مەن رىۋايەت

nikita01

	ئايروپىلاندا ئولتۇرۇپ نۇرغۇن خىياللارنى قىلدىم. يىراق دۆلەت فىرانسىيەدە ئوقۇۋاتقانلىقىم ئۈچۈن پەقەت بىر يىلدا بىر قېتىملا ئۆيگە كېلەتتىم . دادامنى ئاپامنى ھەم مومامنى تولىمۇ بەك سېغىنغانىدىم. ئۇلارنىڭ مىھرىبانلىقى ، كۈيۈمچانلىقى ماڭا كۆچەكلەردىكى باغۋەن ئاتا ۋە مىھرىبان ئانىلارنى ئەسلىتەتتى.بولۇپمۇ مومام ، ئۇ ئاجايىپ بىر ئايال ئىدى. ئۇنىڭ ئاغزىدىن چىققان گەپلەر ماڭا ئەپسانىلەردەك بىلىنەتتى.كىچىكىمدىن مومامنىڭ ئاجايىپ سىرلىق چۆچەكلەر دۇنياسى ئىچىدە ياشىغاچقا قەدىمقىگە بولغان چەكسىز قىزىقىش كىچىكىمدىلا ۋۇجۇدۇمدا يىتىلگەنىدى، كىيىن ئالى مەكتەپتىمۇ قەدىمقى مەدىنىيەت دەرىسلىرىگە ئالاھىدە قىزىقىپ ئوقۇيتتۇم، ئاخىرى ئالى مەكتەپنى پۈتتۈرمەيلا تىل تەتقىقاتى ئۆگىنىش ئۈچۈن فىرانسىيەگە كەلدىم. مومام ماڭا كىچىكىمدىن تارتىپ غەلىتە بىر تەلەپپۇز بىلەن سۆزلەيتتى، ئۇنىڭ بەزى سۆزلىرى تىلىمىز بىلەن ئوخشىسىمۇ بىراق بەزى سۆزلىرى پەقەتلا ئوخشىمايتتى. بىراق كىچىكىمدىنلا بۇ سۆزلەرگە قۇلىقىم كۈنۈپ كەتكەچكە مەن ئۇنىڭ سۆزلىرىنى چۈشىنەتتىم . بەزىدە ئاپام دادام بار جايدا بىز شۇنداق مەخپى تىللاردا پاراڭلىشىپ قوياتتۇق، شۇلارنى ئويلىسام مومامنىڭ ھاياتىمنىڭ ئاجايىپ مەنىلىك بىر قىسمى ئىكەنلىكىنى تۇنۇپ يىتىمەن. مومام ئاجايىپ بىر ئايال. كىچىك ۋاقىتلىرىمدا ئۇنى پەرىشتە دەپ ئويلايتتىم، چۈنكى ئۇنىڭ گەپلىرى مىنى رىۋايەتلەردىكى گۈزەل مەنزىرىلەرگە باشلاپ كىرەتتى. 、ئۆزىنى چۆچەكلەردىكى ئاشۇ گۈزەل سەبى پادىچى قىز دەپ تەسۋىرلەيتتى. «شۇ زاماندا ، مەن  ئاتامنىڭ پادىلىرىنى بېقىپ تۇرغاندا دەل شۇ جاڭگالدا بوۋاڭ تۇيۇقسىز پەيدا بۇلۇپ قالغانىدى. مەن  ئۇنى تۇنجى كۆرگەندە شۇنداق قورققانىدىم، ئۇ شۇنچە ئالاھىدە بىر كىشى ئىدى. ئۇ باشقىلاردەك ئەمەس ماڭا خۇددى ئۆز ئاكامدەك ئەركىن ۋە ھەقىقى سەمىمى مۇئامىلە قىلغانىدى. ئۇنى ئاتامنىڭ ئالدىغا باشلاپ كەلگەنىدىم. كېيىن ئاتام مېنى ئۇنىڭغا قوشۇپ قويغاندىن كېيىن بىز كۆڭۈللۈك ئۆتتۇق ، بىراق پادىشاھنىڭ چوماقچىلىرىنىڭ ماڭا كۆزى چۈشۈپ ئوردىغا كېنىزەك قىلىپ ئېلىپ كېتىمىز دىيىشتى. ئۇلار مېنى تۇتماقچى بولغاندا بوۋاڭ ئۇلارغا قارشىلىق قىلىپ بىز ئاخىرى قاچقان،ئۇ مېنى ھېچكىم تاپالمايدىغان جايغا ئېلىپ كېتىمەن دىگەن. بىراق شۇ سەپەردە مەن ئۇنى يۈتتۈرۈپ قويدۇم . »ئۇنىڭ شۇ گەپلىرىنى ئاڭلاپ –ئاڭلاپ تويمايتتىم.مومامنى دەل شۇ چۆچەكلەرنىڭ باش پېرسۇناژى ھېس قىلاتتىم.  بىراق ئاپام بىلەن دادام مومامنىڭ گەپلىرىگە ئانچە ئېرەن قىلىپ كەتمەيدۇ.ئۇلارنىڭ نىمىشقا شۇنداق دەيدىغانلىقىنى كىيىن ئاستا ئاستا چۈشەندىم، . كىچىك ۋاقتىمدا مەن ئاپامغا مومام توغۇرلۇق سۆز قىلسام ئۇ دائىم «موماڭنىڭ سۆزلىرىنى ئاڭلاپلا قويساڭ بولىدۇ، ھەرگىز راستمىكىن دەپ قالما،»دەيتتى. كىيىن چوڭ بولغانچە مەن مومامنىڭ خىيالى دۇنياسىدىن ئاستا-ئاستا يېنىپ چىقتىم. بىراق يەنىلا ئۇنى شۇنچىلىك ياخشى كۆرەتتىم، ئۇنىڭ ماڭا دىگەن گەپلىرىنى بۇرۇنقى سەبى ۋاقىتلاردىكىدەك بېرىلىپ ئاڭلايتتىم، ھەم ئىچىگە كىرىپ كېتەتتىم . بەلكىم بۇ دۇنيادا مومامنىڭ بىردىنبىر ئىشىنىدىغان ئادىمى بۇلۇپ قېلىشىمدىكى سەۋەب بولسا كېرەك.ئۇلارنى ھەجەپمۇ سېغىندىم.مەن يۇرتۇمغا ئاخىرى قايتىپ كەلدىم. يۇرتۇم مەن سىنى  بەكمۇ سۈيىمەن.   -دادا-ئاپا! موما !مەن قايتىپ كەلدىم… مەن شۇ ئويلار بىلەن ھويلىغا كىردىم.دادام – ئاپاملار يۈگرۈپ چىقتى. بىر قىزغىن قۇچاقلىشىپ كۆرۈشتۇق.بىر يىل بۇلۇپتۇ كۆرۈشمىگىلى، ئۇزاققىچە ئاپامنىڭ قوينىدىن ئاجرالغۇم كەلمىدى. - قىزىم ئورۇقلاپ قاپسەن.-ئاپام شۇنداق دىدى دۈمبەمنى سىلاپ تۇرۇپ. مەن ئاپام داداملار بىلەن كۆرۈشۈپ بۇلۇپ مومامنى سورىدىم. -ئاپا مومامچۇ ؟ ئۇ قانداقراق؟ -موماڭنىڭ مىجەزى يوق،ئۇخلاۋاتقان ئىچكىركى ئۆيدە.-دىدى دادام. سومكامنى كۆتۈرۈپ ئۆي تەرەپكە ماڭغاچ. مەن مومامنىڭ يېنىغا كىردىم. ئۇ تاتلىققىنە ئۇخلاۋاتاتتى.ئۇنىڭ كۈمۈشتەك ئاقارغان چاچلىرىغا قارىدىم، بىراق ئۇ چاچلار يەنىلا شۇنداق جانلىق ۋە توم بۇلۇپ ئەگەر قاپقارا بولغان بولسا مومامنى ئارقا تەرەپتىن كۆرگەنلەر چۇقۇم ئۇنى سۇمبۇل چاچ گۈزەل قىز دەپ قېلىشقان بولاتتى .مومامنىڭ قاش كۆزى ھەقىقەتەن جايىدا ۋە قاش كىرپىكلىرى بەكلا قۇيۇق، لەۋلىرى ھېلىمۇ شۇنچە قىزىل  بۇلۇپ ئۇنى ياش ۋاقتىدا قانچىلىك گۈزەل بولغىيدى دەپ  ئويلاپ قالىمەن. مومام تۇيۇقسىز ئويغىنىپ مېنى كۆرۈپ تولىمۇ ھەيران قالدى، بەلكىم ئۆزىنى چۈش كۆرىۋاتىمەن دەپ ئويلاپ قالغان بولسا كېرەك. - موما مەن قايتىپ كەلدىم. – مەن كۈلۈپ تۇرۇپ ئۇنىڭغا قارىدىم. - قىزىم ، مۇبارەك قەدىمىڭگە. كېلىشىڭگە شۇنچىلىك ئىنتىزار بولدۇم. -موما مەنمۇ سىزنى شۇنچىلىك سېغىندىم. مومام ئادىتى بويىچە بىرىنجى بۇلۇپ پىشانەمگە سۆيگەندىن كېيىن مىنى يېنىك قۇچاقلىدى، ئۇ ئەزەلدىن شۇنداق سىپايە ۋە ئىللىق. ئۆيىمىز مەھەللىمىزنىڭ چېتىدە بۇلۇپ ،ئۆيىمىزنىڭ كەينىدىلا كەڭ كەتكەن قۇملۇق بار ئىدى. ئاڭلاشلارغا قارىغاندا بۇ قۇملۇقنىڭ ئۇ چېتى چىگرىدىن چىقىپ كېتىدىكەن. قۇملۇق  ئىنتايىن گۈزەل ۋە جىمجىت بۇلۇپ يازنىڭ تۇمۇز كېچىسى چىقىپ مۇزدەك قۇملۇق ئۈستىدە يېتىم بىپايان گۈزەل ئاسمانغا قاراش ھاياتىمدىكى ئەڭ ھۇزۇرلۇق ئىشلارنىڭ بىرى ئىدى.    مېنى بۇ قۇملۇققا بىرىنجى قېتىم مومام ئېلىپ چىققان، ئۇ بوۋاڭ مۇشۇ يەردە دىگەن ۋە مېنى خېلى ئۇزاققا ئاپىرىپ قايتىپ كەلگەن ئىدۇق. مومام دائىم بوۋاڭ بىلەن مۇشۇ يەردە ئايرىلغان دەيتتى.ھەم ئۇ چۇقۇم قايتىپ كېلىدۇ، ئۇ بۇ يەردە ئېزىقىپ قالدى.»دىگەنىدى. مەن «ئۇ قەيەرگە كەتتى» دەپ سورايتتىم مومام بولسا ياق ئۇ« ھىچ يەرگە كەتمىدى، مانا مۇشۇ يەردە، بىز قايتىپ كېلىۋاتاتتۇق، ئۇ ئېزىقىپ قالدى »دەيتتى. ئىچىمدە ھەيران بولاتتىم. نىمىشقا زادى نىمىشقا ؟ ئۆي بىلەن قۇملۇق شۇنچە يېقىن تۇرسا، بوۋام ئۆينىڭ يىنىغا كېلىپ تۇرۇپ نىمىشقا ئېزىقىپ كەتكەندۇ؟ئۇ نىمىشقا ھازىرغىچە ئۆينى تاپالمىغاندۇ؟ مەن كىچىكلىكىمدە دائىم شۇنداق ئويلايتتىم، كىيىن مەن مومامنىڭ قەلبىدىكى چوڭقۇر مۇھەببەتنى ھېس قىلدىم، مومام بوۋامنى بۇ دۇنيادا مەڭگۈ ھايات دەپ ئويلايدىكەن. ئۇنى ھەر ۋاقىت ئۆزى بىلەن بىللە دەپ ئويلايدىكەن. شۇنىڭ بىلەن كۆڭلىنى ئاۋۇندۇرۇپ يۈرىدىكەن.كېيىن ئەقلىمنى بىلگەندىن كېيىن مەن دادامدىن بۇ توغۇرلۇق سورىدىم ، بىراق دادام ماڭا بوۋامنىڭ ئۆزى مومامنىڭ قوسىقىدىلا تۈگەپ كەتكەنلىكىنى ئۆزىنىڭمۇ بوامنى بىر قېتىممۇ كۆرۈپ باقمىغانلىقىنى ئېيتتى. يەنە دادام ماڭا مومامدىن ئايرىلغانلىقى سەۋەبلىك مېڭىسىدىن ئادىشىپ قالغانلىقىنى، دائىم ئەمەلىيەتكە ئۇيغۇن ئەمەس ئىشلارنى سۆزلەپ يۈرىدىغانلىقى پەقەت مومامنىڭ كۆڭلىگە كەلمەسلىك ئۈچۈن بۇنىڭغا ھە دەپلا قۇيۇشۇم كېرەكلىكىنى ئېيتقان. بىراق مومام ماڭا شۇنچىلىك ئىشىنىدۇ، شۇڭا ئۇ نىمىلا دىمىسۇن مەن ئۇنى بېرىلىپ ئاڭلايتتىم. ئۇنىڭ بىلەن ئۇ قىلماقچى بولغان ئىشلارنى بىللە قىلىشىپ بېرەتتىم.بىز ھەر يىلى سەككىزىنجى ئاينىڭ ئاي تۇلۇق تولغان كۈنى كېچىدە قۇملۇققا بېرىپ بوۋامنى ئىزلەيتتۇق. مەن بۇنىڭ ئىنتايىن ئەخمىقانە ئىش ئىكەنلىكىنى بىلسەممۇ بىراق يەنىلا ھازىرغىچە ئۇنىڭ بىلەن بىللە باراتتىم.ھەر يىلى مومامنىڭ چوڭقۇر ئىشەنچكە تولغان كۆزلىرىگە قاراپ ئۇنىڭغا قارشىلىق قىلىشقا ئاجىزلىق قىلاتتىم.    بۈگۈن ئاي تۇلۇق چىقىدۇ،-دىدى مومام كەچلىك تاماقنى يەپ   ئولتۇرۇپ. -يەنە باشلاندى،-دىدى دادام غۇدىراپ. بىراق مومام يەنىلا شۇنچىلىك سىپايە تەلەپپۇزدا ماڭا قاراپ «قىزىم بۈگۈن مەن بىلەن بېرىپ بوۋاڭنى تېپىپ كېلەيلى. ئۇ بۇ ئۆينى بىلمەيدۇ. قايتىپ كېلىپ قالسا مېنى تاپالمايدۇ.» دىدى.مەن ئېغىزىمنى ئېچىپ بولغىچە دادام كايىپ كەتتى. -ئانا، سىز قاچانغىچە تەقدىرگە تەن بەرمەيسىز؟ دادام مەن تۇغۇلماستىنلا ئۆلۈپ كەتتى. ئەمدى بولدى قىلىڭ! - كىم ساڭا شۇندان دىدى ئوغلۇم، مەن داداڭ ئۆلۈپ كەتتى دىدىممۇ ساڭا ئوغلۇم؟ئۇ ھايات، ئۇ ماڭا چۇقۇم قايتىپ كېلىمەن دەپ ۋەدە بەرگەن. -بولدى ئاپا ، بولدى قانداق قىلسىڭىز قىلىڭ. ھەممىمىز جىم بۇلۇپ قالدۇق.    تاماقنى يەپ بۇلۇپ بىز ھويلىدا مۇڭدىشىپ ئولتۇرساق تۇيۇقسىز يامغۇر تامچىلاشقا باشلىدى. ھەممەيلەن ئورنىمىزدىن تۇرۇشتۇق، تۇرۇشىمىزغا ئاسماندا قاتتىق چاقماق چېقىپ كەتتى. يۈرىكىم ئەنسىز سوقۇپ كەتتى. بىراق مومام شۇنچىلىك خوش بۇلۇپ كەتكەندەك « يۈر قىزىم، بوۋاڭنى ئىزدىگىلى بارايلى،ئۇ چۇقۇم بۈگۈن قايتىپ كېلىدۇ، كۆڭلۈم تۇيدى.»دىدى. بۇنى ئاڭلاپ دادامنىڭ قاپىقى قايتىدىن تۈرۈلدى. -ئاپا ، قاتتىق يامغۇر ياغىدىغاندەك قىلىدۇ.قۇملۇقتىمۇ بوران چىقىۋاتقاندەك قىلىدۇ. ئەتە ھاۋا ئېچىلغاندا بېرىڭلار. - شۇنداق ئاپا، ھازىر بارسىڭىز بەك خەتەرلىك. مومام ئۈن چىقمىدى. ھەممەيلەن ئۆيگە كىرىپ ھوجرىلىرىمىزغا كىرىپ كېتىشتۇق.    ياتقىلى خېلى ئۇزۇن بولغان بولسىمۇ بىراق ئۇيقۇم كەلمىدى. نىمىشقىكىن مېنىڭمۇ كۆڭلۈم يېرىم بۇلۇپ قالغانىدى، ھەر يىلى مومام مۇشۇ كۈننى ئىنتىزارلىق بىلەن كۈتەتتى، بۈگۈن بارالماي قانچىلىك كۆڭلى يېرىم بۇلۇپ كەتكەندۇ،ئەستا بۇ ھاۋامۇ نىمىشقا مۇشۇنداق بىر كۈندە تۇتۇلۇپ قالىدىغاندۇ؟ مەن پەردىنى قايرىپ سىرتقا قارىدىم. ياپيىشىل دەرەخلىكنىڭ نېرىسىدىكى قۇملۇق بوراندا كۆرۈنمەيلا قالغان ئىدى. سىرتتا يامغۇر بارغانسېرى كۈچىيىپ كېتىپ باراتتى. تۇيۇقسىز يىراقتىكى بىر قارا چىكىپ كۆزۈمگە چېلىقىپ قالدى. ئۇ قارا چىكىت ئۇيان- بۇيان مىدىراپ قۇملۇق تەرەپكە كىرىپ كېتىپ بارغاندەك قىلاتتى. يۈرىكىم قارتتىدە قىلىپ قالدى. يۈگۈرگىنىمچە مومامنىڭ ھوجرىسىغا كىردىم، ئۇ يوق ، ئاپلا ئۇ .... -دادا-ئاپا... دادام مىڭنى ئاغرىنىپ ئاپامنىڭ پۇتى ئاغرىيدىغان بولغاچقا ئۇنى ئۆيدە قالدۇرۇپ مېنى ئېلىپ ماڭدى، قاتتىق يامغۇر بوراندا بىر قاپقارا قۇملۇق ئىچىگە كىرىپ كەتتۇق. - موما! موما! - ئاپا !   ئاھ خۇدا موما ، نىمىشقا بۇنداق جاھىللىق قىلىدىغانسىز؟ بىز خېلى ئىزدىگەن بولساقمۇ ئۇنى تاپالمايۋاتاتتۇق. - دادا، بىز بۆلۈنۈپ ئىزدەيلى، ھەممىمىز قۇملۇققا تۇنۇش، تىلفونىڭىزنى ئالدىڭىزمۇ؟ -كىم تاپسا خەۋەر قىلىشايلى. -ماقۇل، قاتتىق دىققەت قىل ھە، توۋلىغان ئاۋازىمنى ئاڭلىغۇدەك يەرگە بار، بولمىسا قايتىپ كەل. - بولىدۇ. بىز ئىككى تەرەپكە قاراپ كەتتۇق . موما، بۇنداق قاتتىق بورانغا قانداق بەرداشلىق بېرىۋاتقانسىز،موما ئۆتۈنۈپ قالاي، سىزگە بىر ئىش بولمىغىيدى ، سىزنى خۇدا ئۆز پاناھىدا ساقلىغاي،   مەن قۇملۇق ئچكىرسىگە كىرىپ كەتتىم. يامغۇر سۈيى يامغۇرلۇقتىن ئۆتۈپ ئىچىمدىن ئۆتۈشكە باشلىدى.ئۈمىدسىزلىنىشكە باشلىغىنىمدا تۇيۇقسىز يىراقتىن ھىلىقى قارا چىكىتنى كۆرگەندەك  بولدۇم ھە پۇت قۇلۇمغا قايتىدىن جان كىرىپ يۈگرۈشكە باشلىدىم . مەن ئاخىرى مومامنى تاپتىم. ئۇ قۇملۇقتا يىتىپ قالغان ئىدى. -موما ، موما! كۆزىڭىزنى ئېچىڭ! دادا! !  دادا!!! مەن مومامنى يۆلەشكە ئۇرۇندۇم، شۇ ئارىدا قاتتىق چاقماق چاقتى.مەن بېشىمنى كۆتىرىپ ئاسمانغا قارىدىم ، ئاسماندىن خۇددى بىر يۇلتۇز ئېقىپ چۈشۈپ كەتكەندەك بىر كۆك نۇر تېزلىك بىلەن يەرگە قاراپ كېلىۋاتاتتى. «قىزىم، ...» مومام كۆزىنى ئاچقانىدى. مەن مومامنى يۆلىدىم. - قىزىم دەل مۇشۇ كۈن، تېز بول ئاشۇ كۆك نۇرنى  تاپايلى، بوۋاڭ شۇ يەردە بىزنى ساقلاۋاتىدۇ . -ئاپا!! يىراقتىن دادامنىڭ ئاۋازىنى ئاڭلىدىم ۋە ئورنۇمدىن تۇرۇپ جىنىمنىڭ بارىچە ۋارقىرىدىم. - دادا! دادا!   دادام يىراقتىن كېلىۋاتاتتى، ئۇ مېنى كۆردى، ۋە بۇ ياققا قاراپ ماڭدى. مەن مومامنى يۆلىدىم ، بىراق ئۇ تۇرالمايتتى. بىچارە مومام. -موما بەرداشلىق بېرىڭ، ھازىرلا دادام كېلىدۇ، سىزنى ئۆيگە ئېلىپ كېتىمىز، -ياق قىزىم،مېنى ئېلىپ كەتمە، مەن بۇ كۈننى 40 يىل ساقلىدىم، سەندىن ئۆتىنەي قىزىم، مىنى ئېلىپ كەتمە، ماڭا ئىشەن. مەن بولالمىدىم، بېرىپ بوۋاڭنى تاپقىن، ئۇنىڭغا مېنىڭ ئۇنى ساقلاۋاتقانلىقىمنى ئېيتقىن ، ئۇنى بىللە ئېلىپ كەلگىن قىزىم ، ئۆتۈنۈپ قالاي، تېز بول ئاشۇ كۆك نۇرنىنىڭ قېشىغا بارغىن ، ئەنە!   مومام كۆرسەتكەن تەرەپكە قارىدىم دىگەندەك بىر قۇم دۆۋىسىنىڭ ئارقىسىدا كۆك نۇر كۆرىنىۋاتاتتى. مومامغا قارىدىم. موما مەن بېرىپ باقاي، بوۋام بولسا مەن چۇقۇم ئۇنى قايتۇرۇپ كېلىمەن. - رەخمەت قىزىم، بۇنى ئال، بۇنى كۆرسە بوۋاڭ سىنىڭ گىپىڭگە ئىشىنىپ سەن بىلەن ماڭىدۇ. مومام قولىدىكى بىر ئۆمۈر تاقىغان قەدىمى پاسوندىكى كۈمۈش ئۈزۈكنى ماڭا تۇتقۇزدى،مەن ئۇنى ئېلىپ كەينىمگە قارىدىم، دادام يىقىنلا قالغانىدى. ئېنىقكى ئۇ كەلسە مىنى بارغۇزمايتتى. بۇنداق بولغاندا مەن مومامنىڭ ئىشەنچىنى يەردە قوياتتىم .ياق مومامنىڭ ئۈمىدسىزلەندۈرۈشكە بولمايدۇ. ئۇ ئەمدى بەرداشلىق بېرەلمەيدۇ. مەن مومامنى قوملۇققا ياتقۇزدۇم. - موما ، دادام كىلىۋاتىدۇ. مەن بېرىپ بوۋامنى ئېلىپ كەلگىچە چۇقۇم بەرداشلىق بېرىپ مىنى كۈتۈڭ. - مومام ماڭا قاراپ كۆك نۇر چىقىپ تۇرغان قۇم دۆۋىسىگە قاراپ يۈگرىدىم. - - قايتىپ كەل، نەگە بارىسەن! دادامنىڭ ئاۋازى قۇلىقىمغا ئۇرۇلدى. -دادام مەن ھازىرلا قايتىپ كېلىمەن، - ئارقامغا بۇرۇلۇپ شۇنداق دىدىمدە  يەنە يۈگرۈپ كەتتىم ، نىمىشقا شۇنداق قىلىدىغانلىقىمنى ئۆزەممۇ بىلمەيمەن. شۇ يەر مىنى كۈتۈپ تۇرىۋاتقاندەك، شۇ يەردە ھەقىقەتەن بىر ئېزىپ قالغان بوۋام باردەك كۈچۈمنىڭ بارىچە يۈگرىمەكتىمەن.    مەن قۇم دۆۋىسىدىن ئايلىنىپ  ئۆتتۈم ، بۇ يەردە كۆك رەڭلىق بىر قۇم قاينىمى ھاسىل بولغانىدى، ئۇ قاينام بارغانسېرى چوڭىيىپ چوڭ بىر قاينامنى ھاسىل قىلىۋاتاتتى.مەن بۇنى كۆرۈپ قورققىنىمدىن كەينىمگە داجىدىم. بىراق خۇددى بىر ماگنىت مىنى تارتقاندەك بارغانسېرى ئۇنىڭ ئىچىگە سۈرۈلۈپ كېتىۋاتقانىدىم. ياق ! ياق ، دادا!- مەن توۋلىغىمچە ھىلىقى قاينامغا سېيرىلىپ چۈشۈپ كەتتىم. كۈچلۈك قۇياش نۇرىنىڭ تەپتىدىن ئاستا-ئاستا كۆزۈمنى ئاچتىم.ۋە ئەتراپقا قارىدىم.كەڭ كەتكەن قۇملۇق كۆزۈمگە چىلىقتى. تاڭ ئېتىپتۇدە، دادام مىنى تاپالماي قالغان ئوخشايدۇ، ھەر نىمە بولسا ماڭا ھىچنىمە بولماپتۇ. مومامنىڭ ئەھۋالى قانداق بولغاندۇ؟ مەن ئورنۇمدىن تەستە قوپتۇم. ۋە ئەتراپقا قارىدىم. تۆت ئەتراپ قۇملۇق ئىدى. تۈنۈگۈن قۇملۇققا شۇنچە ئىچكىرى كىرىپ كەتكەن بولغىيمىدۇق؟    مەن ئامالسىز خالىغان تەرەپكە قاراپ ماڭدىم .ئۈستۈمدىكى يامغۇرلۇقنى سېلىپ تاشلىدىم. خېلى ماڭغان بولساممۇ بىراق بىرەر يىشىلچىلىق كۆرۈنمەيتتى.بۇ قانداق مۇمكىن بولسۇن؟ كىچىكىمدىن چوڭ بۇلغان بۇ قۇملۇقتا ئېزىپ قالغىنىم قانداق گەپ ئەمدى؟ قانداق قىلارمەن ؟پىژغىرىم ئىسسىقتا ماڭغانسېرى چاڭقاشقا باشلىدىم.قەدەملىرىم ئاستا ئاستا ئېغىرلىشىشقا باشلىدى.تۇمۇز ئىسسىق مېنى قىيناشقا باشلىدى. ئاھ خۇدا مىنى پاناھىڭدا ساقلىغايسەن.مىنى بۇ مۈشكۈلچىلىكتىن قۇتۇلدۇرغايسەن. ماڭغۇدەك كۈچۈممۇ قالمىدى. ئاخىرى ھالسىزلىنىپ قۇملۇقتا يىتىپ قالدىم. تۇيۇقسىز يىراقتىن غۇۋا جىرىڭ-جىرىڭ قىلغان ئاۋاز قۇلىقىمغا كىردى، مەن بىشىمنى كۆتىرىپ قارىدىم يىراقتىن بىر مۇنچە ئادەملەر كىلىۋاتقاندەك قىلاتتى. ماڭا باشقىچە كۈچ كىردى، ۋە ئورنۇمدىن قۇپۇپ ئۇلار تەرەپكە قاراپ ماڭدىم، بىراق يەنە بىر نەچچە قەدەم مېڭىپلا يىقىلىپ چۈشتۈم.  ئۇلار مىنى كۆرگەنمىدۇ؟ بەخىتكە يارىشا ئۇلارماڭا يىقىنلاشتى، ئارىدىن بىرسى ئالدىمغا يۈگرۈپ كەلدى ۋە بىرەيلەن ماڭا سۇ ئىچكۈزدى،كۆزۈمنى ئېچىپ قارىدىم ، بىر نەچچە تۆگە يىتىلىشىۋالغان ئۇزۇن كىيىملەرنى كىيىشىۋالغان بىر نەچچە كىشى ئىدى. ئۇلار ھەتتا باشلىرىغىمۇ قىلىن ئاق بوز ماتالارنى  ئارتىشىۋالغانىدى. چىرايلىرىنى ساقال بۇرۇتلار قاپلىغانىدى. ئۇلارنىڭ نىمە دىيىشىۋاتقانلىقىنى ئاران ئاڭقىرىشقا باشلىدىم. ئۇلار ئەينى ۋاقىتتا مومام سۆزلىگەندەك تىلدا سۆزلىشىۋاتتى. بۇ تىلغا  كىچىكىمدىن باشلاپ تۇنۇش ئىدىم. -قەيەردىن كەلدىڭىز؟ - دەپ سورىدى ئۇلار. -مەن ئېزىپ قالدىم، ئۆيگە قايتماقچى ئىدىم. -ئۆيىڭىز نەدە، مۇشۇ قۇملۇقنىڭ يىنىدىلا ئىدى. - بۇ قۇملۇقتىن چىقىش ئۈچۈن يەنە يېرىم كۈن ماڭىمىز. -  بۇ قانداق مۇمكىن بولسۇن. سىلەر خاتالىشىپ قالمىغانسىلەر؟ -بىز بۇ يولدا دائىم ماڭىمىز. تۇنۇش بولۇپ كەتتۇق. - سىلەر نىمە قىلىدىغان كىشىلەر؟ -شەرىقتىن چاي توشۇۋاتقان سودىگەرلەرمىز، -شەرىقتىن؟ سىلەر نەگە بارىسىلەر؟ -پارىسقا، ھازىر كىلىپ قالدۇق دىسەكمۇ بولىدۇ. كۈن ئۇپۇققا چۈشكىچە يېتىپ بارىمىز،سىزنى ئېلىۋالايلى، شۇ يەردە ئۆيىڭىزنى تېپىۋالارسىز.      مەن ئۇلارنىڭ تۆگىسىگە چىقتىم، بىراق كاللامدىن ئۆتمەيدىغىنى مەن قانداق بۇلۇپ دۆلەت چىگرىسىدىن چىقىپ كەتكەندىمەن. بۇ ھىلىقى كۆك نۇرنىڭ سىرىمىدۇ؟ ياكى مەن تاشقى پىلانىتلىقلارنىڭ سىرلىق ئۆڭكۈرىگە كىرىپ قالغاندىمەنمۇ؟ كاللامدا نۇرغۇن خىياللار ئەكىس ئېتەتتى.     ئالاھەزەل ئۈچ سائەتلار ماڭغاندىن كىيىن يىشىلچىلىك كۆرۈندى ، شۇنىڭغا ئەگىشىپ قۇياشمۇ ئولتۇرۇشقا باشلىغانىدى. ئالدىمىزدىن ئاندا ساندا كىشىلەر كۆرۈنۈشكە ، بىرەر ئىككىدىن ئۆيلەر كۆرۈنۈشكە باشلىدى.  مەن بارغانسېرى كۆز ئالدىمدىكى مەنزىرىگە ئىشەنمەي قېلىۋاتاتتىم.بۇ ھەقىقەتەن باشقا بىر دۇنيا، باشقا بىر خىل مۇھىت ئىدى. بىز مىڭىپ مېڭىپ ئاخىرى بىر جايدا توختىدۇق ، مەن بولسام تىخىمۇ ھەيران قالغىنىمدىن ھاڭۋاققانچە ئەتراپقا قاراپ تۇرۇپ قالغانىدىم،    كىشىلەرنىڭ ھەممىسى ئۇزۇن كىيىملەرنى كىيگەن،ئەرلەر بىشىغا سەللىلەرنى يۆگەشكەن، ئاياللار ئاساسى جەھەتتىن باش كۆزلىرىنى چۈمكەپ ئورۇنۇشقان ئىدى. قارىماققا بۇ بىر قايناق بازاردەك قىلاتتى، ئۇلار ئاسار ئەتىقىلەرگە ئوخشاپ كىتىدىغان بىر نەرسىلەرنى ئېلىپ سىتىشىۋاتاتتى.ھەرخىل ساپال ، تۈمۈر، ياغاچتىن ياسالغان ھەرخىل تۇرمۇش بۇيۇملىرى ، گەرچە قىلىن بولسىمۇ رەڭگى تولىمۇ قىنىق بولغان، چىرايلىق رەخىتلەر روماللار، ۋالىلداپ تۇرغان مەرۋايىت ، خىرىستال مارجانلار... ئىشقىلىپ  ھەممىسى قەدىمى تۈسنى ئالغان، ھەممە شۇنچىلىك جۇشقۇن، رەڭگارەك بىر دۇنيا ئىدى بۇ. مەن ھىلىقى كىشىلەر بىلەن ماڭدىم.  راست گەپ قىلسام ئۇلاردىن ئايرىلىپ قەيەرگە بېرىشىمنى بىلمەيتتىم.مەن راستىنلا باشقا بىر دۇنياغا كىلىپ قالغاندەك تۇيغۇدا ئىدىم.