دىلىغۇللۇق (ھىكايە)

يولتۇز

	قىزىقىپ قالدىم بىراق بەزى ئىنكاسلار  كەيپىمنى ئۇچۇرۇپ قويدى .

miskin-ahu

	ئەتىسى ئورنۇمدىن بەك سەھەر تۇرۇپ كىتىپتىمەن.ئاخشام بالدۇر ياتساممۇ ،ياخشى ئۇخلىيالمىغاچقىمىكىن،قاپاقلىرىم ساڭگىلاپ كۆزلىرىم ئولتۇرۇشۇپ كىتىپتۇ.قىلىشقا تىگىشلىك ئشلىرىمنى تىزلا تۈگەتتىم ۋە كۈندىلىك ئادىتىم بويىچە دەرسكە كىرىشتىن يېرىم سائەت بۇرۇن سىنىپقا چىقىپ ،بۈگۈن ئۆتىلدىغان دەرسلەرنى بىر قۇر كۆۈرۈپ چىقتىم.خىزمەتكە قاتناشقان نەچچە يىلدىن بۇيان بۇنداق مۇنتىزىم دەرس ئاڭلاش پۇرسىتى بولمىغاچقا ،سەككىز سائەت ئولتۇرۇپ دەرس ئاڭلاش ماڭا ئېغىر كەلمەستىن بەلكى كۆڭۈللۈك ،مەنىلىك تۇيىلاتتى.ئاتا-ئانامنى،ئوغلۇمنى سېغىنغاندىن باشقا ھەممە ئىشلار شۇنچلىك ياخشى كىتىپ باراتتى.كۈنلەر بىرىنىڭ كەينىدىن بىرىنى قوغلىشىپ بەك تىز ئۆتىۋاتاتتى .قەيسەر بىلەنمۇ نورمال سالاملىشىپ ئۆتىۋاتاتتۇق. بۈگۈن ئۇقۇش باشلىغانغا ئون كۈن بولدى ،دىمەك ئۇقۇشىمىزنىڭ يېرىمى تۈگىگەن ئىدى.مەكتەپتىن بىزنى  ئۈرۈمچىدىكى ھەرقايسى مەكتەپلەرگە ئىكىسكۇرسىيەگە ۋە ئىكىسكۇرسىيە ئاخىرلاشقاندىن كىيىن قار تېيىلىش مەيدانىغا بېرىپ تۈرلۈك پائالىيەتلەرنى قىلىشقا تەشكىللىگەن ئىدى .مەكتەپلەرنىڭ ياخشى شارائىتلىرىنى كۆرگەندە «بىزنىڭ يۇرتلاردىكى بالىلارمۇ قاچانلىققا مۇشۇنداق شارائىتتا ئۇقۇش پۇرسىتىگە ئىگە بولار »دەپ ئويلاپ كەتتىم،بۇ يەردە ئۇقۇ-ئۇقۇتۇش تولىمۇ سىستىمىلىق ئېلىپ بېرىلىدىكەن،ھەرقانداق ئىشتىن ئۇقۇ-ئۇقۇتۇشنى مۇھىم دەپ بىلىدىكەن،ئۇقۇتقۇچىلارنىمۇ قۇشۇمچە ۋەزىپىلەرگە ئاجرىتىۋەتمەيدىكەن.جەنۇبىي شىنجاڭدىن كەلگەن ئۇقۇتقۇچىلار ھەممىمىز شۇ توغرۇلۇق مۇلاھىزىلەرنى قىلىشتۇق ۋە بەلكىم تەرەققىي قىلغانسىرى بىزنىڭ يۇرتلارنىڭ شارائىتىمۇ مۇشۇنداق بۇلۇپ كىتەر دىيىشىپ قالدۇق .شۇ كۈنى ئەڭ كۆڭۈللۈك بولغىنى  قار تېيىلىش مەيدانىدىكى پائالىيەت بولدى،ھەريەر-ھەريەرلەردىن كەلگەن باغۋەنلەر ئۆزىنى ئۇنۇغان ھالدا ئارغامچا تارتىش،ئۇرۇندۇق تالىشىش دىگەندەك ئۇيۇنلارغا كىرىشىپ كەتكەن ئىدى ،ئۇيۇن جەريانىدا ھىچكىم ئۈچۈن نەتىجە ئەمەس بەلكى روھىي ئازادىلىك مۇھىمدەك قىلاتتى،تۇيۇقسىز يىقىلىپ چۈشۈشلەر ،بىر-بىرىگە قار ئېتىشلار،شوخ،غەمسىز كۈلكىلەر بىردەملىك بولسىمۇ غەمنى ،بېسىمنى ئۇنتۇغان ئۇقۇتقۇچىلارنى كىچىك بالىغىلا ئوخشىتىپ قويغان ئىدى. يالقۇننى «ئولتۇرۇشلارغا ئانچە بېرىپ كەتمەيمەن »دىسە، مىجەزى ئېغىرمىكى دەپ خاتا ئويلاپ قاپتىمەن ،ئۇ ھەممە پائالىيەتكە شۇنداق ئاكىتىپ قاتناشتى ،ھەرىكەتلىرىمۇ شۇنداق چاققان ئىدى،پائالىيەت ئاخىرىدا خۇلاسە قىلىنىپ،بىزنىڭ سىنىپ 1-بولدى،يېنىمدىكى مۇئەللىملەر« يالقۇن بەك كۈچىدى جۇمۇ ،بولمىسا بىز  1- بولالمايتۇق »دىيىشىپ كەتتى .مەنمۇ ئىچىمدە ئۇلارنىڭ دىگىنىنى قۇۋۋەتلىدىم.بۇ كۈن بەكمۇ كۈڭۈللۈك ئۆتتى.

