دەرتمەن قىز (ئۆزخان)

ئۆزخان

دەرتمەن قىز

(ھېكايە)

   ئۇ قىزنى قاچاندىن باشلاپ تونۇيدىغانلىقىمنى ئەسلىيەلمەيمەن. ئەمما ھەرقېتىم ئۇچرىشىپ قالغىنىمىزدا ئۇ ماڭا تاتلىققىنە سالام قىلاتتى. مەنمۇ لايىقىدا جاۋاپ قايتۇراتتىم. بىز زادىلا ئارتۇق گەپ قىلىشىپ باقمىغان. لىكىن ھەر قېتىم ئۇ ئالدىمدىن ئۇزاپ كەتكەندە ئارقىسىدىن قاراپ تۇرۇپ يۈرىكىمنىڭ بىر خىل ئىللىق ۋە خاتىرجەملىككە تولغانلىقىنى بايقايتىم.
كىيىن مەن ئۇنىڭ بىزنىڭ مەھەللىگە ياتلىق بولۇپ كەلگەن قوشنا كەنىتلىك قىز ئىكەنلىكىنى مەندىن يەتتە-سەككىز ياش كىچىك ئىكەنلىكىنى يەنە بىر قىزىمۇ بارلىقىنى بىلدىم.
ئۇ يەنىلا ماڭا تاتلىق سالام قىلاتتى. كۈلۈمسىرەيتى.ھەر قېتىم ئالدىمدىن ئۆتكىنىدە مېنى نۇرغۇن خىياللارغا ئەسىر قىلىپ قويۇپ ئاستا ماڭغىنىچەكېتىپ قالاتتى. كۈنلەرنىڭ ئەنە شۇ تەرىقىدە ئۆتۈشى بلەن بارا-بارا مەندە ئۇ قىزغا قارىتا غەلىتە بىر خىل قىزىقىش پەيدا بولۇشقاباشلىدى. لىكىن بۇ خىياللىرىمنى يامان خىيال دىگىلى بولمايتى. مەن ئۆزۈمنى ئۇ قىزنىڭ ئاكىسى دەپ خىيال  قىلدىم. ئۇنىڭ كۆزلىرىدە شۇنچىلىك بىر مۇڭ بار ئىدىكى مەن ئۇنىڭ تۇرقىدىن خۇددى ئېغىر بىر كېسەلگە گىرىپتار بولغان كىشى ھاياتلىقكۈنلىرىنىڭ چەكلىك قالغانلىقىنى بىلىپ قېلىپ ئاندىن خۇددى يالغاندىن خاتىرجەم بولىۋېلىشقا تىرىشىۋاتقاندەك بىر تۇيغۇنى غۇۋا ھېس قىلاتتىم. بىر كۈنى دۇكاندا ئولتۇراتتىم ئۇ قىزىنى كۆتۈرگنىچە دۇكانغا كىرىپ كەلدى.
-  بىز تونۇشامدۇق؟-سوردىم ئۇ بۇيرۇغان گازىرنى جىڭلاۋىتىپ. ئۇ يەنىلا تاتلىق كۈلۈپ قويدى.
-  مەنمۇبىلمەيمەن. بىراق ئۆزۈمنى خۇددى سېنى ئەزەلدىنلا تونۇيدىغاندەكلا ھېس قىلىمەن.   
-  نىمىشقا؟
-  مەنمۇبىلمەيمەن. لىكىن بۇ مەھەللىگە كەلگەن چاغدىلا ئىچىمدە شۇنداق بىر تۇيغۇ بار ئىدى.
ئۇنىڭ سەنلەپ سۆزلىشىدىن ئانچە ھەيرانمۇ قالمىدىم. چۈنكى بىزنىڭ يۇرتتاتونۇشمايدىغان ئادەملەرمۇ ئۆز-ئارا سەنلەپ سۆزلىشىدىغان ئىش بار ئىدى. ھەتتا بەزىلەربۇنى يېقىنلىقنىڭ ئىپادىسى دەپ بىلەتتى.  
-بىز بۇرۇن كۆرۈشكەنمۇ؟
-سەن مەكتەپنىڭ ئالدىدا دۇكان ئاچىدىغان چاغلاردا مەن تولۇقسىز
3-يىلىلىقتا ئوقۇيتىم.شۇ چاغلاردا ھەر كۈنى دۇكىنىغا كىرەتتىم. سەن بولساڭ
دۇنيادىن  بىغەم ھالدا كىتاپ ئوقۇپ ئولتۇراتتىڭ. ئاشۇ تۇرقۇڭ كۆزۈمگە شاھانە بىر تۇيغۇ بېرەتتى.
-شۇنداقمۇ؟ -شۇ چاغدا مەن دۇنيادا ماڭىمۇ قىزىقىدىغان ئادەم بار ئىكەن دەپ ئويلاپ خۇشال بولۇپ كەتتىم.
-بىر نەرسە يازغان ئىدىم . كۆرۈپ باقامسەن؟-دىدى ئۇ بىر كۈنى. بىرمۇنچە ئورگىنالىنى كۆتۈرۈپ كېلىپ.
-مەندە نەدىمۇ باشقىلارنىڭ ئەسەرلىرىگە باھا بەرگىدەك ئىقتىدار بولسۇن.
-كەمتەرلىك قىلۋاتامسەن ياكى مېنى ياراتمايۋاتامسەن؟-دىدى ئۇ چىرايىغاجىددى تۈس بېرىپ.
-ھەر ئىككىسى ئەمەس. شۇ مەندە ئۇنداق قابىلىيەت يوق تۇرسا؟
-ئەمسە قاچانلىققا ئەكىلىمەن،-دىد ئۇ سۆزۈمگە جاۋاپ بەرمەي. قەتئىيلىك بىلەن.
-بۇنداق چىڭ تۇرىۋالساڭ بوپتۇ. قاچانلا بولسا بولىۋىرىدۇ. مەندە ھازىر ۋاقىتتىن باشقا ھېچ نەرسەيوق.
شۇنداق قىلىپ بىر نەچچە كۈندىن كىيىن مەن ئۇ قىزنىڭ يازغانلىرىنى تاپشۇرۋالدىم.مەنچە بۇنى ئەدەبى ئەسەر دىگەندىن كۆرەكۆڭۈل سۆزلىرى يېزىلغان خاتىرە دىگەن تۈزۈك ئىدى.راستىمنى دىگەندە مەنمۇ ئۇ قىزنىڭ بىر نەرسە يازايلايدىغانلىقىغا زادىلا ئىشەنمەيتىم.
ئۇ ‹‹ھېكايە››سىنى مۇنداق باشلاپتۇ.
14-ئاپىرىل. مەن بۇ كۈنىنى زادىلا ئۇنتۇپ قالمايمەن. ئۇ كۈنى ھاۋا دەرىجىدىن تاشقىرى ئوچۇق
، ئاسمان شېشىدەك سۈزۈك مەيىن شامال ئاپئاق ئۈرۈك چېچەكلىرىنى سۆيۈپ ھەريانغا ئۇچۇراتتى. كۆل سۈيىدىنىڭ، نەم تۇپراقنىڭ،  يەنە نىمىلەرنىڭدۇر پۇراقلىرىگۈپۈلدەپ كېلىپ تۇراتتى. مەن بۇ پۇراقلارنى قىزىل گۈلنىڭ، يۇمغاقسۈتنىڭ، كۆكنىڭ،جىگدىنىڭ پۇراقلىرى دەپ خيال قىلدىم. چۈنكى بۇلار مەن ياخشى كۆرىدىغان نەرسىلەرئىدى.  
  بۈگۈن توي قىلغان يالغۇز مەن ئەمەستەك، بەلكى پۈتۈن مەھەللىدىكى مەن تونۇيدىغان ھەم تونۇمايدىغان ھەممە ئادەم. دەل-دەرەخلەر، قۇشلار . ساڭگىلىشىپ تۇرغان مەجنۇنتاللارمۇ مەن بىلەن تەڭلا توي قىلغاندەك بىر خىيالى تۇيغۇ پۈتۈن ئەزالىرىمنى ھاياجانغا چۈمدۈرگەن ئىدى.
يولدىشىم ماشىنىڭ ئالدى ئورۇندۇقىدا مەغرۇر ئولتۇراتتى. كۆزىنىڭ قۇيرۇقىداپات-پاتلا ماڭا قاراپ قوياتتى. كۆزلىرىدىن بىر خىل بەخىت، غەلبە ئۇچقۇنلىرى يەنە تىل بىلەن ئىپادلەپ بولغىلى بولمايدىغان بىر خىل تەشنالىق...
ئۇ بۈگۈن كۆزۈمگە باشقىچىلا كېلىشكەن بولۇپ كۆرۈندى. ئۇ ئۇچىسىغايارىشىملىق قارا كاستىيوم، بېشىغا بادام دوپپا، پۇتىغا ئۇچلۇق قارا خىروم ئاياغ كىيۋالغان. سول كۆكسىدە بىر تال قىزىل ئەتىرگۈل كۆزنى قاماشتۇراتتى. بېلىگە باغلىغان چېكەن بەلۋېغى ئۇنى تېخىمۇ سالاپەتلىك كۆرسىتەتتى. شۇ چاغدا مەن ئۇمۇ ماڭا ئوخشاشلا ھاياجانغا چۈمۈلگەنمىدۇ دەپ ئويلاپ قالغاندىم.
مانا ئەمدىلىكتە بۇ ئەسلىمىلەرگىمۇ ھەش-پەش دىگۈچىلا ئىككى يىل بولۇپ قاپتۇ. شۇنداقتىمۇ ئاشۇ پەيىتلەرنى ئويلاپ ئۆز كۆڭلۈمنى خۇش قىلىش. مېنىڭ دائىملىق ئادىتىم ئىدى.   
مۇشۇ كۈنلەردە تىلىۋۇزۇردا ‹‹ ئاياللار مەلىكىلەردەك بىر كۈننى،خانىشتەك توققۇز ئاينى ئۆتكۈزىدۇ. ئۇنىڭدىن كىيىنكى كۈنلىرى جاپا-مۇشەققەت ئىچىدەئۆتىدۇ›› دەيدىغان قايسىدۇر بىر مەھسۇلاتنىڭ ئېلانىنى بېرىۋاتاتتى. دەسلەپتە ئانچەئىرەن قىلمىغان ئىكەنمەن. مانا ئەمدى ئوبدانلا دىھقەت قىلىدىغان بولدۇم. لىكىن مەن ئاللىقاچان مەلىكىلىك ۋە خانىشلىق دەۋرىمنى باشتىن كەچۈرۈپ بولغان ئىدىم. تۇرمۇشنىڭ ماھېيىتىنى چۈشەنگەن چېغىمدا قىزىم تەم-تەم ماڭالايدىغان بولۇپ قالغاندى.
ھېكايىىڭ بۇ قىسىملىىرىنى ئوقۇۋىتپ باشتا بۇ قىزغا سەل قارىغاندىمەنمۇ قانداق دەپ ئويلاپ قالدىم. راستىمنى دىسەم ئۇنىڭ بۇ ھېكايىسىگە قىزقىپ قالغاندىم.مەن ئورگىنالنى قويۇپ بىر ئىستاكان چاي ئىچىۋالدىم. بۇ ھېكايىنىڭ كىيىنكى قىسمىغا دىھقىتىمنى تېخىمۇ مەركەزلەشتۈرۈش ئۈچۈن ئىدى. مەن ھېكايە ئوقۇشۇنى داۋاملاشتۇردۇم.
...مېنڭ كاللام راستىنلا گاراڭ بولۇپ قالدى. كاللام  نۇرغۇنلىغان نىمە ئۈچۈنلەرگە تولۇپ كەتتى. ‹‹ مۇھەببەتدىگەن نىمە، تۇرمۇش دىگەن نىمە، بەخىت دىگەنچۇ، شۇ تاپتا مېنىڭ ئوماق قىزىم.كۆيۈمچان يولدىشىم. بار، تۇرمۇشۇم ھەر ھالدايامان ئەمەس، ئەمسە مەن يەنە نىمىشقا ئۆزۈمنى بەخىتلىك دەپ كېسىپ ئييتالمايمەن.ياكى مېنڭ بەخىت ئۆلچىمىم بەك يۇقىرى بولۇپ كېتىپ، ئەتراپىمدىكىلەردىن بەك چوڭ ئۆمىد  كۈتۈپ كەتتىممۇ؟
مەن ھەر قانچە قىلىپمۇ بۇ سۇئاللىرىمغا جاۋاپ تاپالمايتىم. مېنىڭ يېقىن دوستلىرىم مەھەللەمدە قالغان، بۇ يەردە يولدىشىمدىن باشقا سىرداشلىرىم يوق. بەزى چاغلاردا كىملەرگىدۇر دەرىت تۆككۈم ، ئىچ سىرىمنى ئيتىپ مۇڭداشقۇم كېلىدۇ. ئەمما ئۇنداقئادەمنى ئىزلەپ نەگە باراي؟
يولدىشىم باشقا بىرسنىڭ  توپا ئىتتىرىش ماشىنسنى ھەيدەيتى. تولا چاغلاردا ئۆيگە كەچ. قايتاتتى. بەزى چاغلاردائىككى ئۈچ كۈن كەلمەيمۇ قوياتتى.  بۇنداقچاغلاردا بىر كۈن ماڭا بىر يىلدەك تۇيۇلۇپ كېتەتتى. يولدىشىم ئۆيدىن چىقىپ كەتكەن ھامان ئىچىمگە بىر خىل غېرىپلىق، بىر خىل مۇڭ ۋە قورقۇنىچ كىرىۋالاتتى. ھوجرا ئۆيگە كىرىپ مۈكۈۋالغۇم كېلىپ كېلەتتى.
مەندە بۇنداق غېرىپلىق ۋە قورقۇش تۇيغۇسىنىڭ قاچاندىن باشلاپ پەيدا بولغانلىقىنى ئېسىمگە ئالالمايمەن. بەلكىم تويىمىزنىڭ قىچقىرىقىدىن باشلانغان بولسا كېرەك. شۇ چاغدا قېينىئانامنىڭ ئېلىپ بارغان مىھمانلىرى ئۈچ ئېغىز ئۆيگە سىغمايلا قالغاندى. ئۇنىڭئۈستىگە ئۇلار مىھماندارچىلىققا كەلمەي خۇددى دادام ئاناملارنى يەرگە قارىتىش ئۈچۈنلاكەلگەندەك ئەلپازدا بەزىلىرى ئالدىغا سېلىنغان داستىخانغا قاراپمۇ قويماي نېزىقاپ ئولتۇرۇشسا، بەزىلىرى چىرايلىرىنى پۈرۈشتۈرۈپ غەلىتە قىلىقلارنى چىقىرىپ قەستەنگە بىزنى خىجىل قىلغاندى. مەن بۇ ئىشلارنىڭ سەۋەبىنى بىرەر ئايدىن كىيىن بىلىشكە مۇۋەپپەق بولدۇم. ئەسلىدە قېينىئانامنىڭ يېقىن بىر تۇققىنى بىلەن قۇدا بولغۇسى بار ئىكەن. ئەممامەن ئۇنىڭ ئوغلىنى ئازدۇرۇپ، ئۇلارنىڭ بايلىقىنى كۆزلەپ بۇ ئۆيگە كېلىن بولىۋاپتىمىشمەن.
توي كۈنى  ئاخشىمى يولدىشىم ‹‹ئانام تۈز كۆڭۈل ساددا ئايال، ئاغزى سەل ئىتتىك، لىكىن قورسىقىدا يامانلىقى يوق. ئەگەر ئۇنىڭدىن بىرەر سەۋەنلىك ئۆتۈلۈپ كېتىپ قالسا، مەن سەندىن ئالدىدىن كەچۈرۈم سورايمەن. ئۇلارغا بىر پەرزەنىت بولۇش سالاھىتىڭ بىلەن قورسىقىڭنى كەڭرەك تۇتارسەن ›› دىگەن ئىدى. شوڭىلاشقىمۇ قىچقىرىقتا بولۇنغان گەپ-سۆزلەرگە ئانچە پەرۋا قىلىپ كەتمىدىم. كاللامدا مەنلا ياخشى بولسام ، باشقىلارمۇ چوقۇم ياخشى دىگەن بىرلا ئىددىيە ھۆكۈم سۈرەتتى.
دادام دائىم ‹‹سەھەر تۇرمىغان ئادەمنىڭ  بۇرنىغا شەيتان سىيدۇ ›› دەيدىغان. شۇ سەۋەپتىنمۇ سەھەر تۇرۇش ئادىتىنى يېتىلدۈرگەن ئىدىم. ھويلا –ئاراملارنى تازىلايتىم. تاماق ئېتەتتىم. ئاندىن ئۇلاقلارغا ئوت-چۆپ تاشلايتىم. ئىشقىلىپ قىلغىدەك ئىشلا بولسا قىلاتتىم.قينىئانام ۋە قېيىئاتاملارنىڭ كۆزىگە چىرايلىق كۆرۈنەي دىگەن بىر نىشان ئۈچۈن ھەممىگەرازى ئىدىم. ئەمما ئىش مەن ئويلىغاندەك بولماي قالدى.
كونىلاردا بۇرۇن قينىئانا بىلەن كېلىن ئارىسىدىن بىر توڭگۈز ئۆتۈپ قويۇيتىكەن، شوڭا قينىئانا بىلەن كېلىن زادىلا كېلىشەلمەيدىكەن دىگەن بىر گەپنى ئاڭلىغانمەن. ئەمما مەن بۇ گەپكە ئىشەنمەيمەن. ئەجىبا ئاشۇ بىر توڭگۇز ئۆتۈپ قويغانغا ھەممە قينىئانىلار بىلەن كېلىنلەر ئوتتۇرسىدا كېلىشتۈرگىلى بولمايدىغان زىدىيەت پەيدا بولارمۇ؟
‹‹بولدى نىمىلا بولسا بولسۇن . مەن بۇ ئائىلىنىڭ ياخشى كېلىنى بولىمەن›› مانا بۇ مېنىڭ ئۆز-ئۆزۈمگە بەرگەن ۋەدەم ئىدى. شوڭا مەن ئۆزۈم قىلىشقا تېگىشلىك ئىشلارنىڭ ھەممىسىنى يۈگۈرۈپ يۈرۈپ قىلىشقا باشلىدىم. تاماق ئېتىش، ماللارغا قاراش، كىر يۇيۇش ئۆي تازىلاش يەنە ئۇششاق-چۈشەك ئىشلارمۇ كۆپ ئىدى.
بىر كۈنى ئۆي تازىلاۋىتپ ئاشخانا ئۆينىڭ تورۇسنىڭ تورلىشپ كەتكەنلىكىنى كۆردۈم. قولۇمدىكى سۈپۈرگە قىسقا ئىدى. دەماللىققا باشقا چارە كەلمەي بۇلۇڭدىكى ئۈستەلگە چىقىپ ئۆمۈچۈك تورلىرىنى تازلىماقچى بولدۇم. ئەمما تۇيۇقسىز تەڭپۇڭلىقىمنى يوقىتىپ يىقىلىپ كەتتىم. مەنغۇ نىمە بولسام مەيلى ئىدى. ئەمما ئۈستەلدىكى چايدانمۇ مەن بىلەن تەڭلا يەرگە چۈشۈپ كەتتى. مەن دەرھال چايداننى قولۇمغا ئالدىم. قارىسام سىرتى ساق ئەمما ئاغزىنى ئېچىپ قارىسام ئىچى سۇنۇپ چۇل-چۇل بولۇپ كېتىپتۇ. بۇ مۇشۇ ئۆيگە كىرگەندىن بىر سادىر قىلغان بىردىن-بىر خاتالىقىم ئىدى. ئەمما بېشىمغا كەلگەن بارچە خاپىلىقلار مۇشۇ ئىش سەۋەبىدىن باشلاندى.
-نىمە ئاۋاز بۇ؟-دىدى قينىئانام،- ئۇ جاراڭلىغان ئاۋازنى ئاڭلاپ كىرگەن ئىدى.
تورۇسنى تازلىۋىتەي دىگەن ئىدىم. ئەمما ئۈستەلدىن يىقىلىپ چۈشۈپ چايدان...،-مەن گېپىمنى توختىتپ يەرگە قاراپ تۇردۇم.
-‹‹تۆگىنى تۆگىنى تۆرگە باشلىساڭ، بىر  مو زەدەكنى پېتىقلاپتۇ›› دىگەندەك قانداق بولۇمسىز قىز سىز؟،-مەن يەنىلا گەپ قىلماي يەرگە قاراپ تۇرىۋەردىم.
-بېزىرىپ تۇرماي ئىشىڭىزنى قىلىڭ،-دىدى قېينىئانام ئاندىن ئىشىكنى يۈزۈمگىلا جاڭڭىدە يېپىپ چىقىپ كەتتى.
