كۆز ياشقا چىلانغان تەقدىر

مۇئەللىم

نىگار :

سائەتنىڭ چىك-چىك قىلغان ئاۋازى ماڭا ۋاقىتنىڭ بىر ئىزىدا توختاپ قالماي مېڭىۋاتقانلىغىنى بىلدۇرۇپ تۇرۇۋاتاتتى.مەن تەڭشەپ قويۇلغان ۋاقتى توشۇپ ئاللىبۇرۇن ئۆچۈپ قالغان تېلىۋۇزۇرغا تىكىلگىنىمچە ياسىداق مىھمانخانا ئۆيۈمدە قىرما نەقىشلىق سافاغا يۆلەنگىنىمچە ئۈن-تىنسىز ئولتۇرۇۋاتاتتىم.مەن ئۈچۈن ئۆتۈپ كېتىۋاتقان ۋاقىتنىڭ،ئەتىگەندىن بېرى ھىچنىمە يىمەي كولدۇرلاپ كەتكەن قورسىقىمنىڭ كۇركىراشلىرىنىڭ ھىچ ئەھمىيىتى يوق ئىدى.شۇ تاپتا نىمىنى خىيال قىلدىڭ دەپ سورىسا ئىھتىمال كۈلۈمسىرەپ تۇرۇپ «تەغدىر ئاجايىپ ھە؟»دەپ چۈشىنىكسىز جاۋاپ بېرىشىم تۇرغانلا گەپ.
«داڭ،داڭ،داڭ»
سائەتنىڭ يېقىمسىز چىكىلداشلىرىنىڭ تاقىتى توشقاندەك سائەت 12 گە داڭ ئۇردى.مەن كۈندىلىك بىر رېتىمگە ئايلىنىپ قېلىۋاتقان مۇشۇ ئاۋازدىن كېيىنكى پەلەمپەيلەردىن ئۆرلەپ چىقىپ ئاچقۇچ سېلىپ شەپىسىز كىرىپ كېلىشكە ئادەتلەنگەن ئۇنىڭغا ئېرەنسىزلىك بىلەن قاراپ تۇردۇم.ئۇ ئايىغىنى ئالماشتۇرۇپ بولغاندىن كېيىن ياتاق ئۆي تەرەپكە قاراپ ماڭدى.ماڭدىيۇ،چىراق يېقىقسىز مىھمانخانا ئۆيدە ئەرۋاھتەك تۇرغان مېنى كۆرۈپ چۆچۈپ كەتتى:
_سىز،سىز بۇ يەردە نىمە قىلىسىز؟..ھە ياق،تېخى ئۇخلىمىدىڭىزما؟
_سىز بىلەن پاراڭلىشاي دەپ ساقلاپ تۇرغان.
_مەن بىلەن؟ھازىرما؟..بەك كەچ بولۇپ كەتتى ئەتە بولسۇن،قانداق؟_ئۇ چۈشىنىكسىز بىر ئوڭايسىزلىق بىلەن ئۆزىنى قاچۇرۇپ يېنىمدىن ئۆتۈۋاتقان شۇ پەيىتتە ئۇنىڭدىن گۈپۈلدەپ پۇراپ تۇرۇۋاتقان ئەتىرنىڭ پۇرىقى مېنى سەسكەندۇرۇۋەتتى.
_ياق مەن ھازىر پاراڭلىشىمەن.
_ئۇخلايلى،ئەتە بولسۇن!
-ياق!_شۇ قەدەر ئاچچىق بىلەن ۋارقىرىدىمكىن ئۇ ئەزەلدىن ئاڭلاپ باقمىغان بۇنداق قاتتىق ئاۋازىمدىن چۆچۈپ تۇرۇپ قالدى.ئاندىن ئارقىغا ئۆرۈلۈپ ماڭا تىكىلدى،دەرىزىدىن چۈشۈپ تۇرغان ئاي نۇرىدا ئۇنىڭ چەكچەيگەن كۆزلىرىدىن ئەجەپلىنىش،ئوڭايسىزلىنىش،ھەيرانلىققا ئوخشايدىغان يېقىمسىز بىر نۇر چاقناپ تۇراتتى.
_نىمە دىمەكچىسىز؟
_بىرلا ئېغىز گەپ،ئاجرىشىپ كېتەيلى!!
_نىمە؟
ئۇ گويا بۇ گەپنىڭ مېنىڭ ئېغىزىمدىن چىقىشى تامامەن مۇمكىن بولمايدىغاندەك كۆزلىرى يوغىناپ كەتتى.
_ئاجرىشىپ كېتەيلى،ئەتە،ئەتىلا ئاجرىشىپ كېتەيلى!!سىزمۇ ئۆزىڭىزنى مۇنداق قىينىماڭ،مېنىمۇ قىينىماڭ بولامدۇ؟؟ئۆتۈنۈپ قالاي !!
ھەش -پەش دىگۈچە ئارىدىن 6 ئاي ئۆتۈپ كەتتى.مېنىڭ قەتئىى تۇرۇشۇم بىلەن ئارىمىزدا ئەر-ئاياللىققا خاس بولغان يېقىنچىلىقتىن سۆز ئاچقىلى بولمايدىغان،توختام سۇدەك بۇ تۇرمۇشۇمغا خاتىمە بېرىلىپ ئىدارىمىزغا يېقىن يەردىن ئىككى ئېغىز ئۆينى ئىجارىگە ئېلىپ كۆچۈپ كېلىۋالغىنىمغىمۇ بىر ئايدىن ئېشىپ قالدى. ئەسلىدىنلا مۇھەببەتسىز كۆڭۈلدىن باغلاپ قويغاندەك ئۆتىۋاتقان ھەشەمەتلىك ئۆيۈمدىن ئۆزۈمگە تەۋە بولغان ئاددى جابدۇقلىرىمنى كېرەكلىك نەرسىلىرىمنى ئېلىپلا يېنىپ چىقتىم.ئۈستۈمدە بېسىپ تۇرۇۋاتقان ئېغىر بىر يۇك ئېلىنىپ كەتكەندەك بولۇپ شۇنداق ئازادە راھەتلىنىپ قالدىم.ئەمدى مانا ئىدارىدا باش چۆكۈرۈپ ئىشلەيمەن.ئىدارىدىن قايتىپ ئۆيۈمگە كېلىپ تامىقىمنى يەپ بولغاندىن كېيىن راھەتلىنىپ ئولتۇرۇپ كىتاپ كۆرۈمەن،خاتىرە يازىمەن،يەنە تېخى شۇنداق تاتلىق خىياللارنى سۈرۈمەن.نىمىشقىكىن تويۇم بولغان كۈنى «ئەندى ئىككىنجى ئۇنى ئويلىمايمەن،يولدىشىمغا سادىق بولۇپ ئۆتۈمەن»دىگەن ۋەدەمگە ئاساسەن چۈشلىرىمدىن قوغلىيالمىساممۇ خىيالىمدىن قوغلاپ ئۆزۈمنى مەجبۇرى قاچۇرۇپ يۈرگەن «ئۇ»شۇنداق ئىللىق كۈلكىلىرى بىلەن كۆز ئالدىمدا پەيدا بولۇپ تۇرۇۋالىدىغان بولدى،ئۇنى ئەندى ھەر قانچە قىلىپمۇ خىيالىمدىن قوغلىيالمىدىم،مەن قانچە قاچقانسىرى ئۇ ئۆيۈمنىڭ ھەممىلا يېرىدە خۇددى مېنىڭ تەنھا قالغىنىمنى بىلىپ قالغاندەك بار ئىدى.ئۇخلىغىنىمدا چۈشلىرىمدە،كۆزۈمنى ئاچساملا باش تەرىپىمدە،تاماق يىسەم جوزىنىڭ ئۇ بېشىدا كۈلۈمسىرەپ قاراپ تۇراتتى.ئاھ،ئۇنىڭ كۈلكىسى شۇنچىلىك يېقىملىق ئىكەنكى گوياكى ياشلىق چاغلىرىمغا،5 يىللىق ئالىي مەكتەپ ھاياتىمغا قايتىپ ئۇنىڭ بىلەن قولتۇقلىشىپ بىللە يۈرگەندەك،ئۇنىڭغا ئەركىلەپ ھىچكىمگە قىلىپ باقمىغان شوخلۇقنى قىلىۋاتقاندەك،ئۇنىڭ بىلەن پىنھان دەرەخ ئاستىدا ئاينىڭ تەڭگە-تەڭگە نۇرلىرىدىن ھوزۇرلىنىۋاتقاندەك ھىس قىلىپ يۈرەكلىرىم تىپچەكلەپ كېتەتتى،يۇ دەررۇ ئەسلى ھالىمغا قايتىپ بۇ ئەھۋالىمدىن يا يىغلىشىمنى يا كۈلۈشۈمنى بىلەلمەيلا قالاتىم.ئۇ گويا «ئەمدى سەن ئەركىن ئادەم،ئەمدى مېنى قوغلىمىغىن» دەۋاتقاندەك كۈنلەر ئۆتكەنسىرى تېخىمۇ تۇرمۇشۇمنىڭ ئايرىلماس تەركىبى بولۇپ خىيالىمدا،ئېڭىمدا ماڭا مەھكەم چاپلاشماقتا ئىدى،مەن ئۆزۈمنى قاچۇرۇپمۇ قاچۇرۇپ بولالماي ئاخىرى كۆنۈپمۇ قالدىم.راسىت،ھازىر مەن ئۇنى ئىزدەپ بېرىپ پاراكەندە قىلمىغاندىكىن نىمە بوپتۇ ئۇ پەقەت ماڭا خىيالىمدىلا ھەمراغۇ شۇ خىياللار بىلەن كۆڭلۈمنى تەسكىن تاپقۇزدۇم-دە،ئۇنىڭ سىماسىنى ئۆزۈمنىڭ ئايرىلماس ھەمراھى قىلىۋالدىم،دەرۋەقە ئۇ گەرچە خىيالىي ھەمرا بولسىمۇ رىئاللىقتىكى ھەمراھلاردىن يەنى ئاۋۇ ئاتالمىش ئېرىمدىن يۈز ھەسسە مۇھەببەت بىلەن كۆڭلۈمنى پۈتۈن قىلىشقا باشلىدى.مەن خىزمەتكە تېىخمۇ باشچىلاپ كىرىپ كەتتىم.شۇنداق كۈنلەرنىڭ بىرىدە ئىدارە رەھبەرلىگى تۇيۇقسىز يېڭى بىر تۇر بويىچە ئېچىش،پىلانلاش يىغىنى ئېچىلىدىغانلىقىنى ئۇنىڭغا قاتنىشىشقا بېرىلگەن ساننى ماڭا بەرگەنلىگىنى ئىككى كۈن تەيارلىق قىلىپ مېڭىشىم كېرەكلىگىنى ئۇقتۇردى.
ئابتۇبۇس ئورنىدىن قوزغىلىشى بىلەن .....ئانام ئاق ياغلىقىنىڭ ئۇچى بىلەن كۆزلىرىنى سۈرتۇپ ماڭا «خوش» دەپ قوللىرىنى پۇلاڭلاتتى.مانا بۇ بۇنىڭدىن توپ توغرا10 يىل ئاۋالقى كۆرۈنۈش،ئابتۇبۇسنىڭ ئورنىدىن قوزغىلىشى بىلەن ئانامنىڭ مېنى ئوقۇشقا ئۇزاتقان چاغدىكى سىماسى كۆرۈنۈپ مېنى ئاچچىق بىر يىغا تۇتتى...
ئابتۇبۇس كېتىپ بارماقتا،كىشىلەرنىڭ بەزىلىرى يانفون موزىكىلىرىنى قويۇۋىتىپ موزىكا تىڭشىسا بەزىلىرى ئۇيقىغا تەككەن ئىدى.مەن دەرىزىدىن سىرىتقا قاراپ ئولتۇرۇپ تەگسىز خىياللارغا چۆمگەن ئىدىم،ھېلىلا كۆز ئالدىمدا زاھىر بولغان ئانامنىڭ سىماسى مېنى سىھىرلىك پەپىلەشلىرى بىلەن ئۆتمۇش يەنى بالىلىق دەۋرىم ۋە ئوقۇش ھاياتىمغا ئېلىپ كەتكەن ئىدى....
مەن ئېسىمنى بىلسەم ئائىلىمىزدە دادام،ئاپام ئۈچىمىزلا بار ئىكەنمىز،ئاپامنىڭ دىيىشىچە مەندىن چوڭ 2 ئوغۇل بىر قىز ئاكا ھەدىلىرىم تۇغۇلىشى بىلەنلا ئارقا-ئارقىدىن كېتىپ قالغان ئىكەن.شۇندىن كېيىن دادام،ئاپاملار خېلى يىللارغىچە بالىلىق بولالماي بالىدىن ئۈمۈدىنى ئۈزۈپ تۇرغىنىدا مەن بويىدا قېلىپ تۇغۇلۇپتىكەنمەن.دادام بۇ مەنىسىز ھاياتىمنى خۇشپۇراققا تولدۇرغان دەپ بەكمۇ خوش بولۇپ كېتىپ ماڭا«ئىپار»دەپ ئىسىم قويغان ئىكەن،ئۇ يىللىرى دادامنىڭ ئىش-ئوقىتىمۇ ياخشى ھال كۈنىمىز ناھىيە بازىرى بويىچە ئالدىنقى قاتاردا تۇرۇدىغان ئائىلە ئىكەنمىز.ئېسىمنى بىلسەم دادام مېنى بەكمۇ ياخشى كۆرەتتى،باشقىلارنىڭ «قىزىڭ بويىغا يەتكىچە كۆتۈرۈپ يۈرەمسەن؟»دىيىشلىرىگە پەرۋا قىلماستىن بوينىغا مىندۇرۇپ ئەركىلىتىپ يۈرەتتى.ئالتە ياشقا كىرىپ مەكتەپكە بارغان ۋاقتىمدا دادام ماڭا نەسىھەت قىلىپ:
-قىزىم سىز مېنىڭ بىردىنبىر ئۈمۈت يۇلتۇزۇم،ياخشى ئوقۇڭ،جېنىم تېنىمدىلا بولىدىكەن سىزنى ئالىي مەكتەپتە ئوقۇتۇمەن_دىگەن ئىدى.ئەپسۇس مەن 3- يىللىقتا ئوقۇۋاتقان ۋاقىتتا بىر قاتناش ۋەقەسىدە دادام قازا قىلىپ كەتتى.دادامنىڭ ئاخىرقى تىنىقىدا ئاپامغا دىگەن سۆزلىرى يەنىلا مېنىڭ ئوقۇشۇم توغرىلىق بوپتىكەن،كېيىنكى يىللاردا قانچىلىك جاپا تارىتمايلى ئاپام چىشىنى چىشلەپ مېنى ئوقۇتقان ئىدى.مەنمۇ دادامنىڭ ئۈمۈدىنى يەردە قويماي تىرىشىپ ئوقۇپ ناھىيەمىز بويىچە ئالدىنقى قاتاردا تۇرۇپ ئالىي مەكتەپكە ئۆتتۈم.شۇ كۈنى ئاپام«دادىسى،سىزنىڭ ھاياتىڭىزنى خۇشپۇراققا تولدۇرغان قىزىڭىز ئىپار ئۈمۈدىڭىزنى ئاقلىدى»دەپ ئۈن سېلىپ ھازا ئېچىپ يىغلاپ كەتكەن ئىدى...
مەن ئاپام بىلەن خوشلىشىپ ئالىي مەكتەپكە كەلدىم،ناتۇنۇش شەھەر،ناتۇنۇش مۇھىت...ھەممىلا نەرسە ماڭا يات كۆرۈنۈپ تېخىمۇ كەمسۆزلىشىپ كەتتىم،بىراق قەلبىمدە بىر بۇيۇك ئارمان،ئوت يېلىنجايىتتى شۇ ئوت مەندە بىر خىل جاسارەت پەيدا قىلغان ئىدى،دەرىس باشلىغان تۇنجى كۈنى مەن بىزدىن بۇرۇن كەلگەن بىر يۇرىتدىشىم بىلەن ئۇچرىشىپ قېلىپ سەل كېچىكىپ سىنىپقا كىرىپ قالدىم.ھودۇقۇش تەمتىرەش بىلەن ئىشىك تۈۋىدە تۇرۇپ قالدىم 40 نەچچە جۇپ كۆز تېنەپ-تەمتىرەپ تۇرۇپ قالغان مېنىڭ ئاددىغىنە ئۈستى بېشىمغا تىكىلگەن ئىدى.
_دەرىزە تەرەپتىكى 3-پارتىغا بېرىپ ئولتۇرۇڭ!
مۇئەللىمنىڭ ئولتۇرۇش ئىجازىتىدىن كېيىنلا قىزارغان يۈزلىرىم،تەمتىرىگەن قەدەملىرىم بىلەن مۇئەللىم كۆرسەتكەن ئورۇنغا بېرىپ ئولتۇرۇۋىلىپ ئۇھ دىدىم.سىنىپ تەربىيىچىمىز تۇرسۇن مۇئەللىممۇ ياشلا يىگىت ئىكەن،ئۇ يۇمۇرلۇق گەپلەر بىلەن سىنىپىمىزنى ۋە ئۆزىنى تونۇشتۇرۇپ ئۆتكەندىن كېيىن سىنىپتىكى ساۋاقداشلارنىڭ بىر-بىرلەپ ئۆزىنى تونۇشتۇرۇشىنى تەلەپ قىلدى.دەل شۇ پەيىتتە ئىشىك ئېچىلىپ ئىگىز بوي ئاقپىشماق كەلگەن بىر يىگىت كىرىپ كەلدى.
-سالام مۇئەللىم،ئىسمىم ئارمان.00 شەھرىدىن دادامنى ئۇزۇتۇپ قويۇپ ماشىنا توسۇلۇپ قېلىش سەۋەبى بىلەن تۇنجى سائەتلىك دەرىسكە كېچىكىپ قالدىم. ئۇنىڭ قىلچىمۇ تارتىنىش يوق دانىمۇ-دانە سۆزلىرى ئىختىيارسىز مۇئەللىمنىڭمۇ چىرايىغا كۈلكە يۈگۈرتىۋەتتى.
_ئىجازەت،بۇنىڭدىن كېيىن دىققەت قىلغىن،ئاۋۇ دەرىزە تەرەپتىكى 3-پارتىدا ئولتۇرغىن!!
ئۇ بالا يەنە شۇنداق تېتىك قەدەملىرى بىلەن مېڭىپ پارتامنىڭ قېشىغا كېلىپ توختىدى.مەن بايا بۇ يىگىتنىڭ تەمتىرىمەي دانىمۇ-دانە قىلغان سۆزلىرىدىن ھاڭۋىقىپ مۇئەللىمنىڭ ئۇنى مەن بىلەن بىر پارتىدا ئولتۇرىشىغا رۇخسەت قىلغانلىقىغا زەڭ قويمىغان ئىكەنمەن.
_ماڭا ئورۇن بېرەمسىز ياكى ئۆرە تۇرۇۋىرەيمۇ؟
_ھە،مەن،ياق..مانا_مەن گېپىمنى تېپىپ ئورۇن بوشاتقۇچە ئالدى كەينىدىكى بالىلار پاراققىدە كۈلۈپ مېنى تېخىمۇ تەمتىرىتىۋەتتى،مەن كەينىگە قاراپ شېتىللىك بىلەن كۈلۈۋاتقان بىر نەچچىسىگە قاراپ ھومىيىپ قويۇپ ئورۇن بوشاتتىم.
مانا شۇنىڭدىن كېيىن ئارمان ساۋاقدىشىم،پارتىدىشىم بولۇپ قالدى.مەن ئەسلىدە كىچىك ۋاقتىمدا ئېغىزىم بېسىقماي سۆزلەيدىغان شوخ،سۆزمەن بىر قىز ئىدىم،ئۇ چاغلاردا ھىچنىمىدىن غېمىم يوق ئىدى،تاغدەك يۆلەنچۈك دادام بولغانلىقى ئۈچۈن شۇنداق كۈلۈپ شادىمان ياشاپتىكەنمەن.دادام تۈگەپ كېتىپ «يېتىپ يىسە تاغمۇ توشىماپتۇ»دىگەندەك ئاپام ئىككىمىزنىڭ قولى قىسقىراپ تۇرمۇش بېسىمىمىز ئېغىرلاشقانسىرى بارا-بارا كەم سۆز خىيالچان بولۇپ كەتتىم.ئاپامنىڭ قىينىلىۋاتقانغىنى كۆرسەم ئوقۇماي بىرەر ھۆنەر ئۈگۈنۈپ ئاپامنى بۇ قىيىنچىلىقتىن قۇتقازغۇم كېلەتتى .بىراق دادامنىڭ كۆز يۇمۇش ئالدىدىكى مېنىڭ ئوقۇشۇم توغرىسىدىكى ئۆتۈنۈشلىرى ئانامنىڭلا ئەمەس مېنىڭمۇ قۇلاق تۇۋىمدە جاراڭلاپ دەرھال بۇ خىياللاردىن ياناتتىم،كۈنلەر ئۆتكەنسىرى ئۈگىنىشتىن باشقىنى ئويلىمايدىغان كەم سۆز خىيالچان بىر قىزغا ئايلاندىم.مۇشۇنداق بىر قىزنىڭ قېشىدا ئارماندەك ئېغىزىلا ئەمەس ئېقىۋاتقان تومۇرلىرىدىكى قانلىرىغىمۇ سۆزمەنلىك خۇشچاقچاقلىق سىڭىپ كەتكەن مۇشۇنداق بىر يىگىت ئولتۇرۇپ تامامەن ئىككى دۇنيا ھاسىل قىلغان ئىدى.تۇنجى ئۇچرىشىشتىلا ئۇ شېتىللىك قىلىپ مېنى خىجالەتكە قويغان بولسىمۇ مەن ئۇنى يامان كۆرۈپ قالمىدىم ،بىراق يەنىلا باشقا قىزلاردەك ئۇنىڭغا ئوچۇق-يورۇق پاراڭ قىلمايىتتىم، دەم ئېلىش ۋاقىتلىرىدا ئۇ مېنىڭ نىمىلەرنىدۇ جىجىلاپ جىممىدە ئولتۇرۇشۇمدىن جىلى بولسا كېرەك ئالدى ئارقا رەتتىكى ئۆزىگە ئامراق قىزلارنىڭ قېشىغا كېتەتتى شوخلۇق قىلاتتى،سىنىپىمىزدا ھەممىلا قىزلار ئۇنىڭغا ئامراق ئىدى.مەن گەرچە ئۇنىڭغا تىكىلىپ قاراپ باقمىغان بولساممۇ ئۇنىڭ ناھايىتى كېلىشكەن يىگىت ئىكەنلىگىنى ئۇمۇ تۇنجى سائەتتە كېچىكىپ ئىشىك قېشىدا تۇرغان ۋاقىتتىلا ھىس قىلغان ئىدىم،ئۇ بويلىرى ئىگىز،ئاقپىشماق،قارا قاشلىرى ئاستىدىكى دۈگىلەك كۆزلىرى گويا كۈلۈشكىلا يارالغاندەك،سەل قېلىن كەلگەن لەۋلىرى گويا سۆزلەشكىلا يارالغاندەك كۆزلىرى توختىماي كۈلەتتى،ئېغىزى تىنماي سۆزلەپ تۇراتتى،ئۇنىڭ يۇمۇرلۇق سۆزلىرىگە،بوم ئاۋازدا ئېيىتقان ناخشىسىغا سىنىپىمىزنىڭلا ئەمەس خوشنا سىنىپتىكى قىزلارمۇ ئامراق ئىدى.ياتاقتىمۇ شۇ گەپ گويا قىزلار ئوقۇشقا ئەمەس ئارماننى تەتقىق قىلىش ئۈچۈن كەلگەندەك،ئارماننىڭ گېپىنى قىلىش ئۈچۈنلا كەلگەندەك...
_ئىپار،ئورنۇڭنى مەن بىلەن ئالماشتۇرۇپ بەرگىنە!_دىگەن ئىدى قايسى كۈنىلا بىر ياتاقتا ياتىدىغان زۈمرەت.
ئۇلار ئارمان بىلەن بىر پارتىدا ئولتۇرۇدىغان ماڭا غايىۋانە تارلىق قىلىشاتتى،ھەسەت قىلىشاتتى،بىراق مېنىڭ پەرۋايىم پەلەك،يەنىلا باش چۆكۈرۈپ ئۈگىنىش قىلىش بىلەن بولاتتىم ماڭا ئارماننىڭ بىر يېرى ياقاتتى ئۇ بولسىمۇ ئۇ شۇنچە شوخ بولسىمۇ بىراق ئۈگىنىشتە ياخشى ئىدى.بىز باشقىلارغا قارىغاندا ئاز پاراڭلىشاتتۇق،قىسقا پاراڭلىرىمىزمۇ دەرىس توغرىلىقلا بولاتتى.ئۇ باشقىلارغا شېتىللىك قىلغاندەك ماڭا ئۇنداق قىلمايىتتى.ماڭا بىر خىل ياسىما ئېغىرلىق بىلەن مۇئامىلە قىلاتتى.مەن سىنىپقا كېچىكىپرەك كىرىپ قالغان بولسام پارتىغا كېلىشىم بىلەن ئۇ قانچىكى شوخلۇق بىلەن كۈلۈپ گەپ قىلىۋاتقان بولسىمۇ پەسكويىغا چۈشۈپ دەرھال ئورنىدىن تۇرۇپ ئالدىغا ياكى ئارقىغا كېتەتتى،ياكى كىتاپ كۆرۈپ ئولتۇرۇۋالاتتى،بەزىدە بۇ ئەھۋال مېنى تېرىكتۇرۇپمۇ قوياتتى،ياتاقداشلىرىمنىڭ دىيىشىچە مەندە بىر خىل جەلىپ قىلىش كۈچى بارمىش،چىرايىممۇ چىرايلىق ئىمىش،ئارمانمۇ ماڭ ئەيمىنىپ مۇئامىلە قىلارمىش...
شۇ گەپلەرنى ئاڭلىغان تۇنجى كۈنۈم ئەينەكنى ئېلىپ ئۆز-ئۆزۈمگە سەپ سېلىپ قاراپ باقتىم.تېرەم ئاق ھەم سۇزۇك،بەكمۇ قارا بولمىسىمۇ سىزىپ قويغاندەك ئىنچىكە قاشلىرىم ئاستىدىكى دۇپ-دۇگىلەك كۆزلىرىم دادام كىچىك ۋاقتىمدا «سېرىق قوزام»دەپ ئەركىلىتىدىغان تەبىئى دولقۇن چاچلىرىم بىلەن مەنمۇ سەت ئەمەس،خېلىلا چىرايلىق ئىدىم،ھەي،مەن نىمىلەرنى ئويلاپ كەتتىم دەرسىمنى ئوقۇماي،مەن ئاپامنىڭ ،دادامنىڭ ئۈمۈدىنى ئاقلىمىسام بولمايدۇ،مېنىڭ ۋەزىپەم ئەينەككە قاراپ قاش-كۆزۈمنى تۈزەپ ياسىنىش ئەمەس پۈتۈن زىھنىم بىلەن تىرىشىپ ياخشى ئوقۇش.....
(شۇ تاپتا بۇنى بەلكىم ئارمانمۇ ئوقۇغان بولۇشى،ئاشۇ چاغلاردىكى ئوقۇش ھاياتىدىن ئۇنىڭمۇ قانداق خىياللارنى قىلغانلىقىنى بىلدۇرگۈسى كەلگەن بولۇشى مۇمكىن دەيمەن،قېنى ئەمىسە مەنمۇ بارلىق تورداشلار بىلەن بىللە ئارماننىڭ يازمىسىنى كۆرۈپ باقاي.


