گۈلجەننەت(تارىخى شېئىرىي دىرامما)...بۇژغۇن

بۇژغۇن · ۋاقتى: 2013-11-8 16:07:11


	ئىككىنچى پەردە: ۋاقتى:ئالدىنقى كۆرۈنۈشتىن بىر ھەپتە كېيىن... ئورنى:رۇستەمبەگنىڭ رەڭدار نەقىشلەنگەن شىپاڭ ئورنىتىلغان باغچىسى.(بەگنىڭ بېغىدىكى ئالاھىدە نەقىشلەر بىلەن ياسالغان شىپاڭ ،ئەتراپىدا ھەر خىل گۈللەر ۋە باغنىڭ گۈزەل مەنزىرىسى كۆرۈنۈپ تۇرىدۇ.شىپاڭدىكى يوغان سۇپىغا رەڭدار گىلەملەر سىلىنغان،كۆپە ئۈستىدە ياستۇققا تايانغان بەگ ئايالى بىلەن سۆھبەتتە.) پەردە ئېچىلىدۇ. رۇستەمبەگ :بۇ گادايلەر بىزەڭلەشتى كۈندىن-كۈنگە، ھە دىسىلا گەپ بەرمەيدۇ زادى بىزگە...! «مەن ئالدىرايمەن ماڭغىلى،ئىشىكىم ئالدىرايدۇ ياتقىلى...». شەنجاڭنىڭ كىسىلى بارغانسىرى ئېغىرلاشتى،دىمىسىمۇ ئۆلەر ۋاقتى يېقىنلاشتى.ئالۋاڭ-سېلىقنىڭ پۇللىرىنى ۋاقتىدا يېغىپ نەخلەشتۈرۈپ، كۆپەيتىپ سالغىنىمىز بىلەن ئىشىندىسىنى بىرلەشتۈرۈپ؛بۇنىڭغا ئۆي- دىكى تىللادىن بىر بۆلۈك قوشسام،ۋالىي جاناپلىرىغا سوغات قىلسام، ۋالىي جاناپ ۋەدىسىگە ئەمەل قىلسا،ئەجەپ ئەمەس شەنجاڭلىققا تەيىن قىلسا...! رۇخسارىخان : ئۇلارنىڭ نەپسى بەكمۇ يامان، ۋەدىسىدە تۇرامدۇ-تۇرمامدۇ بۇ بىر گۇمان. رۇستەمبەگ : ئەگەر راستىن ئەمەل قىلسا ۋەدىسىگە، يەنىمۇ بار تىللا-ئالتۇن خەجىسىگە... رۇخسارىخان : ئۇنداق دەپ ھەممىنى تۈگەتسەك بولماس، ۋالىيلىرى ۋەدىسىدە تۇرماي قالسا، ھاكىملىق ئۆزلىرىگە تەگمەي قالسا، سوغات قىلغان تىللالارنى قايتۇرۇپ ئالغىلى بولماس...! رۇستەمبەگ : شۇنداقلىغى شۇنداق خوتۇن،غەم يېمىگىن، شۇ چاغدىمۇ يەنە مەن بار ئەنسىرىمىگىن. كانايچىدىن يەل كېتىدۇ،رۇستەمبەگتىن قامچا، قامچىنىڭ سېپى سۇنمىسا،يەنە كېلىدۇ ھەر تەرەپتىن ئاقچا...! رۇخسارىخان : سىلى شەنجاڭ بولسىلىغۇ...ئۇ چاغدا مەنمۇ...! رۇستەمبەگ : ھە...مۇنداق دېمەمسەن خوتۇن...!؟ ئۇ چاغدا سەنمۇ مېنىڭ يېنىمدا پەيتۇندا ئولتۇرۇپ، ھەيۋەت بىلەن شەھەر ئايلىنىسەن،بايلىق غولدايدۇ سانسىز، رۇستەمبەگنىڭ ئېلكىدە...!تازا قىنىپ سۇ ئېچىمەن شۇ چاغ خەلق يېلىكىدە.....ھا...ھا...ھا...! (شۇ پەيتتە رەجەپ كېرىدۇ...) رەجەپ : بىگىم ئاتنى توقۇپ قويدۇم،يايلىنى تاراپ، ئىككى كىشى ساقلاپ تۇرىدۇ،ئۆزلىرىگە قاراپ. رۇستەمبەگ : ئاق توقايدا بىر جىدەل بار بېرىپ كىلەي، ئۆكتەملەرنىڭ ئەدىۋىنى بىرىپ كىلەي...! (رۇستەمبەگ بىلەن رەجەپ چېقىپ كېتىدۇ،ئابدۇللا بىلەن ۋاسىل قارى كېرىدۇ...) ۋاسىل قارى : ئەسسالامۇ ئەلەيكۇم رۇخسارىخىنىم...؟ رۇخسارىخان : ۋەئەلەيكۇم ئەسسالام...! كەلسىلە داموللام، كۆڭلىمىزنىڭ ئەينىكىدە بار موللام...! ۋاسىل قارى : (ئولتۇرۇپ دۇئا قىلىپ بولغاندىن كېيىن…)-تىنجى-ئامان تۇرۇشتى- لىمۇ رۇخسارى خىنىم…؟! رۇخسارىخان : (غەمزە بىلەن)-دۇئالىرىنىڭ بەرىكاتىدىن ئوبدان تۇردۇق،ئۆزلىرىنىمۇ دىلىمىزدا ياد قىلىپ تۇردۇق. ۋاسىل قارى : رەھمەت خىنىم،دىللىرىدا ئەلۋەتتە بىز، ئۆزلىرىگە ئىشەنچىمىز تاغدەك ئىگىز…! رۇخسارىخان : بالام ئابدۇللاجان،داموللامغا چاي ئېلىپ چېققىن…! ۋاسىل قارى : خوش-خوش خىنىم،بىز ھازىرلا تاماق يىگەن، ئۆز ئۆيىمىز ئەمەسمۇ!؟ …يىگەن،ئېچكەن… رۇخسارىخان : بالام ئابدۇللاجان،رەجەپ ساڭا ئات توقۇپ بەرسۇن،زەيدىن سەن بىلەن بىللە بارسۇن…داداڭنىڭ قارچۇغىسىنى ئېلىپ چېقىپ قۇشلاپ ئويناپ كەل بالام.مەدىرىستە ئوقۇۋىرىپ زېرىككەنسەن جىنىم قوزام…!؟ ئابدۇللا : ماقۇل ئاپا،ئۇنداق بولسا ماڭا قارا ئاتنى توقۇپ بەرسۇن…! رۇخسارىخان : ماقۇل ئوبدان بالام،سەن نېمە دىسەڭ شۇ…!جىنىم قوزام…!رەجەپ… ھوي رەجەپ…؟! رەجەپ : (كېرىدۇ…)-خوش خىنىم…؟ رۇخسارىخان : سەن ھازىر چېقىپ،زەيدىننى چاقىرىپ قوي،ئابدۇللاجان قارچۇغا قۇشلاپ چېقىدۇ.سەن تاشقارقى ھويلىنىڭ دەرۋازىسى يېنىدا تۇرۇپ، بۇ قېتىمقى ئاغامچىلارنى پىششىقلاپ تولاپ قىتىپ قوي…! رەجەپ : خوپ…(چېقىپ كېتىدۇ…) ئابدۇللا : ئاپا،زەيدىنگە ئوبدانراق نەسىھەت قىلىپ قوي،مېنى بوزەك قىلمىسۇن. رۇخسارىخان : ماقۇل بالام،خاتىرجەم بول…! ۋاسىل قارى : بوزەك بولما،ئۇ ساڭا قۇل…! زەيدىن : (كېرىدۇ.)-مېنى چاقىرتىپتىكەنلا خىنىم...خىزمەتلىرىگە تەييارمەن ،نېمە خىزمەت بۇيرىسىلا پەرمان بەردارمەن...! رۇخسارىخان : سەن ئابدۇللاجاننى قارچۇغا قۇشلۇتۇپ كەل.!كۆڭلىنى رەنجىتىپ ،چېقارما جىدەل...! زەيدىن : خوش خىنىم،شەرتلىرىنى شەرتسىز ئورۇندايمەن...