ئالدىراشچىلىق

  مۇتەللىپ ئىقبال   نۇرغۇن كىشىلەرنىڭ نەزىرىدە ئالدىراشچىلىق يۇقىرى سالاھىيەت ياكى قابىلىيەتنىڭ سىمۋولىدۇر. چۈنكى، جەمئىيەتتە ھۇرۇنلۇق ۋە بوشاڭلىق تەنقىد قىلىنغان ۋە ئۆچ كۆرۈلگەن ئىكەن، تەبىئىي ھالدا ئالدىراشچىلىق كىشىلەر تەرىپىدىن ماختىلىدۇ ۋە سۆيۈنىلىدۇ. ئالدىراشچىلىقنىڭ ئەڭ ئاددىي مەنىسى قىلىدىغان ئىشى بولۇش ۋە ئۆزىنىڭ خاسلىقىنى جارى قىلدۇرۇشقا مەيدان بولۇش مەسىلىسىدىن ئىبارەت. بۇ مەنىدە بىر كىشىنىڭ ئالدىراش بولۇشى شۇ كىشىنىڭ قەستەن ئالدىراش بولۇۋېلىشى ئەمەس ئەمەس، بەلكى شۇ كىشىنىڭ جەمئىيەتتىكى ئىشىنىڭ ئۇنى ئالدىراش قىلىۋېتىشىدىن كېلىپ چىققان بولىدۇ. ئەگەر بىر كىشى

داۋامى

خىزمەت نېمە دەيدۇ؟

      مۇتەللىپ ئىقبال   خىزمەتنىڭ ئىنساننىڭ خاراكتېرىگە تەسىر كۆرسىتىدىغانلىقى ھەممىگە ئايان. خىزمەت ئادەمنى ۋاقىتقا رىئايە قىلىدىغان، ھاياتقا ئاكتىپ پوزىتسىيە تۇتىدىغان ۋە ئۆزىنى ئۆزى باشقۇرىدىغان خاراكتېرىگە ئىگە قىلىدۇ. خىزمەت قىلمايدىغان، ھۇرۇن كىشىلەردە بۇ خىل خاراكتېرلار ئاساسەن مەۋجۇت بولمايدۇ. بىراق، بەزى خىزمەتلەر ئىشچان ئادەمنى ھۇرۇن قىلىۋېتىدۇ. ئەلۋەتتە، بۇ ناھايىتى نىسپىي ئەھۋال. خىزمەتنىڭ ئىنسان خاراكتېرىگە بولغان تەسىرىنى قويۇپ تۇرايلى. زامانىۋى دۇنيادىكى ئەڭ قىزىقارلىق ئىشلارنىڭ بىرى شۇكى، كىشىلەر خىزمەتكە ئېرىشىش ئۈچۈن ئون يىگىرمە يىل مەكتەپتە ئوقۇيدۇ. ئوقۇش

داۋامى

ئاشىق-مەشۇق ئۆلۈمىنىڭ يەنە بىر تەرىپى

مۇتەللىپ ئىقبال بارلىق مۇھەببەت ھېكايىلىرى ياكى كىتابلىرىدا ئۆلۈم مۇقەددەس تېما سۈپىتىدە تىلغا ئېلىنىدۇ. ئۇنداقتا مۇھەببەت ھېكايىلىرىدە ئاشىق-مەشۇقلارنىڭ ئۆلۈمى نېمە ئۈچۈن بىزنىڭ يۈرەك تارىمىزنى چېكىدۇ؟ نېمە ئۈچۈن ئاشىق-مەشۇقلارنىڭ ئۆلۈمىدىن شۇنچە قورقىمىز؟ ئۇيغۇر خەلق داستانلىرى ۋە قىسىسەلىرىگە ئاساسلانغاندا ئاشىق-مەشۇقلار بىر-بىرى ئۈچۈن ئۆلۈمگە ھەر ۋاقىت تەييار ئىدى. مەسىلەن، پەرھات شېرىن ئۈچۈن؛ تاھىر زۆھرە ئۈچۈن. مېنىڭچە بولغاندا، بۇ ئاشىق-مەشۇقلاردا بىر-بىرىگە ئۆز ھاياتىنى بېغىشلىيالايدىغان جاسارەت ۋە چۈشەنچە بولغانلىقى ئۈچۈنلا ئۇلارنىڭ ئاشىق-مەشۇق ھېكايىلىرى كىشىلەر قەلبىگە مەڭگۈ ئورناپ كەتكەن ۋە ئۇلار كىشىلەرنىڭ

داۋامى

قاغا بالام ئاپئاق ، كىرپە بالام يۇمشاق

  مۇتەللىپ ئىقبال   ئەجدادلار ”قاغا بالام ئاپئاق ، كىرپە بالام يۇمشاق“ دېگەن تەمسىلنى ئىجاد قىلغان ئىكەن. بۇ تەمسىلدە قاغىنىڭ بالىسىنى ئاپئاق دەيدىغانلىقى، كىرپىنىڭمۇ بالىسىنى يۇمشاق دەيدىغانلىقىنى ئوتتۇرىغا قويۇلغان. بۇ تەمسىل يوشۇرۇن ھالدا يەنە كىشىلەرنىڭ ئۆزىنىڭ خاتالىقىنى كۆرمەيدىغانلىقىنى، خاتالىقلىرىنى توغرا دەپ چۈشىنىۋالىدىغانلىقى ئوتتۇرىغا قويىدۇ. دېمەككى، ھەر كىمنىڭ خاتالىقى ۋە ئەيىبى ئۆزى ئۈچۈن توغرا؛ ھەركىم ئۆزى ئۈچۈن ئاق بالىخان. ھەركىم ئۆزىگە نىسبەتەن گۇناھسىز. يۇقىرىقى تەمسىل ماڭا پىسخولوگىيە  ۋە جەمئىيەتشۇناسلىقتىكى مۇنداق نەزەرىيەنى ئەسلەتتى: كىشىلەر باشقا كىشىلەرنىڭ خاتالىقى

داۋامى