ﺋﺎﻟﺘﯘن ﻗﻮﻧﺪاق ﻣﻪﻧﺰﯨﻞ ﺋﻪﻣﻪس ﺷﯘﯕﻘﺎرﻏﺎ [ئۇلانما كۆچۈرۈش]

ﺋﺎﻟﺘﯘن ﻗﻮﻧﺪاق ﻣﻪﻧﺰﯨﻞ ﺋﻪﻣﻪس ﺷﯘﯕﻘﺎرﻏﺎ

ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪت ﭘﻮلات

   ﻗﯧﺮﯨﻨﺪاش ﻗﺎزاق ﺧﻪﻟﻘﯩﻨﯩﯔ ﺋﯚزﮔﯩﭽﻪ ﻟﯩﺮﯨﻚ ﺳﺎدا ﻳﺎﯕﺮاﺗﻘﺎن ﺗﺎلاﻧﺘﻠﯩﻖ ﺷﺎﺋﯩﺮى ﺋﺎﺑﺪۇل ﺋﺎﺑﺪۇرﯦﮭﯩﻢ ﺋﻪﭘﻪﻧﺪﯨﻨﯩﯔ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺗﻠﯩﻚ ﻗﻪﻟﺒﯩﻨﯩﯔ ﺷﯧﺌﯩﺮى ﺳﯜرﯨﺘﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﺗﯘﻧﺠﻰ ﻛﯩﺘﺎﺑﻰ «ﺋﯧﮫ، ﺋﺎﻧﺎم» ﻧﯩﯔ ۋۇﺟﯘدﯨﻤﯩﺰﻧﻰ ﺋﯩﻠﻠﯩﺘﻘﺎن ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﮬﺎرارﯨﺘﻰ ﺗﯧﺨﻰ ﺳﻮۋۇﻣﺎي ﺗﯘرۇپ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﮬﺎﻳﺎت ﺳﯜرەﺗﻠﻪر ﺑﯩﻠﻪن ﺋﻪﻗﻠﯩﻲ ﮬﯧﻜﻤﻪﺗﻠﻪرﻧﯩﯔ ﻳﯧﯖﻰ ﺋﯩﺠﺎدﯨﻲ ﻣﯘﺟﻪﺳﺴﯩﻤﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎن 2- ﺷﯧﺌﯩﺮلار ﺗﻮﭘﻠﯩﻤﻰ «ﺋﯧﮫ، ﺋﺎﺗﺎم» ﺋﯚزﯨﮕﻪ ﺧﺎس ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ رەﯕﺪارﻟﯩﻘﻰ ﺑﯩﻠﻪن ﺋﺎﻟﻪﻣﮕﻪ ﻛﯚز ﺋﺎﭼﺘﻰ. ﺑﯘ ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺗﻪن ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ ﻗﺎﻳﺴﯩﺪۇر ﺑﯩﺮ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﺪا «ﺋﺎﻟﺘﯘن ﻗﻮﻧﺪاق ﻣﻪﻧﺰﯨﻞ ﺋﻪﻣﻪس ﺷﯘﯕﻘﺎرﻏﺎ» دەپ ﻳﺎزﻏﯩﻨﯩﺪەك ﺋﺎلاﮬﯩﺪە ﺑﯩﺮ ﺋﻪدەﺑﯩﻲ ﮬﺎدﯨﺴﻪ ﺑﻮﻟﺪى. ﺋﯘ ﺋﻪﻗﯩﻞ ۋە ۋﯨﺠﺪاﻧﺪﯨﻦ ﺗﯘﻏﯘﻟﯩﺪﯨﻐﺎن ﺳﯧﮭﺮﯨﻲ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪﺗﻨﯩﯔ ﺑﯩﭙﺎﻳﺎن ﺋﺎﻟﯩﻤﯩﺪە ﺋﻪرﻛﯩﻦ ﭘﻪرۋاز ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﻛﻪڭ ۋە ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ رەﯕﺪار ﻳﯧﯖﻰ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ دۇﻧﻴﺎﺳﯩﻨﻰ ﻳﺎراﺗﺘﻰ.
   ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ ﺑﯘ ﻳﯧﯖﻰ ﻛﯩﺘﺎﺑﯩﻨﯩﯔ1 - ﺑﯚﻟﯜﻣﻰ ﻛﯩﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻨﻰ ﺋﺎﺗﯩلار ﺋﯘﻟﯘﻏﯟارﻟﯩﻘﯩﻨﯩﯔ رەﯕﺪار دۇﻧﻴﺎﺳﯩﻐﺎ ﺑﺎﺷلاپ ﻛﯩﺮﯨﺪﯨﻐﺎن «ﺋﺎھ، ﺋﺎﺗﺎ» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﻟﯩﺮﯨﻚ ﻗﻪﺳﯩﺪە ﺑﯩﻠﻪن ﺑﺎﺷﻠﯩﻨﯩﺪۇ. ﻣﺎﻧﺎ، ﺋﻪﺟﺪادلارﻧﯩﯔ ﺋﯘدۇﻣﯩﻨﻰ ﺋﯚﻣﯜرﻟﯜك ﮬﺎﻳﺎت ﻣﯩﺰاﻧﻰ ﻗﯩﻠﻐﺎن، ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﮬﺎﻳﺎت ﺋﺎرزۇﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ۋﯨﺠﺪاﻧﻪن ۋارﯨﺴﻠﯩﺮى ﺑﻮﻟﻐﺎن ﻗﻪدﯨﺮﻟﯩﻚ ﭘﻪرزەﻧﺘﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺑﻪﺧﺖ - ﺗﻪﻟﯩﻴﻰ ﺋﯜﭼﯜن ﮬﻪرﻗﺎﻧﺪاق ﻣﯘﺷﻪﻗﻘﻪت ﺗﺎﻏﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺗﻪۋرﯨﺘﯩﭗ، ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﯨﻦ راﮬﻪت ۋە ﺧﯘﺷﺎﻟﻠﯩﻖ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎن ﺧﯩﺰﯨﺮ ﺳﯜﭘﻪت ﺋﺎﺗﺎ. ﺋﯘ ﺋﯚز ﻳﯜرەك ﭘﺎرﯨﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺋﺎﻧﺎ ﺳﯜﺗﯩﺪەك ﭘﺎك ﻗﻪﻟﺒﯩﻨﻰ ﺋﻪﻗﯩﻞ ۋە ۋﯨﺠﺪان، ﺋﯜﻣﯩﺪ ۋە ﺋﯩﺸﻪﻧﭽﻨﯩﯔ ﺧﯩﺴﻠﻪﺗﻠﯩﻚ ﻧﯘرﻟﯩﺮى ﺑﯩﻠﻪن ﻳﻮرۇﺗﯘپ، ﺋﯘلارﻧﻰ ﺳﯩﺮﻟﯩﻖ ۋە ﻣﯘرەﻛﻜﻪپ ﮬﺎﻳﺎﺗﻨﯩﯔ ﺑﻮران - ﭼﺎﭘﻘﯘﻧﻠﯘق ﻛﯚﻛﯩﺪە ﻗﻪﻳﺴﻪر ﺑﯜرﻛﯜﺗﺘﻪك ﺋﻪرﻛﯩﻦ ﭘﻪرۋاز ﻗﯩﻠﯩﺸﻘﺎ ﺋﯩﻠﮭﺎﻣلاﻧﺪۇرﯨﺪۇ؛ ﺋﯘلارﻧﻰ ﮬﺎﻳﺎﺗﺘﺎ ﺋﯚزﻟﯩﺮى ﺑﯩﻠﻪن ﺋﯚﻣﯜرﻟﯜك دەردداش ۋە ﻣﯘﯕﺪاش ﺑﻮﻟﯘپ ﻛﻪﻟﮕﻪن زەﺑﻪردەﺳﺖ ﺗﺎﻏلارﻧﯩﯔ ﻛﯚﻛﻜﻪ ﺑﻮي ﺳﻮزﻏﺎن ﻣﯘﻗﻪددەس ﭼﻮﻗﻘﯩﻠﯩﺮﯨﺪەك ﻣﻪزﻣﯘت ﺑﻮﻟﯘپ، ﺋﺎرزۇ - ﺋﯜﻣﯩﺪﯨﺪﯨﻜﻰ ﻳﯧﯖﻰ ﺑﻪﺧﺘﯩﻴﺎر دۇﻧﻴﺎﺳﯩﻨﻰ ﻳﺎرﯨﺘﯩﺸﯩﻨﻰ ﺗﯩﻠﻪﻳﺪۇ. ﺋﺎﭘﺘﻮر ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﺪا ﺑﯘ ﺋﯘﻟﯘﻏﯟار ﺋﺎﺗﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﺋﯚز ﻗﻪﻟﺒﯩﺪەك ﭘﺎك، ﮬﺎﻳﺎت ﺗﯩﻠﻪﻛﻠﯩﺮﯨﺪەك ﻣﯘﻗﻪددەس ﻳﯜﻛﺴﻪك ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺋﻮﺑﺮازﯨﻨﻰ ﻳﺎرﯨﺘﯩﺸﺘﺎ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻣﻪﻧﯩﯟى ﮬﯧﺴﺴﯩﻲ ﭘﺎﺋﺎﻟﯩﻴﻪﺗﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻛﯜﻧﺪﯨﻠﯩﻚ ﺗﯘرﻣﯘﺷﻨﯩﯔ ﺋﺎدەﺗﺘﯩﻜﻰ ﻛﯚرۈﻧﯜﺷﻠﯩﺮى، ﺗﯩﺮﯨﻜﭽﯩﻠﯩﻚ ﺟﺎﭘﺎ - ﻣﯘﺷﻪﻗﻘﻪﺗﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺋﻮﻣﯘﻣﯩﻲ ﮬﺎﻟﻪﺗﻠﯩﺮى ۋە ﺋﺎﺗﯩلار ﻣﯧﮭﯩﺮ - ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﯩﺘﯩﻨﯩﯔ ﺋﻮﻣﯘﻣﯩﻴﻠﯩﻘﻘﺎ ﺋﯩﮕﻪ ﺳﺎددا، ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﻲ ﻣﻪﻧﺰﯨﻠﯩﺮى داﺋﯩﺮﯨﺴﯩﺪﯨﻦ ﭼﯩﻘﯩﺮﯨﭗ، ﺋﯘﻧﻰ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺗﻪﺳﻪۋۋۇر ﻛﯜﭼﯩﺪە ﻳﺎرﯨﺘﯩﻠﻐﺎن ﻳﯧﯖﻰ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻲ ﻣﻪﻧﺰﯨﺮﯨﻠﻪر ﻣﯘﮬﯩﺘﯩﺪا ﭘﻪرۋاز ﻗﯩﻠﺪۇرۇپ، ﮬﻪﻣﻤﻪ ﮬﺎﻳﺎﺗﻰ ﮔﯜزەﻟﻠﯩﻜﻠﻪرﻧﯩﯔ ﻳﺎراﺗﻘﯘﭼﯩﺴﻰ ۋە ﻧﯘرلاﻧﺪۇرﻏﯘﭼﯩﺴﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﺑﯩﺮ ﻳﯜﻛﺴﻪك ﻏﺎﻳﯩﯟى ﺋﯩﻨﺴﺎن دەرﯨﺠﯩﺴﯩﮕﻪ ﻛﯚﺗﯜرﯨﺪۇ. ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪن ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ ﻟﯩﺮﯨﻚ ﺗﻪﺳﯟﯨﺮﯨﺪﯨﻜﻰ ﮬﻪﻣﻤﯩﮕﻪ ﻗﺎدﯨﺮ ﺑﯘ ﭘﻪرﯨﺸﺘﻪ ﺳﯜﭘﻪت ﺋﯩﻨﺴﺎن ﺋﺎﺗﯩﻠﯩﻖ ﻣﯧﮭﺮﯨﻨﯩﯔ ﮬﺎرارەﺗﻠﯩﻚ ﺋﯧﻘﯩﻤﯩﺪا ﺑﺎﻏﺮى ﺋﯩﻠﻠﯩﻐﺎن، ﮬﺎﻳﺎت ۋە ﻛﯩﺸﯩﻠﻪرﻧﻰ ﺳﯚﻳﯜش، ﻗﻪدﯨﺮﻟﻪﺷﻨﻰ ﺋﯚﮔﻪﻧﮕﻪن ﮬﻪﻣﻤﻪ ۋﯨﺠﺪاﻧﻠﯩﻖ ﭘﻪرزەﻧﺘﻠﻪرﻧﯩﯔ ﺋﯚز ﺋﺎﺗﯩﺴﯩﻐﺎ، ﺋﯘلارﻧﯩﯔ ﺋﻪﺑﻪدﯨﻴﻠﯩﻜﻜﻪ ﺋﯩﮕﻪ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﻳﯩﻘﯩﻠﻤﺎس ﮬﺎﻳﺎﺗﻰ ﺋﯜﻟﮕﯩﺴﯩﮕﻪ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﺪۇ. ﻣﺎﻧﺎ، ﺋﺎﭘﺘﻮر ﻗﻪﻟﯩﻤﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﯜﻳﯜك ﺋﺎﺗﯩﻨﯩﯔ ﺋﻪڭ ﺋﯩﺨﭽﺎم ﻟﯩﺮﯨﻚ ﺋﻮﺑﺮازلاردا ﺋﻮﻣﯘﻣلاﺷﺘﯘرۇﻟﻐﺎن ﺗﯩﭙﯩﻚ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﺗﻪﺳﯟﯨﺮى:
ﻣﯧﮭﺮﯨﺒﺎﻧﯩﻢ ﺟﺎﻧﯩﻢ ﺋﺎﺗﺎ، ﻗﺎﻳﺎﺷﯩﻤﺴﻪن،
ﺋﻮﻟﺘﯘرۇﺷﻘﺎن ﻛﯚزﻟﯩﺮﯨﯖﺪە ﭼﻮﯕﻘﯘر ﻣﻪﻧﺎ.
ﻣﺎﯕﺎ ﺗﺎﻟﯩﻖ ﺗﯩﻠﻪﻛﻠﯩﺮﯨﯔ ﭘﺎرلاپ ﺗﯘرار،
ﭼﯧﮭﺮﯨﯖﺪﯨﻜﻰ ﺋﺎﺷﯘ ﺗﺎل - ﺗﺎل ﻗﻮرۇﻗلاردا.
   ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ ﻛﯩﺘﺎﺑﺨﺎن ﻗﻪﻟﺒﯩﻨﻰ ﺗﯩﺘﺮﯨﺘﯩﺪﯨﻐﺎن، ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﻖ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻨﯩﯔ ﺋﻪڭ ﮔﯜزەل، ﺋﻪڭ ﻟﻪززەﺗﻠﯩﻚ ﺋﻪﺳﻠﯩﻤﯩﻠﯩﺮى ﺑﯩﻠﻪن ﺟﺎﻧلاﻧﺪۇرۇﻟﻐﺎن ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﺠﺎدﯨﻲ ﺋﻪﺳﯩﺮى «ﺑﺎلا ﭼﯧﻐﯩﻢ، ﻳﺎﻳلاﻗﺘﺎ» دۇر. زەﺑﻪردەﺳﺖ ﺗﺎﻏلار ﺑﺎﻏﺮﯨﺪﯨﻦ ﺳﯩﻴﺮﯨﻠﮕﻪن، ﺑﺎﮬﺎرﻟﯩﻖ ﻣﻪﻧﺰﯨﺮﯨﻠﻪر ﺑﯩﻠﻪن ﺑﯧﺰەﻟﮕﻪن، ﭘﺎﻳﺎﻧﺪازدەك ﮔﯜزەل ﭘﺎﻳﺎﻧﺴﯩﺰ ﻳﺎﻳلاق، ﮬﯚﺳﻨﯩﮕﻪ ﺗﻮﻟﻐﺎن ﮔﯜل - ﮔﯩﻴﺎﮬلار ﮬﺎﻳﺎﺗﺒﻪﺧﺶ ﺗﺎغ ﺷﺎﻣﯩﻠﯩﺪا ﻟﻪرزان ﺗﻪۋرەﻧﻤﻪﻛﺘﻪ. ﺳﯧﮭﺮﯨﻲ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺗﻨﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﮬﯧﻜﻤﻪت ۋە ﺧﺎﺳﯩﻴﯩﺘﯩﻨﻰ ﺋﯚزﯨﮕﻪ ﻳﯩﻐﻘﺎن ﺑﯘ ﺟﻪﻧﻨﯩﺘﻰ ﻳﺎﻳلاق ﻗﻮﻳﻨﯩﺪا ﮬﻪرﻗﺎﻧﺪاق ﻏﻪم ۋە ﺗﻪﺷﯟﯨﺸﻠﻪردﯨﻦ ﺧﺎﻟﯩﻲ ﺷﻮخ ﺑﯩﺮ ﺳﻪﺑﯩﻲ ﺑﺎلا زوﻗﻠﯩﻨﯩﭗ ﺋﯜزۈپ، ﻏﯘﺑﺎرﺳﯩﺰ ﺑﻪﺧﺘﻨﯩﯔ ﭘﺎك ﻟﻪززﯨﺘﯩﻨﻰ ﺳﯜرﻣﻪﻛﺘﻪ. ﺋﯘ ﻳﯧﺸﯩﻠﻠﯩﻘﻘﺎ ﭘﯜرﻛﻪﻧﮕﻪن ﻣﯘﺷﯘ ﭘﺎﻳﺎﻧﺴﯩﺰ ﺋﻮﺗلاﻗﻨﯩﯔ، ﺋﻪﺳﯩﺮﻟﯩﻚ ﺋﻮرﻣﺎﻧلار ﺑﯩﻠﻪن ﻗﺎﭘلاﻧﻐﺎن زەﺑﻪردەﺳﺖ ﺗﺎﻏلارﻧﯩﯔ، ﺋﯚزﯨﮕﻪ ﺳﻪﺑﯩﻲ ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﻘﻨﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﺧﯘﺷﺎﻟﻠﯩﻖ ۋە ﻟﻪززﯨﺘﯩﻨﻰ ﺋﺎﺗﺎ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﭘﺎك ﻗﻪﻟﺒﯩﺪە ﺋﻪﻗﯩﻞ ۋە ۋﯨﺠﺪان ﺋﯘرۇﻗﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺑﯩﺨلاﻧﺪۇرﻏﺎن ﻣﯘﺷﯘ ﻣﯘﻗﻪددەس زﯦﻤﯩﻨﻨﯩﯔ ﺋﯜﻣﯩﺪﻟﯩﻚ ﺧﻮﺟﺎﻳﯩﻨﻰ. ﺷﺎﺋﯩﺮ ﺑﯘ ﺷﯧﺌﯩﺮدا ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﺋﺎﻧﺎ ﻳﺎﻳﻠﯩﻘﯩﺪا ﺋﯚﺗﻜﻪن ﮔﯜزەل ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﻣﯘﺷﯘ دەرﯨﺠﯩﺪە ﻳﺎرﻗﯩﻦ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﻛﻪﯕﻠﯩﻜﺘﻪ ﺋﻮﺑﺮازلاﺷﺘﯘرۇپ، ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﻳﯘرت- ﺋﺎۋۇﻟﯩﻐﺎ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﺗﯘﻏﻤﺎ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﯩﺘﻰ ﺑﯩﻠﻪن ﺳﻪﺑﯩﻲ ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﻘﯩﻐﺎ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﻲ ﺳﯧﻐﯩﻨﯩﺸﯩﻨﻰ ﺑﻪﻛﻤﯘ ﺟﺎﻧﻠﯩﻖ ﺋﻪﻛﺲ ﺋﻪﺗﺘﯜرۈپ ﺑﯧﺮﯨﺪۇ.
   ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ ﻛﯩﺘﺎﺑﯩﻐﺎ ﻛﯩﺮﮔﻪن ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﻳﯧﯖﻰ ﺷﯧﺌﯩﺮى «ﻛﯚز ﻳﯧﺸﻰ» − ﺋﯩﻨﺴﺎن ﺑﯩﻠﻪن ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺗﻨﯩﯔ ﻣﻪﻧﯩﯟى ﻣﻪﻧﺘﯩﻘﻰ ﺑﯩﺮﻟﯩﻜﻰ، ﺋﯚﻣﯜرﻟﯜك ﮬﺎﻳﺎﺗﻰ ﺋﯩﻨﺎﻗﻠﯩﻘﻰ ﺗﯧﻤﯩﺴﯩﻐﺎ ﺑﯧﻐﯩﺸلاﻧﻐﺎن، ﻛﯩﺘﺎﺑﺨﺎﻧﺪا ﻳﯩﭙﻴﯧﯖﻰ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺗﻪﺳﯩﺮات ﻗﺎﻟﺪۇرﯨﺪﯨﻐﺎن ﮬﻪﻗﯩﻘﯩﻲ ﺋﯩﺠﺎدﯨﻲ ﺋﻪﺳﻪردۇر. ﺷﯧﺌﯩﺮ ﻛﯩﺸﯩﻨﻰ ﭼﻮﯕﻘﯘر ﺋﻮﻳلاﻧﺪۇرﯨﺪﯨﻐﺎن ﻣﯘﻧﺪاق ﺑﯩﺮ ﺳﯩﺮﻟﯩﻖ رﯨﺘﻮرﯨﻚ ﺳﻮراق ﺑﯩﻠﻪن ﺑﺎﺷﻠﯩﻨﯩﺪۇ:
ﺳﻮرﯨﺴﺎڭ ﮔﻪر ﻣﯧﻨﯩﯖﺪﯨﻦ،
ﻣﯘﺷﯘ ﻳﯩﻠلار،
ﻛﯚز ﻳﺎﺷﻠﯩﺮﯨﯔ ﻧﯧﻤﯩﺸﻘﺎ زادى،
ﻗﺎر ﺋﯧﺮﯨﮕﻪﻧﺪەك ﺋﯧﻘﯩﭙلا ﺗﯘرار؟
   ﺷﺎﺋﯩﺮ ﺑﯘ ﺳﻮﺋﺎﻟﻐﺎ ﺋﯚز ﺋﺎۋۇﻟﯩﻨﯩﯔ ﮔﯜﻟﻠﻪﻧﮕﻪن ۋە ﺧﺎراﺑلاﺷﻘﺎن ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺗﺎرﯨﺨﯩﻲ دەۋرﯨﻨﯩﯔ ﺗﯩﭙﯩﻜﻠﻪﺷﺘﯜرۈﻟﮕﻪن ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﺳﯜرﯨﺘﻰ ﺋﺎرﻗﯩﻠﯩﻖ ﺋﻮﺑﺮازﻟﯩﻖ ﺟﺎۋاب ﺑﯧﺮﯨﺪۇ. ﻣﺎﻧﺎ، ﺋﺎﻧﺎ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺗﻨﯩﯔ ﮬﯩﻤﻤﻪت ۋە ﺋﻪﺟﺮى ﻗﻪدﯨﺮﻟﯩﻨﯩﭗ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯜچ - ﻗﯘۋۋەﺗﻜﻪ ﺗﻮﻟﻐﺎن ﻗﯩﺮاﻧﻠﯩﻖ دەۋرى. ﺋﯘ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﯩﻴﻪﺗﻨﯩﯔ ﺑﯘ دۇﻧﻴﺎدﯨﻜﻰ ﻣﯧﮭﺮى ﺋﺎﺗﻪش ﻣﯘﻗﻪددەس ﺟﻪﻧﻨﯩﺘﻰ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺑﺎﻏﺮى ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻛﻪڭ، ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻧﯧﻤﻪﺗﻠﯩﻚ. ﺋﯘﻧﯩﯖﺪا ﺋﺎﻟﻪﻣﺪﯨﻜﻰ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻣﯘﻗﻪددەس ﮬﺎﻳﺎﺗﻠﯩﻘﻨﯩﯔ ﺑﯜﮔﯜﻧﯩﻤﯘ، ﺋﻪﺗﯩﺴﯩﻤﯘ ﺋﻮﺧﺸﺎﺷلا ﺋﻪﺑﻪدﯨﻴﻠﯩﻚ ﻛﯧﭙﯩﻠﻠﯩﻜﯩﮕﻪ ﺋﯩﮕﻪ:
ﺟﺎۋاﺑﯩﻢ ﺷﯘ ﻛﯩﭽﯩﻚ ﭼﺎﻏﻠﯩﺮﯨﻢ،
ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺗﺎﺗﻠﯩﻖ ﻣﯩﺴﺮاﻟﯩﺮﯨﻤﻨﻰ،
ﻣﯘﺷﯘ ﺗﺎﻏلار، ﮬﻪم ﮔﯜزەل ﮔﯜﻟﻠﻪر،
ﺋﺎﯕلاپ، ﺋﺎﯕلاپ، ﮬﯧﭻ ﻗﺎﻧﻤﺎس ﺋﯩﺪى.
ﺑﯘ ﺋﯧﺮﯨﻘلار ﻛﯩﭽﯩﻚ ﭼﺎﻏﻠﯩﺮﯨﻢ،
ﺷﯩﻠﺪﯨﺮ - ﺷﯩﻠﺪﯨﺮ ﺋﯧﻘﯩﭗ ﺗﯘراﺗﺘﻰ.
ﺗﻮپ - ﺗﻮپ ﺋﺎﻗﻘﯘ، ﻳﺎۋاﻏﺎز ﮬﻪﻣﺪە،
ﺷﻮخ ﺑﯧﻠﯩﻘلار ﻛﻪڭ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺗﺘﻪ،
ﻣﯧﮭﯩﺮ - ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺗﻜﻪ راﺳﺎ ﻗﺎﻧﺎﺗﺘﻰ.
   ﻣﯘﺷﯘ ﻗﯘرلاردﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﺎﻧﺎ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺗﻨﯩﯔ ﺋﯩﻨﺴﺎن ﻗﻮﻟﯩﺪا ﺧﻮرﻟﯩﻨﯩﭗ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﮬﺎﻳﺎﺗﻠﯩﻖ ﺋﺎﻟﯩﻤﯩﮕﻪ ﻗﻮﺷﻘﺎن ﻣﯩﻨﻨﻪﺗﺴﯩﺰ ﺗﯚﮬﭙﯩﺴﻰ دەﭘﺴﻪﻧﺪە ﻗﯩﻠﯩﻨﻐﺎن ﺋﺎﭘﻪﺗﻠﯩﻚ دەۋر ﺑﺎﺷﻠﯩﻨﯩﺪۇ، ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪن ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﻛﯚز ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﯩﺰدا ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﻪﻟﻪم ۋە ﮬﻪﺳﺮەﺗﻜﻪ ﺗﻮﻟﻐﺎن ﺗﯚۋەﻧﺪﯨﻜﯩﺪەك ﺋﯧﭽﯩﻨﯩﺸﻠﯩﻖ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﻣﻪﻧﺰﯨﺮﯨﺴﻰ ﻧﺎﻣﺎﻳﺎن ﺑﻮﻟﯩﺪۇ:
ﺋﻪﻣﺪى ﻛﻪﺗﻜﻪن ﻛﻪﻟﻤﻪﺳﻜﻪ ﺋﯘ ﻛﯜن،
ﮔﻮﻳﺎ ﺋﯘﭼﯘپ ﻳﻮﻗﺎﻟﻐﺎن ﺗﯜﺗﯜن.
ﺋﺎﯕلاﻧﻤﺎﻳﺪۇ ﺋﻪﻣﺪى ﺑﯘ ﺟﺎﻳﺪﯨﻦ،
ﺧﯘﺷﻨﺎۋالار، ﭼﻮرۇق- ﭼﻮرۇق ﺋﯜن.
ﺗﻮﭘﺎ ﺗﻮزۇپ ﺗﯘرار ﺑﯘ ﺗﺎﻏﺪﯨﻦ،
ﺧﯘش ﭘﯘراﻗلار ﭘﯘرﯨﻤﺎس ﺋﻪﻣﺪى.
ﻗﯘرۇپ ﻛﻪﺗﻜﻪن ﺋﯧﺮﯨﻘلار ﺗﺎﻣﺎم،
ﺗﯩﻠﯩﻢ ﺋﺎﺟﯩﺰ ﺳﯚزﻟﻪﺷﻜﻪ دەردﻧﻰ.
