دوستتۇم ئابلەت ئابلىكىمنىڭ بىزدىن سۆيۈنۈپ ھەم كۆيۈنۈپ يازغان ھەزىلىگە ئىقتىباس...
ياخشى قىپسەن سەنمۇ ئابلەت، ئويماق ئويۇنغا قېتىلىپ،
يۈرگىچە پىنھاندا پىتتەك، چىققانمۇ ئەۋزەل ئېتىلىپ،
توقۇناق تەنبىھ بىلەنلا، كەتكەي كېتىكلەر ئېتىلىپ،
چىققۇسى چىمدىم گۇناھلار، ئاسىي گۇناھقا چېتىلىپ،
تۇتىسەن مەيدەڭنى مەھكەم، كەتكەندە ئۆپكەڭ قېقىلىپ.
مەن بىلەن يۈسۈپ يەنە، مەڭگۈ ئەمەسمىز پەللىدە،
كى قوساق تويماس پەقەتلە، خۇرجۇنغا تىققان زەللىدە،
ئىتىقات دەۋرەيدۇ دىلدا، ھەرگىز ئەمەستۇر سەللىدە،
دوستقا نەدە ئىتىمات، سەندەك قوشۇقچى دەللىدە،
ئەمدى بايقا كىم قېلىپ ، كىملەر كېتەركىن چېقىلىپ.
كۆزىنى ھەقلەرگە يۇمغان، بۇلغايدۇ ئاخىر سوتىنى،
ياندۇرىدۇ كەينىگىلا، يالغاندا مىلتىق ئوقىنى،
ئالىدۇ ھوسۇلنى قاپلاپ، تىيىز سېلىپلا سوقىنى،
بىلىمىز كۆزىنى يۇمغان، يەيدۇ ئۆزىنىڭ پوقىنى،
ئويلىغىن كىم تىك تۇرۇپ، كىملەر يېتىپتۇ يېقىلىپ.
بايقىىسام ئۆرۈپ قويۇپسەن، يۈسۈپ قىيىمنىڭ دېيىنى،
ھەي چاتاق ئىچىپ قويۇپسەن، ھارغاندا كەندىر مېيىنى،
دورا دىسە يەپ يۈرۈپسەن، پىستە كۈچۈكنىڭ پېيىنى،
سەن كەبىي ئىنجىقچىنىڭ، كىملەر يۇغارغان لېيىنى،
ۋاھ قارا كەتكەنلىرىڭنى، ئۇشبۇ ھەزىلدە يېتىلىپ.
ئادىشىم قولۇڭغا قارا، تۇتتۇڭ نېمىنىڭ سېپىنى،
مېنى جىملەپ بىردە قىپسەن، يۈسۈپ قىيىمنىڭ گېپىنى،
نە سەۋەپكىن تارتىۋاپسەن، جىنكەشكە بەرمەي دېپىنى،
ۋە يېرىپسەن ياندۇرۇپ، تۆھمەتتە گەپنىڭ قېپىنى،
ئېيتقىنە ئالغانمۇ بارمۇ، مۇنداقمۇ ئىشنىڭ ئېپىنى،
يالىدىن يۇيغان چىنەڭمۇ،كەنكەندۇ ئەمدى چېقىلىپ.
كى سۆزۈڭچە بولغىنىدا، بىزلەر كېتىپتتۇق مازلىشىپ،
توخۇ تۈگۈل ئۆردىكىڭ يوق، كەتكەن چېغىڭ بار غازلىشىپ،
سەن تېخى يۇرۇق جاھانغا، كەلگەن چېغىڭ بار ئازغىشىپ،
چوقۇشار توخۇ جېنىدا، ئەۋۋەلدە ئىككى بازغىشىپ،
مۇرتلىرىڭ چىقتى ئەنە، ئازمان ئۈنىدە ئازنىشىپ،
شۇ سەۋەپ جۇت قىشلىرىڭ، كەتكەندۇ دوستتۇم يازلىشىپ،
ئەسكى تامدىن چىققان كەبىي، بىزنىڭ ھوشۇدەك تازلىشىپ،
مارىغان ئىت خۇيىدا، قويدۇڭغۇ بىزگە چېقىلىپ.
