ئۇ كەتتى
(ھېكايە )
دىلسۆز
خېلىدىن بېرى كۈندە ئىشقا بېرىشتا ، ئىشتىن كىلىشتە ، ئاپتوبۇس بىكىتىدە ، ئاپتوبۇس ئىچىدە ، گاھى كوچىغا چىققىنىمدا كىشىلەر ئارىسىدىن ئەشۇ سىمانى ئىزدەيدىغان بولۇپ قالدىم . كۈندە ئۆزۈم ئىزدىگەن ئۇ سىمانى كىشىلەر تۇپى ئارسىدا ئوچۇرتالمىسام ، ئەتىگە ئۆمۈت باغلاپ ، بىئارام بولغان كۆڭلىمگە تەسەللى بېرىپ ئۆيگە قايتىمەن . ئۇ سىمانى شۇنداق ئۈنتۈنسىز ئىزدەپ تاپالمىغانچە ، ئۇ سىما قەلبىمدە شۇنداق يارقىنلىشىپ ، ئىستەكلىرىمنىڭ قاتلاملىرىدا نامايەن بولۇپ مېنى ماگىنىتتەك ئۆزىگە تارتىپ تۇراتتى . ۋاخىت ئۇزارغانچە ئۇ ماگىنىتنىڭ تارتىش كۈچى شۇنچە كۆچىيىپ كېتۋاتاتتى . شۇڭا ھەر نۆۋەت ئەشۇ سىما كۆز ئالدىمغا كەلگەندە يۈرىكىمنىڭ سوقۇش رىتىمى تىزلىشىپ ، قەلبىم ئۆزۈم سەزمىگەن بىر سىزىم بىلەن تولۇپ ، ئەشۇ سىما بىلەن ئوچۇراشقان مەنزىرە كۆز ئالدىمدىن ئۆتەتتى .
ئۇنىڭ بىلەن ئوچرىشىپ قېلىشىم تەسادىپى بولغان ئىدى . بۇنى ئۇچرۇشۇش دېگەندىن تاسادىپى دۇقرىشىپ قىلىش دېسەم توغرا بولىدۇ . شۇ كۈنى كېچىچە چىققان بۇران توختىمىغان بولسىمۇ مەن خىزمەتكەبارمىسام بولمايتتى . مەن بۇراندىن كېيىن يامغۇر يېغىش ئېھتىماللىقىنى پەرەز قىلىپ ، قولۇمغا كۈنلىكنى ئېلىۋالغان ئىدىم . دەرۋازىدىن چىقىپ دۇقمۇشتىن ئۆتۈشىمگە ئوڭ–تەتۈر پىقىراپ كەلگەن قويۇن ئۇرۇپ ،مېنى كەينىمگە ئۆرۈۋەتكىلى قىل قالدى . مەن ئۆزۈمنى تەستە تۇتۋېلىپ ، ئالدىمغا قاراپ ئىلگىرلەشكە تىرىشتىم . بۇران چاچلىرىمنى چۇۋۇپ ، ئۇچرۇپ تۇراتتى . بۇران پىلاشىمنىڭ بۈكىگە قاپلىشىپ ، پىلاشىمنى ئۇچامدىن سالدۇرۋېتىدىغاندەك ھەريان ئۇچراتتى . مەن بىر قولىمدا كىچىك سومكامنى چىڭ تۇتقىنىمچە ، پىلاشىمنىڭ بۈكىنى بېسىپ ، توپا – چاڭدىن ئۆزۈمنى قاچۇرۇپ ، ئىككى قەدەم ئالدىمغا ماڭسام ، بىر قەدەم كەينىمگە يېنىپ تۇلىمۇ تەسلىكتە كېتۋاتاتتىم . تويۇقسىز كۈچلۈك ئۇرۇلغان قويۇن قولۇمدىكى كۈنلىكنى ئېچىپ ئۇچۇرۇپ كەتتى . مەن ، ‹‹ ۋاي ›› دەپلا قالدىم . بۇران كۈچلۈكلىكىدىن مېنىمۇ ئۇچۇرۇپ كېتىدىغاندەك قىلاتتى . بۇ ئەھۋالدا كۈنلىككە يېتشىشىم ئەسلا مۇمكىن ئەمەس ئىدى . چاڭ – تۇزان دەستىدىن كۆزۈمنى تەستە ئېچىپ قارىسام كۈنلىك دۇمىلاپ بارغىنچە ئالدىمدا كېتىۋاتقان بىر گەۋدىگە ئورۇلۇپ توختىدى.