قاينامى:ئۈچ ئوغۇل... [ئۇلانما كۆچۈرۈش]

ئۈچ ئوغۇل

(داستان)

رەخىم ياسىن قاينامى

1

ئاسمانغا تېرىپ قويغان سۆزلىرىم

يۇلتۇز بولۇپ ياندى

لېكىن تىلىنى بىلمىدىم ئۇنىڭ

تاشقا تېرىدىم كۆردۈم بەختىمدىن

كۈلكىسىنى ئاڭلىدىم سۇنىڭ



بۇلۇتلارغا سىڭگەن ھەسرىتىم

يامغۇر بولۇپ ياغدى

لېكىن شەكلىنى بىلمىدىم ئۇنىڭ

سوقتۇم چاقماققا كۆيگەن تېنىمنى。..



قاردەك ئاق سايىلەر

كۆتۈرۈپ كېلەر تاۋۇتۇمنى

شامال ئاچار يۈزلىرىمنى

يىغلار دەرەخلەر ھەسرىتىمنى

قۇلاقلىرىمنى ئەتكەنچە

يۇشۇرىمەن ئاۋازىمنى

قوياش نۇرىنى توسۇپ

يۇشۇرىمەن سايەمنى



كىيىمىنى سالماقتا بىر-بىر

يالتىراۋاتقان قاراڭغۇلۇققا

ئاپئاق ئالتۇن يالاتقان زەردار

ئۇنتۇپ قالدى  ئىسمىنى

چىللىغان خورازنىڭ تىلىنى كېسىپ

ئاۋازىغا ئۇلىغان سەردار



ئادرىسىمنى يازىمەن جىمجىت

ئۇخلاۋاتقان توم-توم كىتاپلار

شىرىن چۈشىدىن ئويغانغاندا

پەلەمپەيلەر ئۆيلەردىن چىقىپ

ئايلانغاندا تاش سۇپىلارغا

خازان پەسلى كۆيگەن دەرەخلەر

ياپراقلارغا يىغلىغان چاغدا

قار ئۈستىدە ياتقان قىزىل گۈل

قاردىن بۇرۇن ئېرىگەن چاغدا

چىراق تۈۋىدە ئۆلۈك پەرۋانە

تاڭلار يورۇپ تىرىلگەن چاغدا...

2

تورۇستا ئاسمان

دەرىزەمگە ئاي پېتىۋاتقان

تۇغۇلغانمەن يىغلاپ

ئاتام مېنى تەۋرىتەر تىنماي

ئانام ماڭا ئاش ئېتىۋاتقان

ھەدەم جىمجىت يۆلەنگەن تامغا

ئاكامنىڭ  روھى ئەگىۋاتقان...



بىردىنلا ئۆتتى 35 يىل

بۈشۈكتە بالام

بىر قولۇمدا كىتاپ،بىر قولۇمدا بۈشۈك

شاراقشىتىپ جىمجىت جىملىقنى

بەزلەيمەن يوقلۇق سوسكىسدا ئۆزۈمنى...



قارايمەن تاملارغا

سىزىلغان يورۇقلۇقلارنىڭ

يۇشۇرۇنچە مىدىرلىشىغا

ۋە ئاۋازلارنىڭ يېنىمدىن ئەگىپ ئۆتۈپ

دەرىزىگە قېچىشلىرىغا



دەرىزە سىرتىدىكى ئىتلار

ھىدىنى ئىزدەيدۇ سۆڭەكلىرىمنىڭ

مەن ئىستەيمەن سۆڭەكلىرىمنى

ئىزدىشىنى باشقا بىرىنىڭ

خىيالىمنى چاچىدۇ يوقلۇق

مەن چاچىمەن قېنىمنى

گۈللىرىگە قىزىل گىلەمنىڭ



ئوغۇللىرىم ئويناۋاتىدۇ

قاناتلىرى يوق

تېنى يوپيورۇق

ئۆيدىكى ئاسماننىڭ

گىلەملىرىدە يۇلتۇز چاقنىغان

تامدىكى دەريالار ئېقىپ باقمىغان…



گىلادىياتۇرلار رىم مەيدانىدا

لەۋلىرىدە قىزىل تەبەسسۇم

گويا كۆكتىكى قوياشتەك قاتقان

ئۈچ ئوغلۇم قەلبىدە ئۈمىد غۇنچىسى

غۇرۇرى تاغ ئاي-قوياش پاتقان



چىللىماقتا لاي خوراز

قۇمدەك ئىسسىق ئاۋازى بىلەن



قوياشتۇر ئۈچ ئوغلۇم

ئۆيۈمنىڭ ئۇپۇقىدىن كۆتۈرىلىۋاتقان

تورۇستا ئاسمان

دەرىزەمگە ئاي پېتىۋاتقان.....

