http://arslan.yanbilog.comئارسلان يانبىلوگى

بىزنىڭ قورۇنىڭ ئادەملىرى قىززىق. تۆت قەۋەتلىك بۇ قورۇدا مۇئەللىم بار ، سەنئەتچى بار ، تىجارەتچى بار . بىزنىڭ قورۇدىكى مۇئەللىملەر ئەڭ بىچارىمىكىن دەيمەن ، ئەتىگەندە سوكۇلداپ توك تەخەيلىرىنى مىنىشىپ ئىشقا ماڭىدۇ ، كەچ بولغاندا قوشتىن چىققان بۇقىدەك پۇشۇلداپ ئاران كىلىشىدۇ ، بەزىدە تەخەيلىرىگە قۇلۇپ سېلىشمۇ خوش ياقماي ئاچقۇچىنى ئوغرىنىڭ قولىدىن قاپچۇقىنى تارتقاندەك جالداقشىپ تارتىشىپ ،تۆمۈرئىشىكلىرىنى ئېلىشى باردەك جالاقشىتىپ يېپىشىپ ئۆيىگە كىرىپ كىتىشىدۇ ، بىلسەم - بىلمىسەم ئەرلىرى ىوتۇنلىرى ئەتكەن ئاشنى ئۇتتۇرىۋەتكەن قىمارۋازدەك خوتۇنىغا كەينىنى قىلىپ ئولتۇرۇپ ئىچىشىپ ، خوتۇنلرى ئاش ئەتكىچە مىڭنى قاقشاپ ، ئىرىگە ئاڭلاتماي ‹ساڭا تەككۈچە پالانچىغا تەككەن بولسام تىز تاماقىخانىدىن تاماق يەر ئىدىم ، بۇ ساڭا يۇندا قاينىتىمەن دەپ كۈندە پالاقشىغىچە › دىيشىپ ئۆتۈشىدىغۇ دەيمەن . سەنئەتچىلەرنى دەمسىز ؟ ھاھا ، بولدى ئەڭ ياخشىسى بۇنى دىمەيمىكىن ، بوپتۇ سوراپ قالدىڭلا ئازراق دەپ بىرەي ، تۆتىنجى قەۋەتتە 40ياشلارغا كىرگەن بىر ئادەم بار ، ئىسمى ئەخمەت ، دادىسىنىڭ ئىسمىنى مەنمۇ بىلمەيمەن ، ئىشقىلىپ بىز نەچچە يىللارنىڭ ئالدىدا بۇ قورۇغا كۆچۈپ كەلگەندە خەقلەر ئەخمەتجان ، ئەخمىتاخۇن ، كەينىدىن ئەخمەت پۇچۇق ، ئەخمەت ئىشەك دىيشىدىكەن ، مەنمۇ شۇ ئۇچراپ قالسا ئەخمەتجان ئاكا دەپ قوياتتىم ، بۇ ئادەمنىڭ قىززىق ھېكايىلىرى بار ، بۇ  ئادەم ئاڭلىسام ناخشا غەزەل -دىگەنگە شۇنداق كۆيگەن ئادەمكەن ، مەن كىچىكرەك چاغلاردا قولىغا دائىم بىر ئۈنئالغۇ ئېلىپ ناخشا غىڭشىپ يۈرۈيدىغان ، كىيىن mp3چىققان چاغلاردا بىزنىڭ بۇ قورۇدا مىنىڭ بىىشىمچە بىرىنجى بولۇپ ئالدىغۇ دەيمەن ، دائىم قۇلىقىغا تىڭشىغۇچ تىقىپ يۈرگەچكە باشقىلار گەپ قىلماقچى بولسا بېرىپ قۇلىقىدىن تىڭشىغۇچىنى تارتىۋىتىپ ئاندىن سۆزلىمىسە ئاڭلىمايدۇ ،ىوشنىلارنىڭ دىيشىچە  بىر قېتىم ئەخمىتىكام قۇلاققا تىڭشىغۇچ دىگەننى قاپلاپ تىقىپ ، ياتاق ئۆينىڭ ئىشىكىنى مەھكەم تاقاپ ھېلىقى ئامراق ناخشىسىنى دۆڭ توۋلاۋاتسا بۇرنىغا كۆيۈك پۇرىغاندەك بوپتۇ ، شۇنىڭ بىلەن ئەخمىتىكام خوشنىلارنىڭ ئۆيىگە ئوت كەتكەن بولسا كىرەك دەپ 119قا تىلىفۇن قىلىۋىتىپ يەنە ناخشىسنى توۋلاپ كىتىۋىرىپتۇ ، بىر چاغدا ئوت ئۆچۈرۈشنىڭ ئادەملىرى ئۇنىڭ ياتاق ئۆينىڭ ئىشىكىنى چېقىپ كىرسە ئۇ خىيالىدا يوق تىزىقلىق يوتقانغا پۇتنى ئارتىپ ئوڭدا يرتىپ ناخشا تولاۋاتقان ، خوشنىلاردىن بىرسى كاسسىغا ئىككىنى تىپىپ ۋارقىرسا ‹ئوت كەتكەن كىمنىڭ ئۆيىكەن ؟› دىگۈدەك ، شۇ ئەسنادا ئۇنىڭ خوتۇنى ئاللاھ - دات توۋلاپ كىتىپتۇ قارىسا ئۇنىڭ ياتاق ئۆيىدىن باشقىسى پۈتۈن كۆيۈپ بولغانمىش ، كىيىن خوشنىلارنىڭ دىيشىچە ئۇلار جىددىيلىكتە ئۇنىڭ ناخشا توۋلاۋاتقىنى خىيالىدا يوق ئۆيگە قاپسېلىپ قالغان بولسا كىرەك دەپ ئويلاپ ئوت ئۆچۈرۈشنىڭ ئادەملىرى بىلەن ئىشىكنى چېقىپ قۇتقۇزغىنى كىرگەنكەن . شۇ ئىشتىن كىيىن ئۇنىڭ خوتۇنى ‹ بۇ سەۋدا ساراڭ بىلەن ئۆي تۇتىۋەرسەم ماڭا ئوت كەتسىمۇ كارى يوق ،ھارام ئۆلۈپ كىتىدىكەنمەن دەپ بىر بالىنى يىتىم قىلساممۇ قىلدىم دەپ ئاجىرشىپ كەتتى ، ئەخمىتىكام شۇندىن بۇيان بويتاق ، ھىلىمۇ ياخشى ئۇنىڭ ئۆيگە قايتا ئوتمۇ كەتمىدى .