مەنبە :ئاشكار بىلەن نىگار

داۋامى بار......

ئاشكاردىن ئىزاھات :   بۇ ئەسەر بۇرۇن مۇنبەرگە يوللانغان ئەسەر ئىدى . دوستىمىز خەنجەر ساقلىۋىلىپ سىرلىق تورىغا يوللىغان ئىكەن. تورداشلارنىڭ قايتا يۈز كۆرىشىشى ئۈچۈن ئوقۇغۇچى مۇنبىرىگە يوللىدىم . ئەسەرنىڭ يەنە بىر ئاپتۇرى نىگار بەختكە قارشى قاتناش ھادىسىدە قازا تاپتى ( مەرھۇمنىڭ ياتقان يىرىنىڭ جەننەتتىن بولىشىنى ئۇلۇغ ئاللاھدىن تىلەيمەن).
بۇ ئەسەر ئەينى چاغدا تۇنجى بولۇپ مۇنبەردىكى ئىككى ئەزانىڭ ئۇلاپ يازغان يازمىسى ھىسابلىنىدۇ .( ئەلۋەتتە مەن يەنە بىر ئاپتۇر بولغان نىگارنى كۆرۈپ باقمىدىم ، بىر شەھەردە تۇرۇپ )


ئەسكەرتىش: مەزكۇر ئەسەر ئەسلى ئاپتور ئاشكارنىڭ رۇخسىتى بىلەن بۇ مۇنبەرگە يوللاندى............

ئاي بەرگى

داۋامىنى تېزراق يوللىسڭىزچۇ ھەدە...........توردىن ئەسەر ئوقۇشتىن قورقىدىغان بۇلۇپ قالدىم.ھەممىڭلار داۋامى بار دەپ يېزىپ مېنى قىينىغىلى تۇردۇڭلار

دىلزات

كىملەردىن ئۇدۇن قالغاندۇ داۋامى  بار دىيىش،
داۋامىنى يوللىغاندا  قۇشۇپلا  ئوقاي،

چېچەك

دىلزات يوللىغان ۋاقتى  2015-5-12 09:17
كىملەردىن ئۇدۇن قالغاندۇ داۋامى  بار دىيىش،
داۋامىن ...

ئادەم  قىزقىپ  ئوقۇۋاتقاندا  تۇگەپ  كەتكەن  ، داۋامى  چىقاندا  بېشى ئىسدىن چىقىپ  كەتكەن  ھە؟

لىكىن  شۇ   بۇلارنمۇ  توغرا  چۇشەنمسەك بولمايدۇ   .  

مۇئەللىم

داۋامى يوللاندى



ئاشكار :

-ھەي ، دادىسى ، يولدا بالىغا ياخشى قاراڭ جۇمۇ ، جېنىم بالام كىلە بىرنى سۆيۈپ قوياي ، ياخشى ئوقىغىن .
ئاپامنىڭ مىنى دادامغا تاپىلاشلىرى ، ماڭا بەخت تىلەشلىرى ،ھەم قىيالماي ئاققۇزغان كۆز ياشلىرى ئارسىدا دادام بىلەن ئۇزۇن يوللۇق ئاپتۇبۇسقا ئولتۇرۇپ مەن تەشنا بولغان چوڭ شەھەرگە ، مەن تۆت كۆزۈم بىلەن كۈتكەن ئالي مەكتەپكە يول ئالدۇق. ھىلىمۇ ئېسىمدا ، مەھەللىدە ھەممە كىشى مىنى مۇنداق ئەركىلتەتتى،
-بۇ ئابلىكىمنىڭ ئوغلى كىيىن ھىسام چاقچاقنىڭ ئورىنىغا دەسسەيدۇ جۇمۇ ، قارا كىچىككنە تۇرۇپ ھازىر جاۋابلىقىنى،
- ئوغۇل بالا دىگەن مۇشۇ ئارماندەك بولسا ، چوڭ بولغاندا قانچىلىغان قىزلارنى ئوتۇڭدا كۆيدۈرەرسەن ،
- مىنىڭ كۈيئوغلۇم ھە سەن ، باشقا قىزلارنى تىپىۋالما چوڭ بولوپ ,-
مانا قوشنىلارنىڭ ماڭا شۇنداق يىقىن كۆرۈپ قىلغان چاقچاقلىرى ، مەسلىگى كىلىپ ئەركىلتىشلىرى بىلەن سالام-سائەتىم جايىدا ، ئەدەب-ئەخلاقلىق بولۇپ يىتىلدىم ، بارغانسىرى بوي تارتىپ دادام بىلەن تەڭلا بولۇپ قالدىم . مىنىڭ بارغانسىرى چوڭ بولۇشۇم بىلەن تەڭ دادام ۋە ئاپامنىڭ چاچلىرى ئاقىرىشقا باشلىدى ، ھەر نۆۋەت مىنى بىقىپ قاتارغا قېتىۋاتقان بۇ قەدىردانلارغا قارىساملا ئۆز-ئۆزۈمگە:« مۇشۇ جۈپ پەرىشتىلەر ئۈچۈن بولسىمۇ ياخشى ئوقۇيمەن» دەپ تۇراتتىم . ئۇلۇغ ئاللاھ نىيەتلىرىمنى توغرا كۆرگەچ بۇ تىلەكلىرىمگە يەتكۈزىدى ، مانا ئاشۇ بىلىم ماكانىغا ئاپامنى يۇرتتا قويۇپ دادامنىڭ ھەمرالىقى بىلەن كىتىپ بارىمەن ،، خەيرى-خوش ئەزىز ماكان ، خەيرى-خوش چوڭ-كىچىكلەر ، خەيرى-خوش مىھرىبان ئاپا ،، ماشىنا سۈرئىتىنىڭ تېزلىشى بىلەن يۇرت كۆزۈمدىن ئاستا-ئاستا يىراقلاشتى...
بۇ ئاپتۇبۇس ئىچىدە ئاساسەن بىزنىڭ يۇرتتىن ئوقۇشقا بارىدىغان بالىلار ھەم ئۇلارغا ھەمرا بولوپ ماڭغان ئاتا-ئانىسى بار ئىدى ، يول بويى ،
- بالىڭىز قايسى مەكتەپكە قۇبۇل قىلىنغان ،
- ئاپىسى ئاپارماي ، ئۆزىڭىز ئىلىپ مىڭىپسىزدە،
- مىنىڭ بالاممۇ شۇ مەكتەپكە ، بۇ ياخشى بولوپتۇ ،ھەمرا بولىدۇ ، شۇنداقمۇ،
مانا مۇشۇنداق پاراڭلار بىلەن بۇ ئۇزۈن سەپەرمۇ ئانچى قىيىن تۇيۇلمىدى ، مەنمۇ ئانچە-مۇنچە قىززىق گەپ ، ھەم شىتىل قىلىقلىرىم بىلەن ئاپتوبۇس ئىچىدىكى كىشلەرنى زىرىكتۈرمىدىم.
ئۇھ ، ئاپتوبۇستىن چۈشۈپ كۆزۈم ئىلىشىپ كەتتى ، نىمە دىگەن ئىگىز بىنالار ، نىمە دىگەن كۆپ ماشىنا ،، ھەممە نەرسە مىنى ئۆزىگە تارتىۋاتاتتى،
بىر چاغدا دادامنىڭ شەرەت قىلىشى بىلەن يىقىنلا يەردە توختاغلىق بىر ماشىنا يىنىغا كەلدىم . ئەسلى بۇ مەن قۇبۇل قىلىنغان مەكتەپنىڭ يىڭى ئوقۇغۇچىلارنى مەخسۇس ئالغىلى كەلگەن ماشىنىسى ئىكەن ، دادام بىلەن بۇ چوڭ شەھەرنىڭ ھەربىر يىرىگە دىرىزىدىن قاراپ كىلىۋاتاتتۇق ، مانا مەكتەپكىمۇ كەلدۇق ، نەچچە يۈز يىڭى ئوقۇغۇچىلار ئارسىدا سەل قۇرۇنۇپ قالدىم ، ئەمما ئۈگەنگەن خۇي قالمايدىكەن ، ئۇيان-بۇيان يۈگرەپ يۈرۈپ بىردە ئۇنىڭغا بىردە بۇنىڭغا گەپ قىلىپ يۈرۈپ بىردەمدىلا تېزىملىنىپ بولدۇم ، دادام مەن بىلەن ياتىقىمغا كىرىپ نەرسە-كىرەكلىرىمنى بىر قوللۇق ئورۇنلاشتۇرۇپ قويدى . ئەتىسى دادام ماڭا،
- ئارمان ، ئەمدى مەنمۇ خوشلىشاي ، ئاپاڭ ئۆيدە يالغۇز قالدى ، ئەنسىرەيدىكەنمەن ،بولسا ساڭا بىر نەچچە كۈن ھەمرا بولسام بولاتتى، دادام سۆزلىگەچ كۆزىگە ياش ئالدى ، بۇرۇن دادامنىڭ كۆز يېشىنى كۆرۈپ باقمىغان ئىكەنمەن ، ھەم دادامنى ياش تۆكمەيدىغان ئىنسان دەپ چۈشەنگەن ئىكەنمەن ، ئەمما ئەمدىلىكتە،
- دادا ، بۇغۇزۇم بوغۇلۇپ قالدى ، زورىغا كۈلۈپ تۇرساممۇ كۆز ياشلىرىم مەن بىلەن قارشىلىشىۋاتاتتى، - مەندىن خاتىرجەم بول ، مىنىڭ مىجەزىمنى بىلىسەن ، بالىلار بىلەن چوقۇم چىقىشىپ كىتىمەن ،،،، يەنە نۇرغۇن گەپلەرنى قىلغۇم بار ئىدى ، ئەمما ئاجىز كەلدىم.
- ئەمىسە ، ئامان بول ، ياخشى ئوقىغىن ، ئاپاڭنى ئەنسىرەتمە ، تىلفۇن قىلىپ تۇر ، مانا مۇشۇ گەپلەر بىلەن دادامنى ئۇزۇن يوللۇق قاتناش بىكىتىگە ئىلىپ كەلدىم ، نەچچە ۋاقتىن بىرى مىنى ئۆزىگە تارتقان ئالىي مەكتەپكە كەلدىم ، ئەمما مۇشۇ پەيىتتە دادام بىلەن بىللە ئۆيگە قايتقۇم كەلدى . شۇندىمۇ دادامنى ئەنسىرەتمەسلىك ئۈچۈن ئامال بار ئۆزۈمنى خوشال تۇتتۇم،
- خوش بالام ، مەكتەپكە قانداق بىرىشنى بىلەرسەن ، كوچا ئاپتۇبۇسىنى ئىسىڭدە تۇتىۋالغانمۇ ، دادام يەنىلا مەندىن ئەنسىرەپ تۇراتتى ،
- شۇنداق ، بىلىمەن ، خاتىرجەم بول دادا ، ئاپامغا سالام ئىيىت ،
تىخى بىر نەچچە كۈننىڭ ئالدىدا ئاپام مىنى شۇنداق ئۇزۇتۇپ قويغان ئىدى ، بۇگۈن مەن دادامنى ئۇزۇتۇپ قويدۇم ، خىياللار ئىچىدە بىكەتتە بىر ھازا ساقلاپ كوچا ئاپتوبۇسىغا چىقىپ مەكتەپكە يېنىپ كەلدىم ، ھەم تۈنۈگۈن تىزىملىغان ۋاقىتتا مۇئەللىمنىڭ :« ئەتە ، سىنىپقا كىرىڭلار» دىگەن سۆزى بويچە سىنىپقا كەلدىم ، ئىشىكنى ئېچىپ كىرىشىمگە ماڭا يات چىرايلار خۇددى ئادەم كۆرمىگەندەك قارىشاتتى.
- سالام مۇئەللىم ، ئىسمىم ئارمان، غۇلجا شەھرىدىن ،دادامنى ئۇزۇتۇپ قويۇپ ماشىنا توسۇلۇپ قېلىش سەۋەبى بىلەن تۇنجى سائەتلىك دەرىسكە كېچىكىپ قالدىم.
- ئىجازەت ، بۇنىڭدىن كىيىن دىققەت قىلغىن ،ئاۋا دىرىزە تەرەپتىكى 3-پارتىدا ئولتۇرغىن!
دىرىزە تەرەپكە قارىسام بىر قىز بالا بېشىنى تۆۋەن سىلىپ بىرەرسى بىلەن ئازارلىشىپ قالغاندەك ئولتۇرۇپتۇ ، ئىتتىك مېڭىپ يېنىغا باردىم ، ئەمما ھىچ ئورۇن بوشىتىدىغاندەك ئەمەس،
- ماڭا ئورۇن بىرەمسىز ياكى ئۆرە تۇرىۋىرەيمۇ؟
- ھە ، مەن ، ياق ،، مانا ، ئۇ قىز تولىمۇ خىجىلچانمۇ بىلمىدىم . مۇشۇ بىر نەچچە ئېغىز گەپنىمۇ نەچچىگە بۆلۆپ ئارانلا دىدى ، باشقا بالىلار بولسا پىخىلدىشىپ كۈلىۋاتاتتى ، بۇ ئۇياتچان قىز ئۆپكىدەك قېزىرىپ كەتتى ،ھەم كەينىگە بۇرۇلۇپ كۈلگەنلەرگە ھومىيىپ قويدى.
مانا مۇشۇ كۈندىن باشلاپ بۇ ئۇياتچان قىزبىلەن پارتىداش بولدۇم ،ئىسمىنىڭ ئىپار ئىكەنلىكىنى ھاپلا-شاپلا سوراپ بىلىۋالدىم، ئەمما مىجەزىمىز قارمۇ-قارشى ئىدى ، بەزى چاغلاردا سەل ئىچىم پۇشۇپ ،
- ئىپارخان ( شۇنداق ئاتاتتىم) ،، گەپنىڭ ئاخرىنى دىگۈچە ، ئۇ قىز
- ئۈش، خەت يىزىۋاتىمەن ، مانا مۇشۇنداق پاراڭ خوش ياقمايدىغان بۇ قىزدىن كۆڭۈل «سۇ» ئىچمىگەچ ، دائىم باشقا پارتىلارغا بىرىپ ئولتۇرۋالاتتىم ، مەيلى قايسىلا ئورۇنغا بارماي ، شۇ جاينى كۈلكىگە ئايلاندۇرۇپ قوياتتىم ، بالىلارمۇ ئەتىراپىمغا ئولىشاتتى ، ۋاقىتنىڭ ئۆتىشى بىلەن ئىپار بىلەن ئاندا-مۇندا بولسىمۇ پاراڭ قىلىدىغان بولدۇم ، قېلىنلىق قىلىپ بولسىمۇ بۇ گەپكە پىششىق قىزنىڭ ئېغىزدىن سۆز ئالاتتىم .
- ئىپارخان ، مەردانىڭىز بارمۇ؟
-قايسى مەردان ئۇ؟
- ۋاي ھىلىقى ، سىزنى ئوردىدىن ئىلىپ قاچقانچۇ،
- جىم ئولتۇرىڭە ، نەدىكى گەپنى قىلماي،
ۋاقىتنىڭ ئۆتىشى بىلەن يىنىمدىكى بۇ قىز ماڭا باشقىچە بىلىندى ، ئۇ باشقا قىزلاردەك ، ئارمان مىيەگە كىلە ، دىمەيتتى ، مەن گەپ قىلسام گەپ قىلاتتى ، بولمىسا جىمجىت ، نىمىشقىكىن ئىپارنىڭ بۇ تارتىنىشلىرى مىنى ئۆزىگە تارتاتتى . مەندە بۇ قىزغا بولغان قىززىقىش تۇيغۇسى تىخىمۇ كۈچىيۋاتاتتى. كىچىدە ياتاقداشلار بىلەن ئانچە-مۇنچە گىپىنى قىلىپ قوياتتۇق ، سىنىپقا كىرىپلا ئىپارنىڭ بار يوقلىقىغا سەپ سالىدىغان بولوپ قالغان ئىدىم . ئەجىبا يۈرەك بىراۋلارغا « قۇل» بولۇشنى ئويلاۋاتقانمىدۇ؟