با قايناق بازارنىڭ نەدىن باشلىنىپ نەدە ئاخىرلىشىدىغانلىقىنى بىلمىدىم، ھەتتا ئىمارەتلىرىمۇ قەدىمقى پوسۇندىكى كۆركەم ئۆيلەر ئىكەن. دەرۋازىلىرى ،دەرىزىلىرىدىن تارتىپ نەقىش ئۇيۇلغانىدى ھەم ھەممە يەرنى ھۆپپىدە دەرەخلەر ئورىغانىدى.كىشىلەرھارۋىلىق ياكى ئات ياكى ئىشەك مىنىشۋالغانىدى. بۇلارغا ئەقلىم يەتمەي قارىماقتا ئىدىم . ياق بۇ مۇمكىن ئەمەس، بۇ قانداق مۇمكىن بولسۇن؟    توساتتىن تۆگە مېڭىشتىن توختاپ قالدى. مەن قارىسام ھىلىقى مېنى ئېلىپ كەلگەن كىشى چىرايىنى قاپقارا ساقال قاپلىغان ، سەمىرىپ ئۈستىدىكى پەرەنجىسىگە تىقىلىپ قالغان بىرى بىلەن بىشىنى سۇقۇشتۇرۇپ مۇڭدىشىۋاتقانىدى. بىردەمدىن كېيىن ئۇ تۆگىسىنى چۆك چۆك ... دەپ ئولتۇرغۇزدى، ۋە مىنى تۆگىدىن چۈشۈرگۈزدى. -ئەمدى بۇ كىشى سىزنىڭ ئۆيىڭىزنى تېپىپ بېرىدۇ، ئۇنىڭ بىلەن مېڭىڭ.-دىدى ئۇ مىنىڭ بېلىكىمدىن تۇتۇپ ھىلىقى كىشىنىڭ ئالدىغا ئېلىپ كېلىپ. -سىز مىنىڭ ئۆيۈمنىڭ نەدىلىكىنى بىلەمسىز؟ -شۇنداق ، مەن بىلەن ماڭ قىزچاق ، سىنىڭ يېڭى ئۆيۈڭنى كۆرسىتىپ قوياي. - مىنىڭ يېڭى ئۆيۈمنى؟ -سەن ئەمدى مېنىڭ بولدۇڭ ئاپپىقىم، ئۇ ماڭا سېنى سېتىپ بەردى. -نىمە! قويىۋەت مېنى، ئۇنىڭ مېنى ساتىدىغان نىمە ھوقوقى بولسۇن؟!بۇ قانونغا خىلاپ. - نىمە قانون ئۇ ، ئېزىپ قالغىنىڭ ئېنىققۇ سېنىڭ، كىيىمىڭگە قاراپ باقە، قانداق ئادەملىكىڭ چىقىپ تۇرىدۇ، مېنى ئەخمەق قىلاي دەمسەن،  ئەمدى ئالقىنىمدىن قېچىپ قۇتىلالمايسەن، ئۇ بېلىكىمنى چىڭڭىدە تۇتىۋالغان بۇلۇپ جىنىمنىڭ بارىچە ئۇنى سىلكىشكە باشلىدىم. -ۋۇ ياخشىلىقنى بىلمەيدىغان ! ئۇ مېنى يەرگە ئىتتىرىپ يىقىتتى ۋە باياتىن بېرى چىڭ سىقىمدىۋالغان قامچىسى بىلەن بىرنى سالدى، كۆزلىرىمدىن ئوت ئۇچقۇنلىرى چاقناپ كەتتى.دەماللىققا قوپالماي قالدىم.. -ھاي ھاي ! كۈپكۈندۈزدە نىم دىگەن ئادالەتسىلىك بۇ بېگىم.-قاياقتىندۇر شۇنداق جاراڭلىق بىر ئاۋاز كەلدى. -سىلى كىم ؟ بۇ مېنىڭ ئىشىم ئارلاشمىسىلا! -مېنىڭ كىملىكىم مۇھىم ئەمەس، بىراق كوچىدا بىر ئاجىز قىزنى بۇنداق بوزەك قىلسىلىرى شۇنچە زور ئىناۋەتلىرىگە تەسىر يەتمەمدۇ بېگىم؟ -بۇنى مەن سېتىۋالغان، ئارلاشمىسىلا! -نىمىشقا بۇ قىزنى سىتىۋالدىلا بېگىم ، بۇ سىلىنى يۆل خىشقا دەسسەتكەنلىك ئەمەسمۇ ؟ قايسى نائەھلىنىڭ قىلغان ئىشىدۇ بۇ؟ - نىمىشقا؟ - بۇ قىزنىڭ كىملىكىنى مەن بىلىمەن، ئەگەر ئۇنىڭ كىملىكىنى بىلسىلىرى ئۇنىڭغا يېقىن كەلمەسلىكلىرى مۇمكىن. -ئۇ كىم ؟ - بۇ مېنىڭ بىر بىمارىم ئىدى، ئۇ تۈنۈگۈن يوقىلىپ كەتكەن.ئۇنى داۋالاپ ساقايتمىسام پۈتۈن شەھەرگە ۋابا كىسىلى يامرىغۇسى! -نىمە! بۇ نىمە قىلغانلىرى ئۇستاز! شۇنداق بىر ۋابانى ئەل ئارىسىغا قويۇپ بېرىپ، تېز ئېلىپ كەتسىلە! -ماقۇل سىلى ئۇنىڭغا تىگىپلا دەرھال ئۆيگە قايتىپ ئۈچ كىچە كۈندۈز سوغۇق سۇغا چىلىنىپ ياتسىلا، بولمىسا ئاقىۋەتلىرى ..... بىرەر مەسىلە كۆرۈلسە ئاۋۇ ئىمارەتنى كۆردىلىمۇ ، شۇ يەرگە بېرىپ ھىدايىتوللا ئىنسانى موللا ھەزرەت ئاخۇنۇم دىگەن كىشىنى ئىزدەيمەن دىسىلە.... گەپنىڭ ئاخىرى تۈگىگىچە ھىلىقى ساقاللىق ئالدى ئارقىغا قارىماي ئاللا توۋا توۋلاپ بىر دەمدە ئېتىنى چاپتۇرۇپ كۆزدىن يوقالدى.-مەن بېشىمنى كۆتىرىپ مىنىڭ بۇ شاپائەتچىمگە قارىدىم. ئاپپاق ساقاللىق، بېشىغا يوغانلىقىدىن بېشىنىڭ يېرىمىغا كىيىلىپ قالغان ئاق سەللە دوپپا كىيگەن، ئاپپاق ، ئۇزۇن كۆينەك ۋە تىشىغا كەشتىلىك پەرىجە كىيگەن خىزىر سۈپەت بىر كىشى ھاسسىسىنى تۇتۇپ تۇراتتى.  باشقا ئولىشىۋالغان كىشىلەرمۇ ئاغزى بۇرنىنى ئېتىشكەنچە بىر بىرىنى ئىتتىرىشىپ تارقىلىشقا باشلىغانىدى. - مەن بىلەن ماڭ قىزىم.. سىنىڭ ئاقىۋىتىڭ خەتەرلىك.- دىدى ئۇ كىشى ھاسسىسى بىلەن ئېغىر  قەدەم ئېلىپ .  مەن گەپ سۆز قىلماي ئۇنىڭ بىلەن ماڭدىم. ئىشقىلىپ ئۇ ياخشى نىيەتلىك كىشىدەك قىلاتتى. كىشىلەر بىزگە سۆزسىز يول ئېچىپ بەردى.   بىز مېڭىپ مېڭىپ ئادەملەر توپىدىن يىراقلاشتۇق. قۇيۇق دەرەخلىك بىر جايغا كىردۇق. ئىچكىرلەپ مېڭىۋەردۇق.  مىنىڭچە بۇ شاپائەتچى كىشى بايىقى كىشىلەرگە ئوخشاش يامان نىيەتلىكتەك قىلمايتتى. -مىنى قۇتقۇزۇپ قويغىنىڭىزغا كۆپ رەخمەت. - ئەرزىمەيدۇ. ئارقىمىزدىن بىرەسى كىلىۋاتامدۇ؟ -ياق ھىچكىم يوق. ھىلىقى بوۋاي بېلىنى غاچچىدە رۇسلىدى ۋە بېشىدىكى سەللىسىنى يۇلۇپ ئېلىپ قولىدىكى ھاسسىسىنى بېلىگە قىستۇردى. -ئۇھ ، كاساپەت، ھەجەپ ئىسىپ كەتتىما! ھەيران قالارلىقى ئۇنىڭ ساقىلى ئاپپاق بولغان بىلەن چىچى قاپقارا ئىدى. بايىقى ھاسسا تايىنىپ ماڭغان تەمكىن ھالىتى ھازىرلا چىپىپ كىتىدىغان ئاتتەك تىتىكلىشىپ كەتكەن بۇلۇپ ئۇنىڭ بايىقى قىياپىتىن ئەسەرمۇ قالمىغانىدى. بۇنىڭدىن تېخىمۇ ھەيران قالدىم، قارىغاندا بۇ يەرنىڭ ئوزىلا بىر سىر بۇلۇپلا قالماي ئادەملىرىمۇ سىرلىق ئىكەن. -سىز كىم بولىسىز؟ -مەنما؟ مەن ھىلىقى موللا ھىدايىتوللا... بايا دىمە دىگەنىدىم، ئىسمىمنى بىلەلمىدىڭمۇ ھەي قىز، سىنىڭ ئېسىڭمۇ مىنىڭكىدەك ناچارمۇ يا؟ھەي..ھەي... -كەچۈرۈڭ . ئىشلىقىپ سىزگە كۆپ رەخمەت.ئەمدى سىزنى ئاۋارە قىلماي...- ئەمەلىيەتتە شۇنداق دىگىنىم بىلەن كەينىمگە بۇرۇلۇپلا يەنە قايسى تەرەپكە مىڭىشىمنى بىلەلمەي جايىمدا تۇرۇپ قالدىم. ھىلىقى كىشى مىنىڭ ئەنسىزلىكىمنى سەزدى بولغاي. - ئەگەر ماڭا ئىشەنمىسەڭ بوپتۇ ئۆزەڭنىڭ ئىختىيارى قىزىم، ئەمما سىنى بۇ يەرگە يالغۇز بۇنداق تاشلاپ قۇيۇش مىنىڭ مىزانىمدىكى ئىش ئەمەس.   ئۇنىڭ بۇ دۇرۇس گەپ سۆزلىرىدىن مەن ئۇنىڭغا ئىشىنىش قارارىغا كەلدىم. نىمىلا دىگەن بىلەن مەن يەنىلا ئەمدى 20 ياشقا كىرگەن بىر ئاجىز قىز تۇرسام. - سەن قايسى ئەلدىن كەلدىڭ قىزچاق، قارىسام بۇ يەرلىك ئەمەسسەن. -مەن ئېزىپ قالدىم. سىزگە دىسەم ئۆزەممۇ زادى نىمە ئىش بولغانلىقىنى بىلمەيمەن ، بەلكىم ناھايىتى يىراقتىن كەلگەندىمەن. - شۇنداقتەك قىلىسەن، بولمىسا مېنىڭ ئاۋۇ غېرىپ كۆلبەمگە بېرىپ تۇرغىن، ئاجىز بىر قىز كوچىدا يۈرسە ئاشۇ ئاچ كۆز بېگىملەرنىڭ ئولجىسى بولىسەن. -كۆپ رەخمەت سىزگە . مەن ئۇنىڭ بىلەن ئۇنىڭ ئۆيىگە كەلدۇق. بۇ نەدىمۇ ئۆي بولسۇن، ئورماننىڭ ئىچكىرىسىدىكى ئېرىق يىنىدىكى ئۆگزىسى يوق بىر ئەسكى تاملىق ئىدى. بىرقا بۇ كىشى ئىچىگە قۇرغان ئوت چۆپ لەرنى سېلىپ ئۈسىتىگە ئەسكى بىر پالازنى سېلىپ قويغانىدى. بىر تەرەپتە ئۇنىڭ جابدۇقلىرىمىدىن، ھەرخىل ھەر ياڭزا نەرسىلەر چىلىپ تۇراتتى.    ئۇ كىلىپلا يەنە يۈزىدىكى ئاپپاق ساقال بۇرۇتىنى جاررتىدە يىرتىپ ئالدى ۋە ئۇزۇن پەرىجىسىنى سېلىپ يۈزىنى بىر يۇيغانىدى، ئاجايىپ بىر ئىش، ئۇ 40 ياشلار چامىسىدىكى  خۇشچىراي بىر كىشىگە ئۆزگەردى. ھەقىقەتەن  ئىشەنگۈم كەلمەيتتى.بۇ نىمە دىگەن سىرلىق كىشىدۇ؟ -بۇ ھاڭۋاقتى ئىشەك ھەجەپ كەلمەيدا، شۇنداقمۇ ھايال قالغان بارمۇ، كەلسە بىر ئەدىبىنى بەرمىسەم. -كىمنى دەيسىز، -شۇنداق بىر بۇرادىرىم ئىدى.ئەسلى بۇرۇنلا كېلىپ  بولىشى كېرەك ئىدى. چاتاق چىقمىغان بولسا بولاتتىغۇ. - ئەنسىرىمەڭ كىلىپ قالار. - بۇ دۆت ،ھاڭۋاقتى..ئۆينى تاپالماي يۈرگەن چېغى.. . بۇ ئادەم غەلىتە ئادەمكىنا،ئۆزىنىڭ ھەمراھىنى شۇنداقمۇ تىللىغان بارمۇ... خىيالىمنىڭ ئاخىرى چىقمايلا سىرتتا تاراقلىغان ئاۋاز ئاڭلاندى . ئۇ يۈگرۈپلا چىقتى. -كەلدىڭمۇ بۇرادەر ، قالتىس! قالتىس. ا!بىلەمسەن ، بۈگۈن  بىزگە يېڭى ھەمرا قۇشۇلدى ، مەن ئورنۇمدىن ئۇنىڭ بۇرادىرى بىلەن كۆرۈشۈشكە تەييارلاندىم. -ئەسسالا...      بىراق ئۇنىڭ ئارقىدىن بۇرادىرى ئەمەس بىر بوز ئىشەك كىرىپ كېلىۋاتاتتى. -مانا مۇشۇ سۇر ئىشەك مېنىڭ  ئەڭ يېقىن بۇرادىرىم ، تولىمۇ ئەقىللىق، تولىمۇ سادىق، ۋاپادار بۇرادىرىم بۇ... ئۇ شۇنداق دەپ ئىشەكنىڭ بوينىنى توختىماي سىلىغانچە كىرىپ كىلىۋاتاتتى. ئىشەككە بۇنداق مۇئامىلە قىلغاننى ئەزەلدىن كۆرمەپتىكەنمەن، - سىز رىۋايەتلەردىكى  نەسرىدىن ئەپەندىمگە ئوخشايدىكەنسىز -نىمە؟ مىنى بۇرۇن كۆرگەنمىدىڭ. - ياق ئەزەلدىن كۆرۈپ باقمىغان مەن سىزنى.. -خۇداغا شۈكرى. باشقىلارنىڭ ئالدىدا ئۇ كىشىنىڭ ئىسمىنى تىلغا ئالما، ھازىر يەمەن، پارىس، باغداتلارنىڭ سۇلتانلىرى ۋە بەگ بايلىرى ئۇنى پايلاپ يۈرىشىدۇ.. -نىمە؟  ئۇ ئۆلۈپ كەتكىلى مىڭ يىلچە بولغاندۇ؟! - نىمە ؟! كىم ساڭا شۇنداق دىدى؟ -بۇنى كىم بىلمەيدۇ... ئۇ ئاللىقاچان ئۆلدى. - ھەي مۇشۇ مېنىڭ ئۆلۈمۈمنى تىلىگەن پەقەت باي بىگىم، زالىم پادىشاھلارلا ئەمەس ئەسلى سەندەك ناتىۋان قىزلارمۇ بار ئىكەندە ، نىمە قىلدىم مەن بۇ  خەلىققە... -نىمە دىگىنىڭىز بۇ مەن چۈشەنمىدىم... توختاڭ.. سىز مەن نەسرىدىن ئەپەندىم دىمەكچىمۇ بۇ قانداق مۇمكىن بولسۇن... مەن شۇنداق دەپ تۇيۇقسىز توختاپ قالدىم ،،، ياق ياق، توغرا ئەمەس،  بۇ مۇھىت.... بۇ كىشىلەر ، ھىلىقى سىرلىق كۆك نۇر... ئەجىبا مەن بۇرۇنقىغا قايتىپ كەتكەندىمەنمۇ؟ -نەسرىدىن ئەپەندىم؟ -شۈ!! -مىنى سىرتتا بۇنداق ئاتىما ئۇختۇڭمۇ ناتۇنۇش قىز. مەن ئۇنىڭغا قايتىدىن زەن سىلىشقا باشلىدىم ، ھەقىقەتەن خۇشچىراي ، كەكە ساقال ، ئوتتۇرا بوي بۇ كىشى، ھەم ئۇنىڭ ھىلىقى ئەقىللىق بوز ئىشىكى  رىۋايەتلەردىكى نەسىردىن ئەپەندىم تەسۋىرىنىڭ ئۆزى ئىدى. شۇ تاپتا كۈلەي دىسەم تېخى.. يىغلاي دىسەم تېخى..