ئابدۇللاجاننىڭ كۆڭلىنى ھەرگىز ئاغرىتمايمەن...(چىقىپ كېتىدۇ...) رۇخسارىخان : رەنجىمەيلا داموللام،ئوغلۇمنى ئۇزۇتۇپ قويۇپ كىرەي...! ۋاسىل قارى : يوغسۇ خىنىم،يوغسۇ...!(رۇخسارىخان ئوغلىنى ئېلىپ چىقىپ كېتىدۇ ،ۋاسىل قارى ئەتراپنى كۈزۈتىۋىلىپ كۆرەڭلەيدۇ...)-ئايال كىشى ئەزەلدىن كېلىدۇ ئەخمەق، ناھايىتى ئاسان بۇنىڭدىن مەنپەئەت ئالماق...بۇنىڭ ئۈچۈن تىرىش كېرەك پىسقى پۇچۇرەت،مېنىڭدە بار بۇنىڭغا ھەرقانداق قۇدىرەت...! پەيدا قىلىپ ئارىلىقتا جىدەل-ماجرا تېرىۋىتەي... ھەممىسىنى رەددىيېدەل ،غەيۋەت-شىكايەت،جىدەل-ماجرا ھەممىنى بۇزىدۇ،ئۈزۈلمىگەن ھەرقانداق رىشتىنىمۇ ئاخىر ئۈزىدۇ.ئۆلتۈرىمەن رۇستەمبەگنى شۇنداق قىلىپ،ئىككىسىنىڭ ئارىسىدا جىدەل تىرىپ.ئاخىرىدا مەن ئالىمەن بۇ خىنىمنى،ئاستا-ئاستا ھاسىل قىلاي مەخسىدىمنى.ئاقىۋەتتە يۇرتقا ئۆزەم بولىمەن بەگ يا قازىم،ئۇ چاغدا ھەممىسى باش ئىگىپ ،ماڭا قىلىدۇ تازىم.شادلىغىمدىن ھايات تۇرۇپ جەننەتنى كۆرىمەن،ئاي...ھا...يت...! بۇ چاغدا قامچامنى ئوينۇتۇپ راسا دەۋران سۈرىمەن...!(ئۆزىچە روھلۇنۇپ كېتىدۇ،،،شۇ ئەسنادا رۇخسارىخان كېرىدۇ...) رۇخسارىخان : ئۇزاتتىم داموللام تالىپلىرىنى،جىگىرىم پارىسى شاگىرتلىرىنى...! ۋاسىل قارى : قىرىق خىچىرغا يۈك بولارمىش خوتۇنلارنىڭ ھېلىسى، ئۆزلىرىدە بار مىڭ كىشىلىك پاراسەتنىڭ ھەممىسى...! رۇخسارىخان : (ۋاسىل قارىنىڭ تىزىدا ئولتۇرۇپ...)-ھېلىسى يوق سىلى ئۈچۈن يۈرەك مىڭ پارە،سىغىنغاندا كەلمىسىلە مەندە نە چارە...؟!(ۋاسىل قارى ئەركىلىتىپ...) ۋاسىل قارى : ئەي مېنىڭ رۇخسارەم،ئايدەك جامالىڭ، كۆيەرمەن ھېجرىڭدە،شەھلا كۆزۈڭگە. نېمە دەپ بۇيرىساڭ سەندە خىيالىم، ھەر قاچان ماقۇل...!دەپ،كېردىم سۆزۈڭگە. ھەسسىلەپ ئاشماقتا ساڭا چىن ئىشقىم، غەمزەڭدىن كۆزۈڭدە چاقنايدۇ بىر ئوت. ھېچ قىنىپ ئۆتمىدى،تەشنا يۈرۈگۈم، نازلىرىڭ ئاقىۋەت قىلامدۇ –نابۇت...؟! سۈپ-سۈزۈك ئاسماندا چاققاندەك چاقماق، بىگىم بولدى خۇدىنى بىلمەستىن ئەخمەق. ئېچىۋاتقان ئىشىمىزغا توپا سالماقچى... يىقىندا سىز بىلەن مەن جۇدا بولماقچى...!؟ رۇخسارىخان : ۋىييەي...داموللام،قانداق گەپ بۇ...؟قاراپ تۇرۇپ ئاداشقاندەك سۆزلەيلا...؟! ۋاسىل قارى : بىلمەيسىز،رۇستەمبەگ ھەددىدىن ئاشتى،بۇزۇلدى نىيىتى،قاينىدى تاشتى...!قويماقچى يېقىندا سىزنى تالاق دەپ.بۇ ئۆينى تۇتقىلى جىسا بىگىمنىڭ قىزى ياماشتى،ئۆزىڭىزنى ئوبدان جايلاڭ،پەقەت غەم يېمەڭ،لېكىن بۇ گەپ-سۆزنى ھەرگىز مېنى دىدى دېمەڭ...!ئاغزىڭىزنى چىڭ تۇتمىسىڭىز تاپىسىز بالا،بۇنى پەقەت دېمىسىڭىزياخشىراق بولا...!ئالتۇن،كۈمۈش،پۇل-پىچەكنى ئوبدان جايلىمىسىڭىز،سىغدۇرالمايسىز ئارزۇ-ئارماننى،يىغلايسىز،قاخشايسىز، كەتكىنى كەتكەن.ئالغىلى قاچا تاپالمايسىز پۇشايماننى.يەنە تېخى نەچچە يەردە بىگىمنىڭ ئاشنىسى.ھايا قىلماي ماڭىدۇ،چۈشۈپ قالسىمۇ كەشىنىڭ پاشنىسى...گۈلجەننەت دەپ بىر گاداينىڭ قىزىنىمۇ ئەكەلمەكچى...ھېچ بىلمىدىم،بۇ بىگىم ئاقىۋەتتە نېمە بولماقچى...؟! رۇخسارىخان : ۋاي...ئىست! قانداق قىلاي بۇ دەردىمنى،بۇزامدىكەن،نەچچە يىللىق ئەقىدەمنى...؟ نېمە ئۈچۈن قىلىدىكەن يامان خىيال...تازا ئوبدان بىر كۆرسىتەي مەن ئۆزەمنى...! ۋاسىل قارى : بۇ ئىشلارنى يۈزىگە سالماي،ئاگاھ بولۇڭ، چاندۇرماستىن ئىشىڭىزغا پۇختا بولۇڭ. تەڭ تۇرسىڭىز بىگىم قىلىدۇ زۇلۇم-جازا، پەخەس بولۇڭ،جىنىڭىزغا يەتمىسۇن –قازا...!؟ (ئات كىشنەيدۇ،بەگنىڭ رەجەپنى چاقىرغان ئاۋازى ئاڭلىنىدۇ،رۇخسارىخان قېچىپ چېقىپ كېتىدۇ،ۋاسىل قارى ياستۇققا باش قويۇپ ئۇخلىغان بولىۋالىدۇ،بەگ كېرىدۇ...) رۇستەمبەگ : بەللى-بەللى داموللام...!نەگە بارسام شۇ يەردە بار موللام.ئۇخلاپ كىتىپتىلا ئۆزلىرىنى خۇداغا تاشلاپ،بىزنىڭ شىپاڭ ...ھەرەمباغدا راسا يانپاشلاپ.!(ۋاسىل قارى كۆزىنى ئۇۋۇلاپ،ئورنىدىن تۇرۇپ، بىگىمگە تازىم قىلىدۇ...) ۋاسىل قارى : (تەكەللۇپ بىلەن ئولتۇرۇپ...)-خوش بىگىم،كۆزلىرىنىڭ گۆھىرى ئابدۇللاجان بىلەن بىللە كېلىۋىدىم، رۇستەمبەگ : (ۋاسىل قارىنىڭ سۆزىنى بۆلۈپ.)-ھە....ئۇنىڭ ئوقۇشى قانداقراق؟ ۋاسىل قارى : ياخشى بىگىم،ناھايىتى ياخشى...!قۇرئاننى تاماملىدى،ئەمدى...(رەجەپ كېرىدۇ...) رەجەپ : بىگىم،مەنسۇر دوغام تۆت ئادەمنى باغلاپ ئىلىپ كەپتۇ...!؟ رۇستەمبەگ : ئىلىپ كىرسۇن...! رەجەپ : خوپ...!