ئۇنىڭ كەينىگە تېز بۇرۇلۇپ قارىشىدىن چۈچىپ كەتكەنلىكى ئىنىق ئىدى . ئۇ كۈنلىكنى تۇتۋېلىپ يىغىپ قاتلىۋېتىپ مەن تەرەپكە قارىدى . ئەتراپتا مەندىن باشقا ئادەم يوق ئىدى . ئۇ كۈنلىكنىڭ مېنىڭ ئىكەنلىكىنى قىلىپ پەرەز ، كەينىگە يېنىپ ، ناھايتى تەسلىكتە ماڭا قاراپ ماڭدى . ئىككىمىز ئوچراشقاندا ئۇنىڭ ئۈستى – بېشى بۇران دەستىدىن ئاجايىپ ۋەيران   كەتكەن بولسىمۇ ، لېكىن ئۇنىڭ قەددى – قامىتى كىلىشكەن ، تولىمۇ سالاپەتلىك ياش يىگىت ئىكەنلىكىنىبولاتتى كورىۋالغىلى . بەلكىم شۇ تاپتا مېنىڭ يۈز – كۆزۈم ، ئۈستى – بېشىم ئۇنىڭكىدىنمۇ بەتەر بولىشى مومكىن ئىدى . ئادەتتەئۆزەم پەخىرلىنىپ باشقىلارنى لال قىلىدىغان دۇلامدىن ئاشىدىغان چاچلىرىم ئەمدىلىكتە چۇۋۇلۇپ كەتكەن ئىدى . بىز بىر – بىرىمىزنى بوران دەستىدىن ۋەيرن بولۇپ كەتكەن تۇرقىمزىغا قاراپ تەبىئىلا كۇلۇشۇپ كەتتۇق ،مۇشۇ تاپتا ئىككىزمىنىڭ چاڭ –توزان دەستىدىن تەستە ئېچىلىۋاتقان ،لېكىن ياشلىق ھېسلىرىمىزنىڭ ماگمىسى يۇشۇرۇنغان كۆزلىرىمىزلا بىر بىرىمىزنىڭ ھايات ئادەم ئىكەنلىكىمىزدىن دېرەك بېرەتتى .ئۇ ماڭا :
-مەڭ ،بۇ سىزنىڭ كۇنلىكىڭىز غۇ دەيمەن ،ئەمدى چىڭ تۇتۇڭ ،ئۆزىزڭىمۇ چىڭ تۇرۇڭ ،بولمىسا بوران سىزنىمۇ ئۇچۇرۇپ كەتمىسۇن ._دەپ كۇنلىكنى ماڭا بەردى ،، . ئۇنىڭ چاقچاق ئارلاش قىلغان سۆزى، بۇران دەستىدىن مۇزلىغان قەلبىمگە بىر خىل ئىللىق ھارارەت بىغىشلاپ ،يۇزلىرىم ۋىلىلداپ يېنىشقا باشلىدى.قەلبىمدە بۇ خىل ھېسيات پەيدا بولغان ھامان باياتتىن بوراندا يولىققان دېشۋارچىلىقىم يادىمغا كېلىپ ماڭا قالقان بولىدىغان ھەقىقى تايانچقا ئېرىشكەندەك تۇيغۇغا چۇمدۇم . شۇ تاپتا تەشەككۇرگەتولغان كۆزلىرىم بىلەن ئۇنىڭ كۆزلىرىگە بېقىپ، قەلبىمدىكى پەيدا بولغان مىنەتدارلىقىمنى بىلدۈرۈشنى ئويلىغان بولساممۇ ، بۇران ئارزۇيىمنى ئەمەلگە ئەمەلگە ئاشۇرۇشقا پەقەت ئىمكان بەرمىدى . شۇ دەقىقىدە بۇرانغا بولغان ئۆچلىكىم قايتا قوزغالدى . مەن تەستە :