چايداننىڭ پۇچۇقلىرىغا قاراپ قانچىلىك تۇرغىنىمىنى بىلمەيمەن. موتوسىكىلىتنىڭ سىگىنال ئاۋازىدىن چۈچۈپ ئېسىمگە كېلىپ تالاغا چىقتىم. يولدىشىمنىڭ قايتىپ كەلگەنلىكىنى يۈرىكىم تۇيغاندى.
-ساڭا نىمە بولدى،- دىدى ئۇ ئىڭىكىمدىن ئەركلىتىپ تۇرۇپ،- خاپا كۆرۈنىسەنغۇ؟
-ھېچنىمە بولمىدىم. ئۆي تازلىغان ئىدىم. كۆزۈمگە چاڭ-توزان كىرىپ كەتتى.
-ئەمسە خاتىرجەم بولدۇم. قورسىقىم ئېچىپ كەتتى. يەيدىغان بىر نەرسەڭ بارمۇ؟- دىدى ئۇ موتوسىكىلىتنى يېتىلەپ ھويلىغا كىرىۋىتىپ.
-ئىش قىلغان يەردە نان يوقمىكەن،-دىدىم ئەركىلەپ.
-ئەلۋەتتە بار. لىكىن ئۇ تاماقلارنىڭ ھېچقايسىسى سېنىڭ قولۇڭدىن يىگەن زاغرىغا يەتمەيدۇ،- ئۇ مېنىڭ كۆڭلۈمنى ئېلىشنى بىلەتتى. ھەر قانداق چاغدا مېنى خۇشال قىلالايتى. شۇنىڭ بىلەن مېنىڭ بايامقى خاپىلىقلىرىم بىردىنلا تارقىلىپ كەتتى.
-پىلتە قىلىپ قويغان، بەش مىنۇتتىلا سېنڭ ئامراق تامىقىڭ تەييار بولىدۇ،-دىدىم. مەن تاماققا خېلىلا ئۇستا ئىدىم. چۈنكى مەن ئاشپەز ئائىلىسىدە ئۆسۈپ يېتىلگەن ئىدىم. دادام خېلى ئۇستا ئاشپەز ئىدى. ئەمما ئۆزىمىزنىڭ ئاشخانىسى بولمىغاچقا باشقىلارنىڭ ئاشخانىسىدا ياللىنىپ ئىشلەيتى.
يولدىشىم خۇددى نۇرلۇق قوياشتەك ئىچىمدىكى ئازاپ تۇمانلىرىنى بىردەمدىلا تارقىتىۋەتتى. شۇنداق قىلىپ مەن نەچچە قېتىم بۇ ئۆيدىن كېتىشنى ئويلاپ باقتىم. ئەمما بىر تەرەپتە ئاقكۆڭۈل يولدىشىم، يەنە بىر تەرەپتە بۇ دۇنياغا كېلىشكە تەقەززار بولىۋاتقان يۈرەك پارەم ئالدىمنى گوياكى ئىككى چوڭ تاغدەك ئالدىمنى توسۇپ تۇراتتى.
مەن بويۇمدا بارلىقىنى ئېيىتقان چېغىمدا ئۇ خۇشاللىقىدىن ئۆزىنى تۇتالماي قالدى. ئاندىن مېنى ئەسەبىيلەرچە سۆيۈپ كەتتى. دىمەك بۇ ئۆيدىن ئەمدى زادىلا رىسقىم كۆتۈرۈلمەيدىغاندەك قىلاتتى. ئەمدى ھەرگىزمۇ چېكىنىش يولۇم يوق ئىدى. مېنىڭ قولۇمدىن كېلىدىغىنى بارلىقىمىنى يۈرەك پارەم بىلەن يولدىشىمغا ئاتاش شۇنداقلا ئۇلار ئۈچۈن قۇربا بېرىش ئىدى.
مەن تېخى ئۆزۈمچە ئەمدى بويۇمدا بار بولغاندىكىن ھېچ بولمىغاندا قېينىئانامنىڭ ھېسداشلىقىغا بولسىمۇ ئىرشەرمەن دەپ ئويلىغان ئىكەنمەن. لىكىن كىيىن بىلدىمكى مەن يەنىلا خاتالىشىپتىمەن. قورسىقمغا يەتتە ئايلىقى بولغان چاغدا ئورما كەلدى. ھاۋا دەرىجىدىن تاشقىرى ئىسسىق، ئورما ئىشلىرى تولىمۇ جاپالىق ئىدى. بىزنىڭ 15مو يەردە بۇغدىيىمز بار ئىدى. ھازىر ئاللىقاچان تىراكتۇرلاردا بۇغداي ئورۇش ئومۇملاشقان بولسىمۇ قېيىنىئاتاملار نىمىشقىدۇر قولىمىزدا ئورىمىز، تىراكتۇردا ئورساق بەركىتى بولمايدۇ. دىيشىپ قولىغا ئورغاق ئېلىپ ئېتىزلىققا ماڭدى. مېنى ياكى ئېتىزلىققا مېڭىڭ، ياكى ئۆيدە قېلىڭ دەپ ھېچكىممۇ دىمدى. مەنمۇ ئامالسىز قولۇمغا ئورغاق ئېىلىپ ماڭدىم. قورسىقىم تومپىيىپ تۇراتتى. نىمىشقىدۇر ئاچچىق بىر يىغا ۋۇجۇدۇمنى تىتىرىتىپ تۇراتتى.
-سەن بۇ يەردە نىمىش قىلىسەن؟-دىدى ئەمدىلا يېتىپ كەلگەن يولدىشىم،- ئۇلاقلارغا قاراپ، تاماق ئېتىپ ئۆيدە قالساڭ بولماسمىدى؟
مەن يەرگە قاراپ گەپ قىلمىدىم.
-ۋاي بالام. مۇشۇ ياشقا كەلگەندە بىزلەر ئېتىزدا دوڭغىيىپ يۈرگەن يەردە ئايالىڭ كەلسە نىمە بوپتۇ،-دىدى قېينئانام ئاۋازىنى ئۇرغۇلۇق چىقىرىپ،- ئورما دىگەن يىلدا بىر كېلىدىغان ئىش. سەۋىر قىل بالام نەچچە كۈندىن كىيىن قىلىمەن دىسىمۇ يوق.
-ئانا ئۇ ھازىر ئىككى قات تۇرسا،-دىدى يولدىشىم،- تۇيۇقسىز بىرەر ئىش بولۇپ قالسا قانداق قىلىمىز؟
-تېخى ئەمدىلا يەتتە ئايلىق بولدى. ھازىرلا يېرلىدىغان ئايالىڭ بىر ئۆچكە ئەمەستۇ؟
-ئانا شۇنداقتىمۇ...،-ئۇ گەپ قىلالمىدى.
-نۇرنىسا سەن قايتىپ كەت،-دىدى باياتىندىن بىر گەپ قىلماي تۇرغان قېينىئاتام،- بېرىپ چۈشلۈك تاماق قىلغاچ تۇرغىن. ھېرىپ چارچاپ بارغاندا ئاناڭ يەنە ئاۋارە بولۇپ يۈرمىسۇن،- قېينىئاتام ئادەتتە كۆپ گەپ قىلمايتى. ئەمما گەپ قىلسىلا ھېچكىم غڭ قىلالمايتى.
-مانا بۇ پۇلغا ئورغۇزۇڭلار،-دىدى يولدىشىم 500 يۈۋەن پۇلنى چىقىرىپ،-بۇغدايلار كۆپ قولىمىزدا ئورۇپ بولالمايمىز،- ئۇ پۇلنى قيېنىئانامنىڭ قولىغا قويۇپ ئاندىن ماڭا :
-ماڭ سەن ئۆيگە كەتكىن،-دىدى .      
ئارىدىن نەچچە كۈنى ئۆتكەندە قېنىئانام مەھەللىدىكىلەرگە يىلدا بىر نەچچە كۈنلۈك ئورمىغا يارىمىغان كېلىنى كېلىن قىلماي دىگەن ئىدىم. ئەمما قورسىقنى پومپايتىپ يۈرسە ئىچىم ئاغرىپ قالدى. دەپتۇ.
شۇنداق قىلىپ يامان كېلىنگە ئايلانغان بولدۇم. قېنىئانام باتنىسا كۆرمەسلىككە. ئۇنى ئىتنى، توخۇنى تىلىلغان بولۇپ تىللىسا ئاڭلىماسلىققا سېلىپ يۈرۈشكە ئادەتلىنىپ قالدىم.
ئاناملار يۆتكەپ كەتلىكىلى كەلمەكچى بولدى. مەن سەھەر تۇرۇپ ھويلا ئاراملارنى تازلىماقچى بولدۇم. ئەمدىلا ھويلىنىڭ يېرىمىنى سۈپۈرۈپ بولغاندىم. بىردىنلا بېشىم قايغاندەك بولدى. سۈپۈرگىنى تاشلاپ قويۇپ ئۆيگە ماڭدىم. يېقىندىن بىرى كۆزلىرىم ئۇيقۇسىراپلا تۇراتتى. تېخى ئەمدىلا كۆرپىگە ئۆزۈمنى تاشلاپ تۇرىۋىدىم. ئىشىك جالاققىدە ئېچىلدى. چۈچۈپ ئورنۇمدىن تۇرۇپ كەتتىم.
-ھۇيىت خان. ھويلنىڭ يېرىمىنى قويۇپ يېرىمىنى تازلاشنى نەدىن ئۈگەنگەنسىز،-دىدى قينىئانام ئاغزىدىن تۈكۈرۈكلىرىنى چاچىرىتىپ تۇرۇپ.
-تازىلىق قىلىۋاتاتتىم، بېشىم قېيىپ...
-ھە سىزنىڭ ئىشنى كۆرسىڭىز بېشىڭىز، قاتتىق ناننى كۆرسىڭىز چىشىڭىز ئاغىريىدۇ. ئالتۇن خېىنىم. ئۇنداقتا مۇشۇ ئۆيدىن چىقماي يېتىڭ. بىرەر بۇلۇڭدىن نان چىقىپ قالار،-ئۇ شۇنداق دەپ ئىشكىن جالاققىدە يېپىپ بوران چىقارغان پېتى چىقىپ كەتتى. مەن يەنە يىغلاپ كەتتىم.
ئانامنىڭ ئۆيىگە قايتىپ كېلىپ خۇددى تۈرمىدىن چىققاندەك بولۇپ قالدىم. ئانامنىڭ قۇچىقىغا بېشىمنى قويۇپ يېىتىپ چوڭلارنىڭ ئانا قۇچىقى جەننەت دىگەن سۆزلىرىنىڭ مەنىسىگە يەتكەندەك بولدۇم.