3

ئەينەك ئىچىدە بىز

ئەينەك ئىچىدە سۇلغۇن سايىمىز

سۈمۈرگىنىمىز ئۆزگە بىر ھاۋا

مېڭىۋاتقان روھىمىز،ئۇچۇۋاتقان ئاۋازىمىز

توزۇۋاتقان ھەسرىتىمىز



بىز توردىكى شۇ بېلىقلارنىڭ

قۇرۇقلۇقتىكى سايىسى

قوياشىمىز سۇغا چىلاشقان

چىدايمىز تەكچىسىدە ئۇنتۇشنىڭ

كىتاپلىرىمىز  چىرىپ كېتىۋاتقان



يامغۇرغا قول بەرگەن

شامال بىلەن دوست بولغان

بىز دەرەخلەرنىڭ شاخلىرىغا مۆكۈنۈپ

ئاسمانغا يۇشۇرۇنچە باققان

يۇلتۇزلارنى سانىغان،سانسىز يۇلتۇزلارنى

مانا ئەمدى...تالاي يۇلتۇزلار ئېقىپ كەتتى سۇ بولۇپ

تەقدىرنىڭ قاشتېشى ئېرىقلىرىدا



بىزنىڭ كۆزلىرىمىزدە قېتىپ قالغان ئاۋازلار

يامغۇرنىڭ سايىسىدە

كۈنلۈك تۇتقان ئادەملەرنىڭ يەنە بىر قولىدا

كۆرۈنمەس تاملارنىڭ ئۈستىدە

سايراۋاتقان ناتۇنۇش قۇشنىڭ بوغۇزىدا

ئارام ئالماقتا...خۇددى،ئوۋچى،مىلتىق،قۇش ئارىسىدىكى

بىردەملىك دەمدەك ئارام ئالماقتا...



تەسەۋۋۇر بىلەن رېئاللىق ئارىسىدىكى توپىلىق يولدا

كەلمەكتە بىر ئادەم

بىر قەۋمنىڭ يۈكىنى ئېلىپ

ئۇ مېۋىنىڭ بېشارىتى،دەپ

چېچەكلەرنى يۇلۇۋالاتتى

ئۇ يامغۇرنىڭ بېشارىتى،دەپ

شاماللارنى سۈمۈرەتتى

ئۇ تاڭلارنىڭ بېشارىتى،دەپ

ئاسمانلارنى يىرتىۋالاتتى

ئۇ ئارقىسىدا قالغان بارلىق يوللارنى

خالتىسىغا قاچىلىۋالاتتى...



ئۇ يۇلغان چېچەكلەر

ئوت ئىچىدىمۇ مېۋە بەرگۈسى

ئۇ سۈمۈرگەن شاماللار

توپ-توپ بۇلۇتلارنى ھەيدەپ كەلگۈسى

ئۇ يىرتىۋالغان ئاسمان

بىزنىڭ قوياشىمىزنى تۇغقۇسى

ئۇ خالتىسىغا قاچىلىۋالغان يوللار

بىزنى كۆككە كۆتۈرگۈسى

ئۇنىڭ ئەشۇ يۇمران بۇلۇتلىرى

بىزنىڭ ئۇيقۇمىزغا يامغۇر تۆككۈسى…

4

ئويغاندىممەن يېتىم سەھەرگە

بالىلىقىم يېتىم

ئەقلىم،ئويۇنچۇقلىرىم،كىتاپ-دەپتەرلىرىم...يېتىم

يېتىمدۇر مېنى يېتىلەپ ماڭغان

تەقدىرنىڭ قولى

يېتىمدۇر ئايىغىم،يېتىم باش-كۆزۈم

يېتىمدۇر مەن ئوقۇغان مەكتەپتىكى ئورۇندۇق-ئۈستەل

يېتىمدۇر ھەممە مېنىڭ يېنىمدا...



ئۈچ ئوغلۇم

يۇلتۇز قاراڭغۇ ئاسمىنىمدا چاقناپ تۇرغان

ئايىغى يوق كېچىلىرىمدە

مېنىڭ يېرىم قەدەھ شارابىمنى

تولدۇردى ئاخىر

تەقدىر...



چېچەكلىدى يالغۇزلۇقۇم

باھار بىلەن تەڭ

قايتتىم ئاخىر قۇرۇغان دەريادىن

ئۇسسۇزلىقىمغا سۇ باشلاپ

قايتتىم ئاخىر سۇلغان ياپراقتىن

ھاياتىمغا يېشىللىق باشلاپ

قايتتىم ئاخىر ئادەملىكىمگە

بارلىق رەڭۋاز رەڭلەرنى تاشلاپ



يايدىم ئاسماننى ئۈچ ئوغلۇمنى دەپ

سانجىدىم يۇلتۇزلارنى كۆزۈمنى ئويۇپ



مەن ئەما قوياش

ئۇلارغا ئەگىشىپ يۈگرەيدىغان

مەن توكۇر ئاي

ھەر چاغ ئۇلارنىلا ئەگىيدىغان

مەن سۇلغۇن شامال

ئۇلاردىن شادلىق ئىزدەيدىغان



مەن كۆيگەن ياپراق

ئۇلارنىڭ شېخىغا قونۇۋالغان

مەن كۈز

ئۇلارنىڭ باھارىدا ياشىرىۋاتقان...



ئۇلار ئويناۋاتقان ئويۇن

مېنىڭ ئويۇنلىرىمدەك رەزىل ئەمەس

ئۇلارنىڭ ئاغزىدىكى سۆز

مېنىڭ سۆزلىرىمدىن مىليون ھەسسە چىن

ئۇلار  پەرىشتە

مەن بىر جىن...



ھايات بەلكىم

ئولار سىزغان رەسىم

مەقسەتسىز...

