ئوغرى ئالدى (ھېكايە)

urukjan

	«ئوغرى ئالدى»    ھېكايە «يېتىمگە ياغ ياراشماپتۇ» دىگەندەك، ئۇماققىنا بىر قىزنىڭ دادىسى بولدۇم دەپ ئاغزىم قۇلىقىمغا يېتىپ يۈرگەن كۈنلەرنىڭ  بىرىدە ، ئايالىمدا غەلىتىلا بىر كېسەل پەيدا بولۇپ قالدى. ئۇنىڭ تونۇرغا يېڭىلا چاپلانغان مايلىق توغاچتەك دومباققىنە ئېكەڭلىرى كۈنسىرى ئولتۇرۇشۇپ ، ئالمىدەك نۇرزىبا چىرايى زەپىرەڭدەك سارغىيىشقا باشلىدى. -مادارىم يوق ،-دەيتى ئۇ ئۆي تازلاۋاتقاچ ،- بۈگۈن تاماقنى سىرتتىن ئەكىرىپ تۇرساق. ئەتىگىچە ئېتىپ بېرەرمەن ... ئەمما ، ئاشۇ مورىدىن ئىس چىقىدىغان «ئەتە» ھېچ كېلەي دىمەيتتى. كەلگەندىمۇ پويىزدەك غۇيىت قىلىپ ئۆتۈپ كېتەتتى. باشتا ئانچە پەرۋا قىلماي ئۆز ئىشىم بىلەن يۈرۈۋېرىپتىمەن. خىيالىمدا « ھە ، بىرنى تۇغۇپ  بەردىم دەپ مۇغەمبەرلىك قىلۋاتىسەنغۇ ھەقاچان!» دەپ ئويلايتتىم. ئەمما،ئىش مەن ئويلىغاندەك ئۇنچە ئاددى ئەمەس بوپ چىقتى. ئالدىنقى كۈندىكى ئاخشام تۈن يېرىم بولغاندا ، قانداقتۇر بىر قورقۇنۇچلۇق ئاۋازدىن ئۆلگۈدەك چۆچۈپ ئورنۇمدىن تۇرۇپلا كەتتىم. كۆزۈمنى ئۇۋلىۋىتىپ ئوڭ بېقىنىمغا  قارىسام ئايالىممۇ ماڭا ئوخشاش ئۆرە تۇرۋاپتۇ . دەررۇ چىراقنى ياندۇرۇپ ئۇنىڭغا بىر قاراپلا تېنىم  شۈركىنىپ كەتتى.  بىچارىنىڭ كۆز قارچۇقلىرى يۈتۈپ ، چىشلىرى كىرىشىپ ، چىرايىدا قان قالماپتۇ. قورققىنىمدىن تىلىمنى چايناپ يۈرۈپ ئۆزۈم بىلگەن ئايەتلەرنىڭ بىرىنىمۇ قويماي ئوقۇپ بوپتىمەن.شۇنداق قىلىپ ئۇ تاڭغا يېقىن ھوشىغا كەلدى. خۇداغا شۈكۈر. ئەمما ،ئاشۇ نەس باسقان ئاخشامدىن باشلاپ ئۇنىڭ تەڭشەپ قويۇلغان چىرقىراق سائەتتەك تۈن يېرىمدە ئەسەبىيلەرچە قىيا-چىيا قىلىپ نىمىلەرنىدۇر غودۇراپ ، چاچلىرىنى يۇلۇشلىرى كۈنسىرى ئەدىگىلى تۇردى. بۈگۈن سەھەر،  ئۇنىڭ «ئوكۇلدىن قورقىمەن» دىگەن ئاللىقانداق ۋايساشلىرىغىمۇ قارىماي دوختۇرخانىغا تەكشۈرتكىلى ئېلىپ باردىم. -ئايالىڭىزدا ھېچ قانداق غەيرى ئالامەت يوقكەن ،- دېدى دوختۇر چاسا كۆزەينىكىنى قاڭشىرىغا نىقداپ تۇرۇپ،- پەقەتلا، زۇكام بوپ قاپتۇ. مەن دورا يېزىپ بېرەي. ئۈچ كۈن ئۇدا ئىچسىلا ياخشى بوپ كېتىدۇ. دوختۇرنىڭ گېپىگە بىر ئىشىنىپ بىر ئىشەنمەي دورىنى ئېلىپ دوختۇرخانىدىن يېنىپ چىقتۇق. ئەمەلىيەتتە نامرات يېزىمىزنىڭ شارائىتىغا نىسبەتەن دوختۇرخانىدىكىلەردىن ئاغرىنىپ كەتكىلىمۇ بولمايتتى. قاتناش ھادىسىگە يولۇقۇپ باش-كۆزىنىڭ ساق يېرى قالمىغان بىمارلارغىمۇ؛يۈرۈكى سېلىپ مەيدىسىنى قاماللىۋالغانلارغىمۇ ۋەياكى شامالداپ قاتتىق قىززىپ كەتكەنلەرگىمۇ ...ئوخشاشلا سېرىق رەڭلىك ،يوغانراق بوتۇلكىدىن بىرنى ۋە كىچىكرەك ئاقسۈزۈك بوتۇلكىدىن بىرنى ئېسىپلا بالىنىستقا ئالاتتى. ھەر تۈرلۈك بىمارلارغا قويغان دىئاگنۇزلىرىمۇ ئاساسەن ئوخشاش چىقاتتى. دوختۇرخانىنىڭ قان تەكشۈرۈش بۆلىمىدە قان تەكشۈرتكەن «ئا»تىپلىقلار، شەھەرلىك دوختۇرخانىلارغا بېرىپلا «ب»تىپقا ئايلىنىپ قالاتتى-دە ،ئۇلارنىڭ قېنىنى تەكشۈرگەن شەھەرلىك دوختۇرلار : -قانداق مەسئۇليەتسىز دوختۇرلار ئۇ؟! بىمارلارغا خالىغانچە دىئاگنوز قويسا بولامدىكەن؟،-دەپ كايىپلا كېتەتتى. ئەمما ، مۈشكۈل ئەھۋالدا ئانچە-مۇنچە ئەسقاتىدىغان مۇشۇنچىلىك بىر دوختۇرخانىمىزنىڭ بولغانلىقىدىن پەخىرلىنىپ يۈرۈۋېرەتتۇق. قېرىشقاندەك ، بۈگۈن كېچىمۇ ئايالىمنىڭ كېسىلى يەنە تۇتتى. بىر يىللىرى مودا بوپ كەتكەن «جانغا زامىن كىتاپ»تىكى ھېلىقى ئاق چاچلىق، ئۇزۇن تىرناقلىق  بىر ئالۋاستى بولدىغان. ھە، دەل ئاشۇ ئالۋاستىنىڭ ئۈنىدەك ...شۇنداق قاتتىق چىرقىرىدىكى  ، بۆشۈكتىكى قىزىم بىلەن ئىككىمىزمۇ ئايالىمغا ياندىشىپ  چىرقىرىشىپ كەتتۇق. ئەتىسى بۇ شۇم خەۋەرنى ئانامغا دىيىشكە مەجبۇر بولدۇم. تېخى گېپىم ئاياغلاشمايلا ئانامنىڭ كۆز ئېتەكلىرى بارغانسىرى كېڭىيىپ، تەسۋېھ سېرىۋاتقان بارماقلىرى بىر تىزىقنىڭ ئۈستىدە قېتىپ قالدى. - شۇنداق قىلىپ ئۇ، ھەر كېچىسى تۇتقاقلىق كېسەلدەك قاتتىق توۋلايدىغان؛ توۋلىغاندىمۇ ھۇۋقۇشدەك ھۇۋلايدىغان بوپ قالدى .،-دەپ گەپنى ئاياغلاشتۇردۇم. -ئوغرى ئالدى بوپتۇ،- دېدى ئانام ئىككى قارچۇقىنى بىر نۇقتىغا ئەكىلەلمەي سىڭا قاراپ ،- ئۈستۈنكى مەھەللىدىكى ھېلىقى قادىر ئىشاننى باشلاپ كەل. ئۇ مەخسۇس «ئوغرى ئالدى» غا سەۋەپ قىلدىغان ئۇستا موللا.   