ئابدۇللا ياقۇپ: ئىككى شېئىر [ئۇلانما كۆچۈرۈش]

ئىككى شېئىر
ئابدۇللا ياقۇپ

ماختىسا ۋە تىللىسا

بىرسى دېدى مېنى:« زەر-گۆھەر»،
بىرسى دېدى:«كېرەكسىز چالما».
بىرسى دېدى:«مېۋىسىز بىر شاخ»،
بىرسى دېدى:«قىزارغان ئالما».

ماختىغانغا ئۇچۇپ كەتمىدىم،
تىللىغانغا قىلمىدىم پەرۋا.
پۈۋلىگەنگە ئۇچۇپ كەتمىدىم،
غاجىغانغا بولمىدىم ئەرۋاھ.

ئويلاپ كۆرسەم خىلمۇ-خىل گەپ-سۆز،
قىسمەتلەرگە تولغانكەن ئالەم.
بىرسى «ياخشى» دەپ، بىرسى «يامان» دەپ،
ئۆتكۈزەركەن ئۆمرىنى ئادەم.



ئىككى ئىت

يول ئۈستىدە ئۇچرىشىپلا ئىككى ئىت،
بىر-بىرىگە ئېتىلىشتى پىرقىراپ.
غەزەپلىنىپ چىشلىرىنى ھىڭگايتىپ،
تالىشىشقا ئاتلاندى تېز خىرقىراپ.

سالدى سۈرەن ئىتپەرەسلەر ئوۋلىشىپ،
«بۇڭ ئىككى تالىشىدۇ ياخشى» دەپ.
«مەززە قىلىپ كۆرمەيلىمۇ تاماشا،
ئاقىبەتتە قايسى بولار پاخشە» دەپ.

ئىككى ئىتنىڭ بىرسى ئالسا پاچاقتىن،
بىرسى چىشلەپ ئۈزدى گۆشنى بويۇندىن.
ئىتلار قانغا بويالغاندا بەزىلەر،
ھوزۇرلاندى بۇ تاماشا-ئويۇندىن.

ئويلاپ قالدىم شۇ تالاشقان ئىتلارنىڭ
نەسلى-زاتى بىركەن قەدىم زاماندىن.
لېكىن ئاشۇ رەزىل قىلمىش ئۇلارغا
ئادەت بولۇپ كەلگەن ئىكەن قاچاندىن؟

بۇ شېئىرلار ئاپتورنىڭ «تىلدا دىيانەت، دىلدا خىيانەت» ناملىق توپلىمىدىن ئېلىندى.

بۇ يازمىنى ئاخىرىدا   Erchin تەھرىرلىگەن. ۋاقتى  2015-1-2 13:22  

بو ناخشىنى قەشقەر سەننەت ئۇمەكتىكى ئىبادىگۇل مېجىتنىڭ ئاغزىدىن ئاڭلىسا تېخىمو سۇيىنىدو كىشى.
ئابدۇللا ئاكىمىزغا ئۇزۇن ئۇمۇر ۋە خاتىرجەملىك يىلەيمەن!! بو يىل ئىچىدە يېڭى كىتاۋىنى ئوقۇشنى بەكمو ئارزو قىلىمەن!!

  ئېسىل شېئىردىن بەھىرلەندۈرگىنىڭىزگە كۆپ رەھمەت !