QQ دىكى يارىلانغان سۆيگۈ ( ھېكايە )

sarvinoz

	داۋامىنى ساقلايمەن.........

musilina

	بارغانسېرى مەپتۇن بولۇپ قالدىم ھېكايىڭىزگە ....

BARBI

	ئەتىگىچە  ھەممىسىنى يىزىۋېتەرسىزمۇ؟

ettar

	شۇ كۈنى غۇلجىغا قايتمىدىم ، قايتقۇدەكمۇ جېنىم قالمىغان ئېدى ، چوڭ بازار ئەتراپىدىن ياتاق ئېلىپ ئۇنىڭ مايكىسىنى باغرىمغا تاڭغىنىمچە تاڭ ئاتقۇزدۇم . تېلىفوننى كەچرەك ئاچقان ئېدىم ، ئېچىشىمغىلا ئۇنىڭ تېلىفونى كەلدى :    _ نېمە قىلغىنىڭ بۇ ؟ نېمىشقا تاقىۋالىسەن ؟ سېنى قانچە كۆرگۈم كەلگىنىنى بىلمىدىڭمۇ ؟ نېمىشقا ئۆزۈڭ كەلمەيسەن ...    ئۇ يىغلىدى ، لېكىن مېنىڭمۇ يىغلاۋاتقىنىمنى بىلمىدى . بىز شۇنداق پەرىشان ئىدۇق ، بولۇپمۇ مەن ئەڭ پەرىشان ئېدىم ، كېچىچە ئۇنىڭ بىلەن تېلىفوندا ئۇزاقتىن ئۇزاق سۆزلىشىپ ئۇخلاپ قالدىم .    قايتىشنى ئويلاشمىدىم ، يەنە ئىككى كۈن كېيىن ئۇ مەكتىپىگە ماڭاتتى ، بېرىدىغان ئىمتىھانى بولغاچقا ئون كۈنچە بالدۇر بېرىشى كېرەك ئېدى . ھەم بىز مۇشۇنىڭدىن كېيىن ئايرىلىشنى قارار قىلىشقان ئىدۇق . ھەر سۈيۈشكەنلەر ئايرىلغان ، بىزمۇ ھامان ئايرىلاتتۇق ، شۇڭا ئايرىلماقچى بولدۇق . ئۇ ماڭىدىغان كۈنى ئىچىمگە تۇيۇقسىزلا جىن چۈشتى ، چوقۇم ئۇ چۈشكەن پويىزغا چۈشىۋېلىش ! تاكى قۇمۇلغىچە ئۇنى ئۇزۇتۇپ قۇيۇش جىنى ئېدى !    بۇ ۋاقىتتا ئۇ ئاللىقاچان پويىز ئىستانسىسىغا بېرىپ بولغان ئېدى ، يۈگۈردۈم ! ئۇچتۇم ! بىلەت ئالىدىغان كۆزنەكنىڭ ئالدىدا ئۆچرەتنىڭ ئۇزۇنلىقىمۇ مېنى توسۇيالمىدى ، نۆۋىتى كېلەي دېگەن بىر خەنزۇغا قوللىرىغا ئېسىلىپ دىگۈدەك يالۋۇردۇم :    _ خاپا بولماي نۆۋىتىڭنى ماڭا بەرسەڭ ، مۇشۇ پويىزدا سۆيگەن قىزىم بار ئېدى ! ماڭا بەرگەن بولساڭ ...    خەنزۇ ھىچ ئىككىلەنمەيلا نۆۋىتىنى ماڭا بەردى ، كۆزنەككە ئوقتەك ئېلىپ بېرىپ :    _ مۇشۇ ، مۇشۇ پويىزنىڭ بېلىتىنى ئالىمەن !    _ كەتتى !    _ ياق كەتمىدى !    _ مانا ھازىر قوزغالغان پويىز شۇ .    _ ماڭا بېلەت بەر دېدىم ، كەتمىدى دېدىم !!!    بارلىق پىغانلىرىمنى ئەمدى زادى يۇشۇرمىدىم ، شۇ تاپ دۇنيادا مەندىن بۆلەك ھېچكىم ، ھېچكىم قالمىغان ئېدى ، يىغلىغىنىمچە سىرتقا ئۆزۈمنى ئاتتىم ، ھەممىدىن ئۈمۈدۈمنى ئۈزگەن ئېدىم ، ئۇنىڭغا تېلىفون قىلدىم :    _ ئەمدى ھەقىقى ئايرىلدۇق ، ئەمدى ھەرگىز سېنى ئىزدىمەيمەن ، ھەرگىز ئىزدىمەيمەن ...    _ جىنىم نېمە بولدۇڭ ؟ نېمىش بولدى ؟ يىغلىما بولامدۇ ؟ نېمە بولدۇڭ ؟ ،- ئۇ ماڭا قوشۇلۇپلا ئىچىنىشلىق ھالدا يىغلىۋەتتى . مەندىن قايتا - قايتىلاپ نېمە بولغىنىنى سورايتتى ، شۇ چاغداتېلىفونۇمنىڭمۇ پۇلى تۈگەپ ئۈزۈلدى ، مەن ئۇدۇل كەلگەن بىر بوتكىغا كىرىپ قايتا تېلفون قىلىپ داۋاملىق يىغلايتتىم ، كاللامدا نەۋائىنىڭ : < ھەر كىشىنىڭ دەردى بولسا يىغلىسۇن يار ئالدىدا .. > دېگەن مىسراسى قوشۇلۇپ پىغانىمنى ئۆرتەيتتى .    _ جىنىم سەن نەدە ؟ كەلگەنمىدىڭ ؟ ئۈرۈمچىگە كەپسەن ھە ؟ سەن كەپسەن شۇنداقمۇ ...    _ سەن چۈشكەن پويىزغا چۈشەي دەپ يۈگۈرۈپ كەلگەن ، كەتتى ، قاراپ تۇرسام كەتتى .. قاراپ تۇرسام سېنى ئېلىپ كەتتى ...    _ جىنىم يىغلىما ، سېنى سەندىنمۇ بەكرەك ، نەچچە ھەسسە سۆيىدىغىنىمغا نېمىشقا ئىشەنمىدىڭ ؟ .. سېنىڭ كېلىدىغىنىڭنى بىلەتتىم ، سەن چۇقۇم كېلەتتىڭ ...    _ پويىز كەتتى جېنىم ، سېنى ئېلىپ كەتتى ، مېنىڭ كۆزۈمچە ئېلىپ كەتتى ..    _ ياق جېنىم ، ئالدىمىزدىكى بىكەتتە چۈشۈپ قالىمەن ، جايىڭدا جىم تۇر ، كەينىمگە يانىمەن ، سەللا ساقلا ، ئىككى سائەت ..بەلكىم ئۇنىڭدىن ئازراقتۇ .. ئالدىدىكى بىكەتتە توختىسىلا چۈشۈپ قالىمەن !    ئاپلا.. ئەمدى قانداق بولدى؟! ئۇنىڭ بىلەن كۆرۈشسەم بولمايتتى .. ھەرگىز بولمايتتى ، شۇڭا ئۇنىڭ ئالدىغا دىلبەرنى چىقارغان ئەمەسمىدىم ؟ ياق ، ئۇ چۈشۈپ قالسا ھەرگىز بولمايدۇ .. چۈشسە بولمايدۇ ..    _ ياق چۈشۈپ قالما ، مەن كېتىمەن ، ھازىرلا كېتىمەن ، مانا ، غۇلجىنىڭ بېلىتىنى ئەپ بولدۇم ، چۈشمە ..    _ كەتمە ، بېلەتنى قايتۇرۋەت!    _ ياق ، چوقۇم كېتىمەن ، بىز بۇرۇن دىيىشكەندەك بولسۇن... ئەمدى ئىككىنچى كۆرۈشمەيلى ..    _ بوپتۇ ئەمسە ، سەن كەت ، مەن بەرىبىر چۈشىمەن ، بەرىبىر كەينىمگە يانىمەن ، سۆيگىنىم تېنىگەن كوچىلاردا مەنمۇ تېنەيمەن ، سەن ياشلىرىڭنى تۆككەن يوللارنى قانماي پۇرايمەن ...    _ چۈشمە دېدىم .. ،- تېلىفون يەنە ئۈزۈلۈپ كەتتى ، قانداق بولدى بىلمىدىم ، قايتا ئۇرسام ئۇنىڭ تېلفونى توختاپ قاپتۇ ... يۈرىكىمدە مىڭ غەم ، خوپ بولدىمۇ ئەمدى؟ دەيتتىم ئۆز ئۆزۈمگە . مىڭ تەشۋىشلەر بىلەن ۋاقىتنىڭ ئۆتكىنىنىمۇ زادى ھىس قىلالماي قاپتىمەن ، كۆزنى يۇمۇپ ئاچقۇچە تېلىفون سايرىدى :    _ مەن داخىيەن بىكەتتە چۈشۈپ قالدىم ! ،- ئۇنىڭ ئاۋازى شۇ قەدەر زوق - شوخ ئىچىدە بىر تالاي كۈمۈش قۇڭغىراقلاردەك جاراڭلايتتى .    _ يوغان ئىش قىپسەن ، دەرھال بېلەتتىن باشقىنى ئېلىپ كۆزۈمدىن يوقال ، مەن پويىزغا چىقىپ بولدۇم .    _ ياق ! كەينىمگە يانغىنىم يانغان ! سۆيگەن ئادىمىمنىڭ قەدىمى تەگكەن يوللارغا باغرىمنى ياقىمەن !    ئۇ ئەمدى گەپكە كىرمەيتتى ، ئاسماندىن پىچاق ياغقىنى بىلەنمۇ دىگىنىنى قىلاتتى ...    _ ياق ... سەن كەلمە .. مەن ھازىرلا ماشىنا بىلەنلا بارىمەن .. شۇ يەردە جىم تۇرۇپ تۇر ...بېكەتتە قالايمىقان ئادەم كۆپ ، بولسا بىرەر تاماقخانىغا ياكى تورخانىغا كىرىپ تۇر .    ئۆزۈم تاپقان بالاغا ئەمدى نەگە بارىمەن ؟ ئۆتكۈزگەن جىنايىتىم ئۆچۈن كاللامنى ئالىدىغان ئىش بولسىمۇ ئۇنى يات يەرلەردە يالغۇز قۇيالمايمەن .. ھەرگىز ئۇنداق قىلالمايمەن ...    مەن دىلبەرنى بۇلىغاندەك قىلىپ چاقىرىپ چىقتىم ، ھېچ سەۋەبىنىمۇ چۈشەندۈرمەي ماشىنىغا چىقاردىم . ماشىنا ئۇچقاندەك كېتىپ باراتتى .. دىلبەر بولغان ئىشلارنى ئاڭلاپ ئېغىر خۇرسىنىپ قويغاندىن باشقا گەپ قىلمىدى . ئىككى سائەتتەك ۋاقىت .. ئاھ خۇدا .. ماڭا ئىككى ئەسىردەك تۇيۇلماقتا ئېدى .. __ داۋامى يىزىلۋاتىدۇ