5

ئوغلۇم ئۈچتۇر

دەريا،تاغ،دېڭىز ئۈچتۇر

كۈن،ئاي،يۇلتۇز ئۈچتۇر

جىنلار توختاپ قالغان ئاسمان ئۈچتۇر

ئۈچتۇر مېنىڭ چېگرا سىزىقىم

مەن كۆرگەن دۇنيا ئۈچتۇر

ئۈچتۈر مەن ئوۋلىغان كېيىك

مېنى ئوۋلىغان ئوۋچى ئۈچتۇر

ئۈچتۇر كۆكسۈمگە تەككەن ئوق

تاغلىرىمغا يامىشىپ ئويناۋاتقان بۆرە ئۈچتۇر



كىشلىك ھاياتتىكى گۆھەر ئۈچتۇر

قەلبدىكى گۆھەر ئۈچتۇر

ئابىتلاردىكى گۆھەر ئۈچتۇر

ئانىلاردىكى گۆھەر ئۈچتۇر



تۈركلەرنىڭ تۇغى ئۈچتۇر

ئالتۇن تېغىدا ئۇچراشماقچى بولغان خاقان ئۈچتۇر

بېلگە قاغان بىرلەشتۈرگەن تۇغ ئۈچتۇر

ئۇيغۇر خەلق چۆچىكىدىكى

بوۋاينىڭ ئۇيۇشقان ئوغۇللىرى ئۈچتۇر

ئوغۇللىرىم ئۈچتۇر

ھەر مەرتە ئۈچتۈر…

6

مۈرىلەردە كۆتۈرگەن يۈكلىرىمىزدە

ئەتىنىڭ غايىپلىقى...



قاراڭغۇ كۈندۈزلەر

سۆڭەكلىرىمىز چىرىۋاتقان ئازگاللاردىن

بىر-بىرلەپ چىقماقتا مەشئەل كۆتۈرۈپ

سۆزىمىز قاراڭغۇ مەشئەل تۈۋىدە

ئاۋازىمىز كېچە رەڭگىدە



مانا بۇ بىزنىڭ كۈندۈزىمىز،بالىلىرىم:

ئۆيدىن چىققان ئاتا

بالىسىنى ئەستىن چىقىرار

ئانا ئۆيگە كىرىپ

بالىسى بارلىقىنى ئېسىگە ئالار...



مانا بۇ بىزنىڭ كېچىمىز بالىلىرىم:

چۈشىمىزدە كىيىم سالساق

رېئاللىقتا رەسۋا بولارمىز

خىيالىمىزدا شاراپ ئىچسەك

كوچىدا مەست پەيدا بولارمىز



مانا بىزنىڭ رېئاللىقىمىز

ئۇيقۇمىزنىڭ كۆك ئاسمىنىدا

قىزىل رەڭلىك ئاي چىقىۋاتقان

بۈزرۈك ئاتا خىزىر قولىدىن

ئالتۇن رەڭلىك كەتمەننى ئېلىپ

ئويغانغاندا كۈن پېتىۋاتقان...



جىم تۇرۇپ ۋاقىرايمەن

توۋلاپ چۈش كۆرىمەن

خەت يازسام ئۆزۈمگە يازىمەن

ئوڭ قولۇمدىن ئېلىپ سول قولۇمغا بېرىمەن

كېپەنلىك پىچسام

ئۆزۈمگە پىچىمەن

پۇل تاپسام

ئۆلۈمىمنى سېتىۋالىمەن

خەرىتە سىزسام تېنىمنى سىزىمەن

كىيىم بىلەن ئۇخلاپ

يالىڭاچ قوپىمەن

پەلەمپەيلەردىن چۈشۈپ

ئاسمانغا چىقىمەن

ئۆيۈمدىن چىقسام

قەبرىگە كىرىمەن

قېرىنداشلىرىمنى ئۇچراتسام

ئۆزۈمنى قۇدۇقتا كۆرىمەن...

7

بۇ دەريا ئاداققىچە ئاقىدۇ...

بۇ دەريا

ئۇلۇغ بوۋامدىن

قوچقار بوۋامغىچە

ۋە ئاندىن ئاتامغىچەئېقىپ كەلگەن

ئەمدى مەندىن سىلەرگە باشلاندى...



بۇ دەريادا

ئادەم ئاتا بېلىق تۇتقان

نوھنىڭ كېمىسى ئاققان

ھەزرىتى مۇسا مۇشۇ دەرياغا ئەگىشىپ

فىرئەۋىننىڭ بېغىغا يەتكەن

يۇنۇس پەيغەمبەر مۇشۇ دەريادا

بېلىقنىڭ قارنىغا كىرگەن

تاھىر مۇشۇ دەريادا ئۆلگەن

مەختۇمسۇلا مۇشۇ دەريا بويىدا چېچىنى تارىغان



شەھرى بابىل

بولغاندا گۇمران

كۆككە تاقاشقان بابىل مۇنارى

مۇشۇ دەرياغا يىقىلغان

شاھ مەشرەپ

مۇشۇ دەرياغا سىيگەن...



سادىر پالۋان كولىغان لەخمە

مۇشۇ دەرياغا تۇتاشقان

ئەخمەتجان قاسىمى مىنگەن ئات

مۇشۇ  دەريا بويىدا توختاپ قالغان

بىر سەھەرنىڭ قانىتى سۇنغان

شۇندىن بېرى تاڭ ئاتمىغان...



بۇرۇن-بۇرۇندىكەن

تېرىق تۇلۇمدىكەن

يېتىم بۇلۇڭدىكەن

مۇشۇ دەريا بويىدا

بىر ئات ئوتلايدىكەن

بىر قىز يىغلايدىكەن...