sirdax998

	بۇنى مىكرو ھىكايە دەپ چۈشىنىمىزما ئەمدى؟

mahatjan

	نەسىردىن ئەپەندىم ھىسام ئاكىنىڭ ئۆلۈمىدىن قايتقان چېغىدا سىز بىلەن ئۇچرىشىپ قاپتۇ-دە.بولمىسا تېپىشالمايدىكەنسىلە. بايان قىلغانلىرىڭىز رىۋايەت بولغاندىكىن يىغلاڭ،ئەپسانە بولسا كۈلسىڭىز بولاتتى،

baywetqe

	داۋاملىق يېزىڭ...

ALIMJAN580

	ئىسىل ، ئىسىل ،

unix212

	ۋاقىت كاردورىدىن ھالقىپ نەسىردىن ئەپەندى بىلەن كۈرشۈپسىزمانا،بولسا باشقا ئۇلۇغلارنىمۇ كۈرۈپ كىلىڭ،ئىسىڭىزدە بولسۇن،ۋاقىت كاردورىدىن ھالقىپ گىلادىئاتور مەيدانىغا بېرىپ قالماڭ جۇمۇ!بولمىسا ئىشڭىز خەتەرلىك! ھىكايىنى ياخشى يېزىپسىز،داۋامىنى قاچان يوللايسىز؟

0996guvar

	داۋامىنى يوللاڭ بولمىسا بۇرىۋايەتنى چۇشەنگىلى بولمايدىكەن.

