ساقلاش (ھىكايە) [ئۇلانما كۆچۈرۈش]

ساقلاش
ياسىن ئەبەيدۇللا


     كاماندۇرۇپكىدىن قايتىپ كىلىپ ئۆيگە كىرىپلا بىر خىل ئىللىق سىزىمنى ھىس قىلدىم. ئۆز ئۆيىگە نىمە يىتىدۇ، بىر ئايدىن بۇيان يات شەھەردە ئىسىل تاماقلارنى يەپ،چاقناپ تۇرىدىغان  ياتاقلاردا ياتقان بولساممۇ يەنىلا بىر نەرسە كەمدەك تۇيۇلغانىدى. ئۆيگە كىرىپلا بۇ نەرسىنىڭ نىمە ئىكەنلىكنى بىلدىم.ئۆيدىن ماڭغۇچە ئىلۋالغان لازىمەتلىك نەرسىلىرىمنى ۋە ئايالىم ئۈچۈن سېتۋالغان سوۋغاتلىقلىرىمنى جايلاشتۇرۇپ بۇلۇپ، سائەتكە قارىدىم.ئايالىمنىڭ ئىشتىن قايتىپ كىلىشىگە يەنە ئازراق ۋاقىت بار ئىدى. مەن ئاشخانا ئۆيگە كىرىپ  ئۆزۈم ئامراق قىزىلگۈل چىينى دەملىدىم، چاينىڭ خۇشپۇرىقىنى پۇراپ ھۇزۇرلانغاچ ئىستاكانغا قۇيدۇم دە ئۇنى ئىلىپ چاي ئىچكەچ ئايالىمنىڭ كىلشىنى ساقلاش ئۈچۈن مېھمانخانا ئۆيگە چىقتىم. قولۇمدىكى ئىستاكان ئەينەك ئوستەلگە قويۇلىشى بىلەن ئۆزۈمنى  ھارغاندەك ھىس قىلىشقا باشلىدىم.ئۇيقۇممۇ كەلگەندەك قىلاتتى.
     سىرىتتا ماشىننىڭ تۇختىغان ئاۋازى ئاڭلاندى. مەن ئىتتىك قولۇمدىكى  ئالتۇن رەڭ سائەتكە قارىدىم. سائەتنىڭ قىسقا يىڭنىسى 8نى ئۇزۇن يىڭنىسى 12نى كۆرسىتىپ تۇراتتى.« ئۇ كەپتۇ دە. نىمانچە كەچ قالدىكىنە.» سەل ئاچچىقىم كىلىپ دېرىزە ئالدىغا كەلدىم. ئىشىك ئالدىدا ئىسىل بىر ماشنا تۇختىغانىدى. نىمە ماركىلىق ئىكەنلىكنى قاراڭغۇ بولغاچقا كۆرگىلى بولمايتتى. ماشىنىدىن ئالدى بىلەن ئوتتۇرا بوي، قارا چىڭگىلەك چاچلىرى مۇرىسگە چۈشۈپ تۇرغان ئايالىم چۈشتى. ئاندىن كاستۇم- بۇرۇلكا كىيگەن قامەتلىك بىرى چۈشتى. ئۇ ھەقىقەتەن كىلىشكەن بۇلۇپ خۇددى كىنو ئارتىسلىرىغا ئۇخشايتتى. راستىنلا مەن ئۇنى قايسىدۇر بىر كىنودا كۆرگەندەك قىلاتتىم. ئۇ ئايالىمغا ناھايتتىمۇ يىقىنچىلىق بىلەن بىر ھازا گەپ قىلدى. ئىككىسىلا خۇشال تۇراتتى. گەرچە كۆرمىگەن بولساممۇ ئۇلارنىڭ كۆزلىرىنىڭمۇ كۈلۈپ كەتكىننى ھىس قىلدىم. ئۇنىڭ ئايالىمغا كۆرسىتۋاتقان ھۆرمەت قىزغىنلىقى مىنى قاتتىق ساراسىمگە سالدى. يەنە كىلىپ شۇنچە كەچتە. بىردىنلا غەزىپىم ئۆرلەپ كەتتى.ئاچچىقىم تىزلىك بىلەن 180 گىرادۇس ئۆرلەپ، بىنادىن يۈگۈرۈپ چۈشۈپ ئاۋۇ ئەبلەخنى بىر مۇشىت، ئايالىمنى بىر شاپلاق ئۇرۇپ « يۇقلىشە شەرمەندىلەر!» دىگۈم كەلدى. ئىشىك ئالدىدا بىر يات ئەر بىلەن شۇنچە ئۇزۇن تۇرۇش نىمىدىن دېرەك بېرىدۇ. تۇرۇپلا ئويلاپ قالدىم.« ئىشىك ئالدىدا ئۇنىڭ بىلەن ئۇرۇشۇپ كەتسەم جىدەلنى كۆرۇپ قوشنىلار يىغىلىشسا، ئاندىن بۇ ئىشلارنى ئۇقسا مىنىڭ يۈزۈمگە سەت ئەمەسمۇ، ئاۋۇ نۇمۇسسىزلارغىغۇ بەرىبىر.» شۇنىڭ بىلەن نىيتىمدىن يىنىپ قالدىم. ئۇلارغا داۋاملىق قاراۋېرىشكە كۆڭلۈم چىدىمىدى. بۇ ئەلەملىك كۆرۈنۈشتىن بىشىم زىڭىلداپ ئاغرىپ كەتتى. ئاستا بېرىپ سافادا ئولتۇرۋالدىم. بىر چاغدا ئىشىك ئىچىلدى. ئاندىن ھىجايغىنىچە ئايالىم كىرىپ كەلدى.
