ھۆكۈمران: ئەلۋىدا، سۈيۈملۈك قەدىردانلىرىم!

hokumran

	ئەلۋىدا، سۈيۈملۈك قەدىردانلىرىم! (بۇ يازمامنى يېزىدىكى ئەڭ جاپالىق مۇھىتتا خىزمەت قىلىپ ۋاقىتسىز ئالەمدىن ئۆتكەن ئۈچ خىزمەتدىشىمنىڭ ۋاپاتىغا بېغىشلايمەن.)    بۇندىن 18يىل ئىلگىرى خىزمەت مۇساپەمنىڭ تۇنجى قەدىمىي ئاشۇ سۆيۈملۈك سەھرادا باشلانغان ئىدى. كونا ئىشخانا بىناسى، ئون قەدەم ماڭسىلا ئىشتاننىڭ تىزىغىچە توپا بولۇپ كېتىدىغان پونكىت قوروسى كۆزۈمگە تولىمۇ يېقىمسىز تەسىرات بەرگەن بولسىمۇ ئاددى كىيىنگەن، كۆزلىرىدىن ساپدىللىق، مېھىر يېغىپ تۇرغان خىزمەتداشلىرىمنىڭ ئىللىق مۇئامىلىسى، دوسلۇق، خىزمەتداشلىق يۈزىسىدىن سۇنغان قوللىرىدىن تارقاۋاتقان ھارارەت ئېقىمى ۋۇجۇدۇمنى باشقىچە ئىللىتقان ئىدى. ياشلىقىمنىڭ ئەڭ گۈزەل مەۋسۇمىنى ئاشۇ سۈيۈملۈك خىزمەتداشلىرىم بىلەن ئۆتكۈزگەن ئىدىم. مەلۇم سەۋەبلەر تۈپەيلىدىن ئۇلار بىلەن ئايرىلىشقا مەجبۇر بولغان بولساممۇ، مۇشۇ خوشلىشىشنىڭ ئۇلار بىلەن مەڭگۈلۈك ئايرىلىش بولۇپ قالىدىغانلىقىنى ئەسلا ئويلىمىغان ئېكەنمەن.    جۇدالىق قەلبىمنى ئەزمەكتە، يۈرەك-باغرىمنى لەختە-لەختە تىلماقتا ئىدى. تېلېفۇن ئۇچۇرى ئارقىلىق يېتىپ كەلگەن، مەن ئۈچۈن تولىمۇ دەھشەتلىك ئاڭلانغان شۇم خەۋەر پۈتۈن نېرۋىلىرىمنى تۇرمۇزلاپ قەلبىمنى ھەسرەت قوينىغا تارتماقتا ئىدى. تېلېفۇن نومۇرىنى يوقىتىپ قۇيۇش سەۋەبىدىن ئىككى يىل، پەقەت ئىككى يىللا ئالاقىمىز ئۈزۈلۈپ قالغان 11 خىزمەتدىشىمدىن ئۈچەيلەننىڭ بىر يېرىم يىل ئىچىدىلا ۋاقىتسىز قازا قىلىشى مېڭەمدە مىڭلىغان ‹‹نېمە ئۈچۈن؟››لەرنى پەيدا قىلغان بولسا ئۇلار بىلەن بىللە ئۆتكەن ئەڭ جاپالىق، ئەڭ كۆڭۈللۈك كۈنلەر كۆز ئالدىمدا زاھىر بولۇپ كۆز ياشلىرىمنى سەلدەك ئاقتۇرماقتا ئىدى.    ‹‹ئەركەك يىغلىمايدۇ››. بۇنى كىمنىڭ، قانداق مۇھىتقا نېسبەتەن ئېيتقانلىقىنى بىلمەيمەن. ئەمما ئۇلار مېنىڭ ھازىرقى ھېسسىياتىمنى چۈشەنگەن بولسىدى ئاشۇ گەپنى دېگىنىگە قاتتىق پۇشايمان قىلغان بولاتتى. مەنمۇ ئەركەك، ھېسسىياتقا ئىگە، قەھرىمۇ، زەھىرىمۇ بار، باشقىلارنى كۈلدۈرۈشنى ھەم يىغلىتىشنى بىلىدىغان بىر ئەركەك. بىراق ئىچ-ئىچىمدىن چىققان پىغانلىرىم زادىلا توختايدىغاندەك ئەمەس. چىدىيالمىدىم، ئاخىرى مەۋھۇم دۇنيا ئارقىلىق