ئوتتۇرا بوي،بۇغداي ئۆڭ، كەكە ساقال كەلگەن قادىر ئىشان دىگەن كىشىنى  كىچىكىمدىن تارتىپلا ئوبدان تونۇيتۇم. ئېسىمنى بىلسەم  ، مەرھۇم داداممۇ بۇ كىشى بىلەن خېلى كۆڭلى يېقىن ئىدى. ئۇ مەزگىللەردە سوپىزىم راسا ئەۋىج ئېلۋاتقان مەزگىللەرمىكىنتاڭ ، ھەر چارشەنبە كۈنى ئەللە -مەللىدىكى بىكارچى ئەر -خوتۇنلار ، بىر يەرگە كېلىپ توپلىشاتتى -دە، ھويلىنىڭ ئوتتۇرسىغا گۈلخان يېقىشاتتى. ئاندىن   ئۆزلىرى توقۇشۇپ ،يادقا ئېلۋېلىشقان تۈگىمەس قوشاقلارنى ئېيتىشىپ ، داپلارنى داراڭشىتىپ ئاشۇ گۈلخاننى ئېرىنمەي چۆرگىلىشەتتى. ھەر ئۈچ قەدەمدە بىر بىر قېتىم «ھۈم،ھۈم!» دەپ ئۈنلۈك توۋلىشىپ يەرگە جان جەھلى بىلەن «گۈپ،گۈپ!»دەسسىشەتتى. قىززىق، مەن يەتتە  ياشقا كىرگەن يىلىمىكىن، قادىر ئىشان ئۆيىمىزگە مېھمان بولۇپ كەلگەن ئىدى.  كىچىككىنە ئۆيىمىز قادىر ئىشاندىن باشقا  ئون -يىگىرمىچە ئاق روباشلىق ئاياللار بىلەن تولۇپ كەتكەنىدى. تائام تارتىلىپ دۇئا تۈگىگەندىن كىيىن ، قائىدە  بويىچە ھېلىقى «سەكرەش» يەنە باشلىنىپ كەتتى. بۈۋۈملەرنىڭ نىمىلەرنىدۇر  ئىنچىكە ئاۋازدا ئېيتقان «ھۆكمەت»لىرىگە ھاياجىنىنى باسالماي قالغان قادىر موللام « ھۈم!» دىگەن پېتى كاڭنىڭ قىرغىقىغا جايلاشتۇرۇلغان  سەۋزە-چامغۇرلۇق، يوغان زەللە سېلىنغان داشقازانغىلا چۈشۈپ كەتكەن ئىدى. شۇ ئىشتىن كىيىن  مەھەللىمىزدە داشقازان بار ئۆيدە «سەكرىمەيدىغان»قائىدىمۇ چىقرىلدى. «ھەي توۋا، ئوغرى ئالدى دىگەن نىمە گەپتۇ؟»دەيتتىم ئىچىمدە. دوختۇر ئېنىقلىيالمىغان كېسەلنى ،قولىدا ھېچ قانداق ئۈسكۈنە بولمىغان بىر ئىشان قانداق بىلەر؟ قارىغاندا  «ئۆرۈكنىڭ قېقى، ئادەمنىڭ سېقى »ئاز قالغان چېغى. موتۇسىكىلىتنى مىنىپ بېرىپ تەمتىرىمەيلا  ئۇ كىشىنىڭ ئۆينى تېپىۋالدىم. ئۈستۈنكى مەھەللىنىڭ دوقمۇشىدىكى توغرا ئۆستەڭنىڭ تۈۋىدە يالغۇز ئۆسكەن قېرى ئۈژمە بولدىغان. ئاشۇ ئۈژمىنىڭ بېقىنىدىلا قېلىن چاپانشاللاردىن ئەپچىلگىنە ياسالغان قوش قانات دەرۋازىلىق ئۆي دەل قادىر ئىشاننىڭ ئۆيى ئىدى.دەرۋازا ئالدىدا بىر دۆۋە شادا دۆۋلەنگەن بولۇپ شادا ئەتراپىدا بىر بوزرەڭ ئۆچكە ئەمدىلا تۇغۇلغان ئاپئاق ئوغلىقىنى  ئىمدۈرۈپ ، ئۈستى بېشىنى ھەدەپ يالاۋاتاتتى. دەرۋازىنى بەك قاتتىق ئۇرۇپ سالدىممۇ مىنۇت ئۆتمەي كالاچنىڭ شىپاقشىغان ئۈنى ئاڭلاندى-دە، دەرۋازىنىڭ بىر قانىتى قىيا ئېچىلىپ ،بېشىغا ئاق قارىلىغىنى پەرىق ئەتكىلى بولمايدىغان شاپاق دوپپا، ئۇچىسىغان كۆكۈشرەك پەرىجە ۋە پۇتىغا كونىراق مەسە -كالاچ كىيۋالغان چار ساقاللىق ،ھاسا قولتۇقلىغان بىر بوۋاي چىقىپ كەلدى. بوۋايغا قاراپ: -ئەسسالامۇ-ئەلەيكۇم !،-دەپ قولۇمنى ئۇزارتتىم. -ۋەلەيكۇم ئەسسالام ھەزرىتۇللاھى ماشايىخىل كەرىمۇللاھ ۋەھكام ،-دېدى بوۋاي قولىنى ئارانلا سۇنۇپ. ئۇنىڭ ئېگىلگەن قەددىگە، چوڭقۇر قورۇق باسقان يۈزلىرىگە، ئاپئاق  ساقاللىرىغا قاراپ يىللارنىڭ نەقەدەر تېز ئۆتۈپ كەتكەنلىكىگە ھەيران قالدىم. ئۆز ۋاقتىدا بۇ كىشى تولىمۇ  تېمەن  ۋە بەك ئىتتىك ماڭىدىغان كىشى بولدىغان. ئاڭلىشىمچە، خەق ئىككى كۈندە باسقان يولنى، يېرىم كۈندىلا مېڭىپ بولدىكەنتۇق. بەلكىم كەپسىز جىنلىرى گەدەنلىرىگە ئېلىۋېلىشىپ ئۇچار بولغىيتتى ئاسماندا. بوۋاي ماڭا بىر كۆز يۈگۈرتۈپلا تونىۋالدى . مەنمۇ ھەم ئانچە تەكەللۇپ قىلمايلا بوۋاينى ئارقىمغا مىندۈرۈپ ئۆيگە ئېلىپ كەلدىم. -«ئوغرى ئالدى »بوپ قاپتۇ ،-دېدى موللام ئايالىمنىڭ تومۇرىنى تۇتا -تۇتمايلا،-تۇغۇتلۇق مەزگىلىدە قارا بېسىپ ، قاپقارا قۇيۇننىڭ ئىچىدە قاپتۇ. دەررۇ سەۋەپ قىلمىغىمىز زۆرۈر. بۈگۈن ئاخشام قەيەردىن بولمىسۇن بىرەر پاخلان؛ پاخلان تاپالمىسىلا بىرەر توخۇ بولسىمۇ ئوغۇرلاپ كەلسىلە. بىز سەۋەپنى قىلىپ بولۇپ ساق بىر ئاي ئۆتكەندىن كىيىن، مال ئىگىسنى ئوبدان رازى قىلۋەتسەكلا ئىش پۈتىدۇ. ئەمما ،-دېدى بوۋاي ئۈنىنى پەس قىلىپ تۇرۇپ ،- بۇ ئىشنى ھېچكىم بىلىپ قالمىغاي. بولمىسا بۇ نەزىرىمىز قۇبۇل بولمايدۇ... بۇ گەپلەرنى ئاڭلاپ بىر ھازا تىڭىرقاپ تۇرۇپ قالدىم-دە، ئارقىدىنلا: -مۇشۇ كەمگىچە بىرەرسىنىڭ يىڭنە چاغلىق نەرسىسىگە چېقىلغان بەندە ئەمەسمەن. ئەمدى بولغاندا ئوغۇرلۇقنى قاملاشتۇرالارمەنمۇ ؟ ،- دەپ تۇرشۇمغىلا: -تولا گەپ قىلماي تېز بار! ،-دېدى ئانام قاپىقىنى تۈرۈپ،- بۇ دىگەن كونىلاردىن قالغان بىر كېسەل. تۇغۇتلۇق ئادەمنى قىرىقى توشقىچە يالغۇز تاشلىۋېتىپ قارا باسقۇزۇپ قويسا مانا مۇشۇنداق ساقايماس كېسەل چىرمىۋالىدۇ. بۇ گەپلىرىڭنى بىزگە ئەمەس، ئاۋۇ جاندىن ئەزىز قېيىنئاناڭغا بېرىپ دەپ بەر! ئۇيان ئويلاپ ، بۇيان ئويلاپ تولۇقسىزغا ئەمدىلا چىققان ئىنىم بىلەن مەھەللىمىزنىڭ چېتىدىراق ، ئوغۇرلۇق قىلىشقا ئەپلىك نۇسرەتخان ئىسىملىك بىر تۇل ئايالنىڭ ئۆيىگە قاراپ ماڭدۇق. -بېغىنىڭ قاق ئوتتۇرسىدا قۇچاققا بىر كەلگۈدەك بىر تۈپ ئۆرۈكى بار. ئاشۇ ئۆرۈكنىڭ ئۇچىدا ئونغا يېقىن توخۇنىڭ ياتقانلىقىنى ئۆز كۆزۈمدە كۆرگەنمەن،-دېدى ئىنىم زور ئىشەنىچ بىلەن. بۇ دەل كېچە سائەت 11 دىن ئاشقان چاغ بولۇپ، تەلىيىمىزگە ئاي تۈگۈل ، بىرەر يۇلتۇزمۇ چىقمىغانىدى. ئاندا -ساندا ئىتلارنىڭ ھاۋشىغان ئەنسىز ئاۋازلىرىلا كېچىنىڭ جىمجىتلىنى بۇزاتتى. -مەن پوسىتتا تۇراي، سەن ئۆرۈكنىڭ ئۇچىغا چىق ،-دېدى ئىنىم پېرژوكتۇرنى ئۆچۈرۈپ،- ناۋادا توخۇ ۋاققاقشىغۇدەك بولسا ئۈستىگە ئازراق سۇ سېپىپ قويساڭ جىممىدىلا بولىدۇ. ئۇنىڭ قانىتىدىن تۇتماي پاتتىڭىدىنلا ئال،- دېدى يەنە ھۆنەر ئۆگىتىپ. بىر قولۇمدا سۇ قاچىلانغان بوتۇلكىنى كۆتۈرۈپ ئۆرۈككە ياماشتىم. توخۇ دىگەنمۇ قىززىق نەرسىكەن. نىمە قىلىدۇ كاتەكتە ياتماي دەرەخنىڭ ئۇچىغا چىقىۋېلىپ.  كەچتە چىقمىسا تېخى،تاڭ ئاتقاندا چۈشمىسە تېخى. ھە ، ئەسلى «يۇقۇرىغا يامىشىش»دىگەن مۇشۇ بولسا كېرەك؟! بەزى ئادەملەرمۇ  ئۆز نەپسى ئۈچۈن بىر مەھەل «يۇقۇرىغا يامىشىپ» يەنە بىر مەھەلدىن كىيىن «چۈشۈپ »كېتىدىكەن. خۇددى مۇشۇ توخۇلاردەك. قولۇمنى ئاستا سېيرىپ  بىر قارا توخۇغا ئۇزارتتىم. راسىت دېگەندەك ئۇ نىمىلەرنىدۇر غودۇڭشىغىلى تۇردى. ھەقاچان« بۇ ساراڭ، نىمە قىلدىغاندۇ بىزنىڭ قونداقتا » دەۋاتقاندۇ... ھە راسىت ، ئازراق سۇ چېچىپ باقاي. قۇتىنى توخۇنىڭ بېشىغا تەڭلەپ بىر دۈم كۆمتۈرشىم بىلەنلا «ۋاقاقاقاقاق! » قىلغان پېتى يەرگە ئۇچۇپ چۈشۈپ ئالەمنى مالەم قىلۋەتتى. باشقىلىرىمۇ قىززىقكەن، بىرى چۈشۈپ كەتكەندىن كىيىن، تاماشا كۆرۈپ جىممىدە يېتىۋەرمەي  بىر -بىرلەپ ئۆزلىرىنى يەرگە ئېتىشقىلى تۇرۇشتى. يۈرەكلىرىم دۈپۈلدەپ ،نەپسىم يېتىشمەيلا قالدى. «ئوغۇرلۇق دىگەننىڭ سۈرى مۇنداق يامان بولدىغان بولسا، بۇنىڭدىن كىيىن ئۆيۈمگە كىرگەن ئوغۇرلارنى ھەرگىز ساقچىغا دەپ يۈرمەيمەن » دەپ قەسەممۇ قىلىۋەتتىم ۋە تۇنجى قېتىم ئۆزۈمدىن نەپرەتلەندىم. بىر بالىنىڭ دادىسى بولغان ئادەم جىممىدە ياتقان بىر توخۇنى ئوڭشاپ تۇتالمىسام ،«كەلگۈسىنىڭ ئىز باسارلىرىنى تەربىيلەۋاتىمەن!» دەپ، يۇقىرنىڭ ئالدىدا مەيدەمگە ئۇرمىساممۇ بولغۇدەكتە..ھىم! -قاچ! ،-دېدى ئىنىم خىيالىمنى بۆلۈپ،- ئاڭلىمىدىڭمۇ ما سازەندىلەرنىڭ  مۇقاملىرىنى؟! ھېلى نۇسرەتخان چىقىپ قالسا تۆت كۆزنى قويۇپ بېرىشتىن يانمايدۇ. تېز كېتىۋالايلى. شۇنداق قىلىپ ئۆيگە قۇرۇق قول قايتتۇق.  ئەتىسى خولۇم -خوشنىلارنىڭ ئاغزىدا « ئاخشام نۇسرەتخاننىڭ 30 توخۇسىنى ئوغرى ئېپ كېتىپتىمىش . ھازىر ساقچىلار ئۆيمۇ -ئۆي ئاختۇرۇپ ئاشۇ توخۇ ئوغىرسىنى تەكشۈرۋېتىپتۇ » دىگەن مىش-مىش پاراڭلار يېغىپلا كەتتى. -توۋا،-دىدىم ئچىمدە،-ھېلىمۇ ئوغۇرلىماپتىمىز، ئوغۇرلاپ تۇتۇلۇپ قالغان بولساقتە ، ئاشۇ بىر تال توخۇ ئۈچۈن  ئىنىم بىلەن ئىككىمىزنىڭ پېشانىسىگە «توخۇ ئوغرىسى»دىگەن خەتنى قىپقىزىل چوغقا تىقىپ قويۇلغان  ئىلمەكتە ۋايجانلىتىپ جىجىلاپ ،ھېلىقى قېرى تۇخۇمەككە كىلمەك چىگىپ  پۈتكۈل خەلقىئالەم ئالدىدا دارغا ئېسىشتىنمۇ يانماسكەن ! ئۇھ... -ئۇزاق سۆرەشكە بولمايدۇ !،-دېدى موللام مۇغەمبەرلەرچە،- غايىبلار ئاياللىرىنىڭ تېنىگە ماكانلىشۋېلىپ چىققىلى ئۇنىمىسا مەنمۇ ئامال قىلالمايمەن. ۋاقتىدا سەۋەپ قىلۋېتەيلى. باشقا يەرگە بېرىپ باقىسلا. گاڭگىراپلا قالدىم.  «ياق!»