ئايشەم سادىر: دادامنى ئەسلەپ (راست ئىشلار خاتىرسى)

(راست ئىشلار خاتىرسى)
ئايشەم سادىر

دادام  تۈگەپ كەتكىلى 20ىيىل بولغان  بولسىمۇ  دادامنىڭ  بەستىلىك  بويلىرى، قاپقارا  قۇندۇزدەك  چاچلىرى، يىنىك ،بىلىنە بىلىنمەس  قا را  قۇيۇق چاچ _ ساقاللىرى،  بۇيىدىكى كىيىمنىڭ ، پاكىزە  رەتلىك  تۇرقى ،  كىيىم تىكىش ماشىنىسى ئالدىدا ئولتۇرۇپ ، كىيم تىككەچ  :

ساددىر مەنۇ ، سادىر مەن ،

سادىر بولماي ، نېمە مەن؟

تاغ يۇلىنى سورىساڭ،

ھەممە جاينى بىلىمەن .

............

سادىر دەپ ئېتىم يامان،

15 ياشتا ئاتالغان .

دەسلەپكى تۇتۇلغاندا ،

قۇمۇلخانغا پالانغان.

.........

يامۇلدا تولا يېتىپ ،

چېچىم بىر قۇچاق بولدى.

يامۇلنى تىشەر چاغدا ،

قۇۋۇرغام پىچاق بلدى.

........

يامۇلنىڭ ياغاچلارى ،

ئىگىز قارىغاي چەنزە.

يامۇلدىن قېچىپ چىققان ،

سادىر ئۈزى خوخەنزە.

.......

دەپ ئېيتقان  : << سادىر پالۋان  قوشاقلىرى >> - ھىچ يادىمدىن كەتمەيدۇ . مەكتەپتە ئىشلىگەن ۋاقتىمدىمۇ  ،  مۇشۇ قوشاقنى  بالىلارغا تۆت سائەت ئۈتۈپ ، يادقا ئالغۇزۇپ،  سۇدەك بىلدۈرۈۋەتكەنتىم ،  چۈنكى مىنىڭ دادامنىڭ  ئىسمىمۇ سادىر بولغانلغى ئۈچۈن ، مەن ئۈزەمنى سادىر پالۋاننىڭ قىزى   دەۋالاتتىم ، ھەمدە دادامدىن تولىمۇ سۈيۈنەتتىم ، پەخىرلىنەتتىم ، ھازىرمۇ سادىر ئىسملىك ئادەم بولسىلا ئىسمىغا قىزقىمەن ، بالىلارمۇ كىچىك بولغاچقا   ، فەمىلەممۇ  سادىر بولغاچقا  ،<< مۇئەللىم ! سىىز سادىر پالۋاننىڭ قىزىما ؟،  >> - دەپ  سوراپ تۇرىۋالاتتى.  << سادىر پالۋان قوشاقلىرى  >> ئىمتىھانغا يادقا يېزىش چۈشسە   سىنىپىمدىكى ئاشۇ 1 _ سىنىپ بالىلىرى   باشقا سىنىلاردىن ياخشى ،تۇلۇق ھەم توغرا يىزىپ بىرەتتى.

دادام  شۇ  يىللاردا  ھەركۈنى دىگۈدەك   << سادىر پالۋان  قوشاقلىرى >> نى  شۇنداق مۇڭلۇق ، شۇنداق يېقىملىق ،جاراڭلىق ، لەرزان .ئېيتاتتىى  .  دادام   خۇشخۇي ، كىچىك پېل ، خۇشچاقچى  ، ئۇيۇن - تاماشاغا  ئامراق ، سەنئەت خۇمار  بولغاچقا .