داۋامى بار.....

مۇئەللىم

داۋامى يوللاندى



نىگار :


شۇنداق قىلىپ بۇ خۇشچاقچاق بالا بىلەن ئاندا-مۇندا پاراڭلىشىپ قويغاننى ھىساپقا ئالمىغاندا يەنىلا تۇرمۇشۇم ئۆز قېلىپىدا ئۆتۈشكە باشلىدى،ئانامنى تولا سېغىناتتىم،دەم ئېلىش كۈنلىرى ئانام بىلەن يىراق يوللۇق تېلىفۇن قىلىپ كۆڭلۈمنى تەسكىن تاپقۇزساممۇ يەنىلا كۆپ ھاللاردا مېنى بىر خىل غېرىپلىق چۇلغايىتتى.ياتاقتىكى مەندىن باششقا قىزلارنىڭ ھەممىسى ئاللىبۇرۇن مەدىنىيلىشىپ «مودا»كىيىم-كېچەكلەر دۇنياسىغا شۇڭغۇپ بولۇشقان ئىدى.مەن ئۈگىنىش قىلىش بىلەنلا بولۇپ بۇنداق ئىشلارغا كۆڭۈل بۆلمىدىم دىسەم يالغان بولار مەنمۇ بىر قىز بالا بولغانلىقىم ئۈچۈن تۇرۇپ-تۇرۇپ يېڭى كىيىملەرنى كىيىپ ياسانغۇممۇ كېلىپ قالاتتى،بىراق شۇ خىياللار بىلەن پۇل قاپچۇقۇمنى ئېلىشىم بىلەنلا ئانامنىڭ مىسكىن چىرايى كۆز ئالدىمدا پەيدا بولۇپ ئىتتىك قولۇمنى تارتىۋالاتتىم،بارا-بارا بۇنداق ئاددىلىق تەبىئى ھالدا مېنى باشقىلارغا ئارىلىشىشتىنمۇ ئۆزىنى تارتىدىغان قىلىۋەتتى تەبىئى ھالەتتە دوسىتلىرىممۇ يوق ئىدى،بىراق يېنىمدا ئولتۇرۇدىغان ئارمانلا ماڭا باشقىچە مۇئامىلىدە يەنى مېنى تۆۋەن كۆرگەندەك قىلمايىتتى،ئۇ ئىشقىلىپ پۇرسەت بولسىلا مېنىڭدىن گەپ سورايىتتى،سورىغان سۇئاللىرىغا مەيلى جاۋاپ ئالسۇن ئالمىسۇن يەنىلا مەندىن گەپ كوچىلاپ باقاتتى.
_ئىپارخان.مەردانىڭىز بارمۇ؟
-قايسى مەردان؟
_سىزنى ئوردىدىن ئېلىپ قاچقانچۇ؟_ئۇنىڭ مۇشۇنداق چاقچاق ئارىلاشقان گەپلىرىلا كۆڭلۈمنى ئاۋۇندۇرۇپ تۇراتتى.شۇنداق بولسىمۇ مەن يەنىلا ئۆزۈمنىڭ ئىچ مىجەز قىياپىتىم بىلەن ئۇنىڭ چاقچاقلىرىغا چاقچاق بىلەن جاۋاپ قايتۇرۇشقا تامامەن ئامالسىز ئىدىم.
كۈنلەر شۇ تەرىقىدە ئۆتتى،مەنمۇ بارا-بارا ئۇنىڭ مىجەزىگە كۆنۈپمۇ قالدىم،ئۇ بىرەر سەۋەپلەر بىلەن سىنىپقا كىرمەي قالسا ئۇنىڭ سىنىپقا كىرىشىنى كۈتۈدىغان بولۇپ قالدىم.بىر كۈنى كەچلىك تەكراردا بېشىمنى كۆتۈرمەي خاتىرە يېزىۋاتاتتىم.پاققىدە قىلىپ بىر نىمە بېشىمغىلا تەگدى مەن نىمە ئىش ئىكەنلىگىنى بىلىپ بولغىچە «پاراققىدە»كۈلكە كۆتۈرۈلدى.مەن تېرىكىپ بېشىمنى كۆتۈرۈپ قارىسام ئارمان گۇناھكارلارچە يېنىمدا قىزىرىپ تۇرۇپتۇ.
_سىز؟_مەن گېپىمنى دىيەلمەي كۆزلىرىمگە لۆممىدە ياش ئالدىم.
_كەچۇرۇڭ ئىپار،مەن قەستەن قىلمىدىم،_ئۇ كۆزۈمدىكى ياشنى كۆرۈپ ھودۇقۇپ كەتتىمۇ ئىشقىلىپ دۇدۇقلاپ كەتتى.ئۇنىڭ بۇ گېپى بىلەن ئەسلىدىنلا نازۇك كۆڭلۈم راستىنلا ئازارغا ئۇچرىغاندەك بولۇپ ئىسەدەپ كەتتىم- دە،سىنىپتىن چىقىپ كەتتىم .ئۇ نىمە قىلىشىنى بىلمەي تۇرۇپلا قالدى.
تەكراردىن يېنىپ ياتاققا كىرگەن قىزلار تۇشمۇ-تۇشتىن مېنى ئەيىپلىشىپ كەتتى،ئۇلارنىڭ دىيىشىچە مەن خاتىرە يېزىۋاتقان شۇ پەيىتتە مېنىڭ ئالدىمدا ئولتۇرۇدىغان جۇرئەت ئۇنى تېرىكتۇرۇپ بىر گەپ قىلىپتىكەن ئۇ ئوينىشىپ خاتىرەنى ئۇنىڭغا قارىتىپ ئېتىشى بىلەن قانداق بولدىكىن ئۇ خاتىرە مېنىڭ بېشىمغا تېگىپ كېتىپتۇ،مەن چىقىپ كەتكەندىن كېيىن ئارمان بەكمۇ ئۇڭايسىز ئەھۋالدا قاپتۇ،ئۇ ياتاقداشلىرىمغا بۇنى ماڭا چۈشەندۇرۇپ قويۇشنى قايتا-قايتا جىكىلەپ كېتىپتۇ ھەم تەكراردىن قايىتقۇچە بىرمۇ ئېغىز گەپ قىلماي كۈلمەي بىسەرەمجان ئولتۇرۇپتەك.بۇ گەپلەرنى ئاڭلاپ نىمىشقىدۇر ئۆزۈمنىڭمۇ ئۆزۈمگە سەل ئاچچىقىم كەلدى.نىمىگە ئەمدى مەنمۇ نىمانچە تاۋى نازۇكلۇق قىلىپ كەتكەندىمەن؟ئۇمۇ ئەتتەي قىلمىدىم دەپ قىزىرىپ كەتكەن ئىدىغۇ؟رراستىنى ئېيىتسام ئۇنىڭ بۇنداق ئوڭايسىز ھالەتتە تۇرۇشىنى تۇنجى قېتىم كۆرۈشۈم ئىدى.شۇ كۈنى ئۇزۇنغىچە ئۇخلىيالمىدىم ھە دىسىلا ئۇنىڭ چىرايلىق كۆزلىرىنى يەرگە تىكىپ تۇرۇپ؛«مەن ئەتتەي قىلمىغان ئىدىم»دەپ تۇرۇشى كۆز ئالدىمغا كېلىۋالاتتى.ئۇھ،مەن نىمە بولدۇم؟خاتىرە ئاتقان ياكى مەن بولمىسام،يەنە ئۆزەمنى ئەيىپلەپ يۈرگىنىم نىمىسى؟؟
ئەتىسى سىنىپقا كىرىپ ئورنۇمغا كەلسەم ئۇ مەندىن بۇرۇن ئولتۇرۇپ بوپتۇ.مەن كېلىشىم بىلەنلا ئۇ ھىچ ئىش بولمىغاندەك ھەييارلىق بىلەن ئىگىلىپ بىر تازىم قىلدىدە
_مەرھەمەت،ئىپارخان مەلىكەم_دىدى.مەن ئۇنىڭ كۈلۈپ تۇرغان كۆزلىرىگە قاراشتىن ئۆزۈمنى قاچۇرۇپ مىيىغىمدا كۈلۈپ قويۇپ ئىچىگە كىرىپ ئولتۇردۇم،«مەلىكەم»دىگەن سۆزدىن يۈرىكىم «جىغغىدە»قىلىپ كەتتى .بېشىمنى كۆتۈرۈپ ئوتتۇرا رەت ئالدىنقى قاتاردا ئولتۇرۇدىغان زۇمرەتنىڭ رەشىك قاپلىغان كۆزلىرىدىن سۇغۇق ئۇچقۇنلارنى چاچرىتىپ قاراپ تۇرغانلىقىنى كۆرۈپ قالدىم.دەرىس ۋاقتىدا ئۇ كىچىككىنە بىر باغاقچىغا بىر نىمە يېزىپ ئالدىمغا سۈرۈپ قويدى،«ئىپار،مەندىن رەنجىدىڭىزمۇ؟»
مەن قېتىمغا ئالماسلىققا تىرىشقان بولساممۇ يەنىلا قەلىمىم ئۆزۈمگە بويسۇنماي ئۇنىڭغا جاۋاپ يازدىم «ھەئە»
«كەچۈرۈڭ،مەن قەتئى ئۇنداق بولىشىنى ئويلىمىغان ئىدىم،راسلا،مەن ناماقۇل بولاي»
«مەن ناماقۇل بولاي مەلىكەم،ئۇنىمىسىڭىز بىكار سىزنى ئوردىدىن ئېلىپ قاچمايمەن ھە؟»
ئۇنىڭ ئارقا-ئارقىدىن شېتىللىك قىلىپ يازغان باغاقچىلىرىدىن دەرىستىن كۆڭلۈم بۆلۈنۈپ كەتتى،ئاخىرقى باغاقچىسىدىكى خەتتىن كۈلكەم قىستاپ مىيىغىمدا كۈلۈمسىرىدىم.ئۇ يەنە بىر باغاقچە يېزىپ ئالدىمغا سۈرۈپ قويدى«ئىپار كۈلسىڭىز بەك چىرايلىق بولۇپ كېتىدىكەنسىز،كۈلۈپ يۈرۈڭە!»يۈزلىرىم قىزىرىپ ئالمان-تالمان ئۇ باغاقچىنى پۈكلەپ ئۇششاق قىلىپ يىرتىۋەتتىم ئىختىيارسىز يۈرىكىم سېلىپ ئۇنىڭغا قارىيالماي قالدىم....
شۇنداق قىلىپ مەن ئۇنىڭ شوخ مىجەزىگىمۇ كۆنۈپ قالدىم،ياتاققا كىرسەملا يەنە ئۇنىڭ گېپى .قىززىق،بۇرۇنقىدەك باشقا ئىشلار بىلەن مەشغۇل بولۇپ قىزلارنىڭ پاراڭلىرىغا ئارىلاشمىساممۇ ئەمما پۈتۈن زىھنىم بىلەن ئۇ توغرىلىق پاراڭلارنى تىڭشايدىغان قىزىقىدىغان بولۇپ قالغان ئىدىم .كەچلىرى ئۇخلاش ئالدىدا ئۇنىڭ بىر كۈنلۈك قىزىقارلىق گەپلىرىنى، شوخ قىلىقلىرىنى ئويلاپ ئۆزۈمچە مېيىغىمدا كۈلۈپ كېتىدىغان بولۇپ قالدىم،ماڭا نىمە بولۇۋاتىدۇ توۋا خۇدايىم،ئۇنىڭ ئۈستىگە ياتاقدىشىم زۈمرەت مېنى ئۇنى بۇنى گەپتە بانا قىلىپ چېقىۋالىدىغان بولۇپ قالدى. بۇنىڭدىن ئىچىم سىقىلسىمۇ يەنىلا كەم سۆزلىكىم بىلەن جىممىدە ئۆتكۈزۈۋىتەتتىم.پەمىمچە زۈمرەت ئارماننى ياخشى كۆرۈپ قالغاندەك قىلاتتى،ئۇ ياخشى كۆرسە كۆرۈۋەرمەمدۇ، مېنى گەپتە چېقىپ نىمە قىلىدۇ دەيمەن؟ئېغىزىمدا شۇنداق دىسەممۇ قەلبىمنىڭ چوڭقۇر يەرلىرىدە بىر خىل تۇيغۇ بىخ سۈرۈۋاتقاندەك قىلاتتى،بۇنىڭ قانداق تۇيغۇ ئىكەنلىگىنى بىلىشنى خالىمايىتتىم.
مانا ھەش-پەش دىگۈچە يېڭى يىلمۇ كېلىپ قالدى.ياتاقتىكى ھەممىسى يېڭى يىللىق كىيىملەرنى ئېلىشتى.مەنمۇ سىقىپ يىغىپ قويغان پۇلۇمنى ئېلىپ چىقىپ ئاددى بولسىمۇ يارىشىملىق بىر دانە پوپايكا بىلەن ئاستى چېچىلىپ تۇرۇدىغان چىرايلىق بىر يوپكا ،ئاياق سېتىۋالدىم،ياتاقتا ئادەم يوق ۋاقىتتا كىيىپمۇ باقتىم،ھەي قىز كۆڭلى دىگەن،يەنىلا قىز بولغىنىم ئۈچۈنمۇ شۇ كىيىمنى كىيگەندىكى ھالىتىم شۇنداق روھلۇق ئىدى.شۇ ھالەتتە ئادەتتىنمۇ چىرايلىق بولۇپ كەتكەندەك ھىس قىلىپ تۇيۇقسىز ئۇنىڭ مېنى شۇ ھالىتىمدە كۆرۈشىنى خالاپمۇ قالدىم.