nikita01

	بۇ فانتازىيەلىك ھىكايە ، داۋامى بار

nurjahan0997

	ياخشى چىقىپتۇ

nikita01

	مەن ئۇنىڭغا قايتىدىن زەن سىلىشقا باشلىدىم ، ھەقىقەتەن خۇشچىراي ، كەكە ساقال ، ئوتتۇرا بوي بۇ كىشى، ھەم ئۇنىڭ ھىلىقى ئەقىللىق بوز ئىشىكى  رىۋايەتلەردىكى نەسىردىن ئەپەندىم تەسۋىرىنىڭ ئۆزى ئىدى. شۇ تاپتا كۈلەي دىسەم تېخى.. يىغلاي دىسەم تېخى..   -قوسقىڭغا بىر نەرسە يەۋالغىن. سىنىڭ ئىسمىڭ نىمە؟ - سەنوبەر - قورسقىڭغا بىر نەرسە يەۋالغىن،سەنوبەر قىز - ئۇ ماڭا باياتىن بېرى قاقلاۋاتقان گۆشىنىڭ يېرىمىنى بەردى. ئەتە سېنى قانچە پۇلغا ساتسام بولا ھە ئېشىكىم، -نىمە ؟ ئۇنى ئەڭ ياخشى بۇرادەر دەۋاتقانتىڭىز، ئەمدى سېتىشنىڭ گىپىنى قىلىسىزغۇ؟ -ۋۇ ئەخمەق قىز، ئەتە بۇ پۇلغا ساڭا كىيىم كىچەك ئالمىساق قارا سېنىڭ ئۈستى بېشىڭغا.. بۇ ئەپتىڭنى كۆرگەنلەر سېنى نىمە دەپ قالىدۇ.. ئۇنى ساتمىساق پۇل نەدىن كېلىدۇ، دەيسەن؟ بىراق ئۇ سىزنىڭ ئەڭ يىقىن بۇرادىرىڭىز تۇرسا ؟ - ھەي ساددا قىز ،ئەتتىگەندە ساتسام ئۇ كەچكىچە يېنىپ كېلىدۇ.. ھاھ ھاھ -بۇ ئېشەك ھەقىقەتەن بەك ئەقىللىق ئىكەن. -ئەلۋەتتە ! -سەن نەدىن كەلدىڭ قىز، مەن سېنى ئىگەڭگە تاپشۇرۇپ تېزرەك يولۇمغا ماڭسام بولاتتى، قارا سەندەك بويىغا يەتكەن بىر قىز مەندەك ئەر كىشىگە ئەگىشىپ يۈرسە قانداق بولىدۇ؟! ھەي.. -مېنىڭ تۇققانلىرىم بۇ يەردە يوق، - سەن بۇ يەرگە ئۆزەڭ يالغۇز كەلدىڭما؟ قانداق گەپ بۇ، سېنىڭ ئاتا-ئاناڭ تازا بىر غەم يىمەسمۇ.. - مەن سىزگە دىسەممۇ چۈشەنمەيسىز.. -شۇنداقمۇ،، دىگىن ، مەن  چۇقۇم ساڭا ياردەم قىلىمەن، مەن نەسرىدىن ئەزەلدىن گىپىمدە تۇرىمەن. - مەن بىلىمەن، بىراق سىز قىلالمايسىز. -دىگىن، كاپالەت بېرىمەنكى ، چۇقۇم. سىز ماڭا ئىشىنەمسىز؟ - ئەلۋەتتە ئىشىنىمەندە، سەن بىلەمسەن مىنىڭ ئۈچ كۆزۈم بار، بىرىدە كىشىلەرنىڭ ئىچكى دۇنياسىنى كۆرەلەيمەن؟ -شۇنداقمۇ؟ - مەن ساڭا كۆرسىتىپ قويايمۇ؟ - بولىدۇ. - بىشىدىكى شاپاق دوپپىسىنى ئېلىپ ماڭا بىشىنىڭ چوققىسىنى كۆرسەتتى، بۇنى كۆرۈپ ئىختىيارسىز كۈلۈپ تاشلىدىم. ئۇنىڭ بىشىنىڭ چوققىسىنى خۇددى ھازىرقى جاز مۇزىكا ھەۋەسكارلىرىدەك كۆز شەكىلدە قىرقىۋالغان ئىدى. -سىز ھەقىقەتەن بەك قىزىقارلىق ئىكەنسىز .. -دىدىم مەن كۈلكەمنى باسالماي. - ھاھ ھاھ ھاھ ... - دىمەك مەن سىنىڭ ئىچكى دۇنيارىڭدا ھىچقانداق بىر ساختىلىقنى كۆرمىدىم، شۇنىڭ ئۈچۈن گەپ سۆزلىرىڭگە سۆزسىز ئىشىنىمەن. - بۇنىڭدىن تولىمۇ خۇرسەنمەن. ئۇنداق بولسا سىزگە كەچۈرمىشلىرىمنى سۆزلەپ بېرەي ، دىدىم ۋە تۈنۈگۈن بولغان ئىشلارنى ئۇنىڭغان بىر قۇر سۆزلەپ بەردىم. -شۇنداق مەن ئويلايمەن مەن بۇ دۇنياغا تەۋە ئەمەس. مەن بۇ دۇنيادىن مىڭ يىل كىيىنكى بىر دۇنيادىن كەلدىم..- سۆزۈمنى تۈگىتىپ ئۇنىڭغا قارىغىنىمدا ئۇنىڭ چايناۋاتقان گۆشىنى يۇتۇشنى ئۇنتۇپ كۆزلىرىتىپ يوغان ئىچىپ ماڭا قاراپ قالغانلىقىنى ھېس قىلدىم. ھەتتا ئۇنىڭ بوز ئېشىكىمۇ ئۇنىڭ يىنىدا يۈكۈنۈپ ئولتۇرۇپ ماڭا يالغانچى دەۋاتقاندەك چەكچىيىپ قاراپ تۇراتتى. - ھەي سىز مەڭگۈ چۈشەنمەيسىز.. - مەن ئازراق چۈشەنگەندەك قىلدىم قىزىم. - شۇنداقمۇ ،-ئۇنىڭ گىپىمگە ئىشەنگەنلىكىگە بەكمۇ ھەيران قالدىم.- سىز ھەقىقەتەن ئاددى ئادەم ئەمەسكەنسىز، سىزنى ماڭا ئىشىنىدۇ دەپ ئويلىماپتىكەنمەن...مەن... - قىزىم قارا ، مەن گىپىڭگە ئىشىنىمەن، ئەلۋەتتە شۇنداق بولىدۇدە، ئادەمگە ئىسسىق ئۆتۈپ قالغاندا مىڭىسى ئازراق پىشىپ قالىدۇ. ھە مانا بۇنى يەۋەتسەڭ مىڭەڭ سەگەكلىشىپ قالىدۇ دە ئەتىلا 1000 يىل ئالدىغا كىلىپ قالىسەن ئالە ، بۇنى يە.    مەن ئامالسىز ئۇ ئۇزاتقان نەرسىنى ئېلىپ ئاغزىمغا سالدىم. نىمە دىگەن ئاچچىق. بىراق ماڭا نىمە ئامال ، بەلكىم مىڭەمدىن راستىنلا چاتاق چىققاندۇ، مەن چەكسىز چۈش قاينىمىغا كىرىپ چىقالماي قالغاندىمەن. بەلكىم كۆزۈمنى يەنە بىر قېتىم يۇمۇپ ئۇخلاپ  ئەتە ئويغىنىپ قالسام ئەجەپ ئەمەس.مەن ئۇنىڭغا ئارتۇق گەپ قىلماي تامغا يۆلىنىپ كۆزۈمنى يۇمدۇم.      ئەتىسى كۆزۈمنى ئاچتىم،  ھېلىقى ئەسكى تاملىق ئىچىدىكى سۇپىنىڭ ئۈستىدە ئۇخلاپ قاپتىمەن. بۇ چاغدا نەسرىدىن ئەپەندىم ئاللىقاچان باشقىچە تۈسكە كىرىپ بولغانىدى.ئۇ  بېشىغا  شاپاق دوپپا كىيگەن ،قىسقا چاپان كىيىپ بېلىغا پوتا باغلىغان ئىدى. بۈگۈن بۇرۇتى ئالدىنقى كۈنىدىكىگە قارىغاندا تېخىمۇ ئۇزراپ قالغان بۇلۇپ ئۇچىنى ئۈستىگە قارىتىپ قايرىېالغانىدى. ئۇنىڭ ياسىنىش قابىلىيىتىگە ھەقىقەتەن قول قويدۇم، - خەيرلىك سەھەر .. -  ئوبدان قوپۇپسەنمۇ ناتۇنۇش قىز، ئەنە ئاۋۇ بىر پارچە ناننى ئېرىقتىكى سۇغا چىلاپ يەۋالغىن، تىنىڭگە داۋا بولىدۇ. - بولىدۇ، رەخمەت سىزگە. ئۇ ئۆزىنىڭ ئىشى بىلەن مەشغۇل ھالدا قولىدىكى ساپال قاچىدىكى ئاللىقانداق بىرمەلھەمنى يۈزىگە سۈركەۋاتاتتى. - نىمە قىلىۋاتىسىز؟ - ياشىرىۋاتىمەن قىز، - قانداق قىلىپ؟ -تۈنۈگۈنكى بوۋاي نىمە دىگەن سەت ، ماڭىمۇ ياشارسام يارىشىدۇ ئەمەسمۇ، - بۇنى سۈركىسىڭىز ياشىرامسىز؟ شۇنداق قىزىم، بۇنى ياڭيو بىلەن 12 خىل خۇرۇچتا ياسىدىم ، سۈرىۋالسام ماۋۇ سەت قورۇقلىرىمنى بىر كىچە كۈندۈز ياپالايدۇ ئەمەسمۇ ، قېنى كىم تۈنۈگۈنكى قېرى بوۋاينى بۈگۈن تاپالايدىكىن . - ئۇستا گىرىمچىك ، قالتىس كەشپىيات، ... سىز ھەقىقەتەن ئىسمى جىسمىڭىزغا لايىق نەسىردىن ئەپەندىمكەنسىز. - تېز بول ئىسمىغا لايىق سەنوبەر قىز ... بۇ رومالنى يۆگىۋالغان، سىرتتا بىرمۇنچە ئاچكۆز چىۋىنلار گىژىلدىشىپ يۈرىشىدۇ، مۇنۇ قىزىل ئالمىنى ئەسلىتىدىغان يۈزۈڭگە ئۆزىنى ئېتىشمىسۇن ئۇلار.. مەن ئەمدى بىلدىم، ئۇ كۈندە نۇرغۇن ياخشى ئىشلارنى قىلىدۇ، بىراق ئۇ مۇشۇنداق ياسىنىش ئارقىلىق ئۆز سالاھىيىتىنى يۇشۇرىدۇ... ئۇ شۇنداق دەپ ئۇزۇن قارا رومالنى ماڭا بەردى. مەن ئۇنىڭ مەقسىتىنى چۈشىنىپ ئۇنىڭ بىلەن بېشىمنى ئورىۋالدىم.مومامنى ئىزدىگىلى چىققاندا ھەر نىمە بولسا ئالدىراپلا ئۇزۇن ئىچ كۆينىكىمنىڭ ئىچىگىلا پادىچىلار ئىشتىنىمنى كىيىپ، ئۇستۈمگە چاپىنىمنى كىيىۋالغانىدىم.بۇ رومالنى ئارتىۋېدىم ئۇ بەدىنىمنىڭ يېرىمىنى ياپتى. ھەر نىمە بولسا ....    بىز يەنە تۈنۈگۈنكى يول بىلەن شەھەر ئىچىگە قاراپ يول ئالدۇق.يول بوپى ئۇ ئۆزى باپلىغان بىر نەچچە باينىڭ ئىشلىرىنى سۆزلەپ بېرىۋىدى نەسىردىن ئەپەندىم لەتىپىلىرىنى ئوقۇپ كۈلمەيدىغان مەن تىلىقىپ كۈلۈپ يولۇمنى داۋاملاشتۇرالمىغىلى تاسلا قالدىم. شۇ ئارىدا ئورمانلىقنىڭ چىقىش ئېغىزىدا بىر كىشىنىڭ بىر دەرەخنىڭ يېنىدا قاتتىق ئۇف سىنىپ تۇرغانلىقىنى كۆردۇق.نەسرىدىن ئەپەندى ئۇدۇل ئۇنىڭ يېنىغا باردى. -ئەسسالامۇ ئەلەيكۇم . -ۋەئەلەيكۇم ئەسسالام.- ئۇلار قول بېرىشىپ كۆرۈشتى. -بۇرادەر، چىرايىڭنى غەم تۇمانلىرى قاپلاپتىغۇ؟ بۇنىڭ سەۋەبى نىمىدۇ ؟ - مەن دىمەي ، سەن سورىما،-دىدى ھېلىقى كىشى يەنە قاتتىق ئۇف تارتىپ. -دىگىن بۇرادەر، بەلكىم خۇدانىڭ مېنى ساڭا يولۇقتۇرغىنى سېنىڭ دەردىڭگە يېتىش ئۈچۈن بولسا كېرەك.