نەدە  مەشىرەپ باركەن دىسە  شۇ جايغا بېرىپ  ئوتتۇردىن چۈشمەي دىگۈدەك ئۇسسۇل ئويناپ ھەم قىزىقچىلىق قىلىپ،مەشىرەپنى بەك قىزىتىۋىتەتتى،   دادام  پۈتۈن  سۇرۇننى  بېشىغا كىيپ، ئۇسسۇل  ئوينايتتى. ھەمدە  ئۇسسۇل  ئويناۋېتىپ ، پۇللاڭڭىدە  ئۈزىنى ئاياللار ئارىسىغا  : <<  ۋۇي! ۋۇي ! ۋۇي!  ... ئاپلا   بېشىم قېيىپ يىقىلىپ  كەتتىما ! >> - دەپ  ھەييارلىق قىلىپ، ئۈزىنى تاشلايتىدە - ھەممە ئاياللار چۇقۇرشۇپ، كۈلۈپ ، ھوشىدىن كىتەي دىگۈدەك  كۈلۈشۈپ ، ئۈچەيلىرى ئۈزۈلۈپ كىتەي  - دەپ قالاتتى.  ھەمدە  :<< خەپ  ماشۇ ئۇستامنى  !  مەشىرەپلا بولسا ئۇسسۇل ئوينىمىسا تۇرالمايدۇ ، ئۇستام مەشىرەپكە كەلىمسە ، مەشىرەپ قىزىمايدۇ ،  ئەرلەر بار يەرگىمۇ يىقىلماي ، تېخى ئاياللار  ئولتۇرغان  يەرگە كەلسە بېشى قېيىپ يىقىلغان بۇلۇپ بىزگە ئۈزىنى تاشلايدۇ  >> - دەپ  دادامنىڭ  شوخلىغىدىن  خوش بۇلۇشۇپ ھەرخىل قاتتىق  چاقچاقلارنى قىلىشاتتى.. شۇنىڭ بىلەن مەشىرەپ تېخىمۇ  قىزىپ  ئەۋجىگە چىقاتتى. بۇ ئىشلارغا بەك ئۇزۇن (  50 يىلدەك)  بولغان بولسىمۇ  شۇ چاغلار دىكى سىماسى كۆز ئالدىمدىن   كەتمەي   خۇددى  ھازىر بۇلىۋاتقاندەك ، كىنو لىنتىىسىغا تىز ىغاندەك  ،  كۈز ئالدىمدا  نامايەن   بۇلۇپ ،  بەزىدە يىغلاپ  تۇرۇپ :  << ھەي دادام ئەمدى  بولسىچۇ؟  كىچىك ۋاقتىمىزدا   ئەجەپ   قەدىرىگە يەتمەپتىكەنمىز  >> - دەپ ئۈزەمچە  بىردەم  كۈلۈپ ، بىردەم  يىغلاپ سالىمەن ، كېچە - كۈندۈز   كىيىم

تىكىش ماشىنىسىدا  كىيىم  تىكەتتى .  كىيىملەرگە دەزمال سالاتتى.  كىيىم تىكسىسىلا  ھەرخىل ناخشا - قوشاقلارنى ئېيتاتتى.،كىيىم تىككەندە  ئەتىراپتىكىلەرنىڭ  كىيىمنى بېكارغا رەخمەتكە تىكىشتىن سىرىت ، يىراق -يىراق  جايلاردىنمۇ  : << سادىر ئۇستام  كىيىم تىككىلى ئۇستا >> - دەپ دادامنى  نە - نەلەردىن ئىزلەپ كىلىپ كىيىم تىككۈزەتتى. مەشىىرەپ  دىسە تۇرالمايدىغان  دادام غا بۈگۈن  نىمە بولغاندۇ ؟  مىنى مەشىرەپكە كۆتۈرۈپ، ئاپىرىپ ، كۆتۈرۈپ  ئەكىلەتتى .

مەشىىرەپ  دىسە  ھەممە ئادەمنىڭ ئالدىدا چېپىپ بېرىپ   ئۇسسۇل ئوينىمسا  تۇرالمايتتى. ئۇسسۇلغا چۈشسە  مىىنى :<< جىم ئولتۇرۇپ تۇرۇڭ قىزىم >> - دەپ    ئىزىغا  ئولتۇرغۇزۇپ  قۇيۇپ ،  ئۇسسۇل  ئوينايتتى.  مەشىرەپتىن  مېنى بىر كۈنمۇ ئايرىپ قويمايدىغان  دادام  بۈگۈن ئەجەپ قاتتىق ئىشلەپ كەتتا ؟  