دىگەندىكىن سودىگەرلەرنىڭكىنىمۇ ئىككى شىڭگىل دەپ قويغۇلۇققۇ ھە ئەمدى ئۇلارمۇ ئانىسىنىڭ ئۈگەي بالىسى بولمىغاندىكىن . نەق بىزنىڭ ئۆينىڭ ئۈستىدىكى قەۋەتتى بىر سودىگەر ئادەمنىڭ ئۆيى بار ، سىلىگە دىسەم سودىگەر دىگەن قىززىق خەقكەن ، بۇ ئادەمنى ھەممەيلەن قاسىم كىپەز دەيدۇ ، مەن سەل تەپ تارتقاچقىمۇ يا كىچىك بولغاچمۇ ئىشقىلىپ قاسىمكا دەپ قوياتتىم ، ئاڭلسام بۇرۇن كىۋەز ھايانكەشلىكى قىلىپ بىر كۈزدىلا بېيىپ كىتىپتىكەنمىش ، بۇ ئادەمنىڭ ئۆيىنىڭ قىشى بار ، يېزى بار ، ئەتىيازى بىلەن كۈزى يوق ، نىمىشقا دىسىڭىز ئازراق پايدا ئالغان ،ئىشى ئوڭغا تارتقان كۈنلىرى كىچىچە ئۆيىدە بەزمە - مەشرەپ قىلىپ ئاغىنە - پاغىنە دىگەننى ياغدۇرىۋەتسە يىزىدىن چوڭ دادام كىلىپ ‹ بالام خوشناڭلارنىڭ ئۆيىدە توي بولىۋاتسا چىقىپ ھاي - ھۇيمۇ دىيىشمەپسىلىغۇ › دەپ قايناك كىتىشى بار تېخى . زىيان تارتقان چاغلىرىنى بولدى سورىماڭ ، يا ئاللاھ ، كىچىچە دۆڭ - دۆڭ ، ‹ۋايجان - ۋايجان › ، تاراڭ - تۇرۇڭ قىلغان ئاۋازدىن ئۇخلاپ بولالماي ئاكام بىلەن ئىككىمىز ھوجىرىمىزدا ‹چىنىدىن ئونى سۇندى ، ھە ئەمدى قازاننى ئاتتى ، پەشۋا بىلەن تەپتىمىكىن ئەقچان ›دىيشىپ پىخىلدىشىپ ياتاتتۇق .  شۇنداق كۈنلىرى ئەتىسى ئەتىگەندە باغلىشىپ قورۇنىڭ ئالدىدا ساقلىسىڭىز بۇ ئۆيدىكىلەر خۇددى ئىراق ئۇرشىدىن قېچىپ كەلگەندەك بىرسىنىڭ بىر يىرى يېغىر ، بىرسىنىڭ بىر يىرى تېڭىق سىرىتقا چىقىشاتتى ، خوشىنىلىرىنىڭ ئۇلارنىڭ ئۆينى بازا تەشكىلاتى دىيۋالغىنىمۇ بىكار ئەمەس ئىدى . 
ئويلاپ باقسام تېخى گەپنىڭ پوسكاللىسىنى قىلماپتىمەن ،  بىزنىڭ قورۇنىڭ بىرىنجى قەۋىتىدە تۇرىدىغان مويسىپىت باتۇركام مىنىڭ دىمەكچى بولغان گىپىمنىڭ مۇھىم نوقتىسى ، داداملارنىڭ دەپ بىرىشىچە باتۇركام بېشىدىن بەك جىق ئىشلارنىڭ بېشىدىن كەچۈرگەن ئادەمكەن ، ئەينى يىللىرىدىكى بىر نان ئۈچۈن قان تۆكىدىغان زامانلاردا باتۇركام تۇل خوتۇن ، يىتىم باللارغا نەلەردىندۇر بۇغداي - گۈرۈچ ، پارچە نانلارنى تېپىپ ئەكىلىپ بىرىدىكەنمىش ، بۇ كىشىنىڭ ھاياتىدا توي قىلغان قىلمىغىنىنى داداملارمۇ بىلمەيدىكەن ، ئاڭلسام ئۆتكەن يىلىمۇ قورۇدىكىلەر ‹ يېشىڭىز بىر يەرگە بېرىپ قالدى ، يالغۇز قىينىلىپ قالسىز ، قورۇدىكىلەر بىر ھەمرەھ تېپىپ بىرىلى › دىسە ئۇنىماپتۇ . بەلكىم ياش ۋاقتىدا توي قىلىپ ئاجىرشىپ كەتكەن بولغۇيتى ، ياكى كۆيۈپ يۈرگەن قىزى توي قىلىۋالغان بولسا ئەلەمگە چىدىماي بىر ئۆمۈر بويتاق ياشاي دىگەندۇ ، ياكى بولمىسا ئايالى  ھېلىقى يىللاردا ناھەق ئۆلۈپ كەتكەن بولغۇيتى ، ئىشقىلىپ ئۇنى مەن بىلمىدىم ، لىكىن بۇ ئادەمنىڭ ۋىجدانلىق ، ئازراق تاققا - تۇققا سۆزلەپ قويىدىغىنى ھېساپقا ئالمىغاندا ياش ۋاقتىدا توي قىلالماي قېلىشىنىڭ ئىھتىماللىقى تۆۋەنمىكىن دەيمەن . 
چوڭ دادامنىڭ دەپ بىرىشىچە ئۇ ھېلىقى بىر چاغلاردا قارلىنىپ كىتىپ ، تۇتۇلۇپ تاش بوران قىلىنىپ ئۆلۈمگە ئاز قالغاندا ھېلىقىدەك پارچە نان تېپىپ بىرىپ ياخشىلىق قىلىپ قويغان يىتىم بالىدىن بىرسى قۇتۇلدۇرۇپ قويۇپ قاچۇرىۋىتىپتىكەنمىش ، ئۇ شۇ قاچقانچە نۇرغۇن يوللارنى بېسىپ ، ئۆزىمۇ بىلمەيدىغان يۇرتلارسا سەرگەردان بولۇپ كىيىن ھەرەمگىچە بېرىپ كىيىن يۇرتلار تىنجىغاندا قايتىپ كەلگەن ئىكەن ، شۇڭا قورۇدىكىلەر ئۇنى ئانچە - مۇنچە ھاجىمكا دەپ چاقىرىپ قويسا › جاننى ساقلىغىنى بەيتۇللاغا قاچقان ئادەمنى ھاجىم دىسەڭلا دۇرۇس بولمايدۇ ، ھاياتلىقتىكى گۇناھىم ھىلىمۇ يىتىدۇ .......› دەپ كايىشىپ كىتىدۇ ، شۇنداقلىقىغا قارىماي بىزنىڭ قورۇدىكىلەر ئۇنى كەينىدىن ھاجىمكا دەپ ئاتاشقا ئادەتلىنىپ كەتتۇق . ھە راس ، مىنىڭ بىلىشىمچە قەشقەردە توك موتسىكىلىتى ئومۇملىشىپ كىتىۋاتقان نەچچە يىلىنىڭ ئالدىلىرىدا توك موتسىكىلىتىغا تۇنجى بولۇپ ‹ توك تەخەي › دەپ چىرايلىق بىر ئسىمى قويۇپ بەرگەن ئادەم باتۇر ھاجىمكامغۇ دەيمەن ، ئۆزىنىڭمۇ بىر توك تەخىيى بار مۇلايىم مىنىۋالىدۇ سىرىتلارغا چىقسا .
ئالدىنقى ئايدا ھاجىمكام نىمىگىدۇر بىر ئىش بىلەن ئۈرۈمچىگە كەتكەن ئىدى ، تۈنۈگۈن قايتىپ كەپتۇ دەپ ئاڭلاپ دادام بىلەن يوقلاپ كىردۇق ، ھاجىمكام بىزنى بۇرۇنقىدەكلا ئىسسىقمۇ ئەمەس ، سوغۇقمۇ ئەمەس يىلىمان قارشى ئالدى ، ئەمەلىيەتتە بۇ كىشى مۇشۇنداق ئىدى ، بىر كىملەرگە ۋاي دەپ كەتمەيتى ، بىر كىملەردىن قاقشاپ كەتمەيتى ، بەك ئۇچۇك كەتكەنلەرگە - ياخشى بالام ، پەسلەپ كەتمەي ئۇچۇپ كىتەرسەن ، كۈچۈڭ يەتمىسە نەگە قونۇشنىمۇ ئويلاپ قويارسەن دىگەندەك بىر ئىككى ئېغىزلا گەپ قىلىپ قوياتتى خالاس ، قاسىم كىپەز مىنىڭ بىلىشىمچە قورۇدا ھاجىمكامدىن بۇ گەپنى ئەڭ جىق ئاڭلىغان ئادەمغۇ دەيمەن . بەك چۈشكۈنلۈشۈپ ئاھ ئۇرۇپ كەتكەنلەرگىمۇ ۋاي دەپ ئىچ ئاغرىتىپ دەت تۆكۈشۈپ كەتمەيتى ‹ ئاللاھ بەرگەن قىيىنچىلىقنىڭ ھىكمىتىنىمۇ ئۆزى بىرىدۇ › دەپ قوياتتى . 
