تىمتاسلىققا چۆمگەن تۇندە ،،،،

دەرىزىدىن سۇس ئاي نۇرىغا چۆمىلگەن چەكسىزلىككە باقتىم ، بەلكىم بۇ كىچىدە ئۇيقىسىز ئىنسان پەقەت مەنلا ئەمەس ،

ھايات قەدەملىرىم ئۇشبۇ كۈنگە يەتكىچە ئازاپ -دەرت تۇغرىسىدا ھىچ بىر ئۇقۇمغا ئىگە بۇلۇپ باقماپتىكەنمەن ،

ئىنساننىڭ بىشىغا نىمە كۈنلەر كەلمەيدۇ دەيسىز !

لىكىن غەيرىتىمگە ئېلىپ ھاياتقا كۈلۈپ بىقىپتىمەن ، ھىلى ھەم شۇنداق قىلماقچىمەن ،

ئىستاكاندىكى ئاخىرقى بىر يۇتۇم قەھۋەنى ئېرىنچەكلىك بىلەن ئىچىۋەتتىم ، ئۇ شۇنچىلىك قىرتاق، لىكىن شۇنداق تەبىئى ،،،، خۇددى ماڭىلا ئوخشايدۇ ،

ئەزەلدىن ئەتىراپىمدىكىلەرنىڭ ئەركىلىتىشى ، كۈيىنىشىدە مىنىڭلا راست دەيدىغان مىجەزلىك بۇلۇپ قاپتىمەن .

نەزىرىمدە ئۆزەملا بار ،

مانا ئەمدى دادامدىن ئاكامدىن ئايرىلىپ ئۇزۇن بولماي ئاپامنىمۇ كىسەل يىقىتتى ، ئەجەل نىمە دىگەن رەھىمسىز -ھە.

بەلكىم بىر كۈنلەرگە بېرىپ  مەنمۇ ئۈلۈمدىن قېچىپ قۇتىلالماسمەن ،

ئەجەل ھەممىگە بار ، لىكىن ھاياتلىق ئۈزۈلۈپ قالماي داۋام ئېتىدىكەن ،

ھەممىگە پەرۋاسىز قارىساممۇ بۇ دۇنيادىكى يۇلەنچۇكلىرىمدىن ئارقا- ئارقىدى ئايرىلىش ئېغىر كەلگەندەك تۇرىدۇ ،

قېرىنداشنىڭ مىھرى ئاجايىپ  بولىدىكەن ، ياندا بولسا پىتىشمايدىكەنمىز ، كىچىكىنە ئەرزىمەس ئىشلاردىن رەنجىشىپ سوقىشىدىكەنمىز . قېيدىشىدىكەنمىز ،

ئاكام ۋاقىتسىز بىزدىن .ئايرىلغانتى يەر كۆك يېرىلمىدى ،،،،،،،،،،،، لىكىن بىزنىڭ يۈرەك باغرىمىز كۈكۈم -تالقان بۇلۇپ كەتتى ،

ئاتا -ئانىغا ئەركىلەيدىكەنمىز ، خۇددى ئۇلار بىزدىن مەڭگۈ ئايرىلمايدىغاندەك  ، ھالىمىزدىن خەۋەر ئىلىپ ، باش پاناھ بولىدىغاندەك ھىس قىلىدىكەنمىز ،

لىكىن ئۇلار بىزدىن مەڭگۈلۇك ئايرىلغاندىن كىيىنچۇ.......................................................

كىسەل كارۋىتىدا ھالسىز ئىشتىھاسىز ياتقان ئاپامغا قاراشقا پىتىنالمايمەن ، ئاپامنىڭ يىنىغا كىرىشتىن شۇنداق قوقىمەن ، خۇددى كۆز ئالدىمدا تىنىقى توختاپ قالىدىغاندەك ئازاپلىنىمەن ، ھەدىلىرىمنىڭ ئاپامنىڭ ئەتراپىدا پەرۋانە بۇلغان ھالىتىنى كۆرسەم ،خىجىللىقتىن يۈزلىرىم ئوت بۇلۇپ يانىدۇ ،

لىكىن مەندە ئۇنچىلىك جۇرئەت يوق ، ئۆزەمنى شۇنچە زورلىساممۇ ، لىكىن يەنىلا قوقىمەن ،

بۇرۇندىن دادام -ئاپاملارنىڭ ئالدىدا ئاغزىم بىسىقماي سۆزلەيتىم ، بىراق ھازىر ئۇنداق قىلالمايمەن ، ئىككى ئېغىز گەپنى قىلىپلا ئاپامنى چارچىتىپ قويغاندىمەنمۇ دەپ ئويلايمەن ،

