كۆرۈش: 170|ئىنكاس: 1

ئېلى ھۇشۇر(ت):رولا.E.چارلىس ــ پەرىشتە

[ئۇلانما كۆچۈرۈش]
      پەرىشتە

       رولا.E.چارلىس(ئامىرىكا)

      (ئېنگىزچىدىن خەنزۇچىغا تەرجىمە قىلغۇچى: سۇن باۋچېڭ، خەنزۇچىدىن ئۇيغۇرچىغا تەرجىمە قىلغۇچى: ئېلى ھۇشۇر)


      -ئانا،-دېدى بالا،-راستىنلا پەرىشتە بارمۇ؟
       -ئىنجىلدا شۇنداق دېيىلىدۇ،-دېدى ئانىسى.
      -راستقۇ،-دېدى بالا،-مەن ئۇنىڭ رەسىمىنى كۆرگەن.بىراق ئانا،سىز پەرشتىنى ئۆز   كۆزىڭىز  بىلەن كۆرگەنمۇ؟
     - كۆرگەندەك قىلىمەن-،دېدى ئانىسى،-بىراق ئۇنىڭ كىيىمى رەسىمدىكىدەك ئەمەس.
     -مەن  پەرىشتىنى ئىزدەپ تاپىمەن ،-دېدى بالا-،مەن يولدىن چىقماي   يۈگرەيمەن،يۈگرەيمەن،چۇقۇم   پەرىشتىدىن بىرنى تاپالايمەن.
      -بۇ بىر ئوبدان نىيەتكەن،-دېدى ئانا،- مەنمۇ سەن بىلەن باراي،سەن بەك كىچىك،ئۆزۈك يالغۇز يىراققا بارساڭ بولمايدۇ.
      -مەن كىچىك بالا ئەمەس ،-دېدى بالا،- مەن  ئېغى يوق ئىشتان كىيىدىغان كىچىك بالا ئەمەس،ئەمدى چوڭ بولدۇم.
     -سەن راستىنلا چوڭ بولدۇڭ،- دېدى ئانا،-مەن ئۇنتۇپتىمەن.بىراق بۈگۈن كۈن شۇنداق بەلەن،مەن  سەن بىلەن ماڭاي  دەيمەن.
     -بىراق سىز بەك ئاستا ماڭىدىكەنسىز،يارىدار پۇتىڭىزنى سۆرەپ.
     -مەن سەن ئويلىغاندىنىمۇ تېز ماڭىمەن،-دېدى ئانا.
      ئۇلار يولغا چىقتى،بالا سەكرەپ-تاقلاپ   ماڭدى،ئانا پۈتۈن كۈچى بىلەن   ئاقساقلاپ ماڭاتتى،بالا ئانىسىنىڭ پۇتىنىڭ يارلىغىنى تىزلا ئۇنتۇپ كەتتى.
     بالا يۈگرەپ كېتىۋاتاتتى،ئۇزىمايلا شاش ئاق ئات قېتىلغان بىر مەپىنىڭ ئۇزى تەرەپكە قاراپ كېلىۋاتقانلىغىنى كۆردى.مەپىدە  ئۇچىسىدا ئاق مامۇق چاپان ۋە تىۋىت ياقىلىق  سۆلەتلىك گۈزەل بىر خانىم ئولتۇرغان بولۇپ،قاپ-قارا سۇمبۇل چېچى ئۈسىىدە ئاپپاق پەي يەلپۈنۈپ تۇراتتى.  مەپە ھەر بىر  چايقالسا ،  ئۇنىڭ  ئالماس ۋە ئالتۇن زىبۇ –زىننەتلىرى ۋالۋۇل چاقنايىتتى،بىراق ئۇنىڭ كۆزلىرى ئۇنىڭدىن تېخېمۇ چاقناپ تۇراتتى.
      -سىز پەرىشتىمۇ،-دېدى بالا مەپىنىڭ قېشىغا كىلىپ.
      خانىم جاۋاپ بەرمەستىن،بالىغا سوغۇقلا قاراپ قويغاندىن كېيىن،  مەپىكەشكە بىر نېمىلەرنى دېدى،مەپىكەش قامچىسىنى قاسىلدىتىۋىدى،مەپە چاڭ چىقىرىپ ئوچقانداق يۈرۈپ   كەتتى،بىردەمدە مەپىنىڭ قارىسىمۇ كۆرۈنمەي قالدى.
         چاڭ-تۇزاڭ بالىنىڭ ئېغىزى ۋە كۆزگە كىرىپ، گېلىنى ئېچىشتۇرىۋەتتى،بالا چۈشكۈرۈپ كەتتى. بالىنىڭ دىمى سىقىلىپ،كۆزلىرى قاراڭغۇلاشتى.  ئانىسى تېزلا يىتىپ كىلىپ،پەرتۇقىنىڭ ئېتىگى بىلەن ئۇنى يۆگەپ،چاڭ –تۇزاڭدىن دالدا قىلدى.
      -ئۇ پەرىشتە ئەمەسكەن،-دېدى بالا.
      -راست دەيسەن،پەرىشتە ئەمەسكەن،-دېدى ئانا ،- ئۇ پەرىشتىگە ئازىراقمۇ ئوخشىمايدىكەن.
