مۇھەممەدئىمىن ئابلىز: قوزا قۇش

بۇ يازمىنى ئاخىرىدا   Erchin تەھرىرلىگەن. ۋاقتى  2015-4-6 12:17  

تۈرمە باشلىقىنىڭ بۇنىڭغا ئامالى بولمايدۇ

موشۇ مىسراغا قايتا بىر ئىشلەپ باقسىڭىزمىكىن؟

دەل ئاشۇ مىسرا بۇ شېئىرنىڭ جېنى بولغانلىقى ئۈچۈن شۇ يەردە داۋاملىق مەۋجۇدلۇقىنى ساقلاپ قالىدۇ.

   مۇشۇ يازارلار مۇنبرىدە، تاپشۇرۇق تەكشۈرگەندەك ئۇششاق پىكىر بېرىدىكەنسىلەر. يا سەۋەبىنى دېيەلمەي كېكەچلەيدىكەنسىلەر... ھەيراااان قالىمەن-دە. بۇ يازمىنى ئاخىرىدا   قاراتۇغ تەھرىرلىگەن. ۋاقتى  2015-4-6 18:35  

ئاشۇ يەردە

بىزنىڭ پەسلىمىزدە

ئۇزاق سۆيۈشىمىز

تۈرمە باشلىقىنىڭ بۇنىڭغا ئامالى بولمايدۇ

مەن ھېس قىلماقچى بولغىنىمنى مۇشۇ كۇبلىتتىن تاپتىم. خۇددى ئۆزۈم يازغاندەك ھاردۇغۇم چىقىپ قالدى. ھارمىغايسىز...

دۇرۇس. روھنىڭ چەكسىز ئەركىن پەيتىنى ئىپادىلەۋاتقان بۇ مىسرانى قۇبۇل قىلماسلىققا سەۋەب يۈكلىيەلمىدىم. نېمىنى ئويلىسا ئاغزىدىن شۇ چىقىپ كېتىدىغان يەڭگىللىك ئىنكاسچىغا ياراشماس.
تۇيغۇدىكى «سەۋىيە» پەرقى يازىدىغانلاردا گەۋدىلىك كۆرۈلۈپ قېلىۋاتىدۇ. باشقىلارنىمۇ ئۆزىمىزچە ھېس قىلىشقا،ئۆزىمىزچە پىكىر قىلىشقا ھاماقەتلەرچە ئۈندىمەسلىكىمىز كېرەك ( ھېچبولمىسا،ھېس-تۇيغۇمىز ‹پاكىز›لانغىچە).
مەن «قوزا قۇش» ماۋزۇسىغا كۆز يۈگۈرتىپلا،قاسراق تاشلىغان بىر تۇيغۇنىڭ شەپىسىنى سەزگەنىدىم.
«روزەلەم» ناخشىسىدىكى ئىككى مىسرا ئۈزۈندىدىن شېئىرنىڭ ئىددىيىسىگە يېقىنلاشقاندەك بولدۇم.
ئاخىرىقى مىسرادا شېئىرغا تەلتۈكۈس كىرىپ قالغانلىقىمنى،چىقىپ كېتەلمەيۋاتقانلىقىمنى تەن ئېلىشقا مەجبۇر بولدۇم.
شېئىرنى تەھرىرلىگىلى بولمايدۇ.چۈنكى،ئۇنىڭدا قايتىلانماس تۇيغۇ بار.شېئىرنى «تەھرىرلەش»كە ئۇرۇنغىنىمىزدا،شېئىر بىلەن غەيرى رەسمىي مۇناسىۋەتتىكى تۇيغۇدا تۇرغان بولىمىز.

  ئەگەشتىم، «كۆڭلىمىز»دىكى «گۇندىپاي»نىڭ بەزىدە رۇھنىڭ خاھىشىنى تۇسۇپ قالالىشى مۇمكىن ئەمەس. شۇڭا بۇ مىسرانى بۇ شېئىردىكى «جان» دېيىش كېرەك!