شۇنچە ئەزۋەي نە كېرەككىن، ژورنال- كىتاپ ساتقانغىمۇ،
يار- يۆلەكى بوپ بىراۋنىڭ، جېنىغا جان قاتقانغىمۇ،
دىلنى- دىلغا بىر مېھىرنى، رىشتە قىلىپ چاتقانغىمۇ،
بەرمىيىن قىلچە ئاراملىق ، گۆردە ئۆلۈپ ياتقانغىمۇ،
كۈلدۈقا قەھ- قەھ سېلىپلا، پۇتىغا تاش پاتقانغىمۇ،
ئۆزىنى ئۆزلۈكتە رۇسلاپ، كى شىنىدەك قانقانغىمۇ،
كۈلىمىز مايماق تېخىچە، ئوقنى نىشانغا ئاتقانغىمۇ،
تويغۇزۇپ توق بۇرنىغىچە، ئەلنىڭ سۈيىدە ئاققانغىمۇ،
ئۇپرىتىپكى ئاياقىنى، ھەر- ھەر قايان چاپقانغىمۇ،
شۇنداق قىلىپ بىرەر ئىشنىڭ، يوللىرىنى تاپقانغىمۇ،
ھېچ ھىيىقماي ھىيلە بىلەن، دەسسىتىپ قاپقانغىمۇ،
بىر سۆڭەك پاتتى گېلىڭغا، يۈر ئەمدى سەنمۇ قېقىلىپ.
ئادىشىم ئىچىڭ كۆيۈپكى، يازغانلىرىڭ مۇشۇمىدى،
ئىچىمىزنى ئۆڭتۈرۈپكى، قازغانلىرىڭ مۇشۇمىدى،
ئۆلتۈرۈش قەستىدە ئۇرغان، بازغانلىرىڭ مۇشۇمىدى،
تارتىۋەتكەن تاشلىرىنى، ئازمانلىرىڭ مۇشۇمىدى،
يالىدىن يالغان ياساشتا، ئازغانلىرىڭ مۇشۇمىدى،
پىترىدەك ئوقلاردا قالدىڭ، كەتكەندۇ مەيدەڭ تېشىلىپ.
چاينىغىنىڭ تەمى كەتكەن، يۈسۈپ قىيىمنىڭ شالۋىقى،
كى سۈدۈكچە سۈتلىكى يوق، نەلەرگە كەتكەن قايمىقى،
بايقىسام سېىڭدە كۆپكەن، گەپنىڭ قۇتۇرى، مايمىقى،
ئېيتقىنە ھەزىلدە بولغان، كىملەرنىڭ ئالغان ئايمىقى،
بولسىمۇ بولغاي سېنىڭچە، ئازگالچىلارنىڭ ناينىقى،
تۇتمايىن ئۆزۈمنى مەن ھەم، كەتتىم تېرىقتەك چېچىلىپ.
سەن ئۆزۈڭ شۇنداق يۇۋاشسەن، يۇشماق يۇۋاشنىڭ ئورۇقى،
ئۆلسىمۇ يۇۋاش يىيەلمەي، بولغان ئەمەستۇر سورىقى،
توۋۋا دەي پوقمۇ ياۋاشدۇر، بارساڭ پۇرايدۇ پۇرىقى،
ۋاھ ئەجەپ كاتتىڭ پۇراپلا، بولمايدىغاندەك سورىقى،
ئۆرۈلەر ھامان تېگىدىن، سەندەك يۇۋاشنىڭ قورىقى،
ۋاي ئاداش تۇرساڭلا ئىشقا، چاپچاق مۈشۈكتەك چېپىلىپ.
بۇ يازمىنى ئاخىرىدا ئابدۇخېلىل تەھرىرلىگەن. ۋاقتى 2014-3-24 14:04
|