miskin-ahu

	داۋام: ئەتىسى بىر كۈنلۈك ئارام ئېلىشقا قويىۋەتتى .ئالدىنق كۈنى سۇغۇق ئۆتۈپ  قالدىمۇ بېشىم ئېغىرلىشىپ،قىززىتىپ ئورنۇمدىن تۇرالمىدىم،ياتاقتىكى خانىملار بۈگۈن بازار ئايلانگىلى چىقماقچى ئىكەن،مىنى خېلى زورلاپ بېقىپ «بۇ خانىم دىگەن بازار ئايلانمايدۇ ،كىتاپخانىغا بارىدۇ»دىيىشىپ كۈلۈپ قۇيۇپ چىقىپ كەتتى.دىمىسىمۇ بۇ يەرگە كەلگەندىن بۇيان قىزىقىشىمىزنىڭ ئوخشىماسلىقىدىنمۇ ئۇلار بىلەن بەك يېقىنلىشىپ كىتەلمىگەن ئىدىم،خۇددى مەن ئۇلارنىڭ توختىماي كىيىم ئېلىپ،كىيىم-كىچەك،گىرىم بۇيۇملىرى،مەكتىپىدىكى قايسىبىرىنىڭ بولمايدىغان تەرەپلىرى توغرىسىدىكى سۇھبەتلىرىنى چۈشىنىپ بولالمىغاندەك ،ئۇلارمۇ مىنىڭ قۇلۇمدىن كىتاپ چۇشۇرمەسلىكىم،كۈندىلىك خاتىرە يېزىشىم ،كىيىم ئالماي ،نەچچە يۈز يۈەنگە يېڭى چىققان كىتاپلارنى سېتىۋېلىشىمنى چۇشەنمەيتى. بۇ دۇنيا شۇنداق بىر ئاجايىپ دۇنيا ئىكەن ،خىلمۇ-خىل ئنسانلار ناھايىتى يېقىن ياشاپ تۇرۇپمۇ بىر-بىرىمىزنى چۇشەنمەي ،ئىشەنمەي ئاغرىنىپلا ئۆتۈپ كىتىدىكەنمىز. بېشىمنى كۆتىرەلمەي خېلى ئۇزۇن ياتتىم ،قورسىقىم ئاچقان ئىدى،خۇددى ئانامغا دىسەم ھازىرلا تاماق ئەكىلىپ بىرىدىغاندەك ئاۋۋال ئانامغا تىلفۇن قىلدىم بىراق ئاغرىپ قالغانلىقىمنى بىلدۇرگۈم كەلمىدى،گەرچە مەنمۇ بىر ئانا بولساممۇ ،بىراق ئانامنىڭ ئالدىدا مەن مەڭگۈ چوڭ بولمايدىغاندەك مەندىن ئەنسىرەپلا يۈرەتتى.ئاندىن يولدىشىمغا تىلفۇن قىلدىم،ئۇ ئالدىراشلىقىنى ئېيتىپ تىلفۇننى تىزلا قويىۋەتتى.كۆڭلۈمنى بىر خىل غېرىپلىق باستى .شۇنداق ئېزىلىپ،ئىككىلىنىپ ئولتۇرسام ،تىلفۇنۇم سايرىدى.تونىمايدىغانلا بىر نۇمۇر ئىدى.تىلفۇننى ئالدىم. -ئەسسالامۇ ئەلەيكۇم -ۋەئەلەيكۇم ئەسسالام -سىز؟ -مەن،يالقۇن. -ھە ،سىز...تىلفۇن نۇمۇرىمنى قانداق تاپتىڭىز؟ -ئادەم تېپىشنى نىيەت قىلسىلا تاپالمايدىغان نىمە بار.تىز ياتاقنىڭ ئالدىغا چۈشىڭە،سىزگە بىر نەرسە ئەكەلگەن ئىدىم. -ھە؟ -تىزرەك چۈشۈڭ،بەك توڭلاپ كەتتىم،بايىدىن بېرى تىلفۇنىڭىز پەقەت ئۇلانمىدى. ئەمدى ئارتۇق گەپ قىلىشنىڭ ھاجىتى قالمىغان ئىدى،مەن ئورنۇمدىن تۇردۇم ۋە تىزلا كىيىمىنى ئالماشتۇرۇپ ،چاپىنىمنىئۇچامغا ئارتىپلا ،پاختىلىق ساپما كەشنى سېپىپ پەسكە چۈشتۈم. يالقۇن سۇغۇقتىن توڭلاپ كۇكىرىپ كەتكەن قوللىرىنى ئالماشتۇرغىنىچە بىر تاماق قاچىسىنى تۇتۇپ تۇراتتى. -قانداقراق تۇرىسىز؟ -خېلى ياخشى. -ئەتىگەندىلا كىتاپخانىغا بارغان ئىدىم. بىردەم كىتاپ ئۇقۇپ قايسى كۈنى سىز كىتاپخانا باشقۇرغۇچىدىن «لېيىغان بۇلاق»رومانىنىڭ بۇ قىسمىنى سۈرۈشتە قىلغىنىڭىزنى ئاڭلىغانتىم .بۈگۈن ئۇچراپ قالدى ،سىزنى كىلىپ قالارمىكىن دىسەم بارمىدىڭىز ،شۇڭا ئالغاچ كەلگەن ئىدىم .يولدا ياتاقداشلىرىڭىز ئۇچراپ ،سىزنى ئاغرىپ قالدى دىگەن ئىدى .شۇڭا ...