بۇرۇن-بۇرۇندىكەن

قىرغاۋۇل جەدىكەن

قۇيرۇقى يەدىكەن

مۇشۇ دەريا بويىدا

ئۈچ ئوغۇل تۇغۇلغانكەن

تۇغۇلۇپ تىلى چىقىپ

تاڭنا ئەر يېتىلگەنكەن...



قار ياغار

قاناتلىرى يوق

يامغۇر چۈشەر

قوللىرى سۇنۇق

سىلەرگە ئېقىۋاتقان بۇ دەريانىڭ

بىر تېمىممۇ سۈيى يوق...

8

بىزنىڭ يۈكسەكلىكىمىز چوڭقۇر ھاڭلاردا

بىزنىڭ دەرىخىمىز

شاراپ ئىچكەچ

پالتا بىلەن مۇڭداشماقتا...



بالىلىرىم!

تاملىرىمغا سىزىڭلار دەريا

تاڭنا بىر كۈن ئاقسۇن ئۆركەشلەپ

پىشانەمگە سىزىپ بىر چەمبەر

ئەركىلەڭلار قوياشىمىز دەپ

بىر-بىرىمىزنىڭ قوياشى

كۆتۈرۈلسۇن يۈرىكىمىزدىن...



روھ بۇلۇتلىرىدىن تۆكۈلىۋاتقان

ياپراقلارنىڭ سۇلغۇنلىقىدا

شاماللارنىڭ پەريادىدا

سۆڭەكلىرىمىزگە سىڭىپ كېتىۋاتقان

ناتۇنۇش ئاسمانلارنىڭ ئاۋازلىرىدا

بىزنىڭ ئىسمىمىز قايغۇدۇر

لېكىن بىزگە بېرىلگەن خاتىمىلەر

بىزنىڭ باشلىنىشىمىزدۇر



ۋەسىيەتنامە:

ئوغۇللىرىم،ئۇپۇقلارنى ئەستىن چىقىرىڭلار قولۇڭلارغا قونمىغان

تاشلاپ كېتىڭلار ئۇ ھەقىقەتنى مۈگدەپ قالغان

قارىماڭلار ئۇ ئاسمانغا يۇلتۇزلارنى ئۆلۈمگە ھەيدىگەن

ۋاز كېچىڭلار ئۇ رەزىل پۇرسەتلەردىن بىزنى بىھۇدىلىككە باشلىغان…

ئەسلىمەڭلار مېنىڭ سەكراتتىكى بالىلىقىمنى

يىغىپ ساقلاڭلار مېنىڭ كۈندۈزلىرىمنى ھەر تەرەپتە چېچىلىپ ياتقان

مېنىڭ ئۇيقۇمنى سۆرىگەنچە تاشلىۋېتىڭلار

ھەرىدەڭلار مويتۇڭزىدا مېنىڭ سۆڭەكلىرىمنى داتلاشقان

مېنىڭ قەبرەمنى تۈزلىۋېتىڭلار شەرەپسىىز

ئاۋازىمنى كۆيدۈرۈپ تاشلاڭلار مېنىڭ يىرتىلغان

ئۇ سايىنى چەيلىۋېتىڭلار ماڭا ئۇزۇن يىل ئەگەشكەن

يىرتىۋېتىڭلار مېنىڭ سۆيگۈ خېتىمنى رەقىپلەرگە ئاتالغان

بالىلىرىم،سىلەر ئۇ قېرى دەرەخنى قومۇرۇپ تاشلاڭلار

مېنىڭ روھىمدا ئۇزۇن يىللار قاراڭغۇ ياشىغان...

خاتىمە:

بالىلىرىم!

تاملىرىمغا سىزىڭلار دەريا

تاڭنا بىر كۈن ئاقسۇن ئۆركەشلەپ

پىشانەمگە سىزىپ بىر چەمبەر

ئەركىلەڭلار قوياشىمىز دەپ

بىر-بىرىمىزنىڭ قوياشى

كۆتۈرۈلسۇن يۈرىكىمىزدىن...

2011-3-29

مەنبە:شىنجاڭ يازغۇچىلىرىنىڭ كونا مۇنبىرى

ئىككى رەسسامنىڭ ھېكايىسى

رەخىم ياسىن قاينامى



سەن سىزىساڭ دەريالارنى ئاسمانغا ئاققان

مەن سىزىمەن دېڭىزلارنى غەملەرگە پاتقان

سەن سىزىساڭ چىمەنلەرنى گۈللەر ئېچىلغان

مەن سىزىمەن ياپراقلارنى قېنى چېچىلغان

سەن سىزىساڭ ئاسمانلارنى زۇمرەت بېسىلغان

مەن سىزىمەن يۇلتۇزلارنى دارغا ئېسىلغان



سەن سىزىساڭ چىرايىنى سۇلارنىڭ سۈزۈك

مەن كېچىنىڭ بارمىقىغا سالىمەن ئۈزۈك



سەن سىزىساڭ بىر ناخشىنى تەندىن تۈزۈلگەن

مەن سىزىمەن سۇنۇق تەمبۇر تارى ئۈزۈلگەن



سەن سىزىساڭ شىرىن چۈشنى كارۋات ئۈستىدە

مەن سىزىمەن شىرىن خىيال قەبرە ئىچىدە



سەن سىزىساڭ بىر ھەيكەلنى ئالتۇن يالاتقان

مەن سىزىمەن ئۈچ ئوغلۇمنى قىلىچلار ئاسقان...