بىز شۇنداق قىلىپ دادام بىلەن ئۇنىڭ ئۆيىگە كىرىپ سالاملىشىپ ئولتۇردۇق ، بىر پىيالىدىن چاي قۇيۇپ نان سۇندۇردى ، ھەشقاللا دەپ چايغا باقتۇق ، دادام بۇ ئادەمنىڭ ئازغىنى كوچىلاپ گىپىنى ئاڭلاشقا ئامراق ئىدى ، بەزى چاغلاردا ماڭا ‹ ھاجىمكامنىڭ ئىچىدە ئون پىروفىسورنىڭ بىلىمى با ئادەم بۇ › دەپ قوياتتى . ھاجىمكام ئۈرۈمچىدىن كىلىپ ئانچە خۇشھال ئەمەستەك قىلاتتى.  دادام يەنە گەپ كوچىلاپ ‹ ھاجىمكا ، ئۈرۈمچىدە نىمە گەپ ، نىمە سۆزكەن ، جاھاننىڭ ئىشلىرىدىن بىر خەۋەردار قىلماملا ، گۇڭسەنداڭغا خوتۇنلۇققا تەككەندەك قەشقەدىن چىقىپ بولالماي ئۆتەپ كىتىپ بارىمىز ، سىلىدىن يېڭى گەپ سۆزلەرنى ئاڭلايلى .......› دىدى ، ھاجىمكام دادام ئىككىمىزنىڭ چىنىسىگە قايتىدىن چاينى لىقلاپ ، ئۆزىنىڭ پىيالىسىدىكى چاينىڭ قالغىنى گۈپپىدە ئىچىۋىتىپ گەپ باشلىدى :
ـ ئەمدى بالام ، سەنمۇ جىق ئىش كۆرگەن بالا ، ئالدىمىزدا ئېغى ئوچۇق ئىشتان كىيىپ يۈرەتتىڭ ، مانا بىردەمدە ئۈچ بالىغا دادا بولۇپ ، كەينىدىن سەنمۇ نەۋرىلىك بولۇپ قالدىڭ مانا . دىدى ، دادام راس دىگەندەك بېشىنى لىڭشىتىپ قويدى . ھاجىمكام گىپىنى داۋاملاشتۇردى .
ـ شۇنچە ئىشنى كۆرۈپتىمەن ، شۇنچە ئىشقا ھەيران بوپتىمەن ، ھەيران بولغانلىرىمىنىمۇ جاۋابىنى قېرىغاندا مانا ئەمدى تاپقاندەك بولىۋاتىمەن ، تاپمىغان جاۋاپلىرىمنى ئاللاھنىڭ دەرگاھىغا قالدۇردۇم بالام ، مانا سەنمۇ ئوتتۇز يىلچە ئەپەندى بولۇپ بالا تەربىيلىدىڭ ، كۆرگىنىڭ ئاز ئەمەس ، ما ئۈرۈمچى دىگەن شەدىن چىۋىن يەۋالغاندەكلا بولۇپ قايىتتىم بالام . دادام ئىككىمىز نىمە ئىش دىگەندەك بىر - بىرىمىز گە  قاراپ قويۇپ يەنە ئۇنىڭ ئاغزىغا قارىدۇق .