ئۇ كۈندىن -كۈنگە نۇرسىزلىنىۋاتقان كۆزلىرىنى ماڭا تىككىنىدە (بەلكىم ھەر بىرسىمىزگە شۇنداق قارىسا كېرەك)ئۇنىڭ قىيالماسلىق ، قانماسلىق ھىسياتى ئىپادىلىنىپ تۇرغان قارچۇقلىرىمدىن ئۆزەمنى تېركىشىپ ئېلىپ قاچىمەن ،

شۇنچە چانداماي دىسەممۇ تۇز يۇلدا كېتىپ بېرىپ پۇتلىشىمەن ، باشقىلارنىڭ ئالدىدا تۇترۇقسىز سۆزلىرىم كۆپىيىپ كىتىدۇ ، تېرىشىپ بىرەر ئىشقا دىققىتىمنى مەركەزلەشتۇرمەكچى بۇلىمەنيۇ ،

يەنىلا چاندۇرىمەن چاناقلىرىمدا لىغىرلاپ تۇرغان ياش ماڭا ھەرگىز بوي سۇنمايدۇ ،،،،،

ئۇھ........ نىمىشقىمۇ چوڭ بولغاندىمەن ،،،،

باللىقىمغا قايتىقىم بار ،،،،

مىھمانخانا ئۆيدىكى چوڭ ئۈستەلنى چۆرىدەپ ئولتۇرۇپ دادام -ئاپام ، قېرىنداشلىرىم بىلەن بىر ۋاق كەچلىك تاماق يىگىم بار ،

دادامنىڭ ،،، قىز بالىمۇ سەندەك بولامدۇ ، ماڭ ئاپاڭغا ياردەملەش دىيىشلىرىنى ،

ئاكامنىڭ ،،،، جىم تۇر پالاكەت ،، كىيىمىڭنى ئوڭشاپ قوياي دىيىشلىرىنى ،،، ئاڭلىغىم بار ،

ئاپام قازان بېشىدا ئالدىراش يۈرسىكەن دەيمەن ،

ھەدىلىرىم بىلەن ئەينەك تالىشىپ ،كىيىملىرىنى ئەتىگەندە ئوغۇرلىقچە كىيىپ قىچىپ كەتسەمكەن دەيمەن ،

سىڭلىم بىلەن ھارغىچە ئويناپ چىدىمىسام ئۇرۇشسامكەن دىگىم كىلىۋاتىدۇ ،



بىراق بۇ مۇمكىنمۇ ؟

ناۋادا ؛؛؛؛؛؛؛؛ۋاقىتنى كەينىگە ياندۇرغىلى بولسا ھە !

شۇنداق شەھلا ھەدە ناۋادا ۋاقتنى كەينگە قايتۇرغلى بولسا ھە؟....؟ مىنڭمۇ شۇ غەمسىز باللىق چاغلىرىمنى،خۇددى سىز ئېيتقاندەك ئائىلدىكلەر بىرلكتە جەم بولۇپ كۇلكە چاقچاقلار بىلەن ئولتۇرۇپ تاماق يىگەن چاغلارنى،قايتۇرۇ پ كەلگۇم بار...ئەپسۇس...
ئادەم چوڭ بولغانسرى ئېرشكىندىن يوقاتقنى جىق بولدىكەن..

مېنىڭمۇ بالىلىققا بەكلا قايتقۇم بار

بۇ بالىللىققا قايتىشنىڭ گىپىنى قىلماڭلار-ھەي!مىنىڭمۇ شەخلانىڭ بۇ تىمىسىنى كورۇپ بالىلىققا قايتىش ئارزۇيۇم تىخىمۇ كۇچەيدى....شۇئادەم چوڭ بولغانچە شۇنى ئويلاپ قالىدىكەن...لىكىن مەندەك قانچە ئويلىسىمۇ ئۇ ئەمەلگە ئاشمايدۇ-دە!!!
قايان كەتتى بالىلىقىم،شۇ سەبىيلىكىم،
دوسلار بىلەن يەنە بىردەم كۇلەي دىسەم.

بۇ تىمىڭىزنى كۈرۈپ بىر تەسىرلىك ھىكايە ئوقۇغاندەك ھىسسىياتقا كىلىپ قالدىم.شۇ تاپتا قانداق ئىنكاس يېزىشنىمۇ ئۇقمايۋاتىمەن.
سىزگە بىر جۈملە سۆز ھەدىيە قىلاي ،ئۆتكەننى ئەسلەپ قويۇڭ لىكىن يەنىلا  ئالدىغا قاراڭ.

سىزنىڭ يازمىلىرىڭىزنى شۇنداق ياقتۇرۇپ ئۇقۇيمەن سىزگە بەكلا ھەۋىسىم كىلىدۇ
سىز يازغۇچىما ؟

ناۋادا  شۇ  دەم  بولغان  بولسام  شۇ  ھېسياتتا  ...........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................