2011-4-28

سەندىن ئايرىلماقچىمەن...

قولۇمدىن ئايرىلدىم، كۆردۈڭمۇ
ئېرىقىڭقا يېتىپ بارغان قاننى
قاندىن ئۈنگەن سۆزنى قارا-قارا؟

يۈرىكىم ئېزىلدى، كۆردۈڭمۇ
ئاسمىنىڭدىن ئۇچۇپ ئۆتكەن قۇشنى قاناتلىرى يوق
ئۇنىڭ بۇلۇتلىرىنى كۆيۈۋاتقان؟

كۆزلىرىم ئويۇلدى، كۆردۈڭمۇ
چۈشلىرىمنى يورۇق رۈجەكلىرىڭدىن ئېقىپ چۈشكەن
مېنىڭ كۆرگەنلىرىمنى يۇلتۇزلاردەك يىراق نۇرانە؟

پۇتلىرىم كېسىلدى، كۆردۈڭمۇ
خىياللىرىمنى يۈگۈرۈپ بارغانچە ئەسلىرىڭگە يۈكۈنگەن
مېنىڭ ئۆيۈمنى ئىشىك-دەرىزىلىرى يوق،تورۇسى ئاسمانغا تۇتاشقان؟

گۈلۈم سۇلدى... كۆردۈڭمۇ
مېنىڭ كۈزلىرىمنى باھارىڭغا سىڭىپ كېتىۋاتقانمېنىڭ خازانلىرىمنى كۆزلىرىڭدە لەيلەپ يۈرگەن؟

سەندىن ئايرىلماقچىمەن
كۆردۈڭمۇ مېنىڭ كۆڭۈل ئەينىكىمنى،سۇنغان روھىمنى
مېنىڭ يالىڭاچ ئاۋازىمنى قات-قات سۆزلەر ئىچىدىكى
مېنىڭ تەن دەرىخىمنى ئوتتىن ياپراق چىقارغان
مېنىڭ سۆڭەكلىرىمدىن ياسالغان مۇنارلارنى كۆككە تاقاشقان
مېنىڭ يولۇمنى قەبرىستانغا تۇتاشقان
كۆردۈڭمۇ مېنىڭ پۈتكۈل ھاياتىمنى ناخۇش تۇمان قاپلىغان؟!...

ئەمدى سەندىن ئايرىلماقچىمەن...
ئاۋۇ سۆزلەرگە قارا ئات ئۈستىدە قىلىچ ئويناتقان
ئاۋۇ سۇلارغا قارا ئاسماندا ئۇچۇۋاتقان
ئاۋۇ تاغلارغا قارا تەسبىھ ئېيتىۋاتقان
ئاۋۇ دەريالارغا قارا يىغلاپ ئېقىۋاتقان
ئاۋۇ ئادەمگە قارا ئۆلۈمگە كېتىۋاتقان....
2011-7-14

ھەسرىتىمنى بىلەمسەن؟

ئىشىك چېكىلەر
لېكىن سىرتتا ھېچكىم يوق
پەقەت ئوغلۇم
سىرتقا چىقماقچى بولغان
ئىشىك سىرتتىن قۇلۇپلانغان...

چېكەر  سۆزلىرىم ئاغزىمنى
ھەسرىتىم چېكەر يۈرىكىمنى
لېكىن سىرتتا ھېچكىم يوق
پەقەت ئۈچ ئوغلۇم
ئاچماق بولار ئاغزىمنى
تىڭشار يۈرىكىمنى...
2012.03.21

ھاياتنوپۇس مۇھەممەت

روھتىن پۈتكەن پەلەمپەي
ھاياتنوپۇس مۇھەممەت
ئۆرلىمەكتە پەيدىن-پەي
ھاياتنوپۇس مۇھەممەت
تېنىم قەدەھ،جېنىم مەي
ھاياتنوپۇس مۇھەممەت

كۆزۈم يۇمۇپ قارىسام
ئاسمان قارا قازاندۇر
ئەسلىمىگە كۈز يەتتى
كەچمىشلىرىم خازاندۇر
ئۈزەر ۋاقىت شامىلى
ئۆمۈردېگەن توزاندۇر

پارقىرىغان ئاچقۇچمەن
بىرقۇلۇپنىڭ ئېسىدىن
مۇزلاپ تۇرغان باھارنىڭ
دېۋىرقايدەك يېشىدىن
قەدەملىرىم سۇ بولغان
قايتتىم ئىشىك قېشىدىن

ئۇچۇپ يۈرگەن سايىنى
ئالتۇن قەپەس قىلار رام
كۆرۈنمەيدۇ زەن سالساق
بىزنى ئوراپ تۇرغان تام
ھايات دېگەن ئاتقان ئوق
ھايات دېگەن كۆيگەن شام...

تۇتۇۋالدىم ئىسمىڭنى
ئاۋازىمنىڭ قولىدا
ئۇچرىشىمىز سەن بىلەن
يامغۇرلارنىڭ يولىدا
روھىمىزنىڭ ئۆيلىرى
قېرى دەرەخ غولىدا...