-بەكلا ياداپ كېتىپسەنغۇ؟-دىدى ئانام،-ئىشتىھايىڭ ياخشى ئەمەس ئوخشىمامدۇ؟
-ئۇنداق ئەمەس ئانا، شۇ ئەمدى ئىككى قات بولغاندىكىن شۇنداق بولىدىغاندىمەن،-ئانام ئارتۇق گەپ قىلماي كۈلۈپ قويدى. نىمىلا دىگەن بىلەن ئانا ئەمەسمۇ؟ دىمىسەممۇ ئۇ كۆڭلۈمدىكىنى ئاللىقاچان چۈشىنىپ بولغاندى.
يولدىىشم ھەر كۈنى دىگۈدەك يوقلاپ تۇراتتى. سوۋغا –سالاملارنى خالتىسى بىلەن كۆتۈرۈپ كېلىپ ئۆينى توشقۇزىۋەتتى.
-بالام بولدى. بۇنداق كايىماڭ،-دىدى ئانام بۇ بىزنىڭمۇ قىزىمىز، بۇنداق قىلمىسىڭىزمۇ ياخشى قارايمىز.
-خاتا چۈشىنىپ قالماڭ ئانا ،-دىدى يولدىشىم. مەن بۇنى نۇرنىسا ئۈچۈن ئەمەس، دۇنياغا كېلىش ئالدىدا تۇرغان بالام ئۈچۈن قلىۋاتىمەن،-بىز ھەممەيلەن كۈلۈشۈپ كەتتۇق. يولدىشىم مانا مۇشۇنداق قىلىپ تۇرغاچقا قينىئاناملار بىر قېتىممۇ كېلىپ باقمىغان بولسىمۇ ئۆيىمىزدىكى ھېچكىم رەنجىمىدى.
مېنى ئاخىرى تولغاق تۇتتى. مانا شۇ چاغدىلا ئانامنىڭ قەدىرىگە يەنە بىر قېتىم قايتىدىن يەتتىم. ئاناملار مېنى ھارىۋىغا سېلىپ يىزىلىق دوختۇرخانىغا ئېلىپ باردى.
-تىزدىن ناھىيگە ئېلىپ بېرىڭلار،-دىدى دوختۇرلار،-ئەھۋال خەتەرلىك ئىكەن. بىز ئامال قىلالمايمىز. يولدىشىم ئۇچقاندەك سىرىتقا يۈگۈردى ۋە ھايال قالمايلا بىر ماشىنىنى ئېلىپ كىرىدى. مەن ناھېلىك دوختۇرخانىغا بارغاندە ئون جېنىمدىن بىرىمۇ قالمىغان ئىدى.
مەن كۆزۈمنى ئاچتىم. كۆزۈمگە تۇنجى بولۇپ كۆرۈنگىنى يەنىلا يولدىشىم بولدى. يەنە دادام، ئاناملارمۇ بار ئىدى. ئۇلار ھەممىسى بېشىمدا قارشىپ تۇراتتى. ئۇلارنىڭ كۆزلىرىدىن ھەم خۇشالىلىق ھەم پەرىشانلىق ئالامەتلىرى چىقىپ تۇراتتى. مەن بىر نەرسىنى ئېسىمگە ئېلىپ ئىككى يېنىمغا قارىدىم. مەن بىرسىنى ئىزلەيتىم. لىكىن كارۋاتتا مەندىن باشقا ھېچكىم يوق ئىدى. مەن يىغلىۋەتتىم.
-بالام قېنى؟-لىكىن ھېچكىممۇ سۆزۈمگە جاۋاپ بەرمىدى.
-بالام قېنى؟- مەن يەنە سوردىم.  ھەممەيلەنگە بىر قۇردىن قاراپ چىقتىم ئاندىن يەنە سوردىم.
-بالام قېنى؟- يەنە سوردىم. يەنە سوردىم. ئاخىرى ئانام كۆز يېىشى قىلشقا باشلىغاندىلا ئاندىن خۇددى ئېسىنى يوقاتقان ئادەمدەك ئارقامغا يىقىلدىم.
ئەسلىدە مەن ئۆزۈم يەڭگىيەلمەيدىكەنمەن. دوختۇرلار يولدىشىمغا ئايالىڭىزنى ئوپىراتسىيە قىلمىساق بولمايدۇ. ئەگەر ئانا-بالا ئىككىسىدىن بىرنى ساقلاپ قېلىشقا توغرا كەلسە قايسىسىنى ساقلاپ قالىمىز دەپتۇ.
-ئەلۋەتتە ئانىسىنى ساقلاپ قېلىڭلار،-يولدىشىم شۇنداق دەپتۇ. كۆز ياشلىرى تاراملاپ ئېقىشقا باشلاپتۇ. باشقىلار ئۇنىغا تەسەللى بېرىپتۇ. دوختۇر بولسا:
-خەۋىرىڭىزدە بولسۇن، ئايالىڭىز بەلكىم بۇندىن كىيىن مەڭگۈ قورساق كۆتۈرەلمەسلىكى مۆمكىن،- دەپتۇ.  
-دوختۇر، پىشانىگە پۈتۈلگەننى كۆرمەي ئامال يوق،-دەپتۇ يولدىشىم جاۋابەن. پىكىرىم ئۆزگەرمەيدۇ. ئامال بار ھەر ئىككىسىنى قۇتۇلدۇرۇپ قېلىڭ. پەقەت بولمىغاندا ئايالىمنى ساقلاپ قېلىڭلار.
دىگەندەك مەن ھايات قاپتىمەن.
-ئەسلىدە ئوغۇل ئىكەن،-دىدى يولدىشىم كارۋىتىمنىڭ يېنىدا ئولتۇرۇپ چاچلىرىمنى تۈزەپ تۇرۇپ،- لىكىن ئۇنىڭ بۇ دۇنيادا رىسىقى يوقكەن. بوپتۇ. بىز تېخى ياش، خۇدايىم يەنە بېرىپ قالار. كۆڭلۈڭنى بۇزما،- ئەمىلىيەتتە  ھازىر كۆڭلى ئەڭ بۇزۇلىۋاتقان ئادەم دەل يولدىشىم ئىدى. ئۇ ماڭا تەسەللى بېرىش ئۈچۈنلا يالغاندىن شۇنداق قەيسەر بولۇشقا تىرىشپ تۇراتتى. كۆزلىرى بولسا ياشاڭغىراپ قالغان ئىدى. ئىھتىمال ئەتراپىمدا ئاناملار بولمىغان بولسا ئۇنىڭ بويىغا ئېسىلىپ يىغلاپ كەتكەن بولاتتىم. ئەمما ھازىر ئۆزۈمنى قەتئى تۇتىۋېلىشىم مۇشۇ ئىش سەۋەپلىك باشقىلارنىمۇ بىئارام قىلماسلىقىم كېرەك ئىدى . شوڭا بوغۇزۇمغا كەپلەشكەن يىغىنى زورىغا بېسىۋالدىم.
مەن دوختۇرخانىدا ئىككى ئاي يېتىپ قالدىم. بۇ جەريانىدا يولدىشىم باشتا يېنىمدىن زادىلا ئايرىلمىدى. قېنىئانام بولسا بىر قېتىم كېلىپ كەتكەنچە قارىسىمۇ كۆرسەتمىدى. قېينىئاتام تۆت قېىتم يوقلاپ كەلدى. كىيىن يولدىشىم ھەپتە يوقاپ كەتتى. ئاندىن كەلدى. ئىككى كۈن تۇرۇپ يەنە كەتتى. شۇ كەتكەنچە دوختۇرخانىدىن چىقىدىغان كۈنى يەنە كەلدى. ئەمما مەن نىمىشقىدۇر ئانامنىڭ ئۆيىگە قايىتپ كەلدىم. بۇ نىمە ئۈچۈن دەپ يولدىشىمنىڭ كۆزىگە نەچچە قېتىم قاراپ قويغان بولساممۇ ئۇ يەرگە قاراپ گەپ قىلماي تۇرىۋالدى. ئاناممۇ گەپ قىلمىدى. شۇنداق سوغۇق بىر كەيپىياتتا ئۆيگە قايىتپ كەلدۇق. كۆڭلۈمدە يولدىشىم مېنى بىر نەچچە كۈن ئانىسىنىڭ يېنىدا ئارام ئالسۇن دىگەندۇ دەپ ئويلغان ئىدىم. ئەمما نەچچە ئون كۈنگىچە ئۇ مېنى ئېلىپ كەتلىكلى ياكى يوقلىغىلىمۇ كەلمىدى. يۈرىكىم ئەنسىز گۈپۈلدەيتى. يولدىشىمنى سېغىنغان ئىدىم. ھەر كۈنى ئۇنىڭ يولىغا قارايدىغان بولدۇم. ئاخىرى بولماي ئۇنڭغا تىلفۇن ئۇردۇم.
-ئالدىرماي تۇر، ئۇزۇنغا قالماي سېنى ياندۇرۇپ كېلىمەن،-دىدى ئۇ سوغۇقلا قىلىپ،- شۇ چاغدا مەن ئۇنىڭغا نىمىشقىمۇ تىلفۇن قىلغاندىمەن دەپ ئويلاپ قالدىم. بۇ ھەرگىزمۇ پۇشايمان قىلغانلىقىم ئەمەس، بەلكى تىلفۇن قىلمىغان بولسام ئۇنى مېنى ئېلىپ كەتكلى كېلىدۇغۇ دىگەن ئۆمىدىتتە خاتىرجەم ياشىغان بولاتتىم دەپ ئويلىغانلىقىمدىن ئىدى.
قېينىئاناملار ئاخىرى كەلدى. ئەلۋەتتە مەن باشتا بۆلەكچىلا خۇشال بولدۇم. ئەمما كىيىن شۇنى چۈشەندىمكى ئۇلار مېنى ئېلىپ كەتكىلى ئەمەس بەلكى مەن بىلەن ئارىنى ئوچۇق قلىغىلى كەلگەن ئىكەن.
مەن ياندىكى ئۆيگە چىقىپ ئۈنسىز يىغلىدىم. ئاناملار بولسا ئارتۇق گەپ قلىماي ئۇلارنى يولغا سالدى. دىمەك ئەمدى مەن يولدىشىمدىن ئايرىلىپ قالدىغان بولغاندىم.
بىز دۈشەنبە كۈنى سوت مەھكىمىسىدە كۆرىشىدىغان بولدۇق.