- رەخمەت سىزگە ، نېمە بولغىنىنى بىلمەيلا قالدىم ، كۈنلىك قولۇمدىن ئۇچۇپ كەتتى . – دېدىم . كۈنلىكنى قولۇمغا ئېلىشىمغا تەسادىپى كەلگەن بىر قويۇن قولىمدىكى كۈنلىكنى يەنە ئۇچرۇپ كەتتى. مەن خىجىل بولۇپ :
- ۋاي ئاپلا ، - دەپلا قالدىم .
ئۇ يىگىت يەنە چاقچاق ئارلاش :
-ۋۇي ، بۇ كۈنلىكىڭىزگە نېمە بولغاندۇ ؟ ياكى سىزدىن يامانلاپ قالدىمۇ ؟ - دېدى .
ئۇ يىگىتنىڭ چاقچىقى مېنى ئوڭايسىزلاندۇرۋەتتى بىر خىل خىجىلىلىق ۋە قۇلايسىزلىق ئىچىدە نىمە دىيىشىمنى بىللەلمەي تەمتىرەپلا قالغانتىم ،يېگىت مېنىڭ ئۇڭايسىزلىنىۋاتقانلىقىمنى سېزىپ چاخچىقىنى دەرھال يېغىشتۇرۇرۇپ ،
-ئەمدى كۇنلىكىڭزىدىن مېھرىڭىزنى ئۇزۇڭ ، بەلكىم سىزمۇ خىزمەتكە ماڭغانسىز ؟ ئەشۇ بىكەتتىن ئاپتوبۇسقا چىقىسىزغۇ دەيمەن؟ خالىسىڭىز بىر – بىرىمىزگە كۈنلىك بولۇپ ئەشۇ بىكەتكە بېرۋالايلى ، - دېدى . ئۇ ئوڭ قولىنى مۈرەمگە ئېلىپ كەلدى . ئەمما قولىنى دولامغا قويماي :
- روخسەتمۇ ؟ - دېدى .
مەن ئۇنىڭغا قارىدىم . ئۇنىڭ ئىپادەمنى كۆتۈۋاتقان تۇرقى تولىمۇ تەمكىن ، مولايىم كۆرۈندى . ئۇنىڭ تۇرقى ، ھەركىتى ، كۆزلىرىدىن ، ئۇنىڭ ماڭا قىلۋاتقان ياردىمىنىڭ غەرەزسىز ، سەمىمى ياردەم ئىكەنلىكىنى ھېس قىلدىم   ،مەن ئۇزۇندىن بۇيان ئىزدەپ تاپالمايۋاتقان نەرسەمنى بۇ بۇرانلىق كۈندە تەسادىپى تېپىۋالغاندەك ، قەلبىم ھاياجانلىق ھېسقا چۈمدى . مەن ئەشۇ ھاياجاننىڭ تۈرتكىسىدە مەن ئۇنىڭ تەكلىبىنى قانداق قوبۇل قىلىشنى ئويلىغان بولساممۇ ، لېكىن قەلبىمنىڭ بىر يەرلىرىدە رىياللىقتىكى يىگىتلەرنىڭ غەرەزلىك، مەخسەتلىك يىقىنلىشىشلىرى ، ياردەمگە قول سۇنۇشلىرى قالدۇرۇپ كةتكةن قارا كۆلەڭگىسى دەرھال ئىپادە بىلدۈرشۈمگە توسالغۇ بولۋاتاتتى . دىلغۇللۇق مېنى بۇراندىن