قانىتىمنى ئۇشلىسام
خوتەن دېگەن يىراق جاي
باش قۇيىمەن سەبرىگە
مىنەي دېسەم ئېتىم تاي
ھاياتنوپۇس مۇھەممەت
بۇلۇت توسقان تولۇنئاي


ئاقلىق بىزنىڭ ۋەسلىمىز
تېنىمىزدە ئاق تۇز بار
كۈندۈزىمىز قاراڭغۇ
شۇڭا تەندە بىر مۇز بار
ھەمدۇسانا ئاللاھىم
‹‹ئاي بولمىسا يۇلتۇز بار››...
2011.08.13

يۈرىكىم ياستۇقۇڭدۇر

يۈرىكىم ياستۇقۇڭدۇر
ئۇخلايسەن
شاماللاردەك،بۇلۇتلاردەك،يامغۇرلاردەك...
خىيالىم ئۇيقۇڭغا ئەتىر گۈللەرنى چاچىدۇ
چىمەنلەرنى چۈشەيسەن

پەلەمپەيلەردىن چۈشىمەن
ئاۋازىڭدىن قاتۇرۇلغان
رىشاتكىلارنى سىلايمەن
چاچلىرىڭدىن گۈللەر چېكىلگەن
سۇ ئىچىمەن بۇلاقلاردىن
كۆزلىرىڭدىن تېشىپ چىققان
قەسىرلەر سالىمەن مەرمەرلەردىن
ئاغزىڭنىڭ ھىدىدىن چىققان
قول سۇنىمەن ئالمىلارغا
تېنىڭدە پىشقان...

يۈرىكىم ياستۇقۇڭدۇر
پەرىشانلىق پەيلىرىدە تىكىلگەن
ئۇخلايسەن ھەسرەتتەك،قايغۇدەك
شائىرنىڭ جىملىقىدەك
ئۇخلايسەن يۈرىكىمدە
يىراق بىر يەردە...

كېچىلەردىن چۈشىمەن
يامغۇردەك،شامالدەك،بۇلۇتلاردەك
چۈشلىرىڭ چىمەنلەرنى سەير ئېتەر
ئۇخلايسەن ھەسرەتتەك،قايغۇدەك
جىمغۇرلىقىمدەك...
2012.04.10

يىغلىماڭ،ئانىجان...

كۈندۈزىمىز چېچىلغان بولسا
كارايىتى چاغلىق
ئۇنى كېچىلىرىمىزدىن تېرىپ ئالىمىز
جان ئۆڭكۈرىدە تۈنەيمىز يالغۇز
سۇلغان چاغدا قاناتلىرىمىز

كۈز شامىلى ئاۋازىمىزنىڭ
تۆككىنىدە ياپراقلىرىنى
مەن سىزىمەن تىكەن سىملارغا
قار بىلەن دوست بولغان باھارنى

سىز يىغلىغاندا
كۆرىمەن يېشىڭىزنىڭ چېچەكلىرىدىن
قۇياشقا يول ئالغان بىر توپ مېۋىنى
قاناتلىرى قىزىل بۇيالغان
يۈرەك دەرىخىڭىز
ئۇلارنى پەرىشان ئۇزۇتۇپ قالغان

ئەي،ئانىجان
قېرىنداشلىرىڭىز
سىزنى بارسا كەلمەس يولغا باشلىدى
ئۇلار دەرەخنىڭ سايىسىدە ئۆسۈپ يېتىلىپ
پالتا بىلەن دوستلاشتى
ۋە يامغۇرنىڭ ھېممىتىدىن كۆكلەپ
بۇلۇتلارنى پارچىلاشتى
ئۇلار بۇ گۈلخانلاردىن ھارارەت ئېلىپ
كۈلىنى كۆككە سورۇشتى

ئۇلار ئاۋازىڭىزنىڭ يورۇقلۇقىنى يوقۇتۇش ئۈچۈن
تىلىڭىزنى كەسمەكچى بولدى
نىگاھىڭىزدىن نۇر تارالغان چاغدا
كۆزىڭىزنى ئويماقچى بولدى
ئۇلار مۇھەببەتنىڭ  شەرتلىرىدىن  ئۈركۈپ
نىھايەت سىزنى قۇدۇققا تاشلاپ قاچتى

مانا ئەمدى
قۇلاقلىرىمىزغا ئۇرۇلماقتا
كارۋاننىڭ زىل قوڭغۇراقلىرى
ئەشۇ ئاۋاز
بىزنى زۇلمەتتىن تارتىپ ئالغۇسى
ئەشۇ تاش بوسۇغىلار
ئالتۇنغا ئايلىنىپ سىزنى چىللىغۇسى
ئەشۇ قېتىپ قالغان شارقىراتمىلار
قېرىنداشلىرىمىزنىڭ باغرىغا ئېرىپ ئاققۇسى
قېرىنداشلىرىمىز قۇدۇق بېشىدا
يوقلۇق رەڭلىرىنى تاۋاپ قىلغۇسى
ئۇلار دوستلاشقان پالتىلار
ئۆز باشلىرىدا ئوينىغۇسى
ئۇلار پارچىلىغان بۇلۇتلار
ئۈستىگە زۇلمەت رەڭلىرىنى تۆككۈسى
ئەمدى ئەشۇ تاشلاندۇق بالا
مىسىرغا پادىشاھ بولغۇسى...

يىغلىماڭ،ئانىجان
ئاڭلانماقتا غايىپ بىر ئاۋاز
كۆز يېشىدىن چېچەكلەپ چىققان...

