كۈيزار: قارا بوشلۇق

ئابلەت.م.كۈيزار · ۋاقتى: 2015-1-6 04:11:38


	قارا بوشلۇق ( ئىزدەنمە ﮬﯧﻜﺎﻳﻪ ﺋﺎﺑﻠﻪﺕ ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺩ ﻛﯜﻳﺰﺍﺭ ﺳﻪﮬﻪﺭ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﻧﺎﺧﺸﯩﻨﻰ ﺯﻭﻗﻠﯩﻨﯩﭗ ﺋﯧﻴﺘﯩﯟﺍﺗﺎﺗﺘﯩﻢ. ﻳﺎﻟﻐﯘﺯﻟﯘﻕ ﻗﻪﻟﺒﯩﻤﮕﻪ ھەسرەتلىك تۇيغۇلىرى بىلەن ﺑﯧﺴﯩﭗ ﻛﯩﺮﯨﺸﻜﻪ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ. ﺳﻪﻥ ﺋﯜﭼﯜﻥ،ﭘﻪﻗﻪﺕﺳﻪﻥﺋﯜﭼﯜﻧﻼﻳﺎﺷﺎﭖﺋﯚﺗﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻢ ﺳﯧﭙﻰ ﺋﯚﺯﯨﺪﯨﻦ ﻳﺎﻟﻐﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻖ ﺋﯩﻜﻪﻥ. سېنى تالاي ئالداپ، بىغۇبار قەلبىڭنى پايخان قىلىغىنىمنى ئەمدى سەزدىم. ﺋﯚﺯﯛﻡ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻳﺎﺷﺎﭖ ﺑﺎﻗﻤﺎﻱ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺳﻪﻥﺋﯜﭼﯜﻥ ﻳﺎﺷﯩﺸﯩﻢ ﻣﯘﻣﻜﯩﻨﻤﯘ؟ ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﻼﺭﺩﺍ ﺳﯧﻨﻰ ﻗﯘﭼﺎﻗﻠﯩﯟﺍﭘﺘﯩﻤﻪﻥ. ﻟﻪﯞﻟﯩﺮﯨﯖﮕﻪ ﻟﯧﯟﯨﻤﻨﻰ ﻳﯧﻘﯩﭗ ﺗﯘﺭﯗﭖ توسقۇنلۇق قىلىش قېيىن بولغان ھاياجان بىلەن <ﺳﯧﻨﻰﺳﯚﻳﯩﻤﻪﻥ!> ﺩﯦﺪﯨﻢ. ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﺋﯘﻧﺘﯘﻟﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﻮﻟدى. ﻳﯜﺭﯨﻜﯩﻤﻨﯩﯔ ﺭﯦﺘﯩﻤﻠﯩﻖ ﺳﻮﻗﯘﺷﻠﯩﺮﻯ ﺭﯦﺘﯩﻤﺴﯩﺰ ﺳﻮﻗﯘﺷﻘﺎ ﺋﺎﻟﺪﯨﺮﯨﺪﻯ ﺑﻮﻟﻐﺎﻱ، ﭘﻮﻳﯩﺰ ﺭﯦﻠﯩﺴﺘﯩﻦ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﺎﻟﻪﻡ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﭼﺎﻏﺪﯨﻜﯩﺪﯨﻦ ﺑﺎﺷﻘﯩﭽﻪ ﺋﯩﻠﻠﯩﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﺳﯧﻨﯩﯔ ﺟﯩﻤﺠﯩﺘﻠﯩﻘﯩﯔ ﭼﻪﻛﺴﯩﺰ ﺳﯜﺭﻩﻥ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺩﻩﮬﺸﻪﺕ ﻛﯚﻳﯜﯞﺍﺗﺎﺗﺘﻰ... - ﮬﺎﻳﺎﺕ ﻧﯧﻤﻪ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﮔﯜﺯﻩﻝ - ﮬﻪ؟ - ﮔﯜﺯﻩﻟﻠﯩﻚ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﯞﻩ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺋﻮﺗﻠﯘﻕ ﮬﺎﻳﺎﺟﺎﻥ، ﺧﺎﻻﺱ! ﺑﻮﻏﯘﺯﯗﻣﻐﺎ ﻗﯩﻠﯩﭻ ﺗﯧﺮﻩﻟﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺑﻮﻟﯘﭖ، ﺋﻪﻧﺪﯨﻜﯩﺶ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻛﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺋﺎﭼﺘﯩﻢ. ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﺍ ﺳﻪﻥ ﺗﯧﺨﯩﭽﻪماڭا ئوتتەك مېھىر بىلەن يېلىنجاپ ﺗﯘﺭﯗﭘﺴﻪﻥ. ﻛﯚﺯﯛﯕﮕﻪ ﻗﺎﺭﯨﻤﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ. ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﯔ ﺋﺎﻟﻠﯩﺒﯘﺭﯗﻥ ﻳﯘﻣﯘﻟﯘﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﺋﯩﺪﻯ. مەسىتخۇشلۇقنىڭ سېنى نابۇت قىلىۋاتقانلىقىنى خىيالىڭغا يولۇقتۇرمايتتىڭ. بۇ دەقىقە سەندىن بەخىتلىك بىر قىز بۇ ئالەمدە يوق ئىدى. ﺗﯘﻏﯘﻟﯘﭖ ﺋﻪﻗﻠﯩﻤﻨﻰ ﺑﯩﻠﮕﻪﻧﺪﯨﻦ ﺑﯧﺮﻯ ﮔﯜﺯﻩﻟﻠﯩﻚ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﺧﯩﻴﺎﻝ ﺳﯜﺭﯛﭖ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ. ﺳﻪﮬﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯘﻟﯘﻏﻠﯘﻗﻰ ﻣﻪﻏﻠﯘﺑﯩﻴﻪﺕ ﻛﻮﭼﯩﺴﯩﺪﺍ ﺋﻪﯓ ﺋﺎﺧﯩﺮﻗﻰ ﺑﯩﭽﺎﺭﻩ ﺗﯩﻠﻪﻣﭽﯩﺪﻩﻙ ﻗﻮﻝ ﺳﻮﺯﯗﭖ، ﮬﯧﭽﻜﯩﻢ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﺑﺎﻗﻤﯩﻐﺎﻥ، ﺋﻪﻣﻤﺎ ﺑﯧﺮﯨﺶ ﺋﻪﯓ ﺯﯙﺭﯛﺭ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﺗﯩﺘﺮﻩﭖ، ﺗﯧﻨﻪﭖ مىسكىنلىك بىلەن ئىزىلگەن ھالدا ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﺗﯘﻳﯘﻟﺪﻯ. ﺑﯩﺮ ﻳﻮﻟﺪﺍ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ. ﻳﻮﻝ ﺑﻮﻳﯩﺪﯨﻜﻰ ﻗﯧﺮﻯ- ﻳﺎﺵ ﺩﻩﺭﻩﺧﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺳﺎﻟﻤﺎﻕ - ﺳﺎﻟﻤﺎﻕ ئىنسانىيلىققا تولغان چىن ﺟﯚﻳﻠﯜﻣﯩﻠﯩﺮﻯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﻨﻰ ﺗﻮﺭﯨﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﺳﻪﺯﮔﯜﻟﯜﻙ ﯞﻩ ﺗﯧﯖﯩﺮﻗﺎﺵ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻗﯘﻻﻕﺳﺎﻟﺪﯨﻢ. -ﺋﺎﺧﯩﺮﻟﯩﺸﯩﺶ - ﻣﻪﯕﮕﯜﻟﯜﻙ ﺑﺎﺷﻼﻧﻤﯩﻐﺎﻥ ﻧﻪﺭﺳﻪ. - ﻣﻪﯕﮕﯜﻟﯜﻙ ﻧﻪﺭﺳﻪ - ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺑﯜﻳﯜﻙ ﺋﺎﺭﻣﺎﻧﻨﯩﯔ ﺋﯚﻟﯜﻡ ﺋﯩﭽﯩﺪﯨﻜﻰ ﮬﯧﭽﻜﯩﻢ ﺋﺎﯕﻼﭖ ﺑﺎﻗﻤﯩﻐﺎﻥﺋﺎﯞﺍﺯﻯ! ﺋﯘﻻﺭﺩﺍ ﻗﺎﻻﻳﻤﯩﻘﺎﻥ ﺗﺎﻻﺵ - ﺗﺎﺭﺗﯩﺸﻼﺭ، ﺑﯩﺮ - ﺑﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﯚﺯ ﻧﻪﭘﺴﺎﻧﯩﻴﯩﺘﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﭘﯘﺗﻼﺷﻼﺭ ﻳﻮﻕ ﺋﯩﺪﻯ. ﺑﯩﺮ - ﺑﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﮔﻪﭘﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﻗﯘﺳﯘﺭ ﺋﯩﺰﺩﻩﺷﻠﻪﺭ، ﺑﯩﺮ - ﺑﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﮔﻪﭘﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﻮﺭﯗﻧﺴﯩﺰ ﺑﯚﻟﯜﺷﻠﻪﺭ، قەلبىنى پايخان قىلىشلار، يىلتىزىدىن چىرىتىشلەر ﺋﻪﺳﻠﻰ. ﺑﺎﺷﻠﯩﺮﻯ ﻗﺎﺭ ﺑﺎﺳﻘﺎﻥ ﺯﯦﻤﯩﻨﺪﻩﻙ ﺋﺎﻗﯩﺮﯨﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﻗﯧﺮﻯ ﺩﻩﺭﻩﺥ ﺳﯚﺯ ﻗﻮﺷﺘﻰ. - ﮬﺎﻳﺎﺕ - ﺋﺎﺭﻣﺎﻥ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺗﯩﯖﺸﺎﭖ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺋﺎﯞﺍﺩﯨﻐﺎ ﻳﯧﺘﯩﺪﯗ! ﻧﯘﺭﻏﯘﻥ ﺋﺎﺭﻣﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻢ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﺎﺭﻣﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻢ ﺳﻪﭘﻪﺭﺳﯩﺰ ﻳﺎﺷﺎﭖ، ﺑﺎﺭﯨﻐﺎ ﺷﯜﻛﺮﻯ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺑﻪﺭﺩﻩﻣﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺧﻮﺭﯗﺗﯘﯞﻩﺗﺘﻰ. ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﭘﻪﻟﻪﻛﻨﯩﯔ ﺗﻪﺗﯜﺭ ﭼﺎﻗﯩﺪﺍ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﺮﯨﻤﺎﺳﻠﯩﻘﯩﺪﺍ، بىخۇدلۇقىدا ﺑﻪﺭﺑﺎﺩ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﻣﺎﻧﺎ ﺋﻪﻣﺪﯨﻠﯩﻜﺘﻪ ﭘﯘﺷﺎﻳﻤﺎﻥ ﻗﯩﻠﺴﺎﻣﻤﯘ ﮬﯧﭽﻨﯧﻤﯩﮕﻪ ﺋﯩﮕﻪ ﺑﻮﻻﻟﻤﺎﻳﻤﻪﻥ. ﺋﯚﺯ- ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﭘﯘﺧﺘﺎ ﻗﯘﺭﺍﻟﻤﯩﻐﺎﻧﻼﺭ ﺧﺎﺭﯗ - ﺯﻩﺑﯘﻧﻠﯘﻕ، ﺋﯚﻛﯜﻧﯜﺵ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺧﺎﻧﯩﯟﻩﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻜﻪﻥ. ﮬﻪﻱ...ﻱ.... ﺋﯘﻧﯩﯔ ﭼﻮﯕﻘﯘﺭﻻﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﭼﺎﻧﺎﻗﻠﯩﺮﯨﺪﺍ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺩﻩﺭﻳﺎ ﺩﻭﻟﻘﯘﻧﻼﭖ ﺋﯧﻘﯩﯟﺍﺗﺎﺗﺘﻰ... 2 ﺋﺎﺳﻤﺎﻧﺪﯨﻜﻰ ﻳﯘﻟﺘﯘﺯﻻﺭ ﺋﯜﻥ - ﺗﯧﻨﺴﯩﺰ ﻗﯧﺘﯩﭗ ﻗﯩﻠﯩﺸﻘﺎﻧﯩﺪﻯ. ﻗﻪﻟﺒﯩﻤﮕﻪ ﺋﻮﺭﻧﺎﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﻛﻮﻧﺎ ﺋﺎﻟﺒﯘﻣﻨﻰ ﺑﯩﺮ - ﺑﯩﺮﻟﻪﭖ ﺋﺎﺧﺘﯘﺭﻣﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ. ﺳﯘﻏﺎ ﭼﯚﻣﯜﻟﯜﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﻳﺎﻟﯩﯖﺎﭺ ﭘﻪﺭﯨﺰﺍﺕ ﺗﺎﻗﻪﺗﺴﯩﺰﻟﯩﻚ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﭘﺎﻛﻼﻧﻤﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻻﺗﺘﻰ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ﭘﺎﻛﻠﯩﻖ ئىنساندا ﻣﻪﯞﺟﯘﺩ ﺋﻪﻣﻪﺱ ﺋﯩﺪﻯ. پاكلىق پەقەت شىرىنلىككە تولغان گۈزەل خىياللا ئىدى، خالاس! ھەربىر يۈرەك قەپىسىدىن