كېچىدىكى باھار [ئۇلانما كۆچۈرۈش]

كېچىدىكى باھار
مەريەمگۇل ئېزىز
چىمچىقلىتار كۆزىنى كېچە،
ۋىلىق-ۋىلىق كۈلەر تۇلۇنئاي.
ۋادىلارنى قىچىقلار شامال،
ئىللىق بىر ھىس ئاقار توختىماي.

كۈلۈمسىرەپ ئۇزىغان ئاق قار،
نەمخۇش بۇلۇپ ئۈنمەكتە ئاستا.
بىخ سۈرەي  دەپ ئويلىغان شىۋاق،
كۆزلىرىنى يېرىم قىسماقتا.

چۆچەك سوراپ يۈرەر ئۈژمىلەر،
يىلىمىنى چۈشىسە جىگدە.
قۇشقاچ غەمسىز ئۇخلار كاماردا،
كاككۇك ئۈنلەر بىر مۇڭلۇق ئۈندە.

لەۋ تامشىتار ئون تۈپ سۇۋادان،
مەيىن شامال ئالغاندا سۈيۈپ.
پارلاپ بارار بىر ئۇلۇغ سۆيگۈ،
ئېقىن سۇنىڭ باغرىدا كۆيۈپ.

گۈرۈلدىسە ئۆستەڭدە دولقۇن،
قىرغاق لىۋى يېرىلار چاك-چاك.
ئۇيقىسىرىغان ھەجەر قوڭغۇزى،
ئىزدەپ يۈرەر ئۆزىگە غەمناك.

باھارىغا تەشنا يۈرۈگۈم،
كىزىپ يۈرەر شۇ تاپ دالىدا،
.ساڭا تەبىر بىرەلمەي يۈردۈم،
بۇ يۈرەكنىڭ باياۋانىدا.

شېئىردىكى ئىچكىي تۇيغۇ ، ئەۋجلىنىپ تۇرغان ھېسسىيات ھەقىقىتەنمۇ ئادەمنى گۈزەللىك ئالىمىگە باشلاپ كىرىدۇ، ھاياتنىڭ لەززىتىنى  ھېس قىلدۇرىدۇ، ھېسسىيات شۇ قەدەر نازۇك ۋە ئىنىچكە بولىشىغا قارىماي  ئېنىق يورۇتۇپ بېرىلگەن.