      بالا يەنە سەكرەپ-تاقلاپ،يولنىڭ ئۇ يېقىدىن بۇ يېقىغا چېپىپ ماڭدى،ئانا پۈتۈن ماغدۈرىنى يارىدار پۇتىغا يىغىپ،بالىسىغا  ئەگەشتى.
بىر دەمدىن كېيىن،بالا ئۇزۇن ئاق كۆينەك كىيگەن بىر گۈزەل قىزچاققا يولۇقتى.قىزنىڭ كۆزى يۇلتۇزدەك چاقناپ،كۈلگەندە  مەڭزى خۇددى قىزىل گۈلگە ئوخشاپ قالاتتى.
      -  سىز  بىر پەرىشتە ،شۇنداقمۇ؟-دەپ توۋلىدى بالا.
      قىزچاقنىڭ يۈزى قىزىرىپ،تېخىمۇ ئوماقلىشىپ كەتتى.
     -  نېمە دېگەن تاتلىق بالىسەن،-دېدى قىزچاق ،-تۈنۈگۈن كەچتە باشقا بىرسىمۇ شۇنداق دېگەنتى. مەنمۇ ئۆزۈمنى بىر پەرىشتە،دەپ ئويلايمەن .
      -سىز دېگەن  بىر پەرىشتە ،-دېدى بالا .
قىزچاق بالىنى قۇچاقلاپ  سۆيۈپ،نازاكەت بىلەن كۆتۈرۈپ قويدى.
       -  مەن ئۇچراتقان ئەڭ ئۇماق ساقامسەن،-دېدى قىز،-ئېيتقىنە،قانداق بولۇپ بۇنداق خىيالغا كىلىپ قالدىڭ؟
      ئۇشتۇمتۇت قىزچاقنىڭ چىرايى ئۈڭۈپ كەتتى.
     -ئاپلا !-دەپ توۋلىۋەتتى قىزچاق،-   ئۇياقتا سۆيۈملىكىم مېنى كۈتىۋاتاتتى.سەن مەينەت ئايىغىڭ بىلەن ئاق كۆينىكىمنى پاسكىنە قىلىپ،چاچلىرىمنى بۇزىۋەتتىڭ.تېز كەتكىن بالا،ئۆيۈڭگە قايتىپ ئاناڭنى تاپ.
      قىزچاق بالىنى يەرگە قويدى، يامان نىيىتى بولمىسىمۇ ،بەك ئالدىراپ قالغاچقا،بالا توپىلىق يولغا يىقىلىپ چۈشتى.بىراق قىزچاق بۇنى كۆرمەي،  سۆيۈملىكىنى كۈتىۋېلىش ئۈچۈن، ئالدىراپلا ئالدىغا قاراپ  ماڭدى، ئۇ كىشى بولسا ئۇنىڭغا قاراپ كېلىۋاتاتتى.
بالا توپا يولدا يېتىپ، ۋاقىراپ يىغلىدى،ئانىسى تېزلا  كېلىپ، ئۇنى يۆلەپ، پەرتۇقى بىلەن يېشىنى سۈرتتى.
      -ئۇمۇ  پەرشىتە ئەمەسكەن،-دېدى بالا.
      -شۇنداق ،-دېدى ئانا،-بىراق كۈنلەرنىڭ بىرىدە ئۇ قىز پەرىشتە بولالايدۇ. ئۇ تېخى ياش ئەمەسمۇ؟
      -مەن ھاردىم ،-دېدى بالا،-ئانا ،مېنى ئۆيگە ئېلىپ كېتەمسىز؟
      - بولىدۇ،-دېدى ئانا،-شۇڭا مەن كەلدىم-دە.
     بالا ئانىسىنىڭ بوينىغا گىرە سالدى،ئانا بالىسىنى چىڭ قۇچاقلاپ كۆتۈرۈپ، پۈتۈن كۈچى بىلەن ماڭغاچ،بالىسى ئەڭ ئامراق ناخشىنى ئيېتتى.
     بالا تۇيۇقسىز ئانىسىنىڭ يۈزىگە مېھرى بىلەن باقتى.
      -ئانا،-دېدى بالا،-سىز چۇقۇم بىر پەرىشتە،شۇنداقمۇ؟
-ھەي،نېمە دېگەن گۈدەكسەن ،-دېدى ئانا،-پەرتۇق تارتقان پەرىشتنى كىم كۆرۈپتىكەن؟
      ئانا داۋاملىق ناخشىسىنى  ئېيتىپ،پۈتۈن كۈچى يىغىپ، ئاغرىق پۇتىنى تەستە يۆتكەيتتى،  پۈتىنىڭ يارىلىغىنى  ھېچكىم بىلمەيتتى.
  ـــ «مىكرو ھېكايىلەردىن تاللانما» (2015-يىللىق 6-سانى) (“微型小说选刊”2015年6期) ناملىق زورنالدىن تەرجىمە قىلىندى.ئېلى ھۇشۇر   تەرجىمىسى.
        ئورۇن:ئاقسۇ تاشيول باشقۇرۇش ئىدارىسى  كەلپىن شۇبە ئىدارىسى
      ئادرىس:ئاقسۇ ۋىلايىتى كەلپىن ناھىيە ئاچال يېزىسى قەشقەر-ئۈرۈمچى يولى 8-نومۇر