چىقىۋاتقان نەپەسلەر ، ﻗﻪﻟﯩﺒﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺗﯧﻨﯩﻘﻰ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﻛﯚﻳﯜﻙ ﺋﺎﺯﺍﺑﻰ ﺋﯜﭼﯜﻧﻼ ﺗﯧﻨﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﮬﻪﺳﺮﻩﺕ - ﭘﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻖ ﺋﯩﺪﻯ. ئەﻧﻪ، ﺗﻪﻛﻠﯩﻤﺎﻛﺎﻧﻐﺎ ﺟﺎﻳﻼﺷﻘﺎﻥ ﮬﺎﻳﺎﺕ ﺋﯚﺯ - ﺋﯚﺯﯨﺪﻩ ﺋﯘﻳﻘﯘﻏﺎ ﺋﻪﺳﯩﺮ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ، ﺋﻮﻳﻐﺎﻧﻐﯩﻨﯩﺪﺍ ﮬﯧﭽﻘﺎﻧﺪﺍﻕ ﭼﯜﺷﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﻪﺳﻠﯩﻴﻪﻟﻤﯩﮕﻪﻧﻨﻰ ﺋﺎﺯ ﺩﻩﭖ، ﺳﻪﮬﻪﺭ ﺋﯧﺘﯩﻜﯩﺪﻩ ﺋﯩﺨﻼﺳﻤﻪﻧﻠﯩﻚ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﯞﯨﭽﯩﺮﻻﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ، ﺋﻪﻣﻤﺎ ﻣﻪﻥ ﺋﯩﺴﻤﯩﻨﻰ ﺋﻮﻳﻼﭖ ﺑﺎﻗﻤﯩﻐﺎﻥ ﺟﺎﻧﯩﯟﺍﺭﻻﺭﻏﺎ ﺗﻪﺑﯩﺮ ﺑﯧﺮﻩﻟﻤﯩﺪﻯ... ﺭﻭﮬ - ﺋﯚﻟﯜﻣﺪﯨﻦ ﺗﯩﺮﯨﻠﮕﻪﻥ ﺟﺎﻥ ﺋﯩﺪﻯ. ﺋﯩﺸﯩﻜﯩﻢ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﺋﯧﻘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﻛﯩﭽﯩﻜﻜﯩﻨﻪ ﺋﯚﺳﺘﻪﯓ ﺑﺎﺭﻏﺎﻧﺴﯧﺮﻯ ﻛﯧﯖﯩﻴﯩﺸﻜﻪ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﯨﻤﯘ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﺎﻟﺘﯘﻧﺪﻩﻙ ﺟﯘﻻﻻﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ بوز تۇپراقتەك ﻛﯚﺯﯛﻡ ﺧﯩﺮﻩﻟﯩﺸﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﯩﻤﯘ، ﺑﯩﻠﻤﯩﺪﯨﻢ. ﺑﯩﻠﻤﻪﺳﻠﯩﻜﯩﻢ - ﺑﯩﻠﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻢ ﺳﺎﮬﯩﻠﯩﺪﺍ ﮬﯧﭽﻨﯧﻤﯩﻨﻰ ﺋﺎﯕﻘﯩﺮﺍﻟﻤﺎﻱ دەقېقىسىرى ﺗﻪﻧﮭﺎ قالماقتا ئىدى... ﻣﻪﺭﮬﯘﻡ ﺑﻮﯞﺍﻣﻨﯩﯔ ﻗﻪﺑﺮﯨﺴﯩﮕﻪ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﻗﺎﻧﻐﯘﭼﻪ ﻳﯩﻐﻼﺷﻨﻰ ﺋﯩﺨﺘﯩﻴﺎﺭ ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ. ﻗﻪﺑﺮﯨﻠﻪﺭ ﺋﯚﻟﯜﻛﻠﻪﺭﮔﻪ ﺋﻪﭘﺴﺎﻧﻪ ﺳﯚﺯﻟﻪﭖ ﺑﯧﺮﯨﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ، ﺑﯩﺮ ﻏﺎﻳﯩﺐ ﺋﺎﯞﺍﺯ ﭘﯜﺗﻜﯜﻝ ﺋﺎﻟﻪﻣﻨﻰﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ. بۇ ئاۋازدا ئىسسىق بىر تارىخىي جەريانلار يۇلتۇزلاردەك چاراقلايتتى. ئايدىڭدەك ئەسلىمىلەرگە تۇتقۇن بولاتتى. -ﻏﻮﺭﯗﺭ ﻧﯧﻤﻪ؟ -ﺋﯘ، ﻗﺎﻥ ﺋﯩﭽﯩﺪﯨﻜﻰ ﻗﺎﻧﯩﻐﺎﻥ ﻗﯩﻠﯩﭻ! - ﺳﯚﻳﮕﯜ ﻧﯧﻤﻪ؟ - ﺋﯘ، ﺗﻮﭘﺎﻧﻐﺎ ﮬﻪﺭ ﺯﺍﻣﺎﻥ ﻏﻪﺭﻕ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﺗﯘﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﯘﻟﯘﻍ ﻣﻪﮬﺮﯗﻣﻠﯘﻕ! -ﮬﺎﻳﺎﺕ ﻧﯧﻤﻪ؟ - ﺋﯘ، ﺋﯚﻟﯜﻣﮕﻪ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﻛﺎﺭﯞﺍﻥ! - ﺋﯚﻟﯜﻡ ﻧﯧﻤﻪ؟ - ﺋﯘ، ﺋﻪﻣﺪﯨﻼ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺗﻮﻧﯘﻏﺎﻧﺪﺍ ﮬﻪﻣﻤﯩﺪﯨﻦ ﻛﯩﭽﯩﻜﻜﻪﻥ ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺕ! ﺋﯧﻐﯩﺮ ﯞﻩﮬﯩﻤﻪ ئىچىدە غۇۋا پارلىغان بىر ئۈمىد ئۇچقۇنى ﺗﻮﻣﯘﺭﯗﻣﺪﺍ ﻗﺎﻧﺪﻩﻙ ﺋﯧﻘﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ. ﺋﯘﺯﯗﻥ ﺑﯩﺮ ﺳﻪﭘﻪﺭﮔﻪ ﻳﯧﯖﯩﺒﺎﺷﺘﯩﻦ ﺋﺎﺗﻼﻧﻤﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﯘﭖ، روھىي تەييارلىقىم بىلەن ﮬﯧﭽﻨﯧﻤﻪ ﺋﺎﻟﻤﺎﻱ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺗﻮﻟﯘﻕ ﺟﺎﺑﺪﯗﻧﺪﯗﻡ. ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﻐﺎ ﺑﯩﺮ ﻗﻪﺩﻩﻡ ﺳﯩﻠﺠﯩﻴﺎ - ﺳﯩﻠﺠﯩﻤﺎﻱ، قاينام كەبىي كۆتۈرۈلگەن ﻗﺎﭘﻘﺎﺭﺍ ﺑﻮﺷﻠﯘﻕ مېنى باغرىغا باسقانچە يىراقلارغا ئۇزاپ كەتتى. مەن سۆيگەن لەۋلەر پۇشايمان بىلەن ھارارەتلىك يېلىنجىماقتا ئىدى... 2008- يىل 8- ئاپېرىل بۇ يازمىنى ئاخىرىدا ئابلەت.م.كۈيزار تەھرىرلىگەن. ۋاقتى 2015-1-6 13:36

