ئابدۇرېھىم زۇنۇن(ت) : ماتەم مۇزىكىسى

ماتەم مۇزىكىسى


پېڭ مىن

(تەرجىمە قىلغۇچى : ئابدۇرېھىم زۇنۇن)


بېسىقتى غوۋغالار، ئۇخلىدى قۇياش،
بىراۋلار جىسمىدا مۇزلىماقتا جان .
ھازىدار ئادەملەر يىغلايدۇ ھۆڭرەپ،
سۈكۈنات ئىلكىدە كۇللى كەڭ جاھان .
ئاخشامقى ئىشلاردەك تۇرار ھەممىسى،
ۋە لېكىن، توزۇدى كۆك-ئاسمان تامان .
دەرەخلەر بەئەينى يالىڭاچ بەدەن،
تۈن نىسپىي قاغىلار ئەيلەشتى ماكان .
تاڭ تېخى ئاتمايلا، مەغرىب قوينىدىن
ئۆرلىدى، پەلەككە يەتتى چاڭ-توزان .
مەن بىلگەن، شۇنداق بىر شېئىرنىڭ بېشى،
ھەر كېچە چۈشۈمدە بولىدۇ ئايان .

مۇزلىغان يىلتىزنىڭ ياپرىقىدا ياش،
تۆكۈلەر قىرغاققا ئۆتمۈشتەك ھامان .
زېمىننى ئىللىتقان تاغۇ دەريالار،
شەنىگە يېزىلماي كەلدى بىر داستان .
بۇلۇتلار توسىدۇ زەڭگەر ئاسماننى،
چۆلدەرەپ قالىدۇ گاھىدا بوستان .
دەريانىڭ ئۆركەشلىك قايناملىرىغا،
ئۆزۈمنى ئاتماقچى بولغىنىم يالغان.
ئىزدەيمەن جىسمىمنى دەريا قىنىدىن،
(تاپماقچى بولىمەن ئۆزۈمگە قالقان.)
ناتونۇش دەپ بىلەر تاغاممۇ ھەتتا،
ئاھ، بۇدەم ئۆزۈمنى قويىمەن قايان !؟

يوقاتتىم دۇنيادىن گۆھەر تېشىمنى،
كىملەرگە تەئەللۇق بولار ئۇ قاچان ؟
نېمىلەر ئىزدەيمەن تەقدىر قوينىدىن،
كارۋانمەن، تۆگەمگە تىلەيمەن دەرمان.
تۆگەمنىڭ كۆزىگە سانجىلار تىكەن،
ئۆزگىلەر تۆگىسى باغچىدا ئامان .
سەپەرگە ئاتلاندىم، كارۋان بېشى مەن،
ئالۋاستى، مەلئۇنغا يېڭىلمەس پالۋان .
قاراڭغۇ تۈنلەردە كەزدىم دەشتى-چۆل،
بىر ئەما ئاداشتى، يالمىدى قىيان .
بىراۋلار يۇرتىغا يول ئالدى، كەتتى،
ئاخىرقى كۈنلىرى ئۆتمەكچى پىنھان .

قەبرىگاھ پاك-پاكىز، بىغۇبار تۇپراق،
كۆمۈلدى ئۇنىڭغا بىھېساب ئارمان .
تۈنلەرنى يورۇتۇپ، شوخشىغان شامدەك،
يول ئالدى باقىيغا مەڭگۈلۈك مېھمان .
ئېھتىرام تەختىدە يەكتا ئىدى ئۇ،
ئېتىلدى شامالغا قۇترىغان بوران .
زېمىندىن ھىلالغا تۇتاشقان يولغا،
گۈل دەستە تىزىدۇ تاڭلاردا غىلمان .
توختىماي پىرقىرار پەلەكنىڭ چاقى،
سەل كەبى تىنىمسىز ئاقىدۇ زامان .
ئەۋلادلار قەبرىنى پۈركۈسە گۈلگە،
ھويلىمىز بۇلبۇلغا بولار ئاشىيان .
ئۈگۈتلەر ئويۇلار قەلب تۆرىگە،
نۇرلىنار ئۇپۇققا تۇتاشقان ئاسمان .
ئەجدادتىن ئەۋلادقا ئۇلاشقان يولدا،
قۇياشنى نىشانلاپ ماڭىدۇ كارۋان .
دەريادا بۇژغۇنلاپ ئاقىدۇ شەربەت،
تۈنلەرگە تۇتۇشۇپ، داۋانلار ئاشقان .
ھاياتنىڭ سۈكۈتلۈك دوقمۇشلىرىغا،
يۇلتۇزلار مېھرىنى زىيادەك چاچقان.