دەي دىسەم ئايالىمنىڭ تەڭ كېچىدىكى  ئالا-چوقا ئاۋازىدىن بەك قورقىمەن. «ماقۇل»دەي دىسەم ساقچىلاردىن. خەپ قېيىنئانا! ئۆز قىزىڭ بولغاندىكىن قىرىق كۈن توشۋالغۇچە يېنىدىن ئايرىلماي باققان بولساڭ، مۇشۇ ئىشمۇ يوق! خوتۇن خەق دىسە خۇدايىم بىر ئوغۇل بەرمەي، ئالتە قىز بېرىپتۇ. شۇنداق تۇرۇقلۇق، ئەڭ كىچىك قىزىڭغا نىمانچىلا ...ھەي.. «ئوغۇرلۇق»تەس كەلگەنچە قېيىنئانامنىمۇ تىللاپ ئۈلگۈردۈم. ئەمەلىيەتتە ئۇ خوتۇن (قېيىنئاتامنى باشقۇردىغىنىنى ھېساپقا ئالمىغاندا) تولىمۇ مۇلايىم ئىدى. ئايالىم بىلەن ئۇرۇشۇپ قېلىپ يامانلىتىپ كەتكۈزۋاتقان چاغلىرىمدىمۇ، ئۆزى بىر قوللۇق ئەكىلىپ قوياتتى-دە ، كۈلۈپ تۇرۇپ: -جېنىم ئوغلۇم، قىزىم خاتا قىپتۇ. سىلىدەك ياخشى يىگىتتىن ، قۇدامدەك مېھرىبان قېيىنئانىدىن يامانلىغان قىز ئەقىللىقمىتى؟! خاپا بولۇشمىسىلا تۇغقانلىرىم،-دىگىنىچە قايماقتەك گەپلىرى بىلەن قورساقلىرىمىزنى تويغۇزۋېتىپ ئاندىن قايتاتتى. ئاخىرى بولماي ، باشلانغۇچتا ئالتە يىل ماتېماتىكا دەرىسى بەرگەن نىياز مۇئەللىمنىڭ ئېغىلىغا ئوغۇرلۇققا كىرمەكچى بولدۇم. نىياز مۇئەللىم  ئاللىبۇرۇن فېنسىيەگە چىققان بولۇپ يېشى 60 ياشلاردىن ھالقىغان ئېگىز بوي ،ئاچچىقى يامان كىشى ئىدى. ئۇنىڭ قولىدا ئوقۇغان چاغلىرىمىزدا ھەسەن ئىسىملىك بىر بالا بولىدىغان. دەرىسنى بىلمىگەندىن سىرت دائىما كېچىكىپ كېلەتتى.  مۇئەللىم سورىغان سۇئاللارغا بېرىدىغان جاۋاپلىرىمۇ شۇنچىلىك غەيرى ئىدى. ھەتتاكى ئۈچۈنجى سىنىپقىچە «توخۇنىڭ قانچە پۇتى بارلىقىنى»ئېنىق دەپ بېرەلمەيتتى. بىر كۈنى سورىساڭ «ئىككى!»دەيتتى-دە، ئەتىسىلا «ئۈچ!»كە ئۆزگىرۋالاتتى. شۇ سەۋەپتىن نىياز مۇئەللىم ئۇنى سىنىپنىڭ ئوتتۇرىغا ئەپچىقىپ قاتتىق يەرگە تىزلىنىپ ئولتۇرغۇزۇپ قوياتتى، گاھىدا قاپقارا دوسكىغا ئۈستۈرۈپمۇ سالاتتى. ئىشقىلىپ ،ھەسەنلا ئەمەس ھەممىمىزلا نىياز مۇئەللىمدىن بەك قورقىشاتتۇق. خاتا جاۋاپ بېرىپ قويغىنىمىزدا ئىشتانغا قويۇپ بېرۋېتىشىمىزدىن ئەنسىرەپ مەھكەم قىسۋالاتتۇق. بىلىشىمچە، نىياز مۇئەللىمنىڭ ئۆيى مەھەللىنىڭ جەنۇبىدىكى ئۇزۇنبۇلاق دىگەن يەرگە جايلاشقان بولۇپ شۇنچە كەڭرى زىمىندا ئايالى بىلەن ئىككىسىلا يالغۇز تۇراتتى. ئۇلارنىڭ بىردىنبىر ئارزۇلۇق ئوغلى چەتئەلنىڭ قايسىدۇر بىر يەرلىرىدە نەچچە يىلدىن بېرى ئۆيگە قايتماي ئوقۇۋاتاتتى. ئەمما قاچانلىكى ھويلىسىغا كىرىپ قالغاندا ، پېشايۋانلارنىڭ تورۇسلىرىدىكى  سېۋەت ۋە باشقا تاختاي، خام كېسەكلەردىن ئېرىنمەي ياسالغان كوۋۇكلاردا بەخىرامان تۇخۇم بېسىپ ياتقان كەپتەرلەرنى ؛ھويلا ئالدىدىكى ئۆرۈكلۈك بېغىدا  مۇشتۇمدەك چۆجىلەرنى ئەگەشتۈرۈپ دانلاپ يۈرگەن مېكىيانلارنى؛ قورۇنىڭ  يان تەرىپىگە ئەپچىلگىنە سىم تور ئورنىتىپ ياسالغان پارنىك قوتاندا  «سېمىزمىكەنمەن؟» دىگەندەك قىلىپ ئوقۇردىن بېشىنى كۆتۈرمەي  قورۇقلىرىنى لىغىرلىتىپ يەم يەۋاتقان قوي-پادىلارنى كۆرگىلى بولاتتى. ئەنە ئاشۇ جانىۋارلارغا ئۇلار جېنىنى ئاتايتتى. ياكى ساتمايتتى، ياكى بازاردىن سېتىۋالمايتتى. نىياز مۇئەللىمنىڭ دەپ بېرىشچە «ئۇلار،ئون ئەۋلاد تارېخقا ئىگە مىراس جانىۋارلار»مىش. بۈگۈن تۇيۇقسىزلا ، بۇ ئاجىز ياشانغانلارنىمۇ ئويلاپ تېپىۋالدىم. بەلكىم «شەيتان»نىڭ دېپىغا ئەينى يىللاردىكى قادىر ئىشاندەك ھەدەپ سەكراۋاتقاندىمەن. شۇنچە كەچتە يوقلاپ كەلگىنىمگە ئۇلار ئانچە ھەيران بولمىدى. بەلكى، گازىر كۆزلىرىنى تېخىمۇ قىسىپ كۈلۈمسىرەپ چىقىپ  قىزغىن كۈتىۋالدى. كىچىككىنە ھۇجرىسىنىڭ تۆرىگە باشلاپ داستخان سېلىپ ھەش -پەش دىگۈچە بىرەر چىنىدىن سۈيۈقئېشىغىمۇ ئېغىز تەككۈزدى. ئەمما، نىمىشقىدۇر يۈرۈكۈم سېلىپ ،پۇت قوللىرىم تىترەپ تۇراتتى. مۇئەللىمنىڭ كۆزلىرىدىن كۆزۈمنى ئېلىپ قېچىپ يەرگە قارىۋالاتتىم-دە ، ئىچىمدە كۈرمىڭ «بىسمىللاھ»نى پىچىرلايتتىم. مۇبادا ، بۇ ئىشىمىز چېنىپلا قالدىغان بولسا «ئاش بەرگەنگە، مۇش بەرگەندەك»لا ئىش بولاتتى-دە، ئۆلمىسەممۇ يەرگە كىرىپ كېتەتتىم. -شۇنداق قىلىپ ،-دەپ گەپ باشلىدى مۇئەللىم،- بۇنچە كەچتە مېنى يوقلاپ كېلىشكە قانداق ۋاقتىڭىز چىقىپ قالغاندۇ ھە ئۇكام؟ توۋا، بۇنىڭدىن ئون يىل ئىلگىرى مۇشتۇمدەك ئىدىڭلار. ھە، مانا ئەمدى بىز تۇتقان بورنى سىلەرمۇ تۇتۇپ ئۈلگۈرۈپسىلەر. بارىكاللاھ! مائارىپ دىگەن شۇنداق بىر يولكى... ھەي ئاپىسى، تالاغا چىقىپ باققىنا، ئەجەپ تاراق-تۇرۇق قىپ كەتتى بىر يەلەر... «ئىم!»