شۇندق قىلىپ توي قىلىپ بىر يىلىدىن كىين بىر تاغار قايغۇنى قۇچاقلاپ ئانامنىڭ ئۆيىگە قايتىپ كەلدىم. يولدىشىم بىلەن چىرايلىقچە ئاجراشتۇق. تارتىشقىدەك ھېچنەرسە يوق ئىدى. مېنىڭ ئەڭ چۈشەنمەيدىغىنىم ئۇنىڭ نىمىشقا شۇنچە تىزلا مەندىن ۋاز كەچكىنى ئىدى. ئەمدى مىڭ ئويلىغان بىلەنمۇ ئامال يوق. ئۆتكەن ئىش قايتا ئورنىغا كەلمەيتى. بۇ ئۆينى ئىلگىرى ئۆزۈمنىڭ ئۆيى دەپ ئويلايتىم. مانا ئەمدىلىكتە دادام ئاناملارنىڭ ئالدىدا ئۆزۈمنى خۇددى بىر مىھماندەك ھېس قىلدىغان بولۇپ قالغاندىم. ئۆز ئۆيۈمدە تۇراتتىم ئەمما نىمىشقىدۇر ياتسىرايتىم . ئۆيدىكىلەرنىڭ بولۇپمۇ دادامنىڭ يۈزىگە تىكىلىپ قارىيالمايتىم. باشتا مەن يولدىشىمنى شۇنچە يىگىتلەر ئارىسىدىن تاللىۋالغان چېغىمدا ئۆيدىكىلەر ئارتۇق گەپ قىلماي ‹‹ بوپتۇ بالام. تاللىغىنىڭ شۇ بولسا بىز نىمە دەيتۇق›› دىگەن ئىدى مانا ئەمدىلىكتە ‹‹ بالام پىشانەڭگە پۈتۈلگىنى شۇنداق ئوخشايدۇ››دىيىشتى. ئەمما ئۇلارنىڭ كۆڭلىنىڭ قانچىلىك يېرىم بولغانلىقىنى دادامنىڭ بېشىنى تۆۋەن سېلىپ جىمجىت ئولتۇرۇپ ئۇھ تارتىپ كېتىشلىرىدىن، ئانامنىڭ مېنى خۇش قىلىش ئۈچۈن قولىدىن كېلىدىغانلىكى ئىشلارنى قىلىپ بېقىشلىرىدىن بىلىپ تۇراتتىم. راستىنى دىگەندە ھازىر ئۆيىمىزدە ھېچكىم-ھېچكىمگە تەسەللى بېرەلمەيتۇق. ئىچمىزدىكىنى باشقىلارغا بىلىندۈرمەسلىك، باشقىلارنىڭ كۆڭلىنى غەش قىلماسلىق ئۈچۈن زور بەدەللەرنى تۆلەۋاتقان ئىدۇق.
  -قىزىم بۇنداق ئولتۇرىۋەرسەڭمۇ ياخشى بولمىغىدەك،-دىدى ئانام بىر كۈنى،-شەھەردىكى ھامماڭنىڭ قېشىداتۇرۇپ ھۆنىرىنڭنىڭ كەم قالغان يېرىنى ئۈگىنىپ كەلسەڭ قانداق بولار؟
توغرىسىنى دىگەندە مەن ئانامنى بۇ خىل بۇرۇقتۇرۇملىققا چىدىماپتۇ. دەپ پەرەز قىلدىم. ئەسلىدە ئۆيدىن ھېچيەرگە چىققۇم يوق ئىدى. ئەمما نىمە سەۋەپتىندۇر ئانامنىڭ گېپىگە قوشۇلدۇم.
- بولدى ئۇ ئىشلارنى ئۇنتۇپ كەت،-دىدى ھاممام چاچلىرىمنى سىلاپ تۇرۇپ،- دۇنيادا توي قىلىپ ئاجراشقان يالغۇز سەنلا ئەمەسقۇ؟ ،-مەن ھېچنىمە دىمىدىم. پەقەت بوش كۈلۈمسىرەپلا قويدۇم. خالاس.
    ھاممامنىڭ ناھېيىنڭ خېلى ئاۋات بىر يېرىدە ئۆيى، ئۆيىگە يانداشقا ئەپچىلگىنە سەيپۇڭلۇق دۇكىنى بار. ئىدى. مەن ئىلگىرى مەھەللىدىكى سەيپۇڭ ئۇستلاردىن ئازراق ھۆنەر ئۈگەنگەن ئىدىم. مانا ئەمدى بۇ يەردە ئىشىمنى باشقا ئېلىپ چىقىشقا شارائىت ھازىرلاندى.  
  نىمىشقىدۇر يولدىشىم بىلەن چۈشكەن بىر پارچە سۈرەتنى بىللە ئالغاچ كەلگەندىم.  بەزى چاغلاردا ئاشۇ سۈرەتكە قاراپ ئۈن-تۈنسىز تۇرۇپ كېتىمەن. ئاجرىشىدىغان چاغدا يولدىشىم ئارتۇق گەپ قىلمىغان پەقەت‹‹ بېشىڭغا ھەر قانداق بىر كۈن چۈشۈپ قالسا تىلىفۇنۇم ھەر ۋاقىت ئوچۇق›› دىگەن گەپنىلا قىلغان ئىدى. زادى قانداق نەرسە ئۇنى مەندىن شۇنچە تىزلا ۋاز كەچتۈرگەندۇ دەيمەن.
....
   بىر ئايدىن كىيىن بۇ يەرگە ئوبدانلا ئىچەكىشىپ قالدىم. كەيپىياتىممۇ خېلىلا ياخشىلىنىپ ئۇ كۆڭۈلسىزلىكلەرنى ئۇنتۇشقا باشلىدىم.
   مەن كىيىملەرنى كېسەلمەيتىم. ئەمما كېسكلىك بولسىلا ھەر قانداق كىيىمنى تىكەلەيتىم.  شوڭا ئەتتىگەندە دۇكانغا بىر چىقىۋالغانچە كەچكىچە چىقماي ئىشلەيتىم. ئۆزۈمنى ئىشقا زورلايتىم. دۇكاندىكى باشقا قىزلاردەك ئاخشاملىرى بازار ئايلانغىلى چىقمدىم. شوخلۇق قىلىپ دۇكاننى بېشىمغا كىيىپ قاقاقلاپ كۈلمەيتىم. ھاممام ئەھۋالىمىنى ئۇلارغا دىگەنمىكىن ئۇلارمۇ ماڭا ئارتۇق گەپ قىلشىمايتى. ئۇلار بىلەنمۇ خېلىلا يېقىن بولۇپ قالدىم. ئەمدى كاللامدىكى نىشان ئېنىق بولغاندى. بۇ يەردە بىرەر يىل ئۈگەنسەم ئاندىن چوڭراق تەربىيلەش مەركەزلىرىگە بېرىپ تەربىيلىنىپ كېلەتتىم. كەلگۈسىدە ئۆز ئالدىمغا بىرەر ئىش قىلساممۇ بولاتتى. شۇنداق قىلىپ مەن ئۇزۇندىن بىرى يوقاتقان خۇشاللىقىمىنى قايتىدىن تېپىۋالغاندەك بولدۇم.
   بىر كۈنى مەھەللىدىكى خاسىيەت ئىسىملىك بىر دوستۇم بىلەن ئۇچرىشپ قالدىم. ئۇ باشتا گەپ قىلمىدى. كىيىن يولدىشىمنىڭ ئۆزى بىلەن بىر نەۋرە بوستان ئىسىملىك قىز بىلەن يېقىندا توي قىلىشقا تەييارلىق قىلىۋاتقانلىقىنى ئېيىتتى.
-نىمە قىلسا قىلمامدۇ؟- دىدىم پەرۋايىمغا ئالمىغان بولىۋېلىپ،-ئەمىلىيەتتە پۈتۈن ۋۇجۇدۇم ئاچچىقتىن تىتىرەپ كېتىۋاتاتتى.
  -بۇ گېپىڭ بەك ياخشى بولدى،-دىدى دوستۇم كۈيۈنگەن ھالدا،- مەن ساڭا ئەسلى بۇ ئىشنى دىمەي دىگەن. لىكىن كىيىن مەھەللىگە بېرىپ قالساڭ ھامان ئاڭلايتىڭ. شوڭا ئىدىدىيسىدە ئازراق بولسىمۇ تەييارلىق قىلىۋالسۇن دىدىم.
  -رەھمەت ساڭا،-دىدىم ئۇنىڭغا ،-بۇ گەپنى دەپ قويغىنىڭ بەك ياخشى بولدى. شۇ تاپتا ئۆزۈمنى شۇنچىلىك خاتىرجەم بوپ قالغاندەك ھېس قىلىۋاتىمەن.
  -ئەمدى خاتىرجەم بولدۇم،-دىدى خاسىيەت،- ئاداش مەن ئالدىرايتىم. ئەمدى خوشلىشايلى.
  -بىللەئولتۇرۇپ بىر تاماق يەيلى، ئاندىن بىر ئاخشام مۇڭدىشىپ ياتساق بولاتتى،-دىدىم.
  -مەن بىر كۈنى كېلىمەن. شۇ چاغدا كەڭرى مۇڭدىشىۋالارمىز. -دىدى ئۇ،- بىراق ھازىر قايىتمىسام بولمايدۇ،-مەن ئۇنى قىيالماسلىق ئىلكىدە ئۇزۇتۇپ قويدۇم.
  دۇكانغا قايتىپ كېلىۋىتىپ ئۆزۈمگە بۈگۈن نىمىشقىمۇ سىرىتقا چىققان بولغىيتىم دەپ ئەيىپلەپ كەتتىم. چۈنكى شۇ تاپتا يۈرىكىمنىڭ بىر يەرلىرى پىژىلداپ كۆيىۋاتاتتى. پۇل قاپچۇقىغا سېلىۋالغان سۈرەت بىردىنلا ئېغىرلىشىپ قولۇمنى تالدۇرىۋەتتى. مەن سۈرەتنى قولۇمغا ئېلىپ ئۇزاقتىن -ئۇزاق قاراپ كەتتىم.
  -ساڭا نىمە بولدى،-دىدى ھاممام ،-تېخى يېرىم سائەت ئىلگىرىلا بىر ئوبدان تۇراتتىڭ. يەنە تۇتۇلۇپ قاپسەنغۇ؟
  -ھېچنىمە بولمدى،-دىدىم،-مانا بىر ئوبدان تۇرمامدىمەن.
  -سەندىن نەچچە ئىشتاننى ئارتۇق يىرىتقانمەن، مېنى بىلمەيدۇ دەمسەن، قېنى دىگىنە يولدا كىىم بىلەن كۆرۈشتۈڭ،-مەن ئۇنىڭغا قاراپ تۇرۇپلا قالدىم. ئۇ خۇددى پالچىدەكلا ئىچىمدىكىنى بىلىپ قالغاندى. مەن خاسىيەتتىن ئاڭلىغان گەپلەرنى ئۇنىڭغا بىرمۇ-بىر سۆزلەپ بەردىم.
  -مۇنداق ئىشكەن-دە. بوپتۇغۇ،-دىدى ھاممام،-ئەمدى خاتىرجەم بولۇپ قالىسەن، ئىنسان دىگەننىڭ بېشىغا بىر ئىش كەلمەستە شۇنداق بىئارام بولىدۇ. ئىش بولۇپ بولغاندىن كىيىن بولسا يەڭگىلللەپ قالىدۇ. قاراپ تۇر نەچچە كۈندىن كىيىن بۇ ئىشلارنىمۇ ئۇنتۇپ كېتسىەن. توغرىسىنى دىگەندە سىلەر ئاجراشتىڭلار. دىمەك ئەمدى ئۇ خەق دىگەن گەپ شوڭا ئۇنىڭ ھەر ۋاقىت شۇنداق قىلىشى ئھتىماللىقىنى ئويلاپ قويۇشۇڭ كېرەك ئىدى.