(چېقىپ كېتىدۇ،مەنسۇر دوغا؛راشىدىن،مەتنىياز قاتارلىق تۆت دېھقاننى ھەيدەپ كېرىدۇ...) مەنسۇر : ئەسسالامۇ ئەلەيكۇم بىگىم،...ئالدىلىرىغا...ئى...ىھ..ئىھى...ئى..ىھى...! ماۋۇ كۆك بۆرەك مۇتىھەملەرنى ئىلىپ كەلدىم.بىگىم...ئىھىي...ئىھى... رۇستەمبەگ : ھە .. .!نېمە قىلدى بۇ ئوغرىلار...؟! مەنسۇر :نېمە قىلاتتى بىگىم،بۇ قىتىمقى ئىككى سىلىقنىڭ ھېچقايسىسىغا بىر پۇڭ تاپشۇرمىدى،نەچچە قېتىملىق سۈيلەشكە پىسەنت قىلمىدى.سۈيلەپ بارسام گەپتانلىق قىلىپ ئاغزىمنى ئاچۇرمىدى.ماۋۇ قەلەندەر(گۈلجەننەت تىككەن بادام دوپپا چىرايىغا تازا ياراشقان مەتنىيازنى كۆرسۈتۈپ...) قامچامغا ئېسىلىپ،ھۆررىگىنى قوپۇرىۋاتىدۇ.ماۋۇ رودىپاي(راشىدىننى كۆرسۈتۈپ.)- ئۆكتەملىك قىلىپ،ئۇنىڭدىنمۇ ئاشۇرىۋەتتى...!ئەمدى بۇلارنى ...ئىھى.. بىگىم ئۆزلىرى.......بىر...ئىھى...ئىھى...! رۇستەمبەگ :ھە!...ماۋۇ ئىككىسىچۇ...؟ مەنسۇر :بۇ ئىككىسىمۇ شۇنداق بىگىم،بۇ بىر نېمىلەر ۋەدىلىشىپ قويغاندەك... شۇڭا،بۇلارنى ئۆزلىرى بىر...ئىھى...ئىھى...تەرەپ قىلىپ بەرگەيلا..! رۇستەمبەگ :ھە...سىلىقنى نىمىشكە بىرىشمىدىڭ؟!...ھە...گەپ قىلىشە...!؟ مەنسۇر :گېپىڭنى دەيدىغان جايغا ئېلىپ كەلدىم،ئەمدى قىلىشمامسەن...؟ئۆكتەم- لىگىڭنى چېقىرىشمامسەن...؟!...ئىھى...ئىھى...ئىھى...قاغىش تەككۈرلەر.! رۇستەمبەگ :ھە...!گەپ قىلىشمامسەن...؟! مەنسۇر :قىلىن بىر نېمىلەر بىگىم بۇلار...!گەپ ئەمەس،تاياقمۇ ئانچە ئۆتمەيدۇ...! رۇستەمبەگ :ھە! زۇۋانىڭ تۇتۇلۇپ قىلىشتىمۇ سەنلەرنىڭ؟گەپ قىلىش...نېمىشكە بىرىشمىدىڭ؟ راشىدىن :بىساتىمىزدا ھېچنېمە بولمىغانلىقتىن بىرەلمىدۇق بىگىم،يوقسۇلكەنمىز...! رۇستەمبەگ :ھى...ىم! ھېچنېمە بولمىغانلىقتىن......؟! دېھقان(ئا) :خوش بىگىم،ھېچنېمە بولمىغانلىقتىن...! رۇستەمبەگ :قۇرۇق گىپىڭنى قويۇشۇپ،سىلىقنى بىرىشەمسەن-يوق...؟ دېھقان(ب) :ئىلاجىسىز قالدۇق بىگىم،باش قاتتى،رەھىم قىلسىلا......! رۇستەمبەگ :ھى....ىم...!رەھىم...؟!...سەنلەر بىزگە رەھىم قىلىشمايسەنۇ،سەنلەرگە نېمە رەھىم!؟(قامچا بىلەن نوقۇپ...)-بۈگۈنلا سىلىقنى تۈگىتىشىسەن...! بولمىسا...كۆرگۈلۈكۈڭنى كۆرسىتىمەن...! دېھقان(ئا) :ئالدىلىرىدا تۇرۇپتىمىز بىگىم،ھېچ نەرسىمىز يوق،ئالدىنقى سىلىقلارنى چوڭ بالامنى سىتىپ تۆلىگەن ئىدىم...بىر-بىرىدىن ئۇششاق تۆت بالام تۇرۇپتۇ...! ئۇلارنى قانداق بىقىشنىمۇ چاغلىيالمايمەن...بىر نەچچە كۈن مۆھلەت بەرسىلە بىگىم،يەنە بىرەر بالامنى ساتالىسام تۈگۈتەي...!رەھىم قىلسىلا بىگىم...! رۇستەمبەگ دېھقان«ب»نى نوقۇپ)-ھەي رودىپاي سەنچۇ...؟ دېھقان(ب) :مۆھلەت بەرسىلە بىگىم،يىرىمنىڭ كۆك زىرائەتلىرىگە بىرەرسىدىن ئالدىن پۇل ئالالىسام بىر ئىلاج قىلىپ تۈگۈتەي...!باشقا ئامالىمىز يوق،رەھىم قىلسىلا بىگىم.! رۇستەمبەگ :مۆھلەت...مۆھلەت...!؟نېمە كۆپ مۆھلەت...بۇ...؟!نەچچە كۈندىن بېرى بىرىش- مەپسەن...!مۆھلەت دېگەن شۇ ئەمەسمۇ...؟!(مەتنىيازنى نوقۇپ)-سەنچۇ؟ھوي قەلەندەر...!تامدەك تۇرىسەنغۇ...؟! مەتنىياز :نەچچە ۋاقىتلاردىن بىرى ناھىيىدە سەيسىگە ئىشلىدىم بىگىم،چىقسام ،تېرىپ-تىككەن مايسىلىرىم قۇم بىسىپ تۈگەپتۇ،ئۇنى قۇتقۇزۇشقا ئۈلگۈرمەستىن ئۆزلىرىگە ئۆستەڭ چاپتۇق...ئەمدى ئالدىلىرىغا تەڭرىم بەرگەن جاننى ئېلىپ كەلدىم بىگىم...!ئىلتىپات- لىرى.......! مەنسۇر :ھەي قەلەندەر...!،ئاغزىڭغا بېقىپ سۆزلە،سېنىڭ سېسىق جىنىڭنى بىگىم نېمە قىلسۇن...!؟ رۇستەمبەگ :ماڭا جان كېرەك ئەمەس،پۇل كېرەك،...پۇل...!بىلىشتىڭمۇ...؟پۇل...! (راشىدىننى نوقۇپ.)-ھە...سەنچۇ؟...سەن گەپ قىلە...!؟ راشىدىن :زىرائەتلىرىمىزنى قۇم بىسىپ تۈگەتتى،قولۇمدا ھېچنېمە يوق بىگىم،رەھىم قىلىپ،بىشىمىزنى سىيلاپ قويسىلا...!؟ رۇستەمبەگ :سەنلەرنىڭ بىشىڭنى سىلاش ئۈچۈنمۇ پۇل كېرەك...ئالۋاڭنى تۆلىمەي ھەرگىز قۇتۇلالمايسەن...!گەپ قىلە...چال...؟! ۋاسىل قارى :ھەي راشىدىن ئاخۇن،بۇ ئىش سىلەر خۇدانى تونۇمىغانلىقتىن،بىزگە ئوخشاش ئۇلۇغلارنىڭ دۇئاسىنى ئالمىغانلىقتىن،گۇناھ-كىبىرنىڭ يامانلىقىدىن خۇدا سىلەرنىڭ زېمىنىڭلارغا قۇم ياغدۇرغان.سىلەر ئاپەتتىن قۇتۇلاي دېسەڭلار، ئۆشۈر-زاكات،نەزىر-چىراق ئۆتكۈزۈپ بىرىڭلار،كۆپرەك قىلىڭلار،بىزنىڭ دۇئايىمىزنى ئىلىڭلار...! رۇستەمبەگ :ھە...گەپ قىل! تۆلەمسەن-يوق؟ داۋامى بار دوستلار....