تونۇشقان دوستلىرىم ئارقۇ بىلەن مارشالغا تېلېفۇن قىلىپ ئىچىمدىكى ھەسرەتلەرنى تۆكتۈم. ئۇلار بەلكىم تېلېفۇن تۇرۇپكىسىدىن ئاڭلىنىۋاتقان ئۆكسۈشلىرىمنى، ھەسرەتلىك يىغامنى ئاڭلاپ ئىچىدە مەسخىرە قىلىپ كۈلگەندۇ ۋە ياكى مېنىڭ ئازابلىرىمغا ھېسسىداشلىق قىلغاندۇ. قانداقلا بولمىسۇن ئاشۇ ئازابلىق مىنۇتلاردا تېلىفۇنۇمنى ئالغان شۇ دوستلىرىمغا چەكسىز تەشەككۈرلەر بىلدۈرىمەن.    بۇ ھەقىقەت، ئىشىنىش تەس بولغان، ئەمما رىئال دۇنيادا ھەقىقىي يۈز بەرگەن ھەقىقەت ئىدى، سۈيۈملۈك ئۈچ قەدىردانلىرىم ئۆز ئارزۇ-ئارمانلىرىنى ئۆزى بىلەن بىللە تۇپراق ئاستىغا مەڭگۈلۈك ئېلىپ كەتكەن ئىدى.    ئۇلار تولىمۇ ياش ئىدى، ئۇلار ئەمدى تەڭ دېمەتلىكلىرىدەك نەۋرىلىرىنى بوينىغا مىندۈرۈپ ھايات خوشلۇقىدىن بەھرىمەن بولۇشقا، بىر ئۆمۈر تارتقان جاپالىرىنىڭ راھىتىنى كۆرۈشكە ئەسلا قادىر ئەمەس ئىدى.    ئۇلار تولىمۇ سۈيۈملۈك ئىدى، چىرايلىرىدىن توپا ئۆرلەپ تۇرسىمۇ، باشقا كادىرلاردەك ئازادە ئىشخانىدا ئولتۇرۇشقا قادىر بولالمىسىمۇ ئۆز خىزمىتىدىن ئەسلا زارلىنىشنى بىلمەيتى، ئويلايدىغىنى خەلقنىڭ ياخشى چاكىرى ، ئائىلىسىدە مەسئۇليەتچان ئاتا، دوستلىرىغا ھەمنەپەس بولۇش ئىدى. ئەپسۇس ئۇلار بۈگۈن ھەممىدىن خوشلاشقان ئىدى.    ئولار تولىمۇ جاپاكەش ئىدى. قىشنىڭ زىمىستان سوغۇقلىرىدا، باشقىلار ئىسسىق يوتقانلىرىدا ياتقان، ھەپتىلىك دەم ئېلىش قىلىۋاتقىنىدا ئۇلار ئادەمسىز سايلىقلاردا،  جاندىن ئۆتكۈدەك سوغۇقتا ‹‹ئاتالمىش›› خىزمەت ئۈچۈن چېپىشاتتى. ئاشۇ جاپاكەش دېھقانلارنىڭ كۆپرەك ھوسۇل ئېلىشى ئۈچۈن جان پىدالىق بىلەن ئىشلەيتى. ئۇلار ئەمدى ئاشۇ سۈيۈملۈك دېھقانلىرى بىلەن موڭدىشىشقا، شادلىق-قايغۇلىرىنى ئورتاقلىشىشقا مەڭگۈ قادىر ئەمەس ئىدى.    ئۇلار تولىمۇ قانائەتچان ئىدى. مەيلى زىمىستان قىشنىڭ سوغۇقى ياكى يازنىڭ تومۇزدەك ئىسسىقىدا بولسۇن، بىلەن ئېتىز- ئېتىزلاردا چېپىپ يۈرەتتى. ئۇلارنىڭ پۈتۈن ھايات مۇساپىسىدە بېسىپ ئۆتكەن يولىنى ھېساپلىساق پۈتۈن جوڭگۇنى نەچچە قېتىم پىيادە ئايلانغانغا باراۋەر كېلەتتى. ئۇلار ئەمدى ئۆزلىرى كۆكەرتكەن ئېتىزلارنى مەڭگۈ ئايلىنالمايتى، كۆرەلمەيتى.    