داۋامى بار.........

مۇئەللىم

داۋامى يوللاندى



ئاشكار:


يۈرىكىمدە يالقۇنجاۋاتقان بۇ ئوت ئەمدى مىنى قىيناشقا باشلىدى . بولوپمۇ ئالدىنقى كۈنى يۈز بەرگەن ئانچىكى خاتالىق مىنى ئاۋال ئەندىشىگە سېلىپ قويدى. ئاندىن ئىپارغا يېقىنلىشىشىمغا پۇرسەت يارتىپ بەردى.
ئالدىنقى كۈنى كەچلىك تەكراردا مۇزاكىرە قىلىش ماڭا قەتتىلا خوش ياقمىدى، سىنىپتا يىقىن ئۆتىدىغان دوستوم ئەرپاتنىڭ يېنىغا بېرىپ مۇڭدىشىپ ئولتۇراتتىم، ئىپار بولسا ئۆزىنىڭ ئېشى بىلەن مەشخۇل ئىدى ، بىر چاغدا مىنىڭ پارتامنىڭ ئالدىدا ئولتۇردىغان جۈرئەت ماڭا قاراپ شەرەت قىلدى ،
- ئارمان ، ،، ئۇ ئسىمىمنى چاقىرغاچ ماڭا ئىپارنى كۆرسىتەتتى ، ئۇ بۇ قىلىقنى بىرنەچچە رەت قايتىلىدى، ئىچىمدە : ‹‹ھەجەپ ئىچىمنى پۇشۇردى ماۋۇ لەقۋا ›› دەپ تۇرسام ماڭا بىر كىتابنى سۇنۇپ تۇرۇپ
- ئىچىدە خەت با ، ئاداش، ئوقۇپ باقە ، دەپ پىچىرلىدى ،
خەتنى ئوقۇپ قان-تومۇرلىرىم كۆپۆپ كەتتى ، مەزمۇنى مۇنداق ئىدى،« ئارمان، ئىپارخانىڭلارنى مەن قولغا كەلتۇرەيمىكىن، ئاداش بولغاندىكىن ئۆتۈنىۋەتمەمسەن،» باياتىن ياقى ئىچىمنى پۇشۇرۇپ قىلغان قىلىقلىرىغا بۇ خەت قوشۇلۇپ ئۆزۈممۇ بىلمىگەن ھالدا كىتابنى ئۇنىڭغا قارىتىپ ئاتتىم. ئەمما مەن ئاتقان كىتاب جۈرئەتكە ئەمەس بەلكى ئىپارغا تەگدى ، تەككەندىمۇ خىلىلا قاتتىق تەگدى ، ئىپار بېشىنى تۇتۇپلا قالدى ، ئەتىراپتىكى بالىلار بولسا بۇ « قىززىق» ئىشتىن كۈلىشىۋاتاتتى ، ئىشنىڭ چاتاقلىقىنى پەملەپ ئىتتىك بېرىپ ئىپارنىڭ يىنىدا ئۆرە تۇردۇم، بىر چاغدا ئىپار بېشىنى كۆتۈرۈپ :
- سىز ،- دەپلا توختاپ قالدى. مىنىڭ- كەچۇرۇڭ ، قەستەن قىلمىدىم ،- دىگەن سۆزلىرىمگىمۇ پىسەنىت قىلماي ئورۇندىن تۇرۇپلا سىنىپتىن چىقىپ كەتتى.
ئىپارنىڭ سىنىپ ئىشىكىنى «گۈپ» قىلىپ يېپىشى بىلەن يۈرىكىم جىغغىدە قىلىپ قالدى ، بىرخىل ئەندىشە ئىچىدە تۇرۇپ قالدىم ، ئۇنىڭ كەينىدىن چىققىم بار ئىدى ، ئەمما بۇ ئۇقۇشماسلىقنىڭ تىخىمۇ چوڭىيىپ كەتمەسلىكى ئۈچۈن چىقمىدىم ، ھەم ئىپار بىلەن بىر ياتاقتا ياتىدىغان ئادىلەنىڭ يىنىغا بېرىپ بايا بولغان ئەھۋاللارنى ( خەت مەزمۇنىدىن باشقا) تەپسىلى سۆزلەپ بەردىم ، ھەم ئىپارغا چۈشەندۈرۈپ قويىشىنى ئۆتۈندۈم. ياتاققا قايتىپمۇ روھى چىقىپ كەتكەن ئادەمدەك يۈردۈم ، ياتاقداشلىرىمنىڭ قىلغان چاقچاقلىرىغىمۇ جاۋاپ قايتۇرمىدىم ، كارۋىتىمغا چىقىپ ئاللىقانداقتۇر خىياللار بىلەن ئۇيقۇغا كىتىپتىمەن .
ئەتىسى سىنىپقا چىقسام ئىپار تىخى كەلمەپتىكەن ، مەن ئادىلەنىڭ يېنىغا بېرىپ،
- ئىپارغا چۈشەندۈرۈپ قويدىڭىزمۇ؟ دەپ سورىدىم.
- شۇنداق ، ئارمان تاپشۇرغان ۋەزىپىنى قانداقمۇ ئورۇندىماي قالارمەن،- ئۇ كۈلۈپ قويدى،
ھەرھالدا يۈرىكىم ئازىراق بولسىمۇ جايىغا چۈشۈپ قالدى ، بىر ھازادىن كىيىن ئىپار كىرىپ كەلدى. ئۇنىڭ ماڭا قارايدىغان ھالى يوق ،‹‹ ئىپارنىڭ ئاچچىقى تىخى يانمىغان ئوخشايدۇ ›› دەپ پەملىدىمدە ، ئۇ يېنىمغا كىلىشىگە
- مەرھەمەت ، ئىپارخان مەلىكەم ،- دەپ خان ۋەزىرلىردەك ئىگىلدىم . ئىپار بولسا مىيىقىدا كۈلۈپ قويۇپ جايىدا ئولتۇردى. ئەمما ماڭا يەنىلا گەپ قىلمىدى. مەن بىردەم ئۇيانغا بىردەم بۇيانغا قاراپ ئولتۇراتتىم ، ئىپار بولسا بېشىنى كۆتۈرمەي بىر نەرسىلەرنى يېزىۋاتاتتى ، بېشىمنى سوزۇپ قاراپ قويسام ، مەخپى خەت يېزىۋاتقاندەك بىلەكلىرى بىلەن توسىۋالاتتى . شۇ ھامان كاللامغا بىر خىيال كەلدى ، بۇ بىز ساۋاقداشلارنىڭ ئەڭ ئەپلىك ئالاقىلىشىش ئۇسۇلىمىز -باغاقچە يېزىش ئىدى، قېلىنلىق قىلىپ يۈرۈپ باغاقچىلارنى توختىماي يازدىم ، ئۇ ئاخىرى كۈلدى ، ھەم قىسقىلا قىلىپ ،
- سىزنى كەچۇردۇم،- دەپ خەت قايتۇردى .
مانا كۈنلەر ئۆز تەرىقىسىدە ئۆتىۋەردى، ئىپار بەزى چاغدا مىنىڭ قىلغان ئانچىكى سۆزلىرىمگىمۇ كۈلۈپ كىتەتتى ، مىنىڭمۇ ئۆز ئورنۇمنى تاشلاپ باشقا بالىلارنىڭ يېنىغا بېرىپ ئولتۇرىشىمنىڭ ھاجىتى قالمىغان ئىدى . باشقىلار يېنىغا چاقىرسىمۇ بارمايدىغانلا بولدۇم . ئىپارنىڭ نازلىق كۈلۈشلىرى ، چاچلىرىنى ئوڭشاپ قويۇشلىرى ، ئىشقىلىپ ھەربىر ھەركىتى مىنى ئۆزىگە رام قىلاتتى . يەنە بىر تەرىپى بولسا ، بۇ قىز باشقا قىزلاردەك ئايدا بىر كىيىم كەيمەيتتى ، شۇنچىلىق ئاددى-ساددا ، شۇنچىلىق رەتلىك يۈرەتتى ، مەنمۇ ئوتتۇراھال ئائىلىنىڭ پەرزەنتى بولغاچقا ئىپارنىڭ بۇ جەھەتتىكى ئارتۇقچىلىقى مىنى سۆيۈندۈرەتتى.