ئىشىنىمەنكى ئىشلىرىڭ ياخشى بۇلۇپ كېتىدۇ. - ھەي سوراپ تۇرىۋالدىڭ، خەير بوپتۇ، ساڭا ئېيتاي. شەھەردە بىر ھاممام ئاچىدىغان ئاددى بىر ئادەم ئىدىم، ھىچ كىشىگە مۇھتاجىم يوق ھەم ھىچكىممۇ ماڭا مۇھتاج بولمايدىغان بىر ئىنسان  ئىدىم، تۈنۈگۈن، ئۈچ كىشى كېلىپ ماڭا بىر خالتا ئامانىتىنى تاپشۇردى. ۋە ماڭا ئۈچىلىشى تەڭ كېلىپ بۇ خالتىنى ئېلىپ كېتىدىغانلىقىنى ئېيتتى. مەن ئېلىپ قالدىم ،  بىر ئاز ئۆتكەندىن كېيىن ئارىدىن بىرى چىقىپ ئۇ خالتىنى ئالىدىغانلىقىنى ئېيتتى، مەن ئۈچىڭلار كېلىڭلار دىدىم،  ئۇ ئىچكىرسىگە قاراپ توۋلاپ-ئاغىنىلەر بەرمەيۋاتىدۇ،دىدى. ئىچىدىكىلەر- تەقەززا قىلماي بېرىۋەتسەڭچۇ دەپ توۋلىدى، مەن خالتىنى بەردىم ، شۇنىڭ بىلەن ئۇ كىشى چىقىپ كەتتى، بىراق كېيىن  يەنە ئىككىسى چىقىپ ئۇنى سورىدى، مەن ئۇنىڭغا خالتىنى بەرگەندىن كېيىن كېتىپ قالغانلىقىنى ئېيتتىم ، ئۇلار نىمىشقا بەردىڭ ئۇ ئۈچىمىز ئون يىل بىللە ئىشلەپ چىققان ئالتۇن ئىدى. ئۇ ئېلىپ كېتىپتۇ، دىدى، مەن «بېرىڭلار دىدىڭلارغۇ،»دىسەم ئۇلار :« بىز سوپۇننى دىگەن» دەپ تۇرىۋالدى. بىز قازىنىڭ ئالدىغا باردۇق، ئۇلار بىللە كەلگەن بىر نەچچە كىشىنى گۇۋاھچى قىلدى، قازى ماڭا ئۈچىسى بىللە كەلگەندە بېرىمەن دىگەن ئالتۇننى نىمىشقا بىرىگە بېرىسەن، خاتالىق سەندە دەپ ئۇ ئالتۇننى تۆلەشنى ئېيتتى. مەن بىر شۇ ھاممامغا تايىنىپ 9 بالامنى باقىدىغان بىر كىشى تۇرسام ، ئۇنچىلىك ئالتۇننى قانداق تۆلىيەلەيمەن. ئەگەر شۇنداق قىلمىسام ئۇلار چوڭ قىزىمنى ئېلىپ كېتىدىغانلىقىنى ئېيتتى، قانداق قىلارمەن ، ئۇ ئەمدىلا 15 ياشنىڭ قارىسىنى ئالغان بىر مەسۇمە ئىدى. - ئۇ كىشى شۇنداق دەپ كۆز ياشلىرىنى مۆلدۈرلىتىپ  تۆكتى. - ئۇلار كەلگەندە ئۈچىمىز كەلگەندە بەرگىن دىگەنمىدى؟ -شۇنداق ئۇلار شۇنداق دىگەنىدى. - قازىمۇ شۇ گەپنى چىڭ تۇتىۋالغان بولسا ئىنتايىن ياخشى بۇلۇپتۇ، ھەن شۇ تاپتىلا قازىنىڭ ئالدىغان بارغىندە ئالتۇننى ئۈچىسى تەڭ كەلگەندە بېرىمەن دىگەن ئۈچىسى تەڭ كەلسۇن ئاندىن ئالتۇننى بېرىمەن دىگىن، شۇنداق قىلساڭ، ئۇلارنىڭ زۇۋانى تۇتۇلىدۇ. بۇ گەپنى ئاڭلاپ ھىلىقى كىشىنىڭ چىرايى ئاپتاپتەك ئېچىلىپ كەتتى. -توغرا ئېيتتىڭ بۇرادەر، بۇ ناھايىتى ئاقىلانە جاۋاپ ئىكەن. ساڭا ئاللا رەخمەت قىلسۇن. – دەپلا يۈگۈرگىنىچە كەتتى. مەن نەسرىدىن ئەپەندىمنىڭ ئەقلىگە ھەقىقەتەن قايىل بولدۇم. -ھەقىقەتەن مەن كۆرگەن كىتاپلاردىكىدەك ئەقىللىق ئىكەنسىز نەسرىدىن ئەپەندىم.سىزگە مەن چىن دىلىمدىن قايىل بولدۇم . -ماختىغىنىڭغا رەخمەت سەنوبەر، لىكىن ئېيتقىنچۇ؟ مەن قايسى كىتاپتا مېنىڭ ياخشى تەرىپىم ئېيتىلىپتۇ؟ ھەممە يەردە مىنى تۇتۇش توغۇرلۇق بۇيرۇق بېرىلگەن تۇرسا، كىملەر مىنىڭ تەرىپىمنى قىلىشقا پېتىنغاندۇ؟ -دىمەكچىمەن.. مەن... مەن  ئەل ئارىسىدا ئاڭلىغانلىرىم دىمەكچى. -ھىم .. مۇنداق دىگىن. -سىزنىڭ مۇبارەك شەرىپىڭىزگە نائىل بولغانلىقىمدىن بەك خوشالمەن.مەن بۇنى چۈشۈمدىمۇ كۆرۈپ باقمىغان، توۋا، سىز راستىنلا بەك قالتىسكەنسىز... تۇيۇقسىز بوز ئېشەك قاتتىق ھاڭراپ كەتتى. -ئۇ ئەلۋەتتە سېنى كۆرگەنلىكىدىنمۇ بەك خوشال ئېشىكىم.-دىدى ۋە قۇلىقىمنىڭ تۈۋىگە كېلىپ ئۇ ھەسەت قىلىۋاتىدۇ. دىدى، بۇنى ئاڭلاپ يەنە بىر قاقاقلاپ كۈلىۋەتتىم. ھەي ئۇ راستىنلا ئاجايىپ بىر كىشى ئىكەن. بىز شەھەرگە كىردۇق. مەن شەھەرگە كىرگەندە ئۇنىڭ يەنە باشقا ئارتۇقچىلىقلىرىنى يەنى  رەھىمدىل، ئاقكۆڭۈللۈكىنى ھېس قىلدىم، بىز شەھەرگە كىرىپلا يول بويىدا ياتقان بىر ئاجىز ئايالنىڭ ئالدىغا بېرىپ ئۇنىڭغا بىر مۇنچە تەڭگىلەرنى بەردۇق،مۈكچىيىپ ئوتۇن توشىۋاتقان بىر بوۋاينىڭ ئوتونىنى كۆتىرىپ بازارغا ئاپىرىپ بەردۇق. ئىشقىلىپ يول بويى مۇھتاج كىشىلەرگە ئۇ تەشەببۇسكارلىق بىلەن ياردەم قىلاتتى. -ئەپەندىم، ياق  موللا ئاكا، قوسىقىم ئاچقاندەك قىلىدۇ، دىدىم مەن كۈن چۈشتىن ئاشقاندا. ئۇ مېنىڭ شۇنداق چاقىرىشىمنى ئېيتقانىدى. -شۇنداق قىز، بار پۇل تۈگەپ كەتتى، ئەمدى مەن يەنە بۇ ئېشەكنى ساتمىسام بولمىدى. شۇنىڭ بىلەن بىز ئېشەكنى مال بازىرىغا ئاپىرىپ ساتتۇق، ئۇ يەردە چرايىدىن زالىملىقى چىقىپ تۇرىدىغان بىر كىشى «ھەي تۈنۈگۈن بىر ئېشەك ئالسام قېچىپ كەتتى كاساپەت، » دەپ يۈرەتتى، بۇنى ئاڭلاپ ئەپەندىم ماڭا كۆز قىسىپ قويدى. ئىچىمدە كۈلۈپ قويدۇم، پەقەتلا ئويلىماپتىكەنمەن.   ئەتتىگەندە ئەپەندىم ئىشىكىنىمۇ كىشىلەر تونىيالمىغۇدەك دەرىجىدە ياساپ قويغان بۇلۇپ، تۈنۈگۈن سىتىۋالغان ھىلىقى كىشى يىنىمىزدىن ئۆتۈپ كېتىۋېتىپمۇ ئۇنى تونىيالمىغانىدى.مەن قارىسام ئەپەندىم بىلەن ئېشەك شۇنچىلىك ماسلىشىدىكەنكىن، ئۇلار ئادەمنىڭ ماھايىتىگە قاراپ خۇي پەيلىنى چىقىرىدىكەن. ئەگەر دۇرۇسراق بىرەرى بولسا ئىشەك كىسەل بۇلۇپ قالغاندەك قۇلاقلىرىنى بىرىنى تىك بىرىنى پەس قىلىپ پوتلىلىرىنى ئېقىتىپ پۈشۈلداپ ھاسىراپ تۇرىۋالاتتى،شۇنىڭ بىلەن ئۇ كىشى بېشىنى چايقاپ قۇيۇپ كېتىپ قالاتتى. ئەگەر  زوراۋانلىقى چىقىپ تۇرىدىغان خوجايىنلارنى كۆرىدىغان بولسا ئىشەك قۇلاقلىرىنى دىڭڭىدە قىلىپ تىللىرىنى يالاپ چىشلىرىنى ھىڭگايتىپ چاپچىپ تۇراتتى، تېخى پۇتلىرىنى كۆتىرىپ مۇسكۇللىرىنى كۆز كۆز قىلىۋاتقاندەك قىلىقلارنى قىلاتتى. ئەپەندىممۇ تازا ماختايتتى «ئاتتەك يۈگرۈك ئىشەكتە بۇ، قوناق بىلەنلا باققان. شاش، ئەقىللىق، ئۆيگە ئوغرىنىمۇ يولاتمايدۇ دەڭە، چاشقان دىگەنگە بەك ئۆچ بۇ ئىشەك كۆرىدىغان بولسا ئۇ چاشقاننىڭ ئۇرۇقىنى قۇرۇتىدۇ..» ، ئۇنىڭ گېپىنى ئاڭلاپ ياغلىقىمغا بېشىمنى تىقىپ كۈلۈپ تىلىقىپ قالاتتىم. « ئەپەندىم سىز ئىشەك سودىسى ئەمەس ئىت مۈشۈك سودىسى قىلىۋاتامسىز نىمە؟» دەپ قوياتتىم، بىراق ئۇ كۆزىنى قىسىپ قۇيۇپ يەنىلا بىلگىنىنى دەۋېرەتتى.قىززىق ، ئۇنىڭ بۇ گەپلىرى ھىلىقى بايلارنىڭ  كۆزلىرىنى چەكچەيتەتتى، ئارىدىن ئەڭ پور كۆتەك زالىملىقى چىقىپ تۇرىدىغان بىرىگە ئۇ ئىشەكنى ئىككى ئالتۇن تەڭگىگە  ساتتى . بۇنىڭ قانچىلىك پۇل ئىكەنلىكىنى بىلمىسەممۇ بىراق ئەپەندىمنىڭ چاقناپ كەتكەن كۆزلىرىدىن ئوبدان پايدا ئالغانلىقىمىزنى ھىس قىلدىم.    - يۈر سەنوبەر ئەمدىكى نۆۋەت ئاشپۇزۇلغا كەلدى.- ئەپەندىم شۇنداق دىدى ۋە بىز مېزلىك ھورلار چىقىپ تۇرغان بىر تاماقخانىغا كىرىپ قوسىقىمىزنى توقلىدۇق. ئۇ يەردىن چىقىپ ئۇ ماڭا بازاردىن كىيىم ئېلىپ  بەرمەكچى بولدى، -قېنى تاللىغىنە سەنوبەر، قايسىسى چىرايلىقكەن؟- دىدى ئۇ ماڭا خۇددى خالتىغىلا ئوخشايدىغان ھەرخىل گۈللۈك كۆينەكلەرنى كۆرسىتىپ. راست گىپىمنى قىلسام بۇ مومام ئۆزى قولىدىلا تىكىپ كىيىۋالىدىغان كىيىملەرگە ئوخشايتتى.مەن ئۇنىڭ قايسىسىنىڭ چىرايلىق قايسىسىنىڭ سەتلىكىنى نەدىن بىلەي. مەن ئوڭايسىزلانغان ھالدا:« سىز تاللاپ بېرىڭ ئاكا،قايسىسى بولسا بولىۋېرىدۇ. »دىدىم.   