ئۇلار خىزمەتنىڭ قۇربانى ئىدى. ياق، ئاشۇ ناچار خىزمەت مۇھىتىنىڭ، ساپاسىز باشلىقلارنىڭ ئورۇنسىز بۇيرۇقىنىڭ قۇربانلىرى ئىدى. بىراق بۇ ھەقتە ھېچكىم ئېغىز ئېچىپ باقمىغان، ھەممە ‹‹بۇ پەقەت بىر ئەجەل›› دەپلا ئۆزلىرىگە تەسەللى بېرىشكەن ئىدى. ئۇلار بۈگۈن ئاشۇ ئاخىرقى تەسەللىلەرنىمۇ ئاڭلاشقا قادىر ئەمەس ئىدى.    يۈرىكىمدىكى ھەسرەت داغلىرى، كۆز يېشىم ئارقىلىق سەلدەك ياڭرىماقتا.     ئۇلار ماڭا ئۆز باغرىنى كەڭ ئاچقان، مەندەك ئاددى بىر شەھەرلىككە قىشنىڭ قەخرىتان سوغۇقىدا ئىسسىق كېڭىدىن ئورۇن بەرگەن، تومۇزنىڭ پىژغىرىم ئىسسىقىدا چاڭقىغان ئۇسسۇزلۇقۇمنى مۇزدەك دوغاپلىرى بىلەن قاندۇرغان ئەڭ سۈيۈملۈك كىشىلىرىم ئىدى.    قىشنىڭ زىمىستان سوغۇقلىرىدا سوغۇقتىن دۈگدىيىپ تۇرغان ۋاقىتلىرىمدا ئۆزلىرىنىڭ ئىسسىق جۇۋىلىرى ئارقىلىق مۇزلاپ ئۇششۇپ قالاي دېگەن ۋۇجۇدۇمنى يىللىتقان، ئاتالمىش خىزمەت ‹‹بۇيرۇقى›› بىلەن ئاش-تاماق تېپىلمايدىغان يەرلەردە ئىشلەپ ئاچلىقتىن ھالسىزلانغىنىمدا يانچۇق، سومكىلىرىدىكى ئاخىرقى بىر بوردا نېنىنىمۇ ماڭا بېرىپ، جېنىمغا جان قوشقان مىننەتسىز قەدىردانلىرىممۇ دەل شۇلار ئىدى.    خىزمەت ۋە تۇرمۇشتا ئەڭ قىيىن ھالدا قالغىنىمدىمۇ ماڭا خالىس ياردەم بەرگەن، يۈرەك پارىلىرىنى زىمىستان سوغۇق ۋە پىژغىرىم ئىسسىققا قارىماي مېنىڭ قىيىنچىلىقلىرىمنى ھەل قىلىشىمغاياردەمگە ئەۋەتكەن، باغرىدىن، يۈرىكىنىڭ ئەڭ چوڭقۇر قاتلىمىدىن مېھرىنى ياغدۇرغانلارمۇ ئاشۇ سۈيۈملۈك قەدىردانلىرىم ئىدى.    ئۇلار بۈگۈن يوق، ئۆز مەھبۇبىلىرى، پەرزەنتلىرى، دېھقان قېرىنداشلىرى ۋە مېنىڭدەك خىزمەتدىشىگە چەكسىز جۇدالىق ئازابىنى قالدۇرۇپ بۇ ئالەمدىن مەڭگۈلۈك خوشلاشقان ئىدى. ئۇلار ئۈچۈن ھېچكىم ئابىدە تىكلىمەيتى. ئەمما ئۇلار مېنىڭ، خىزمەتداشلىرىمنىڭ ۋە نەچچە  مىڭلىغان دېھقانلارنىڭ قەلبىدە مەڭگۈلۈك ئابىدە تىكلىگەن ئىدى. قۇلاققا يەتكەندە ئۇشبۇ شۇم خەۋەر، جۇدالىق ھەسرىتى ئەزدى يۈرەكنى، ۋاقىتسىز كەتتىڭلار، ئالەمدىن ئەجەب، كىملەرگە ئېيتارمەن ئەمدى دەردىمنى. دادا، ئانا دەپ بوزلىغان بالاڭ، قىلدىغۇ ئەجەبمۇ يۈرەكنى پارە. يىغلىدى يۈرەكلەر، يىغلىدى ئالەم، يېرىلدى تاغلارمۇ قىلىشىپ نالە. ئەلۋىدا، سۈيۈملۈك قەدىردانلىرىم، نامىڭلار دىللاردا مەڭگۈگە ھايات. تىلەيمەن ئاللاھتىن جەننەت ئىنئامى، روھىڭلار بىزلەرگە مەڭگۈلۈك قانات.