مانا يىڭى يىلغا ئاز قالدى ، بالىلار بىلەن ئىچەكىشىپ كەتكەن ئىدۇق ، بىز مەسلىھەتلىشىپ يىڭى يىلدا بىرەر يەرگە بېرىپ ئويناپ كەلمەكچى بولدۇق. بۇ كۈنمۇ يىتىپ كەلدى ، مەن ياتاقداشلار بىلەن چىرايلىق كىيىنىپ ، ياتاقتىكى دىرىزىگە چاپلاپ قويغان كىچىك ئەينەكنى تالىشىپ يۈرۈپ تەييار بولدۇق ، كۈلكە-چاقچاق بىلەن ياتاقتىن چۈشۈپ مەكتەپ دەرۋازىسى ئالدىغا كەلدۇق ، قارىساق سىنىپتا كۆزگە ئانچە چېلىقمايدىغان قىزلار چىرايلىق كىيملەر ، بىرنىمە بىرنىمە چاچلار بىلەن تونۇغۇسىز بولوپ كىتىپتۇ ، بالىلار بىلەن ئۇلارغا يىقىن قالغاندا دىيشۋالغاندەكلا بىز بىر نەچچىمىز تەڭلا توۋلاشتۇق،
- ۋويييۇ ، ماۋۇ بىزنىڭ قىزلارما؟
قىزلار بىر-بىرىگە ھىجارىشىپ قاراپ قويۇشتى ، ئەمما مەن شۇنچە قاراپمۇ بۇلارنىڭ ئارسىدا ئىپارنى تاپالماي قالدىم ،
- بالىلار تولۇق يىغىلدىمۇ ؟ -ئارىدىن ئەرپات ئۈنلۈك ۋاقىردى ،
- بىز كەلدۇق .- مەكتەپ تەرەپتىن بىر نەچچە قىز يۈگۈرۈپ كىلىۋاتاتتى ، ئۇلار يىقىن كەلگەندە كۆزۈمگە ئىشەنمەيلا قالدىم . ئىپارنىڭ ياراشتۇرۇپ كىيگەن كىيىمى ، قويۇپ بەرگەن چىچى ، مەن خۇددى بىر پەرىشتىنى ئۇچىراتقاندەك ھەيرانلىق ئىچىدە قالدىم .
- ماڭامدۇق ،- بالىلار ،- ئارمان ھەي ئارمان ، بولە ،- جۈرئەتنىڭ ئاۋازىنى ئاڭلىمىغان بولسام ئىپارغا يەنە قانچىلىك تىكىلىپ تۇراتتىمكىن ، مانا ھەرقايسى يۇتلاردىن كەلگەن بالىلار ئەمدى بىر ئائىلە كىشلىرىدەك كىتىپ بارىمىز ، كۈلكە-چاقچاقلار ، ئىككى-ئىككىدىن بولوپ مىڭىشىشلار ، ،،،، شۇنداق قىلىپ بىز تۆت  سائەتلىك ئىجارىغا ئالغان بىز موزىكا زالىغا كىردۇق ، ئوغوللار بىر چەتتە قىزلار بىر چەتتە بولوپ بۇ 40 نەچچە بالا ئىككىگە بۆلۈندۇق، موزىكا قويۇلۋاتاتتى ، ئاۋال ھەممىمىزدە يىتىرقاش غالىپ ئىدى ، بارا-بارا بالىلار تانسىغا چۈشتى ، مىنىڭ ئەس-خىيالىم ئىپاردا ئىدى ، ئىپار بولسا يەنە شۇ يەر تىگىدىن تانسا ئويناۋاتقانلارغا قارايتتى . قانچىلىك ۋاقىت ئۆتتىكىن مەن ئولتۇرىۋىرىپ زىرىكتىم ، قويۇپ بىرەر قىزنى تانسىغا تارتاي دىسەم ، ئىپارغا باشقىچە تەسىر بىرىپ قويۇشتىن ئەنسىرەتتىم . بىر چاغدا ئاغىنەم ئەرپات كىلىپ قۇلىقىمغا پىچىرلىدى،
- ئاداش ، غۇلجىلىق بالا ئولتۇرۋالسا سەت تۇرىدىكەن ، بىرىپ ئىپارنى تاتە، بىز تاتساق چوقۇم ئۇنىمايدۇ ،
- ماڭە ۋاي ، شۇنداق ئىگىلپ قولۇمنى سۇنسام ، كەينىگە قاراپ تۇرىۋالسا ، ئۆلمەمدىمەن ،- بۇ گەپنى دەپ بولوپ ئويلۇنۇپ قالدىم . يەنە بىر قېلىنلىق قىلاي ، مۇشۇ ۋاقىتتا شۇنداق لەرزان مۇزىكا چىقىپ قالدى . ئۆزۈمنى تۈزەشتۈرۈپ قىزلار ئولتۇرغان جوزا تەرەپكە ماڭدىم . قىزلار ماڭا قارىشىۋاتاتتى، بەلكىم قايسىمىزنى تارتا دەپ ئويلىشىۋاتسا كىرەك ، ئۇدۇل ئىپارنىڭ ئالدىغا بېرىپ ئۇنى تانسىغا تارتتىم ، ئۇھ ، مەن ئۆلمىدىم ، ئىپار ماڭا مىيىقىدا كۈلۈپ قويۇپ ئورۇندىن تۇردى ، ئوغۇللار جوزىسىدىن بىر نەچچەيلەن ئىسقىرتىپ قويدى ،
مانا ، قۇلاق تۈۋىمدا مۇزىكا ئاۋازى ، قولۇمدا ئىپارنىڭ نازۇك قوللىرى ، ئۇنىڭ چاچ پۇرىقى شۇنداق مىزىلىك پۇرايتتى ، ئىختىيارسىز ئۇنىڭ قوللىرىنى تىخىمۇ مەھكەم تۇتتۇم ، ھەم بېشىمنى ئىگىپ ئۇنىڭ قۇلىقىغا ئاستاغىنە،
- سىز ئىپارخانمۇ ؟ ،- ئۇ يەنە بۇرۇنقىدەك كۈلۈپ قويدى ، مەن بولسام يەنە دىدىم.
-مەن مەردانىڭىز بولاي ،- بۇ قىتىم ئۇ كۈلمىدى ، جىمىپ كەتتى ، ھەم ماڭا -باشقا بالىلارغا قاراڭە،- دىگەندەك شەرەت قىلدى ، قارىسام پۈتۈن مەيداندا پەقەت ئىپار ئىككىمىز قاپتۇق ، ئىپارغا قارىسام ئۇنىڭ چۈشۈپ كەتكۈسى باردەك قىلاتتى ، ئەمما مەن ئۇنىڭ قوللىرىنى تىخىمۇ چىڭ تۇتتۇم .
- ئويناۋىرىمىز ، بۇ يەردە پەقەت ئىككىمىزلا بار دەپ ئويلاڭ ،
- ھىم ، -ئىپار يەرگە قاراپ بېشىنى كۆتۈرمەيتتى ، ئەمما مەن بىر ئىغىز سۆز بىلەن ئۇنى ھاڭ-تاڭ قالدۇردۇم .
- ئىپار ، بىلەمسىز ، مەن سىزنى ياخشى كۆرىمەن ،- سۆزۈمنى ئاڭلىغان ئىپار چۆچۈپ كەتكەن كىيىكتەك ماڭا قاراپلا قالدى . مەن يەنە تەكرارلىدىم
-مەن سىزنى ياخشى كۆرىمەن ...
مۇشۇ چاغدا موزىكا تۈگەپ قالدى ،ئۇنىڭ نازۇك قوللىرىنى قىيمىغان ھالدا قويۇپ بەردىم. بالىلار چاۋاكلىرى بىلەن بىزنى مەيداندىن ئۆز ئورونلىرىمىزغا قايتۇردى ، جايىمغا كىلىپ ئولتۇرۇپ ئىپارغا قارىدىم ، ئۇمۇ ماڭا قاراۋىتىپتىكەن . مانا كۆزلىرىمىز ئەمدى رەسمى ئۇچىراشقان ئىدى ، ئەمما ئۇ كۆزىنى قاچۇردى ، مىنى يەنە ئەندىشە قاپلىدى . ئىپارنىڭ سۆيگۈمنى قۇبۇل قىلماسلىقىدىن ، پەرۋاسىز قارىشىدىن ، ھەتتاكى بۇندىن كىيىن مەن بىلەن پاراڭ قىلماسلىقىدىن ئەنسىرەتتىم.


داۋامى بار.....

مېھرىيە

ۋاختىم چىققاندا ئوقاي دېدىم ئەپسۇسلىنىپ ئولتۇرۇپ . ياخشى چىققان ئەسەردەك قىلىدۇ . ئاۋۇ ئىنكاسلاردىن ئۆزەممۇ خىجىل جۇما .

مۇئەللىم

داۋامى يوللاندى


نىگار:



شۇ كۈندىكى تانسىدا مەن ئۇنىڭ بىلەن ئارقا-ئارقىدىن بىر نەچچە قول تانسا ئوينىدىم،قىززىق ئىش،قىزلار قانچىكى ئۇنىڭغا ئامراق بولسا سىنىپىمىزدىكى ئوغۇللارمۇ مەندەك كەمسۆز قىزلارنى ياخشى كۆرسە كېرەك،كېيىن ساز باشلىنىشى بىلەنلا ماڭا قاراپ ئالدىراش كېلىۋاتقان(بۇ ئۆزۈمنىڭ خىيالى)ئارماننىڭ ئالدىدا مېنى تانسىغا تارتىۋالاتتى،مەن خۇددى گۇناھ مەندىدەك ئارمانغا ئوڭايسىز ھالەتتە قاراپ قوياتتىم،ئۇنىڭ كۆزلىرىدىنمۇ قىزغىنىشقا ئوخشاش ھىسسىياتنىڭ شولىسىنى كۆرگەندە بولسا ئىچىمدىن بىر خىل شاتلىق ئۇرغۇپ چىقاتتى.توۋا،مەن نىمە بولدۇم،ئەجىبا بۇ سۆزمەن يىگىتنى ياخشى كۆرۈپ قالغاندىمەنمۇ؟؟ئۇنىڭ قۇلىقىمغا پىچىرلاپ دىگۈدەك دىگەن گەپلىرى راسمىدۇ؟ئۇنىڭ ئەتراپىدا پەرۋانە بولۇۋاتقان شۇنچە قىزلار تۇرسا ئۇ مەندەك بىر جىم-جىتلا يۈرىدىغان ئاددى بىر قىزنى ياخشى كۆرۈپ قالغاندىمۇ؟ياق،ياق،ئۇ دائىم چاقچاق قىلىشقا ئامراق چوقۇم بۇ چاقچاق.
ئاشۇ كۈندىكى تانسىدىن كېيىن مەن باشقىچىلا بىر ئادەمگە ئايلىنىپ قالدىم،بىر نەچچە كۈنگىچە بىز تۈزۈكرەكمۇ پاراڭلاشمىدۇق،نىمە ئۈچۈنكىن ئارماننىڭ بۇرۇنقى پاراڭلىرى ئازلاپ كۈلكىلىرىمۇ يوق ھىسابىدىلا بولۇپ قالدى.بەزىدە ئولتۇرغان ئورنىدا مىدىرلىماي سائەتلەپ خىيال سۈرەتتى.ئۇنىڭغا قارىغاندا مەن خېلىگەپ قىلىدىغان بولۇپ سۆزمەنلىشىپ قالغان بولساممۇ، بىراق ئۇ بار يەردە يەنىلا گېپىمنى تاپالماي تېنەيىتتىم.كۈنلەر شۇ تەرىقىدە ئۆتۈپ كەتتى مانا قىشلىق تەتىل ۋاقتىمۇ بولدى.بۇگۈن يۇرۇتقا قايتىش ئۈچۈن بىر يۇرتلۇقلار بولىغان ئابتۇبۇس بىلەن قايىتماقچى بولۇپ نەرسە-كېرەكلىرىمنى ئېلىپ چۈشىۋاتاتتىم ياتاق دەرۋازىسى ئالدىدىلا ئۇنىڭغا ئۇچراپ قالدىم،
_قايتامسىز؟
مەن‹‹ ھەئە ››دىگەن مەنىدە بېشىمنى لىڭشىتتىم .ئۇ شۇنداق بىر غەمكىن ھالەتتە بىر ئۇھ تارتىۋەتكەندىن كېيىن :
_مەنمۇ قايىتماقچى ئىدىم،سىلەرنىڭ يۇرتلىقڭلار كۆتىرە ئالغان ئابتۇبۇس مەكتەپكىلا كېلىدىكەن ھە؟مەن مۇشۇ يەردە خوشلىشاي،خوش ئامان بولۇڭ!_دەپ قولۇمغا بىر كونۋىرىتنى تۇتقۇزۇپ قويدىدە،ئارقىغا بۇرۇلۇپ ئىتتىك قەدەملەر بىلەن كېتىپ قالدى.
مەن ئابتۇبۇسقا چىقىپ قوزغالغاندىن كېيىنلا چەكسىز قىزىقىش ۋە ئىنتىزارلىق بىلەن كونۋىرىتنى ئاچتىم،خەت قىسقا قىلىپ يېزىلغان ئىدى«قەدىرلىك ئىپار،ئۇزۇن ئويلىنىشلار ئارقىلىق سىزگە خەت يېزىشنى مۇۋاپىق كۆردۈم،نىمە بولدۇمكىن شۇنچە سۆزمەن كۆپ گەپ قىلىدىغان ئارمان ئەمدى سىزگە بۇ گەپلەرنى ئۇدۇل قىلالماي خەت ئارقىلىق ئىزھار قىلىدىغان بولدى.ئىپار ،بىلەمسىز مەن سىزنى ياخشى كۆرۈمەن،بۇ مېنىڭ چىن سۆزۈم،ئۆزۈم شوخ بولساممۇ بىراق مۇشۇ كەمگىچە قىزلارغا بۇنداق ھىسسىياتتا بولغىنىمنى بىلمەيمەن،نىمە ئۈچۈنكىن سىزدىكى ھەددىدىن ئارتۇق تارتىنچاق،جىمغۇر مىجەز دەسلەپتە ماڭا ياقمىغان ئىدى،بىراق ۋاقىتنىڭ ئۆتۈشى بىلەن بىلمىدىم سىزنىڭ ساددا ئاشۇ مەسۇم تۇرقىڭىز مېنى مەھلىيا قىلىۋالدى سىزگە ئاشىق بولۇپ قالدىم،مەن باشقىلاردەك سىزنى ئارتۇقچە تەرىپلەپ ئۇچۇرۇپمۇ ئولتۇرمايمەن ،يېڭى يىل كۈنى زور غەيرەت بىلەن سىزگە قەلبىيمنى ئاشكارىلىغان ئىدىم،بىراق سىزدىن شۇ كەمگىچە جاۋاپ كۈتۈپ جاۋاپ ئالالمىدىم.ئىپار.خالىسىڭىز سىزمۇ مېنى ياخشى كۆرسىڭىز قىشلىق تەتىلدىن كەلگەندە ماڭا جاۋاپ سۈپىتىدە قوشماق مېغىز ئالغاچ كېلىڭ،خالىمىسىڭىز ئۈن-تىنسىز تۇرۇۋىلىڭ بولامدۇ؟مەن سىزنىڭ «ياق»دىگەن ئاۋازىڭىزنى ئاڭلاشنى مەڭگۈ خالىمايمەن.
سىزنى مەڭگۈلۈك سۆيۈپ؛ئارمان»
خەتنى قانچە قېتىملاپ ئوقۇپ چىققىنىمنى بىلمەيمەن.ئىچىمدىن ئۇرغۇپ چىققان بىر خىل خوشاللىق بىلەن ئاپتۇبۇسنى ئاپتۇبۇس دىمەي پىرقىراپ ئۇسسۇل ئويناپ كەتكۇم كەلدى،ھەي بىراق ..مەن قانداقمۇ ئۇنىڭغا لايىق كېلەي؟؟
ئانام بىلەن كۆڭۈللۈك ئۆتكەن قىشلىق تەتىل ۋاقتىم توشۇپ مەكتەپكە قاراپ يول ئالدىم،مەكتەپنى ئوچۇقىنى ئېيىتقىنىمدا ئۇنى شۇنچىلىك سېغىنغان ئىدىم،تەتىلدە ئانامنىڭ قېشىدا گەپلىرىمىز تۈگىمەي كۈنلەر ئۆتكەن بولسىمۇ بىراق ھەر كۈنى چىدىغۇسىز بىر تەشنالىق مېنى قىينايىتتى،ئۇنىڭ كۈلۈپ:«ئىپارخان،مەلىكەم»دىيىشلىرى،شوخلۇق قىلىپ چېچىمنى تارتىشلىرى،دەرىس ۋاقىتلىرىدا خىيالىمنى بۆلۈپ ماڭا كىچىك باغاقچە يېزىشلىرى ھەر ۋاقىت كۆز ئالدىمدا زاھىر بولۇپ مېنىڭ ئۇنى شۇنچىلىك بىر ئوتتەك ھىسسىيات بىلەن ياخشى كۆرۈپ قالغىنىمنى تەن ئالدۇراتتى.
مەكتەپكە كېلىپ نەرسە-كېرەكلىرىمنى بېسىقتۇرۇپ بولۇپ تۆۋەنگە چۈشۈشۈمگە ئۇنىڭغا دوقۇرىشىپ قالدىم.پۇتلىرىم ئىختىيارىمغا بويسۇنماي قەدەملىرىم كالۋالىشىپ كەتتى،ئۇنى شۇنچە سېغىنغان،ھەر ۋاقىت خىيالىمدىن كۆتۈرۈلمىگەن بولساممۇ بىراق تارتىنچاقلىق بىلەن يۈگۈرۈپ بېرىپ ئۇنىڭدىن ئەھۋال سورىيالمىدىم،بىر نەچچە قىز-يىگىت ساۋاقداشلىرىمىز بىللە چىقىپ تاماق يەپ كېلىدىغان بولدۇق،تاماق ۋاقتىدا بولسۇن بىللە ماڭغاندا بولسۇن مەن ئۇنىڭغا قارىمىغان بولساممۇ ئۇنىڭ ھامان ماڭا كۆز ئۈزمەي قاراۋاتقانلىغىنى سېزىپ تۇراتتىم تاماق يەپ بولۇپ قايتىشىمىزدا ئۇنىڭ يېقىن ئاغىنىسى ئەرپات نىمىلەرنىدۇر دەپ باشقىلارنى ئىلدام ئېلىپ كېتىپ ئىككىمىز يالغۇز قالدۇق.
_مەن دىگەن ئامانەتنى ئېلىپ كەلدىڭىزمۇ يا؟
ئۇ ئارىدىكى جىم-جىتلىقنى بۆلۈپ سورىدى .مەن ئوڭايسىز بىر كەيپىياتتا قىزىرىپ تۇرۇپ يانچۇقۇمغا سېلىۋالغان قوشماق مېغىز تۈگۈلگەن تۈگۈنچەكنى قولىغا تۇتقۇزۇپ قويۇپ كېتىپ قالماقچى بولۇپ قەدىمىمنى يۆتكىدىم.توك سوققاندەك بىر سېزىم بىلەن ئۇ ئىتتىك قولۇمنى تۇتۇۋالدى.كۆزلىرى ھاياجان ۋە خوشاللىقتىن نۇرلىنىپ كەتكەن ئىدى:
_بۇ،بۇ راسمۇ،ئىپار؟مەن چۈش كۆرۈۋاتمىغاندىمەن ھە؟
مەن قىزىرىپ كەتكەن يۈزلىرىمنى ئۇنىڭدىن قاچۇرغىنىمچە بېشىمنى لىڭشىتتىم.
_ئاھ رەھمەت مەلىكەم،سىز مېنى بۇ دۇنيادىكى ئەڭ بەخىتلىك ئادەمگە ئايلاندۇردىڭىز.رەھمەت سىزگە _ئۇ ئورنىدا بىر نەچچىنى پىرقىرىۋەتكەندىن كېيىن ئالدىمدا روبىرۇ تۇردى؛
_مېنى بەك خۇش قىلىۋەتتىڭىز،سىزنى ئۆمۈر بويى قەدىرلەيمەن،ياخشى كۆرىمەن،ماڭا ئىشىنىڭ،ھەر قانچە ئىش يۈز بەرسىمۇ سىزنى ھەرگىز نائۈمۈت قالدۇرمايمەن.كېلىڭ بۇ قوشماق مېغىزلارنى ئىككىمىز تەڭ يەيلى!



داۋامى بار.....

مۇئەللىم

داۋامى يوللاندى


ئاشكار:



تۇنجى قىتىم ئىپارنىڭ قولىنى تۇتتۇم ، تۇنجى قىتىم ئۇنىڭ خۇشبوي ھىدىنى پۇرىدىم ، يەنە تۇنجى قىتىم ئىپارغا سۆيگۈ ھەققىدە ئېغىز ئاچتىم ، ئاشۇ بەش مىنۇتلۇق موزىكا ماڭا بىر كۆڭۈل ئىزھار قىلىش سورىنى ھازىرلاپ بەردى ، ئەمما شۇنىڭ بىلەن يېنىمدا ئولتۇردىغان بۇ قىز بىلەن تۇنجى قىتىم كۈن-كۈنلەپ گەپ قىلىشمىدۇق، تۇنجى قىتىم شوقلۇقۇمنى يۇقاتتىم ، سىنىپتىكى بالىلارنىڭ ئاۋازى ، كۈلكە-چاقچاقلار ماڭا مەنىسىز تۇيۇلدىغان بولوپ قالدى. ئىپار مەندىن رەسمىيلا يىتىرقاپ قالغان ئىدى . مەن بولسام سەل بالدۇرلۇق قىلغىنىمدىن ئەپسۇسلىنىپ كۈنلىرىمنى تۈگىمەس خىياللار بىلەن ئۆتكۈزىۋاتاتتىم. ھەش-پەش دىگۈچە مەۋسۇم ئاخىرى بولوپ قالدى. ئىپارنىڭ ئەتە يۇرتىغا قايتىدىغانلىقىنى بىلگەچكە بۈگۈن كىچىدە قىسقىلا قىلىپ بىر پارچە خەت يازدىم.
ئەتتىگەن تۇرۇپ نەرسە-كىرەكلىرىمنى يېغىشتۇرغاچ دىرىزىدىن مەيدانغا قاراپ-قاراپ قوياتتىم . ئىپارنىڭ خۇددى شەيتانلاردەك غىپلا قىلىپ كىتىپ قىلىشىدىن ئەنسىرەتتىم . ياتاقتا ساقلاشنى راۋا كۆرمەي پەسكە چۈشتۈم ،ھەم قىزلار ياتاق رايۇنىنىڭ دەرۋازىسى ئالدىدا ساقلاپ تۇردۇم . ئىپار بىرھازادىن كىيىن چىقىپ كەلدى . ئارتۇق گەپ قىلمايلا خەتنى ئىپارغا تۇتقۇزۇپ قويۇپ كەينىمگە ياندىم.
بۇرۇن تەتىل دىسە شۇنداق خوش بولوپ كىتەتتىم مانا ئەمدى يىنىمدا ئولتۇردىغان ھىلىقى قىز بولمىغاچ بۇ تەتىلنى ئاران توشقۇزۇپ تۆت كۆزۈم بىلەن كۈتكەن مەكتەپكە ، ياق ئىپارنىڭ يىنىغا ماڭدىم . مەكتەپ شۇ پىتى تۇرۇپتۇ ، ياتاق بىنالىرىمۇ جايىدا ، مەن نەرسە-كىرەكلىرىمنى ئورۇنلاشتۇرۇپ قويۇپلا ، ئۇچىرغان ساۋاقداشلاردىن ئىپارنىڭ كەلگەن كەلمىگەنلىكىنى سوراپ يۈردۇم . مۇشۇنداق سوراپ يۈرۈپ ئاغىنەم ئەرپات يەنە بىر نەچچە ساۋاقداشلارنىڭ مەكتەپ دەرۋازىسى ئالدىدا تۇرغانلىقىنى كۆرۈپ ئۇلارنىڭ يېنىغا باردىم . قىزغىن كۆرۈشۈشلەردىن كىيىن ، ئەرپات
- ھە ، نىمە دىمەكچى بولغىنىڭنى بىلىمەن ، ئەنە قارا ،ئۆزىمۇ كەلدى ،
ئۇ ماڭا مەكتەپ ئىچىدىن چىقىۋاتقان ئىپارنى كۆرسەتتى ، يۈرىكىم يەنە گۈپەلدەشكە باشلىدى ، بىر خوشال بولسام بىر ئەندىشەم بار ئىدى ، ئىختىيارسىز ئۇنىڭ قولىغا قاراتتىم ، قوشماق مېغىز ، قوشماق مېغىز ....... ئۇنىڭ يانچۇقىدىن بىرەر نەرسە ئىلىپلا ماڭا تۇتقۇزىشنى شۇنداق ئارزۇ قىلاتتىم .ئەمما ئىپار بىز بىلەن ئاددىيلا سالاملاشتى ، كىتىپ بارىمىز ، كۆزۈم ئىختىيارسىز ئىپارغا باقاتتى . ئەمما ئۇ پەرۋاسىز كىتىپ باراتتى ، بۇ بىر نەچچەيلەن تاماقلىنىپ قايتىدىغان ۋاقىتتا ئەرپات ، باشقىلارنى ئىلىپ
- ئازىراق ئىشىمىز بار ، سىلەر قايتىۋىرىڭلا ، دەپلا ئىپار ئىككىمىزنى يالغۇز قالدۇرۇپ قويدى ، ھەم ئىپارغا بىلىندۈرمەي ماڭا كۆزىنى قىسىپ قويدى.
مانا كىتىپ بارىمىز ، يا مەن گەپ قىلمىدىم ، يا ئىپار ، بىز خۇددى ناتونۇش كىشلەردەك ماڭماقتىمىز ، مەكتەپ قورۇسىغا كەلگەندە مەن بۇجىمجىتلىقنى بۇزدۇم.
- مەن دىگەن ئامانەتنى ئېلىپ كەلدىڭىزمۇ؟ ، ئىپار ماڭا ئارتۇقچە گەپ قىلماي ئاشۇ تۈگۈنچەكنى تۇتقۇزغان چاغدا قانچىلىك خوشال بولغىنىمنى ئىپادىلەشكە ئاجىزلىق قىلىمەن . ئېغىز-ئېغىزىمغا تەگمەي سۆزلەپ كەتكىنىم ئىسىمدە. ئەنە شۇ كۈندىن باشلاپ ئىپار بىلەن سۆيگۈ ئاتلىق بۇ مۇقەددەس نامغا قەدەم باستۇق. قىسقىسى مۇھەببەت بېغىغا يىڭى بىر جۇپ ئاشىق-مەشۇق قېتىلدى.
بىزنىڭ مۇھەببەتلىشىش ئۇسۇلىمىز باشقىلارغا قەتتىيلا ئوخشىمايتتى . سىنىپتا ساۋاقداشتەك ئۆتەتتۇق ، كىچە-كىچە تىلفۇنلىشىپ پاراڭلىشىدىغان ئىشلارمۇ يوق ئىدى ، بەزى دەم ئېلىش كۈنلىرى ئۇيەر بۇيەرنى پىقىراپ يۈرگىنىمىزنى بىرەرسى كۆرۈپ قالمىسىلا بىزنى ھىچكىم بۇ ئىككىسى ئارلىشىۋاتىدۇ ، دەپ ئويلىمايتتى ، ( سىنىپتىكىلەردىن باشقا) . ساۋاقداشلىرىمىزمۇ بىزنى «زاڭلىق» قىلىپ« نەمۇنىچى ئاشىق-مەشۇقلار» دەپ قويىشاتتى ، ئەمما ھەر ئىككىلىمىز خوشال ئىدۇق ، ئاتۇقچە پۇل بۇزۇش ،ۋاقىت ئىسراپ قىلىش دىگەندەك ئىشلاردىن خالى ئىدۇق . مىنۇت-سكۇنىت بىللە يۈرمىگەچكە ئارىمىزدا ئازارلىشىش ئىشلىرىمۇ يۇق ئىدى . مۇشۇ تەرىقىدە كۈنلەر ئۆتىۋەردى ، يىڭى مەۋسۇم ، يەنە تەتىل ،يەنە يىڭى مەۋسۇم شۇنداق ئايلار يىللارنى قوغلاپ كۆزنى يۇمۇپ ئاچقىچە 4-3يىل ئۆتۈپ كەتتى . ئەمدىلىكتە سىنىپتا ئىپار ئىككىمىزنى «يات مۇھەببەتلەر» دەپ ئاتايدىغانلار بىزگە قايىل بولۇشقا باشلىغان ئىدى ، چۈنكى بىزنىڭ مۇھەببىتىمىز ساپ ھەم پاك ئىدى ، بىز تەننى ئەمەس روھنى سۆيۈپ كەلگەن ئىدۇق. بىز كەلگۈسىگە ئۇل سىلىۋاتقان ئىدۇق.
شەنبە كەچ ،تالادا يامغۇر يېغىۋاتاتتى . ياتاقنىڭ توكلىرى ئاللىقاچان ئۆچۈپ بولغان ئىدى. بىر چاغدا تىلفۇن سايرىدى . كەچ بولغاندا چوقۇم بىرەرسىنىڭ ئاتا-ئانىسى ئۇرغان تىلفۇن بولسا كىرەك دەپ تىلفۇننى ئالدىم
-ئەسسالاممۇ ئەلەيكوم ،
-ھەي ، مەن ئىپار ، ئۇنىڭ ئاۋازى مەيۈس چىقىۋاتاتتى.
- ھە ، ھەجەپ كەچ بولغاندا تىلفۇن قىلىپ قاپسەن.
-مەن سىرتتا ، دوستومنىڭ كىچىك ئاپىسنىڭ ئۆيىگە بېرىپ تاماق يەپ كەلگەن ئىدۇق، ياتاق بىناسى تاقىلىپ بولوپتۇ ، ئەمدى قانداق قىلىمەن،
-نىمە دەيدىغانسەن ، يېنىڭدا كىم بار ؟ تىلفۇننى بىرە .
-ۋەي ، ئارمان ، مەن ئادىلە . ئەمدى قانداق قىلىمىز ، قوقىۋاتىمىز ، ئەمدى راسىتلا ئىشەنگەن ئىدىم ،
- دەرۋازا ئالدىدا دالدىراق بىر جايدا تۇرۇپ تۇرۇڭلار ، شۇنداق دەپلا تىلفۇننى قويۇپ كىيىملىرىمنى كىيىگەچ ، ئەرپاتنى ئويغاتتىم ،
- قوپە ئاداش ، ئىپار بىلەن ئادىلە تالادا قاپتۇ ، ئۇ ئەندىكىپ تۇرۇپ كىيىم كىيىشكە باشلىدى .
بىز 3-قەۋەتتىن 2- قەۋەتكە چۈشۈپ شۇ يەردىن پەسكە سەكرەپ چۈشمەكچى بولدۇق ، ئاۋال كىم سەكرەيدۇ ، مەن سەكرەيمەن دىيىشىپ تۇرساق، بىزنىڭ ياتاقتىكى بىرسىنڭ ۋاقىرغان ئاۋازى ئاڭلاندى.
-ئارمان ، ئەرپات يالغانكە ، ياتاققا كىرىڭلار . بۇ چاغدا مەن بىر پۇتۇمنى ساڭگىلتىپ بولغان ئىدىم . ئەگەر يەنە بىر مىنۇت كىيىن ۋاقىرغان بولسا پەسكە چۈشىۋىلىپ يامغۇردا نەلەردە يۈرەر بولغۇيتىم.
ياتاققا كىرىپ تۇرۇشۇمغا يەنە تىلفۇن كەلدى ، ئەسلى ، ئۇ ياتىقىدا تۇرۇپ،دىرىزىنى ئېچىپ ، قىزلار بىلەن دىيىشىۋىلىپ مىنى ئەخمەق قىلىپتىكەن . مەن يا ئاچچىقلىنىشىمنى يا كۈلۈشۈمنى بىلەلمەي قالدىم ، ئەمما ئىپارنىڭ تاتلىق گەپلىرى بىلەن كۈلۈپ تاشلىدىم.
مانا مۇشۇنداق قىززىقارلىق ئىشلار ، بىر -بىرىمىزگە مەنىلىك قاراپ بىقىشلا ، كۆيۈنىش ، ياردەم ...... بىزنى تىخمۇ چىڭ باغلىدى . ئەمما ۋاقىت بەك تېز ئۆتىۋاتاتتى. يەنە بىر ئايدىن كىيىن ئوقۇش پۇتتۇرىمىز ، مەن غۇلجىغا ئۇ ئۆزىنىڭ يۇرتىغا كىتىدۇ . 4يىللىق مۇھەببەت بەلكىم..... ئۇنداق بولمايدۇ ، چۈنكى بىز توي قىلىش ئۈچۈن مۇھەببەتلەشكەن . كەلگۈسىدا ئائىلە قۇرىمىز، ئوماق بالىلىرىمىز بولىدۇ .،، مانا مۇشۇنىڭدەك خىياللار مىنى ئەگىپ يۈردى ، بۈگۈن ئۇنى ئاتايىتەن چاقىرىپ ئۇزاقتىن-ئۇزاق پاراڭلاشتىم . ئاشۇ ياغاچ ئورۇندۇقنىڭ ئۈستىدە مەن ئىپارنىڭ قولىنى تۇتۇپ تۇرۇپ:
- ئىپار ، مەن بىلەن مۇھەببەتلىشىپ بىرەر خولۇق كۆرمىدىڭ ، باشقىلاردەك سىنى دائىم خوشال قىلالمىدىم ، نۇرغۇن شەنبە-يەكشەنبىلەرنى يالغۇز ئۆتكۈزدۈڭ . باشقا ئاشىق-مەشۇقلار قولتۇقلىشىپ بازار ئايلانغان بولسا مەن ئىككىمىز مۇشۇ ياغاچ ئورۇندۇق ئۈستىدە كەلگۈسى ئۈچۈن پاراڭلاشتۇق . باشقىلار ئاپپاق ، جىنىم ، قوزام دەپ ئاتاشقان بولسا مەن ئۇنداق قىلالمىدىم . باشقا مەكتەپتىكى دوستلىرىمغا سىنىڭ بىلىڭدىن تۇتۇپ تۇرۇپ
- بۇ قىز مىنىڭ مۇھەببىتىم بولىدۇ ، دەپ تونۇشتۇرمىدىم ،
يەنە سىنىڭ رەسىمىڭنى باشقىلاردەك تىلفۇن ، ئىشكاپ قاتارلىق جايلارغا چاپلاپ قويمۇدۇم . قىسقىسى ساڭا بىرەر قىتىم گۈل ئىلىپ بەرگىنىممۇ يوق ، ئالدىنقى يىلدىكى تۇغۇلغان كۈنىڭنى پەقەت تىلفۇن ئارقىلىقلا تەبرىكلەپ قويدۇم ، ھەر قىتىم تەتىلنى تۈگىتىپ كەلگەن چىغىڭدا بىكەتكە چىقىپ يۈك-تاقلىرىڭنى كۆتۈرەلمىدىم . قىسقىسى ساڭا كۆڭۈل بىرەلمىدىم ،
تۇيۇقسىز مۆرەمگە بىر نەرسە تەگى ، باياتىن ياقى بىر نوقتىغا كۆزۈمنى تىكىپ سۆزلەۋاتاتتىم . ئاستا بېشىمنى كۆتۈردۈم . ئىپار مۆرەمگە بېشىنى قويۇپ يېغلاۋاتاتتى . قولۇمنى كەينىمگە ئېلىپ ئۇنى باغرىمغا باستىم . شۇ پەيىتتە ئەگەر مەن ئوغۇل بالا بولمىغان بولسام چوقۇم كۆز يېشى قىلغان بولاتتىم . ئىپار ئاستا بېشىنى كۆتۈرۈپ:
- ئارمان ، مەن رازى ، ماڭا بۇنىڭدىنمۇ ئارتۇق خوشاللىق يوق ، شۇنداق، بىز باشقا ئاشىق-مەشۇقلاردەك مۇھەببەتلەشمىگەن بولساقمۇ ، باشقىلاردەك مۇھەببەت پەيزىنى سۈرمىگەن بولساقمۇ ، ئەمما باشقىلار ھىس قىلمىغان خوشاللىقلارنى ئىزدەپ تاپتۇق ، مۇھەببىتىمىز ئاددى ،ئەمما مەنىلىك ، مەن سەندىن رازى ، مۇھەببىتىمىزدىن رازى.
يېنىمدا ئولتۇرغان بۇ قىزدىن يەنە بىر قىتىم مەمنونلاندىم . مەسلىگىم كىلىپ ئۇنىڭ ئويماقتەك ئېغىزلىرىغا ، ئەگمە قاشلىرىغا سەپ سالدىم . بۇلاقتەك كۆزلىرگە تىكىلدىم.


داۋامى بار......