ئازابنىڭ دارىغا ئېسىلدىم ئەپسۇس
ئابدۇسالام مۇھەممەد بەگزات
ئىزىڭدىن تۆكۈلگەن يوللارغا باقتىم،
نىگاھىڭ باغرىمنى قىلغاندا يارا.
قىيانلار ئەۋجىدە ئوت بولۇپ ئاقتىم.
سىمايىڭ ئۇچقاندا شەپەقلەر ئارا.
غەشلىكتىن غەم باسقان روھىمنى چاقتىم،
قالدۇرغان ئەسلىمەڭ كەلتۈرگەچ بالا.
كۈلكەڭدىن دۇنياغا شادلىق تېرىلغان،
كۆزلىرىڭ نۇر بەرگەن مىڭلاپ قۇياشقا.
چېھرىڭدىن لال بولۇپ تاغلار يېرىلغان.
نە جۈرئەت ئاسماندا ساڭا قاراشقا.
تىنىققان نەپەسلەر تەندىن قىرىلغان،
دېڭىزلار كۈۋەجەب تولۇپ كۆز ياشقا.
قاغجىراق كۈيلەرگە سالمىدىم قۇلاق،
ھالىمدىن زارلاشقا يەتمەس ماجالىم.
ئۆزلىكىم يۇلقىنىپ كەتمەكتە يىراق.
كەچمىشىم نامىدىن باردۇر سۇئالىم:
ۋىسالنىڭ جارچىسى بولسا گەر پىراق،
ھاسىلى چوقۇمكى مېنىڭ زاۋالىم؟
خارامۇش ھېسلارغا قاتتىم سۆزۈمنى،
ھالاۋدا كۆيگىنى بىر چاڭگال يۈرەك.
مىڭ پاتمان قايغۇدىن تاپتىم ئۆزۈمنى،
گۇگۇمنىڭ قوينىدا ئۆكسۈيدۇ تىلەك.
ئەجەلگە ئېسىلدىم يۇمدۇم كۆزۈمنى،
قىسىلغان ھاياتقا ياشاپ نە كېرەك؟
تۈنلەردىن غەپلەتلەر كۆرىنەر غىل پال.
ۋۇجۇدۇم ھەسرەتكە قامالغان مەھبۇس.
چۈشلەردىن ئەسكىنى تۇنجۇققان خىيال،
يۇلتۇزلار ئاھىمدىن تىترىمەكتە سۇس.
غارايىب ھادىسە بۇ قانداق بىر ھال؟
ئازابنىڭ دارىغا ئېسىلدىم ئەپسۇس.
بۇ يازمىنى ئاخىرىدا Erchin تەھرىرلىگەن. ۋاقتى 2014-7-14 21:04
ۋاقتى: 2014-7-14 17:43:36