- قاچان كەلدىڭىز، يولدا جاپا تارىتمىغانسىز، چىرايىڭىز باشقىچە تۇرىدۇ ئاغرىپ قالمىغانسىز؟
مەن گەپ قىلمىدىم، گەپ قىلغۇم كەلمىدى، بۇ ئاچچىقتا ئېغىزىمغا گەپ كىلىدىغاندەك ئەمەس.
- راسلا ئاغرىپ قاپسىزدە، يول ئازابى گۆر ئازابى دەپ ، يۈرۈڭ دۇختۇرخانىغا بارايلى. يا مەن ئۇخشىتىپ سۇيۇقئاش قىلىپ بەرسەم تەرلىنىپ ئىچىپ يىتىپ ئارام ئالامسىز يا؟- دىدى ئۇ ماڭا ئىنتايىن كۆڭۈل بۆلگەن قىياپەتتە.
تىخى يېرىملاشقان ئستاكاننى كۈچەپ يەرگە ئاتتىم. « جاراڭ» قىلغان ئاۋاز بىلەن تەڭ ئۇ چۇل-چۇل بۇلۇپ كەتتى. ئىچىدىكى مەن تىخى ئىچىشكە ئۈلگۈرمىگەن قىزىلگۈل چېيى ئۇنىڭ پۇتىغا چاچرىدى. ئايالىم گويا نىمە ئىش بولغىننى ئۇقمىغاندەك ھەيرانلىق ئىچىدە بىر ماڭا بىر يەردە چىچىلىپ ياتقان ئىستاكان پارچىلىرىغا قارايتتى. ئۇنىڭ كۆزلىرىدىن يەنە مىنى شۇنچە ۋاقىت مۇھەببەتلەشكەن، كۆيۈشۈپ توي قىلغان ئادىمىم شۇمۇ ياكى باشقا بىرىمۇ دىگەندەك قاراشنىمۇ ئۇچراتقاندەك بولدۇم.
-ئۇ كىم؟- دىدىم مەن ئۇنىڭغا مىختەك قادىلىپ تۇرۇپ.
- كىم؟ - ئايالىم قىزىرىپ ھۇدۇقۇپ شۇنداق سورىدى.
- باياتىنقى ماشنىلىق ئەپەندىمچۇ! – دىدىم ئاچچىق بىلەن.
- ھە كۆرۇپسىزدە، راسىتىنى ئېيتسام مەنمۇ ئۇنى تۇنۇمايمەن. بايا ئىشتىن چۈشۈپ كىتىۋىتىپ، بىر مۇماي ئۇچراپ قالدى قاراڭ. قارىسام ئۆيىنى تاپالماي قاپتۇ. ياردەم قىلىپ ئۆيىگە ئاپىرىپ قوياي دەپ بىر مۇنچە ئىزدەپ يۈرۈپ مىڭ تەستە ئۆيىنى تاپتىم. سىز كۆرگەن ئۇ كىشى دەل مۇماينىڭ ئوغلى ئىكەن. ئانىسىنى كۆرۇپ بەكمۇ خۇش بۇلۇپ كەتتى. ئۆزىمۇ ئانىسىنى ئىزدىگىلى يېرىم كۈن بۇپتىكەن.ئانىسىنى ئەكىلىپ قويغىنىم ئۈچۈن ماڭا كۆپ رەھمەت ئېيتتى. ياق دىسەم ئۇنىماي ئەكىلىپ قويدى شۇ. مۇشۇنچىلىك ئىش.