مەن شۇلارنى ئويلاپ ، كىيىملەردىن كىسىپ چىقىرىۋاتقان  ئۇششاق پۇرۇشلاردا  قو چاققا ئىشتان ، كۆينەك  تىكىپ ئوينايتىم ، بەزىدە داداممۇ ياردەملىشىپ ماشىنىسىدا بىردەمدىلا تىكىپ بىرەتتى ، قوچاقنىڭ يۈزىگە  تۈگمە ، بېشىغا ئاپپاق پاختىلارنى تىقىپ باش ياساپ قوچاقنىڭ كۈزىنى قارا يىپتا  تىكىپ قوچاق ياساپ بىرەتتى ، دادامغا : << دادا  بۈگۈن نىمىشقا مەشىرەپكە بارمايمىز ؟ >> - دەپ نەچچە  قېتىم  دىگۈم كەلسىمۇ ، لىكىن دادامدىن قورقۇپ  ئېغىزىمنى ئاچالمايتىم. چۈنكى دادام شوخ، خۇشخۇي بولغان بىلەن ئاچچىغى كەلسە  ئازىراق  گۇنا  ئۆتكۈزۈپ  قويساق ئادەمنى ئىنچىكە سۆگەت قىپچىسى بىلەن  يۈرەكتە قالغىدەك ئۇرۇۋالاتتى . لىكىن ئاپام يوق بولغاچقا بەك كۈيەتتى.، ئاپامدىن ئالتە ئايلىق يىتىم قالغاچقا ، دادام بىزنىڭ كىيىمىمىزنى  ئۈزى بىرقوللۇق  تىكىپ ، چوڭنى كىچىكلىتىپ ، كىچىكلىرىمىزگە كىيگۈزەتتى ، كونا كىيىمنى كىچىكلىتىپ تىككەن بىلەن بەك ئوماق ، بەك  چىرايلىق كىيىم  بىلەن  بېقىپ  ئاپامنىڭ يوقلىغىنىمۇ بىلندۈرمەي  چوڭ قىلغانتى.  شۇنداق قىلمىسىمۇ  بىز  ھېلىقى ئۈچ  باققان  بالىسى بىلەن سەككىز  بالا ئىدۇق ،   مەن بالىنىڭ ئەڭ كىچىگى ئىدىم .  دادام  ھاراق ئىچمەيتتى ، تاماكا چەكمەيتتى  ،  ئەنئەنىۋى ئۆرپە - ئادىتىمىز بۇيىچە   ھەر كۈنلۈك ئىبادىتىنى تاشلىمايتتى.  دادام  كىيىم تىكىشكە ئۇستا بولغاچقىمۇ ، مەن چوڭ بۇلۇپ ئىسىمنى بىلسەم  ،  دادامنى كىشىلەر    << ئۇستام  >> دەيدىكەنتۇق .

دادام بۈگۈن  مەشىرەپ بارلىغىنى بىلسىمۇ ، خىيالىدىمۇ يوق ماشىچىلىق قىلۋاتاتتى.  ئۆي يولنىڭ ياقىسىدا بولغاچقىمۇ،  كىشىلەر  دادامنىڭ ماشىنچىلىق قىلغانلىغىنى  ناخشا  ئېيتقىنىدىنلا بىلىۋالاتتى.   ئاڭلىغانلار   : <<  ئۇستام قوپسىلا  مەشىرەپكە بارىمىز ، مەشىرەپ سىلە بولمىسلا قىزىمايدۇ !  >>    - دەپ  مەجبۇرلىسىمۇ  قۇپمىدى . دادام ئۇلارغا : <<  مەن ھازىر ناھىيىلىك سەنئەت ئۆمىگىنىڭ كىيىمىنى تىكىۋاتىمەن . سەنئەت ئۆمىگىدىكىلەر  پات يېقىندا  مەھەللىمىز گە كىلىپ بىزگە ئۇيۇن قۇيۇپ بىرىدىكەن ،  شۇڭا  بۇ كىيىملەرنى ( بىرە يۈ ز  كىشلىك تەك  كىيىمنى كۆرسۈتۈپ تۇرۇپ ) ۋاقتىدا  تىكىپ پۇتتۈرۋاتمىسام  بولمايدۇ>> -  دەپ ، بەك چىڭ تۇرۇۋالدى ، شۇنىڭ بىلەن  كىرگەنلەرمۇ   بۇ ئۇستام  مەشىرەپكە راست بارمىغىدەك  ،  بۈگۈن  مەشىرەپ  ئۇستام يوق قىزىمايدىغان بولدى - دەپ ،   كۆڭلى يرىم ھالدا   چىقىپ كىتىشەتتى، . مەن شۇندىلا     دادامنىڭ مەشىرەپكە بارمىغانلىق سەۋەبىنى  چۈشەنگەن ئىدىم .  

