ھەي ، توۋا...
ئەنە شۇنداق خوش دېمەيلا كېتىپ قالدىڭ ! سەن يىغلاڭغۇ مېنىڭ ئالدىمدا ئاز يىغلىغانمۇ ؟ سېنىڭدىن مۇشۇ ئايرىلغان پېتى مەڭگۈ ئايرىلىپ قېلىشتىن قورقىمەن، سنى قايتا ئۇچرىتالماي قالارمەنمۇ دەپ قورقىمەن دەيسەن. بۇ ئايرىلىش ھامىنى بىر كۈنى كېلەتتى ، ئەنسىرىگەن ، قورىققان ئاشۇ كۈن مانا كەلدى. لېكىن سەن بىر ئېغىز خوش دەپمۇ قويماي كېتىپ قالدىڭ !
سۆيگۈدىن ۋىسال تاپقانلاردىن قانچىسى باردۇر-ھە، بۇ جاھاندا ؟ دۇنيا شۇنچە كەڭرى ، شۇنچە بىپايان ، شۇڭلاشقىمۇ سەن ئۇياققا، مەن بۇياققا قاراپ ئايرىلدۇق .
سەن كەتكەندىن كېيىن سەن بىلەن ماڭغان شۇ كوچىلارنى، بىللە تاماق يېگەن ئاشخانىلارنى كۆرۈپ قانداق بولغانلىقىمنى بىلەمسەن . سېنى ياخشى كۆرمەيدىغان بىرىنىڭ نېمىشقا بۇنداق بولۇپ قالغىنىنى ئۆزۈممۇ بىلەلمىدىم . بەلكىم ئۇزۇندىن بۇيان ئۆز-ئۆزۈمنى ئالداپ كەلگەندىمەن.
قەدەملىرىم شۇنچىلىك ئېغىر ، يولدا ئۆزۈم يالغۇز كېتىپ بارىمەن. كۈندە نەچچە قېتىم سېنىڭ بىلەن كۈلۈشۈپ ئۆتىدىغان بۇ يولدىن بۈگۈن ئۆزۈم يالغۇز نىشانسىز مېڭىپتىمەن، يولدىكى كوچا چىراغلىرى ماڭا ھەيران قالغاندەك ،كۆزلىرىگە ئىشەنمىگەندەك جىلمىيىپ قاراشماقتا. يوللارمۇ ماڭا گەپ قىلماقچىدەك ، گەپ قىلسىلا مېنىڭ تېرىككەك مىجەزىمنىڭ بىردەمدىلا ئاغزىنى تۇۋاقلاپ قويىدىغىنىمنى سەزگەندەك ئۈنسىز قەدەملىرىمگە جۆر بولىۋاتىدۇ بەلكىم! ئەنە بىز دائىم بىللە تاماق يەيدىغان ئاشخانىمۇ سېنى يالغۇز قارشى ئالمايمىز، ئۇنى قايتۇرۇپ كەل! دېگەندەك بۈگۈن تاقىلىپ قاپتۇ.
داۋاملىق كېتىپ بارىمەن، ئۆزۈمنىڭ نەگە كېتىپ بارغىنىمدىن خەۋەرسىز خۇددى سەن مېنى باشلاپ ماڭغاندەك نىشانسىز سەن بىلەن بىللە ماڭغان شۇ كوچىلارنى ئىزدەپ كېتىپ بارىمەن. ئەنە تونۇش دۇكان . كۆز ئالدىمدىن سېنىڭ ھەربىر قىلىقلىرىڭ ، كىچىك بالىدەك ئۇماق ھەرىكەتلىرىڭ دۇككان ئىچىدە قايتا كۆرۈنمەكتە. قانچە قىلساممۇ خىيالىمغا پەقەت سەنلا كىرىۋالدىڭ !
خىيالىمنى ئوغۇرلاپ قاچتىڭ،
پەقەت سېنى كۆرگۈم كېلىدۇ .
بۇرۇنقىدەك ئۇزاقتىن-ئۇزاق،
ساڭا سىرلار تۆككۈم كېلىدۇ.
شاماللارمۇ ھەيراندۇر شۇتاپ،
نېمە بولدۇڭ بىپەرۋا يىگىت؟
ئۈنسىز ماڭا سوئال قويۇشار،
خۇش چىرايمۇ ئاچماس تەبىئەت.
ئۇنتۇش كېرەك بەلكىم ھەممىنى،
بۇ ماكاندىن خوشلاشساق بۈگۈن.
چۈشلىرىڭگە كىرىپمۇ قالار ،
بىز تونۇشقان ئۇنتۇلماس شۇ كۈن.
بىر چاغلاردا مەندىن سورىغان بىر سوئالىڭ توساتتىن يادىمغا يېتىپ قالدى.
-راس، سېغىنىش ئۇ مۇھاببەتمۇ ؟
تۇرۇپلا ئويلاپ قالدىم . مەن راسلا سېنى سۆيۈپ قالدىممۇ ياكى ساڭا بەكلا كۆنۈپ قالغاندىمەنمۇ ؟
مەيلى نېمىلا دېمەي، ئىشقىلىپ سەندىن ئايرىلغىنىمغا تېخى بىر كۈن بولماي تۇرۇپلا سېنى سېغىندىم. بەلكىم ئەتە، ئۆگۈن ۋە بەلكىم مەڭگۈ شۇنداق سېغىنىپ ئۆتەرمەن. ئىنسان
بەلكىم مەڭگۈ يوقىتىپ قويغان نەرسىلىرىنىڭ قەدرىگە يەتمىگەنلىكىگە ئېچىنىپ ئۆتەر . مانا ئەمدى مەنمۇ ئايرىلىش ئالدىدا تۇرۇپتىمەن، شۇ تونۇش كوچىلاردىن، لىققىدە ئەسلىمىلەرنى قوينىغا يوشۇرۇپ ياتقان شۇ تونۇش كوچىلاردىن، ئاددىي ئەمما ھەقىقىي مۇھاببەتنى ئىككى ياشقا بەخىش ئەتكەن ، پەپىلەپ ، ئەركىلەتكەن شۇ تونۇش كوچىلاردىن ،
قانچە-قانچە كېچىلەر غىرىق مەسىت ئالا-تاغىل ۋارقىراپ تاتلىق ئۇيقۇسىنى بۇزسىمۇ ئۈندىمەستىن قالغان شۇ تونۇش كوچىلاردىن، مانا ئەمدى خوشلىشىدىغان بولدۇم.
خەيىر ، مەن كەتتىم ئامان بول ئامرىقىم ،
خەيىر ، تاتلىق ئەسلىمىلىرىم ،
خەيىر، تونۇش كوچىلار ...
بۇ يازمىنى ئاخىرىدا salkin11 تەھرىرلىگەن. ۋاقتى 2011-7-14 19:51
| 
يوللانغان ۋاقتى 2011-7-14 19:00
يوللانغان ۋاقتى 2011-7-14 19:52