ئادەتتىكى چاغلار بولسا ئۇنىڭ بۇ سۆزىگە شەكسىز ئىشەنگەن بۇلاتتىم، چۇنكى ئايالىم بەكمۇ ئاقكۆڭۈل، ساددا ھەم مېھرىبان ئايال ئىدى. ئەمما بۈگۈن باياتىنقى مەنزىرنى كۆرگەندىن كىيىن يەنە ئىشىنىشىم مۇمكىن ئەمەس ئىدى.« ئايال كىشىگە بەك ئىشىنىپ كەتمە» دىگەن ئىكەن بۇرۇنقى دانالار.
- تۇقۇغان ھىكايەڭگە مىنى ئىشىنىدۇ دەمسەن؟بولدى بەس. مەن يوق چاغلاردا نىمە ئىشلار بولدى تىخى! بۇنى خۇدايىم بىلىدۇ.
مەن ئاچچىقىمدا شۇ گەپلەرنى قىلغاندا ئۇ بەكلا ھەيران قالدى، ئاندىن چىرايىدا ئەپسۇسلانغان ئىپادە پەيدا بولدى. ئەزەلدىن ئۇنىڭغا بۇنچە قاتتىق تەگمىگەن بولسام كېرەك. لىكىن ئۇنىڭ چىراي ئىپادىسى ماڭا شۇنچە ساختا بىلىندى. « ئاياللار ئۇيۇن كۆرسىتىشكە ئۇستا، ئادەمنى ئالداپ قۇيۇپمۇ يەنە ئوۋال بولغان قىياپەتكە كىرۋىلىۋېرىدۇ. يۇمشاپ كىتىشكە بولمايدۇ.»
- ماڭا ئىشەنمەمسىز؟ مۇشۇ چاغقىچە قاچان سىزگە يالغان ئېيتپ باقتىم.
- بۇنى مەندىن سورىما. بەلكىم ئەينى يىللاردىلا مىنى ئالداپ يۈرگەنسەن، مەن تېلفۇن قىلغاندا ئالمىغانلىرىڭدا مەن بىلمەيدىغان بىرلىرى بىلەن كۆرۇشۇپ يۈرگەنسەن، يازغان ئۇچۇرلىرىمغا جاۋاب قايتۇرمىغىنىڭدا باشقىلار بىلەن ئۇچۇرلىشىپ ئالدىراشتۇرسەن. بەلكىم مەن ئالدىنىپ ئىشىنىپ يۈرگىنىمدە ئىچىڭدە كۈلگەنسەن.
مەن نىملەرنى دەپ كەتتىم ھە، بۇ گەپلەرنى دەۋىتىپ ئۆزۈممۇ ھەيران قالدىم. نىمە بۇلۇپ بۇ كەبى ناچار گەپلەرنى قىلىپ كەتتىم. ئۇ مىنىڭ بۇنداق دىيىشمنى تىخىمۇ ئويلاپ باقمىغانىدى. چىرايى قىسقا ۋاقىت ئىچىدە نەچچە ئۆزگىرىپ يىغلىۋىتەيلا دەپ قالدى. بايا كىرگەن چاغدىكى خۇشاللىقىدىن ئازراقمۇ ئەسەر قالمىدى. بۇرۇن ئۇ رەنجىپ قالغۇدەك بولسا ھۇجرا ئۆيگە كىرىپ ئىشىكنى ئىچىدىن ئىلىۋىلىپ يىغلايتتى. بۇ قىتىم ئۇنداق قىلمىدى. بىردەم جىم ئولتۇرغاندىن كىيىن سومىكىسىنى ئىلىپ، ئىشكنى ئاچچىقى بىلەن ئەمەس، سىپايىلىك بىلەن يىپىپ چىقىپ كەتتى.