hokumran

	بۇ ھەقىقىي ئىش، ئاشۇ سۈيۈملۈك خىزمەتداشلىرىمنىڭ كېسەل سەۋەبىي بىلەن ئالەمدىن ئۆتكىنىنى ئاڭلىغىنىمدا ئۆز قۇلىقىمغا ئىشىنەلمىگەن ئىدىم. ئۇلارنىڭ مۇشۇنداقلا كېتىپ قېلىشى كېسەل سەۋەبىدىن بولسىمۇ لېكىن بۇ يازمىدا دىيىلمىگەن نۇرغۇن سەۋەبلەر بار. 1. ئۇلارمۇ ھۆكۈمەت خىزمەتچىسى، ئەمما بىر ئۆمۈر خىزمەت قىلىپمۇ ياخشىراق خىزمەت شارائىتىغا ئېرىشەلمىگەن. 2. قوش كۈنلۈك دەم ئېلىش ئۇلار ئۈچۈن پەقەتلا بىر چۈش خالاس، بارلىق خىزمەتچى خادىملار نورمال دەم ئېلىش كۈنىدە ئۆز ئىشلىرىنى قىلىپ دەم ئېلىۋاتقان بولسا ئۇلار يەنە شۇ جاپالىق خىزمەت ئورنىدا ئىشلەشكە مەجبۇر، ئەمگەك قانۇنىدىكى ئىشچى- خىزمەتچىلەرنىڭ نورمال دەم ئېلىش كۈنى توغرۇلۇق بەلگىلىمە پەقەت پونكىت باشلىقىنىڭ تارتمىسىدىلا ساقلاغلىق. 3. ئۇلار كىسەل بولۇپ قالسا چوقۇم ياتاقتا يېتىشى كېرەك. ھەتتا ئۈلەر ھالەتكە كېلىپ قالغان تەغدىردىمۇ چوقۇم دوختۇرنىڭ داۋالىنىش، ياتاقتا يېتىش تالۇنىنى ئۆمىلەپ بولسىمۇ پونكىتقا كېلىپ، پونكىت باشلىقىغا تاپشۇرغاندىن كېيىن ئاندىن داۋالىنىشقا رۇخسەت قىلىنىدۇ. بولمىسا ئۇلارنىڭ مائاشى تۇتۇلىدۇ. 4. ئۇلار يىل بۇيى تالادىلا خىزمەت قىلىدۇ. ئىشخانىدا ئولتۇرىدىغان ۋاقتى تولىمۇ ئاز ياكى يوق دېيەرلىك. بىراق باشقا ئورۇندىكى خىزمەتچىلەر سىرتتا ئىشلىگىنىگە كاماندۇرۇپكا ھەققى، قاتناش ياردىمى قاتارلىقلارغا ئېرىشسىمۇ ئۇلار بۇنداق ياردەملەرگە ئەزەلدىن ئېرىشىپ باقمىغان. خىزمەت ئوخشاش، سالاھىيەت ئۆخشاش، ئوخشىمايدىغىنى پونكىت باشلىقىنىڭ دېگىنىلا ھېساپ. ئۇلۇق ئاللاھتىن ئۇلارغا جەننەت ئىنئامى تىلەيمەن.

haci

	نىمة ءىش ءىكةنلىكىنى ءازىراق هىس قىلغاندةكموُ توُرىمةن. خةيىر، كةتكةننىكّ كةينىدىن كةتكىلى بولمايدوُ. سىزكًة سةبىر، ءوُلارغا رةهمةت، باشلىققا ءىنسابٍ تىلةيمةن.

ئۆل

	دۈشمەن يوللىغان ۋاقتى  2013-3-1 11:34 PM كىم سىزنى ئىنكاس يوللاڭ دەپ زورلدى ..نىمە بۇ ؟ توۋا دەيمەن نىمشقا ئەمدى ؟بىرەسى ئىنكاس يوللايسەن دەپ گالغا پىچاق تەڭلمىگەندىكىن ..تېمىنى پاخالاشتۇرماي ئوقۇپلا چىقىپ كەتسلە بولتىيا

mahatjan

	ئەجەلنىڭ ئوقياسى ساۋۇتنى تىشەر، ئۆلگەننىڭ سىھرىنى ھاياتلار يىشەر. بىر چىراق ئۆچكەنگە قايغۇرماس ئالەم، مىڭ چىراق پىلىكىن خالايىق ئىشەر.