ixanq113

	ئۇھ........ھەرقانداق بىر ئىشلارنى ئادەم مۆلچەرلىيەلمەيدۇ، مانا بۇ رىئال تۇرمۇش، ھەر خىل قىسمەتلەرگە دۇچار بولۇش ئىنساننىڭ تەقدىرىگە پۈتۈلگەن بولىدىكەن ، ئۇنى ياراتقان ئىگىمىزدىن باشقا ھىچكىم بىلمەيدۇ........يازغانلىرىڭىزنى ئوقۇپ نۇرغۇن  نۇرغۇن كەچۈرمىشلىرىم كۆز ئالدىمدىن ئۆتتى، ئاخىرىنڭ ياخشى  ئاخىرلىشىشىغا تىلەكداشمەن......

tatlek~626

	داۋامىنى كۇتىمەن   ،  ئىچىگە  كىرىپلا كېتىپتىمەن..............

esyankar75

	بىر چاغلاردا مەنمۇ ئالدانغانتنىم كىيۇ كىيۇدا  ، باش پىرسوناژ بەكلا ھىسياتچان ئىكەن ھە   ، كورىيەنىڭ مابەت كىنولىرىدەك چىقىۋاتىدۇ ، ياخشى يىزىپسىز .

ONLY212

	كۆزۈم ئىمى-چىمى بوپ كەتتى جۇمۇ     ياخشى يىزىپسىز ،ئەدەبىيەر سەنئەت دېگەن ئاجايىپ نەرسە جۇمۇ ....

ettar

	ئاخىر داخىيەنگە يېتىپ كەلدۇق ، قەلبىم بىر خىل تىنىچلىنىپ قالغان ئېدى.. بۇخىل تىنىچلىنىش ھەرگىزمۇ بىر ئادەمنىڭ خاتىرجەملىكى ئەمەس ، بەلكى پىچاق ئاستىدا ياتقان ، ئۆلمىكى مۇقەررەر بولغان كالىنىڭ كۆزلىرىدەك تىنچلىق ئېدى..    _ مەن كەلدىم ، سەن نەدە ؟    _ كەلدىڭما ؟ مەن سىرتتا تۇرۇپ بولماي مېھمانسارايغا كىرىپ تۇرغان ، ھازىر چىقىمەن !    مەن  خۇددى جىنايەتچىدەك ئۆزۈمنى يۇتۇپ كېتەلىگۇدەك بىر قاراڭغۇلۇق ئىزدەيتتىم ، جاننىڭ ئاچچىقىدا تىپىرلايتتىم ...    _ ياخشىمۇ سىز ! ،- دېدى دىلبەر ئۇنىڭ ئالدىغا بېرىپ . مەن ئۇنى بۇنداق قىلىدۇ دەپ زادى ئويلىمىغان ئىكەنمەن ، بۇرۇن بىر كۆرۈشكەن بولغاندىكىن چوقۇم ئىشلار ياخشى بولىدۇ ، دىلبەر بۇنى ئەپلەپ سەپلەپ يولغا سالىدۇ ، دەپ ئويلىغان ئېدىم . لېكىن ئىشلار پۈتۈنلەي ئەكسىچە بولدى ، ئۇ دىلبەرگە قىلچىلىكمۇ يۈز خاتىرە قىلماستىن :    _ ئاكام قېنى !    _ ئۇ .. ئۇ پويىزغا چىقىپ بوپتىكەن ، چۈشەلمەي قاپتۇ ، لېكىن سىزنى جاپادا قالمىسۇن ، ئىمتىھانىدىن قالمىسۇن دەپ .. مېنى ئەۋەتكەن.    _ يالغان ! سىز كىم ؟ سىز ئاكامنىڭ نېمىسى ؟ نېمىشقا ئارىمىزغا قىسىلىۋالىسىز ئاچا ؟ سىزمۇ قىز بالىغۇ ئاچا ؟ مەن ئاكامنى بىر كۆرىۋالاي دېدىمغۇ ؟ نېمىشقا بۇنداق قىلىسىز ؟ نېمىشقا ئاكامنى يۇشۇرۇپ قويىسىز ..    _ ياق ئۇكام ، مەن ئۇنى يۇشۇرۇپ قويمىدىم ، ئۇ راست كەلمىدى .. ،- ئۇ ئەمدى دىلبەرنىڭ ئاغزىغا قارىمىدى ، بىكەت ئەتراپى قاراڭغۇلۇق ئېدى ، ئۇ دەرەخلەرنىڭ ئارىسىغا ، دەل مەن بار تەرەپكە قاراپ جان جەھلى بىلەن ۋاقىردى :    _ ئاكا !!!!! ئاكا.......  ئاكا ..... ئاكا .... ئاكا ...    ئۇ ھەر تەرەپكە قاراپ ۋاقىرايتتى ، باشتا بوشراق ۋاقىرغان بولسا كېيىن جېنىنىڭ بارىچە چاقىردى .. مەن قانداق ئادەم ھە ؟! قانداق ئاشىق ھە ؟ قانداق ئىپلاس ئادەممەن ھە ..    _ ئۇكام ، ئۇنداق قىلماڭ ، بىز ئولتۇرۇپ ئوبدان پاراڭلىشايلى بولامدۇ ..    _ مېنى تۇتماڭ ئاچا ، ماڭا تەڭمەڭ ، ئاكام بار ، مەندىن يىراق تۇرۇڭ ، ئارافات!!! ... ئارافات !!...  ئاكا!!...ئاكا!! ..    دەرەخنىڭ قوۋزاقلىرىغا مەھكەم پاتقان تىرناقلىرىمدىن ئىسسىق بىر نەرسە سىرغىدى.. ئۇ ۋاقىراۋېرىپ ھالىدىن كەتتى ، يىغلاۋېرىپ ھالىدىن كەتتى .. دىلبەرنىڭ ئۆزىنى يۆلىمەكچى بولغان قوللىرىغا ئېسىلىپ تۇرۇپ تىزلاندى :    _ ئاچا ، ئاكام كەلسۇن.. ئاكامنى چاقىرىڭ .. ئاكام بار..    _ ئۇكام .. بۇ ..مەن ..    _ جىنىم ئاچا ، بىر قېتىم كۆرسەم بولدى ، ئاكام چىقسۇن .. ،- ئۇ سۆزلەۋېتىپ قاتتىق ھۆ تۇتۇپ كەتتى ، ئۇ بەك يىغلاپ كەتسە مۇشۇنداق بولاتتى .. يەنە شۇنداق بولدى ، ئىككىنچى قېتىم زەرداپ ياندۇردى ..    _ ئۇكام نېمە بولدىڭىز ؟ ئاكىڭىز نەگە كەتتى ؟ بۇ قىزنىڭ ئاكىسىغا نېمە بولدى ؟ نېمىشقا يىغلايدۇ ؟    ھەش - پەش دىگۈچە ئاقكۆڭۈل كىشىلەر ئەتراپقا بىر كەلدى .. دىلبەر ھۇدۇققىنىچە ئەتراپقا قارايتتى ، مېنى چىقسىكەن دەپ ئۈمىد قىلغاندۇ بەلكىم .. ۋە بەلكىم ھەرگىز چىقالمايدىغىنىم ئېسىگە يەتكەندۇ ...    _ جىنىم ئۇكام ، ياتىقىڭىزغا كىرىپ سۆزلىشەيلى ، قاراڭ كىشىلەر ئولىشىپ كەتتى ، مەن چۇقۇم ئاكىڭىزنى تېپىپ بېرىمەن ماقۇلمۇ ..   _ ئاچا مېنى ئالدىماڭ..   _ ياق ئۇكام ، ئالدىمايمەن ..    دىلبەر ئۇنى يۆلەشتۈرۈپ ، ئۇ چۈشكەن مېھمانسارايغا قاراپ ماڭدى ، تۇرغان جايىمدا مىقتەك قېتىپلا قالغان ئېدىم . يېرىم سائەت بولار بولماي تېلفون سايرىدى ، مەن ئۇنى تېپىۋالمىسۇن دەپ ئۈرۈمچىدىن ئەخلەت كارتا ئالغان ئېدىم ، دىمەك تېلفون قىلغىنى دىلبەر ئېدى :   _ ۋۇ ھايۋان ! ئادەم بولساڭ كىر !   _ ئاكامنى تىللىماڭ ... ،- بىر ياندىن ئۇنىڭ يىغلىغان ئاۋازى ئاڭلاندى ..،- ئاكا .. ئاكا ..   _ كىرمەيمەن .. كىرىدىغان بولسام بايا ئۇنىڭ شۇ يىغا زارىلىرىگە چىداپ مېنىڭ يۈرىكىم تاشتىن تۆرەلگەن ئەمەس ئېدى ..   _ ۋۇ ئادەم بولمايدىغان پەسەندە ، ما قىز ئۈچىنچى قەۋەتتىن ئۆزىنى تاشلىۋالغىلى تاس قالدى !    _ ھە ؟   _ مېنى قورقۇتاي دەپ قوقاق سالمىدى ، راستلا ئۆزىنى تاشلىۋالغىلى تاس قالدى ، دېرىزىدىن چۈشۈپ كەتكىلى تاس قالدى .. ئاران ..ئاران تۇتىۋالدىم .. ،- ئۇ ئاخىرقى سۆزلىرىنى يىغىدىن بوغۇلۇپ دىيەلمەي قالدى ..    _ ماقۇل .. مەن چىقاي ..    ___  داۋامى يىزىلىۋاتىدۇ ...

parixtam0908

	قىزلارلا ئەمەس،ھازىر ئوغۇللارمۇ 3-4 قىزلانى تىكوغا سېلىپ يۈرىدىغان بولىۋالدى.....ھەي...خۇددى قىزلار چاقماق سېلىپ باقىدىغان تاۋۇزدەك!!!!