ﭼﺎل - ﻛﻪﻣﭙﯩﺮﻟﻪر ﺗﻮﻟﻐﺎن ﮬﻪﺳﺮەﺗﻜﻪ،
ﺳﯧﻐﯩﻨﯩﺸﯩﭗ ﺋﯚﺗﻜﻪن ﻛﯜﻧﻠﻪرﻧﻰ.
ﺑﯘرۇﻧﻘﻰ ﺷﯘ ﮔﯜزەل ﺗﯘﻳﻐﯘلار،
ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭙﺘﯘ ﺋﯘﻧﺘﯘﻟﻤﺎس ﭼﯜﺷﻜﻪ.
ﻛﯩﻴﯩﻤﻠﯩﺮى ﺳﯧﻠﯩﻨﯩﭗ ﻳﺎﻳلاق،
ﺋﻮﺧﺸﺎپ ﻗﺎﭘﺘﯘ ﺑﻪﺋﻪﻳﻨﻰ ﭼﯚﻟﮕﻪ.
   ﺷﯘﻧﺪاق، ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻨﻰ ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﺧﯩﺴﻠﻪﺗﻠﯩﻚ ﮬﺎﻳﺎﺗﺒﻪﺧﺶ ﻧﯧﻤﻪﺗﻠﯩﺮى ﺑﯩﻠﻪن ﺑﯧﻘﯩﭗ، ﺋﯘﻧﻰ ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﻣﯧﮭﯩﺮﻟﯩﻚ ﻗﯘﭼﯩﻘﯩﺪا ﺋﻪڭ ﻳﯜﻛﺴﻪك ﺋﺎﻟﯩﻴﺠﺎﻧﺎب ﺗﯘﻳﻐﯘلارﻧﯩﯔ ﺋﯩﮕﯩﺴﻰ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻳﯧﺘﯩﻠﺪۈرﮔﻪن ﺑﯘ ﺋﯘﻟﯘﻏﯟار ﻣﯧﮭﺮﯨﺒﺎن ﺋﺎﻧﺎ ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﻧﻪﭘﺴﺎﻧﯩﻴﻪﺗﭽﯩﻠﯩﻚ ۋەﺳﯟەﺳﯩﻠﯩﺮﯨﮕﻪ ﺑﯧﺮﯨﻠﮕﻪن رەﮬﯩﻤﺴﯩﺰ ﭘﻪرزەﻧﺘﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻗﻮﻟﯩﺪا ﺋﻪﻧﻪ ﺷﯘﻧﺪاق ۋەﻳﺮان ﻗﯩﻠﯩﻨﯩﺪۇ، ﺋﯘ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﺑﯜﻳﯜك ﮔﯜزەﻟﻠﯩﻜﻠﯩﺮى ﺑﯩﻠﻪن ﻣﯘﻗﻪددەس ﻛﯜچ - ﻗﯘدرﯨﺘﯩﺪﯨﻦ ﺋﺎﻳﺮﯨﻠﯩﭗ ﮬﺎﻟﯩﺪﯨﻦ ﻛﻪﺗﻜﻪن ﺑﯩﺮ ﭘﺎﻧﺎﮬﺴﯩﺰ ﻳﯧﺘﯩﻤﮕﻪ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﻗﺎﻟﯩﺪۇ. ﺋﺎﭘﺘﻮر ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻨﻰ ﺳﻪﻛﺮاﺗﺘﯩﻜﻰ ﮬﺎﻳﺎﺗﻠﯩﻘﻨﯩﯔ ﻛﯧﻴﯩﻨﻜﻰ ۋەﮬﯩﻤﯩﻠﯩﻚ ﺗﻪﻗﺪﯨﺮﯨﺪﯨﻦ ﺗﯘﻏﯘﻟﻐﺎن ﺗﯚۋەﻧﺪﯨﻜﯩﺪەك ﮬﻪﺳﺮەﺗﻠﯩﻚ ﻧﯩﺪا ﺑﯩﻠﻪن ﺋﺎﺧﯩﺮلاﺷﺘﯘرﯨﺪۇ:
ﺋﺎھ، ﺑﯩﻠﻤﯩﺪﯨﻢ ﺗﻪﯕﺮى ﺑﯩﺮ ﻛﯜﻧﻰ،
ﺟﺎزالارﻛﯩﻦ ﺑﯩﺰﻟﻪرﻧﻰ ﻗﺎﻧﺪاق؟
ﻛﯚز ﻳﺎﺷﻠﯩﺮﯨﻢ ﺋﯧﺮﯨﮕﻪن ﻗﺎردەك،
ﺗﺎﻣﭽﯩﻤﺎﻗﺘﺎ، ﭼﯩﺮﻣﺎپ دەرد - ﭘﯩﺮاق.
   ﺋﺎﭘﺘﻮرﻧﯩﯔ ﺋﺎﭼﭽﯩﻖ ﺋﻪﻟﻪم ۋە ﮬﻪﺳﺮەت ﺗﯘﻳﻐﯘﻟﯩﺮى ﺑﯩﻠﻪن ﻳﯘﻏﯘرۇﻟﻐﺎن «ﻛﯚز ﻳﯧﺸﻰ» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﺑﯘ ﺷﯧﺌﯩﺮى ﺗﻪﺑﯩﺌﻪت ﺑﯩﻠﻪن ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﻨﯩﯔ ﮬﺎﻳﺎت ﻣﻪۋﺟﯘﺗﻠﯘﻗﻰ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﺎزاﺑﻠﯩﻖ ﻧﺎﺧﺸﺎ، ﻛﯩﺸﻰ ﻗﻪﻟﺒﯩﻨﻰ ﺋﻪﻧﺪﯨﺸﻪ ﺑﯩﻠﻪن ﺗﻪﺷﯟﯨﺶ ﺗﯘﻣﺎﻧﻠﯩﺮى ﺧﯩﺮەﻟﻪﺷﺘﯘرﯨﺪﯨﻐﺎن ﮬﺎزﯨﻠﯩﻖ ﻛﯜﻳﺪۇر.
   ﺋﻮرﻧﻰ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪە ﺷﯘﻧﻰ ﺋﯧﻴﺘﯩﭗ ﺋﯚﺗﻤﻪي ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪۇﻛﻰ، ﺋﺎﭘﺘﻮر «ﻛﯚز ﻳﯧﺸﻰ» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﺑﯘ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻨﻰ ﻳﺎراﺗﻘﺎن ﺋﯚﺗﻜﻪن ﺋﻪﺳﯩﺮﻧﯩﯔ 09- ﻳﯩﻠﻠﯩﺮﯨﺪا ﺋﯧﻜﻮﻟﻮﮔﯩﻴﻪ ﻗﯘرۇﻟﯘﺷﻰ ﻣﻪدەﻧﯩﻴﯩﺘﻰ ﺗﯧﺨﻰ رەﺳﻤﯩﻲ ﻛﯜﻧﺘﻪرﺗﯩﭙﻜﻪ ﻗﻮﻳﯘﻟﻤﯩﻐﺎن، ﻛﯩﺸﯩﻠﻪرﻧﯩﯔ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪت ﺑﯩﻠﻪن ﺑﻮﻟﻐﺎن ﻣﯘﻧﺎﺳﯩﯟﯨﺘﻰ ﺋﯘلارﻧﯩﯔ ﻣﻪﻧﯩﯟى ﺋﻪﺧلاﻗﻰ ﺋﯚﻟﭽﻪﻣﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻗﺎﻧﯘن ﻣﯩﺰاﻧﻰ ﻗﯩﻠﯩﻨﻤﯩﻐﺎن ۋاﻗﯩﺘلار ﺋﯩﺪى. ﺋﺎﭘﺘﻮر ﻣﺎﻧﺎ ﻣﯘﺷﯘﻧﺪاق ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﺪا ﺋﻪﻳﻨﻰ ﻳﯩﻠلار رﯦﺌﺎﻟﻠﯩﻘﻨﯩﯔ ﺋﻪﺧلاﻗﻰ ﺋﺎدەت ﭼﻪﻛﻠﯩﻤﯩﺴﻰ داﺋﯩﺮﯨﺴﯩﺪﯨﻦ ﭼﯩﻘﯩﭗ، ﺗﯧﺨﻰ ﮬﯧﭽﻜﯩﻢ ﻧﻪزەر ﺋﺎﻏﺪۇرﻣﯩﻐﺎن ﺑﯘ ﺟﯩﺪدﯨﻲ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻲ ﺗﯧﻤﯩﻨﻰ دادﯨﻞ ﻗﻪﻟﻪﻣﮕﻪ ﺋﯧﻠﯩﭗ، ﺋﯘﻧﻰ ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﯩﻴﻪﺗﻨﯩﯔ ﺋﻪﻗﻠﯩﻲ ۋە ﺋﻪﺧلاﻗﯩﻲ ﻳﯜﻛﺴﻪﻛﻠﯩﻜﻰ ﭘﻪﻟﻠﯩﺴﯩﺪە ﺋﻮﺑﺮازﻟﯩﻖ ﺋﯧﭽﯩﭗ ﺑﻪردى. ﺑﯘ ﺋﺎﭘﺘﻮرﻧﯩﯔ ﺋﯚز دەۋرى ﺗﯘرﻣﯘﺷﯩﻨﯩﯔ ﺑﯩﻨﻮرﻣﺎل ﺗﻪرەﭘﻠﯩﺮﯨﻨﯩﻤﯘ دەل ۋاﻗﺘﯩﺪا ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻳﯧﺘﻪﻟﻪﻳﺪﯨﻐﺎن ﺋﻪﻗﻠﯩﻲ ﺳﻪزﮔﯜرﻟﯜك ﺑﯩﻠﻪن ﺋﯚزﯨﮕﻪ ﺧﺎس ﺋﯩﺠﺎدﯨﻲ ﺟﯜرﺋﻪﺗﭽﺎﻧﻠﯩﻘﻘﺎ ﺋﯩﮕﻪ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﮬﻪﻗﯩﻘﯩﻲ ﺟﺎﺳﺎرەﺗﻠﯩﻚ ﺋﻪدﯨﺐ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﭼﯜﺷﻪﻧﺪۈرۈپ ﺑﯧﺮﯨﺪۇ.
   ﺷﺎﺋﯩﺮ ﺋﺎﺑﺪۇل ﺋﺎﺑﺪۇرﯦﮭﯩﻢ 1- ﻛﯩﺘﺎﺑﻰ «ﺋﯧﮫ، ﺋﺎﻧﺎم» دا ﻗﻪدﯨﺮدان ﺋﺎﻧﯩﺴﯩﻐﺎ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﺋﯚﻣﯜرﻟﯜك ﮬﯚرﻣﻪت ۋە ﺳﺎداﻗﯩﺘﯩﻨﻰ ﺋﻪﻛﺲ ﺋﻪﺗﺘﯜرﯨﺪﯨﻐﺎن ﺑﯩﺮ ﻣﯘﻧﭽﻪ ﺋﻮﺗﻠﯘق ﺷﯧﺌﯩﺮلارﻧﻰ ﻳﯧﺰﯨﭗ، ﺋﺎﻧﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﻣﻪﯕﮕﯜ ﻳﯩﻘﯩﻠﻤﺎس ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺋﺎﺑﯩﺪﯨﺴﯩﻨﻰ ﺗﯩﻜﻠﯩﮕﻪن ﺋﯩﺪى. ﺋﯘ 2- ﻛﯩﺘﺎﺑﻰ «ﺋﯧﮫ، ﺋﺎﺗﺎم» دا ﺑﯘ ﻣﯘﻗﻪددەس ﺗﯧﻤﯩﻐﺎ ﻗﺎﻳﺘﺎ ﻣﯘراﺟﯩﺌﻪت ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺋﺎﺗﺎ ﺋﻮﺑﺮازى ﮔﻪۋدﯨﻠﻪﻧﺪۈرۈﻟﮕﻪن ﺑﯩﺮ ﺗﯜرﻛﯜم ﻟﯩﺮﯨﻚ ﺷﯧﺌﯩﺮلارﻧﻰ ﻳﺎراﺗﺘﻰ. ﺋﺎﭘﺘﻮر ﺋﺎﺗﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﻣﯧﮭﯩﺮ - ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺗﻠﯩﻚ ﺋﻮﺗﻠﯘق ﻗﻪﻟﺒﯩﻨﻰ ﻳﻮرۇﺗﯘپ ﺑﯧﺮﯨﺸﻜﻪ ﺑﯧﻐﯩﺸﻠﯩﻐﺎن «ﺋﺎﺗﺎ» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﺷﯧﺌﯩﺮى ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﺎﺷﯘ ﺑﯩﺮ ﺗﯜرﻛﯜم ﺋﻪﺳﻪرﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺳﻪرﺧﯩﻠﯩﺪۇر. ﺷﯧﺌﯩﺮ ﭼﯜش ﺗﻪرﯨﺰدە ﺑﯧﺮﯨﻠﮕﻪن ﺗﯚۋەﻧﺪﯨﻜﯩﺪەك ﺋﯩﻠﻠﯩﻖ ﻣﯩﺴﺮالار ﺑﯩﻠﻪن ﺑﺎﺷﻠﯩﻨﯩﺪۇ:
ﺑﯘ ﺳﻪﻧﻐﯘ، ﮬﻪي ﺗﯧﺘﯩﻚ ﺗﯩﻦ،
ﻏﯩﭽﯩﻠﺪﯨﻐﺎن ﺋﺎۋاز ﻛﻪﻟﺪى ﺋﯚﺗﯜﻛﺘﯩﻦ.
ﻣﯧﻨﻰ ﺋﯩﺰدەپ ﻗﯧﺸﯩﻤﻐﺎ ﮬﻪم ﻛﯧﻠﯩﭙﺴﻪن،
ﻗﻪدەﻣﻠﯩﺮﯨﯔ ﺗﻮﻧﯘش ﺋﯩﺪى ﺋﻪزەﻟﺪﯨﻦ.