Rujak

	ئۇلار  خەلىقنىڭ قەلبىدە  مەڭگۇ ھايات ،ياتقان يىرى  جەننەت بولسۇن ،

tewelgha

	تورداش ئەپەندىم ،ئازاپلىرىڭىزغا ئورتاقلاشقىلى بولمايدۇ ،پەقەت سەۋرە قىلىڭلا دېيەلەيمەن . بىراق بەزى مەسىلىلەر كاللامدىن ئۆتمىدى .بىلمىدىم ، ئۇ رەھمەتلىك  خىزمەتداشلىرىڭىز بەك يۇۋاشمۇ ياكى باشلىغىڭىلار بەك يامانمۇ ؟ مەيلى نېمىلا بولمىسۇن ،سىز ئىيتقان ئەھۋاللار تەبىئەتنىڭ قانونيىتىگە ئۇيغۇن كەلمەيدۇ .  تېلېۋىزور كۆرىۋاتاتتىم ، ھايۋانناتلار دۇنياسى پىروگىراممىسىدىكى بىر كۆرۇنۇش ماڭا بەكلا تەسىر قىلدى .قارىسام بىر كالا بىر توپ شىرنى قوغلاپ يۇرىدۇ ،ئارقىدا يەنە بىرقانچە كالىلارمۇ ھەمدەمدە تۇرۇپتۇ .دۇنيادىكى ئەڭ ئاجىز ھايۋان ئەڭ ۋەھشى ھايۋانغا جەڭ ئېلان قىلىپتۇ ؟ نېمە ئۈچۈن ؟ پىچاق سۆڭەككە يەتكەندە شۇنداق بولىدۇ.................

ihsan0903

	بۇ دۇنيا ئەنە شۇنداق قايغۇ ئازاپلارغا تولغان ئىكەن ، تۇساتتىنلا ھەزرەت ئەلىنىڭ مەن بىلەن دىگەن ناخشىسى ئىسىمگە كىلىپ قالدى دىسە ، ئېيتالمايدۇ ھىچكىممۇ ئازابى يوق ھاياتنىڭ . بۇنىڭ ئاخىرسى يادىمدىن قىچىپ كەتتى ..

ئايچىن

	اللە ، ئۇ خىزمەتداشلىرىڭىزنىڭ ياتقان يېرىنى جەننەت قىلسۇن.. ، راستىمنى دىسەم  يازمىڭىزنى ئوقۇپ مېنىڭمۇ كۆڭلۇم بىر قىسما بوپ قالدى ، مېنىڭمۇ شۇنداق يېقىن ئۆتىدىغان بىر خىزمەتدىشىم بار ئىدى ، خۇددى ئاچا- سىڭىلدەكلا يېقىن ئۆتىشەتتۇق ، بىر ئاينىڭ ئالدىدا يۈرەك كېسىلى بىلەن تۇيۇقسىز ئىشخانىدىلا يىقىلىپ ئالەمدىن ئۆتتى...10ياشلىق بىر قىزى بار ئىدى ، شۇ قىزنى كۆرسەم  بىر قىسمىلا بوپ قالىمەن ھازىر....

mosajan0997

	سىزنى ئەڭ ئازاپلاندۇرغىنى ‹‹ئۇلار خىزمەتنىڭ قۇربانى ئىدى. ياق، ئاشۇ ناچار خىزمەت مۇھىتىنىڭ، ساپاسىز باشلىقلارنىڭ ئورۇنسىز بۇيرۇقىنىڭ قۇربانلىرى ئىدى. بىراق بۇ ھەقتە ھېچكىم ئېغىز ئېچىپ باقمىغان، ھەممە ‹‹بۇ پەقەت بىر ئەجەل›› دەپلا ئۆزلىرىگە تەسەللى بېرىشكەن ئىدى. ئۇلار بۈگۈن ئاشۇ ئاخىرقى تەسەللىلەرنىمۇ ئاڭلاشقا قادىر ئەمەس ئىدى. ››مۇشۇ ،بۇ ھەركىمنى بولسا ئازاپلاندۇرماي قالمايدۇ... بۇ تىمىڭىزنى كۈرۈپ ،بوزقىرنىڭ ‹‹ئەلۋىدا ھۇشۇر موللەك›› دىگەن تىمىسى يادىمغا يەتتى.... ئىچىڭىز شۇ ناھەقچىلىكلەر دەستىدىن قانچىلىك يېرىم بۇلىۋاتقىنىنى بىلىپ يەتتىم. مىنىڭچە يانە تىۋىلغىنىڭمۇ ئويلىغىنى بىزنى يەنىمۇ بىر قەدەم چۇڭقۇر ئويلىنىشقا باشلىغۇدەك.... بوپتۇ ،ئىچىڭىزنى ئاچچىق قىلماڭ ،جاپالىق ئەجىرىنىڭ مىۋىسىنى ئۇلار ئۇ دۇنيادا بولسىمۇ كۈرەر.... شۇلارنىڭمۇ ‹قەدىرىگە يەتمىگەنلەرنىڭ›بىر كۈنى ئۇلارنىڭ قەدىرىگە يىتىدىغان كۈنلىرى كىلەر....