دادام راستىنلا  ئۇ سەنئەت ئۆمىگىنىڭ كىيىمنى  قالتىس  چىرايلىق تىكىۋەتكەن ئىدى .  كىيىنگىچە دادامنىڭ كىيىم تىكىشتىكى داڭقى چىقىپ   كۇچا  سەنئەت ئۆمىگىدىن ، ئاقسۇ سەنئەنئەت ئۆمەكلىرىدىن  كىلىپ  كىيىم تىككۈزۈدىغانلار كۆپ بۇپكەنتى . ئۇ سەنئەتچىلەر  ، دادام دىگەندەك مەھەللىمىزگە كىلىپ ، ئۇيۇن قويدى ، دادامنىڭ  خوشنىسى ھەم  تۇققىنى  نامان ناسىر ئاكام .  بۇرھان ناسىر ئاكاملارنىمۇ  كۆردۈم . ئۇلارنىڭ سەھنە  كىيىمنى دادام تىككەنلىگىنى بىلگەن  ، دادامنىڭ خوشنىلىرى ، ئەل - ئاغىنىلىرى  : <<پاھ، پاھ،  قاراڭلار  !!!  ئۇلارنىڭ كىيگەن كىيىملىرىنى سادىر ئۇستام  تىكتى  جۇمۇڭلار  >> -دەپ  ، دادمنى  ماختىشىپ  كىتەتتى .   مەن  شۇ چاغلاردا  بەك كىچىك بولغاچقىمۇ دادامنى ئانچە  چۈشەنمىسەم كېرەك .

دادام  ماشىنچىلىققا بەك ئۇستا بولغاچقا  دادامنى كىشىلەر بك ھۆرمەتلەيتتى .شۇڭا  دادامنى كىشىلەر << ئۇستام >>  دەپ ئاتىغانلىغىنى   كىيىنچە   چۈشۈنۈپ   يەتتىم ، ھەمدە دادامنىڭ  بەك ئىسىل  مىجەزلىك ، خۇشپىل ، كەمتەر ، ئالىجاناپ  پاك ئادەملىگىنى   ما نا ئەمدى تېخمۇ  چۈشۈنۈۋاتىمەن..

ئەينى يىللاردا كىيىمى يوق يوقسۇز  خوشنا - خۇلۇملىرىغا  كىيىملىرىنى بىرەتتى . بالىلىرىنىڭ كىيىمى بولمىسا  ، ئۈزى قىيىنچىلىق تارتقان بولسىمۇ   بىز ياخشى كۈرۈدىغان كىيىملىرىمىزنىۇ بىرىۋىتەتتى، بىزنىڭ ئائىلىدە ئىسىمنى بىلسەم  چوڭ دادام،  دادامنىڭ كۈزى كۆرمەيدىغان  ئۆگەي ئاپىسى ، ئىنىس  ئۈلەپ كىتىپ قارايدىغان ئادەم   يوق ئىككى بالىسى،  ئاچامنىڭ قىزى،  بىز بەش  بالا بۇلۇپ  ، 11 جان  ئادەم يالغۇز ئاشۇ ئىشچان ، تىرىشچان ، چىقىشقاق  دادامنىڭ قۇلىغا قارايدىغان  تۇرۇغلۇق ، كىشىلەرگە ياردەم بىرەتتى ، دادامغا قاراپ : << كۆڭلى كۆكسى كەڭ، ئۇيۇنچى ، شوخ  كىشىلەر كېسەلمۇ بولمايدىكەن ، ئۇزۇن ئۆمۈر كۈرۈدىكەن>> دەپ ئويلاپ قالدىم . دادام  15 يېشىدىن باشلاپ ، تىككۈچىلىك بىلەن شۇغۇللۇنۇپتىكەن ، شۇندىن  بۇيان  بىر ئۆمۈر  تىككۈچىلىك قىلىپ  ، نامىراتلارغا   ئۆيدە با ر كىيىم - كېچەك ، رەخلەرنى :<< مىنىڭ ئالدىمدىمۇ بىرنەچچە يىتىم -يىسىر ، كۈزى  كۆرمەيدىغان ئۆگەي ئانام بار ، قېرى  دادام بار ، ئاشۇلارنىڭ ھۆددىسىدىن  چىقساممۇ چوڭ ئىش >>  -  دىمەي ، جاپا   تارتىپ  دۈمچۈيۈپ ، توپ - توپ  كىيىم تىكىپ تاپقان تۆت  ـ  تۆكتۆك پۇلىنى  كىشىلەرگە ياردەم  بىرىشكە  ئىشلىتەتتى .  بۇلارنى  مەنمۇ چوڭ بۇلۇپ ، ئۈزەمگە قالمىسىمۇ باشقىلارغا ياردەم بەرگىنىمدە دادامنى دۇراپ قالغىنىمنى    بالىلىرىمنىڭ مىنى ئېيىپلاشلىرىدىن .سەزدىم..