  ﺷﯧﺌﯩﺮﻧﯩﯔ ﺋﻪﻣﺪﯨﻜﻰ ﻣﯩﺴﺮاﻟﯩﺮى ﺷﯧﺮﯨﻦ ﭼﯜش ﻟﻪززﯨﺘﯩﺪﯨﻦ ﺋﻮﻳﻐﯩﻨﯩﭗ رﯦﺌﺎﻟﻠﯩﻘﻘﺎ ﻗﺎﻳﺘﻘﺎن ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ ﺋﺎﺗﯩﺴﻰ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪت ۋە ﺋﯜﻣﯩﺪ، ﺋﯩﺸﻪﻧﭻ ۋە ﺳﯧﻐﯩﻨﯩﺶ، ﺋﯩﻠﮭﺎم ۋە ﺟﺎﺳﺎرەت ﺗﯘﻳﻐﯘﻟﯩﺮى ﺋﺎرﯨﻠﯩﺸﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪن ﺑﯩﺮ ﻗﺎﺗﺎر ﺗﻪﺳﯩﺮﻟﯩﻚ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻲ ﺋﻪﺳﻠﯩﻤﯩﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﮬﺎرارەﺗﻠﯩﻚ ﺋﯧﻘﯩﻤﻰ ﺳﯜﭘﯩﺘﯩﺪە داۋام ﻗﯩﻠﯩﺪۇ:
ﺋﺎﻧﺎ،
ﺳﺎﯕﺎ ﺗﯚﻛﻪر ﺳﯩﺮﻟﯩﺮﯨﻢ ﺑﺎر ﺋﻮﻳﯘﻣﺪا،
ﻣﻪﺷﻐﯘلاﺗﺘﺎ، زورۇﻗﻘﺎﻧﺪا ﮔﺎﮬﯩﺪا.
«ﺋﻮﻏﯘل ﺑﺎلا ﺑﻮﻟﺴﺎڭ ﻗﻮزام زارﻟﯩﻤﺎ»
دﯦﮕﻪن ﺳﯚزۈڭ ﻛﯜچ ﭘﯜﺗﻜﯜزدى ﺑﻮﻳﯘﻣﻐﺎ.
ۋەﺗﻪن ﻗﻮﻏﺪاش ﮬﻪردەم ﺋﯘﻟﯘغ ﺑﯘرﭼﺘﯘر،
ﺋﯘﻧﻰ ﭘﺎت - ﭘﺎت ﺳﯧﻠﯩﭗ ﺗﯘردۇڭ ﺋﻮﻳﯘﻣﻐﺎ.
   ﺋﺎﭘﺘﻮر ﻣﻪﻧﯩﯟى دۇﻧﻴﺎﺳﻰ ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺑﺎي ۋە ﻣﯘرەﻛﻜﻪپ، ﻣﯧﮭﺮﯨﺒﺎن، ﺗﻪﻟﻪﭘﭽﺎن ﺋﺎﺗﯩﻨﯩﯔ ﻳﺎرﻗﯩﻦ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺋﻮﺑﺮازى ﻳﺎرﯨﺘﯩﻠﻐﺎن ﺑﯘ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻨﻰ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪت ۋە ﺳﯧﻐﯩﻨﯩﺶ ﮬﯧﺴﺴﯩﻴﺎﺗﯩﻐﺎ ﺗﻮﻳﯘﻧﯘپ، ﺋﻪﻗﯩﺪە ۋە ﺑﯘرچ ﻳﯜﻛﺴﻪﻛﻠﯩﻜﯩﮕﻪ ﻛﯚﺗﯜرۈﻟﮕﻪن ﺗﯚۋەﻧﺪﯨﻜﯩﺪەك ﻳﺎرﻗﯩﻦ ﻣﯩﺴﺮالار ﺑﯩﻠﻪن ﺋﺎﺧﯩﺮلاﺷﺘﯘرﯨﺪۇ:
ﺋﺎﺗﺎ،
ﺋﻮﻏﻠﯩﻨﯩﯔ ﻏﯧﻤﯩﻨﻰ ﻳﻪپ ﻳﻮﻗﻠﯩﻐﺎن،
ﺳﻪﻧﺪﯨﻦ ﺋﯚﺗﻪ ﺋﯧﺴﯩﻞ ﺋﺎدەم ﻳﻮق ﮬﺎﻣﺎن.
ﺋﯘﭘﺮﯨﻤﯩﻐﯩﻦ ﻣﯧﻨﻰ ﺋﻮﻳلاپ ﺋﺎﻳﺪﯨﯖﯩﻢ،
ﻛﯜﻧﻠﯩﺮﯨﻢ ﻳﻮق ﺳﻪن ﺋﯧﺴﯩﻤﺪﯨﻦ ﺗﻮﺧﺘﯩﻐﺎن!
ﺗﻮﺳﯘﺳﯩﻤﯘ ﻳﻮﻟﻠﯩﺮﯨﻤﻨﻰ دەﺷﺖ - ﺑﺎﻳﺎۋان،
ﻣﻪن ﺑﻮﻟﯩﻤﻪن ﺋﯩﭙﺘﯩﺨﺎرﯨﯔ، ﮬﻪر زاﻣﺎن!
   ﺋﯩﻨﺴﺎن ﺋﯜﭼﯜن ﺋﻮرﺗﺎق ﺑﻮﻟﻐﺎن ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪت ۋە ﺳﺎداﻗﻪت ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﻰ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﯩﺘﻰ ﺋﯜﭼﯜن ﻣﻪﯕﮕﯜ ﻳﯧﺰﯨﭗ ﺗﯜﮔﻪﺗﻜﯩﻠﻰ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎن ﺑﯩﺮ ﻣﯘﻗﻪددەس ﺗﯧﻤﺎ، ﺋﯘ ﮬﺎﻳﺎﺗﺘﯩﻜﻰ ﮬﻪرﻗﺎﻧﺪاق ﺑﯩﺮ ﮬﯧﺴﺴﯩﻴﺎﺗﻠﯩﻖ ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ ﮬﺎرارەﺗﻠﯩﻚ ﺑﺎﻏﺮﯨﻨﻰ ﻳﺎﻧﺪۇرۇپ، ﺋﯘﻧﻰ ﺋﯩﺸﻘﻰ - ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺗﻠﻪر ﺋﺎﻟﯩﻤﯩﻨﯩﯔ ﺳﯩﺮﻟﯩﻖ ۋە ﻣﯘرەﻛﻜﻪپ ﻗﺎﻳﻨﺎﻣﻠﯩﺮﯨﻐﺎ ﺑﺎﺷلاپ ﻛﯩﺮﯨﭗ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﮬﯧﺲ - ﺗﯘﻳﻐﯘلار ﺋﯧﻘﯩﻤﯩﻨﻰ ﻳﯧﯖﯩﺪﯨﻦ - ﻳﯧﯖﻰ ﻟﯩﺮﯨﻚ ﻣﻪزﻣﯘﻧلار ﺑﯩﻠﻪن ﺗﻮﻟﺪۇرۇش ﻗﯘدرﯨﺘﯩﮕﻪ ﺋﯩﮕﻪ. ﺷﺎﺋﯩﺮ ﺋﺎﺑﺪۇل ﺋﺎﺑﺪۇرﯦﮭﯩﻢ ﮔﻪرﭼﻪ ﺋﯚزﯨﮕﻪ ﺧﺎس ﺟﯩﺪدﯨﻲ ۋە ﺗﻪﻟﻪﭘﭽﺎن ﺗﯘرﻣﯘش ﻣﯘﮬﯩﺘﻰ ﺋﯩﭽﯩﺪە ﺋﯚﺳﯜپ ﻳﯧﺘﯩﻠﮕﻪن ﭘﯩﺮﯨﻨﺴﯩﭙﺎل ﻳﯩﮕﯩﺖ ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ، ﺋﯚز ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﯩﺘﯩﺪە ﻳﻪﻧﯩلا ﺑﯘ ﮬﺎﻳﺎﺗﺒﻪﺧﺶ ﺗﯧﻤﯩﻨﻰ ﺋﻪﻛﺲ ﺋﻪﺗﺘﯜرۈش ﻗﯩﺰﻏﯩﻨﻠﯩﻘﯩﺪﯨﻦ ﺧﺎﻟﯩﻲ ﺑﻮلاﻟﻤﯩﺪى. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯩﺘﺎﺑﻘﺎ ﻛﯩﺮﮔﯜزۈﻟﮕﻪن ﺑﯩﺮ - ﺑﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﺷﯧﺮﯨﻦ، ﻟﻪززەﺗﻠﯩﻚ ﺋﯩﺸﻘﻰ ﺗﯘﻳﻐﯘلار ﺑﯩﻠﻪن ﺟﺎﻧلاﻧﺪۇرۇﻟﻐﺎن «ﻧﻪدﯨﺴﻪن ﺑﺎلا ﺋﺎﺷﯩﻖ»، «ﺳﯚﻳﮕﻪن ﻳﺎرﻏﺎ» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﻟﯩﺮﯨﻚ ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮى ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﻳﯘﻗﯩﺮﯨﻘﻰ ﺳﯚزﯨﻤﯩﺰﻧﯩﯔ روﺷﻪن ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ دەﻟﯩﻠﻰ. ﺋﺎﭘﺘﻮرﻧﯩﯔ «ﻧﻪدﯨﺴﻪن ﺑﺎلا ﺋﺎﺷﯩﻖ» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﻟﯩﺮﯨﻚ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﺪا ﺗﯧﺨﻰ ﻳﯧﺘﯩﻠﻤﯩﮕﻪن ﺋﯩﺸﯩﻖ ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﯩﻐﺎ ﻣﻪﯕﮕﯜ ﺋﯚﭼﻤﻪس ﺋﻪﻟﻪﻣﻠﯩﻚ ﺋﻪﺳﻠﯩﻤﻪ ﺗﺎﻣﻐﯩﺴﯩﻨﻰ ﺑﯧﺴﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪن، ﺗﯘﻳﯘﻗﺴﯩﺰ ﻳﯧﻨﯩﭗ ﺋﯚﭼﻜﻪن ﺑﯩﺮ ﺋﺎزاﺑﻠﯩﻖ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺗﻨﯩﯔ ﻛﯧﻴﯩﻨﻜﻰ دەرد - ﺋﻪﻟﻪﻣﻠﯩﻚ ﮬﯧﺴﺴﯩﻴﺎت ﺋﯚزﮔﯩﺮﯨﺸﻰ ﺗﻪﺳﯟﯨﺮﻟﯩﻨﯩﺪۇ. ﺋﯘﻧﯩﯖﺪا ﺋﺎﭘﺘﻮرﻧﯩﯔ ﮬﻪﻗﯩﻘﯩﻲ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺗﻨﯩﯔ ﺳﯩﺮ - ﮬﯧﻜﻤﻪﺗﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﻪﻗﻠﻪن ﭼﯜﺷﯩﻨﯩﭗ ﻳﯧﺘﯩﭗ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﮬﻪﻗﯩﻘﯩﻲ ﺳﺎدﯨﻖ ﻣﻪﻧﯩﯟى ﺑﻪﻧﺪﯨﺴﯩﮕﻪ ﺋﺎﻳلاﻧﻐﺎن ﻗﯘراﻣﻠﯩﻖ دەۋرﯨﺪﯨﻜﻰ ﺋﺎزاﺑﻠﯩﻖ ﺳﯚﻳﮕﯜ ﮬﯧﺴﺴﯩﻴﺎﺗﻰ ﺑﻪﻛﻤﯘ ﭼﯩﻦ، ﺑﻪﻛﻤﯘ ﺋﯩﻨﭽﯩﻜﻪ ﻟﯩﺮﯨﻚ ﺑﻮﻳﺎﻗلاردا روﺷﻪن ﺳﯩﺰﯨﭗ ﺑﯧﺮﯨﻠﯩﺪۇ.
   دالا ﮔﯜﻟﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺳﯧﮭﺮﯨﻲ ﮬﯩﺪﯨﻨﻰ ﺋﯚزﯨﮕﻪ ﺳﯩﯖﺪۈرﮔﻪن ﺑﯘ ﻣﯩﺴﺮالار ﺋﻪﻧﻪ ﺷﯘﻧﺪاق ﺋﺎزاﺑﻠﯩﻖ ﻟﻪززەﺗﻜﻪ ﺗﻮﻳﯘﻧﻐﺎن ﺷﺎﺋﯩﺮاﻧﻪ ﮬﯧﺴﺴﯩﻴﺎﺗﻨﯩﯔ ﺑﻪﻛﻤﯘ روﺷﻪن ﻟﯩﺮﯨﻚ ﺋﯩﭙﺎدﯨﺴﻰ:
ﻣﯧﻨﻰ ﻳﻮﻟﻐﺎ ﺳﺎﻟﻐﺎﻧﯩﺪﯨﯔ ﺋﺎھ ﺋﯘرﻣﺎي،
ﻗﺎﻟﻐﺎﻧﯩﺪﯨﯔ ﻛﯚزﻟﯩﺮﯨﯖﮕﻪ ﻳﺎش ﺳﯩﻐﻤﺎي.
ﺋﯘ ﭼﺎغ دەردﯨﯔ ﺑﯩﻠﻤﻪﭘﺘﯩﻤﻪن ﺋﻮﻣﺎق ﻗﯩﺰ،
ﻏﯧﻤﯩﻢ ﻳﻮﻗﺘﻪك ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﯩﺪﯨﻢ ﺑﯘرۇﻟﻤﺎي.
ﺑﯩﻠﮕﯩﻨﯩﻤﺪە ﺋﺎﺷﯩﻘﻠﯩﻘﻨﯩﯔ دەردﯨﻨﻰ،
ﮔﯜزﯨﻠﯩﻢ ﮬﯧﭻ ﻛﻪﺗﻤﯩﺪﯨﯔ ﻛﯚز ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﯨﻦ.
ﺋﯩﺰﯨﯖﻐﯩﻤﯘ ﺗﻪﺷﻨﺎ ﺑﻮﻟﺪۇم، ﻧﻪدﯨﺴﻪن؟
ﺑﺎلا ﺋﺎﺷﯩﻖ ﭼﯜﺷﻤﻪﻳﺪﯨﻐﺎن ﭼﯜﺷﯜﻣﺪﯨﻦ.