ئۆتە ئىسكەنجىسىگە ئالدى . بۇرانمۇ بارغانسىرى كۈچىيىپ كېتىپ باراتتى . بۇراننىڭ زەربىسسىدىن ئورنىمدا جىم تۇرالماي قىلۋاتاتتىم . مەن تەنھا مېڭىشقا قۇربۇم يەتمەيدىغانلىقىنى سېزىپ   ، ئۇنىڭ سوئالىغا قانداق جاۋاپ بةرسةم مۇۋاپىق بولار دەپ ئويلاپ تۇرۇشۇمغا ،بۇران كۆڭلىمدىكىنى سىزىپ قالغاندەك يەنە بىر كۈچلىك قويۇن مېنى سوقۇپ ، ئىختىيارسىز ئۇنىڭ ئالدىغا دەڭسەلدۈرۈپ ئېلىپ باردى . مەن ئۇنىڭغائامالسىزلىق بىلەن   قارىدىم . ئۇنىڭ قوللىرى مۈرەمگە قويۇلدى . ئۇنىڭ قوللىرى مۇرەمگەتەبىئىلا تۇلىمۇ سالماقلىق بىلەن قويۇلدى . ئۇنىڭ قولى مۈرەمگە قويىلىشى بىلەن ئىللىق بىر سىزىمنىڭ   پۈتۈن جىسمىمنى ئىسكەنجىگە ئالغاندەك ھېسياتقا چۇمدۇم   . بۇ مېنىڭ تۇنجى قېتىم شۇنداق سىزىمنى سىزىشىم ئىدى . ئىككىمىز تولىمۇ تەسلىكتە بىكەتكە قاراپ ماڭدۇق . مېنىڭ تۇنجى قېتىم يان اكېلىپ ناتۇنۇش بىر يىگىت بىلەن شۇنداق يانمۇ – يان مېڭىشىم ئىدى .مەن ئارىمىزدا ئازراق ئارلىق قالدۇرۇشقا ھەرقانچە تىرىشساممۇ ، لېكىن بۇران دەستىدىن ئىختىيارسىز ئۇنىڭغا سۇقۇلۇپ   كېتىپ باراتتىم . بەدىنىم ھەر نۆۋەت ئۇنىڭ بەدىنىگە تەگسە خىجىللىقتىن ئۆزەمنى قويىدىغان يەر تاپالماي كېتەتتىم   . بۇراندا چاچلىرىم ھەريان ئۇچۇپ گاھىدا ئۇنىڭ يۈز – كۆزلىرىگە ئۇرۇلاتتى . چېچىم ھەر نۆۋەت ئۇرۇلغاندا ، مېنى خىجىللىق باستتى . يولىمىز تولىمۇ تەسلىكتە داۋاملىشۋاتاتتى . شۇ چاغدا كۆڭلىمدىن هةي بۇ كىمدۇ ؟ نىمىشقا ھېچنىمىدىن ھېچنىمە يوق ماڭا ياردەم قىلىدىغاندۇ ؟ياردىمىنى قۇبۇل قىلسام مېنى باشقىچە ئويلاپ قالماس ھە ؟باشقا بىرەر مەخسىتى بارمۇ يە ؟كىم بىلىدۇ سەل تۇرۇپ بوران پەسەيگەندە يەنە نىمە ئويۇنى چىقىدۇ تېخى ؟ بۇ ئويلار كوڭلۇمدىن كېچىشى بىلەن ئۇنىڭ ياردىمىنى شۇنداق تىز قۇبۇل قىلغىنىمدىن پۇشايمان قىلىپمۇ قالدىم ۋە ئىختىيارسىز ھالدا ئۇنىڭدىن ئۆزەمنى قاچۇرۇپ ئۇنىڭغا قارىدىم . ئۇ ئۆز گەۋدىسى بىلەن مېنى بۇراننىڭ زەربىسىدىن تۇسۇش ھەلەكچىلىكىدە ، ئالدىغا قاراپ كۈچ بىلەن ئىلگىرلەۋاتاتتى . ئۇنىڭ تۇرقى ، ھەركىتىدىن كۆڭلىدە ھېچقانداق غەيرى ، مەقسەتلىك ئوي ، خىيالنىڭ يوقلىقىنى ھېس قىلىپ ئۆزەمنىڭ بايقى ئوي خىيالىرىمدىن خىجىللىق ھېس قىلىپ قالدىم   . ئاخىرى بېكەتكىمۇ   كەلدۇق . بىكەتتە ئىككىمىز يەنە يانمۇ – يان تۇراتتۇق .ئۇنىڭ قولى يەنىلا مۇرەمدىتى   شۇ چاغداا مۇھەببەت كىنۇلاردىكى بىكەتتە ئاپتوبۇس ساقلاپ گىرەلىشىپ تورغان ئاشىق – مەشۇقلارنىڭ كۆرنىشى كۆز ئالدىمغا كىلىپ ، ئۆزۈمنى شۇ ھالەتتە تۇرغاندەك سېزىپ باشقىلارنىڭ كورۇپ قېلىشىدىن ئەنسىرەپ ئۇڭايسىزلاندىم ،خىيالىمنىڭ ئاخىرى چىقمايلا بىز ساقلىغان ئاپتوبۇسمۇ بېكەتكە كىرىپ كەلدى ، ئۇنىڭ قۇلىمۇ ئختىيارسىز مۈرەمدىن ئايرىلدى . بىز ئارىمىزغا بىرى ئاستا قىسىلىپ كىرگەندەك تەبىئىلا بىر بىرىمىزدىن يىراقلاشتۇق . ئاپتوبۇس ئالدىمىزغا كىلىپ توختىدى . ئۇ ماڭا يول بەردى . كەينىمدىن ئۆزى چىقتى . ئاپتوبۇستا ئادەم ناھايتى كۆپ بولغانلىقتىن قىسلىشىپ تۇرۇشقا مەجبۇر بولدۇق . مەن تولىمۇ ئوڭايسىزلانغان ھالدا ئۇنىڭغا قاراپ كۆلۈپ قويدۇم . بۇ كۆلكەمنىڭ نېمە مەنا بېرىدىغانلىقىنى ئۆزۈممۇ بىلمىدىم . ئۇمۇ ماڭا ئوخشاش تەرۈزدە ساپ دىللىق بىلەن كۇلۇمسىرەپ ،ھەدەپ ئارلىق ساقلاش ئۇچۇن كەينىگە داجىيتتى . مەن ئۇنىڭدىن تۇلىمۇ مىننەدار بولدۇم ۋە تەسىرلەندىم . لېكىن شۇ تاپتا قەلبىمدىكى بۇ ھېسياتىمنى سۆز ئارقىلىق ئىپادىلەشكە ئاجىزلىق قىلاتتىم ، قىزلاردا بولىدىغان تەبىئى شەرمى ھايا تۇيغۇسى غالىپ كىلىپ ، ئۇنىڭغا بولغان مىننەتدارلىقىمنى ئىپادىلەشكە ئىمكان بەرمىدى ، ھەم شارائىتمۇيار بەرمىدى . مەن ئۇنىڭغا سۆزلەشنى ئويلىساملا   قەلبىمدىكى ھەممە ئاشكارلىنىپ كېتىدىغاندەك ئۇنىڭغا گەپ قىلىشقا جۈرئەت قىلالمىدىم . بىز بىر ئېغىزمۇ گەپ – سۆز قىلىشمىدۇق . ئەمما كۆزلىرىمىز پات – پات ئۇچرۇشۇپ قەلبىمىزدىكى تويغۇلىرىمىزدىن مەنا بېرىپ ،سەمىمى كۆلۈمسىرەش بىلەن نىگاھلىرىمىز ئۆزۈلۈپ كېتەتتى .