yehya

	داۋامىغا قاراپ قالدىم

xahzada100

	خېلى  تىز  يوللاۋاتسىز جۇما  باشقىلارغا قارغاندا غەيرەت قىلڭ داۋامىغا  تەشنامىز

kepanogrisi

	بۇ يالقۇننىزە.....

miskin-ahu

	داۋامى لەپىلدەپ يېغىۋاتقان ئاپئاق قارلار يالقۇننىڭ ئۈستى-بېشىنى ئاپئاق تونغا پۈركىگەن ئىدى،ئۇنىڭ چىرايىغا سەپسېلىپ قاراپ باقماپتىكەنمەن،ئۇ شۇ تاپتىكى ھالىتىدە ماڭا ئالىي مەكتەپتە ئۇقۇۋاتقاندىكى قىزلار ياتىقى ئالدىدا سۆيگىنىنى ساقلاپ تۇرغان ئاشىق يىگىتكە ئوخشاپ قالغان ئىدى.ئەينى چاغلاردا بۇنداق ئاشىقلارنى كۆرسەم ئاشۇ قىزلارغا ھەۋەس قىلىپ قالاتتىم ۋە ئۆزەمنىڭ «كەلگۈسىدە مۇشۇنداق مۇھەببەت سەرگۈزەشتىلىرىم بولارمۇ»دەپ ئويلىنىپ كىتەتتىم،ئىچ مىجەز بولغاچقىمۇ ياكى ئۆگىنىش بىلەنلا بولۇپ كەتتىممۇ،مەكتەپتىمۇ بىرەرسى بىلەن ئارىلاشماي ئۆتۈپتىمەن .ئۇقۇش پۇتتۇرۇپلا ئاتا-ئانامنىڭ ئۇرۇنلاشتۇرىشى بىلەن يولدىشىم بىلەن ئۈچ قېتىم كۆرۈشۈپلا توي قىلىپ،ئارىمىزدا چۈشىنىشنىڭ كەمچىل بولىشى سەۋەبىدىنمۇ قانداق ،توي قىلىپ بەش يىل بولغىچە نۇرغۇن خاپىلىقلارنى تارتىپتىمەن. -مەڭ يالقۇن قولىدىكى نەرسىلەرنى قۇلۇمغا تۇتقۇزمىغان بولسا، قانچىلىك  خىيال سۈرەر ئىدىمكىن-تاڭ،خۇددى ئۇ خىياللىرىمنى بىلىپ قالغاندەك ،خىجىل بولۇپ كەتتىم،ۋە ئۇنىڭ قولىدىكى نەرسىلەرنى ئېلىپلا «رەخمەت،بۇنداق قىلمىسىڭىزمۇ بولاتتى.سىزنى ئاۋارە قىپتىمەن»دەپلا كەينىمگە بۇرۇلۇپ ،تىز قەدەملەر بىلەن ياتاققا ماڭدىم.ئارقامدىن يالقۇننىڭ «رەنا،توختىڭا»دىگەن ئاۋازىنى ئاڭلىغان بولساممۇ ،بىراق كەينىمگە بۇرۇلمىدىم.ھازىرقى ھىسياتىمنى ئۇنىڭغا بىلدۈرگۈم كەلمىدى ياتاققا كىردىم ،كارۋاتقا ئۆزۈمنى تاشلىدىم ۋە ئۆكسۈپ-ئۆكسۈپ يىغلاپ كەتتىم.نىمىگە يىغلايمەن؟يولدىشىمنىڭ ھە دىسە قاتتىق تىگىپ،ئازار بىرىپ ،كۆڭۈل بۆلمىگىنىگە يىغلامدىم؟ ياكى تۇنۇشقىلى نەچچە كۈن بولغان بىرىنىڭ مەن ئۈچۈن قىلغانلىرىغا تەسىرلىنىپ يىغلاۋاتامدىم ۋە ياكى قىسقىغىنە ئەمما ئاچچىق كەچمىشلەرگە تولغان ھاياتىمغا ئېچىنىپ يىغلاۋاتامدىم بۇنى بىلمەيتىم. خېلى ئۇزۇن يىغلاپ،ئىچىم سەل بوشىدىمۇ ئاستا ئورنۇمدىن تۇردۇم.بۇنداق ھالەتتە بولۇپ باقمىغىلى خېلى ئۇزۇن بوپتىكەن .يولدىشىم «خۇتۇن كىشىنى خۇتۇن كىشى بۇزىدۇ »دەپ قارىغاچقا   دەرت تۆككۈدەك،كۆڭلۈم يېرىم بولغاندا،دىلىم رەنجىگەندە ئىككى ئېغىز دەرت تۆككۈدەك دوستۇممۇ يوق ئىدى،ئائىلىدىمۇ بالىنىڭ چوڭى بولغاچقا ئىنى-سىڭىللىرىمغا «مەن مانداق خاپا بولدۇم» دىيەلمەيتىم.«بىر نىمىكام ئۆلۈپتۇ،يىغلايدىغان ئادەم يوق ئۆزى قۇپۇپ يىغلاپتۇ»دىگەندەك ،قانداق ئىش بولسا ئىچىمگە سېلىپ ياشاپ كەلگەن ئىدىم. كۆز ياشلىرىمنى سۈرتىۋىتىپ،يۇزۈمنى يەنە بىر قېتىم يۇيىۋىتىپ،تاماق قاچىسىنىڭ ئاغزىنى ئاچتىم،ھورى چىقىپ تۇرغان بىر قاچا ئۈگرە ئىكەن ،يىغلاپ ئولتۇرۇپ ،ئاش سەل قويىلىپ قالغان بولسىمۇ ئىشتىھا بىلەن ئىچتىم ،قورسىقىم بەك ئېچىپ كەتكەچكىمۇ تاماق ئاغزىمغا بەك تېتىدى.ئەمدى قاچىنى يۇيۇپ بولۇپ تۇرىشىمغا تىلفۇنۇم سايرىدى،يالقۇنكەن،تىلفۇننى قۇلۇمغا ئېلىپ بۇلۇپ،تۇرۇپلا ئويلىنىپ قالدىم«ئالايمۇ ئالمايمۇ،گەرچە تۇنۇشقاندىن تارتىپ بىر-بىرىمىزنىڭ شەخسىي تۇرمۇشى توغرۇلۇق پاراڭلىشىپ باقمىغان،ئۇنىڭ ئائىلىسى توغرىسىدا ھىچنەرسە بىلمىسەممۇ ،بىراق ئۆزەمنىڭ ئەھۋالى ئۆزەمگە ئايدىڭ،مەن بىر ئەرنىڭ ئايالى ،بىر ئانا،گەرچە ئۇنىڭ بىلەن كۆزقاراشلىرىمىز ،قىزىقىشىمىز ئوخشىشىسىمۇ،ئۇنىڭ ماڭا كۆڭۈل بۆلۈشلىرىدىن تەسىرلەنگەن بولساممۇ بىراق داۋامىنى ئويلاشقا پېتىنالمايمەن ،تىلفۇنۇم داۋاملىق سايراۋاتاتتى.»مەن نىمىلەرنى ئويلاپ كەتتىم،بەلكى ئۇ بىر يۇرتدىشىغا بولغان غەمخورلۇق سۈپىتىدە بۇ ئىشلارنى قىلىۋاتقاندۇ»،شۇ خىياللار بىلەن تىلفۇننى ئالدىم، -ئۇخلاپ كالدىڭىزمۇ؟ -ھە،..