ئۇ چىقىپ كىتىشى بىلەن ئۇھ دىدىم. بۇ ئۇھ دىيىشىمدە يىنىكلەپ قالىمەنمىكىن دىگەن ئىدىم ئەمما ئەكسىچە بولدى. ئۆي ئىچىگە قارىسام بەكلا ۋەيران كۆرۈندى، « ئۆيدىن بوران ئۇچۇش » دىگەن مۇشۇمكىن. ئۆيدىكى نەرسىلەر ھەتتا تۆت تاممۇ مىنى ئەيىپلەۋەتقاندەك قىلاتتى. كاللامدا تەۋرىنىش بۇلۇشقا باشلىدى.« راستىنلا خاتا ئەيىپلىگەندىمەنمۇ؟» دەپ ئۆزۈمدىن قايتا –قايتا سوراپ كەتتىم . ئەمما جاۋابىنى ھىچ تاپالمىدىم، ئەمەلىيەتتە مەن ئۇنى تۇنۇغاندىن تارتىپ ئەخلاقىدىن گۇمانلانغۇدەك بىرەر ئىشىنى ئۇچرىتىپ باقمىدىم. ئىش بار دىگەن تەقدىردىمۇ ھەممىسى ئاساسى يوق پەرەزدىن باشقا نەرسە ئەمەس، مۇھەببەتلىشىپ يۈرگەن كۈنلىرىمىزمۇ شۇنچە پاكىز، باشقىلار ھەۋەسلەنگۈدەك ئۈتكەن ئىدى.ئۇ تىخى بىر ۋاقلىق نامازنى قويماي ئۇقۇيتتى.رامزان ئايلىرىدا قويماي روزا تۇتۇپ چىقاتتى. مۇشۇنداق بىرسىدىن گۇمانلىنىپ يۈرۈشۈم نورمالسىزلىق بۇلا؟ ئەمما ئادەم دىگەن ئۆزگىرىپ تۇرىدۇ. ئۈچ كۈن كۆرمىگەن ئادەمگە باشقىچە نەزەردە قارا دەيدۇ، بىز كۆرۈشمىگىلى بىر ئاي بولغان تۇرسا، ئۆزگىرىش بولمىدى دەپ كىم ئېيتالايدۇ؟
مۇشۇنداق گادىرماچ خىياللار بىلەن تۇراتتىم، بورنۇمغا تاماقنىڭ مىزلىك پۇرىقى ئۇرۇلدى.« مەن ئاشخانىغا كىرمىگەندەك قىلغانغۇ!» كۆزۈمنى ئاچسام ئالدىمغا مەن ئامراق لەغمەن تۇرىدۇ. ئەمما بۇ ئاشخانا ئەمەس مىنىڭ ئۆيۈم ئىدى. بۇ نىمە ئىش بۇلۇپ كەتتى ئەمدى دەپ ئويلاپ تۇرسام ئايالىم كۈلۈمسىرىگىنىچە بىر چىنە ئىسسىق خېمىر شورپىسىنى كۆتۈرۈپ پەيدا بولدى.
- قاچان كەلدىڭىز؟ -دىدىم مەن ھەيران بۇلۇپ.
-ئۆيگە سائەت ئالتە بىلەن كەلگەن يېرىم سائەتتىن ئىشىپ قالدى. قارىسام ئۇخلاپ قاپسىز شۇنىڭ بىلەن ئويغاتمايلا تاماققا تۇتۇش قىلدىم.
-ھە؟ ئەمدى يەتتە بۇلاي قىلدىما؟- مەن ئىشەنمىگەندەك سائەتكە قارىدىم. دىگەندەك يەتتىگە چارەك ۋاقىت قاپتۇ. باياتىن ئايالىم سەككىز بىلەن كەلگەن ئەمەسمىدى. ئەجەبا ئۇلارنىڭ ھەممىسى چۈشمۇ؟ ھىچبىر چۈشكە ئۇخشىماي تۇراتتى. ئۇ ئىشلارنىڭ ھەممىسى شۇنچە روشەن، ھىلىقى ئەرنىڭ چىرايىمۇ ئىنىق ئىسىمدە. كاللام قايمۇقۇپلا كەتتى. تىخىچە ئىشەنگۈم كەلمەي تۇراتتى.
- بۇ چاي سۇۋۇپ قاپتۇ تۈكىۋىتەي ھە، ئىچەمسىز يا؟- ئايالىمنىڭ قولىدا مەن بايا چىقىۋەتكەن ئىستاكان تۇراتتى. ئىستاكاننى كۆرۇپ چىرايىم قانداقلارچە ئۆزگىرىش بۇلۇپ كەتتىكىن، ئايالىم ماڭا قاراپ تۇرۇپ قالدى.مەن «مەيلى تۈكۈۋىتىڭ» دىگىنىمدىن كىينلا ئۇ چىقىپ كەتتى. دىمەك باياتىن يۈز بەرگەنلىرى راستىنلا چۈشۈمكەن دە ، ھىچ بولمىغاندىمۇ خىيالىم ئىكەنلىكىگە ئىشەندىم.