بۇ يازمىنى ئاخىرىدا   Erchin تەھرىرلىگەن. ۋاقتى  2016-1-25 13:18  


ئىنكاس

جابدۇق پاش قىلىش

ۋاقتى: 2016-1-25 16:33:52 | ھەممە قەۋەتنى كۆرۈش
                                                                 پەرىشتە
                                                                 (ھېكايە)
                                                      لاۋرا. E . لىچاز (ئامېرىكا)
-ئاپا، دېدى بالا،-راستىنلا پەرىشتە بارمۇ؟
-ئىنجىلدا بار دېيىلگەن،-دېدى ئاپىسى.
-شۇنداق،-دېدى بالا،- مەن پەرىشتىنىڭ رەسىمىنى كۆرگەن، بىراق، ئاپا، سىزنىڭ كۆرگەنلىكىڭىز راستمۇ؟
-مەن راست كۆردۈم دەپ ئېيتالمايمەن،-دېدى ئاپىسى،-بىراق ئۇنىڭ كىيىمى رەسىمدىكىسى بىلەن ئوخشاش ئەمەسكەن.
-مەن پەرىشتىدىن بىرنى چوقۇم ئىزدەپ تاپىمەن،-دېدى بالا،-مۇشۇ يولنى بويلاپ توختىماي يۈگۈرىمەن، پەرىشتىنى تاپمىغىچە ھەرگىز بولدى قىلمايمەن.
-بۇ ياخشى چارە ئىكەن،-دېدى ئاپىسى،-مەنمۇ سەنمۇ بىلەن بىرگە بارىمەن، چۈنكى سەن تېخى كىچىك، سېنى يالغۇز يولغا سالالمايمەن.
-مەن ھازىر كىچىك بالا ئەمەس!-دېدى بالا،-ئاللىقاچان ئىشتان كىيگۈدەك بولۇپ قالدىم، مەن چوڭ بولدۇم، ئاپا.
-راست، سەن چوڭ بولدۇڭ،-دېدى ئاپىسى،-بۇنى ئۇنتۇپ قاپتىمەن، بۈگۈن ھاۋا ياخشىدەك قىلىدۇ، ماڭغۇم كېلىۋاتىدۇ.
-ئەمما، سىز بەك ئاستا ماڭىسىز، ئاپا، پۇتىڭىز قاپىرىپ كېتىدۇ.
-مەن سەن ئويلىغاندىنمۇ تېزرەك ماڭالايمەن،-دېدى ئاپىسى.
شۇنداق قىلىپ، ئۇلار يولغا چىقتى. بالا ئالدىدا يۈگۈرۈپ-تاقىلاپ ماڭدى، ئاپىسى قەدەملىرىگە غەيرەت بېرىپ تېخىمۇ ئىلدام مېڭىشقا تىرىشتى. لېكىن، بالا ئاپىسىنىڭ پۇتىنىڭ ئاللىقاچان قاپىرىپ كەتكەنلىكىنى ئۇقمىدى.
بالا ئالدىدا ھەدەپ سەكرەپ-تاقىلاپ كېتىۋاتاتتى، ئارىدىن ئۇزۇن ئۆتمەي، ئۇدۇلدىن بىر پەيتۇن كۆرۈندى. ئاق بوز ئات پەيتۇننى ئويناقشىپ تۇرۇپ سۆرىمەكتە ئىدى. پەيتۇندا ئاپئاق مامۇق يۇڭدىن تىكىلگەن پەلتۇ كىيىۋالغان نازاكەتلىك بىر خانىم بار ئىدى. ئاپئاق مامۇق يۇڭ ئۇنىڭ قۇندۇزدەك قاپقارا چاچلىرىنى سۆيۈپ تۇراتتى. پەيتۇن ھەر قېتىم چايقالغاندا، خانىمنىڭ ئۈست-باشلىرىدىكى ئۈنچە-مەرۋايىتلار ۋالىلىداپ چاقنايتتى، لېكىن شۇنداقتىمۇ، ئۇنىڭ كۆزلىرى تېخىمۇ بەك جەلپكار ئىدى.
