنى قايتىپ كېلمەن، مېنى ساقلاڭ، بولامدۇ؟ گەرچە ئۇ ئىشتا سىزگە يۈز كېلەلمىسەممۇ، لېكىن سىزنى مەڭگۈ سۆيىمەن. مەن كەتتىم، قاچان قايتىپ كېلىمەن، بىلمەيمەن، مېنى ساقلاڭ. سىزنى سۆيۈپ: بەگزاد»
    بۇ خەتكە كۈلەيمۇ-  يىغلايمۇ؟ مېنى ياخشى كۆرىدىكەن، ماڭا يۈز كېلەلمەيدىغانلىقىنى بىلىدىكەن، لېكىن يەنە مېنى تاشلاپ كېتىدىكەن.
    بەگزاد كەتتى، ئۇ ئىشلار مېنىڭلا ئەمەس، بۇنىڭغا قىزىققۇچى ھەممە كىشىنىڭ قەلبىدە سوئال پېتى قېلىۋەردى، ئۇ كېتىپ مەنمۇ دادامغا ياردەملىشىش ئۈچۈن ئوقۇشتىن چېكىندىم. سوغۇق قىشلار كەلدى، ئۇنىڭدىن ئۇچۇر يوق. تومۇز ئىسسىقلار كەلدى، ئۇنىڭدىن ئۇچۇر يوق. ئاللاھقا شۈكرى، ئۆلۈپ قالمىدىم، ئۇنى ياخشى كۆرۈۋەردىم، تۇرمۇشۇمدا بىرەر ئوغۇل بالىمۇ پەيدا بولمىدى، چۈنكى مەن يول قويمايتىم، تىجارەت قىلدىم، پۇلمۇ تاپتىم، ھەتتا بەگزاد ياخشى كۆرىدىغان ماشىنىنىمۇ ئالدىم، كىم ئۈچۈن قىلىۋاتىمەن، بىلمەيمەن، لېكىن شۇنداق قىلسام خۇش بولىمەن. ئۇ كەتكەندىن كېيىنكى 2 - قىشنى كۈتۈۋالدىم، ماشىنا يۇيغۇزاي دەپ كېتىۋاتاتتىم، تۇيۇقسىز كۆزۈم يول بويىدىكى دۈگدەرەپ تۇرغان قىزغا چۈشتى، ئۇنىڭ يېنىغاراق بېرىپ توختاتتىم، ئۇنى كۆرۈپ ئۇنتۇلۇپ قالغان ئازابلىرىم قايتىدىن قوزغالدى «دىلنۇر؟»
    توغرا يول بويىدىكى بۇ قىز دەل مېنىڭ مۇھەببىتىمنى ئۆزىنىڭ كۆڭلىنى خۇش قىلىش، بەگزادنىڭ بىر كېچىلىك ھەمراھى بولۇش ئۈچۈ  ،مېنى بەگزادتىن ئايرىۋەتكەن دەل شۇ دىلنۇر ئىدى. ئۆزۈممۇ سەزمىگەن ئاساستا ماشىنىنى دىلنۇرنىڭ يېنىغا ئەكېلىپ توختاتتىم، بەلكىم قەلبىمدە سوئال بولۇپ قېلىۋاتقان ئازابلىرىمنىڭ جاۋابىنى بىلىش ئۈچۈندۇر؟؟؟
    - ماشىنا ساقلاۋاتامسىز؟
    بەلكىم قايسى يىگىت كىلىپ توختىدىكىن دەپ ئاللىقانداق گۈزەل خىياللار ئىلكىدە تۇرغان بۇ قىز ئۈچۈن ماشىنا ئىچىدىكى ئادەمنىڭ مەن بولۇپ چىقىشى ئۇنى ئۈمىدسىزلەندۈرگەن بولسا كېرەك. ئۇ ھەيرانلىق بىلەن تۇرۇپ قالدى.
    - مېنى تونىمىدىڭىزمۇ؟ دىلنۇر، مەن ئەقىدە.
    - ھە، تونىدىم، بۇ... بۇ...
    - چىقىڭە ماشىنىغا، مەن ئاپىرىپ قوياي.
    ئۇ سەل قورىنىپقىنا ماشىنىغا چىقتى.
    يېنىمدا ئولتۇرغان بۇ قىز ئىلگىرىكى دىلنۇر ئەمەس، نەچچە يىل پوش دېمەي ئوينىغان ئويۇنلىرى دەردىنى ئالغان، چىرايى ۋاقىتسىز چۈشكەن داغلار بىلەن ئادەمنىڭ ئىچىنى ئاغرىتىدىغان بىر ھالەتكە كىرگەن سۇلغۇن بىر قىز ئىدى.
    - ياخشى تۇردىڭىزمۇ؟ نەگە بارىسىز؟
    - بولىدۇ، سىزچۇ؟
    - مەنما، ھى خۇداغا شۈكرى، سىزنىڭ قىلغىنىڭىزغا ئۆلۈپ قالمىدىم، مانا مۇشۇنچىلىك تۇرۇۋاتىمەن.