ھەئە،سەل مۈگدەپ قاپتىمەن. -سۇغۇق ئۆتۈپ قالغان ئوخشايدۇ ،بايا قارىسام خېلى ئاغرىغان ئوخشايسىز ،قېلىنراق كىنىپ چۈشۈڭ.دوختۇرغا كۆرىنىپ باقمىسىڭىز بولمىغۇدەك،كىسەل دىگەننى سۆرىگەنسىرى ئېغىرلىشىدۇ -بولدى ،ئارام ئالساملا ئوڭشىلىپ قالىمەن ،ئاۋارە بولماڭ -ئۇنداق دىمەڭ،ئاۋۋال دوختۇر كۆرۈپ باقسۇن،ئاندىن بىر نىمە دىيىشەيلى .بۇگۈن مىنىڭمۇ باشقا ئىشىم يوق،كىسىلىڭىز بەك ئېغىر بولمىسا كىتاپخانىنى چۆرگىلەپ كىلەرمىز ،تىزراق چۈشۈڭ ھە،مەن دەرۋازا ئالدىدا ساقلاپ تۇراي يالقۇن جاۋابىمنىمۇ كۈتمەيلا تىلفۇننى قويىۋەتتى،ئەمدى قانداق قىلاي ،ئىككىلىنىش ئىلكىدە كىيىملىرىمنى ئالماشتۇردۇم.«بولدىلا ،ئويلاۋەرمەي ،بىز كىچىك بالا ئەمەسقۇ؟ يالقۇنمۇ يامان نىيىتى بار ئادەمدەك قىلمايدۇ،مەنمۇ ئۆزۈمنى توختاتقان ئايالغۇ»شۇلارنى ئويلاپ،كۆڭلۈم سەل كۆتۈرۈلۈپ قالدى ۋە پەسكە چۈشتۈم . تەبىئەتنىڭ كارامىتىنى كۆرۈڭ !بىر كىچىدىلا ھەممە يەر ئاپئاق تونغا پۈركەنگەن ئىدى ،بۈگۈن ئارام ئېلىش كۈنى بولغاچقا ،مەكتەپ ھويلىسىمۇ جىمىپ قالغان ئىدى،ئۇزۇن ماڭمايلا يالقۇننىڭ دەرۋازا ئالدىدا قوللىرىنى ئۇۋۇلاپ تۇرغىنىنى كۆردۇم. -ساقلىتىپ قويدۇم-ھە؟ -ياقەي ،مەنمۇ ئەمدى چىققان يولدا ياندىشىپ كىتىۋاتىمىز ،بۈگۈن يالقۇنمۇ خۇددى باشقا بىرىگە ئايلىنىپ قالغاندەك كەمسۆز بولۇپ قالغان ئىدى،ئۇزۇن ماڭمايلا بىر ئامبۇلاتورىيىنىڭ ۋىۋىسكىسى كۆزگە چېلىقتى.

miskin-ahu

	بۇ مىنىڭ تۇنجى قېتىم غەيرەتكە كىلىپ،يازغانلىرىمنى ئاشكارىلىشىم.مۇنبەرداشلارنىڭ قىزىقىپ ئۇقۇغانلىقىغا رەخمەت .ئەڭ تىز سۇرئەتتە يوللاشقا تىرىشىمەن

miskin-ahu

	musilina يوللىغان ۋاقتى  2014-9-20 12:17 AM باشلىنىشى ياخشى چىقىپتۇ.... داۋامىنى ساقلايمەن.... ھەئە

miskin-ahu

	bagdowlat يوللىغان ۋاقتى  2014-9-20 11:48 PM ئوقۇش دىگەن بەك جىق. ئۆزىنى تۇتۇۋالمىسا بىكار راست دەيسىز