ھىجران گۈلى
كەچكۈزنىڭ مەڭزىنى سۆيگەندە ئاپتاپ،
گۈل ئۈزدۈم خىرامان يۈرۈپ چىمەندە.
گۈلدەستە ياسىدىم ئۆزۇمگە ئاتاپ،
بەرگىدە سۈپسۈزۈك شەبنەم جىمىرلاپ،
چوغسىمان ھېسلارنى ئويغاتتى مەندە.
خىيالەن ئۆمرۈمنى تاسقاپ باقىمەن،
پاللىدە يۇرۇيدۇ كۆڭلۈم بەزىدە.
باغرىمدا ۋىلىقلاپ نازۇك ياسىمەن،
چۈشۈمنى ئوۋلايدۇ، مەن ئۇھ تارتىمەن،..
ھىجرانمۇ بىر ئامەت ئاشىق لەۋزىدە.
سايرايدۇ ئايۋاندا قارلىغاچ ۋىچىرلاپ،
بۈگۈنمۇ ئۇيقىدىن ياتلاشتى كۆزۈم.
كۆكسۈمدە بىرجانۋار ئەنسىز تىپىرلاپ،
سۆزلەيمەن ئۆزۇمگە ئۆزۇم پىچىرلاپ،
ئۆزۇمنى تۇنىماس شۇتاپتا ئۆزۇم.
مۇھەببەت دەشتىدە ئۈنگەن گىياھنى،
ئوخشاتما، ئوخشىماس ھىجران گۈلۈمگە.
ئالەمگە سىغمايدۇ تەسۋىر- بايانى،
ھەركىمدە ھەرخىلدۇر ئەمما، ئايانى...
ھاياتقا بېزەك ئۇ، زىننەت ئۆلۈمگە!
2009-يىلى سىنتەبىر
كۈلكە ۋە يىغا
بىلىمەن ، چېھرىمدىن كۈلكە ئېزدەيسەن،
بىر كۈلەي دەيمەنۇ ھېچ كۈلەلمەيمەن.
شۇتاپتا مۇمكىندۇر يىغلاپ تاشلىشىم ،
كەچۇرگىن ، مەن ساڭا يۈزكېلەلمەيمەن .
كۈلكىنىڭ كەينىدىن يىغا ئەركىلەر،
كۈلكىنىڭ قەدرىنى يىغلىغان بېلەر .
شۇتاپتا ئېسىلىپ كۈلكە بوينىغا،
ئۈن- تىنسىز بىر ھازا يىغلىغۇم كېلەر .
كۈلگەننىڭ ھەممىسى خوشلۇقتىن ئەمەس،
تۈلكىنىڭ مەرىشى قويدەك ، تەس ئەمەس .
مىڭ پاتمان يالتىراق يالغان كۈلكىدىن ،
بىر قېتىم بۇقۇلداپ يىغلىساملا ، بەس !
كۈلكە–ئۇ كۆڭۈلدىن قايناپ چىقارمىش،
گاھ كۈلكە يۈرەككە نەشتەر تىقارمىش .
كۆز ياشتىن كۆكلىگەن شەرمەندە كۈلكە ،
دار بولۇپ ئاقىۋەت گالدىن بوغارمىش .
كۈلمىسەم ، كۈلۈشنى بىلمەس دېمىگىن ،
يىغلىسام ، ھالىمدىن تەشۋىش يىمىگىن .
چېھرىمدىن ئېزدىسەڭ نۇرانە كۈلكە ،
ئامرىغىم ، سۆيگۈمگە ۋىسال تىلىگىن !
2010-يىلى يانىۋار
ھىجران
مەن يىپسىز لەگلەكتەك ئۇچقان غازاڭمەن،
ئىچىمدە قۇترايدۇ ياۋايى تۇيغۇ .
تۈگىمەس سەۋداغا مەھكۇم ساراڭمەن ،
كۆزۇمدىن ئەبەدى يۇقالغان ئۇيقۇ .
تېشىمدا قاقاخلاپ كۈلگىنىم بىلەن،
مىڭ ئازاپ قۇرۇتتەك يەيدۇ ئىچىمنى ،
مەن شۇنداق بىچارە مەستخۇش ساراڭمەن،
چۈشەنمەس ھېچ كىشى ئېيتقان گېپىمنى .
نىجاتلىق تىلەيمەن ئەنسىز تېپىرلاپ ،
بىر تامچە سۇغا زار نىمجان بىلىقتەك .
ئۆزۇمگە سۆزلەيمەن ئۈنسىز پىچىرلاپ ،
چېچىلىپ تۈگەيمەن ئاخىر تېرىقتەك .
قالمىدى بېشىمدىن ئۆتمىگەن قىسمەت،
ساماۋى داستاندەك كەچمىشلىرىم بار.
