زۆھرەگۈل ئابدۇۋاھىت: ئاخىرقى كۈز (ھېكايە)

زۆھرەگۈلنىڭ ھىكايىلىرى ھەقىقەتەن ياخشى. بۇ ھىكايىنى ئوقۇپ بىزنىڭ مەھەللىدىكى دىھقانلارنى كۆرگەندەك بولدۇم.

مۇكاپاتقا ئېرىشكەن ھېكايە مانا موشۇ،قىزىققۇچىلار ئوقۇپ باققايسىلەر....

     مەن بۇ ھېكايىنى ‹‹مىللەتلەر ئەدەبىياتى›› ژورنىلىدا ئوقۇپ،زوھراگۈلنىڭ قەلەم كۈچىدىن سۆيۈنۈپ تۇرغىنىمدا،مۇكاپاتقا ئېرىشكەنلىگىنى بۈگۈن توردىن كۆرۈپ،باھالىغۇچىلارنىڭ ئادىل ھەم ئۆتكۈر كۆزلىگىگە،يەنە بىر قېتىم قايىل بولدۇم.
     زوھراگۈل،ئۇزۇندىن بۇيان سىزنىڭ ئۆزگىچە خاسلىقتا ياراتقان ھېكايىلىرىڭىزدىن ئاتاقلىق يازغۇچى زوردۇن سابىرنىڭ ئىزناسىنى كۆرگەندەك بولىۋاتاتتىم.
     سىزگە تېخىمۇ زور ئۇتۇغ مەنسۇپ بولسۇن.     

باش پىرسۇناژنىڭ يەر پۇلىنى تەخسىم قىلىۋاتقان يەرلىرىنى ئوقۇۋىتىپ ئۆپكەم ئۆرۈلدى...كۆزلىرىم غۇۋالاشتى...ھىكايىنىڭ ئاخىرقى قىسىملىرى مېنى تېخىمۇ تەسىرلەندۈردى...چوڭقۇر ئويلارغا سالدى. بۇ ھەقىقەتەنمۇ ئېسىل ئەسەر ئىكەن.
ئاپتورنىڭ قەلىمىگە يەنىمۇ نۇسرەت ۋە بەركەت تىلەيمەن.
ھۆرمەت بىلەن: غازى ئوغلى

ماڭا بەرگەن ياخشى باھالىرىڭلارغا رەخمەت .يەنىمۇ تىرىشىپ  ئۇمىدىڭلارنى يەردە قويمايمەن .ھەر نىمە بولسا مېنى بىر مەزگىل يېزىقچىلىقتا يېتەكلىگەن ئۇستازىم زوردۇن سابىرغا ئوخشاتقىنىڭلاردىن سويۇندۇم

بۇنىڭدىن كېيىنكى ئۇتۇقلىرىڭىزنىڭ نەتىجىلىك بولىشىنى تىلەيمەن زۆھرە گۈلۈم...خۇش خەۋىرىمنىڭ چېيىنى بەرمىسىڭىز ئۇنىمايمەن جۇمۇ...ما گەپ چاق-چاق ئەمەس..مەن بارغۇچە  ئويلاشقاچ تۇرارسىز..

بۇ زۆھرەگۈل ئابدۇۋاھىدنىڭ مەن ياقتۇرۇپ ئوقۇغان يەنە بىر ھېكايىسى ھېسابلىنىدۇ!

سالام زۆھرەگۈل،ئەسىرىڭىزنى باشتىن - ئاخىرى ئىچىگە كىرىپ تۇرۇپ ئوقۇپ چىقتىم، بەزى قۇرلار باغرىمنى شۇنچىلىك ئەزدى.  سىزگە ئاپىرىن ، ئاچچىق بولسىمۇ ھەقىقەتنى سۆزلەپسىز.

  ئۇلۇغ اللاھتىن ئائىلىڭىزگە بەرىكەت، خاتىرجەملىك،ئىجادىيىتىڭىزگە ئۇتۇق  تىلەيمەن!   
   

