ئەپسۇس......
تۇرغۇن راخمان( كەمتەر)

” كىشىنىڭ ئىچى،قايسى ۋاقىتتا بەكرەك سىقىلىدۇ ؟ “دەپ سورىۋېدى بىر  دوستۇم .
مەن دىدىمكى:”يا سەھنىگە چىقىپ رول ئالالمىغان،يا چاۋاك چالالمىغان ئاشۇ چاغلاردا“.
دوستۇم سەل قىزارغان ھالدا، چىرايىنى پۈرەشتۈرۈپ：” ئۇنداقتا، ئايالىمنىڭ ئېلىۋاتقان رولى، مېنىڭ چۈشلىرىمدە  كۆرگەن غەرىپكە ساياھەت فىلىمنىڭ  قايسى قىسمىدىن بولغېيتتى “دەپ قاقاقلاپ كۈلۈۋىدى، مەن شۇئان دوستۇمغا تەسەللىي بىرىپ ،
- بۇرادەر، ئەمدى خاتىرجەم بولۇپسەن، ئەڭ ئاخىرقى قىسمىنىمۇ تولۇق كۆرۈپ بولۇپسەن ئەمەسمۇ دىۋىدىم، دوستۇم بىردىنلا يىغلاپ كەتتى، لىكىن مەن سەۋەبىنى ھېچ بىلەلمەي تېڭىرقاپلا  قالدىم.
شۇنىڭدىن بېرى دوستۇمنىڭ ئاشۇ ېىغلاشلىرىنىڭ سەۋەبىنى  تاكى ھازىرغىچە  ئويلاپمۇ يىتەلمىدىم ......
قۇلاق تۈۋىمدە بىر سۇئال پىچىر-پىچىر قىلىپ، مېنىڭ خىياللىرىمنى ھەر جايلارغا ئېلىپ كېتەتتى. مۇبادا، دوستۇم قايتا تۆرۈلۈپ قالغان بولسا، سەۋەبىنى سوراپ باققان بولاتتىم.
ئەپسۇس......