دېدىم ئىچىمدە. يېشى يەتمىشكە يېقىنلاپ قالغىنى بىلەن ئەجەپ سەگەك قېرىدە بۇ ! بەلكىم ئاشۇ بىر جۈپ قۇلىقىمۇ «ئون ئەۋلاد قۇلاق»مىدۇ؟ ياق...ياق، «چېنىپ قېلىش»قا ھەرگىز بولمايدۇ! -ۋاي مۇئەللىم! نەدە تاراق -تۇرۇق قىلىدۇ؟ ئاڭلاش سېزىمىڭىز بەك ئېشىپ كېتىپتۇ جۇمۇ،-دەپ گەپنى بۇرىۋەتتىم تۇنساخان ھەدە ئورنىدىن قوزغالغۇچە،- ئولتاسىلا تۇنساخان ھەدە ، مەنلا چىقىپ باقاي. شۇنداق دىگىنىمچە ئاياقنى ھاپلا-شاپلا كىيىپ ھويلىغا چىقتىم. قاملاشتۇرۇپ بىچارە ئىنىم پاخلاننى يۈدۈپ تامغا ئالالماي ئاران تۇرۇپتىكەن، ئېغىلغا كىرىپلا ئىشنى ئوڭشىۋېتىپ يېنىپ كىردىم. ئەمما يۈرەكلىرىم قېپىدىن چىقىپ كەتكىلى تاسلا قالدى. گەرچە ئوغۇرلىغىنىمىز بىر قوي بولغىنى بىلەن ، مەدەنىيەت سەۋىيىسىگە ئىگە بىر ئوقۇتقۇچى ئۈچۈن تۈمەن مىڭ رەسۋاغا كېتىدىغان ئىپلاس بىر قىلمىش ھېسابلىناتتى. - ھېچ ئىش يوقكەن مۇئەللىم،-دېدىم يۈرەكلىرىمنى دۈپۈلدىتىپ تۇرۇپ،- ھە راسىت، ئېسىم قۇرۇسۇن. ئەكرەمنىڭ ئوقۇشى بۇ يىل پۈتىدىكەن دەپ ئاڭلىدىم . بەك كېلشىكەن بالىتى ئۇ! قانچە سېغىنغانسىلەر ھە؟ تۇنساخان ھەدە گېپىمنى دەررۇ تەستىقلاپ: -راست دەيسىز ئۇكام، ئوغلۇمنى بەك سېغىندىم. ئۇ ... ئۇ ھازىر قانداق تۇرۋاتقاندۇ ھە...بىچارە بالام ،- تۇنساخان ھەدە شۇنداق دىگىنىچە كۆزىگە ئىسسىق ياش ئالدى. ئەمما، نىياز مۇئەللىم كۆڭلى بىر ئىشنى تۇيۇپ قالغاندەك موخۇركىسىنى ئېغىر تارتقىنىچە  ئادەمنى ئەيمىندۈرۈپ قويىدىغان بۈركۈتتەك  بىر جۈپ  كۆزلىرىنى رام تەرەپتىن ئۈزمەي قاراپ ئولتۇراتتى. - ئەيىبكە بويرۇشمىسىلا، تېلىۋېزۇرنىڭ ئۈنىنى سەل ئېچىپ قويايمۇ مۇئەللىم؟ ،-دېدىم چاندۇرماي،- بۇ فىلىم- مەخسۇس مائارىپشۇناس بىر ئائىلە كىشىلىرىنىڭ جاپا -مۇشەققەتلىرى تەسۋېرلىندىغان سىنارىيەمىش... مۇئەللىم گەپ قىلىش خوش ياقمىغاندەك بېشىنى ئارانلا لىڭشىتىپ قويدى. «ھە قېرى ، ئەمدى نىمىنى ئاڭلايسەنكىن!» دەپ پىچىرلىغىنىمچە ئاۋاز دولقۇنىنى نەچچە گىرادۇس بۇرىۋەتتىم. ئالاھەزەل  بىرەر سائەتلەردىن كىيىن تېلىفۇنۇم بىر جىرىڭلاپلا توختاپ قالدى. بۇ « چىقە ئاكا ، پاخلاننى ئۆيگە ئاپىرىپ بولدۇم!» دىگەن پارول ئىدى. شۇنداق قىلىپ مۇئەللىمنى دۇئاغا مەجبۇرلاپ يۈرۈپ ئۇزاپ چىقتىم. -قوينى ئۆگزىگە ئەپچىقىڭلار،-دېدى موللام كۆزىنى ئاچماي تۇرۇپ. ئۇنىڭ دېگىنى بويىچە قوينى ئۆگزىگە ئەپچىقىپ ياتاق ئۆيىمىزنىڭ تۈڭلۈكىگە بوينىنى توغىرلاپ پىچاق سۈردۈم. «ئاللاھۇ ئەكبەر!» پاخلاننىڭ ئىسسىق قېنى تۈڭلۈكنىڭ ئۇدۇلىدا بېشىنى توغۇرلاپ تۇرغان ئايالىمنىڭ چاچلىرىغا ئېقىپ چۈشتى.قان توختىغاندىن كىيىن موللام: -ئەمدى ئۆگزىدىن چۈشۈشسىلە. پاخلاننى سويۇپ ، تېرە زاسۈيلىرىنى ئاجىرتىپ پاكىز خالتىغا سېلىشسىلا. ئاندىن كونا تۇپراقبېشىغا بېرىپ پالانى دۆڭنىڭ كەينىگە تېيىزرەك ئورەك كولاپ كۆمۈشسىلە. ئاندىن بىر تال شاخنى ئاشۇ ئورەكنىڭ ئۈستىگە تاشلاپ قويسىلا، خەق دەسسەپ قويمىسۇن...ئىنجىلەتۇ مىنجىلەتۇ كاسسىر -كۇسسۇر ...ئامىن! ھەممە ئىشلارنى موللامنىڭ دىگىنى بويىچە جايلاشتۇرۇپ قايتىپ كەلدىم. ئانامنىڭ دىيىشچە بۈگۈن ئايالىمنى پۈتۈن بىر كېچە ئوقۇپ چىقارمىش. ئەمما «ئىشان موللامنىڭ ئۇيقۇسى بەك قاتتىق»ئىمىش. شۇڭا ،ھەر بىر قېتىم مۈگدەپ قالغىنىدا ئېرىنمەي قۇلىقىنىڭ يېنىغا كېلىپ ،كانىيىمنى قىرىپ تۇرۇپ «ئۆھھۆھ!»دەپ يۆتىلىپ قويارمىشمەن. ھايال ئۆتمەي موللام ئوقۇشنى باشلاپ كەتتى. ئەمما ئۇنىڭ نىمە دىگەنلىكىنى ئازراق چۈشەنسەم كاشكى. ئەرەپچمۇ ئەمەس ،ئۇيغۇرچىمۇ ئەمەس بىر نىمىلەرنى دەپ تەسۋىھ سېرىيتى -دە ، كۆزىنى ئاچماي تۇرۇپ ئايالىمدىن بىرەر مىتىر يىراقلىقتىلا «سۈف سۈف..»دەپ قوياتتى. ئاندىن يەنە ھېلىقى «ئىنجىل -مىنجىل ئوقۇيمەن، ئىسمى ئەزەم تىلسىمات»لىرىنى پىچىرلاۋېتىپلا  ئوچاق بېشىدىكى يوتا تامغا يۆلىنىپ خورىكىنى باشلىۋېتەتتى. بۇنداق چاغدا ئانامنىڭ ئۆگەتكىنى بويىچە قۇلىقىنىڭ قېشىغا بېرىپ كانىيىمنى قىرىپ تۇرۇپ «ئۆھھۆھ!»