  -لىكىن كۆڭلۈم بەكلا يېرىم ھامما،-دىدىم گەپنى ئوچۇق قىلىپ.
  -ئۇنداق بولسا ئۆيگە كىر، يېڭى ناخشا پىلاستىنكىلىرى بار . قىزلار بىلەن بىللە زىياپەت قىلىپ ئويناڭلار.
  -بۈگۈن دەم ئالامدۇق،-دىدى قىزلار چۇرقىرىشىپ ،
  -قارا بۇلارنى خۇددى مەن بۇرۇن دەم ئېلىشقا قويماي كېچە-كۈندۈز قوشقا قاتقاندەك گەپ قىلىدىغۇ بۇ شەيتانلار،-ھاممام كۈلۈپ كەتتى،-مېنىڭمۇ بارمىسام بولمايدىغان مۇھىم بىر تويۇم بار. شوڭا چۈشتىن كىيىن دۇكاننى تاقايلى. قانداق؟-باشقا قىزلار چاۋاك چېلىشىپ كەتتى.
شۇ كۈنى ئاخشىمى بىز ئاۋۋال بازارغا چىقىپ يەيدىغان، ئىچىدىغاننى يەتكۈچە ئالدۇق. ئاندىن شوخ ناخشىلارنى قويىۋېلىپ ھارغىچە ئۇسۇل ئويناپ كۈننى كۈننى كەچ قىلدۇق. ئەتىسى تاڭ ئاتقاندا مەن خېلىلا يەڭگىللەپ قالغاندىم.
  يولدىشىم راستىنلا نەۋرە سىڭلىسى بىلەن توي قىلدى. مەن گەرچە ناھىيىدە بولساممۇ بۇ كاتتا ئىشتىن شۇ كۈنىلا خەۋەر تاپتىم . توي بىرنچى قېتىمقىدىنمۇ بەك قىزىپتىمىش. ‹‹ قىلساڭ قىلمامسەن، ماڭىمۇ خۇدانىڭ بىر كۈنى بار›› دىدىم ئىچىمدە.
  مەن يولدىشىم بىلەن چۈشكەن سۈرەتنى يىرتىپ پارچە- پارچە قىلىۋەتتىم. بولدى شۇنچىلىك ئازاپلانغىنىم يېتىپ ئاشار. كونىلار ‹‹كەلمىگەن تەلەيدە ئاناڭنىڭ ھەققى بارمۇ›› دەپ بەكمۇ توغرا ئېيىتقان ئىكەن، ئائىلەمنى ساقلاپ قېلىش ئۈچۈن شۇنچە تىرشتىم. چوڭلارنىڭ يولدىشىمنىڭ خىزمىتىنى كۈچۈمنىڭ يېتىشىچە قىلدىم. بالامنىڭ چۈشۈپ كېتىشىمۇ مېنىڭ خاتالىقىم ئەمەس. يولدىشىمغا ھەم قېينئانامغا يۈز كېلەلمىگىدەك ھېچقانداق ئىش قىلمىدىم. يەنىلا بولار ئىش بولدى. ئەمدى بەك چارچاپ كەتتىم. ئىشنى قايتىدىن باشلايمەن. ئۆتكەن كۈنلەرنى ئۇنتۇپ كېتىمەن. يېڭى دۇنياغا قۇچاق ئاچىمەن.
  ئەينەك ئالدىدا ئولتۇرۇپ چەكتىن ئاشۇرۋەتمىگەن دەرىجىدە ياراشتۇرۇپ گىرىم قىلدىم. كىيىمىمنىڭ ئەڭ يارىشىملىقلىرىنى تاللاپ كيدىم. ئاندىن بېشىمنى ئۈستۈن تۇتۇپ دۇكانغا ماڭدىم. دۇكانغا كىرىشىمگە بىر كۆينەكنى كېسىۋاتقان ھامماممۇ لىرىك ناخشنى بوشراق قويۇپ قويۇپ كۈلكە-چاقچاق بىلەن ئىشلەۋاتقان قىزلارمۇ ماڭا قارىشىپلا قالدى.
  -ۋاي-ۋۇي مەن كىمنى كۆرىۋاتىمەن. قىزلار دەرھال مېنى يۆلىۋېلڭلار،-دىدى ھاممام چاقچاق قىلىپ،-يىقىلىپ چۈشىدىغان بولدۇم.
  قىزلار چۇرقىراشقىنىچە كېلىپ مېنى ئورىۋېلىشتى. ئۇلارنىڭ ئۇنداق قىلغىنىغا مەن ئانچە ھەيران قالمىدىم . چۈنكى مەن تېخى ئاخشاملا شەھەرنىڭ چاڭ-توزانلىرىمۇ يۇقمايدىغان سەھرا قىزى ئىدىم.مانا ئەمدىلىكتە زامانغا لايىق كىينگەن شەھەر قىز بولغاندىم.
  -ئاداش سەن ئەسلىدىمۇ شۇنداق چىرايلىقمىدىڭ، ياكى بۈگۈن شۇنداق بولىۋالدىڭمۇ،-دىدى نۇرىيە ئۈستىۋېشىمغا تەپسىلى قاراپ،- ئادەمنى ھەيران قالدۇردۇڭغۇ؟
  -بۇ گىرىم دىگەن نەرسىمۇ قىلماي قىلماي بىر قىلغان ئادەمگە بەكرەك يارىشامدۇ نىمە؟- گۈلزىبا،-مۇنداقمۇ ھۆنەر بار دىمەمسەن؟
  -ھەي ھازىر گىرىم بويۇملىرىنىڭ كۈچىگە راستىنلا سەل قارىغىلى بولمايدۇ جۇمۇ؟-دىدى ھەممىدىن بەك گەپ قىلىدىغان ئارزۇ.
  -گىرىم دىگەنمۇ بارغا يارىشىدۇ جۇمۇ،-دىدىم چاقچاق قىلىپ،-مەن شۇنچىلىك سەتمىدىم.
  -ئادەم سەت ئەمەس، كىيىم سەت ، دىگەن گەپنى كىممۇ دىگەن بولغىيتى،-دىدى ھاممام راستىمنى دىسەم مەنمۇ ساڭا ئىلگىرى ئانچە دىھقەت قىلماپتىكەنمەن. مانا ئەمدى كۆزۈمنى بىر ئېچىپ قويدۇڭ جۇمۇ؟
  شۇنداق قىلىپ ئىلگىرىكىگە ئوخشىمايدىغان بىر كېمىگە چىقىپ ھاياتلىق سەپىرىمنى باشلىغان بولدۇم. بۇرۇنقىدەك سوغۇق سۇ ئىچىپ قالغاندەك قىلىپ ئولتۇرمايتىم. قىزلار بىلەن بەسلىشىپ ھۆنەر قىلاتتىم. كۈلكە -چاقچاق بىلەن كۈنلەرنىڭ قانداق ئۆتۈۋاتقانلىقىنى بىلمەيلا قالدىم. مۇشۇ سۈرئەت بويىچە تىرشسام ئۇزۇنغا قالماي ھاممامنىڭ قولىغا قول، پۇتىغا پۇت بولالايتىم. گەرچە ھازىر قىش پەسلى بولسىمۇ ماڭا نىمىشقىدۇر خۇددى باھار پەسلىدەك تۇيغۇ بېرەتتى. ھەر قېتىم ئەينەككە قارىسام باشقىچە روھلۇق بىر چىراي كۆز ئالدىمدا ئايان بولاتتى. بەلكىم بۇ مەندىكى ئۆزىگە ئىشىنىش تۇيغۇسى بولىشى مۆمكىن ئىدى.
  مەھەللىگە كەلگەن چېغىمدا كەچ كىرىپ كۆز باغلىناي دىگەن ئىدى. لىكىن شۇنداقتىمۇ بۇ مەھەللە كۆزۈمگە باشقىچىلا يېقىملىق كۆرۈندى. ئۆتكەن قېتىمدا كەلگەندە زادىلا ئۇنداق يۇيغۇدا بولمىغان ئىدىم.  دىمەك چوڭلارنىڭ ‹‹ ئۆمىدىسىزلىك ئۆلۈمدىن يامان›› دىگەنلىرى بىكار گەپ ئەمەسكەندە.
  بازار كۈنى مەن يولدىشىمنى (لىكىن ئۇ ھازىر خەقنىڭ يولدىشى ئىدى) كۆرۈپ قالدىم. شۇ ھامان چۈشەندىمكى ئۇنىڭ مەندىن شۇنچە تىزلا ۋاز كېچىشى بىكار ئەمەسكەن. ئۇنىڭ ھازىرقى ئايالى ئىگىز بوي، قوشۇما قاش، چاچلىرى تېقىمىغا چۈشۈپ تۇرىدىغان، چىرايى ئاق سېرىق كەلگەن بىر قاراشتىنلا ھەر قانداق بىر ئەركەكنىڭ ھەۋىسىنى كەلتۈرگىدەك قىز ئىكەن. مەن بۇرۇنمۇ ئۇنى دائىملا كۆرۈپ تۇراتتىم. لىكىن ئۇنىڭ بۇنچىلىك چىرايلىق ئىكەنلىكىنى زادىلا ھېس قىلمىغان ئىكەنمەن. ‹‹ ئۇ مەن بىلەن توي قىلماس چاغدا نەدە بولغىيتى بۇ سېرىق تۈك›› دەپ ئويلاپ قالدىم. بىز ئۇچرىشىپ قالدۇق. ئۇلارنىڭ كۆزلىرىدىن بىر خىل مەغرۇرلۇق ئالامەتلىرى چىقىپ تۇراتتى. مەن ئۇلارغا قاراپمۇ قويمىغان بولىۋالغان بولساممۇ ئۇلارنىڭ ئارقىسىدىن بىر ھازاغىچە قاراپ قالدىم.
  مەن يەنە دۇكانغا قايتىپ كەلدىم. تېخىمۇ تىرىشىپ ھۆنەر ئىگەللەشكە باشلىدىم.
  -ئەمدى ھۆنىرىڭ ئاساسى جەھەتتىن بىر باشقا چىقتى،-دىدى ھاممام بىر كۈنى،-ۋىلايەتتىكى چوڭراق بىرەر كەسپى تەربىيلەش ئورنىغا ئاپپىرىپ بەرسەم قانداق دەيسەن؟
  -بۇ نىمە دىگىنىڭ ھامما،-دىدىم كۈلۈپ تۇرۇپ مەن تېخى سەندىكى ھۆنەرنىمۇ تۇلۇق ئۈگىنىپ بولالمىغان تۇرسام...
  -ھەي شەيتان قاچاندىن بىرى ئادەم ئالداشنى ئۈگەندىڭ،-ھاممام چاچلىرىمنى مىھرىبانلىق بىلەن سىلاپ تۇرۇپ،- مەن بىلىپ تۇرىۋاتىمەن. ھازىرقى ھالەتتە ئۆز ئالدىڭغا بىرەر دۇكان ئاچساڭمۇ بولغىدەك ھالەتتە يەتتىڭ.  ئەمما مەن يەنىلا سېنى چوڭراق بىر يەردە تەربىيلىنىپ كەلسە دەپ ئارزۇ قىلىمەن. ئۇندىن باشقا پات-پات مۇھىت ئالماشتۇرۇپ ياشىسا ئادەمنىڭ كۆڭلىمۇ ياش تۇرىدۇ. شۇنداققلا سېنى سەل بىر ئىشنىڭ يولىنى بىلسۇن دەيمەن.
  - داداملار نىمە دەر،-دىدىم. دىلغۇلا بولۇپ.
  -ئاكاملارغا ئۆزۈم چۈشەندۈرىمەن. سەن تەييارلىقىڭنى قىلىۋەر...  