شۇنداق قىلىپ بىر ئاجايىپ ئۇششاق گۈللۈك پاختا رەخىت كۆينەكنى ئالدۇق، ئۇنىڭ ئۈستىگەن قارا راڭلىك ئۇزۇن يىپىنچىنىمۇ ئالدۇق، يەنە ئۇزۇن رومالمۇ بار ئىدى. - بۇ كىيىملەر ساڭا بەك يارىشىپ كېتىدىغان بولدى قىزىم. بەك چىرايلى بۇلۇپ كەتسەڭ ئاتا-ئاناڭ تونىيالارمۇ ئەمدى. -رەخمەت سىزگە  . -مەن ئۈچۈن بەرىبىر، مېنىڭ ھازىر بىردىن بىر ئويلايدىغىنىم كىيىم كىيىش ئەمەس بەلكى بۇ يەردىن ئۆزۈمگە ئوخشاش ئادەمنى ئىزدەپ ئۇنىڭدىن ياردەم تەلەپ قىلىش ئىدى. مەن بۇ يەرگە كىلەلىگەنكەنمەن چۇقۇم بۇرۇنمۇ باشقىلار كەلگەن، چۇقۇم شۇنداق. بەلكىم شۇ كىشى قانداق قايتىشنى بىلىشى مۇمكىن، بىراق شۇ كىشىنى قانداق تىپىشىم مۇمكىن ؟    مەن ئەتراپىمغا قاراپ مېڭىشقا باشلىدىم ، خۇددى شۇنداق ئادەممۇ مېنى ئىزدەپ يۈرىدىغاندەكلا ھېس قىلاتتىم. ئەپەندىم يەنە بازاردىن خۇرجۇنىنى ئاللىقانداق بىر نەرسىلەرگە توشقۇزىۋاتاتتى.بەلكىم ئەتە قانداق ياسىنىشنىڭ غېمىنى قىلىۋاتقان بولسا كېرەك. تۇيۇقسىز ۋاراڭ چۇرۇڭ بۇلۇپ بىر توپ كىشىلەرشۇ ياققا قاراپ ئېقىشقا باشلىدى ئەپەندىم دەرھال بېشىنى بۇراپ توپنى يېرىپ ئۆتتى. . ئىككى كىشى كوچىدا ھەدەپ بىر نەرسىنى تالىشىۋاتاتتى. -بۇ مېنىڭكى! - ۋۇ يۈزسىز تۇزكۇر ، بۇ مېنىڭ ! -ۋۇ شەيتاننىڭ پۈشتىدىن بولغان چايان! - ۋۇ ھىلىگەر تۈلكە!   ئۇلار شۇنداق تىللىشىۋاتاتتى. ئەپەندىم كەسپى ئادىتى بويىچە توپنى يېرىپ ئۆتتى ۋە ئۇلارنىڭ قېشىغا كەلدى. - ھاي ھاي ئەزىزلىرىم نىمە ۋەقە يۈز بەردى بۇ يەردە؟ ئۇلارنى ئاجرىتىپ ئاجرىتىپ بولالمىغان بىر ياشراق يىگىت بۇ ئەھۋالنى ئەپەندىمگە چۈشەندۈردى. -بىر كوزا ئالتۇن تەڭگە بار ئىكەن ، بۇ ئىككى كىشىنىڭ ھەر ئىككىسى شۇ كوزا ئالتۇننى مىنىڭ دەپ تالىشىۋاتىدۇ. قارىماققا ئىككىلىسىنىڭ توغرىدەك ،زادى قانداق قىلىشىمنى بىلمىدىم –دىدى.بۇ يىگىت بۇلارنىڭ ھەمراھىمىكىن؟ ئىشقىلىپ ئىنتايىن كەسكىن ۋە قوشۇمىلىرىنى قاتتىق تۈرگەنىدى.  ئەپەندىم چوڭ قەدەم تاشلاپ ئۇلارنىڭ ئالدىغا كەلدى ۋە-«ھەي قېرىنداشلار، نىمىشقا بىرەرىنىڭ ياردىمىدە بۇ جىدەلنى بىسىقتۇرۇشنى خالىمايسىلەر؟ » - ئالتۇن مېنىڭ! - مېنىڭ! -  بۇنداق قىلىشېۋېرىدىغان بۇلۇشسىلىرى قازى بېگىم بايلىقنى مۇسادىرە قىلىپ ئىككى تەرەپ قۇرۇق قول بۇلۇپ قېلىشى مۇمكىن، - بۇ گەپنى ئاڭلاپ ئىككىلىسى شۈكلەشتى. - ئەمسە قانداق قىلىمىز ؟ ئېيتىپ باقسىلىچۇ،؟ -سىلەرگە ئادىل ھۆكۈم چىقىرىپ بېرىشىمنى خالامسىلەر؟ -ئەلۋەتتە ، بىراق  چۇقۇم ئادىل ھۆكۈم بەرسىلىرى...-دىدى بىرەيلەن! -ئالتۇن مېنىڭ – يەنە بىرى چەكچىيىپ. ئەپەندىم ئۇلارنىڭ قولىدىكى كوزىدىكى ئالتۇننى يەرگە قويدى ۋە ماڭا شەرەتلىدى، - بايىقى يېڭى رومالىڭنى كوزىنىڭ ئۈستىگە ياپقىن. بايا ئۇلارنىڭ جىدىلىنى ئايرىپ تۇرغان قاملاشقا يىگىت بۈركۈتنىڭكىدەك ئۆتكۈر كۆزلىرىنى ئەپەندىمگە تىكتى، «سىلى راست ئايرىيالامدىلا؟!» ئەپەندىم ئۇنىڭ مۈرىسىگە يىنىك شاپىلاقلاپ قويدى،«خاتىرجەم بۇلۇڭ مەرت يىگىت!» ، دىدى ۋە ماڭا شەرەت قىلدى. مەن قولۇمدىكى بايىلا ئالغان رومالنى ئېلىپ كوزىنىڭ ئۈستىگە ياپتىم. كۆپچىلىك بۇ كىشىنىڭ بۇ مەسىلىنى قانداق ھەل قىلىدىغانلىقىغا قىزىقىپ تىخىمۇ قىستىشىپ تۇراتتى. -  مەن بۇ كوزىنى تۇنۇپ قالدىم. بۇنى مېنىڭ مۇشۇ شەھەرنىڭ چىتىدىكى بىر كوزىچى بۇرادىرىم ياسىغان كوزا ئىكەن،  سىلەرگە دىسەم ئۇ ياسىغان كوزىلىرىنىڭ قىرىغا بەلگە سېلىپ قوياتتى. قېنى سىلەر دەپ بېقىڭلار بۇ بەلگە چەمبەرمۇ ياكى ئۈچ بۇلۇڭمۇ؟ كوزىنىڭ ئىگىسى مىنىڭچە بۇنى بىلمەي قالمايدۇ. - ئۇنىڭ سۆزى تۈگىشى بىلەنلا ئىككى كىشىنىڭ بىرى ئالدىراپ سۆز باشلىدى. - ئىشقىلىپ ئۇنىڭ قىرىدا بەلگە بار ، بۇنى مەن بىلىمەن، بىراق ئىشلەتكىلى ئۇزاق بولغاچقا بەلگىنىڭ شەكلى ئۆزگىرىپ كەتكەن بولۇشى مۇمكىن، - ئۇنىڭ گىپىنى ئاڭلاپ ئەپەندىم يەنە بىر كىشىگە قاراپ بۇرۇلدى. - قېنى سىز ئېيتىپ بېقىڭچۇ تەقسىر، ئەگەر كوزا سىزنىڭ بولسا سىزمۇ بەلكىم ئېنىق بىلۇرسىز، - مەن بۇنى ئېنىق بىلمەيمەن. مەن ئۇنداق بەلگىنىڭ بارلىقىنى بىلمەيمەن، بەلكىم ناھايىتى كىچىكتۇ ياكى ئۇزاق يىل مابەينىدە ئۆچۈپ كەتكەندۇ، بىراق بۇ كوزا ئېسىمنى بىلسەم بىزنىڭ ئۆيدە دادامنىڭ ئەتىۋارلىق نەرسىسى ئىكەن. ئەگەر دادام ھايات بولغان بولسا ئۇ ماڭا گۇۋاھلىق بېرەر ئىدى. بۇ چاغدا ئەپەندىم ئاۋازىنى قويۇپ بېرىپ پۈتۈن كىشىلەرگە شۇنداق جاكارلىدى. - بۇ كوزا مانا مۇشۇ قىرىدا نىمە بەلگە بارلىقىنى بىلەلمىگەن كىشىنىڭ ئىكەن، سىلەرگە دىسەم ئۇنىڭ قىرىدا ھىچقانداق بىر بەلگە يوق ئىدى. مەن ئۇلارنىڭ سىناش ئۈچۈن شۇنداق دىگەنىدىم . پەقەت يالغانچىلارلا مىنىڭ گىپىمگە ئالدىنىپ ئۆزىنى ئاشكارلايدۇ. -سىلىگە كۆپ رەخمەت تەقسىر ! ھەقىقەتەن داناكەنلا!- دىدى بايىقى راست سۆزلىگەن كىشى ، ھەم كوزىنى ئېلىشقا تەمشەلدى، بىراق يەنە بىر كىشى ئۆكتەملىك بىلەن يەنە ئۇنىڭغا ئېتىلدى. - ئەسلى ئىككىڭنىڭ تىلى بىر! ! ئەكەل ئالتۇننىڭ مېنىڭ ئۇ! بۇ چاغدا بايىقى زەبەردەست يىگىت ئۇنىڭ ياقىسىدىن ئالدى. \\ -ۋۇ يالغانچى مۇناپىق، يالغانچىلىقىڭ چىقىپ تۇرسىمۇ يەنە ئەۋزەيلەۋاتامسەن تېخى ! مىنىڭ كىملىكىمنى كۆرۈپ قوي! ئالقانچىلىق بىر كۈمۈش بۇيۇمنى كۆرۈپ كۆپچىلىك تەۋرىنىپ كەتتى. -ئوردىدىن كەلگەنىكەن، -ئوردىنىڭ ئادىمىكەنغۇ بۇ !!! بۇنى كۆرۈپ ھىلىقى ئالدامچىمۇ سۇغا چۈشكەن مۈشۈكتەك شۈمشىيىپ گۇناھىنى تىلەشكە باشلىدى، - مىنى كەچۈرسىلە بىگىم.... - كىلىڭلار! بۇ ئالدامچىنى تۇتۇپ ئېلىپ مېڭىڭلار!!! قاياقتىندۇر ئۇنىڭغا ئوخشاپ كىتىدىغان ئىككى يىگىت پەيدا بولدى ۋە ھىلىقى ئالدامچىنى پۇت قولىنى يەرگە تەگگۈزمەي ئېلىپ ماڭدى. - نىمە دىگەن قالتىس ، بۇ جايدا ھەيران قالارلىق ئىشلار نىمە دىگەن كۆپ! مەن ھاياجىنىمنى باسالماي شۇنداق دەپ توۋلىۋەتتىم.ۋە بايىقى جەسۇر يىگىتكە قاراپ «يارايسىز! » دەپ قويدۇم. ئاپلا ! بىراق بۇ گەپنى ئارتۇقچە قىلىپ سالغىنىمنى بىلگىنىمدە كىچىككەن ئىدىم، ئۇ ئاشۇ ئوقيا كىرپىكلىك چوڭ كۆزلىرىنى ماڭا نەشتەردەك تىكىپ مەن تەرەپكە قاراپ ماڭدى. مەن دەرھال رومال بىلەن يۈزۈمنى يىپىپ ئەپەندىمنىڭ كەينىگە ئۆتىۋالدىم. ئۇ نىمىشقا ماڭا بۇنداق قارايدىغاندۇ، تەنلىرىم شۈركىنىپ كەتكەنىدى. - سىز بۇ يەردىكەنسىزدە ئەسلى! - نىمە مىنى تونامسىز؟- ھەيرانلىق بىلەن ئۇنىڭغا قارىدىم. - ئەلۋەتتە، سىزنى ئىزدەپ يۈرگىلى بىر ئاي بولدى مەلىكەم، ئەمدى ئويۇنىڭىز تۈگىگەندۇ ، مەن بىلەن ئوردىغا قايتىڭ ! - ئۇنىڭ سۆزلىرىدىن بىر خىل بۇيرۇق تەلەپپۇزى چىقىپ تۇراتتى. ئەپەندىم ماڭا ھەيرانلىق بىلەن قارىغانچە قېتىپ قالدى. -سىز خاتا تۇنۇپ قاپسىز مەن مەلىكە ئەمەس ، كەچۈرۈڭ ! - ئەمدى ئويۇنىڭىزنى يىغىشتۇرىۋېلىڭ مەلىكەم! شاھ ئاتىڭىز بىلەن ئانىڭىزنىڭ قانچىلىق بىسەرەمجەن بولغانلىقىنى ھىس قىلالىسىڭىز ئىدى! بۇنداق نادانلىق قىلىپ يۈرمەس بولغىيدىڭىز!! بىزنىڭ ۋەزپىمىز ئەتىدىن كەچكىچە سىزنى ئىزدەش ئەمەس بەلكى ئەلنى قوغداشتۇر !! يۈرۈڭ مەن بىلەن !!