م.توختى سەببەت · ۋاقتى: 2015-1-6 10:08:29


	ياقتۇرۇپ ئوقۇپ چىقتىم...بۇ نەسىرلىرىڭىز مېنى لىرىك تۇيغۇلار قوينىغا باشلاپ كەتتى.. بىلمىدىم:«مىسىر-مىسىر»يېڭى سۆزمۇ-يا؟

ت.ق.كۈلپىتى · ۋاقتى: 2015-1-6 11:05:00


	ھېكايەڭ ياخشى چىقىپتۇ، ئەمما ئاۋۇ ئارىغا قوشۇلىۋالغان لاتىنچە ھەرىپلەر كەيپىمنى بەك ئۇچۇردى...

Wolkani · ۋاقتى: 2015-1-6 13:24:18


	ئاپىرىن !قەلىمىڭىز توختاپ قالمىسۇن !

ئۈمىدجان قادىرى · ۋاقتى: 2015-1-6 18:23:15


	ھېكايىدىن رازىمەنلىك ھېسسىياتىغا چۆمۈلدۇم. تەكلىپىم: ئىملانى قايتا بىر تەكشۈرۋەتكەيسىز ئىنىم.

دىلداش · ۋاقتى: 2015-1-7 01:21:11


	ئىلھاملىرىڭىز توختاپ قالمىسۇن

Koksel · ۋاقتى: 2015-1-7 04:01:26


	مەن راسىت گىپىمنى قىلسام بۇ ئەسەر ھېكايىدىن بەكرەك نەسىرگە ئوخشاپ تۇرىدۇ. ئاپتۇرنىڭ ئىزدىنىشى يېتەرسىز بوپ قالغاندەك...