    - كەچۈرۈڭ. مەن ئىشلارنىڭ ئۇنداق بولۇپ كېتىشىنى بىلمەپتىمەن.
    - قانداق ئويلىغانتىڭىز، خىيالىڭىزدا ئەقىدەنى، بەگزادنى بەك بەختلىك قىلىۋېتىدىغان بولدۇم دەپ ئويلىغانمۇ؟
    - خالىسىڭىز مەن سىزگە ئىشنىڭ جەريانىنى دەپ بېرەي، - ئۇ تاماق يىمىگەنمۇ بىلمىدىم، ماشىنا ئىچى شۇنچە ئىسسىق بولسىمۇ تىترەپ كاسىلداپ تىلى تۈزۈك گەپكە كەلمەيتى ھەم ئۇنىڭ بۇ تۇرقىدىن بارىدىغان تۈزۈك يېرىنىڭ يوقلۇقىنىمۇ بىلىۋېلىش تەس ئەمەس ئىدى. شۇنىڭ بىلەن مەنمۇ ماشىنىنى ئاشخانىنىڭ ئالدىغا ئەكىلىپ توختاتتىم.
    - قېنى سۆزلەڭ، - دېدىممەن ئۇ چاي ئىچىپ سەل ئەسلىگە كەلگەندە.
    - مەن سىزگە ھەم بەگزادقا يۈز كېلەلمەيمەن، مەن بەگزادنى مەكتەپكە كەلگەندىلا ياخشى كۆرۈپ قالغان، ئۇنىڭ تۇرقى، كىيىنىشى، بولۇپمۇ ئوقۇغۇچى بولغىنىغا قارىماي ھەيدىۋالغان ماشىنىسى مېنى تېخىمۇ رام قىلدى، شۇنىڭ بىلەن ئۇنى قوغلىشىشقا باشلىدىم، ئۇنىڭغا شۇنچە خەت يازدىم، بىر ئاماللارنى قىلىپ ئۇنىڭ تېلېفون نومۇرىنى تاپتىم، لېكىن ئۇنىڭ شۇنداق خاراكتېرى ئۈستۈن ئىدى، ماڭا كۆز قىرىنى سېلىپمۇ قويمىدى ھەم ئۇنىڭ سىزنى ئىنتايىن ياخشى كۆرىدىغانلىقىنى بىلدىم، شۇ كۈنلەرنىڭ بىرىدە ئۇنى بىر مەيخانىدا ئۇچرىتىپ قالدىم،ئۆزى يالغۇز ھاراق ئىچىپ ئولتۇرۇپتۇ،ئۇنىڭ تۇرقىدىنلا كۆڭلىنىڭ ناھايىتى يىرىملىقىنى بىلدىم، ئۇنىڭ ئۆزىنى بىلمىگۈدەك مەست بولۇشىنى ساقلاپ تۇردۇم، ئويلىغىنىمدەك ئۇ مەست بولۇپ بېشىنى ئۈستەلگە قويۇپ ياتتى. ئۇنىڭ يېنىغا باردىم، يۆلىدىم، لېكىن ئۇنىڭ ئاغزىدىن تۇنجى بولۇپ ئاڭىلىغىنىم يەنىلا سىزنىڭ ئىسمىڭىز بولدى، نېرۋام ئۆرلىدى، شۇنىڭ بىلەن قىلچە ئىككىلەنمەي ئۇنى ياتاققا ئېلىپ باردىم، بەگزادنىڭ شۇ كۈنكى ئەھۋالىدىن ماڭا چېقىلىشى ياكى بۈگۈنكى ئىشلارنى ئەسلىيەلىشى ئەسلا مۇمكىن ئەمەس ئىدى، شۇنىڭ بىلەن ئۇنىڭ كىيىملىرىنى سالغۇزدۇم، ئۆزۈممۇ يالىڭاچ بولۇپ ئۇنىڭ يېنىغا كىرىپ ياتتىم، ئاڭلىغىنىم يەنىلا «ئەقىدە، شاتۇتۇم سىزنى سۆيىمەن» دېگەن بىر جۈملە سۆز بولدى، ئەتىسى ئۇنىڭ قايسى ۋاقىتلاردا چىقىپ كەتكىنىنى بىلمەيمەن، قوپسام يوق، ئۇنىڭغا تېلېفون قىلدىم، ئۇ تېلېفوندا بەك سەت بولغىنىنى، مېنىڭ كەچۈرۈشۈمنى ئېيتتى، ئەمەلىيەتتە مەن كەچۈرگىدەك ھېچ ئىش يوق، لېكىن مەن يىغلاپ تۇرۇۋالدىم، چۈنكى ئۇ چاغدا مېنىڭ قورسىقىمدا بار ئىدى، لېكىن كىمدىن ھامىلىدار بولغىنىمنى بىلمەيتىم، شۇڭا بۇنى بەگزادقا ئارتىپ ئۇنى ئۆزۈمگە مەسئۇل قىلماقچى ياكى پۇل ئالماقچى بولدۇم، ئارىلىقتا بىر ئاي ئۆتۈپ ئۇنى سىز بىلەن مەكتەپتە كۆردۈم، شۇنىڭ بىلەن ھەممە كىشى ئالدىدا ئۇنى سەتلەشتۈردۈم. لېكىن ئۇ ماڭا قاراپمو قويمىدى، ئۇنىڭغا پۇل دېدىم، ئۇ بۇ ئىشنى ئۆزىنىڭ قىلمىغانلىقىنى بىلىدىغانلىقىنى، شۇنداق بولسىمۇ پۇل ئۈچۈن ۋاسىتە تاللىمىغان ئادەمگە سەدىقە ئورنىدا پۇل بېرىدىغانلىقىنى ئېيتىپ مەن تەلەپ قىلغاندىنمۇ جىق پۇل بېرىپ كەتتى، ئۇ گۇناھسىز ئەقىدە.