ئاي بەرگى

ئاخشام تىلفۇندا چىققان ۋاقتىمدا ئوقۇپ چىققان لىكىن ئىنكاس يېزىش بىئەپ بۇلۇپ قالغان ئىدى.سىز ۋە ئاقيولنىڭ تۇرمۇشنى كۆزۈتۈشىڭلارغا قايىل بولماي تۇرالمايمەن.ئەدەبىيات كىشلىك تۇرمۇشنىڭ ئىنكاسى ئەمەسمۇ؟
يېڭى بىر ئەسىرىڭىز بىلەن يۈز كۆرۈشكىنىمدىن خۇرسەن بولدۇم.بەلكىم مۇشۇنداق ئۆز-ئارا پىكىر ئالماشتۇرۇشلار يېڭى ئىلھاملارغا سەۋەب بۇلار ....
ئەسەردىكى باش پىرسۇناژنى تولىمۇ ياخشى يارىتىپسىز.
يېزىلىرىمىزدىكى(شەھەرلەردىمۇ با رئەلۋەتتە،لىكىن ئۇنچە ئېغىر ئەمەس دەپ ئويلايمەن)ئاتا-ئانىلارنىڭ پەرزەنتلىرىنىڭ تۇرمۇشىغا ئارىلىشىۋالىدىغان قىلمىشلارنىمۇ ماھىرلىق بىلەن يۇرۇتۇپسىز.
ماڭا ھەممىدىن باش پىرسۇناژنىڭ كىيىنكى تۇرمۇشىغا بىر چىقىش يولى تېپىپ بەرگەن ھالەتتە تەسۋىرلىگىنىڭىز بەك ياراپ كەتتى.
2000-يىللاردا ئىشلەنگەن بىر فىلىم بۇلىدىغان "ئاي گۇۋاھ"دەپ،شۇ فىلىمدىمۇ باش پىرسۇناژنى ئەڭ ئاخرىدا ئۆزىنى ئۆلتۈرۋالىدىغان قىلىپ تەسۋىرلەنگەن .ئەسلى ھېكايىسىدە قىز شەھەرگە كىرىپ يىگىتنى ئىزلەشكە بارىدىغان قىلىپ ئاخىرلاشقان ھېكايە كىيىن سىنارىيىلەشتۈرۈش جەريانىدا ئۆزگەرتىلىپتىكەندۇق.كىيىن ژورناللاردىمۇ تەنقىد قىلىنغان "شىنجاڭ فىلىملىرىدە نىمە ئۈچۈنباش پىرسۇناژ ئۆلىدۇ؟"دىگەندەك...
بەك مۇناسىۋەتسىز گەپلەرنى قىلىپ كىتىپتىمەن .سەت بولدى.
قەلەملەر بەرىكەتلىك بولسۇن!

ئەزىزىم

ئاخىرى باردۇ ئاكا؟

ئۆزخان

azizim131 يوللىغان ۋاقتى  2015-4-6 10:52
ئاخىرى باردۇ ئاكا؟

ئەلۋەتتە ئاخىرى بار. پات ئارىدا يوللايمەن.

ئۆزخان

ئاي بەرگى يوللىغان ۋاقتى  2015-4-5 11:07
ئاخشام تىلفۇندا چىققان ۋاقتىمدا ئوقۇپ چىققان لىكىن ئى ...

ئىنكاسلىرىڭىز دائىملا يۈرىكىمنى سۆيۈندۈرىدۇ. مەن باشقىلار تىمامغا ئىنكاس يېزىپ تولدۇرىۋەتسىكەن دىمەيمەن. پەقەت بولغان يېرى قايسى ، بولمىغان يېرى قايسى شۇنى كۆرسىتپ ئۆتسىكەنلا دەيمەن.
مېنىڭچە بولغاندا سىزمۇ بىر ئەينەك سۈپىتىدە خاتالىقلىرىمنى كۆرسىتىپ بەرسىڭىز تولىمۇ ياخشى بولاتتى.

ئاتىكەم

ياخشى  داۋاملىشىۋاتىدۇ   ،  تولۇق ئوقۇپ بولغاندىن كىيىن تەپسىلى ئىنكاس يازاي  .
داۋامىنى كۈتىمەن .

مۇئەللىم

ئەسەر  ۋەقەلىكىنى ئورۇنلاشتۇرۇش،تىل ئىشلىتىش جەھەتتىكى ئارتۇقچىلىقلىرىڭىزغا قول قويماي تۇرالمايمەن...

ھېكايە تىلى شۇنداق يېنىك،راۋان چىقىپتۇ....

داۋامىنى كۈتىمەن.....

رەيھان

داۋامىنى ساقلايلى . ئەمسە......

ئەزىزىم

تېز يېزىڭە،ساقلاتماي.ھېلى بىكار تۆتىنجى قەۋەتتىن ئېتىۋېتىمىز...