-سىز پەرىشتىمۇ؟-دەپ سورىدى بالا پەيتۇنغا ئەگىشىپ يۈگۈرگەچ.
ھېلىقى خانىم جاۋاب بەرمىدى. سوغۇق نەزەر بىلەن بالىغا تىكىلدى، ئاندىن پەيتۇنكەشكە ئاللىنېمىلەرنى دېۋىدى، پەيتۇنكەش قامچىسىنى ئوينىتىپ ئېتىنى تېز چاپتۇرۇپ، توپا-چاڭ توزىتىپ بىردەمدىلا كۆزدىن غايىپ بولدى.
بالىنىڭ كۆزىگە، ئاغزىغا توپا-چاڭ كىرىپ، نەپەسلىرى قىسىلىپ، بۇرنى ئېچىشىپ كەتتى. ئۇ ھاسىرىغىنىچە كۆزلىرىنى ئۇۋىلاشقا باشلىدى. شۇ چاغدا، ھاسىراپ-ھۆمىدەپ يېتىپ كەلگەن ئاپىسى پەرقۇتىنىڭ بىر بۇرجىكى بىلەن بالىنىڭ يۈز-كۆزلىرىنى سۈرتۈپ قويدى.
-ئۇ پەرىشتە ئەمەسكەن،-دېدى بالا.
-شۇنداق، ئۇ پەرىشتە ئەمەس،-دېدى ئاپىسى،-ئۇ پەرىشتىگە ئازراقمۇ ئوخشىمايدىكەن.
بالا يەنە ئاپسىنىڭ ئالدىدا ئويناقشىپ مېڭىشنى داۋاملاشتۇردى. ئۇ بىردەم يولىنىڭ بۇ چېتىگە ئۆتسە، بىردەم ئۇ چېتىگە ئۆتەتتى. ئاپىسى ئامالنىڭ بېرىچە ئۇنىڭغا ئەگىشەتتى.
بىردەمدىن كېيىن، بالا ئىنتايىن گۈزەل بىر قىزچاقنى ئۇچرىتىپ قالدى. قىزچاق ئاپئاق كۆڭلەك كىيىۋالغانىدى. ئۇنىڭ كۆزلىرى يۇلتۇزغا ئوخشايتتى. پۈتۈن رۇخسارىدىن بىرخىل گۈزەللىك، نازاكەت ئەكس ئېتىپ تۇراتتى.
-سىز چوقۇم پەرىشتە!-دېدى بالا ھاياجان بىلەن،- مەن بۇنىڭغا ئىشىنىمەن.
قىزچاقنىڭ يۈزى شەلپەردەك قىزىرىپ بايىقىدىنمۇ چىرايلىقلىشىپ كەتتى.
-سىز چوقۇم پەرىشتە!-دېدى بالا.
قىزچاق ھاياجان بىلەن بالىنى باغرىغا بېسىپ، ئۇنى سۆيۈپ قويدى.
-سىز مەن ئۇچراتقان ئەڭ سۆيۈملۈك ئىنسان!-دېدى قىزچاق بالىنى قۇچاقلاپ تۇرۇپ،-قېنى ئېيتىڭا، نېمىشقا شۇنداق ئويلايسىز؟
ئەمما تۇيۇقسىزلا، قىزچاقنىڭ چىرايى ئۆزگىرىپ كەتتى.