- يولدا چارچاپسىزدە؟- دىدى ئايالىم ئىستاكاننى بىكارلاپ كىرىپ.
-ھەئە ھېرىپ قالغان ئۇخشايمەن، كىلىپ سىزنى ساقلاپ ئۇخلاپ قاپتىمەن.
- ساقلاپ دەمسىز، مەن بىر ئايدىن بۇيان سىزنى ساقلاۋاتىمەن.
ئايالىمنىڭ بۇ گىپىنى ئاڭلاپ پۈتۈن بەدىنىمگە ئىللىق بىر سىزىم تاراپ كەتتى. مىھىر بىلەن ئېيتلىغان بۇ سۆزدىن باياتىنقى چۈشلىرىم ئۈچۈن  ئىچىمدە خىجىل بولدۇم . ئەمدى بولسا قەلبىم ئۇنىڭغا بولغان تەشەككۈر ھىسياتى بىلەن تولدى.
- بۇ ياققا كىلىڭە مىھىرىبان پەرىشتەم –دىدىم ئۇنىڭغا يېنىمنى كۆرسىتىپ.
- نىمە ئىش؟ -دىدى ئۇ ئورنىدىن قوزغىلىپ.
- ھۇ قىلىن، -دىدى ئۇ مىنىڭ ئىشارىتىمنى كۆرۇپ تارتىنىپ كۈلۈپ.- يەنە ئىلىپ كىرىدىغان تاماق بار. بىللە ئولتۇرۇپ تاماق يەيلى.
ئۇ شۇنداق دىگىنىچە تاماق ئىتىدىغان ئۆيگە كىرىپ كەتتى. ئۇنىڭ قاپقارا بۇدرە چاچلىرى بوش تەۋرىنىپ تۇراتتى. ئۇنى بىر خوش قىلۋىتەيچۇ دىگەن ئوي بىلەن ئۇنىڭ كەينىدىنلا سوۋغاتلىرىمنى قويغان جايغا قاراپ يۈگۈردۇم. كاللامدا بولسا ئۇنىڭ سوۋغىتىمنى ئالغان چاغدىكى خۇشاللىقى ئەكىس ئىتىپ تۇراتتى.

ھېكايە ھەقىقەتەن ياخشى يېزىلىپتۇ، بۇرۇختۇم، چۈشكۈن يازمىلاردىن مانا مۇشۇنداق گۈزەل قەلب ئىگىلىرىنى يورۇتۇشنى تېخىمۇ ئەۋزەل كۆرىمەن!

ھېكايە  شۇنداق يېقىشلىق،ئۆزگىچە يېزىلىپتۇ، سىزنىڭ ھېكايىلىرىڭىز تۇرمۇشقا بەك يېقىن.
قىسمەن سۆزلەردە ئىملا خاتالىقى باركەن-راست(سەمىمىي ئەسكەرتىش
)
خېمىر شورپىسى دېمەي،ئاش سۈيى دەپ ئالسا ياخشى بولارمىكىن مېنىڭچە.

ئادەتتە بىزنىڭ ئۆيدىمۇ ئاش سۈيى دەيمىز، ئەمما كۆپىنچە ئاشخانىلاردا مەنتاڭ دەپ كۈنۈپ كىتىشتۇق. مەن بۇ يەردە خېمىر شورپىسى دەپ تۇپتۈز تەرجىمە قىلىپ قويغىنىممۇ ئەمەس ئىدى. ئويلاپ باقسام ئاش سۈيى بەكرەك مۇۋاپىق تۇرىدۇ. ئۆزگەرتىپ قۇياي.

  ھىكايىدەكلا  ھىكايىكەن .  ھىكايىللىرىڭىز ئۈزۈلۈپ قالمىغاي !

ھەقىقەتەن جەلپ قىلارلىق ھېكايە ئىكەن!!!

ھىكايىدە ئائىلىنىڭ ئىللىق مېھرى ، ئەرنىڭ ئىچكى ھىسسىياتى ياخشى يورۇتۇلۇپتۇ . ئاپتورنىڭ ئىجادىيىتىگە ئۇتۇق يار بولسۇن .