ئەدىھەم ئىبراھىم: بالىلار شېئىرلىرى

كۈچۈك بىلەن مىكىيان

بىر ھويلىدا
كۈچۈك بىلەن مىكىيان،
بىللە ئويناپ ھەر زامان
دوست بولۇشتى بىر ئۇبدان.

مىكىيانغا ئېسىلىپ
ھەم ئەركىلەپ چىش سېلىپ.
ئويناۋېتىپ كۈچۈكجان
چوڭ بوپقالدى بىر پاخلان.

يۈزلىرىنى مىكىيان،
كۈچۈكجانغا يالىتىپ،
ئويناۋېتىپ بىردىنلا
قالدى باشتىن ئايرىلىپ...

قوزام تاقلايدۇ

قوزام تاقلايدۇ،
توخۇ تاتلايدۇ.
قوزام مەرىسە،
توخۇ چىللايدۇ.

تاتلاپ توخۇيام،
سەمىرىپ كەتتى.
تاقلاپ قوزاممۇ،
باھارغا يەتتى...

مەن بىكار يېتىپ،
ئېزىلىپ كەتتىم.
كۈلدەك ئۇچىدۇ،
ئاچچىق ھەسرىتىم...

چاقا

بېشىم مېنىڭ قىچىشىپ،
تاتلىسام چېچىم چۈشتى.
ئاپام مېنىڭ بېشىمغا،
تۈكۈرۈپ سۇف-سۇف دىدى.

شۇندىن بېرى قىچىشماي،
ئۆستى چېچىم قاپقارا.
بار ئىكەنغۇ بىر شىپاھ،
جان ئاپامنىڭ ئاغزىدا!..

ئىگىز پاشىنلىق ئاياق

پۇتۇم مېنىڭ بەكمۇ ئۆچ،
ئىگىز پاشنىلىق ئاياققا.
پۇت ئۇچىدا ماڭىمەن،
ئوخشاپ ئەگرى تاياققا.

ۋاي-ۋاي پۇتۇم، ۋاي پۇتۇم،
قاداق چۈشتى بارماققا.
ماڭا نىمە ئازاپ بۇ،
لاك سۈرمەيمەن تىرناققا.

ئىگىز ئاياق ياراشماس،
مېنىڭ دوغلاڭ بويۇمغا.
ئەشۇ ئىگىز پاشنىلار،
بىگىز بولدى پۇتۇمغا.

ئەمدى ھەرگىز كىيمەيمەن،
بۇنداق ئەسكى ئاياقنى.
دورىماڭلار دوستلۇرۇم،
مەندەك پاكار نايناقنى...