مەن كىچىگىمدە دادامدەك شوخ  ، سەنئەتخۇمار ئادەم بۇلىمەن ،  ياكى كىنو  ئەرتىسى بۇلۇپ كىنوغا ئاۋاز بەرسەم ، سەنئەتچى بۇلۇپ ، دادام ئەرتىسلەرگە تىكىپ بەرگەندەك   كىيىملەرنى كەيسەم ناخشىنى بۇلۇشىغا ئېيتىپ ، ئۇسسۇل ئوينىسام  ، دۇتتار چالسام، ياكى ئاكاردىيون چالسام  >> ....دەپ نۇرغۇنلىغان خام خىياللارنى سۈرەتتىم. لىكىن دادامغا ۋارىس بۇلۇپ ماشىنچى  بۇلۇپ   ، كىيىم تىكىپ كىشىلەرنىڭ ھاجىتىدىن چىقىشنى ئويلىماپتىمەن. ،  پەقەت بالىلىرىمنڭلا كىيىمنى تىكىپ بەردىم   .  مەن دادامنىڭ   پەقەت مەشىرەپ بولسا تۇرالمايدىغان ، ئۇسسۇل ئويناپ ھارمايدىغان  قىزىقچىلىغىنى تارتتىم بولغاي  ، مەنمۇ  دادامدەك ناخشا ئېيتىش،  ئۇسسۇل ئويناش، دۇتتار چېلىش ، باشقىلارغا قاپاق تۈرۈش ئەمەس كۈلۈپ تېلىقىپ قالغۇدەك   خوشاللىق ئاتا قىلالايدىغان  مىجەز -   خۇلقىنى   تارتىپ قالدىم. ،  مىنىڭمۇ ھازىر ھىچ يەرىم  ئاغرىمايدۇ ، ھىچقانداق  كېسىلىم يوق   ، ھەقىقەتەن  كەڭ قورساق ، ، ئاددى - ساددى تۇرمۇش كەچۈرسە،،چىقىشقاق بولسا،  سالامەتلىككە پايدىسى بارلىغىنى ھىس قىلدىم  . يەنە كىشىلەرگە ياردەم بىرىدىغان  مىجەزىنىمۇ ئېپقالىم .  داداممۇ   بىرەر يىرى ئاغرىماي،  

قان بېسىمى يۇقۇرى دىگەن گەپنى ئاڭلماي، يۈرەك كېسىلى دىگەن گەپ  -سۆزنىمۇ  ئاڭلىماي ، ئاخىرىدا  قېرىلىقتىن ئاجىزلاپ 90 ياشتىن ئاچقاندا ئالەمدىن ئۆتتى.. بىراق  ئارا   يىراق  بولغاچقا كۈرۈشكۈنۈمگە بىر ئاي بولغانتى ، لىكىن گۆدەكلىكتە دادامنىڭ يۈگۈرۈپ يۈرگەن  تىتىك ھالىتىنى كۈرۈپ ، دادام  مەڭگۈ   شۇنداق تىتىك، شۇنداق شوخ، پاكىز ، جەزبىدار تۇرغان ئوخشايدۇ _ دەپ ئويلاپ قالسام كېرەك ، دادام  مەڭگۈ  ئۆلمەي  تۇرىدى - غۇ ، دەپ ئويلۇدۇ ممۇ  ؟  ئەپسۇس   ئىسسىق يۈزىنىمۇ ، سوغاق يۈزىنىمۇ كۈەلمەي  ،  مىيتىنى ئەچىقىپ بولغاندا بېرىپتىمەن . پەقەت  ئۈچ نەزىرى ، يەتتە نەزىرى، 40  نەزىرى ۋە يىل نەزىرىدە  : <<  ۋا ي دادا !!!   مەن كورلىدىن كەلگەندە  نەۋىرلىرىڭىزنى  قۇغۇن - تاۋۇز  بىلەن  مىھمان قىلمىدىڭىزمۇ ؟  