ئادىلجان قادىر · ۋاقتى: 2013-11-8 19:08:47


	داۋامىغا ھەممىز تەقەززا! ئەجرىللىرى بەرىكەت تاپقاي!

بۇژغۇن · ۋاقتى: 2013-11-11 12:11:28


	رەھمەت ئادىلجان...داۋامىنى چوقۇم يوللايمەن...!

بۇژغۇن · ۋاقتى: 2013-11-11 18:07:13


	راشىدىن :مەندە بىر كەتمەن بىلەن خۇدا بەرگەن جاندىن باشقىسى يوق،قۇم باسقان ئۈچ مو يەر بىلەن بىر ئېغىز ئەسكى كەپەملا قالدى بىگىم،قولۇم بەك قىسقا،بىرەلمەيدىكەنمەن بىگىم...! رۇستەمبەگ :ھى...ىم...! سەندە جان بار ئىكەن-دە...؟جان بار يەردە پۇل بار، قىنى...قۇتۇلغىنىڭنى كۆرەي...! ۋاسىل قارى :خۇدا بەرگەن ئەزىز جاننى باشقىلارغا دوق قىلغان كىشى ئاللانىڭ ئالدىدا كەچۈرگۈسىز گۇناھكار بولىدۇ...!؟يۇرت كاتتىلىرىنىڭ نەزىرىدىن يېقىل- غان كىشى قىيامەت كۈنى ۋەيلون دوزاققا چۈشىدۇ...!كىمنىڭ نېيىتى يامان بولسا،ئاللاھ ئۇلارغا يوقسۇللۇق،غۇربەتچىلىك،بالا-قازا ياغدۇرىدۇ.سەن- لەر سىلىقنى تۈگۈتۈپ،بىگىمگە باش ئېگىپ،دۇئا ئالساڭ،بىگىم سەنلەرگە تىرىكچىلىك يولى بېرىدۇ...!«دۇئا بىلەن ئەر كۆكىرەر،ئەجىر بىلەن يەر..» دېگەننى ئاڭلىغانمۇ سەن...؟! مەتنىياز :ئاڭلىغان...ئاڭلىغان...!بېرىڭىز ئۇرۇپ ئالىسىز،بېرىڭىز دۇئا قىلىپ ئالىسىز،بېرىڭىز سەيسە دەپ...!«ئورۇق مالنى كۆكپىت ئالدىراتقاندەك» ھەر تەرەپتىن ئالدىرىتىپ ئېلىۋەرسەڭلار،بىزدە نېمە قالىدۇ...؟ مەنسۇر قامچا بىلەن نوقۇپ..)-ھوي مۇتىھەم...!جىنىڭغا بېقىپ سۆزلە...! ئالدىڭدا تۇرغان كىم؟! رۇستەمبەگ :زەيدىن...!ھوي زەيدىن...!(زەيدىن كېرىدۇ...) زەيدىن :خوش بىگىم...؟! رۇستەمبەگ :سەن ماۋۇ ئىككى ئوغرىنى كۆتەككە تارتىپ ،سولاپ قوي! زەيدىن :خوپ...!ماڭ...مېڭىش ئوغرىلار...!(مەتنىياز بىلەن راشىدىننى ھەي- دەپ چېقىپ كېتىدۇ.) رۇستەمبەگ دېھقان«ئا»بىلەن دېھقان«ب»نى نوقۇپ،مەنسۇرغا قاراپ..)-سەن بۇ ئىككى ئوغرىنى ئاپىرىپ،ساتىدىغانلىرىنى ساتقۇزۇپ،پۇلنى نەخلەشتۈ- رۈپ ئىلىپ كەل...! مەنسۇر :خوش بىگىم،ئوبدان...ئۆزلىرى...ئىھى...ئىھى...ئۆزلىرى مۇنداق دې- گەندىن كېيىن ،بۇ ئىككى مۇتىھەممۇ ئەمدى ئۆكتەملىك قىلماس بىگىم..! شۇنداق بولسىمۇ،ئىھى..ئىھى.. ئۆزلىرى بىر...ئىھى...بىر ئادەم يانداپ بەرسىلە...ئىھى...ئاسانراق...ئى..ھى...ئىھى...بىگىم...ئىھى...! رۇستەمبەگ :خاتىرجەم بول،مەن كەينىڭدىن زەيدىننى ئېۋەتىمەن... مەنسۇر :خوش بىگىم،ئىھى...ئوبدان...ئىھى...مەن بېرىپ...ئىھى...(ئىككى دېھقاننى ئىلىپ چېقىپ كېتىدۇ.) رۇستەمبەگ چاقىرىدۇ.)-مەنسۇر!ھوي مەنسۇر...!(مەنسۇر كېرىدۇ) مەنسۇر :خوش بىگىم،...ئىھى...بىگىم!؟ رۇستەمبەگ :سەن يېقىندىن بىرى ئوبدان ئىشلىمىدىڭ،بىزگە يەتكۈزگەن پايداڭنىڭ تايىنى يوق،خىزمەتكە سالماي ھەيدېۋىتىمەن-ھە...؟!خىيالىڭنى خام قىلما...!گادايلەرنىڭ ئالدىدا قۇدرىتىڭنى كام قىلما...! مەنسۇر :يوخسۇ بىگىم،مەن...ئىھى...ئۆزلىرىگە ساداقەتمەن بولۇپ،ئوبدان ئىش- لەپ...ئىھى...ئى...ھى...نەزەرلىرىدىن ئوبدان ئۆتىمەن بىگىم...ئىھى ..خوش بىگىم،ئىھى..ئۆزلىرى ئىھى..(كەينىچە مىڭىپ،چېقىپ كېتىدۇ.) رۇستەمبەگ :بۇ گادايلەرگە زۇلۇم بىلەن تاياق لازىم،ھى...ىم...! ۋاسىل قارى :شۇنداق بىگىم،ئەلۋەتتە شۇنداق قىلىش لازىم...!شۇنداق قىلغاندا تېخىمۇ قىلىشىدۇ تازىم...!تازىم بىلەن تىكلىنىدۇ ئىناۋەت،ئۆزلىرىگە يۈز-ئوبرۇي بىلەن ئاقچا لازىم...!يەنە تېخى ئۆزلىرىگە بۇلبۇلدەك يەنە بىر ئاغىچا لازىم...!؟ رۇستەمبەگ :بۇلبۇلدەك ئاغىچا؟!... ۋاسىل قارى :خوش بىگىم،يا بىر خوتۇن،يا بىر ئاغىچا...! رۇستەمبەگ :قېنى سۆزلىسىلە داموللام،ماڭا بىر قىز تاپقان ئوخشايلا-ھە...؟قىنى.؟ ۋاسىل قارى :شۇنىڭ ئۈچۈن كەلگەن ئىدىم قاشلىرىغا، يېڭى بىر ياش قوشايلى دەپ ياشلىرىغا. باياتىنقى راشىدىننىڭ بىر قىزى بار، گۈزەل شۈنچە پەرىزاتتەك ،بويى زىبا...! گۈلجەننەتتۇر ئۇنىڭ ئىسمى،ئۆزى بىر گۈل، كۆزى چولپان،قىشى قۇندۇز،چىچى سۇمبۇل...! لەۋلىرىدۇر قىزىل ياقۇت،كىرپىگى ئوق، يۇرتىمىزدا ئۇنىڭدەك ھېچ گۈزەل قىز يوق. دىللىرىغا مۇھەببەتتىن ئۇرۇق تەرسەك، ئەشۇ قىزنى ئۆزلىرىگە ئېلىپ بەرسەك...! رۇستەمبەگ :ھوي داموللام،ئويلىماملا بۇ قانداق سۆز؟ كەمبەغەلنىڭ قىزىنى ئالسام كەتمەمدۇ يۈز...؟ بۇ گادايلەر ئالدىمىزدا خار ئەمەسمۇ... بۇ ئىش بىزگە قاتتىق نومۇس،ئار ئەمەسمۇ...؟! ۋاسىل قارى :يوغسۇ بىگىم،بۇ ئىشقا مەن كىپىل بولاي، سېلى ئۈچۈن جىنىم بىلەن خىزمەت قىلاي. ئەشۇ قىزنى ئېلىپ بېرەي خوتۇنلۇققا، ھېچ بولمىسا دىدەكلىككە،يا قۇللۇققا...!؟ رۇستەمبەگ :خوتۇن كىشى ئۆي ئېچىگە خىزمەتكاردۇر، ئاغىچا دېگەن ئەر كىشىگە زىننەت-تاجدۇر. خىزمەتچىلەر كام ئەمەستۇر ئىلكىمىزدە، ئاغىچا دىسە رۇخسارىخان خىنىم باردۇر. نېمە قىلاي نان قىپىلەرنى يىغىۋىلىپ، خوتۇن تۇرسا يەنە قوشلاپ خوتۇن ئېلىپ...؟! ۋاسىل قارى :ياغاچ بولماس دەرەخلەردىن چىقار ئوتۇن، بىر ئەر ئۈچۈن راۋا بولۇر نەچچە خوتۇن...! رۇستەمبەگ :راۋا كۆرۈپ خوتۇننى ئېلىۋەرسەڭ نەچچىلەپ، سەن ياتىسەن چىرمىشىپ بىرى بىلەن كېچىلەپ. چۆچۈرىنىڭ قىيمىسى تاتلىق،خوتۇنلارنىڭ ھىلىسى، قۇچاغلايدۇ يەنە بىرنى ئالداپ –سىيلاپ غەيرىسى. خوتۇننى كۆپ ئالماق ئاخماقنىڭ ئىشى...! باش قېتىپ ئەلەمدىن ئاقىدۇ يېشى...! ۋاسىل قارى :بىگىم ئۇ قىزنى چاغلىمىسىلا سەل، چاڭگالغا ئېلىشقا چىڭ باغلىسىلا بەل. چالىدۇ ئاجايىپ لەرزە بىلەن ساز، كۆرمىدىم دۇنيادا ئۇنداق خۇش ئاۋاز...! چالغاندا ساتارىنى تىترەيدۇ يۈرەك، ھەر كىشى ئاڭلىسا تارتىپ قالىدۇ ھېجرانۇ-كۆيەك...! رۇستەمبەگ :ھە...شۇنداقمۇ...؟! ۋاسىل قارى :شۇنداق بولماي بىگىم،ئۇنداق بولمىسا،ئۆزلىرىگە سايە قىلامدىمەن؟ رۇستەمبەگ :ئۇنداق بولسا سىلە دېگەندەك قىلسام قىلاي، خوتۇن ئەمەس،ئۆي ئېچىگە دىدەك قىلاي...! ئۇنىڭ يېگەن ،ئېچكىنى زاكات بولۇر، بۇ زىيانمۇ بىر بۇلۇڭدىن چېقىپ قالۇر...! ۋاسىل قارى :بۇ دېگەنلىرى ناھايىتى ئوبدان بولدى بىگىم،كىشى مىڭ ياشقا كىرەمدۇ،ئۆلۈپ تۈگەيدىغان جانغا گۈلجەننەتتەك ئەشۇنداق قىزلارنى ئەكىلىپ ناخشا ئوقۇتۇپ،ساز چالدۇرۇپ،كۆڭۈل ئېچىپ دۇنيادىن تېخى- مۇ شاد خورام ئۆتسىلە،بىزگىمۇ ئوبدان ئەمەسمۇ بىگىم...؟! رۇستەمبەگ :دۇرۇس،ئۇنداق بولسا،ھېلىقى راشىدىننى چاقىرىپ سۆزلىشەيلى... ۋاسىل قارى :شۇنداق قىلايلى،ئوينىغانغا يەتمەيدۇ،جان كۈندە چېچەكلەمدۇ...؟ كۈندۈزى پىلەك تاشلاپ،كىچىسى خىمەكلەمدۇ...؟!(ئىككىسى قاتتىق (كۈلىشىدۇ....!) رۇستەمبەگ :رەجەپ ،!...ھوي رەجەپ...!؟(رەجەپ كېرىدۇ...) رەجەپ :خوش بىگىم...؟! رۇستەمبەگ :زەيدىنگە ئىيتقىن،باياتىنقى سولاپ قويغان راشىدىننى ئېلىپ كىرسۇن! رەجەپ :خوپ...!(چېقىپ كېتىدۇ...) ۋاسىل قارى :قىزىنى ئېلىپ كەلگەندىن كېيىن بارا-بارا دادىسىنى،ئۇندىن كېيىن تىرىپ-تىككەن يىرىنى ھەممىسىنى چاڭگالغا كىرگۈزۈش لازىم بولىدۇ بىگىم...! رۇستەمبەگ :بۇ ناھايىتى ئاسان،گەپ ئاڭلىمىسا ئالداپ سىلايمىز،ئۇنىمىسا ئۇرۇپ ساۋايمىز...! ۋاسىل قارى :خوش-خوش بىگىم،شۇنداق،توغرا ئىيتىدىلا...