2012.06.02

مەن ئەشۇ ئادەم

دولقۇنلۇق قانلار ئېقىۋاتقان
سۈكۈت ھۇجرىسىدا،تىمتاس ئاۋازلارنىڭ قاراڭغۇلۇقىدا

ئېزىلگەن،ئاقارتىلغان سۆزلەرنىڭ قورشاۋىدىمەن
يىقىلغان تاملارنىڭ ئارىسىدىمەن
يامغۇردەك يېغىۋاتقان تاشلار ئاستىدىكى كۈنلۈكتىمەن
ئۈمىدسىزلىك پاتقىقىغا پېتىپ قالغان ھارۋىكەشنىڭ سۇنغان قامچىسىدىمەن
تېنىمنى ئىككىگە بۆلگەن قىلىچنىڭ قىپقىزىل يالتىرىشىدىمەن
مەن ئاللىبۇرۇنلا ۋاپات تاپقان،روھلار سەيلىسىدىمەن...

ئاتۇ پاجىئەسىدە قانلار ئىچىدىن سۇغۇرۇلۇپ چىققان
تاشلارغا يۇغۇرۇلغان ئارمانلاردىن چېچەك ئېچىپ يەنە قۇرۇپ قالغان
چاقماق يورۇقىدا ئىلغا قىلغان يوللاردا كېتىۋاتقان
دەريا بويىدىكى قاراڭغۇ تاللاردىن تامچىلاۋاتقان
بىلەمسەن،مەن ئەشۇ ئادەم...ساقىۋاتقان،سىرغىۋاتقان،سىڭىۋاتقان...

ساڭا ياغقان يامغۇردىن ئاسماندىكى قارا بۇلۇتقىچە
سەن سۈرگەن خىيالدىن يورۇق يۇلتۇزلارغىچە
باسقان ئىزلىرىڭدىن ئۈنۈپ چىققان گۈل-تىكەنلەرگىچە
نەمدەلگەن قاراشلىرىڭدىن توختاپ قالغان نىگاھلىرىڭغىچە
سولىشىۋاتقان چىڭقى چۈشلىرىڭدىن خورلۇق تارتقان زاۋاللىرىڭغىچە...

كۆزنىڭ كورلىقىدىن ئىدىيەنىڭ مېيىپلىقىغىچە
سەھەردىكى تولغاقلاردىن تۇغۇلغان يوقلۇققىچە
جىنلارنىڭ ئۆتكۈن-ئۆتكۈنلىرىدىن كۆيۈۋاتقان شاملارغىچە
ئالۋاستىلارنىڭ قوللىرىدا توسۇلغان كۈن نۇرلىرىدىن تىتىلغان يورۇقلۇققىچە
پېتىشقا ئالدىراۋاتقان قۇياشنىڭ قوۋۇرغىسىدىن ھىلال ئاينىڭ سۆڭىكىگىچە
يالغۇز دەرەخنىڭ سۇنۇپ كەتكەن شاخلىرىدىن سارغايغان ياپراقلىرىغىچە...

غېرىپنىڭ غېرىپلىقىدىن سەنەمنىڭ كۆز ياشلىرىغىچە
تاھىر ئاققان دەريادىن زوھرانىڭ قىرغاقلىرىغىچە
پەرھات تەشكەن تاغدىن شىرىننىڭ يۇلتۇزلىرىغىچە
مەجنۇننىڭ كۈندۈزىدىن لەيلىنىڭ كېچىسىگىچە
ئاسماننىڭ ئۇ تەرىپىدىن زېمىننىڭ بۇ تەرىپىگىچە
چېچىلىپ ياتقان...شۇ ئادەممەن سېنىڭدىن ئۇنىڭغىچە!...

ئۈچ ئوغلۇم بۇلۇت ئۆيلىرىدە يامغۇرلارغا چىلىنىپ ئۇخلاۋاتقان
ئايالىمنىڭ قولىدىكى قۇرۇق چۆمۈچتە سايىلەر ئويناۋاتقان
ھويلامنىڭ ئەتراپىدىكى تېرەكلەردە خەندانلىرى قاغىلارنىڭ
ئۆگزىلەردە‹‹توك-توك ئاۋاز››...سېغىزخانلار بېشىمنى چوقۇلاۋاتقان
تال باراڭلىرىغا ئېسىلغان قىشنىڭ تەمبۇرلىرى سۈزۈك مۇزدۇر
ئانار شېخىدا ئالتە تال يۈرەك قاناۋاتقان!...

يۈزلىرىڭگە ئۇرۇلغان مەيىن شاماللارنىڭ تىلى مەن سۆزلەۋاتقان
كۆزۈڭ يۇمۇلۇشتىن بۇرۇنقى خۇش بىشارەتمەن لەۋلىرىڭگە تېمىۋاتقان
بىلەمسەن مەن سېنىڭ تومۇرلىرىڭدا،تىنىقلىرىڭدا،ئاۋازىڭنىڭ يېرىمىدا
يېرىم قاراشلىرىڭدا،يەتتىنجى قەۋەتكە تۇتاشقان شوتىدا
مەن ئەشۇ ئادەممەن سەن بىلەن بىرگە ھەسرەت ئەمچىكىنى تەڭ ئېمىۋاتقان...
2011-10-17

سېنىڭ ئۆيۈڭ ئۆمۈچۈكنىڭ ھويلىسىدا...
-سالام،نۇرمۇھەممەت!