تۈن تەڭدە ھويلىدا سايرىسا ھۇۋقۇش،
شۈبھىسىز، غەشلىكتىن، شۇملۇقتىن نىشان .
شەپەرەڭ ئۆگزىدە ئوينىسا ئۇسسۇل،
ھەر سەھەر شەھەردە تويلايدۇ ئىشان .
پايانسىز زېمىننىڭ تەگسىز قوينىدا،
گوياكى ھەممە يەر، ئەزىم زەرەپشان .
تاغلاردىن، باغلارغا ئاقسا ئەركەك سۇ،
ۋادىلار ئەنجۇمدەك  قۇچار شەرەپ-شان.

بەختىيار رېلىسقا تەققاس تومۇرۇم،
قانلىرىم شەيتانغا بەھەيۋەت تۇغيان .
سۆڭەكتىن ئۆتسىمۇ موھتاجلىق، ئاچلىق،
غۇرۇرۇم مۇشت تۈگۈپ قىلىدۇ غەلىيان .
ۋىجدانىم ئۆمرۈمگە ئۈزۈلمەس ئېقىن،
مەنزىلىم شۇقەدەر نۇرلۇق، خىيابان .
قان-يىرىڭ ئىچىدە ياتقان كىملەردۇر؟
خلئەتى  پۇرالماي بىر ئەنبەر ئەفشان  !
ھەر سەھەر تولۇن ئاي ئۆچكەندە كۆكتە،
سابامۇ ئۇلارغا سەرسەر  قەھرىتان .
يىللاردىن دىللارغا چېچىلسا ئەنۋار ،
تاغ-داۋان، باغ-ۋاران ئەيلىگەي خەندان.


安魂曲

彭敏

太阳落下，尘土涌起。一些身体里的光辉
暗淡下去。我听见葬礼上传来恰到好处的啼哭
那些只在夜晚发光的事物，此刻还在缓慢的黑暗中
漫无休止地飞动。树木已经裸露出残损的骨架
所有在夜色中来回走动的乌鸦，日出之前
已经化作漫天的尘沙，栖向万众的屋顶
我能记得的梦境和一首诗的开头，大体上就是如此
如此以往，树根冰凉，落叶汩没两岸
所有映照过天空的河流，已难再称作
我自己的河流。河流上空，云朵晦暗
广漠生长不出更多的绿洲。我化身千万
找不到可供停驻的肉体。河流分叉后
朝来路拐了个弯，为了靠近，我假装逃离
当我的父兄都把我认作一个陌路人
我就摇身一变，做回部分的自己
在这世上，我丢失了某物，但不知谁将获得
我追寻着什么，而命运的恩典总是适可而止
出发的时候，我比旁人有更多的奢求
可我的骆驼钻着针眼，别人的骆驼
养在动物园。通行之后，我的首尾都变成
沾湿的线头，鬼神模样，运行在黑暗的水面
一个瞎子掉进了深渊，另一个就返回故乡，安度晚年
埋葬过死者的村庄是一座洁净的村庄
所有深夜中不眠的灯盏，都已被暴风
剔除干净。死亡像一位一丝不苟的私塾教师
而在我们拘谨的队列里，谁又将下一个回应他那
威严的召唤？从北海到南海，从东城到西城
我结识过某些道路上相互枕藉的白骨，只要在
无风之夜找到可供替代的魂灵，他们就会在
月光中深深颤栗，重新长出丰满的肉身
是时候停止唏嘘，舒开褶皱的前额。劫后的村庄
已经足够旺盛。连朽木也长出了一身的苔绿
连墓园也敞开了颓废的风景。囤积先人的告诫
瓦罐的残片向着土质的黑夜频频闪光。藏匿
失足的行旅，陷落的河床自有其沸腾的汁液
无数个夜晚过去，山里山外盛极一时的紫昙花
悄悄退回某个宁静的角落，从屋顶的星辰获得给养
又被大地之下某个古老逝者的呼吸吹奏得愈加浓烈
不必问是谁在夜半歌声中步出庭院，翩然起舞
也不必探询，猫头鹰飞舞过的荒郊和集市
迎来了怎样的风雨，怎样的黎明？在每一个
朝无边大地洇开的夜晚，都有一辆蓝色列车
穿过茫茫空山，从起点奔向终点。这短暂的河流
如同收拢的星空，闪着动荡的光芒，喊醒沿岸的黑窗户
铁轨多么幸福，等待后迎来了如约的翻覆
而我体内的蓝色血管，它们少有汛期，也不得不
容忍那枯燥的循环和窒闷的包裹。除非利物
侵犯骨肉，直至干枯断流，它们陶醉于自身的腥膻
不会闻见阳光的芬芳和空气的暖味。而每当月明如昼
逝去者结队趟过寒流，它们就如冬眠的游鱼
从深处跃起，敲打我的肌肤如敲打一面破鼓
在我身上留下突兀的高原和连绵的山丘