-ھەي! ئۇ ئاۋۇ يەردىكەن، مېنى كۆرگىلى كەپتۇ!-دېدى قىزچاق ھاياجان بىلەن توۋلاپ،-قاراڭ، توپا-چاڭغا مىلىنىپ كەتكەن ئايىغىڭىز كۆينىكىمنى مەينەت قىلىۋەتتى، چاچلىرىممۇ قالايمىقان بولۇپ كەتتى. تېزرەك ئۆيىڭىزگە كېتىڭ، ئاپىڭىزنىڭ يېنىغا كېتىڭ!
گەرچە قەستەن قىلمىغان بولسىمۇ، بەك ھاياجانلىنىپ كەتكەنلىكتىن، قىزچاق بالىنى ئاستا يەرگە قويغان بولسىمۇ، لېكىن بالا يىقىلىپ كەتتى. لېكىن ئۇ بۇنىڭغا پەرۋا قىلماي، سۆيگۈنى ساقلاپ تۇرغان تەرەپكە قاراپ ئوقتەك يۈگۈردى.
بالا توپا-چاڭ بىلەن تولغان يولدا يىغلاپ ياتاتتى، ئاپىسى ھاسىراپ-ھۆمۈدەپ يېتىپ كېلىپ، ئۇنى يۆلەپ تۇرغۇزدى، ئاندىن پەرتۇقىنىڭ بىر بۇرجىكى بىلەن ئۇنىڭ يېشىنى سۈرتۈپ قويدى.
-راستىمنى ئېيتسام، ئۇمۇ پەرىشتە ئەمەسكەن،-دېدى بالا.
ئەمەس!-دېدى ئاپىسى،-لېكىن ئۇ ھامان بىر كۈنى پەرىشتىگە ئايلىنىدۇ، چۈنكى ئۇ تېخى كىچىك.
-مەن بەك ھېرىپ كەتتىم!-دېدى بالا،-ئاپا، مېنى ئۆيگە ئەكىتىڭ بولامدۇ؟
-ماقۇل!-دېدى ئاپىسى،-شۇڭا كەلدىم مانا.
بالا ئاپسىنىڭ بوينىنى چىڭ قۇچاقلىدى، ئاپسى ئۇنى قۇچىقىغا ئېلىپ، ناھايىتى تەستە قەدەم ئېلىپ، بالىسى ياخشى كۆرىدىغان ناخشىنى ئېيتقىنىچە يولىنى داۋام ئەتتى.
بالا بىردىنلا ئاپىسىنىڭ چىرايىغا تىكىلدى.
-ئاپا، مېنىڭچە، سىز چوقۇم پەرىشتە، شۇنداقمۇ؟-دېدى.
-ھەي، ئوماق بالام،-دېدى ئاپىسى،-پەرىشتىنىڭ پەرتۇق چىگىدىغانلىقىنى كىم ئاڭلاپتىكەن؟
ئۇ ناخشىسىنى داۋاملاشتۇرغاچ، قاپارغان پۇتلىرىنى غەيرەت بىلەن ئالدىغا چامدايتتى، ئەمما ھېچكىم ئۇنىڭ مەجرۇھ ئىكەنلىكىنى بىلمەيتتى.


خەنزۇچە «چەت ئەل ئەدەبىياتىدىن نەمۇنىلەر» ژۇرنىلىنىڭ 2014-يىللىق 12-سانىدىن ئەلىجان ئوبۇل خەنجەر تەرجىمە قىلدى
مەنبە: «شىنجاڭ مائارىپ گېزىتى» نىڭ 2015-يىل 9-ئاينىڭ 11-كۈنىدىكى سانى
بۇ يازمىنى ئاخىرىدا   خەنجەر تەھرىرلىگەن. ۋاقتى  2016-1-25 16:37  


كىرگەندىن كېيىن ئىنكاس يازالايسىز كىرىش | تىزىملىتىش

سەھىپە جۇغلانما قائىدىسى


ستاتىستىكا|يانفون نۇسخىسى|新疆作家协会网
Powered by Discuz! X3.2(NurQut Team)© 2001-2011 Comsenz Inc. For www.xjzjxh.com
چوققىغا قايتىش