ئاڭلىسا ھۇشىدىن كەتكىدەك دەھشەت،
نى ئاچچىق نادامەت ، تەشۋىشلىرىم بار.
ۋاپالىق كۆڭلۈمنى جاپاغا بەردىم ،
سۆيگۈدىن نەسىۋەم ھەسرەت، پۇشايمان.
ۋىسال دەپ بىر ئۆمۈر ھەريان يۈگەردىم ،
جۇدالىق دەشتىدە كۈل بولدى ئارمان .
ئۆمرۈمنىڭ بېغىغا تور يايغاندا كۈز ،
ئازاپلىق يۈرەكتە ئازغاشتى رېتىم .
بولماستىم مۇنچىلا سەۋدايى ئاچكۆز ،
سۆيگۈنىڭ ۋەسلىگە قانسام بىر قېتىم ...
نەقىلاي، ئەسلىدىن تەتۇر پىشانەم ،
خىلۋەتتە بۇقۇلداپ ياشلار تۆكۈمەن .
قالاركىن ھاياتتىن نەبىر نىشانەم ؟
ئۆزەمنى سۇراقلاپ ئويغا چۆكۈمەن .
ساراڭمەن ، كىم بىلۇر ساراڭلىقىمنى ،
نە ئەجەپ، ئۈستۈمدە ھەر قىسما پاراڭ ...
ئەي دىلبەر،ساقايتقىن يۈرەك دېغىمنى ،
بوپ باقاي مەنمۇ بىر ھەقىقى «ساراڭ»...!
2010-يىل 8-ماي كېچە
شېئىردەك تېنىقلارغا سىڭىپ كەتسەم...
شېئىردىن يارالغاندۇر جىسمىم مېنىڭ،
قان ئەمەس،شىئېر ئاقار تۇمۇرۇمدا.
شېئىرغا مەنسۇپ كۆڭۈل ئىشقىم مېنىڭ،
شېئىردەك ئىشرەت بولماس ھۇزۇرۇمدا.
شېئىردۇر كۆيگۈنۈممۇ،سۆيگۈنۈممۇ،
شېئىردۇر ئىنتىزارىم، كۈتكۈنۈم ھەم.
شېئىرسىز ئۆتكەن ئەمەس بىر كۈنۈممۇ،
شېئىردۇر ھەتتا تۇرغان، پۈتكۈنۈم ھەم.
شېئىردەك تاتلىق ئىدى يىغلاشلىرىم،
ۋىچىرلاپ شېئىر ئوقۇپ چىققان تىلىم.
شېئىر بوپ تۆكۈلىدۇ كۆز ياشلىرىم،
شېئىردىن سۆيۈنىدۇ قەلبىم-تىنىم.
بىر ئۆمۈر قەلەم تۇتۇپ يازسام شېئىر،
شېئىردىن يۈرەككە ئوت سېلىپ كەتسەم.
نە ئارمان، داۋام قىلسا ئۆلمەي شېئىر،
شېئىر دەك تېنىقلارغا سىڭىپ كەتسەم...
1987-يىل سىنتەبىر
بۇ شۇنداق سۆيۈش
«ئىڭڭە»دەپ پەرزەندىم تۇغۇلغان كۈنى،
خوشلۇقتىن ئاسمانغا تاقاشتى بېشىم.
تۈنجى رەت باغرىمغا باسقاندا ئۇنى،
بەختىمنىڭ شاھىدى بولدى كۆز يېشىم.
ئۇ غەمسىز تىپىرلاپ يىغلايدۇ، بىراق-
يىغىسى ئاڭلىنار لىرىك ناخشىدەك.
مەن گويا پەرۋانە،ئۇ-ئاتەش چىراق،
يۈرىمەن بېشىدا بولۇپ پايپىتەك.
ئۇنىڭسىز مەنزىلگە چاپمايدۇ ئېتىم،
ئۇنىڭسىز يىگەن ئاش سىڭمەس تېنىمگە.
‹‹ئوغلۇم›› دەپ مەڭزىگە سۆيسەم ھەرقېتىم،
ئاھ، شۇنداق بىر سۆيۈش چۈشەر ئېسىمگە.
بىلمىدىم، مەن مۇشۇ ياشقا يەتكىچە،
قانچە رەت سۆيگەندۇ مەڭزىمگە ئانام؟
كۆرىمەن چۈشۈمدە ئۇنى بەزىدە،
ۋەلېكىن يادىمدىن چىقمايدۇ بالام.
ئەجەپ ئىش، جاھاندىن ئۆتەر ئىكەنمىز،
ئانىلار ‹‹ بالام›› دەپ،
بىزلەر ھەم شۇنى.
بىر ئۆمۈر سۆيسەكمۇ قانمايدىكەنمىز،
كىم يەتتى بۇ ھېكمەت تېگىگە قېنى ؟!
1987-يىل نۇيابىر
ۋاقتى: 2015-10-2 19:26:54