دەپ يۆتىلىپ قوياتتىم. بىچارە ئۇيقۇچان موللام  جىن تەپكەندەك تىررىڭىدە چۆچۈپ ئويغىناتتى-دە ، يەنە ھېلىقى خىرىستىيانچە بىر نىمىلەرنى دەپ «سۈف سۈف»لىرىنى تۆكەتتى. ئالدىمغا قوناقتىن بىر سىقىم قويۇپ تۇرۇپ ئۇيقۇچان موللامنىڭ مۈگدىگەن سانىنى ھېساپلىسام ،ساق 61 قوناقتىن ئېشىپمۇ قاپتۇ. كانىيىمنى تولا قىرېۋېرىپ  ئۈچ چىنە شېكەر بىلەن بىر چېلەك سوغۇق سۇنىمۇ ئىچىپ بوپتىمەن. شۇنداق قىلىپ بۇ «ئوغرى ئالدى»نەزىرسىمۇ تامامەن ئاياغلاشتى بولغاي، موللام ئىككى مىتىر جىڭ سارجىنى قولتۇققا قىسىپ، يۈز سومنى ئىچ يانچۇقىغا سېلىپ مەمنۇنلۇق بىلەن ئۇزاپ چىقتى. شۇ كۈنى كەچقۇرۇن كاللامغا بىر جىن كىرۋالدى-دە، ئىنىمنى ئەگەشتۈرۈپ ھېلىقى قەبرىستانغا بېرىپ گۆش كۆمۈلگەن ئورەكنى ئىزدەپ تاپتىم. ئەمما ، ئورەكتىكى ھېلىقى خالتا ھېچ يەردە كۆرۈنمەيتتى. - ئوغرى ئاپتۇ !،-دېدى ئىنىم ئەنسىز ھالدا،- بولمىسا قانداق بولۇپ بىر كۈندىلا يوقاپ كېتىدۇ؟ -بەلكىم ئېچىرقاپ كەتكەن جىنلار يەپ بولغاندۇ، بۇ ھەقىقەتەن ئىسمى جىسمىغا لايىق «ئوغرى ئالدى»نەزىرىكەن ھە؟ -دېدىم مەنمۇ كۈلۈمسىرەپ. شۇ «نەزىر»دىن كىيىن، ئايالىمنىڭ تەڭ كېچىدە «توۋلايدىغان» كېسىلى تېخىمۇ ئەدەپ، بارغانچە «كېچە-كۈندۈز»دەپ ئايرىپ ئولتۇرمايدىغانمۇ بولدى. «نەزىر»نىڭ قائىدىسى بويىچە ساق بىر ئاي ئۆتكەندە نىياز مۇئەللىمنىڭ ئۆيىگە بېرىپ ھېلىقى شېھىت كەتكەن «ئون ئەۋلاد مىراس جانىۋار»نىڭ  ئۇ دۇنيا ۋە بۇ دۇنيالىق رەسمىيەتلىرىنى تولۇق بىجىرىپ قايتىپ كەلدىم ۋە ئاناملارنىڭ «ئوڭشۇلۇپ كېتىدۇ»دىگەنلىرىگە قارىماي ئايالىمنى شەھەردىكى دوختۇرخانىغا ئېلىپ باردىم. شەھەرنىڭ تەرەققىياتىغا ماس ھالدا، ئازادە مۇھىت، ئىلغار داۋالاش ۋە ئىللىق مۇئامىلىگە باي دوختۇرخانا مۇھىتى  ئايالىمغا مايدەك ياقتى بولغاي ،كېسىلىمۇ توغرا دىئاگنۇزغا ئېرىشىپ ھەپتە ئۆتمەي ئەسلىگە كېلىشكە باشلىدى. دوختۇرلارنىڭ دىيشىچە ئايالىمنىڭ كېسىلى قادىر ئىشان ئېيتقاندەك «تۇغۇتتا قارا بېسىش»كېسىلى بولماستىن ،بەلكى 4.5 كېلوگىرام تۇغۇلغان بودەك قىزىمنىڭ «ئۈزۈلدۈرمەي شورىشى نەتىجىسىدىكى قان ئازلىق ۋە قان قويۇلۇش كېسىلى»ئىكەن. « قۇۋۋەتنىڭ يېتىشمەسلىك سەۋەپبىدىن چوڭ مېڭىنىڭ نورمال خىزمەت قىلىشى تەرتىپسىزلىنىپ قالايمىقان قارا بېسىش ۋە جۆيلۈش ئالامەتلىرى كېلىپ چىققان.»مىش. شۇنداق قىلىپ ئايغا يەتمىگەن قىسقا ۋاقىت ئىچىدە ئايالىم بىلەن بۇرۇنقىدەكلا قول تۇتۇشۇپ «خانلەيلۇن»غا بولۇشچە توۋلاپ قايتىپ كەلدۇق. مەھەللىگە كېلىپ  ئۆيىمىزگە كىرگۈچە ئارلىقتا ئاجايىپ خەۋەرلەر قۇلاققا يەتكىلى تۇردى: بىرى :«قادىر ئىشان كېچىچە قويغا ئوخشاش مەرەپ چىقارمىش» دىسە يەنە بىرى :« نۇسرەتخان توخۇ ئوغرىسىنى ئىزدەپ يۈرۈپ تازا قاملاشقان بىر ئەرگە ئۇچراپ قاپتۇمىش، كېلەركى ئايدا تويى بولارمىش » دەيتتى. بۇ ئىشلارغا ھەيران بولۇپ يۈرگەن بىر يەكشەنبە كۈنى تۇيۇقسىزلا نىياز مۇئەللىمنى ئۇچرىتىپ قالدىم. -ئۇكام،-دېدى مۇئەللىم قورۇق باسقان چىرايىنى ئاغرىنغاندەك پۈرۈشتۈرۈپ،- سەن ئۆتكەندە «ئاڭلاش سېزىمىڭىز ئېشىپ كېتىپتۇ»دىگەن ئەمەسمىدىڭ؟ ھە، شۇنىڭدىن بېرى ئۆزۈمدىن سەل گۇمانلىنىپ يۈرگەنتىم. كىينچە دوختۇرخانىغا بېرىپ تەكشۈرتسەم ،«سىزدە ھېچقانداق كېسەل يوق»دەپ بىر قاپ دورا بېرىپلا چىقىرۋەتتى. ئەممازە، ھەر كۈنى تۈن يېرىم بولغاندىلا نەلەردىندۇر  چېلىنۋاتقان ناغرا -سۇناينىڭ ؛ ھېلىقى ئاخشىمى ئۇخلىمايدىغان ياش باللار بارغۇ؟ ھە، ئاشۇلارنىڭ دىبا دەمدۇ، پىبا دەمدۇ ،ئاشۇ يەرلىرىدىن ئالا-چوقا تاراڭشىتۋاتقان دىسكۇ-پىسكۇلىرىنىڭ ۋاڭ-چۇڭلىرى ئاڭلىنىۋىلىپ  زادىلا ئۇخلىيالمايدىغان بوپ قالدىم . بۇ زادى قانداق كېسەلدۇ  ھە؟،-دەپ سوراپ قالدى. -«ئوغرى ئالدى»بوپسىز!،-دېدىم مەنمۇ چاقچاق  قىلىپ،- ئۈستۈنكى مەھەللىدىكى قادىر ئىشاننىڭ قېشىغا بېرىپ بېقىڭ. نىياز مۇئەللىم گەپلىرىمنى بىر چۈشىنىپ بىر چۈشەنمىگەندەك كونا گېزىت بىلەن باش بارماقتەك قىلىپ يۆگىۋالغان ئاچچىق موخۇركىسىنى شورىغىنىچە كىگىز بازىرىدا ئارقىمدىن قاراپ قالدى.    «تۈگىدى» ئۆرۈكجان بۇ تاققا-تۇققۇ ھېكايەم ياشىسىمۇ «ئەلكۈيى»دە ياشىسۇن. ئۆلسىمۇ «ئەلكۈيى»دە ئۆلسۇن. ئەمما باشقا يەرگە كۆچۈپ يۈرمىسۇن ئىلاھىم. (ئامىن!) -ئاپتوردىن.