(زەيدىن راشىدىننى ئىلىپ كېرىدۇ...) زەيدىن :مانا بىگىم،ئېلىپ كېردىم...! رۇستەمبەگ زەيدىننى)-سەن چېقىپ ئىشىڭنى قىل...! زەيدىن :خوپ...!(چېقىپ كېتىدۇ...) ۋاسىل قارى :راشىدىنئاخۇن،بىشىڭىزغا بەخت قۇشى قوناي دېدى،بىگىم سىلىنى سېلىنى شەپقەت قىلىپ يۆلەي دېدى.گۈلجەننەتنى بىگىمگە تۇتۇپ بېرىڭ،ئۆزىڭىزنى غەم قايغۇدىن خالاس قىلىڭ...! رۇستەمبەگ :سىزنى كۆرۈپ تولا يىدىم غىمىڭىزنى، بىزنىڭ ئۆيگە ئەكىلىپ بېرىڭ قىزىڭىزنى. بىرەلمىگەن سىلىقتىنمۇ ئۆتەيلى بىز، ئاستا-ئاستا پۈتۈن قىلىڭ نىنىڭىزنى...! راشىدىن :قىزىم لايىق ئەمەس بۇ باغ ئىرەمگە، يارىماس خىزمەتكە،سىز مۆھتىرەمگە. ئىلتىپات قىلسىلا بىگىم ئەلۋەتتە.... قالمىسام تېخىمۇ ئېغىر كۈلپەتكە...! رۇستەمبەگ :قويماقچى ئەمەسمەن سىزنى كۈلپەتكە، رەھىم قىلىپ تەكلىپ قىلدىم سىزنى ئۈلپەتكە...! ۋاسىل قارى :جاھىل بولماي رەھمەت ئېيتىڭ مېھرى-شەپقەتكە، بىگىم سىزنى يەتكۈزىدۇ شانۇ-شۆھرەتكە...! راشىدىن :شانۇ-شۆھرەت كېرەك ئەمەس،كېرەك بىزگە نان، شۇ نان ئۈچۈن ئالدىڭىزدا مۇھتاج ئىزىز جان...! رۇستەمبەگ :شۇنىڭ ئۈچۈن پۈتۈن بولسۇن نىنىڭىز دېدۇق، ئالاھىدە باش قاتۇرۇپ غىمىڭىزنى يىدۇق...! ئىۋەتەمسەن،ئىۋەتمەمسەن قىزىڭنى بىزگە، يا ساتامسەن ئالۋاڭ ئۈچۈن سىلىققا،قەرزگە...!؟ راشىدىن :قىزىمنىڭ ئانىسى بىر رەنا ئىدى، ئەقىل-پاراسەتتە كۆپ دەنا ئىدى. دەھشەتلىك زاماننىڭ كۈلپىتى بىلەن، ئۆلۈپ كەتتى رەھمەتلىك سىل كىسەل بىلەن. قىزىم قالدى ئانىسىدىن توققۇز ئايلىقتا، قەدىرلەپ چوڭ قىلدىم ئاچۇ-زارلىقتا. قىزىمدىن ئايرىلسام سۇنار قانىتىم، بۇ ئىشقا يوق مېنىڭ قىلچە تاقىتىم...! ۋاسىل قارى :راشىدىنئاخۇن ئويلاپ سۆزلەڭ،بىگىم سىزنىڭ ئۇكىڭىز ئەمەس...! راشىدىن :مەدرىستىكى تالىپلىرىڭىزنى بىلىڭ،مەن سىزنىڭ تالىپلىرىڭىزدىن ئەمەس...! رۇستەمبەگ :راشىدىنئاخۇن ئۆكتەملىك قىلماڭ،پۇشايمان قىلىسىز،بىزنىڭ گىپىمىزگە كىرمىسىڭىز كىيىن ھەسرەت چىكىسىز...!تاش بىلەن ياڭاق تەڭ بولالماس،ئۆزىڭىز بىلىسىز...! ۋاسىل قارى :شۇنداق...شۇنداق...!ئەلۋەتتە....! رۇستەمبەگ :قاراپ تۇرماي سۆزۈمگە جاۋاپ قىلىڭ، ياق دىسىڭىز ئاقىۋەتنى ئۆزىڭىز بىلىڭ...! ۋاسىل قارى :ھەببەللى...!مانا مۇنداق ئەمەسمۇ؟كىيىنكى پۇشايمان ئۆزەڭگە دۈشمەن...! راشىدىن :ئۇنداق بولسا،مەن بىرىپ مەسلىھەت سالاي قىزىمغا، رۇستەمبەگ :مەسلىھەتىڭىز ئوبدان بولسۇن،جىگدە سالماڭ ئاغزىمغا...! بىزنىڭ ئۆيدە تۇرۇشقا رازى بولسۇن قىزىڭىز،ھازىر بېرىپ كىچىكمەي ئېلىپ كىلىڭ ئۆزىڭىز...!(راشىدىن چېقىپ كېتىدۇ...) ۋاسىل قارى :يۇڭ چۆچىرىسىنىڭ كۈيىسى بار،قوغۇننىڭ شۇمبۇيىسى.گۈلنىڭ بەرگىدىن ئورۇن ئالغاندەك،گۈلجەننەتكىمۇ باردۇر بىر تىكەن،باياتىنقى ياغاچچى گاداي،ئامرىقى ئۇنىڭ مەتنىياز دېگەن...! رۇستەمبەگ :ھىم...!شۇنداقمۇ تېخى...؟مەتنىيازنى زادىلا تۇرغۇزمايلى بۇ يەردە، كىرگۈزەيلى يامۇلغا ئۆلۈپ كەتسۇن شۇ يەردە...! ۋاسىل قارى :ھەببەللى بىگىم،ئوبدان بولدى ئۇ بىر كاساپەت،يوقاتمىساق ئۇنىڭدىن يېتەر بىزگە پالاكەت....ئادىل بىگىم ئۆزلىرى ،شىرىن-شىكەر سۆز- لىرى.ئەجەپ ئۆتكۈر پاراسەت ئەقىل بىلەن كۆزلىرى...! (رۇستەمبەگ بىلەن ۋاسىل قارى خۇشال ئۇسۇل ئوينىشىدۇ...) ئادىل بىگىم ئۆزلىرى، شىرىن-شىكەر سۆزلىرى. ئەجەپ ئۆتكۈر –پاراسەت، ئەقىل بىلەن كۆزلىرى...! (مۇزىكا ئەۋجىدە پەردە يېپىلىدۇ...!)