- ئادەم دىگەن كىيىم دىگەننى ياراشتۇرۇپ ، ئىسسقتا ئىسسىقچە ، سوغۇقتا سوغۇقچە كىيگەننى كۆرگەن ، ئاتام زامانىدىن ئۇيغۇر دىگەن خەقنى كىيىم - كىچەكنى ياراشتۇرۇپ كىيىدۇ دەپ پارسلار ، ئەرەبلەر ماختىشىدىغان ، ئەمدى ما بىزنىڭ قەشقەردە ھېچ تېخى كۆرگەندەك قىلمىدىم ، لىكىن ما ئۈرۈمچىدىكى قىز چوكانلارنىڭ كۇسىرىنى پاختىلىق ئىشتىنىنىڭ تېشىغا كىيۋالغان قىلىقىنى ئاغزىمغا چىش چىقىپ ھېچ بىر ئىقلىمدا كۆرمەپتىكەنمەن .   مەن ئىچكىردە نەچچە يىل ئوقۇپ بۇ ئىشنى تالاي كۆرگەچكىمىكىن ھاجىمكامدەك ياشىنىپ يېشى بىر يەرگە بارغان ئادەمنىڭ ئاغزىدىن بۇ  گەپنى ئاڭلاپ بەك كۈلگۈم كىلىپ كەتتىيۇ ، ئەيمىنىپ كۈلكەمنى زورىغا بېسىپ ئاران ئولتۇردۇم . 
- زامان ئاندا تەرەققى قىلدى ، ماندا تەرەققى قىلىدىيەي دەپ ئىشتان كەيمەي يۈرۈڭ ، بوپتۇ ، كاسىسىدا ئىشتىنى بولغاندىكىن زامان تەرەققىي قىلسا كۆڭلەك ئېغىر كىلىدىغان چېغى بار دەپ بۇنىڭغا گەپ قىلمىدۇق ، چاچلىرىنى پاختىچىغا ئاتتۇرۇپ ياغلىقىدا بوقچىسىنى چىگىپ قويۇپ يالاڭباشتاق يۈرسە بوپتۇ ، ئىمانى ئىنسابى بولسا بوپتۇ يالاڭباشتاق يۈرسە يۈرسۈن دىدۇق . بىر چاغلاردا مودا بولدى دىيىشىپ لاباكۇ دەمدۇ ئىشقىلىپ پۇچقىقىغا بىر ئىت پاتقىدەك ئىشتانلارنى كىيىشىپ يۈرسىمۇ بوپتۇ ، ھەر ھالدا شەرىئەتتىكى قىز- چوكانلار كەڭرى ، بەدەننى قىسمايدىغان كىيىم كەيسۇن دىگەنگە بىر يەلىرى ئۇيغۇنمۇ كەپ قالىدىكەن دىيشىپ ياقىمىزنى چىشلەپ قويۇشۇپ يۈرۈشتۇق . بىز پادىچىلىقتىن ئاران قۇتۇلۇپ ، نان يىسەك ئىشكىمىزنى تاقىماي يىيەلىگۈدەك بولۇپ تۇرىۋىدۇق نۇزەيكۇ دەيدىغان بىرنىمىلەرنى كىيىشتى ، بەئەينى كىگىزنىڭ تېگىغا سالىدىغان پالاس ھە ، پالاس ، بوپتۇ دىدۇق بالام ، ھەر ھالدا ئىشتىنىنى بېشىغا كەيمەي يۈرگەنگە ىوش بولدۇقمىكىن ئىشقىلىپ بوپتۇ ، بوپتۇ دىيىشىپ كەلدۇق ، ئەمدى ما تامبىلىنى تامبىلىنى پاختىلىق ئىشتاننىڭ تېشىغا كىيىپ يۈرگەن بۇ قىلىققا نىمە دىيىشنى بىلمىدىم بالام ، بۇ قايسى تائىبىنىڭ قىلىقى ئەمدى ؟ كۇسار دىگەننى ئۇياتلىق يەرگە چاپلاپ ، پاكىز تۇتۇپ ئىشتاننىڭ ئىچىگە تىقىپ ، ئىشتاننىڭ تېشىدىن كۆڭلەك كىيىپ يۈرگەننى كۆرگەن ، كۆڭلەكنى كەيمىسىمۇ بوپتۇ دەيلى بوپتۇ كۆڭلەك زاماننىڭ تەرەققىياتىنى توسىۋالغان بولسا ، توۋا دەيمەن بالام ، قارا قىشتا كوچىدا بىرسە تامبىلىنى كىيىپلا ئۈستىگە پاختىلىق چاپان كىيىپ يۈرسە ، ھەيران قاپتىمەن تېشىغا ئىشتان كىيىشنى ئۇنتۇپ قالدىمىكىن يا بېشىغا بىر ئىش كەلگەن مەزلۇممكىن دەپ . دادام ئىككىمىز ‹ ھەيييييي › دىيىشىپ تىنىشىپ قويۇپ گەپنىڭ ئايىغىنى ئاڭلاپ ئولتۇردۇق . 