dilhux2

	ۋاي -خۇدايىم ، ھا،ھا ھا، ئۈرۇكجان ، بۇ ھىكايىڭىزنى كۈلكىدىن چىققان كۆز ياشلىرىمنى سۈرتۇپ تۈرۇپ ئوقۇپ تۈگەتتىم. بارىكاللا . مەن ھىكايە ئوقۇغان ،بەكمۇ كۆپ ئوقۇغان ئەمما بۇ ھىكايىڭىز بەكمۇ جەلىپ قىلىۋالدىن مىنى . بۇنىڭمۇ سەۋەبى بار. مېنىڭ يولدىشىم مەن ئەلكۇيگە ئەزا بۇلۇپ كىر گەندىن باشلاپ ، ھەر كۈنى كەچتە سىزنىڭ ئايالىڭىزدەك ۋاقىرايدىغان بۇلۇپ قالغان ، ئۆزىڭىز بىلىسىز ئەركىشىنىڭ ۋاقىرىشى ئايال كىشىنىڭكىدىنمۇ بەك قورقۇنۇشلۇق چىقىدىكەن. ھازىر 2 ياشلىق ئوغلۇممۇ تۇرۇپ -تۇرۇپ چۈچۈپ يىغلايدىغان بولىۋالدى. يولدىشىمنى پەس قىلىپ ئارقىدىن ئوغلۇمنى پەس قىلىپ بولغىچە تاڭ ئىتىپ ، قىزىمنى مەكتەپكە ماڭدۇرىمەن. ئۆزۇم بولسا چالا-بۇلا ناشتا قىلىپ كىچىكىنى كىيىندۇرۇپ يەسلىگە ئەپ ماڭىمەن . يۇگۈرۈپ-مۇدۇرۇپ دىگەندەك ئىشقا ئاران ئۇلۇشۇپ ، كومپىيوتىرنىڭ ئالدىدا مۇگىدەپ ، ئەلكۇيگە تۈزۈك چىقالمايدىغان بۇلۇپ قالدىم . تىمىڭىز مەن ئۈچۈن بىر ئېلان بولدى . خوش بولاي شۇ قادىر ئىشاننىڭ شۇ ئادرىسىنى تەپسىلى يوللاپ قويغان بولسىڭىز بەكمۇ خوش بولاتتىم . بىزنىڭ مەھەللە سەرەڭگە قىپىدەك زىچ ئورۇنلاشقان بىنالار ئارىسدا ، بىر نەرسە "ئوغۇرلا "دىسە قانداق ئوغۇرلاش ، نىمە ئوغۇرلاش تازا باشنى قاتۇرىدىغان بىر مەسىلە بۇلۇپ قالغىدەك. شۇڭا چ چ ئادرىسى بولامدۇ . خەت -چەك ئادرىسى بولامدۇ . بىر يوللاپ قويسىڭىز . مۇشۇ ئىش توغۇرلۇق بىر پاراڭلىشىپ باقسام ..... سىزدىن بەك خوش بولاتتىم .       [s:2]