زۇلفىيە · ۋاقتى: 2013-11-11 19:44:43


	تىلى ئۆتكۈر . زىدىيەتلەر خىلىلا كۈچلۈك سەھنە ئەسىرى پۈتۈلۈپتۇ ...ئارتىسلار ئوينىسا بىزدىكى بۇ بوشلۇققا يەنىمۇ خاتىمە بېرىلگەن بولاتتى ...مۇمكىن بولسا ئۇسۇللۇق تىياتىر ئاساسىدا بولسىمۇ بولىدىكەن . چۈنكى شېئىرىي تىل سەنئەت پۇرىقىنى يەنىمۇ كۈچەيتىپ بېرىشتە مۇھىم رول ئويناپتۇ....ئەجرىڭىزگە تەشەكۈر. بۇ يازمىنى ئاخىرىدا زۇلفىيە تەھرىرلىگەن. ۋاقتى 2013-11-11 19:46

ئامانى · ۋاقتى: 2013-11-11 19:45:12


	ئۇستازنىڭ ئەجرىدىن تولىمۇ سۆيۈندۈم ، قەلەملىرى بەركەتلىك بولغاي ، تەنلىرى ساغلام بولغاي .

arttekin · ۋاقتى: 2013-11-12 02:18:14


	سەھنىگە ئېلىپ چىقسا پۇخادىن چىققۇدەك كۆرۈۋالاركەنمىز. قانچىنچى يىللارنىڭ ۋەقەلىكى بولغىيتى بۇ. جاۋاب تاپالمىدىما.

بۇژغۇن · ۋاقتى: 2013-11-12 11:14:49


	ئاخىرىدا جاۋاپ چىقىدۇ ئارتتىكىن....كۆپ رەھمەت...!