قاراتاغ · ۋاقتى: 2015-1-7 12:05:14


	بۇ ھېكايمۇ ياكى نەسىرمۇ ؟؟؟؟سەل ئاڭقىرالماي قالدىم!!!!

shaidayi · ۋاقتى: 2015-1-7 23:47:49


	«قارا بوشلۇق» نىڭ جۇلاسىغا مۇبارەك بولسۇن! ئىزدىنىشلىرىڭگە ئوتۇق تىلەيمەن دوستۇم!

ئۆز · ۋاقتى: 2015-1-8 02:20:32


	قارا بوشلۇق ( ئىزدەنمە ﮬﯧﻜﺎﻳﻪ ) ﺋﺎﺑﻠﻪﺕ ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺩ ﻛﯜﻳﺰﺍﺭ ﺳﻪﮬﻪﺭ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﯨﻜﻰ ﻧﺎﺧﺸﯩﻨﻰ ﺯﻭﻗﻠﯩﻨﯩﭗ ﺋﯧﻴﺘﯩﯟﺍﺗﺎﺗﺘﯩﻢ. ﻳﺎﻟﻐﯘﺯﻟﯘﻕ ﻗﻪﻟﺒﯩﻤﮕﻪ ھەسرەتلىك تۇيغۇلىرى بىلەن ﺑﯧﺴﯩﭗ ﻛﯩﺮﯨﺸﻜﻪ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ. ﺳﻪﻥ ﺋﯜﭼﯜﻥ، ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺳﻪﻥ ﺋﯜﭼﯜﻧﻼ ﻳﺎﺷﺎﭖ ﺋﯚﺗﻜﻪﻧﻠﯩﻜﯩﻢ ﺳﯧﭙﻰ ﺋﯚﺯﯨﺪﯨﻦ ﻳﺎﻟﻐﺎﻧﭽﯩﻠﯩﻖ ﺋﯩﻜﻪﻥ. سېنى تالاي ئالداپ، بىغۇبار قەلبىڭنى پايخان قىلىغىنىمنى ئەمدى سەزدىم. ﺋﯚﺯﯛﻡ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻳﺎﺷﺎﭖ ﺑﺎﻗﻤﺎﻱ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺳﻪﻥﺋﯜﭼﯜﻥ ﻳﺎﺷﯩﺸﯩﻢ ﻣﯘﻣﻜﯩﻨﻤﯘ؟ ﺑﯩﺮ ﭼﺎﻏﻼﺭﺩﺍ ﺳﯧﻨﻰ ﻗﯘﭼﺎﻗﻠﯩﯟﺍﭘﺘﯩﻤﻪﻥ. ﻟﻪﯞﻟﯩﺮﯨﯖﮕﻪ ﻟﯧﯟﯨﻤﻨﻰ ﻳﯧﻘﯩﭗ ﺗﯘﺭﯗﭖ توسقۇنلۇق قىلىش قېيىن بولغان ھاياجان بىلەن <ﺳﯧﻨﻰﺳﯚﻳﯩﻤﻪﻥ!> ﺩﯦﺪﯨﻢ. ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﺋﯘﻧﺘﯘﻟﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﻮﻟدى. ﻳﯜﺭﯨﻜﯩﻤﻨﯩﯔ ﺭﯦﺘﯩﻤﻠﯩﻖ ﺳﻮﻗﯘﺷﻠﯩﺮﻯ ﺭﯦﺘﯩﻤﺴﯩﺰ ﺳﻮﻗﯘﺷﻘﺎ ﺋﺎﻟﺪﯨﺮﯨﺪﻯ ﺑﻮﻟﻐﺎﻱ، ﭘﻮﻳﯩﺰ ﺭﯦﻠﯩﺴﺘﯩﻦ ﭼﯩﻘﯩﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪﻧﺪﯨﻦ ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﺎﻟﻪﻡ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﭼﺎﻏﺪﯨﻜﯩﺪﯨﻦ ﺑﺎﺷﻘﯩﭽﻪ ﺋﯩﻠﻠﯩﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﺳﯧﻨﯩﯔ ﺟﯩﻤﺠﯩﺘﻠﯩﻘﯩﯔ ﭼﻪﻛﺴﯩﺰ ﺳﯜﺭﻩﻥ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺩﻩﮬﺸﻪﺕ ﻛﯚﻳﯜﯞﺍﺗﺎﺗﺘﻰ... - ﮬﺎﻳﺎﺕ ﻧﯧﻤﻪ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﮔﯜﺯﻩﻝ - ﮬﻪ؟ - ﮔﯜﺯﻩﻟﻠﯩﻚ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﯞﻩ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺋﻮﺗﻠﯘﻕ ﮬﺎﻳﺎﺟﺎﻥ، ﺧﺎﻻﺱ! ﺑﻮﻏﯘﺯﯗﻣﻐﺎ ﻗﯩﻠﯩﭻ ﺗﯧﺮﻩﻟﮕﻪﻧﺪﻩﻙ ﺑﻮﻟﯘﭖ، ﺋﻪﻧﺪﯨﻜﯩﺶ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻛﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﺋﺎﭼﺘﯩﻢ. ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﺪﺍ ﺳﻪﻥ ﺗﯧﺨﯩﭽﻪماڭا ئوتتەك مېھىر بىلەن يېلىنجاپ ﺗﯘﺭﯗﭘﺴﻪﻥ. ﻛﯚﺯﯛﯕﮕﻪ ﻗﺎﺭﯨﻤﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ. ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﯔ ﺋﺎﻟﻠﯩﺒﯘﺭﯗﻥ ﻳﯘﻣﯘﻟﯘﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﺋﯩﺪﻯ. مەسىتخۇشلۇقنىڭ سېنى نابۇت قىلىۋاتقانلىقىنى خىيالىڭغا يولۇقتۇرمايتتىڭ. بۇ دەقىقە سەندىن بەخىتلىك بىر قىز بۇ ئالەمدە يوق ئىدى. ﺗﯘﻏﯘﻟﯘﭖ ﺋﻪﻗﻠﯩﻤﻨﻰ ﺑﯩﻠﮕﻪﻧﺪﯨﻦ ﺑﯧﺮﻯ ﮔﯜﺯﻩﻟﻠﯩﻚ ﮬﻪﻗﻘﯩﺪﻩ ﺧﯩﻴﺎﻝ ﺳﯜﺭﯛﭖ ﻛﯧﻠﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ. ﺳﻪﮬﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯘﻟﯘﻏﻠﯘﻗﻰ ﻣﻪﻏﻠﯘﺑﯩﻴﻪﺕ ﻛﻮﭼﯩﺴﯩﺪﺍ ﺋﻪﯓ ﺋﺎﺧﯩﺮﻗﻰ ﺑﯩﭽﺎﺭﻩ ﺗﯩﻠﻪﻣﭽﯩﺪﻩﻙ ﻗﻮﻝ ﺳﻮﺯﯗﭖ، ﮬﯧﭽﻜﯩﻢ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﺑﺎﻗﻤﯩﻐﺎﻥ، ﺋﻪﻣﻤﺎ ﺑﯧﺮﯨﺶ ﺋﻪﯓ ﺯﯙﺭﯛﺭ ﻳﻪﺭﮔﻪ ﺗﯩﺘﺮﻩﭖ، ﺗﯧﻨﻪﭖ مىسكىنلىك بىلەن ئىزىلگەن ھالدا ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﺗﯘﻳﯘﻟﺪﻯ. ﺑﯩﺮ ﻳﻮﻟﺪﺍ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﯩﻤﻪﻥ. ﻳﻮﻝ ﺑﻮﻳﯩﺪﯨﻜﻰ ﻗﯧﺮﻯ- ﻳﺎﺵ ﺩﻩﺭﻩﺧﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺳﺎﻟﻤﺎﻕ - ﺳﺎﻟﻤﺎﻕ ئىنسانىيلىققا تولغان چىن ﺟﯚﻳﻠﯜﻣﯩﻠﯩﺮﻯ ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﻨﻰ ﺗﻮﺭﯨﻐﺎﻧﺪﻩﻙ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﺳﻪﺯﮔﯜﻟﯜﻙ ﯞﻩ ﺗﯧﯖﯩﺮﻗﺎﺵ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﻗﯘﻻﻕﺳﺎﻟﺪﯨﻢ. -ﺋﺎﺧﯩﺮﻟﯩﺸﯩﺶ - ﻣﻪﯕﮕﯜﻟﯜﻙ ﺑﺎﺷﻼﻧﻤﯩﻐﺎﻥ ﻧﻪﺭﺳﻪ. - ﻣﻪﯕﮕﯜﻟﯜﻙ ﻧﻪﺭﺳﻪ - ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺑﯜﻳﯜﻙ ﺋﺎﺭﻣﺎﻧﻨﯩﯔ ﺋﯚﻟﯜﻡ ﺋﯩﭽﯩﺪﯨﻜﻰ ﮬﯧﭽﻜﯩﻢ ﺋﺎﯕﻼﭖ ﺑﺎﻗﻤﯩﻐﺎﻥﺋﺎﯞﺍﺯﻯ! ﺋﯘﻻﺭﺩﺍ ﻗﺎﻻﻳﻤﯩﻘﺎﻥ ﺗﺎﻻﺵ - ﺗﺎﺭﺗﯩﺸﻼﺭ، ﺑﯩﺮ - ﺑﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﯚﺯ ﻧﻪﭘﺴﺎﻧﯩﻴﯩﺘﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﭘﯘﺗﻼﺷﻼﺭ ﻳﻮﻕ ﺋﯩﺪﻯ. ﺑﯩﺮ - ﺑﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﮔﻪﭘﻠﯩﺮﯨﺪﯨﻦ ﻗﯘﺳﯘﺭ ﺋﯩﺰﺩﻩﺷﻠﻪﺭ، ﺑﯩﺮ - ﺑﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﮔﻪﭘﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﻮﺭﯗﻧﺴﯩﺰ ﺑﯚﻟﯜﺷﻠﻪﺭ، قەلبىنى پايخان قىلىشلار، يىلتىزىدىن چىرىتىشلەر ﺋﻪﺳﻠﻰ. ﺑﺎﺷﻠﯩﺮﻯ ﻗﺎﺭ ﺑﺎﺳﻘﺎﻥ ﺯﯦﻤﯩﻨﺪﻩﻙ ﺋﺎﻗﯩﺮﯨﭗ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﻗﯧﺮﻯ ﺩﻩﺭﻩﺥ ﺳﯚﺯ ﻗﻮﺷﺘﻰ. - ﮬﺎﻳﺎﺕ - ﺋﺎﺭﻣﺎﻥ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺗﯩﯖﺸﺎﭖ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺋﺎﯞﺍﺩﯨﻐﺎ ﻳﯧﺘﯩﺪﯗ! ﻧﯘﺭﻏﯘﻥ ﺋﺎﺭﻣﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻢ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ﺋﺎﺭﻣﺎﻧﻠﯩﺮﯨﻢ ﺳﻪﭘﻪﺭﺳﯩﺰ ﻳﺎﺷﺎﭖ، ﺑﺎﺭﯨﻐﺎ ﺷﯜﻛﺮﻯ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺋﯚﺯﯨﻨﯩﯔ ﺑﻪﺭﺩﻩﻣﻠﯩﻜﯩﻨﻰ ﺧﻮﺭﯗﺗﯘﯞﻩﺗﺘﻰ. ﺷﯘﻧﯩﯔ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﮬﻪﻣﻤﻪ ﻧﻪﺭﺳﻪ ﭘﻪﻟﻪﻛﻨﯩﯔ ﺗﻪﺗﯜﺭ ﭼﺎﻗﯩﺪﺍ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﯩﯔ ﺋﺎﻟﺪﯨﺮﯨﻤﺎﺳﻠﯩﻘﯩﺪﺍ، بىخۇدلۇقىدا ﺑﻪﺭﺑﺎﺩ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﻣﺎﻧﺎ ﺋﻪﻣﺪﯨﻠﯩﻜﺘﻪ ﭘﯘﺷﺎﻳﻤﺎﻥ ﻗﯩﻠﺴﺎﻣﻤﯘ ﮬﯧﭽﻨﯧﻤﯩﮕﻪ ﺋﯩﮕﻪ ﺑﻮﻻﻟﻤﺎﻳﻤﻪﻥ. ﺋﯚﺯ- ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﭘﯘﺧﺘﺎ ﻗﯘﺭﺍﻟﻤﯩﻐﺎﻧﻼﺭ ﺧﺎﺭﯗ - ﺯﻩﺑﯘﻧﻠﯘﻕ، ﺋﯚﻛﯜﻧﯜﺵ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﺧﺎﻧﯩﯟﻩﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﻟﯩﺪﯨﻜﻪﻥ. ﮬﻪﻱ...ﻱ.... ﺋﯘﻧﯩﯔ ﭼﻮﯕﻘﯘﺭﻻﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﭼﺎﻧﺎﻗﻠﯩﺮﯨﺪﺍ ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺩﻩﺭﻳﺎ ﺩﻭﻟﻘﯘﻧﻼﭖ ﺋﯧﻘﯩﯟﺍﺗﺎﺗﺘﻰ... 2 ﺋﺎﺳﻤﺎﻧﺪﯨﻜﻰ ﻳﯘﻟﺘﯘﺯﻻﺭ ﺋﯜﻥ - ﺗﯧﻨﺴﯩﺰ ﻗﯧﺘﯩﭗ ﻗﯩﻠﯩﺸﻘﺎﻧﯩﺪﻯ. ﻗﻪﻟﺒﯩﻤﮕﻪ ﺋﻮﺭﻧﺎﭖ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﻛﻮﻧﺎ ﺋﺎﻟﺒﯘﻣﻨﻰ ﺑﯩﺮ - ﺑﯩﺮﻟﻪﭖ ﺋﺎﺧﺘﯘﺭﻣﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ. ﺳﯘﻏﺎ ﭼﯚﻣﯜﻟﯜﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﻳﺎﻟﯩﯖﺎﭺ ﭘﻪﺭﯨﺰﺍﺕ ﺗﺎﻗﻪﺗﺴﯩﺰﻟﯩﻚ ﺋﯩﭽﯩﺪﻩ ﭘﺎﻛﻼﻧﻤﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻻﺗﺘﻰ. ﻟﯧﻜﯩﻦ ﭘﺎﻛﻠﯩﻖ ئىنساندا ﻣﻪﯞﺟﯘﺩ ﺋﻪﻣﻪﺱ ﺋﯩﺪﻯ. پاكلىق پەقەت شىرىنلىككە تولغان گۈزەل خىياللا ئىدى، خالاس! ھەربىر يۈرەك قەپىسىدىن چىقىۋاتقان نەپەسلەر ، ﻗﻪﻟﯩﺒﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺗﯧﻨﯩﻘﻰ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﻛﯚﻳﯜﻙ ﺋﺎﺯﺍﺑﻰ ﺋﯜﭼﯜﻧﻼ ﺗﯧﻨﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ ﮬﻪﺳﺮﻩﺕ - ﭘﯩﻐﺎﻧﻠﯩﻖ ﺋﯩﺪﻯ. ئەﻧﻪ، ﺗﻪﻛﻠﯩﻤﺎﻛﺎﻧﻐﺎ ﺟﺎﻳﻼﺷﻘﺎﻥ ﮬﺎﻳﺎﺕ ﺋﯚﺯ - ﺋﯚﺯﯨﺪﻩ ﺋﯘﻳﻘﯘﻏﺎ ﺋﻪﺳﯩﺮ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ، ﺋﻮﻳﻐﺎﻧﻐﯩﻨﯩﺪﺍ ﮬﯧﭽﻘﺎﻧﺪﺍﻕ ﭼﯜﺷﻠﯩﺮﯨﻨﻰ ﺋﻪﺳﻠﯩﻴﻪﻟﻤﯩﮕﻪﻧﻨﻰ ﺋﺎﺯ ﺩﻩﭖ، ﺳﻪﮬﻪﺭ ﺋﯧﺘﯩﻜﯩﺪﻩ ﺋﯩﺨﻼﺳﻤﻪﻧﻠﯩﻚ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﯞﯨﭽﯩﺮﻻﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ، ﺋﻪﻣﻤﺎ ﻣﻪﻥ ﺋﯩﺴﻤﯩﻨﻰ ﺋﻮﻳﻼﭖ ﺑﺎﻗﻤﯩﻐﺎﻥ ﺟﺎﻧﯩﯟﺍﺭﻻﺭﻏﺎ ﺗﻪﺑﯩﺮ ﺑﯧﺮﻩﻟﻤﯩﺪﻯ... ﺭﻭﮬ - ﺋﯚﻟﯜﻣﺪﯨﻦ ﺗﯩﺮﯨﻠﮕﻪﻥ ﺟﺎﻥ ﺋﯩﺪﻯ. ﺋﯩﺸﯩﻜﯩﻢ ﺋﺎﻟﺪﯨﺪﺍ ﺋﯧﻘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﻛﯩﭽﯩﻜﻜﯩﻨﻪ ﺋﯚﺳﺘﻪﯓ ﺑﺎﺭﻏﺎﻧﺴﯧﺮﻯ ﻛﯧﯖﯩﻴﯩﺸﻜﻪ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﯨﻤﯘ ﻳﺎﻛﻰ ﺋﺎﻟﺘﯘﻧﺪﻩﻙ ﺟﯘﻻﻻﭖ ﺗﯘﺭﻏﺎﻥ بوز تۇپراقتەك ﻛﯚﺯﯛﻡ ﺧﯩﺮﻩﻟﯩﺸﯩﭗ ﻛﻪﺗﺘﯩﻤﯘ، ﺑﯩﻠﻤﯩﺪﯨﻢ. ﺑﯩﻠﻤﻪﺳﻠﯩﻜﯩﻢ - ﺑﯩﻠﯩﺸﻠﯩﺮﯨﻢ ﺳﺎﮬﯩﻠﯩﺪﺍ ﮬﯧﭽﻨﯧﻤﯩﻨﻰ ﺋﺎﯕﻘﯩﺮﺍﻟﻤﺎﻱ دەقېقىسىرى ﺗﻪﻧﮭﺎ قالماقتا ئىدى... ﻣﻪﺭﮬﯘﻡ ﺑﻮﯞﺍﻣﻨﯩﯔ ﻗﻪﺑﺮﯨﺴﯩﮕﻪ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﻗﺎﻧﻐﯘﭼﻪ ﻳﯩﻐﻼﺷﻨﻰ ﺋﯩﺨﺘﯩﻴﺎﺭ ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ. ﻗﻪﺑﺮﯨﻠﻪﺭ ﺋﯚﻟﯜﻛﻠﻪﺭﮔﻪ ﺋﻪﭘﺴﺎﻧﻪ ﺳﯚﺯﻟﻪﭖ ﺑﯧﺮﯨﯟﺍﺗﻘﺎﻧﺪﻩﻙ، ﺑﯩﺮ ﻏﺎﻳﯩﺐ ﺋﺎﯞﺍﺯ ﭘﯜﺗﻜﯜﻝ ﺋﺎﻟﻪﻣﻨﻰﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﺗﯘﺭﺍﺗﺘﻰ. بۇ ئاۋازدا ئىسسىق بىر تارىخىي جەريانلار يۇلتۇزلاردەك چاراقلايتتى. ئايدىڭدەك ئەسلىمىلەرگە تۇتقۇن بولاتتى. -ﻏﻮﺭﯗﺭ ﻧﯧﻤﻪ؟ -ﺋﯘ، ﻗﺎﻥ ﺋﯩﭽﯩﺪﯨﻜﻰ ﻗﺎﻧﯩﻐﺎﻥ ﻗﯩﻠﯩﭻ! - ﺳﯚﻳﮕﯜ ﻧﯧﻤﻪ؟ - ﺋﯘ، ﺗﻮﭘﺎﻧﻐﺎ ﮬﻪﺭ ﺯﺍﻣﺎﻥ ﻏﻪﺭﻕ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﺗﯘﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﺋﯘﻟﯘﻍ ﻣﻪﮬﺮﯗﻣﻠﯘﻕ! -ﮬﺎﻳﺎﺕ ﻧﯧﻤﻪ؟ - ﺋﯘ، ﺋﯚﻟﯜﻣﮕﻪ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻥ ﻛﺎﺭﯞﺍﻥ! - ﺋﯚﻟﯜﻡ ﻧﯧﻤﻪ؟ - ﺋﯘ، ﺋﻪﻣﺪﯨﻼ ﺋﯚﺯﯨﻨﻰ ﺗﻮﻧﯘﻏﺎﻧﺪﺍ ﮬﻪﻣﻤﯩﺪﯨﻦ ﻛﯩﭽﯩﻜﻜﻪﻥ ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺕ! ﺋﯧﻐﯩﺮ ﯞﻩﮬﯩﻤﻪ ئىچىدە غۇۋا پارلىغان بىر ئۈمىد ئۇچقۇنى ﺗﻮﻣﯘﺭﯗﻣﺪﺍ ﻗﺎﻧﺪﻩﻙ ﺋﯧﻘﯩﯟﺍﺗﯩﺪﯗ. ﺋﯘﺯﯗﻥ ﺑﯩﺮ ﺳﻪﭘﻪﺭﮔﻪ ﻳﯧﯖﯩﺒﺎﺷﺘﯩﻦ ﺋﺎﺗﻼﻧﻤﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﯘﭖ، روھىي تەييارلىقىم بىلەن ﮬﯧﭽﻨﯧﻤﻪ ﺋﺎﻟﻤﺎﻱ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﺗﻮﻟﯘﻕ ﺟﺎﺑﺪﯗﻧﺪﯗﻡ. ﺋﺎﻟﺪﯨﻤﻐﺎ ﺑﯩﺮ ﻗﻪﺩﻩﻡ ﺳﯩﻠﺠﯩﻴﺎ - ﺳﯩﻠﺠﯩﻤﺎﻱ، قاينام كەبىي كۆتۈرۈلگەن ﻗﺎﭘﻘﺎﺭﺍ ﺑﻮﺷﻠﯘﻕ مېنى باغرىغا باسقانچە يىراقلارغا ئۇزاپ كەتتى. مەن سۆيگەن لەۋلەر پۇشايمان بىلەن ھارارەتلىك يېلىنجىماقتا ئىدى... 2008- يىل 8- ئاپېرىل