ahu

	بۇ 1قەۋەتتىكىdilhux2 يوللىغان 2010-12-30 12:11 غا قارتىلغان  : ۋاي -خۇدايىم ، ھا،ھا ھا، ئۈرۇكجان ، بۇ ھىكايىڭىزنى كۈلكىدىن چىققان كۆز ياشلىرىمنى سۈرتۇپ تۈرۇپ ئوقۇپ تۈگەتتىم. بارىكاللا . مەن ھىكايە ئوقۇغان ،بەكمۇ كۆپ ئوقۇغان ئەمما بۇ ھىكايىڭىز بەكمۇ جەلىپ قىلىۋالدىن مىنى . بۇنىڭمۇ سەۋەبى بار. مېنىڭ يولدىشىم مەن ئەلكۇيگە ئەزا بۇلۇپ كىر گەندىن باشلاپ ، ھەر كۈنى كەچتە سىزنىڭ ئايالىڭىزدەك ۋاقىرايدىغان بۇلۇپ قالغان ، ئۆزىڭىز بىلىسىز ئەركىشىنىڭ ۋاقىرىشى ئايال كىشىنىڭكىدىنمۇ بەك قورقۇنۇشلۇق چىقىدىكەن. ھازىر 2 ياشلىق ئوغلۇممۇ تۇرۇپ -تۇرۇپ چۈچۈپ يىغلايدىغان بولىۋالدى. يولدىشىمنى پەس قىلىپ ئارقىدىن ئوغلۇمنى پەس قىلىپ بولغىچە تاڭ ئىتىپ ، قىزىمنى مەكتەپكە ماڭدۇرىمەن. ئۆزۇم بولسا چالا-بۇلا ناشتا قىلىپ كىچىكىنى كىيىندۇرۇپ يەسلىگە ئەپ ماڭىمەن . يۇگۈرۈپ-مۇدۇرۇپ دىگەندەك ئىشقا ئاران ئۇلۇشۇپ ، كومپىيوتىرنىڭ ئالدىدا مۇگىدەپ ، ئەلكۇيگە تۈزۈك چىقالمايدىغان بۇلۇپ قالدىم . تىمىڭىز مەن ئۈچۈن بىر ئېلان بولدى . خوش بولاي شۇ قادىر ئىشاننىڭ شۇ ئادرىسىنى تەپسىلى يوللاپ قويغان بولسىڭىز بەكمۇ خوش بولاتتىم . بىزنىڭ مەھەللە سەرەڭگە قىپىدەك زىچ ئورۇنلاشقان بىنالار ئارىسدا ، بىر نەرسە "ئوغۇرلا "دىسە قانداق ئوغۇرلاش ، نىمە ئوغۇرلاش تازا باشنى قاتۇرىدىغان بىر مەسىلە بۇلۇپ قالغىدەك. شۇڭا چ چ ئادرىسى بولامدۇ . خەت -چەك ئادرىسى بولامدۇ . بىر يوللاپ قويسىڭىز . مۇشۇ ئىش توغۇرلۇق بىر پاراڭلىشىپ باقسام ..... سىزدىن بەك خوش بولاتتىم .       [s:2] تاللا بازىرىدىن ئوغۇرلىمامسىز؟!

compyuter

	< مەمتىئمىن ھوشۇر > نىڭ ئۇسلۇبىغا  ئوخشىتىپراق يىزىپسىزجۇمۇ

ahu

	ئۆرۈكجاننىڭ بۇ  ھىكايىسى ھەقىقەتەن قىزىقارلىقكەن.«قىرلىق ئىستاكا»،«ساراڭ»لاردەكلا.

dilsirim

	بۇ ھىكايىنى ئۇقۇپ ئاخىرىسدا "مەنبە--پالانىدىن"دىگەن خەتنى ئىزدەپ كىتىپتىمەن،ئەسلى مەنبە ئۈرۈكجانكەن ئەمەسمۇ ،تىللىرى شۇنداق راۋان ،ھەم يۇمۇرلۇق چىقىپتۇ ،رەھمەت،قوللىرىڭىز دەرىت كۆرمىسۇن.........

taxway

	مۇشۇنداق  ھىكايىلەرنى  ئوقۇشنى بەك ياخشى كۆرىمەن. رەھمەت.

arman00

	رەھمەت . ناھايتى ياخشى يېزىلىپتۇ .بىراق ھىكايىدىكى مەننىڭ ئايالىنىڭ ساقىيىشىدىن ،بۇنداق ئىشىنى قوللاپ ،تەشۋىق قىلىشتەك بىر خىل مەنە بىرىپ قۇيامدۇ -قانداق ؟ ياكى مەن چۈشنەلمىدىممۇ ؟

mingyol

	بەك ھۆزۇرلاندىم . بەك ياخشى يېزىلىپتۇ . بەزىلەر <ئەسەردە سۇپىزىم ئىدىيىسى تەشۋىق قىلىندىمۇ قانداق ؟> دىگەندەك ئىنكاسلارنى قالدۇرۇپتۇ. ئەدەبىيات ئىجتىمائىي تۇرمۇشنىڭ ئىنكاسى بولۇش سۈپىتى بىلەن ھەرخىل <ئىزىم>لاردىن خالىي بولمىقى تەس . گەپ ئوقۇرمەندە . قانداق ئىستىمال قىلىش ئوقۇرمەننىڭ ئىستېتېك ئېڭى ۋە دۇنياقارىشىغا باغلىق .

jannatsadasi

	بۇ ھىكايىنىڭ تىلى يۇمۇرلۇق چىقىپتۇ خۇددى مەمتىمىن ھۇشۇرنىڭكىدەك ،ھارمىغايسىز.