   ﺋﺎﭘﺘﻮرﻧﯩﯔ «ﺳﯚﻳﮕﻪن ﻳﺎرﻏﺎ» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﺪا ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ ﺋﯩﺸﻘﻰ - ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪت ﺗﯘﻳﻐﯘ ﺋﯧﻘﯩﻤﻰ ﺋﯚزﮔﯩﭽﻪ ﺑﯩﺮ ﺧﯩﻞ ﻟﯩﺮﯨﻚ ﺳﺎدا ﺑﯩﻠﻪن دوﻟﻘﯘﻧلاﻳﺪۇ. ﺋﯘﻧﯩﯖﺪا ﺋﺎﭘﺘﻮر ۋﯨﺴﺎل ﺗﺎﭘﻘﺎن ﺑﻪﺧﺘﻠﯩﻚ ﺳﯚﻳﮕﯜﻧﯩﯔ ﺟﺎﻧﺪﯨﻦ ﺋﯚﺗﯩﺪﯨﻐﺎن ﺳﯧﻐﯩﻨﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﻪﻛﺲ ﺋﻪﺗﺘﯜرۈپ، ۋاﭘﺎ ۋە ﺳﺎداﻗﻪت ﺑﯩﻠﻪن ﺋﯜﻣﯩﺪ ۋە ﺋﯩﺸﻪﻧﭻ ﺋﺎﺳﺎﺳﯩﻐﺎ ﻗﯘرۇﻟﻐﺎن ﮬﻪﻗﯩﻘﯩﻲ ﭘﺎك ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺗﻨﯩﯔ ﺗﻪﯕﺪاﺷﺴﯩﺰ ﻣﻪﻧﯩﯟى ﻛﯜﭼﯩﻨﻰ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺷﻪﺧﺴﯩﻲ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻨﯩﯔ ﺑﻪﺧﺖ - ﺳﺎﺋﺎدەﺗﻠﯩﻚ ﻛﯧﻠﻪﭼﯩﻜﯩﻨﻰ ﻳﺎرﯨﺘﯩﺸﻨﯩﯔ ﻣﻪﯕﮕﯜ ﻳﯩﻘﯩﻠﻤﺎس روﮬﯩﻲ ﺗﯜۋرۈﻛﻰ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺋﻮﺑﺮازﻟﯩﻖ ﮔﻪۋدﯨﻠﻪﻧﺪۈرۈپ ﺑﯧﺮﯨﺪۇ:
ﻳﯜرﺳﻪﻣﻤﯘ ﻣﻪن ۋﯨﺴﺎﻟﯩﯖﺪﯨﻦ ﻳﯩﺮاﻗﺘﺎ،
ﺗﻪﺷﻨﺎ ﺟﺎﻧﻐﺎ ﻣﯘﺷﺘﺎق ﻳﯜرەك ﭘﯩﺮاﻗﺘﺎ.
ﻛﯚﻛﻜﻪ ﻗﺎراپ ﻳﯘﻟﺘﯘز ﺳﺎﻧﺎپ ﻳﺎﺗﺎﺗﺘﯩﻢ،
ﺋﺎﺷﯩﻘﻠﯩﻘﺘﯩﻦ ﻣﯩﯔ داﻧﯩﻤﻪن ﺑﯩﺮاﻗﺘﺎ.
ﺋﻪﻣﺪى ﻛﯜﻧﻠﻪر ﺳﯧﻐﯩﻨﯩﺸﻘﺎ ﺋﺎﻟﻤﺎﺷﻘﺎن،
ﻛﺎﻛﻜﯘك زەﻳﻨﻪپ ﺑﻮﻟﻤﺎﺳﺘﯩﻦ ﺑﯩﺰ ﺗﯧﭙﯩﺸﺴﺎق.
ﻗﯘش ﺑﻮپ ﺋﯘﭼﯘپ ﺋﯩﻜﻜﯩﻤﯩﺰلا ۋاي ﺋﻪﺗﺘﻪڭ،
ﺷﯘ ﺋﯘﭼﺮاﺷﻘﺎن ﻛﯚك ﺋﻮرﻣﺎﻧﺪا ﺗﯧﭙﯩﺸﺴﺎق.
   ﺋﺎﭘﺘﻮر ﻳﯘﻗﯩﺮﯨﻘﻰ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺷﯧﺌﯩﺮدا ﺋﯩﻨﺴﺎﻧﯩﻲ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺗﻨﻰ ﺳﯚﻳﮕﯜ ۋە ﺋﺎﺷﯩﻘﻠﯩﻘﻨﯩﯔ ﮬﻪرﻗﺎﻧﺪاق ﺑﯩﺮ ﻣﻪﻧﯩﯟى ﻗﺎﺗﻠﯩﻤﻰ داﺋﯩﺮﯨﺴﯩﺪە، ﻳﻪﻧﻰ ﺋﻮﺧﺸﯩﻤﯩﻐﺎن ﻣﻪﻧﺎ ۋە ﻣﻪزﻣﯘن ﺑﯩﺮﻟﯩﻜﻰ ﮬﺎﻟﯩﺘﯩﺪە ﺗﻪﺳﯟﯨﺮﻟﻪپ، ﺋﯘلاردا ﺋﻮﺧﺸﺎﺷلا رﯦﺌﺎل ﺋﺎدەﻣﻨﯩﯔ ﺋﺎزاﺑﻠﯩﻖ ﮬﯧﺲ - ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﯩﻨﯩﯔ
ﻛﻮﻧﻜﺮﯦﺘﻠﯩﻘﻘﺎ ﺋﯩﮕﻪ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﺋﻮﺑﺮازﻟﯩﻖ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺗﻪﺳﯟﯨﺮﯨﮕﻪ ﺗﺎﻳﯩﻨﯩﭗ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﯩﻨﺴﺎن ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﺪا ﺋﻪﺑﻪدﯨﻲ ﻣﻪۋﺟﯘت ﺑﻮﻟﯘپ ﺗﯘرﯨﺪﯨﻐﺎن ﺑﯩﺮ ﺧﯩﻞ ﻳﯩﻤﯩﺮﯨﻠﻤﻪس ﻣﻪﻧﯩﯟى ﻛﯜچ ﺋﯩﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﺪەك ﺗﯜپ ﻣﺎﮬﯩﻴﯩﺘﯩﻨﻰ ﭼﻮﯕﻘﯘر ﺋﯧﭽﯩﭗ ﺑﯧﺮﯨﺪۇ، ﺷﯘﻧﺪاق ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺋﯘ ﺷﯧﺌﯩﺮ ﺗﯧﻤﯩﺴﯩﻨﻰ ﺋﯚزﮔﯩﭽﻪ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺧﺎﺳﻠﯩﻖ ﺑﯩﻠﻪن ﺗﻪﺑﯩﺌﯩﻲ ﻣﻪزﻣﯘن ﺑﯩﺮ ﭘﯜﺗﯜﻧﻠﯜﻛﯩﮕﻪ ﺋﯩﮕﻪ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺋﻮﻗﯘﻏﯘﭼﯩﻨﻰ ﻳﯩﭙﻴﯧﯖﻰ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﺸﻘﻰ- ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪت ﻣﯘﮬﯩﺘﻰ ﺋﯩﭽﯩﮕﻪ ﺑﺎﺷلاپ ﻛﯩﺮﯨﺶ ﻣﻪﻗﺴﯩﺘﯩﮕﻪ ﻳﯧﺘﯩﺪۇ.
   ﺋﺎﭘﺘﻮرﻧﯩﯔ ﻛﯩﺘﺎﺑﯩﻐﺎ ﻛﯩﺮﮔﻪن ﺑﺎي ۋە ﻣﯘرەﻛﻜﻪﭘﻠﯩﻜﻰ، ﺟﺎﭘﺎﻟﯩﻖ ۋە ﻣﯘﺷﻪﻗﻘﻪﺗﻠﯩﻜﻠﯩﻜﻰ ﺑﯩﻠﻪن ﺋﺎﻳﺮﯨﻠﯩﭗ ﺗﯘرﯨﺪﯨﻐﺎن ﺋﺎرﻣﯩﻴﻪ ﺗﯘرﻣﯘﺷﻰ ﺗﯧﻤﯩﺴﯩﻐﺎ ﺑﯧﻐﯩﺸلاﻧﻐﺎن ﺋﻪﺳﻪرﻟﯩﺮى ﺋﯩﭽﯩﺪە ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻧﺎﮬﺎﻳﯩﺘﻰ ﭼﯩﻦ ۋە ﺳﻪﻣﯩﻤﯩﻲ ﮬﯧﺴﺴﯩﻴﺎت ﺑﯩﻠﻪن ﻳﯘﻏﯘرۇﻟﻐﺎن «ﻟﻪﻳﻠﯩﺪﯨﻢ ﭘﺎراﺷﯘﺗﺘﺎ، ﻛﯚك ﺋﺎﺳﻤﺎﻧﺪا» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﺷﯧﺌﯩﺮى ﺋﺎلاﮬﯩﺪە ﻣﯘﮬﯩﻢ ﺋﻮرۇن ﺗﯘﺗﯩﺪۇ. ﺋﺎﭘﺘﻮر ﺑﯘ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﺪا ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﺋﯘزۇن ﻣﯘددەﺗﻠﯩﻚ ﺗﯧﺨﻨﯩﻜﯩﻠﯩﻖ ﭼﯧﻨﯩﻘﯩﺸﺘﯩﻦ ﺋﯚﺗﯜپ ﭘﺎراﺷﯘﺗﺘﯩﻦ ﺳﻪﻛﺮەﺷﻨﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻣﺎﮬﺎرەت ﺗﻪﻟﻪﭘﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺗﻮﻟﯘق ﺋﯚزﻟﻪﺷﺘﯜرۈپ ﺗﯘرۇﭘﻤﯘ، 1- ﻗﯧﺘﯩﻤﻠﯩﻖ ﺋﻪﻣﻪﻟﯩﻲ ﺳﻪﻛﺮەﺷﺘﻪ ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺗﻪن ﭼﯚﭼﯜپ ﺳﺎراﺳﯩﻤﯩﮕﻪ ﭼﯜﺷﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﻳﯧﺰﯨﭗ، ﺋﺎڭ ۋە ﭼﯜﺷﻪﻧﭽﯩﺪﯨﻜﻰ ﺋﯩﺪﯨﻴﻪۋى ﺑﺎﺗﯘرﻟﯘﻗﻨﯩﯔ ﺷﻪﺧﺴﻨﯩﯔ ﮬﺎﻳﺎت ﺗﻪﻗﺪﯨﺮﯨﮕﻪ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﺗﺎﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎن ﺋﻪﻣﻪﻟﯩﻲ ﻗﻪﮬﺮﯨﻤﺎﻧﻠﯩﻘﻘﺎ ﺗﻪڭ ﺋﻪﻣﻪﺳﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺑﯩﺮﻣﯘﻧﭽﻪ ﻗﯩﺰﯨﻘﺎرﻟﯩﻖ ﺋﯩﭽﻜﻰ ﻛﻪﭼﯜرﻣﻪ ﺗﻪﺳﯟﯨﺮﻟﯩﺮى ﺋﺎرﻗﯩﻠﯩﻖ روﺷﻪن ﮔﻪۋدﯨﻠﻪﻧﺪۈرۈپ، ﮬﻪﻗﯩﻘﯩﻲ ﺑﺎﺗﯘرﻟﯘق ۋە ﺟﺎﺳﺎرەﺗﻨﯩﯔ روﮬﯩﻲ ﻣﺎﮬﯩﻴﯩﺘﯩﻨﻰ ﺋﻮﺑﺮازﻟﯩﻖ ﺋﯧﭽﯩﭗ ﺑﯧﺮﯨﺪۇ.
   ﻳﯘﻗﯩﺮﯨﺪا ﺑﯩﺰ ﺷﺎﺋﯩﺮ ﺋﺎﺑﺪۇل ﺋﺎﺑﺪۇرﯦﮭﯩﻢ ﺋﻪﭘﻪﻧﺪﯨﻨﯩﯔ «ﺋﯧﮫ، ﺋﺎﺗﺎم» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﻳﯧﯖﻰ ﻛﯩﺘﺎﺑﯩﺪﯨﻜﻰ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﭼﭽﻪ ﺋﯜﻟﮕﯩﻠﯩﻚ ﺋﻪﺳﻪر ﺋﯜﺳﺘﯩﺪە ﻗﯩﺴﻘﯩﭽﻪ ﻣﯘﮬﺎﻛﯩﻤﻪ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﺑﺎردۇق، ﺋﻪﻣﺪى ﺑﯩﺰ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯩﺘﺎﺑﯩﺪﯨﻜﻰ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮى ﺋﯜﭼﯜن ﺋﻮرﺗﺎق ﺑﻮﻟﻐﺎن، ﭘﻪﻗﻪت ﺷﺎﺋﯩﺮﻧﯩﯔ ﺋﯩﺠﺎدﯨﻲ ﺧﺎﺳﻠﯩﻘﯩﺪﯨﻨلا ﺑﺎرﻟﯩﻘﻘﺎ ﻛﯧﻠﯩﺪﯨﻐﺎن ﺑﻪزى ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻠﯩﺮى ﺋﯜﺳﺘﯩﺪە ﻗﯩﺴﻘﯩﭽﻪ ﺗﻮﺧﺘﯩﻠﯩﭗ ﺋﯚﺗﯩﻤﯩﺰ.