    مېڭەمدە چاقماق چاققاندەك بولدى، بەگزاد جېنىم، نەدە سىز، نېمىشقا قىلمىغان گۇناھ ئۈچۈن ئۆزىڭىزنى جازاغا تارتىسىز؟
    ئالدىمدىكى بۇ جىسمىدىن ھايا، ئىمان، ئىنسابنى پۈتۈنلەي يوقاتقان زەھەرلىك يىلانغا نېمە دېيىشىمنى بىلەلمىدىم، ئورنۇمدىن قوپۇپ ئۇنىڭ ئالدىغا 1000 يۈەن پۇلنى تاشلىدىم، بۇ پۇلنى ئۇنىڭ ئاشخانىدىن چىقىپلا يەنە شۇ رەزىل قولىنى ئەقىلسىز يىگىتلىرىمىزگە، دادىلىرىمىزغا نەچچە كۈن بولسىمۇ سۇنمىسۇن دەپ تاشلىدىم.
    بەلكىم بەگزادمۇ ئۆز ۋاقتىدا دىلنۇرغا ئۇ پۇلنى ئۆزىگە ئوخشاش ئادەملەرنىڭ زىيانكەشلىككە ئۇچرىماسلىقى ئۈچۈن بەرگەن بولۇشى مۇمكىن، لېكىن بۇ مەينەت، پۇل ئۈچۈن يۇندى ئازگىلىدا يېتىپ تېنىنى سېتىشقا رازى ئەۋرەز پاقىسى بىزنىڭ كۆڭلىمىزنى چۈشىنەمدۇ؟ بۇنىسى نامەلۇم.
    شۇنداق قىلىپ كۆڭلۈمدىكى تۈگۈنلەر يېشىلدى، لېكىن بەگزاد بۇ دۇنيادىن يوقىلىپ كەتكەندەك مېنى ھېچ ئىزدىمىدى. ئارىدىن توپتوغرا 2 يىل ئۆتتى، دادام-  ئاپاملار مېنى توي قىلىشقا ئالدىرىتىشقا باشلىدى. ئۇلارنىڭ ئالدىرىتىشى ھەق، چۈنكى ئۇلار مېنىڭ كۆڭلۈمدە بەگزادتەك بىرىنىڭ بارلىقىنى، ئۇنى ئۈمىدسىز ساقلاۋاتقانلىقىمنى بىلمەيتى ھەم مەنمۇ قىلچە ئۈمىدلەر بولمىغان بۇ مۇھەببىتىمنى ئۇلارغا دېيەلمەيتىم، نە ئۇچۇر، نە تېلېفون بولمىغان بەگزادنى مەن ئۇلارغا قانداق دەيمەن؟ شۇنداق بولسىمۇ مەنىلىك قىلىپ دېيىلگەن ئۇ گەپلەرنى چۈشەنمەسكە سېلىپ يۈرۈۋەردىم، دوستۇم گۈلزارمۇ توي قىلدى.
    دادام - ئاپاملارنىڭ سەۋر - تاقىتى توشقان بولسا كېرەك، ئاخىرى دادام بىر يىگىت بىلەن ئۇچرىشىشىمنى ئورۇنلاشتۇرۇپتۇ. قانداق قىلاي، 2 يىلنىڭ ياقى پەقەتلا ئۇچۇر بولمىغان بەگزادنى ئۇلارغا نېمە دەپ دەي، شۇنىڭ بىلەن مەنمۇ ئامالسىز قوشۇلدۇم. ئۇ بالىنىڭ ئىسمى سەردار بولۇ،پ دادام بىلەن تىجارەت قىلىدىغان بىرىنىڭ بالىسى ئىكەن. ئۇنىڭ بىلەن ئەتە كۆرۈشىمەن دەپ ئولتۇرسام تېلېفونۇمغا ئۇچۇر كەلدى.
    ناتۇنۇش نومۇر، يۈرىكىم قانداقتۇر بىر تاتلىق سېزىمدىن بوش ئاغدى، «بەگزاد؟»
    (داۋامى بار)