ئاپتوبۇس بىر بىكەتكە كېلىپ توختىدى . بەلكىم بۇ ئۇ چۈشىدىغان بىكەت بولسا كېرەك . ئۇنىڭ ئاپتوبۇسقا چىقىپ دېگەن تۇنجى ھەم ئاخىرقى سۆزى : ‹‹ كەچۈرۈڭ ، مەن چۈشۈدىغان بولۇپ قالدىم ، خوش ئەمىسە ، ›› دېگەنبىر جۇملە بولدى .
بۇ گەپنى ئاڭلاپ ، تويۇقسىز يىقىن ئادىمىمدىن ئايرىلىش خەۋىرىنى ئاڭلىغاندەك كۆڭلىم يېرىم بولدى . مەن مەيۈس ھالدا :
- خوش ، دېدىم . ئاۋازىم ئارانلا چىقتى .
ئۇ نۇرغۇن ئادەملەر قاتارىدا ئاپتوبۇستىن چۈشۈپ كەتتى . ئۇ يەرگە چۈشكەندىن كېيىن كەينىگە ئۆرۈلۈپ ، ئاپتوبۇسنىڭ دېرىجىسىدىن ماڭا قاراپ قولىنى پۇلاڭلاتتى . مەنمۇ قولۇمنى كۆتەردىم . ئاپتوبۇس ئاستا قوزغالدى . ئۇنىڭ جىسمى كۆز ئالدىمدىن نۇرغۇن ئادەملەر قاتارىدا ئاستا – ئاستا قاياققىدۇر   غايىپ بولدى .
مېنى نۇرغۇن   دوستلىرىم ناھايتى ، نازاكەتلىك سەن دەپ ماختىشاتتى ھەم نۇرغۇن يىگىتلەر ماڭا يىقىنلىشىش ئۈچۈن تېلېفۇن نومۇرىمنى ، خىزمەت ئورنىمنى بىلىشكە تىرىشىپ ئەتراپىمدا پەرۋانە بولۇپ ، مەن ئۈچۈن بىرەر ياخشى ئىش قىلىپ بېرىشكە پورسەت ئىزدەپ يۈرۈشەتتى . ئۇلارنىڭ مەن ئۈچۈن قىلماقچى بولغانلىرىنىڭ ھەممىسىنىڭ غەرەزلىك ، مەخسەتلىك ئىكەنلىكىنى سەزگىنىمدە   ئىختىيارسىز ئۇلاردىن قەلبىم سۇۋىيتتى . لېكىن بۇ يىگىت مېنىڭ تېلېفۇن نومۇرۇم ، خىزمەت ئورنۇم ، ھەتتا ئىسمىمنىمۇ سورىماي قەلبىمدە پەرىشتىلەردە ساپ سىمادا ،تاتلىق ھېس –تۇيغۇلارنى قالدۇرۇپ ،ئۆزىگە بولغان قىزىقىشىم ۋە سەمىمى ھورمىتىمنى بىرگە ئېلىپ ،قانداق تۇيۇقسىز پەيدا بولغان بولسا شۇنداق تۇيۇقسىز غايىپ بولدى .
شۇندىن كېيىن ھەر كۈنى ئاپتوبۇسقا چىققانداياكى چۇشكەندەئاشۇ سىمانى ئىزدەيمەن ،لېكىن ئاشۇ سىمانى تاپالمىغىنىمدا خۇددى مۇھىم بىر نەرسەمنى يۇتتۇرۇپ قويغاندەك بىئارام بولىمەن ،ئۇمۇت بىلەن كىشىلەر توپى ئىچىدىن يەنە ئىزدەيمەن ،ئۇ سىمانى يەنە باشقىلارغا غەرەزسىز ياردەم قىلىپ يۇرگەنلىكىنى كۆز ئالدىمغا كەلتۇرۇپ ،روھىمنىڭ يەنە ئۇنىڭ بىلەن بىرگە يۇرگەنلىكىدىن تەسەللى تاپىمەن .