   ﺗﯧﻤﺎﺗﯩﻚ ﻣﻪزﻣﯘﻧﯩﻨﯩﯔ ﺑﺎي ۋە رەﯕﺪارﻟﯩﻘﻰ، ﺗﻪﺳﯟﯨﺮﻟﻪﻧﮕﻪن ﮬﺎﻳﺎت ﻣﻪﻧﺰﯨﻠﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻛﻪڭ ۋە ﻳﺎرﻗﯩﻨﻠﯩﻘﻰ ﺋﺎﺑﺪۇل ﺋﺎﺑﺪۇرﯦﮭﯩﻢ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﯩﺘﯩﻨﯩﯔ ﺋﻪڭ ﻣﯘﮬﯩﻢ ﺑﯩﺮ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻰ. ﺑﯩﺰ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻛﯩﺘﺎﺑﯩﻐﺎ ﻛﯩﺮﮔﯜزۈﻟﮕﻪن ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﺋﻪﺳﻪرﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﺗﻪﭘﺴﯩﻠﯩﻲ ﺋﻮﻗﯘپ ﭼﯩﻘﺴﺎق، ﮬﻪرﺧﯩﻞ ﺗﺎرﯨﺨﯩﻲ ﺷﺎراﺋﯩﺘلار ﺑﯩﻠﻪن ﺑﻮﻟﻐﺎن ﻣﯘﺋﻪﻳﻴﻪن ﺑﯩﺮ دەۋر ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻨﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﺗﯩﭙﯩﻚ ۋەﻗﻪ ۋە ﮬﺎدﯨﺴﯩﻠﯩﺮى، ﺷﯘﻧﺪاﻗلا ﺋﺎﭘﺘﻮرﻧﯩﯔ ﮬﯧﭽﻜﯩﻤﻨﯩﯖﻜﯩﮕﻪ ﺋﻮﺧﺸﯩﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎن ﺋﯚزﮔﯩﭽﻪ ﻣﯘرەﻛﻜﻪپ ﺗﯘرﻣﯘش ﺳﻪرﮔﯜزەﺷﺘﯩﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻣﺎﮬﯩﻴﻪﺗﻠﯩﻚ ﻛﯚرۈﻧﯜﺷﻠﯩﺮى ﺑﯩﻠﻪن ﺋﯘﭼﺮﯨﺸﯩﻤﯩﺰ. ﺋﯘلاردا دەۋرﯨﻤﯩﺰ ﻛﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻣﻪﻧﯩﯟى ﺋﻪﺧلاﻗﻰ ﺳﯜﭘﻪﺗﻠﯩﺮﯨﮕﻪ ﺗﻪۋە ﺑﻮﻟﻐﺎن ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻧﻪرﺳﻪ دﯦﮕﯜدەك ﺗﯧﭙﯩﻠﯩﺪۇ. ﺋﯘ ﺋﻪﺳﻪرﻟﻪردە ۋەﺗﻪن ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﯩﺘﻰ، ﺋﺎﻧﺎ ﻳﻪر ﺳﯚﻳﮕﯜﺳﻰ، ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪت ۋە ﺑﯘرچ ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﻰ، ﺳﻪﺑﯩﻲ ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﻘﻨﯩﯔ ﺧﯘﺷﺎﻟﻠﯩﻖ ۋە ﺷﺎدﻟﯩﻘﻰ، ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ ﻏﯘرۇر ۋە ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ ﺋﯩﭙﺘﯩﺨﺎرﻟﯩﻖ ﺗﻪﻧﺘﻪﻧﯩﺴﻰ، ﺋﻪﺟﺪادلارﻏﺎ ﺗﯩﯟﯨﻨﯩﺶ ۋە ﺋﻪﻧﺌﻪﻧﯩﻠﻪرﻧﻰ ﻗﻪدﯨﺮﻟﻪش ﺋﺎﯕﻠﯩﻘﻠﯩﻘﻰ، ﻳﺎﺷﻠﯩﻖ ﺋﺎرزۇ - ﺋﺎرﻣﺎﻧﻠﯩﺮى، ﺋﺎﺗﺎ - ﺋﺎﻧﯩﻐﺎ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﮬﯚرﻣﻪت ۋە ﺳﺎداﻗﻪت، دەۋرﮔﻪ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﭼﻪﻛﺴﯩﺰ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪت، ﻣﯘﺷﻪﻗﻘﻪﺗﻠﻪر ﺋﯩﭽﯩﺪە ﺗﺎۋلاﻧﻐﺎن ﻣﻪردﻟﯩﻚ ۋە ﺟﺎﺳﺎرەﺗﻜﻪ ﺋﻮﺧﺸﺎش ﻛﯚپ ﺧﯩﻞ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻲ ﻣﻪزﻣﯘﻧلار ﺋﻪﻛﺲ ﺋﯧﺘﯩﺪۇ. ﻳﻪﻧﻪ ﻛﯧﻠﯩﭗ ﺋﯘلارﻧﯩﯔ ﮬﻪرﺑﯩﺮى ﺋﯚزﯨﮕﻪ ﺧﺎس ﺟﺎﻧﻠﯩﻖ ۋە ﮬﻪرﯨﻜﻪﺗﭽﺎن ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﺷﻪﻛﯩﻠﻠﻪردە ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺗﯩﭙﯩﻚ ۋە ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻳﺎرﻗﯩﻦ ﮔﻪۋدﯨﻠﯩﻨﯩﺪۇ.
   ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ روھ ۋە ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ ﭘﯘراﻗﻘﺎ ﺗﻮﻳﯘﻧﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺋﺎﺑﺪۇل ﺋﺎﺑﺪۇرﯦﮭﯩﻢ ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﺋﯧﺴﯩﻞ ﭘﻪزﯨﻠﯩﺘﻰ دﯦﻴﯩﺶ ﻛﯧﺮەك. ﺋﯘ ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﯩﺘﯩﺪە ﭘﯩﻜﯩﺮ ۋە ﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯘر ﺳﺎﻟﻤﯩﻘﯩﻨﻰ ﺋﯚزﯨﮕﻪ ﺋﻮﺑﺪان ﺗﻮﻧﯘش ﺑﻮﻟﻐﺎن ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ ﺗﯘرﻣﯘش ﺑﯩﺮﻟﯩﻜﯩﮕﻪ ﻗﻮﻳﯘپ، ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﯨﻦ ﺋﯚز ﺧﻪﻟﻘﯩﻨﯩﯔ ﻣﻪﻧﯩﯟى ﻗﯩﻴﺎﭘﯩﺘﻰ ﺑﯩﻠﻪن ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ روھ ۋە ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ ﺋﯧﯖﯩﻨﻰ ﺋﻪڭ ﺋﻮﺑﺪان ﮔﻪۋدﯨﻠﻪﻧﺪۈرۈپ ﺑﯧﺮەﻟﻪﻳﺪﯨﻐﺎن ﻣﺎﮬﯩﻴﻪﺗﻠﯩﻚ ﻧﻪرﺳﯩﻠﻪرﻧﻰ ﺋﯩﺰدەپ ﺗﯧﭙﯩﭗ، ﺋﯘلارﻧﻰ ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﺋﺎلاﮬﯩﺪە ﺗﻪﺳﻪۋۋۇر ﻛﯜﭼﯩﮕﻪ ﺗﺎﻳﯩﻨﯩﭗ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﻧﯘرلاﻧﺪۇرۇپ، ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﻳﯧﯖﯩﭽﻪ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﭘﯩﻜﯩﺮﻟﻪر ﺋﯧﻘﯩﻤﯩﻨﻰ ﺑﺎرﻟﯩﻘﻘﺎ ﻛﻪﻟﺘﯜرﯨﺪۇ، ﺷﯘﯕﺎ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﺪا ﺑﯩﭙﺎﻳﺎن ﻗﺎزاق داﻟﯩﻠﯩﺮى ﺑﯩﻠﻪن ﻳﯧﺸﯩﻠﻠﯩﻘﻘﺎ ﭘﯜرﻛﻪﻧﮕﻪن ﮔﯜزەل ﺋﻮﺗلاﻗلارﻧﯩﯔ ﺳﻪﻟﺘﻪﻧﯩﺘﻰ ﭘﺎرلاپ، ﺟﺎﺳﺎرەت ۋە ﻣﻪردﻟﯩﻜﯩﺪە ﺋﯩﭙﺎدﯨﻠﯩﻨﯩﺪﯨﻐﺎن ﺋﻪﻧﺌﻪﻧﯩﯟى ﻗﺎزاق روﮬﻰ ﺟﯩﻠﯟﯨﻠﯩﻨﯩﺪۇ:
ﻗﻪﻟﺒﯩﯖﮕﻪ ﮬﯚﻛﯜﻣﺮان ﻣﻪﯕﮕﯜﻟﯜك ﺑﺎﮬﺎر،
ﺗﯘرﯨﺴﻪن ﻗﻪد ﻛﯧﺮﯨﭗ ﻏﺎﻟﯩﺐ ﺳﯩﻴﺎﻗﺘﺎ.
ﺗﻪﯕﺮﯨﺘﺎغ ﺧﯩﺴﻠﯩﺘﻰ ﺑﺎر ۋۇﺟﯘدۇﯕﺪا،
ﻳﯩﻠﺘﯩﺰﯨﯔ ﺋﻮرﻧﯩﻐﺎچ ﺋﺎﻧﺎ ﺗﯘﭘﺮاﻗﻘﺎ.
ﻣﻪﻳﻠﻰ ﻳﺎز ﺗﻮﻣﯘزدا، ﻳﺎ ﻗﯩﺶ ﺳﻮﻏﯘﻗﺘﺎ،
ﺑﻮراﻧﻠﯩﻖ ﻳﺎﻣﻐﯘردا، ﻳﺎ ﺷﯩﯟﯨﺮﻏﺎﻧﺪا،
ﺗﯘرﯨﺴﻪن ﺳﻮلاﺷﻤﺎي ﻛﯚﻛﻜﻪ ﺑﻮي ﺳﻮزۇپ،
ﻳﺎﻳلاﻗﺘﺎم ﺟﯩﻠﻐﯩﺪا، ﻳﺎ ﺗﯩﻚ ﭼﻮﻗﻘﯩﺪا.
   ﺑﯘ ﺋﻮﺗﻠﯘق ﻣﯩﺴﺮالاردا ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪت ﺑﯩﻠﻪن ﻛﯜﻳﻠﯩﻨﯩﯟاﺗﻘﯩﻨﻰ ﺋﺎﻧﺎ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺗﻨﯩﯔ ﻗﺎﻧﺪاﻗﺘﯘر ﺑﯩﺮ ﺳﯧﮭﺮﯨﻲ ﮬﯧﻜﻤﯩﺘﻰ ﺋﻪﻣﻪس، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﮬﺎﻳﺎﺗﺘﺎ ﻛﯚﻛﻜﻪ ﺗﺎﻗﺎﺷﻘﺎن ﻣﻪﻏﺮۇر ﭼﻮﻗﻘﯩلاردەك ﻣﻪزﻣﯘت ﺗﯘرۇپ ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﭘﺎرلاق ﻛﯧﻠﻪﭼﯩﻜﯩﻨﻰ ﻳﺎرﯨﺘﯩﯟاﺗﻘﺎن ﺑﯩﺮ ﺋﯘﻟﯘغ ﺧﻪﻟﻘﻨﯩﯔ ﻗﺎرﯨﻐﺎﻳﻨﯩﯔ ﺧﯩﺴﻠﯩﺘﯩﮕﻪ ﺗﻪﯕﻠﻪﺷﺘﯜرۈﻟﯜۋاﺗﻘﺎن ﻗﻪﻳﺴﯩﺮاﻧﻪ روﮬﻰ ۋە ﺑﯜﻳﯜك ﻣﻪﻧﯩﯟى ﻗﯘدرﯨﺘﻰ! ﺋﻪﻣﺪى ﺗﯚۋەﻧﺪﯨﻜﻰ ﻣﯩﺴﺮالاردا ﺋﻪﻛﺲ ﺋﻪﺗﻜﻪن، ﻗﺎزاق ﺧﻪﻟﻘﯩﻨﯩﯔ ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ ﺗﺎرﯨﺨﯩﻲ ﻳﯩﻠﺘﯩﺰﯨﺪﯨﻦ ﻛﯚﻛﻠﻪپ ۋاﻳﯩﻐﺎ ﻳﻪﺗﻜﻪن ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ روھ ۋە ﻣﯩﻠﻠﯩﻲ ﺋﯧﯖﯩﻨﯩﯔ ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ ﻳﺎرﻗﯩﻦ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﺗﻪﺳﯟﯨﺮﯨﮕﻪ ﻗﺎراڭ:
ﻗﻮي، ﻛﺎﻟﯩلار ﺳﯩﻠﻪرﮔﻪ ﮬﻪﻣﺮاھ،
ﺋﻮت - ﭼﯚﭘﻠﻪرﻣﯘ ﺳﯩﻠﻪرﮔﻪ دﯨﻠﺪاش.
ﻛﯩﻨﺪﯨﻚ ﻗﯧﻨﯩﯖلار ﺗﯚﻛﯜﻟﮕﻪن ﺟﺎي ﺑﯘ،
ﻳﯩﻠﺘﯩﺰﯨﻤﯩﺰ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺗﯘﺗﺎش،
ﺗﯘﻧﺠﻰ ﺳﯚﻳﮕﯜ ﺑﺎﺷلاﻧﻐﺎن ﺋﯘﻧﺪﯨﻦ،
ﻣﻪدەﻧﯩﻴﯩﺘﯩﻤﯩﺰﻣﯘ ﺋﯘﻧﯩﯖﻐﺎ ﺗﯘﺗﺎش.
   ﻳﯧﯖﯩﻠﯩﻖ ۋە ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﻠﯩﻘﻘﺎ ﺑﺎﻳﻠﯩﻘﻰ ﺋﺎﺑﺪۇل ﺋﺎﺑﺪۇرﯦﮭﯩﻢ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﯩﺘﯩﻨﯩﯔ ﻛﯩﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻨﻰ ﻗﺎﻳﯩﻞ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎن ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﻣﯘﮬﯩﻢ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻰ، ﮬﻪﻣﻤﯩﻤﯩﺰﮔﻪ ﻣﻪﻟﯘم ﺑﻮﻟﻐﯩﻨﯩﺪەك، ﻳﯧﯖﯩﻠﯩﻖ ۋە ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﻠﯩﻖ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪﺗﻨﯩﯔ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﻣﻪۋﺟﯘﺗﻠﯘﻗﯩﻨﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﻨﻘﻰ ﺷﻪرﺗﻰ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻲ ﺋﻪﺑﯩﺪﯨﻴﻠﯩﻜﯩﻨﯩﯔ ﺗﯜﮔﯩﻤﻪس - ﭘﯜﺗﻤﻪس ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺋﯧﻨﯧﺮﮔﯩﻴﻪﺳﯩﺪۇر.
   ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﯩﺘﯩﻨﯩﯔ ﺑﯘ ﺗﯜپ ﺋﯧﺴﺘﯧﺘﯩﻚ ﺗﻪﻟﯩﭙﯩﻨﻰ ﺋﻪﻗﻠﻪن ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻳﻪﺗﻜﻪن ﺷﺎﺋﯩﺮ ﺋﺎﺑﺪۇل ﺋﺎﺑﺪۇرﯦﮭﯩﻢ ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﺋﯘزۇن ﻳﯩﻠﻠﯩﻖ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺋﯩﺰدﯨﻨﯩﺸﻠﯩﺮﯨﺪە ﻳﺎرﯨﺘﯩﺶ ۋە ﺋﯩﺠﺎد ﻗﯩﻠﯩﺸﻨﻰ ﺋﯚز ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯘرﯨﻨﯩﯔ ﺑﺎﺷﻠﯩﻨﯩﺶ ﻧﯘﻗﺘﯩﺴﻰ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﻛﯩﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻐﺎ ﮬﻪرﻗﺎﭼﺎن ﺑﯩﺮ ﺧﯩﻞ ﻳﯧﯖﯩﻠﯩﻖ ﺗﯘﻳﻐﯘﺳﻰ ﺑﯧﺮﯨﺪﯨﻐﺎن ﺑﯩﺮ ﻣﯘﻧﭽﻪ ﻳﯧﯖﻰ ﺋﯩﺠﺎدﯨﻲ ﺷﯧﺌﯩﺮلارﻧﻰ ﻳﺎرﯨﺘﯩﭗ، ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﮬﯧﭽﻜﯩﻤﮕﻪ ﺋﻮﺧﺸﯩﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎن ﺋﯩﺠﺎدﯨﻲ ﺧﺎﺳﻠﯩﻘﯩﻨﻰ ﺗﯩﻜﻠﯩﮕﻪن. ﺋﯘ ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﻪﺗﺘﻪ ﻗﺎﻧﺪاﻗﺘﯘر ﺑﯩﺮەر ﻧﺎﻣﺪار ﺷﻪﺧﺴﻨﯩﯔ ﻛﻪﻳﻨﯩﺪﯨﻦ ﺋﻪﮔﯩﺸﯩﭗ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺗﻪﺳﯩﺮﯨﮕﻪ ﺑﯧﺮﯨﻠﯩﺸﻨﻰ، ﺑﺎﺷﻘﯩلار ﺋﺎﭼﻘﺎن ﺗﻪﻳﻴﺎر ﻳﻮﻟﺪﯨﻦ ﻣﻪﻧﭙﻪﺋﻪﺗﺪار ﺑﻮﻟﯘپ، ﺗﻪﻛﺮارلاش ۋە ﺋﯚزﻟﻪﺷﺘﯜرۈﺷﻨﻰ ﺋﯚزى ﺋﯜﭼﯜن ﻧﻮﻣﯘس ﮬﯧﺴﺎﺑﻠﯩﻐﺎن، ﺷﯘﯕﺎ ﺋﯘ ﮬﻪرﻗﺎﭼﺎن ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﺋﺎلاﮬﯩﺪە ﭘﯩﻜﯩﺮ ۋە ﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯘرﯨﻐﺎ ﺗﺎﻳﯩﻨﯩﭗ، ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻧﻪرﺳﯩﻨﻰ ﻳﯧﯖﯩﺪﯨﻦ ﻳﺎرﯨﺘﯩﭗ ﺋﯚزﮔﯩﭽﻪ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﻛﻪﺷﭙﯩﻴﺎت دۇﻧﻴﺎﺳﯩﻨﻰ ﺋﺎﭼﻘﺎن. ﺋﺎﭘﺘﻮر ﻛﯩﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻨﻰ زوﻗلاﻧﺪۇرﯨﺪﯨﻐﺎن «دەﻳﻤﻪن» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﺪا ﺋﻪﺧلاﻗﯩﻲ ﻳﯜﻛﺴﻪﻛﻠﯩﻜﯩﻨﯩﯔ ﺟﺎﻧﻠﯩﻖ ﺋﯜﻟﮕﯩﺴﻰ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﺷﻪﺧﺴﯩﻴﻪﺗﺴﯩﺰ ﺑﯩﺮ ﺋﺎدەﻣﮕﻪ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﮬﻪۋەس ۋە ﺋﯩﻨﺘﯩﻠﯩﺸﯩﻨﻰ ﺋﻪﻛﺲ ﺋﻪﺗﺘﯜرﻣﻪﻛﭽﻰ ﺑﻮﻟﯩﺪۇ، ﺑﯘﻧﯩﯖﺪا ﺋﯘ رﯦﺌﺎﻟﻠﯩﻘﺘﯩﻦ ﺋﺎﻳﺮﯨﻠﻐﺎن ﮬﯧﺴﺴﯩﻲ ﭘﯩﻜﯩﺮﻟﻪر ﺑﯩﻠﻪن ﻣﻪۋﺟﯘت ﺑﻮﻟﻤﯩﻐﺎن ﺧﯩﻴﺎﻟﯩﻲ دۇﻧﻴﺎﻏﺎ ﺗﺎﻳﯩﻨﯩﭗ، ﺋﺎرزۇﺳﯩﺪﯨﻜﻰ ﻏﺎﻳﯩﯟى ﻗﻪﮬﺮﯨﻤﺎﻧﻨﻰ ﻧﻪزﻣﯩﻜﻪﺷﻠﯩﻚ ﺑﯩﻠﻪن ﻣﺎﺧﺘﺎﻳﺪﯨﻐﺎن ﻣﻪدﮬﯩﻴﻪۋازﻟﯩﻖ ﻳﻮﻟﯩﻐﺎ ﻣﺎﯕﻤﺎﻳﺪۇ، ﺋﻪﻛﺴﯩﭽﻪ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻧﻪرﺳﯩﻨﻰ ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﻣﻪﻧﯩﯟى ﺧﺎﺳﻠﯩﻘﻰ ﺑﯩﻠﻪن ﺋﯩﺠﺎدﯨﻲ ﺷﻪﺧﺴﯩﻴﯩﺘﯩﻨﯩﯔ ﺋﯚزﮔﯩﭽﯩﻠﯩﻜﯩﺪﯨﻦ ﺋﯚﺗﻜﯜزۈپ، ﻛﯩﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻨﯩﯔ ﺋﻪﻗﻠﻰ ۋە روﮬﯩﻐﺎ ﺗﻪﺳﯩﺮ ﻛﯚرﺳﯩﺘﯩﺪﯨﻐﺎن ﻣﺎﮬﯩﻴﻪﺗﻠﯩﻚ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻲ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﭘﯩﻜﯩﺮﻟﻪر ﺑﯩﻠﻪن ﺗﯩﭙﯩﻜﻠﻪﺷﺘﯜرۈﻟﮕﻪن ﺳﺎددا ﺗﯘرﻣﯘش ﻣﻪﻧﺰﯨﺮﯨﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﻳﺎرﯨﺘﯩﭗ، ﺋﺎرزۇﺳﯩﺪﯨﻜﻰ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻲ ﻗﻪﮬﺮﯨﻤﺎﻧﻨﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻧﻪرﺳﯩﺴﯩﻨﻰ ﺑﺎﺷﻘﯩلارﻏﺎ ﺑﯧﺮﯨﭗ، ﺋﯘلاردﯨﻦ ﮬﯧﭽﻨﻪرﺳﻪ ﻛﯜﺗﻤﻪﻳﺪﯨﻐﺎن ﻣﯩﻨﻨﻪﺗﺴﯩﺰ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﻟﯩﻴﺠﺎﻧﺎپ ﺷﻪﺧﺴﻨﯩﯔ ﻳﯜﻛﺴﻪك ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﺋﻮﺑﺮازﯨﻨﻰ ﻳﺎرﯨﺘﯩﺪۇ. ﺑﯩﺰ ﺗﯚۋەﻧﺪﯨﻜﻰ ﻣﯩﺴﺮالارﻏﺎ ﻧﻪزەر ﺋﺎﻏﺪۇرۇپ ﻛﯚرەﻳﻠﻰ:
ﻳﻮل ﻳﺎﺳﯩﺴﺎم دەﻳﻤﻪن ﺋﯜن - ﺗﯩﻨﺴﯩﺰ،
ﮬﯧﭽﻜﯩﻢ ﺑﯘﻧﻰ ﺑﯩﻠﻤﯩﺴﻪ ﻣﻪﻳﻠﻰ.
ﻳﺎﻧﺪاق ﺑﻮﻟﺴﺎم دەﻳﻤﻪن ﻳﺎﺧﺸﯩﻐﺎ،
ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﺎﺗﺎق ﺗﺎﭘﻤﯩﺴﺎم ﻣﻪﻳﻠﻰ.
ﺑﻮﻟﯘپ ﺑﺎﻗﺴﺎم دەﻳﻤﻪن ﭘﻪﻟﻪﻣﭙﻪي،
ﺗﻮﺧﺘﯩﻤﺎﺳﺘﯩﻦ دەﺳﺴﻪﻟﺴﻪم ﻣﻪﻳﻠﻰ.
ﺑﻮﻟﯘپ ﺑﺎﻗﺴﺎم ﮔﻮﻳﺎ ﺋﺎرﻏﯩﻤﺎق،
ﻗﺎرا ﺗﻪرﮔﻪ ﭼﯚﻣﯜﻟﺴﻪم ﻣﻪﻳﻠﻰ.
ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺗﯘﺗﯘپ ﻛﯚﯕﻠﯜﻣﻨﻰ ﻛﻪﯕﺮى،
ﺗﻪﻗﺪﯨﻢ ﺋﯧﺘﯩﭗ ﻳﺎﺷﯩﺴﺎم دەﻳﻤﻪن.
ﺷﯘﻧﭽﻪ ﺑﻪرﮔﻪن ﻗﯘرﺑﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻤﻐﺎ،
ﮬﯧﭽﺒﯩﺮ ﺋﯩﻨﺌﺎم ﺋﺎﻟﻤﯩﺴﺎم دەﻳﻤﻪن.
   ﺷﺎﺋﯩﺮ ﺋﺎﺑﺪۇل ﺋﺎﺑﺪۇرﯦﮭﯩﻤﻨﯩﯔ «ﺋﺎﻧﯩلار ﺑﺎﻳﺮﯨﻤﻰ» ﻧﺎﻣﻠﯩﻖ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻤﯘ ﻳﯘﻗﯩﺮﯨﻘﻰ ﺋﻪﺳﯩﺮﯨﮕﻪ ﺋﻮﺧﺸﺎﺷلا ﺋﯚزﯨﮕﻪ ﺧﺎس ﺑﯩﺮﻣﯘﻧﭽﻪ ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻠﻪرﮔﻪ ﺋﯩﮕﻪ. ﮔﻪرﭼﻪ ﺷﯧﺌﯩﺮ ﺋﺎﻧﯩلار ﺑﺎﻳﺮﯨﻤﻰ ﺑﯩﻠﻪن ﻧﺎﻣلاﻧﻐﺎن ﺑﻮﻟﺴﯩﻤﯘ، ﺋﻪﻣﻪﻟﺪە ﺋﯘﻧﯩﯖﺪا ﺑﺎﻳﺮاﻣﻐﺎ ﺗﻪۋە ﮬﯧﭽﻘﺎﻧﺪاق ﭘﯩﻜﯩﺮ ۋە ﻣﯘلاﮬﯩﺰﯨﻠﻪر ﺋﯘﭼﺮﯨﻤﺎﻳﺪۇ، ﺋﺎﭘﺘﻮر ﭘﯩﻜﯩﺮ ۋە ﺗﻪﭘﻪﻛﻜﯘر ﻳﻮﻟﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺷﯧﺌﯩﺮﻧﯩﯔ ﺗﯧﻤﺎﺗﯩﻚ ﻣﻪزﻣﯘﻧﻰ ﺗﻪﻟﻪپ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎن ﺗﯩﭙﯩﻚ ۋەﻗﻪ ۋە ﮬﺎدﯨﺴﯩﻠﻪر داﺋﯩﺮﯨﺴﯩﺪە ﺋﻪرﻛﯩﻦ ۋە ﺋﺎزادە ﻗﻮﻳﯘۋﯦﺘﯩﭗ ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪت ۋە ﺑﯘرچ، ﺋﺎرزۇ ۋە ﺋﯜﻣﯩﺪ، ﺋﯩﺸﻪﻧﭻ ۋە ﻏﯘرۇر ﺗﯘﻳﻐﯘﻟﯩﺮى ﺋﯚزﺋﺎرا ﺑﯩﺮﻟﯩﺸﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪن ﺋﯚزﮔﯩﭽﻪ ﺑﯩﺮ ﺧﯩﻞ ﺗﯧﻤﺎﺗﯩﻚ ﻣﻪزﻣﯘن ﻣﯘﮬﯩﺘﯩﻨﻰ ﺑﺎرﻟﯩﻘﻘﺎ ﻛﻪﻟﺘﯜرﯨﺪۇ، ﺷﯧﺌﯩﺮ ﻣﺎۋزۇﺳﯩﺪﯨﻜﻰ ﻣﻪﻧﺎ ﺋﯧﻨﯩﻘﻠﯩﻘﯩﻐﺎ ﺑﺎﻏﻠﯩﻨﯩﭗ ﻗﯧﻠﯩﭗ، ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﯨﻦ ﺋﺎﻧﯩلار ﺑﺎﻳﺮﯨﻤﻰ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪە ﺑﯧﺮﯨﻠﯩﺪﯨﻐﺎن ﺑﯩﺮەر ﻣﻪدﮬﯩﻴﻪۋى ﺋﯧﻨﯩﻘﻠﯩﻤﺎ ﻛﯜﺗﻜﻪن ﻛﯩﺘﺎﺑﺨﺎن ﻛﯚز ﺋﺎﻟﺪﯨﺪا ﭘﺎرلاپ ﺗﯘرﻏﺎن، ﺋﯚزى ﺗﯧﺨﻰ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻳﻪﺗﻤﯩﮕﻪن ﺑﯘﻧﺪاق ﺳﻪﻟﺘﻪﻧﻪﺗﻠﯩﻚ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻲ ﻣﻪﻧﺰﯨﺮﯨﻠﻪر ﺑﯩﻠﻪن ﻗﺎﻳﻨﺎق ﺗﯘﻳﻐﯘلار ﺋﯧﻘﯩﻤﯩﺪﯨﻦ ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺗﻪن ﮬﻪﻳﺮاﻧﻠﯩﻖ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﻤﺎي ﺗﯘراﻟﻤﺎﻳﺪۇ، ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯘ ﺋﺎﻧﯩلار ﺑﺎﻳﺮﯨﻤﻰ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﮬﻪﻗﯩﻘﯩﻲ ﺋﯩﺠﺎدﯨﻲ ﺷﯧﺌﯩﺮ، ﺋﯚزﯨﻨﯩﯔ ﭘﯩﻜﯩﺮ ۋە ﺗﻪﺳﻪۋۋۇر ﺋﯚزﮔﯩﭽﯩﻠﯩﻜﯩﮕﻪ ﺗﺎﻳﯩﻨﯩﭗ ﻛﯩﺘﺎﺑﺨﺎن ﺋﺎﻟﺪﯨﻦ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﻳﯧﺘﻪﻟﻤﻪﻳﺪﯨﻐﺎن ﻣﯘرەﻛﻜﻪپ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﻣﻪزﻣﯘﻧلارﻧﻰ ﺑﺎرﻟﯩﻘﻘﺎ ﻛﻪﻟﺘﯜرۈش ﻣﺎﮬﺎرﯨﺘﻰ. ﺗﯚۋەﻧﺪﯨﻜﻰ ﻗﯘرلارﻧﻰ ﺋﻮﻗﯘپ ﻛﯚرەﻳﻠﻰ:
ﺗﯜﻧﯜﮔﯜﻧلا،
ﺋﯩﻠﻠﯩﻖ ﭼﯧﮭﺮﯨﯔ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﭼﯜﺷﯜﻣﮕﻪ،
ﻳﺎﺷلار ﺗﯚﻛﯜپ ﺋﺎھ ﺋﯘرﻏﺎن ﺋﯩﺪﯨﻢ.
ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯜﮔﯜن،
ﭼﺎﻗﯩﺮﻏﺎﻧﭽﻪ ﻧﺎﻣﯩﯖﻨﻰ ﺳﯧﻨﯩﯔ،
ﻗﺎﻧﺎﺗﻠﯩﻨﯩﭗ ﺋﯘﭼﺘﻰ ﺧﯩﻴﺎﻟﯩﻢ.
ﻏﯘرۇرۇﯕﻤﻪن، ﭘﻪﺧﺮﯨﯖﻤﻪن ﺋﺎﻧﺎ،
ﺋﺎرزۇ - ﺗﯩﻠﻪﻛﻠﯩﺮﯨﯖﺪﯨﻦ ﺑﻮﻟﻐﺎن ﺋﺎﭘﯩﺮﯨﺪە.
ﭘﺎرلاپ ﺗﯘرﻏﺎن ﻛﯜﻧﺴﻪن ﻗﻪﻟﺒﯩﻤﺪە،
ﭼﻮﻗﯘﻧﯩﻤﻪن ﺳﺎﯕﺎ ﻣﻪﯕﮕﯜﮔﻪ.
   ﺷﺎﺋﯩﺮ ﺋﺎﺑﺪۇل ﺋﺎﺑﺪۇرﯦﮭﯩﻢ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﯩﺘﯩﻨﯩﯔ ﺋﺎلاﮬﯩﺪە ﺗﯩﻠﻐﺎ ﺋﯧﻠﯩﭗ ﺋﯚﺗﯜﺷﻜﻪ ﺋﻪرزﯨﻴﺪﯨﻐﺎن ﻳﻪﻧﻪ ﺑﯩﺮ ﻣﯘﮬﯩﻢ ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻰ ﺷﯘﻛﻰ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﻪﺳﻪرﻟﯩﺮى ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﭘﯩﻜﯩﺮ ۋە ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﻣﻪزﻣﯘﻧﻨﯩﯔ ﻳﯜﻛﺴﻪك دەرﯨﺠﯩﺪە ﺗﺎۋﻟﯩﻨﯩﺸﯩﺪﯨﻦ ﺑﺎرﻟﯩﻘﻘﺎ ﻛﯧﻠﯩﺪﯨﻐﺎن ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺋﯩﺨﭽﺎﻣﻠﯩﻘﻘﺎ، ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪت ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﯩﺘﯩﻨﯩﯔ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﮔﯜزەﻟﻠﯩﻚ ﺗﻪﻟﯩﭙﯩﺪﯨﻦ ﺗﯘﻏﯘﻟﯩﺪﯨﻐﺎن ﺗﯩﻠﺪﯨﻜﻰ ﺳﺎددﯨﻠﯩﻖ ۋە ﺋﯩﻨﺎﻗﻠﯩﻘﻘﺎ، ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺋﻮﺑﺮازلارﻧﯩﯔ دەﻟﻠﯩﻚ ۋە ﺋﯩﺠﺎدﯨﻴﻠﯩﻘﯩﺪا ﮔﻪۋدﯨﻠﯩﻨﯩﺪﯨﻐﺎن ﺋﺎلاﮬﯩﺪە ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺟﯩﻠﯟﯨﺪارﻟﯩﻘﻘﺎ ﺋﯩﮕﻪ، ﺋﺎدەﺗﺘﻪ ﺋﺎﻳﺮﯨﻢ ۋە ﺋﺎلاﮬﯩﺪە ﺑﻮﻟﯘپ ﻛﯚرۈﻧﯩﺪﯨﻐﺎن ﺑﯘ ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﺋﺎﻣﯩﻠلار ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻣﺎﮬﺎرەﺗﻠﯩﻚ ﻗﻪﻟﯩﻤﯩﺪە ﺋﯩﺠﺎدﯨﻲ ﺑﯩﺮ ﭘﯜﺗﯜﻧﻠﯜﻛﻜﻪ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﻪﺳﻪرﻟﯩﺮﯨﮕﻪ ﺋﺎلاﮬﯩﺪە ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﮔﯜزەﻟﻠﯩﻚ ﺑﯧﻐﯩﺸلاپ، ﺋﯘلارﻧﻰ ﺋﯚزﮔﯩﭽﻪ ﺑﯩﺮ ﺧﯩﻞ ﺋﯧﺴﺘﯧﺘﯩﻚ ﻗﯩﻤﻤﻪت ﻳﯜﻛﺴﻪﻛﻠﯩﻜﯩﮕﻪ ﻛﯚﺗﯜرﯨﺪۇ. ﻗﯧﻨﻰ، ﻣﯩﺴﺎﻟﻠﯩﺮﯨﻤﯩﺰ ﺑﯩﻠﻪن ﻳﯜزﻟﯩﺸﯩﭗ ﺑﺎﻗﺎﻳﻠﻰ:
ﻳﺎﻳلاق ﺗﺎﻣﺎم ﻛﯧﺘﯩﭗ ﺑﺎرﯨﻤﻪن،
ﻣﻪن ﺗﻪرەﭘﻜﻪ ﻛﻪﻟﻤﻪﻛﺘﻪ ﻳﺎﻳلاق.
ﺑﺎﻟﯩﻠﯩﻘﯩﻢ ﺋﯚﺗﻜﻪﻧﺪۇر ﺋﯘﻧﺪا،
ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ ﺋﻪﻣﻪس ﺋﯘﻧﻰ ﺋﯘﻧﺘﯘﻣﺎق.
ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺋﯘ ﭼﺎغ ﮬﻪﻣﻤﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯖلا،
دﯨﻠﻰ ﺋﯩﺪى ﺳﯜت ﻛﻪﺑﻰ ﺋﺎﭘﭙﺎق.

ﺋﺎﻧﺎ ﻳﯘرﺗﯘم، ﺋﯧﮫ، ﻳﺎﭘﻴﯧﺸﯩﻞ ﻳﺎﻳلاق،
ﮔﯜزەﻟﻠﯩﻜﻠﻪر ﺳﻪن ﺋﯜﭼﯜن ﻣﯘﺷﺘﺎق.
ﻗﯘلاق ﺳﺎﻟﻐﯩﻦ ﻧﺎﺧﺸﯩلارﻏﺎ ﺳﻪن،
ﭘﺎرلاق ﺋﻪﺗﻪ ﺋﺎﭼﻤﺎﻗﺘﺎ ﻗﯘﭼﺎق.

«ﻳﻮﻟﻠﯩﺮﯨﻤﻐﺎ ﺗﻪﻟﻤﯜرەر ﻳﺎﻳلاق»
ﻗﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻣﯧﮭﺮﯨﺒﺎن ﺑﻮﻟﺴﺎﯕﻤﯘ،
ﻧﺎن ﭼﺎﻳﻨﺎپ ﺑﻪرﻣﯩﮕﻪن ﺳﻪن ﻣﺎﯕﺎ.
ﺋﺎﻏﺰﯨﻤﻐﺎ ﭼﯩﺶ ﭼﯩﻘﻘﺎن ﺋﯚزﯨﺪﯨﻦ،
ﺑﺎﻏﺮﯨﻤﺪا ﺋﯚﻣﯜردﯨﻦ ﻛﯚپ ﻳﺎرا.
ﺑﯘ ﻣﺎﯕﺎ ﺋﻪﻣﻪﺳﺘﯘر ﺋﯩﭙﺘﯩﺨﺎر،
ﺋﻪﻣﻪﺳﺘﯘر ﺋﯜﻟﮕﻪ - ﺋﯚرﻧﯩﻜﯩﻢ.
ﻗﯩﻨﯩﻠﯩﭗ ﺑﯧﻴﯩﺴﺎ ﻛﻪم ﺋﻪﻗﻠﯩﻢ،
ﺷﯘ ﺑﻮلار ﺋﻪل ﻛﯜﻧﮕﻪ ﺑﻪرﮔﯩﻨﯩﻢ.
   ﺑﯩﺰﻧﯩﯖﭽﻪ، ﻧﻪﻗﯩﻞ ﻛﻪﻟﺘﯜرۈﻟﮕﻪن ﻳﯘﻗﯩﺮﯨﻘﻰ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﭘﺎرﭼﻪ ﻟﯩﺮﯨﻚ ﺷﯧﺌﯩﺮ ﮬﻪرﻗﺎﻧﺪاق ﺷﻪرﮬﻰ ۋە ﭼﯜﺷﻪﻧﺪۈرۈﺷﻠﻪرﮔﻪ ﻣﻮﮬﺘﺎج ﺋﻪﻣﻪس، ﭼﯜﻧﻜﻰ ﺋﯘلاردا ﺷﺎﺋﯩﺮ ﺋﺎﺑﺪۇل ﺋﺎﺑﺪۇرﯦﮭﯩﻢ ﺷﯧﺌﯩﺮﻟﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﻳﯘﻗﯩﺮﯨﺪا ﺑﯩﺰ ﺋﯧﻴﺘﯩﭗ ﺋﯚﺗﻜﻪن ﺑﯩﺮ ﻗﺎﺗﺎر ﺑﻪدﯨﺌﯩﻲ ﭘﻪزﯨﻠﻪﺗﻠﯩﺮى، ﻳﻪﻧﻰ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﭘﯩﻜﯩﺮدە ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﺗﯩﻞ ۋە ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﺋﻮﺑﺮاز ﺟﻪﮬﻪﺗﻠﻪردﯨﻜﻰ ﺋﯩﺠﺎدﯨﻲ ﺋﺎلاﮬﯩﺪﯨﻠﯩﻜﻠﯩﺮى ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﺋﯧﻨﯩﻖ، ﺷﯘﻧﭽﯩﻠﯩﻚ ﻳﺎرﻗﯩﻦ ﺟﯘلاﻟﯩﻨﯩﭗ ﺗﯘرۇﭘﺘﯘ.
   ﻗﺎزاق ﺧﻪﻟﻘﯩﻨﯩﯔ ﭘﻪﺧﯩﺮﻟﯩﻚ ﺋﻮﻏلاﻧﻰ، ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﻗﻪدﯨﺮﻟﯩﻚ ﺷﺎﺋﯩﺮ ﺋﯩﻨﯩﻤﯩﺰ ﺋﺎﺑﺪۇل ﺋﺎﺑﺪۇرﯦﮭﯩﻢ ﺋﻪﭘﻪﻧﺪﯨﻨﯩﯔ ﺋﯚز دالاﻟﯩﺮﯨﺪەك ﻛﻪڭ، ﻳﺎﻳلاﻗﻠﯩﺮﯨﺪەك رەﯕﺪار ﻳﺎرﻗﯩﻦ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻲ ﺋﻪﺳﻪرﻟﻪرﻧﻰ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﻛﯚﭘﻠﻪپ ﻳﺎرﯨﺘﯩﭗ، دوﺳﺘﻠﯘق ۋە ﻗﯧﺮﯨﻨﺪاﺷﻠﯩﻘﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﺗﯧﺨﯩﻤﯘ ﻧﯘرﻟﯘق ﻳﯧﯖﻰ ﺳﻪﮬﯩﭙﯩﺴﯩﻨﻰ ﺋﺎﭼﯩﺪﯨﻐﺎﻧﻠﯩﻘﯩﻐﺎ ﺋﯩﺸﯩﻨﯩﻤﯩﺰ. ﺑﯘ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﻪﺳﻪرﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﯚز ﺋﻪدەﺑﯩﻴﺎﺗﯩﺪەك ﺳﯚﻳﯜپ ﺋﻮﻗﯘﻳﺪﯨﻐﺎن ﺑﺎرﻟﯩﻖ ﺋﯘﻳﻐﯘر ﻛﯩﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺋﺎق ﻧﯩﻴﻪﺗﺘﯩﻦ ﺗﯘﻏﯘﻟﻐﺎن ﺑﯩﺮ ﺋﺎق ﺗﯩﻠﯩﻜى!

«ئۈرۈمچى كەچلىك گېزىتى»نىڭ «سۈزۈك بۇلاق» سەھىپىسى، 22- ئىيۇن سانىدىن

بۇ يازمىنى ئاخىرىدا   ھەبىبۇللا مىجىت تەھرىرلىگەن. ۋاقتى  2013-7-9 18:15  

نەفىسەنىڭ «ئۈرۈمچى كەچلىك گېزىتى»نىڭ «سۈزۈك بۇلاق» سەھىپىسىدە ئېلان قىلىنغان ئەسەرلەردىن بىزنى ئۆز ۋاقتىدا بەھىرلىنىش ئىمكانىيىتىگە ئىگە قىلغانلىقىغا كۆپ تەشەككۈر! مۇمكىن بولسا بۇرۇنقى سانىدا ئېلان قىلىنغان ئەسەرلەردىنمۇ تەڭ بەھرىمەن بولغان بولساق!