- ئۇ شۇنداق دەپ قولۇمنى بىر تارتىۋىدىن، بەش قەدەمنى بىرلا ئېلىپ ئۇنىڭ يىنىغا كىلىپ قالدىم . ئۇنىڭ بوي تۇرقى ئادەمدەك بولغان بىلەن قوتازدەكلا كۈچى باركەن. -مەن راستىنلا مەلىكە ئەمەس ، ماڭا ئىشىنىڭ!– دىدىم مەن ئۇنىڭغا بىچارىلىك بىلەن قاراپ. -توختاڭلار ئەزمەتلەر ! –دىدى ئەپەندىم ئۇلارنى توختىتىپ .- مەن بۇ قىزغا ئىككى ئېغىز سۆز قىلىپ قوياي. ئۇلار مېنى قويۇپ بەردى. ئەپەندىم مېنى يېنىغا كېلىشكە ئىشارە قىلدى.مەن ئۇنىڭ يېنىغا كەلدىم. -راستىنلا ئۇلارنىڭ مەلىكىسى ئەمەسمۇسەن؟-دىدى پەقەت مەنلا ئاڭلىغۇدەك پەس ئاۋازدا. -راست ، مەن ئەمەس ،-دىدىم قەتئىي . -ئۇنداق بولسا ئال بۇ يۇپۇرماقنى چىڭ ساقلا . كەچتىلا چايغا چىلاپ ئىچىۋەتكىن.شۇنىڭ بىلەن سېنى كېزىك بۇلۇپ قاپتۇ دەپ چېقىلىشالمايدۇ دە تىۋىپ چاقىرىشىدۇ،شۇ چاغدا مەن بېرىپ سىنى قۇتقۇزىمەن. ئەلۋەتتە سەن مەلىكە بولمىساڭ ئۇلارنىڭ مەقسىتى چۇقۇم يامان، بىراق قورقمىغىن . باشقا ئىشلاردىن ئەنسىرىمىسەڭمۇ بولىدۇ، سەن ئۇ يەردىن چىققاندىن كىيىن ئۈچ كۈندىن كىيىن  ئوڭشىلىپ كېتىسەن. مەن ئۇ بەرگەن يۇپۇرماقنى ئالدىم ۋە مەھكەم سالدىم. –رەخمەت سىزگە ،- شۇنىڭ بىلەن ئۇ ئاۋازىنى قويۋەتتى. -ئەنسىرىمىگىن قىزچاق ، ھەممە ئىشلار ياخشى بۇلۇپ كېتىدۇ. مەن ئۇنىڭغا قىيالمىغان ھالدا قاراپ قالدىم.شۇ تاپتا مەن بۈركۈتنىڭ قولىغا چۈشكەن ئاجىز كەپتەردەك تىپىرلاپ قالغانىدىم. ھېلىقى ياساۋۇللارنىڭ باشچىسى بولغان يىگىت بىرنى ئىسقىرتىۋېدى بىر ئات قاياقلاردىندۇر كىشنىگەن پېتى يۈگرۈپ كەلدى. ئۇ ئېتىغا مىندى ۋە مېنى يەردىن بىر قوللاپ دىگۈدەكلا ئېلىپ ئالدىغا ئولتۇرغۇزدى. مەن ئۆمرۈمدە ئات مىنىپ باقمىغانىدىم. شۇ تاپتىمۇ مىنمىدىم ، يانچە ئولتۇرۇپتىمەن. چا! دىگەن ئاۋاز بىلەن شۇنداق ئۈنلۈك بىرنى چىقىرىۋەتتىم . مەن چۈشۈپ كېتىدىغان بولدۇم دەپ ئويلىغانىدىم بىراق ئۇنداق بولمىدى. ئۇنىڭ مېنى ئارىسىغا ئالغان ھالدىكى چۇلۋۇر تۇتقان قولى مېنى ئاتتىن مىدىراتماي چىڭ تۇتۇپ تۇراتتى. يۈرۈكۈم دەششەت تېز سوقۇۋاتاتتى. ئۆمرۈمدە بىرەر يات جىنىس بىلەن بۇنىچىلىك چاپلىشىپ ئولتۇرۇپمۇ باقمىغانىدىم.كونا زاماننى شۇنداق مۇتەئەسسىپ دەيدىغان ، مەلىكە دىگەننى مۇشۇنداق خالىغانچە ئەر كىشىلەر يۈدۈپ يۈرسە بولامدىغاندۇ؟ ھەجەپ ھە! كۆڭلۈمدە بىر خىل بىئاراملىق ھۆكۈم سۈرىۋاتاتتى. بىز خېلى چاپتۇق. شەھەردىن چىقىپ كەتكەندەكمۇ ھېس قىلدىم، تېخىمۇ قۇيۇق ئۆسكەن بۇلۇپ بىر ئورمانلىققا كىرىپ كەتتۇق. بىز كېتىۋاتقان بۇ يول ئورمانلىقنى ئىككىگە بۆلگەن ئىدى.بىر ئازدىن كېيىن بىز ئورمانلىقتىن چىقتۇق، چىقىپلا يىراقتىكى ياپيىشىل دالىدىكى ئېگىز بىر ئىمارەت كۆزگە چىلىقتى. ئۇنىڭغا قارىغانچە ئاغزىمنى ئېچىپلا قالدىم . سېپىللىرى شۇنداق ئېگىز، قاتمۇ قات سېلىنغان بۇ ئىمارەت شۇنچىلىك ھەيۋەتلىك ئىدى. تېخى بۇلۇتقا تاقاشقىدەكلا شۇنداق ئېگىز  مۇنارىمۇ باركەن تېخى. ئۇ ئاتنىڭ قەدىمىنى ئاستىلاتتى. بىز ئۇزۇن سېپىل ئىچىگە كىردۇق. قوش قوش دەرۋازىلەر ئېچىلدى. ئۇنىڭ يېنىدا ئۈستىگە ساۋۇتلارنى كىيگەن ئالاھىدە ئېگىز ۋە بەدھەيۋەت  قاراۋۇللار تۇراتتى. ئۇلار ئۇنىڭغا قاراپلا بىزگە يول بوشاتتى. بىز ئاتلىق ئىچكىرلەپ كىرىپ كەتتۇق. مەن توختىماي ئەتراپقا قارايتتىم. ساپلا نەقىشلىق گۈللۈك ، خەتلىك بۇ ئايرىم-ئايرىم ئايۋان ئىمارەتلەرنىڭ ھەممىسىگە ئالتۇن رەڭ ھەل بېرىلگەن بۇلۇپ كىشىنىڭ كۆزىنى چاقاتتى.دەرەخ ئوت چۆپ ۋە گۈل گىياھلىرى ھەر بىر كىچىك يولنى ئوراپ تۇراتتى،  بىز شۇ كۆركەم ئۆيلەرنىڭ ئوتتۇرىسىدىكى بىر مەيداندا توختىدۇق. ئۇ مېنى ئاتتىن چۈشۈردى. تەرەپ تەرەپلەردىن ئۈستى بېشى رەڭگارەڭ شايىلار بىلەن ئورالغان گۈزەل قىزلار يىغىلىشقا باشلىدى. - مەلىكەمگە سالام، مەلىكەم تىپىلىپتۇ... - رەخمەت سىزگە باھادىر يىگىت! - ھەقىقەتەن قالتىس جۇمۇ سىز ! ئۇ قىزلار توختىماي شۇنداق دەپ چۇقىرىشاتتى. مەن ھىلىقى يىگىتكە قارىدىم ئۇ يەنىلا شۇنداق قەتئىي ، چىرايىدا بىرە تالمۇ باشقىچە ئىزنا يوق ، خۇددى ھازىرلا گۆردىن قوپقاندەك ئىپادىسىز تۇراتتى. ئۇ ئېتىنىڭ كاسسىسىغا بىرنى قويغانىدى، ھىلىقى ئات  چاپچىپ يەنە قاياقلارغىدۇر كېتىپ قالدى، ئەپەندىمنىڭ ئېشىكىدەكلا ياخشى كۆندۈرۈلگەنىكەن ! -قېنى بۇياققا مەلىكە ئالىيلىرى!- ئۇنىڭ بۇ تەلەپپۇزىدىن ھۆرمەت ئەمەس بەلكى يەنىلا بۇيرۇق تەلەپپۇزى چىقىپ  تۇراتتى. ئۇ مېنى ئالدىغا سېلىپ ماڭدى. بىز ئۇياق بۇياققا بۇرۇلۇپ مېڭىپ ئاخىرى ئۇزۇن قىزىل سېلىنچا گىلەم سېلىنغان بىز باشقا ئىمارەتلەردىن ئالاھىدە كاتتا بىر ئىمارەت ئالدىغان كەلدۇق. مەن ېبشىمنى كۆتىرىپ ئۇنىڭ خېلىلا ئېگىز ئىكەنلىكىنى ھېس قىلدىم. ئىشلىقىپ ئۇنىڭ تۈۋرۈكلىرى شۇنچە چىرايلىق نەقىشلىك بۇلۇپ ھەممىسى كۆزنى چاقنىتىدىغان سېرىق ھەل بېرىلگەن، پوللىرى مەر مەر تاشتىن ياسالغان ئىدى، مەن قىزىل سىلىنچا ئۈستىدىن ئەيمىنىپ ماڭدىم. بىز قىزىل سېلىنچا سېلىنغان پەشتاقتىن چىقىپ ھەشەمەتلىك بىر زالغا كىردۇق. ئېنىقكى بۇ شاھ ئوردىسى ئىدى، ئۇنىڭ ئىچىدىكى مىللى سەنئەتنى تەرىپكە تىل ئاجىزلىق قىلاتتى. مەن يەردە ھاڭۋاققىنىمچە ئاغزىمنى ئېچىپلا قالدىم. تۆرىدىكى يەنە نەچچە پەشتاق ئېگىزدە بىر تۇرۇپ كىرىسلوغا بىر تۇرۇپ كارۋاتقا ئوخشايدىغان ھەشەمەتلىك ئورۇندا ئېگىز تاجىسىنى بېشىغا پاتۇرۇپ كىيگەن ئېغىرلىقىدىنمىكىن مۈرىىسىنىمۇ بېسىپ قويغان ئۇزۇن زەر باسقان تون كىيگەن بىر كىشى غادىيىپ ئولتۇراتتى، شاھ بولسا كېرەك دىدىم ئىچىمدە. ئۇنىڭ ئەتراپىدا ۋە پەس تەرەپتە سەللىلەرنى بولىشىغىچە ئورىغان ۋە توز پەيلىرىنى تاقىغان ۋە ئۇزۇن پەرىجىلەرنى كىيگەن بىر مۇنچە كىشىلەر قول باغلاپ تۇراتتى. -ئەسسالامۇئەلەيكۇم شاھ ئالىيلىرى! – دىگەن جاراڭلىق ئاۋازدىن چۆچۈپ ئۇنىڭغا قارىدىم،  ئۇ بىز قولىنى كۆكسىگە قويۇپ ئېگىلىپ تۇراتتى. -ۋەئەلەيكۇم ئەسسالام، ئوغلۇم  كىمنى باشلاپ كەلدىڭ بۇ يەرگە؟ -بۇ قىزلىرى مەلىكە سەنەم بولىدۇ شاھ ئالىيلىرى! -نىمە ؟! -نىمە؟! – ئاۋازىم ھىلىقى شاھتىن ئۈنلۈك چىقىپ كەتتىمۇ بىلمىدىم، ھەممەيلەن ماڭا قاراپلا قالدى - قىزىم ! قىزىم !  زالنىڭ قايسى يېرىدىندۇر ئۇزۇن شايىسى يەرگە سۆرىلىپ تۇرىدىغان ، ئۇزۇن كۆينەك كىيىپ ئۈستىگە ئۇزۇن پىنجىك كىيگەن بىر ئايال يۈگرۈپ چىقتى، ئۇنىڭ كەينىدىن بايا سىرتتا كۆرگىنىمگە ئوخشايدىغان تۆت قىز يۈگرۈشۈپ كەلدى. ئۇ كېلىپلا مېنى قۇچاقلىۋالدى. مەن نىمە قىلارىمنى بىلەلمەي قالدىم. - مەلىكە ئالىيلىرىغا سالام! – بۇ زالدىكى ھېلىقى كىشىلەر شۇنداق سالام قىلدى. ھېلىقى تەخىتتىكى كىشىمۇ ئۈسىتىدىن چۈشتى ۋە ئالدىمغا كېلىپ مېنى يېنىككىنە قۇچاقلىدى، -قىزىم مېنى كەچۈر ، ئەمدى سېنى ئۇ ئىشقا مەجبۇرلىمايمەن. مەن ھىچنىمىدىن خەۋەرسىز ھالدا ئۇلارنىڭ قىلمىشلىرىغا ئۈنسىز سۈكۈت قىلىپ تۇردۇم. قارىغاندا ئۇلار مېنىڭ مۇشۇ دەۋىردىكى دادام  بىلەن ئاپام ئوخشايدۇ. داۋامى بار