|
تىمتاسلىققا چۆمگەن تۇندە ،،،،
دەرىزىدىن سۇس ئاي نۇرىغا چۆمىلگەن چەكسىزلىككە باقتىم ، بەلكىم بۇ كىچىدە ئۇيقىسىز ئىنسان پەقەت مەنلا ئەمەس ،
ھايات قەدەملىرىم ئۇشبۇ كۈنگە يەتكىچە ئازاپ -دەرت تۇغرىسىدا ھىچ بىر ئۇقۇمغا ئىگە بۇلۇپ باقماپتىكەنمەن ،
ئىنساننىڭ بىشىغا نىمە كۈنلەر كەلمەيدۇ دەيسىز !
لىكىن غەيرىتىمگە ئېلىپ ھاياتقا كۈلۈپ بىقىپتىمەن ، ھىلى ھەم شۇنداق قىلماقچىمەن ،
ئىستاكاندىكى ئاخىرقى بىر يۇتۇم قەھۋەنى ئېرىنچەكلىك بىلەن ئىچىۋەتتىم ، ئۇ شۇنچىلىك قىرتاق، لىكىن شۇنداق تەبىئى ،،،، خۇددى ماڭىلا ئوخشايدۇ ،
ئەزەلدىن ئەتىراپىمدىكىلەرنىڭ ئەركىلىتىشى ، كۈيىنىشىدە مىنىڭلا راست دەيدىغان مىجەزلىك بۇلۇپ قاپتىمەن .
نەزىرىمدە ئۆزەملا بار ،
مانا ئەمدى دادامدىن ئاكامدىن ئايرىلىپ ئۇزۇن بولماي ئاپامنىمۇ كىسەل يىقىتتى ، ئەجەل نىمە دىگەن رەھىمسىز -ھە.
بەلكىم بىر كۈنلەرگە بېرىپ مەنمۇ ئۈلۈمدىن قېچىپ قۇتىلالماسمەن ،
ئەجەل ھەممىگە بار ، لىكىن ھاياتلىق ئۈزۈلۈپ قالماي داۋام ئېتىدىكەن ،
ھەممىگە پەرۋاسىز قارىساممۇ بۇ دۇنيادىكى يۇلەنچۇكلىرىمدىن ئارقا- ئارقىدى ئايرىلىش ئېغىر كەلگەندەك تۇرىدۇ ،
قېرىنداشنىڭ مىھرى ئاجايىپ بولىدىكەن ، ياندا بولسا پىتىشمايدىكەنمىز ، كىچىكىنە ئەرزىمەس ئىشلاردىن رەنجىشىپ سوقىشىدىكەنمىز . قېيدىشىدىكەنمىز ،
ئاكام ۋاقىتسىز بىزدىن .ئايرىلغانتى يەر كۆك يېرىلمىدى ،،،،،،،،،،،، لىكىن بىزنىڭ يۈرەك باغرىمىز كۈكۈم -تالقان بۇلۇپ كەتتى ،
ئاتا -ئانىغا ئەركىلەيدىكەنمىز ، خۇددى ئۇلار بىزدىن مەڭگۈ ئايرىلمايدىغاندەك ، ھالىمىزدىن خەۋەر ئىلىپ ، باش پاناھ بولىدىغاندەك ھىس قىلىدىكەنمىز ،
لىكىن ئۇلار بىزدىن مەڭگۈلۇك ئايرىلغاندىن كىيىنچۇ.......................................................
كىسەل كارۋىتىدا ھالسىز ئىشتىھاسىز ياتقان ئاپامغا قاراشقا پىتىنالمايمەن ، ئاپامنىڭ يىنىغا كىرىشتىن شۇنداق قوقىمەن ، خۇددى كۆز ئالدىمدا تىنىقى توختاپ قالىدىغاندەك ئازاپلىنىمەن ، ھەدىلىرىمنىڭ ئاپامنىڭ ئەتراپىدا پەرۋانە بۇلغان ھالىتىنى كۆرسەم ،خىجىللىقتىن يۈزلىرىم ئوت بۇلۇپ يانىدۇ ،
لىكىن مەندە ئۇنچىلىك جۇرئەت يوق ، ئۆزەمنى شۇنچە زورلىساممۇ ، لىكىن يەنىلا قوقىمەن ،
بۇرۇندىن دادام -ئاپاملارنىڭ ئالدىدا ئاغزىم بىسىقماي سۆزلەيتىم ، بىراق ھازىر ئۇنداق قىلالمايمەن ، ئىككى ئېغىز گەپنى قىلىپلا ئاپامنى چارچىتىپ قويغاندىمەنمۇ دەپ ئويلايمەن ،
ئۇ كۈندىن -كۈنگە نۇرسىزلىنىۋاتقان كۆزلىرىنى ماڭا تىككىنىدە (بەلكىم ھەر بىرسىمىزگە شۇنداق قارىسا كېرەك)ئۇنىڭ قىيالماسلىق ، قانماسلىق ھىسياتى ئىپادىلىنىپ تۇرغان قارچۇقلىرىمدىن ئۆزەمنى تېركىشىپ ئېلىپ قاچىمەن ،
شۇنچە چانداماي دىسەممۇ تۇز يۇلدا كېتىپ بېرىپ پۇتلىشىمەن ، باشقىلارنىڭ ئالدىدا تۇترۇقسىز سۆزلىرىم كۆپىيىپ كىتىدۇ ، تېرىشىپ بىرەر ئىشقا دىققىتىمنى مەركەزلەشتۇرمەكچى بۇلىمەنيۇ ،
يەنىلا چاندۇرىمەن چاناقلىرىمدا لىغىرلاپ تۇرغان ياش ماڭا ھەرگىز بوي سۇنمايدۇ ،،،،،
ئۇھ........ نىمىشقىمۇ چوڭ بولغاندىمەن ،،،،
باللىقىمغا قايتىقىم بار ،،،،
مىھمانخانا ئۆيدىكى چوڭ ئۈستەلنى چۆرىدەپ ئولتۇرۇپ دادام -ئاپام ، قېرىنداشلىرىم بىلەن بىر ۋاق كەچلىك تاماق يىگىم بار ،
دادامنىڭ ،،، قىز بالىمۇ سەندەك بولامدۇ ، ماڭ ئاپاڭغا ياردەملەش دىيىشلىرىنى ،
ئاكامنىڭ ،،،، جىم تۇر پالاكەت ،، كىيىمىڭنى ئوڭشاپ قوياي دىيىشلىرىنى ،،، ئاڭلىغىم بار ،
ئاپام قازان بېشىدا ئالدىراش يۈرسىكەن دەيمەن ،
ھەدىلىرىم بىلەن ئەينەك تالىشىپ ،كىيىملىرىنى ئەتىگەندە ئوغۇرلىقچە كىيىپ قىچىپ كەتسەمكەن دەيمەن ،
سىڭلىم بىلەن ھارغىچە ئويناپ چىدىمىسام ئۇرۇشسامكەن دىگىم كىلىۋاتىدۇ ،
بىراق بۇ مۇمكىنمۇ ؟
ناۋادا ؛؛؛؛؛؛؛؛ۋاقىتنى كەينىگە ياندۇرغىلى بولسا ھە !
| 
| تەۋسىيە
| ئىزدەش رايۇنى
| مۇلازىمەتلىرىمىز
| بانكا
| مىدال مەركىرى