يېقىندىن بىرى غۇلجىدىن ياخشى ئەسەرلەر كۆپلەپ چىقىدىغان بولۇپ كەتتى. قەلەمكەشلەرنىڭ تېخىمۇ ياخشى ئەسەرلىرىنى ئوقۇشقا تەقەززامەن. زۆھرەگۈلنىڭ بۇ ئەسىرىدىكى موكەممەلىكتىن سۆيۈندىم. بەركەتلىك قوللىرىدىن چىققان باشقا ئەسەرلىرىنىمۇ ئوقىغايمىز. بۇ قېتىم موكاپاتلانغانلىقىڭىزنى تەبىرىكلەيمەن! ئامان بولۇڭ!!!

ماڭا ياخشى تىلەكلەرنى تىلىگەن دوسلىرىمغا ،ئاق كۆڭۇل تورداشلارغا رەخمەت .

    ئۆزىنىڭ تاپىنى تېگىپ تۇرغان بۇ ئالتۇن تۇپراقتا، مېھنەتكەش دېھقانلار چەكلىك بوستانلىقلار بىلەن چەكسىز بوزلۇقلارنىڭ ئۆز-ئارا گىرەلەشمىسىدە، ھاياتىي مەۋجۇتلۇقىنى داۋاملاشتۇرۇپ، ھەر بىر بوستانلىقنىڭ ھاياتى كۈچىنى ئۆزىنىڭ ئەقلى ھەم كەتمىنى بىلەن ئاشۇرۇپ كەلدى. ئاشۇ ھايات كۇۋەجەپ تۇرغان يېزا تۇرمۇشىنى ئەسلەش، سېغىنىش، يېزىش تولىمۇ مەنىلىك بىر ئىش. بىراق، ئۇنى قىسمەن خاتىرىلەش كۆپىنچە ئادەمنىڭ قولىدىن كەلسىمۇ، ئېتىز بېشىدىكى ھېس-تۇيغۇلۇق، ئارزۇ-ئارمانلىق، ئەمگىگى ھالال بىر دېھقاننىڭ كەچمىش خاتىرىلەنگەن كارتىنىسىنى ۋايىغا يەتكۈزۈپ قەلەمگە ئېلىش ھەممە ئادەمگە نىسىپ بولىۋەرمەيدۇ. مەزكۈر ھېكايىدىكى ۋەقەلىكنى ئاقىلانە بىر تەرەپ قىلىش، ئوي-خىيالنى ئەينەنلىكى بويىچە ھېكايىگە يىغىنچاقلاش، كىشىنىڭ پىسخىك روھىيىتىنى چاقنىتىش كىشىنى تولىمۇ قايىل قىلىدۇ. مەن ھېكايە ئاپتورىنىڭ بۇندىن كېيىنلىك ئىجادىيەتتىكى يېڭى پەللىلىرىنى يارىتىپ، كەلگۈسىگە ئىشەنچلىك نەزىرىنى تاشلىشىغا تىلەكداشمەن.

ھېكايە ياخشى يېزىلىپتۇ،دېھقاننىڭ يەردىن ئايرىلىپ قالغان قايغۇسىنىڭ سەۋەبى يەرنىڭ دېھقانغا كىرىم مەنبەسى بولغانلىغى سەۋەبىدىن ھالقىتىلىپ تەسۋىرلەنگەن بايانلار بولغان بولسا ،ھېكايىنىڭ مەزمۇنى تېخىمۇ چوڭقۇر چىقاتتىكىەن،دەپ ئويلىدىم.مەسىلەن ،دېھقان يېرىدىن ئايرىلىپ كېتىش سەۋەبىدىن پىسخىكىسىدا پەيدا بولغان قالايمىقانچىلىق ،گاڭگىراش،قانداقتۇر بىر موھىم نەرسىسى يوقاپ كەتكەن دېگەندەك.

ھەقىقەتەن مۇكاپاتقا نائىل بولغىدەك ھېكايىكەن.