ئىشەك ھارۋىڭىزغا  چىقىرىپ  : << تۇققانلارنىڭ ھەممىسىنى كۆرسۈتۈپ قۇياي  قىزىم ،دەپ    ئاشۇ  ئۈزىڭىزدەك  نەگە  تارتسا  ، شۇ يەرگە ماڭىدىغان يۇۋاش  ئىشىكىڭىزنى  ھارۋىغا  قېتىپ  ، ئاشۇ ئاددى  ھارۋىڭىزدا  بىزنى ئۆيمۇ - ئۆيگە  ئاپارمىدىڭىزمۇ ؟  بىز خۇددى ماشىنىدا ئولتۇرغاندەك  خوشال ئولتۇراتتۇققۇ ؟ ھەممىسىنىڭ   ئۆيلىرىگە  ئاخىرقى قېتىم كۈرۈشكىلى بارغىنىڭىزمىتى ؟   بىزدىن كىيىن قالساڭلار ئاشۇ  تۇققانلارنىڭ ئۈيىگە  بارمىساڭلار نەگە بارىسلەر ؟ دىگىنىڭىزمىتى  ؟  بۇ سىزنىڭ ئاخىرقى سۈزىڭىزمىتى ؟ بىز كەلسەك    كىم ئالدىمىزغا چىقىدۇ ؟ دادا !!!

_ دادا !!.... سىىز بېقىۋاتقان  باللىرىڭىزنى  كىمگە تاپشۇردىڭىز  ؟  بز قانداق قىلىمىز دادا ؟   .... مەن ئاشۇ تەرىقىدە   توختىماستىن يىغلاۋاتاتتىم..  دادامنىڭ  تۇنۇش _ بىلىشلىرى ، تۇققانلار، بىزگە تەسەللى بىرىپ ، قانداق قىلىمىز بالىلىرىم ؟ بۇ  ئۈلۈم ھەممىمىزگە بار ، ئۇستامنىڭ مىجەزى ئۇچۇق _ يۇرۇق بولغاچقا  ، كىشىلەرنىڭ كۆڭلىگە ئازار بەرمىگەچكە     ھىچ يەرلىرى  ئاغىرماي   بىزنىڭ دادىمىزدەك  نېمە  سورىساق شۇنى بىرىپ ، ياردەم قىلاتتى . مانا كەڭ قورساقلىغىدىن  ئۇزۇن ئۆمۈر كۆردى ، بىز ئۇ  ياشقىچە ياشىيالايمىزمۇ ؟ خۇدا  ئۈزى بىلىدۇ ، بالىلىرىم سىلەرمۇ   داداڭلارغا  پۇلى بارلار پۇل ئەۋەتتىڭلار ، پۇلى  يوقلار كۈچ چىقىرىپ   ئۆيگە ، پات _ پات كىلپ ، ئۆي ئىشلىرىنى قىلىپ ، يوقلاپ  تۇردۇڭلار   ،  ھېلىمۇ ئۇبدان باقتىڭلار ،  ھەممەڭلارنىڭ ئۈيى بار ، ئۈزەڭلارنى يوقۇتۇپ قويماڭلار ، تىرىكلەر  ياشىمىساق  بولمايدۇ . ئۇستام بىزنىڭمۇ ياخشى ياردەمچىمىز ئىدى . كۆپ يىتىم بالىلارنى  ئۇبدان بېقىپ، تەربىيلەپ ياخشى مەكتەپلەردە ئوقۇتۇپ ، كونا بولسىسىمۇ  خۇتۇن كىشىمۇ  تىكالمايدىغان    ئۇبدان كىيىملەرنى تىكىپ ،كەيدۈرۈپ ، سىلەرنى  پاكىزە ، تەرتىپلىك چوڭ قىلدى ، باشقا دادىلار ئۇنداق قىلالمايدۇ ، ھۈنىرى بولغاچقا  10 نەچچە جان ئادەمنى  ياخشى باقتى . يەنىلا   بىزدىن  سىلە رنىڭ تۇرمۇشىڭلار   ياخشى ،      ئەزىلى - ئەزەلدىن ياخشتى ،  ئەمدى  يىغلىماڭلار  ...

تەرەپ - تەرەپتىن  دادامنىڭ ياخشى - خۇلقى مىجەزلىرىنى  سۆزلەۋاتقانلارنىڭ  گەپلىرى قۇلىقىمىزغا  كىرىپ تۇراتتى .

2014 يىلى  5 _ ئاينىڭ  1 _ كۈنى  كورلا شەھەر يېڭىشەر مەركىزى مەكتەپ