بىلگار تەھرىرى

كۇرىيە كىنۇسنى كۆرگەندەك بولۇپ قالدىم . كىنۇلاردا ئاساسەن مۇشۇنداق ،يا بولمسا بىر -بىرىگە ئۇرۇلۇپ كېتىپ تۈنۈشۈپ قالاتتى. ياخشى يىزىپسىز.

بۇ ھىكايىڭىزنى ماۋۇ ھىندىستانلىقلار ئوقۇۋالسا كىنو قىلىپ ئىشلىۋىتەتتىكەن ~~~~~
بەك ياخشى يېزىلىپتۇ ~~~بۇنى خەنزۇچە 一见钟情

ياخشى يىزىلىپتۇ .كىنۇ سىناريەسى قىلىىپ ئوزگەرتىپ بىقىڭ.

سەل ئىشىپ كەتتىمۇ نىمە ؟بۇ ھىكايىدىكى «مەن» ئىككى خىل خاراكتىر ئىچىدە ياشايدىكەن، بۇ كىيىنكى تۇرمۇشىغا بەختىتسىزلىك ئىلىپ كىلىشى مۇمكىن . ھىلىمۇ « رومانتىكا » لىقنىڭ زىيىنىنى ئاز تارتمىدى قىزلار ، «ئۇنى » دەرھال تىپىشىپ بىرەيلى .

بىر چاغلاردا مەنمۇ مۇشۇنىڭغا ئوخشاش ئەھۋالغا يولۇققان،شۇ قىز سىز بوپقالماڭ يەنە؟!

«مەن»نىڭ ئاشۇ يىقىملىق سىمانى قايتا تىپىۋالالايدىغانلىقىغا ئېشىنىمەن ئېجادىيىتىڭىزگە ئۇتۇق تىلەيمەن دىل-سۆز

بۇ ھىكايىدە قارسام بوران كەينى تەرپىڭىزدىن چىققاندەك قىلدۇ لىكىن نىمىشقا ئالدىڭىزغا ئىككى قەدەپ ماڭىسڭىز كەينىڭىزگە بىرقەدەم يىنىپ كەتكەنسىز دەپ ھەيران قىلۋاتمەن.

مىنىڭ ئانامنىڭ ئىسمى (دىلسۆز)تى قەۋەتلا ياخشى كۆرىمەن بۇ ئىسىمنى !
يەخشى ھىكايىكەن .رەھمەت سىزگە،ھارمىغايسىز !

ياخشى يېزىپسىز،
ھېكايىڭىزنى ئوكۇپ ئۆزەمنىڭ نۇرغۇن ئادەملەر ئارىسىدىن ئۇنىڭ سىماسىنى ئىزدەشلىرىم ئېسىمگە كەپ قالدى.شۇنداق،مەنمۇ ئۇنى شۇنداق ئىزدەيتتىم ھەم ھازىرمۇ ئىزدەيمەن.لېكىن مېنىڭ ساقلايدىغان ئادىمىم قانداقتۇ ناتۇنۇش سىما ئەمەس...........
بولدىلا،مۇشۇنچىلىكلا دەي،كۆڭلۈمنىڭ يېرىم ۋاقتىدا ھەممە دەردىمنى شەبنەم مۇنبىرىگە تۆكۋېتىدىغان ئوخشايمەن.
سىزگە ئامەت تىلەيمەن...

      تۇرپاندىكى  دوستۇم  شەرىپە  شۇنداق  رومانتىك    مۇھاباتنى  ئارزۇ  قىلاتتى .        ئۇنى  ،ئەسلەپ  قالدىم

        بۇ  بىر  ھەقىقى  ھىسيات ئىكەن .

Quote:

بۇ يازما8قەۋەتتىكىsapphireنىڭ2008-02-24 19:43يوللىغان  :
مىنىڭ ئانامنىڭ ئىسمى (دىلسۆز)تى قەۋەتلا ياخشى كۆرىمەن بۇ ئىسىمنى !
يەخشى ھىكايىكەن .رەھمەت سىزگە،ھارمىغايسىز !

شۇنداقمۇ مىنىڭ سىز بىلەن تۇنۇشقۇم كىلۋاتدۇ 

مەن تېخى ئۇ يىگىتنى ئۆلۈپ كەتتىمىكىن دەپتىمەن...