بىر يىلدىن كېيىن
بايقىدىم
قۇرۇپ قالغانلىقىمنى سۇغا چىلىشىپ

بېلىقلارنىڭ ئۆيى سېرىق،پەرىشان...

ئۆكۈندۈم يۈتكەن سايىلەردىن
ساقلىدىم ياپراقلارنى تاشقا ئايلانغان
سۈرتتۈم ئەينەكلەرنى
شاماللارغا تولغان
قۇياشقا قاقلىدىم كىيىملەرنى
يامغۇرلاردا بۇلغانغان

كۆرۈشكەنمىز تاشلار ئارىسىدا
سۈكۈت ئىچىدەقوللار كىرىشكەن
ئارىمىزدا قۇرۇپ كەتكەن دەريا
سۇغا تولۇپ ئۆركەشلىگەن

لېكىن ئۆتكۈنچى كۈنلەر
تۆمۈر يىپلاردىن توقۇلغان تورلارنى تاشلىدى
ئىككىمىز بىرگە ئۈزگەن دەرياغا
مەن قاينىغانچە كىردىم ئىچىمگە
سەن ئۆركىشىڭ بىلەن ئىلىندىڭ تورغا
شۇندىن بېرى مەن ئىچىمدىكى تۈرمىگە قامالدىم
سەن ئۆزۈڭنىڭ تۈرمىسىدىن قۇتۇلۇپ
چىقىپ كەتتىڭ كۆپكۈك ساماغا...


بىر توپ كېپىنەكلەر
ئارىمىزدىكى جىمجىتلىقتىن ئۇچۇپ ئۆتكەنچە
غايىپ بولدى بىردىنلا
قولۇمنى سۇندۇم سۆزۈڭنىڭ سۈزۈكلىكىگە
نەم بارماقلىرىم يىغلىغانچە قايتىپ كەلدى
ئاۋازىمنى ئەۋەتتىم تىلىڭنىڭ بوستانلىقىغا
كېسىلگەن سۈرىتىم ئەما ئەمدى...

سالام،نۇرمۇھەممەت!
روھىڭنى سېغىنماق بولسام
سۆڭەكلىرىمنى ئىزدەيمەن
ئاسمان ئىسمىڭنى سورىسا
يۇلتۇزلارنى كۆرسىتىمەن
قەبرىلەر تېنىڭنى ئىزدىسە
دېڭىزنىڭ ئۆركەشلىرىگە باشلايمەن
شامال ئۆيۈڭنى زىيارەت قىلسا
ئۆمۈچۈكنىڭ ھويلىسىدا،دەيمەن...
2012.05.19

ئىككى قاچقۇننىڭ ھېكايىسى
-مايكول سكوفىلىدقا

سەن قاچىسەن
چىلىنىپ ئەركىنلىكنىڭ تېنىدىن چۈشۈۋاتقان يامغۇر تامچىلىرىغا
مەن قاچىمەن
زار بولوپ ئەشۇ يامغۇر تامچىلىرىنىڭ تاشقا ئايلانغان پارچىلىرىغا.

سەن سۆزلەيسەن
تىلنىڭ  نۇرلىرىغا چۆمگەن پارلاق سەھەردە
مەن بىلجىرلايمەن
تىلىمنىڭ يېرىمىدىكى قاراڭغۇلۇققا تولغان ئالقانچىلىك يەردە.

سەن تۇتىسەن بىر قولنى
بۇلۇتتەك سىرلىق تۇيغۇدا ئاسمانلارغا كۆتۈرۈلگەن
مەن تۇتىمەن بىر تۆمۈرنى
يەرنىڭ كىندىكىگە سانجىلىپ ئۇزۇن يىللىق تارىخنى بېشىدىن كەچۈرگەن.

سەن ئاۋازىڭنى دېڭىزلارغا بېرىسەن
ۋە دەقىقە ئۆتمەيلا ئۇندىكى چېچەكلەرنى شادىمان پۇرايسەن
مەن ئاۋازىمنى تاشقا چېچىپ
مىڭ يىل ئۆتكەندىن كېيىنمۇ ئۈمىد ئىچىدە كۈتۈۋاتقان بولىمەن.

سەن ئۇيقۇڭنىڭ ئورمانلىقىدا چۈشلىرىڭنى ئوۋلاپ
ئولجىلارنى ئاپئاق سايىلەر بىلەن ئورايسەن
                      مەن ئەشۇ ئورمانلىقتا ئەڭ چىرايلىق مەخلۇقنى ئۇچراتساممۇ
ئويغانغاندىن كېيىنكى جىنايەتتىن قورقۇپ قاچىمەن.

سېنىڭ رومكاڭدا
سانسىزلىغان سۈزۈك يۇلتۇزلارنىڭ نۇرى چېچىلىدۇ
مېنىڭ رومكامدا
ئەشۇ يۇلتۇزلار بىگۇناھ دارغا ئېسىلغان ھالدا قارىداپ تۇرىدۇ`.

سەن تۈرمىدىن قېچىپ
بويلىرىڭنى كۆمۈش سۈيىدە چايقايسەن
مەن تۈرمىدىن قېچىپ
ئەركىنلىكنىڭ تۈرمىدە قالغانلىقىنى بايقايمەن...
2012-4-7