ئۆزخان

   راست دىگەندەك ھاممام ئاخىرى داداملارنى قايىل قىلىپ مېنى ۋىلايەتتىكى بىر كەسپى تەربىيلەش ئورنىغا يولغا سالدى. بۇ چاغدا مەن ئاللىقاچان بۇندىن كىيىن ماڭىدىغان نىشانىمنى بېكىتىپ بولغاندىم. يەنى ئالدى بىلەن ئۆز كەسپىمنى پۇختا ئۈگىنىمەن. ئاندىن يۇرتقا قايتىپ دۇكان ئاچىمەن. ئەڭ ئاخىرىدا مەلۇم كۆلەمگە ئىگە بولغان. تەربىلەش ئورنىغا تەرەققى قىلدۇرىمەن.
شۇنداق قىلىپ مەن پۈتۈن دىھقىتىمنى پەقەت ئۈگىنىشكىلا سەرىپ قىلىشقا باشلىدىم. پەمىمچە ئەڭ كۆپ بولغاندىمۇ بىر يىلدا مۇئەييەن بىر سەۋىيەگە يېتىپ بولىشىم كېرەك ئىدى .
يۇرتىقا قايتىپ بارغان چېغىمدا ئالىم( بۇرۇنقى يولدىشىم)بىلەن يەنە ئۇچرىشىپ قالدىم. ئۇ بىر بازار كۈنى ئىدى. ئۇ ئايالى بىلەن بازارغا چىقىپتىكەن. ئۇلارمۇ مېنى كۆردى. ئۇنىڭ چىرايىدىن بىر خىل مەغرۇرلۇق چىقىپ تۇراتتى. ئايالىنىڭ قورسىقى ئوبدانلا تومپىيپ تۇراتتى. مەنمۇ ئۆزۈمنى ئامالنىڭ بارىچە مەغرۇر تۇتۇشقا تىرىشتىم. ھازىر ئارىدىن بىر يىلدىن كۆپرەك ۋاقىت ئۆتكەچكىمىكىن يۈرىكىم بۇرۇنقىدەك ئەنسىز سوقۇپ كەتىمىدى ئەمما ئۇلار ئالدىمدىن ئۆتۈپ كەتكەندىن كىيىن ئىختىيارسىزلا ئۇلارنىڭ كەينىدىن قاراپ سالدىم. كونىلارنىڭ ‹‹ بىر كۈنلۈك ئەر-خوتۇننىڭ يۈز كۈنلۈك مىھىرى بار›› دىگىنى بىكار ئەمەس ئوخشايدۇ. ئۆيگە قايتىپ كىرگەن چېغىمدا بايقى ئۇچرىشىشنىڭ كەيپىياتىمغا ئوبدانلا تەسىر قىلغىنىنى ھېس قىلدىم.
......
ھەش-پەش دىگۈچە يېرىم يىل ئۆتۈپ كەتتى. بۇ يېرىم يىلنى ھاياتىمدىكى ئەڭ مۇھىم چاغلىرىم دىسەم ھېچ ئارتۇق كەتمەيدۇ. بۇ يېرىم يىل مېنىڭ نۇرغۇنلىغان كۆڭۈلسىز ئەسلىمىلىرىمنى ئۇنتۇلدۇردى. مېنىڭ كەلگۈسى ھاياتىمغا قارىتا ئېنىق نىشان شۇنداقلا مەندە ھەقىقى ئىنسانلىققا خاس غورۇرنى يېتلىدۈرگەن يېرىم يىل بولدى. مەن ئۆزۈمنى قانداق تۇتۇشنى ئۈگەندىم. ھاممام بۇرۇن دائىملا ‹‹ مەن ئېسىمنى بىلگەن چاغدىلا جاھاننىڭ يېرىمى ئەركەك، يېرىمى ئايال ئىدى. ھازىرمۇ شۇنداق، بۇنىڭدىن كىيىنمۇ داۋاملىق شۇنداق بولىدۇ. شوڭا تۇرمۇش ئىشىڭغا ئۇنچە ئالدىراپ كەتمىسەڭمۇ بولىدۇ›› دەيدىغان ئۇنىڭ گەپلىرىنىڭ تېگىگە مانا ئەمدىلا يېتىۋاتاتتىم.
-ھەي قىزلار نۇرنىسانىڭ كۈندىن -كۈنگە كەمسۆزلىشىپ كېىۋاتقانلىقىنى سەزدىڭلارمۇ؟-دىدى ياتاقتىكى ھەممىدىن شوخ قىز ماھىرە،- بۇنىڭ ئىچىدە بىر گەپ بار جۇمۇ.
-ئىچىمدە نىمە گەپ بولاتتى. شۇ بۇرۇنقىغا ئوخشاشقۇ مەن،-دىدىم.
- ھەي قىزلار نۇرنىسا ھازىر سىنىپ باشلىقىمىز يولۋاس بىلەن ئوبدانلا چىقىشىپ قالدى. سىلەر تېخى بىلمەمسىلەر؟-دىدى ئايگۈل كىيىملىرىنى ئالماشتۇرغاچ.
-مەنغۇ بۇلارنىڭ دائىملا دىگۈدەك بىر-بىرىگە قارىشىپ ئولتۇردىغىنىنى ئوبدان بىلىمەن. ئەمما ئۇ دەرىجىدەئەمەستۇ.
- كۆز كۆڭۈلنىڭ ئەلچىسى دەپ بىكارغا دىمىگەن . قارىغاندا بىز بىلمەيدىغان ئىشلارمۇ بار ئوخشايدۇ- جۇمۇ.
-دىمىسىمۇ يولۋاس تەقى- تۇرقى كېلىشكەن. ئۆزىمۇ سەمىمى، ئەڭ مۇھىمى، مۇستەقىل كۆز-قاراشقا ئىگە بالىكەن. ئەگەر ئۇ كۈنلەرنىڭ بىرىدە ماڭا تەلەپ قويۇپ قالسا ھەرگىزمۇ ياق دىمەيمەن. جۇمۇ،-دىدى باياتىندىن بىرى جىمجىتلا ئولتۇرغان سانىيە.
-قىزلار شۇ ھامان ئۇنىڭغا ھۇجۇم باشلىدى.
-قاچان ئېغىز ئېچىپ قالاركىن دەپ ئاران تۇرۇپسەن دىگىنە،
- ئۆزۈڭلا بېرىپ ئۇنىڭغا تەلەپ قويامسەن-يە؟
-ھەي قىزلار تولا سەۋزىدىن خەۋەر يوق، گۈرۈچ دەم يەپتۇ دىگەندەك گەپ قىلماڭلارچۇ، ئۇنىڭ لايىقى بارمۇ تېخى.
قىزلار بۇ گەپنى دىۋىدى. يۈرىكىم بىردىنلا ئېغىپ كەتتى. مەن ئۇنى راستىنلا ياقتۇرۇپ قالغاندىم. ئۇ ھەر كۈنى بىكار ۋاقىت تاپسىلا ئاپئاق ئېچىلغان بىر تۈپ ئەتىرگۈلنىڭ تۈۋىدە ئولتۇرۇپ كىتاپ ئوقۇشقا ئامراق ئىدى.  مەن ھەر كۈنى نىمە ئۈچۈندۇر ئۇنىڭ ھەر بىر ھەركىتىنى يوشۇرۇن كۆزىتىدىغان بولۇپ قالغاندىم. ئەجىبا مەن ئۇنى ياخشى كۆرۈپ قالغاندىمەنمۇ؟
- ھەي قاراڭلار . نۇرنىسانىڭ بوپ كەتكىنىنى،-دەپ چۇرقىراشتى. قىزلار مەن شۇ ھامان ئېسىمگە كەلدىم،
-ئۇ سەن يولۋاسنى راستىنلا ياقتۇرۇپ قالدىڭمۇ نىمە؟،-دىدى ماھىرە.
مەن نىمە دىيشىمنى بىلەلمەي قالدىم. ئەمەلىيەتتە بىر ياتاقتىكى ئالتە قىز زادىلا سىر يوشۇرۇشمايتۇق. ئۇلار مېنىڭ تۇرمۇش سەزگۈرەشتلىرىمدىن تۇلۇق خەۋەردار ئىدى. ئەلۋەتتە مەنمۇ ئۇلارنىڭ ھەممە ئىشلىرىنى دىگۈدەك بىلەتتىم. ئۇنىڭ ئۈستىگە ئارىمىزدا تۆتەيلەننىڭ ماڭا ئوخشاش سەزگۈرەشتىسى بار ئىدى. بىز بەزىدە مۇشۇ ئىشلار توغرىلىق پاراڭلىشىپ قالساق گۈلسۈم بىلەن رەيھان ئاغزىمىزغا قاراپ ھاڭۋېقىپ قالاتتى.
-گەپ قىلساڭچۇ،-دىدى ماھىرە، -سەن بەزى ئىشلارنى بىزدىن يوشۇرىۋاتامسەن نىمە؟
مەن گەپ قىلمايلا سىرىتقا ماڭدىم. ئۇلار ئارقامدىن قاراپ قېلىشىتى.
بىز قىزلار مانا مۇشۇنداق. ئەگەر ئوغۇللارنىڭ بىرەر قىزغا كۆزى چۈشۈپ قالسا ھېچ قانداق توسالغۇسىزلا ئۇنىڭ ئالدىغا بېرىپ سۆز تاشلىيالايدۇ. ئەمما بىز ئۇنداق ئەمەس، بىرسىنى ياقتۇرۇپ قالساق. قىز بولۇپ قالغانلىقىمىز سەۋەپلىك سۆيگۈمىزنى يۈرەك قېتىمىزغا دەپنە قىلىۋىتىمىز.
كىيىنكى كۈنلەردە قىزلار يولۋاس توغىرىلق نۇغۇن قىممەتلىك ئاخباراتلارغا ئىرىشتى. ئۇلارنىڭ سۆزىدىن مەن يولۋاسنىڭ ئىلگىرى ئىككى قېتىم توي قىلىپ ئاجراشقانلىقىنى، بالىسى يوقلىقنى ئەڭ مۇھىمى مەن بىلەن بىر كەنىتلىك ئىكەنلىكىنى بىلدىم.
توۋا دەيمەن. مەن بۇ مەكتەپكە كەلگىلى توپتوغرا يىرىم يىل بولدى. ئۇ بولسا مەن كېلىشتىن خېلى بۇرۇنلا كەلگەن ئىكەن. ئۇمۇ چوقۇم مېنىڭ ئەھۋالىمنى بىلىپ بولىدى ئۇنداقتا نىمىشقا تاكى ھازىرغىچە ماڭا تونۇشلۇق بەرمىگەندۇ؟
مەن ئويلاپ مۇشۇ يەرگە كەلگەندە بىردىنلا قاتتىق ئۆمىدسىزلىنىپ كەتتىم. چۈنكى مەن ئۇنى چوقۇم يۇرىتتا لايىقى بار دەپ ئويلىدىم.
   ئالىمنىڭ ئايالى يەڭگىپتۇ. ئەمما بالا بېجىرىم ئەمەسكەن. ئىككى قولىنڭ ئورىندا خۇددى ئېسىپ قويغاندەك ئىككى تال گۆش ساڭگىلاپ تۇرىدىكەن. ئەنە شۇ چاغدىلا ئالىمنىڭ ئانىسى ئەينى چاغدا جىيەن قىزنىمۇ بىر نەچچە قېتىم ئېمىتكەنلىكىنى، ئوغلى بىلەن قىزنىڭ ئەمەلىيەتتە ئىېمىلداش ئىكەنلىكىنى ئەسكە ئاپتۇ. ئەمما بولغۇلۇق بولۇپ بولغان تۇرسا......
ئالىم بۇ ئىشنى بىلگەندىن كيىن شۇ ھامانلا ئاجرىشىمەن دەپ غەۋغا كۆتۈرۈپتۇ. ئەمما نىمە بولغانلىقى نامەلۇم. ئانىسى بىر نىمىلەرنى دەپ يۈرۈپ ئۇنى توسۇپ قاپتىمىش.
مەن ئاخىرى يولۋاسنىڭ سۆيگۈ خېتىنى تاپشۇرۇپ ئالدىم. ئۇ خېتىدە مېنىڭ بۇندىن ئىلگىرىكى تۇرمۇشۇمغا زادىلا قىزىقمايدىغانلىقىنى، ئۆتمۈشنىڭ ھەر ئىككىمىز ئۈچۈن پەقەت بىر ئەسلىمىدىن ئىبارەت ئىكەنلىكىنى ، مەن خالىساملا بۇندىن كىيىنكى ھاياتىنى مەن بىلەن ئۆتكۈزۈشكە  تەييار ئىكەنلىكىنى يېزىپتۇ. مەن ئارتۇق تارتىشمايلا ئۇنىڭغا جاۋاپ خەت يېزىۋەتتىم. گەرچە ھازىرقى ۋاقىتتا تىلفۇن ئالاقىسى كەڭ ئومۇملاشقان بولسىمۇ بىز يەنىلا خەت ئارقىلىق كۆرۈشتۇق. ھەر ئاخشىمى ياتىقىمىزدىن كۈلكە چاقچاق ئۈزۈلمەيدىغان بولدى.