- ئاللاھ ئىگەم بېشىمغا نۇرغۇن دەت - ئەلەملەرنى سالدى ، مانا تىغدەك ياشاپ كىلىۋاتىمەن ، جېنىمنى بىر ئاللاھغا تاپشۇرۇقلۇق مەن بالام ، بەزىدە بالام بولسا دەپ ئۇھسۇنۇپ قالاتتىم ، بۇ قېتىم شۇ پەررزەنتنى بەرمىگىنىڭمۇ بوپتۇ ئىگەم دەپ شۈكىرى دەيدىغان بولۇپ قالدىم بالام ، نىمىشقا دىسەڭ ، بالا دىگەن ئىگىسىنىڭ ئامانىتى ، ئۇنى لايىقىدا تەربىيلىيەلىسەك ساۋابى شۇ ، ئامانەتنى ئوبدان بالا قىلىمىساق گۇناھى زىممىمىزگە ئارتىلىدىغان گەپ ، ئەمدى دەيمەن ، بالام بولۇپ ئاشۇنداق قارا قىشتىمۇ كۇسار كىيىپ دىرىلداپ يۈرۈيدىغان ناھەلى بولۇپ قالسا جېنىمنى ئىگىسى ئالغاچە ئەلەمدىن تىرىك تۇرۇپ دوزاق ئوتىدا كويمەسمىتىم بالام . 
ۋاي تاڭ ، ۋاي تاڭ ، شۇلا يا ئاتا- ئانىسى تۈگەپ قالغان يىتىم مەزلۇملارمىكى ، يا دادىسى ئانىسى بولغان ئادەم ‹ بالام كۇسارنى ئىشتاننىڭ ئىچىگە كىيىمىز › دەپ ئۈگەتمىدىمىكىن ، ئەمدى مۇشتا بولىۋەرسە ما خوتۇن - خەقلەرنىڭ لىپتىكىنى پاختىلىق چاپانننىڭ تېشىغا تارتىپ يۈرگۈنىنى كۆرۈپ قالماي دەپ ئاست يېنىپ كىلىۋالدىم بالام . ئۇنىڭ ئاخىرقى بىر جۈملە سۆزىنى ئاڭلاپ ئامال يوق ئۆزىمىزنى تۇتالماي كۈلۈپ تاشلىدۇق ، دادام يېنىمدا بار خىجىل بولغىنىمدىن ‹ ئەستا ما ئادەم ، دادام يېنىمدا تۇرسا ئەجەپ ئادەمنى خىجىل قىلىدىغان گەپلەرنىمۇ قوشۇپ قىلىۋەتتىيا ، دىمىسىمۇ بولىدۇ › دەپ قالدىم ، لىكىن ئەمدى ئويلاپ باقسام ئۇنىڭ ھەربىر جۈملە گەپلىرى دىمىسە بولمايدىغان گەپلەردەك قىلاتتى .