بۇژغۇن · ۋاقتى: 2013-11-14 17:42:08


	3-پەردە ۋاقتى : شۇ كۈنى كېچىدىن باشلاپ ئالدىنقى كۆرۈنۈشتىن تۆت كۈن كېيىن. ئورنى : قەبرىستانلىق...(ئايدىڭ كېچە، قەبرىستانلىق ،كۆك ئاسماندا ئاي ۋە يۇلتۇزلار جىمىرلاشماقتا.كەڭ كەتكەن قەبرىستانلىق ئىگىز-پەس،چوڭ -كىچىك،قىڭغىر-قىيسىق قەۋرىلەر،قۇمۇشلار ئۆسۈپ كەتكەن،ئارىسىدا لايدىن ياسالغان سىرسىز گۈمبەز،ئوتتۇرىسىدا بىر تۈپ سىدە دەرىخى قەد كۆتۈرۈپ تۇرماقتا.ئۇپۇق سىزىقىنىڭ يىراق كۆرۈنۈشىدە يىشىل زىرا- ئەتلىك ئېتىزلار،ئاندا-ساندا ئىگىز-پەس تۆپىلىكلەر ئەكس ئەتمەكتە. (پەردە ئىچىلىدۇ...) (كونا بىر خورجۇننى ئۆشنىسىگە تاشلاپ، قولىدا ساتارىنى تۇتقان راشىدىن ۋە نەرسە كىرەكلىرىنى كۆتەرگەن گۈلجەننەت بىلەن مەتنىيازلار كېرىدۇ،ئۇلار گۈمبەز يىنىدىكى دەرەخ تۈۋىگە نەرسە-كىرەكلىرىنى قويۇشىدۇ...) راشىدىن : (ھاردۇق يەتكەن ھالدا...)-ئۇھ!...شۈكرى ئاللاھ...بەرگەن كۈنىڭگە. گۈلجەننەت :بەكمۇ ھېرىپ كەتتىڭىز جىنىم دادا...!؟ راشىدىن :ھېرىپمۇ كەتتىم بالام...!ناھايىتىمۇ ئۇسساپ كەتتىم...! گۈلجەننەت : قەيەردە سۇ باركىن...؟! مەتنىياز : قەيەردە سۇ بولسا مەن تېپىپ كېلەي...!(مەتنىياز خورجۇندىن كىچىككىنە بىر سۇ قاپىقىنى ئالىدۇ...) راشىدىن :سەنمۇ ھېرىپ كەتتىڭ بالام،بىردەم ئارام ئىلىۋال،تاڭ ئېتىشقىمۇ ئاز قالدى...بىراز تەخىر قىلاي... مەتنىياز :ياق،مەن سۇ تىپىپ كىلەي...(چېقىپ كېتىدۇ...) گۈلجەننەت :جىنىم دادا، سىز رۇستەمبەگكە،مەن قىزىم بىلەن مەسلىھەتلىشەي دەپ قۇتۇلمىغان بولسىڭىز،سىلەرنى قويۇپ بەرمەي تۇرۇپ ،مېنىمۇ تۇتۇپ كېتىشى تۇرغانلا گەپ ئەمەسمۇ...!؟ راشىدىن :شۇنداق بالام،مەن ئۇلارنىڭ غەرىزىنى بىلگەنلىگىمدىن،قۇتۇلۇش ئۈچۈن شۇنداق دېگەن...!دەرۋەقە شۇنداق ئىدى قىزىم...! گۈلجەننەت :تۇرمىنىڭ ئۆگزىسىنى بۇزمىغان بولسىڭىز،مەتنىيازنى قۇتقۇزۇپ چېقىش ئەسلا مۇمكىن ئەمەس ئىدى.ھېلىمۇ يولۋاسنىڭ ئاغزىدىن ساق-سالامەت قۇتۇلدۇق،شۈكرى ئاللاھ...بەرگەن يورۇق كۈنىڭگە! راشىدىن :راست دەيسەن قىزىم،بىزنى ئاللاھ ئۆز پاناھىدا ساقلىدى...!باشقا كۈن چۈشكەندە رۇستەمبەگنىڭ دوزىقىمۇ ماڭا غايەت زور سېھرى كۈچ ئاتا قىلدى ئەمەسمۇ قىزىم...! ئاللاھقا مىڭ شۈكرى...! گۈلجەننەت :كىم دادا؟...بىرەسى سىزگە ياردەم قىلدىمۇ...؟ راشىدىن :ياق قىزىم،ئۇ دوزاقتا ماڭا ياردەم قىلىدىغان كىم بار دەيسەن...؟ ئاللاھ ساقلىدى...! قاۋاپ كەلدى رۇستەمبەگنىڭ ئىتلىرى، پاناھ بولدى ئورەك بىلەن چىتلىرى. كېرىۋالدىم ئورەككە،چېقىۋالدىم دەرەخقە، شۇنداق قىلىپ گۇندىخانىنىڭ ئۆگزىسىگە چېقىۋالدىم-دە،تەۋەككۈل دەپ ئۆگزىنى تەشتىم،پالتا بىلەن مەتنىيازنىڭ پۇتىدىكى كۆتەكنى چاقتىم،ئىككىمىز يەنە ئۆگزىگە چېقىپ،ئىتلارنى سۈرۈپ قاچتۇق...! (مەتنىياز سۇ ئىلىپ كېرىدۇ...) مەتنىياز :سۇ ئېلىپ كەلدىم...!؟ گۈلجەننەت :سۇ بار ئىكەندە...!بەك ياخشى بولدى...(گۈلجەننەت خورجۇندىن ياغاچ جامنى ئالىدۇ،مەتنىياز ئۇنىڭغا سۇ قۇيۇپ راشىدىن ئاخۇنغا تۇتىدۇ...) راشىدىن سۇ ئېچىپ...)-رەھمەت بالام...!رەھمەت...خۇدايىم مۇرادىڭغا يەتكۈزسۇن سېنى...! گۇلجەننەت : (سۇ ئېچىپ...)-رەھمەت مەتنىياز...! مەتنىياز :رەھمەت تاغا،رەھمەت گۈلجەننەت،شۇ ۋەجىدىن مەن سىلەر بىلەن، سىلەرمۇ مەن بىلەن ھەمنەپەس،تەقدىرداش بولۇپ يۇرتىمىزدىن ئايرىل- دۇق.(قاتتىق ئۇھ تارتىپ...)-رەھمەتلىك ئانام ھايات بولسا،مۇشۇ سەپىرىمىزدە بىز بىلەن بىللە بولاتتى...!ئاھ...!رەھمەتلىك ،جىنىم ئانام!(تىترەك ئاۋاز بىلەن يىغلاپ تۇرۇپ،ھەسرەتلىنىپ سۆزلەيدۇ...)- -ئاھ جىنىم ئانام...!غىرىپ ئوغلۇڭ،زۇلۇمنىڭ دەھشىتى مىڭ پارە قىلغان دەرتلىك...ھەسرەتلىك...مىسكىن يۈرىگىنى كۆتۈرۈپ،سانسىز ناتونۇش...ئەمما ،مۇڭلۇق قەۋرىلەر ئارىسىدا تۇرماقتا...!ئاھ،قەدىر- ئانا...!سېنىڭ قەۋرەڭمۇ مۇشۇ قەۋرىلەر ئارىسىدا بولسىچۇ...!؟قەۋرەڭ ئالدىدا ياش تۆكۈپ،ھەسرىتىمنى ئىزھار قىلماسمىدىم...؟!...شۇ ھەسرەتلىك قەۋرەڭگە ئۆزەمنى ئۇرۇپ،زارىزار يىغلىماسمىدىم...؟ئاھ! مېھرىبانىم....جىنىم ئانا...!(ھەممىسى كۆز يېشى قىلىشىدۇ...) راشىدىن :سەۋر قىلىڭ بالام...!!!ئاللاھ ياتقان يېرىنى جەننەتتە قىلسۇن...!!! گۈلجەننەت :رەھمەتلىك ھەمراخان ئاچام يوقلاپ بارغىنىمدا بەكمۇ خۇرسەنت بولغان ئىدى...! مەتنىياز :مەن سەيسىدىن چىقىپلا ئۇدۇل سىلەرنىڭكىگە بارسام يوق ئىكەنسىلەر، دەرھال ئۆيۈمگە باردىم،رەھمەتلىك ئانام مېنى كۆرۈپلا كۆز يېشى قىلدى-دە،ھۇشىدىن كەتتى...بىر ھازادىن كېيىن ھۇشىغا كەلدى...! ھال-ئەھۋال سوراشتۇق،سىزنىڭ يوقلاپ بارغانلىقىڭىزنى ئېيتىپ،كۆپ مىننەتدارلىق بىلدۈردى...! راشىدىن :ھۆرمەتلىك ھەمراخان دولان دىيارىدا كەمدىن-كەم ئۇچرايدىغان تولىمۇ ئاقكۆڭۈل،پەزىلەتلىك ئايال ئىدى...! مەتنىياز :بىر ئازدىن كېيىن يەنە ھۇشىدىن كەتتى-دە،ھايات بىلەن خوشلاشتى...! گۈلجەننەت :ئۆز ئانامنىڭ يوقلىقىغا،رەھمەتلىك ھەمراخان ئاچام ھايات بولغان بولسا،ئۆز ئانامدىنمۇ چارە كۆرمەسمىدىم...؟! مەتنىياز :بىر تەرەپتىن ئانامنىڭ ئۆلۈمى،يەنە بىر تەرەپتىن زالىم بەگنىڭ سىلىق ئۈچۈن سولاپ قويىشى،ئۈستى-ئۈستىلەپ دىشۋارچىلىق بىزگىلا – كىلەمدىغاندۇ...؟! راشىدىن :ھەي بالام...!،شۇنىمۇ دەمسەن...؟!ئۇلارنىڭ دەردى بىزنىڭكىدىن يامان...!«سۇلۇق ئىدىش-سۇسىز ئىدىشتىن سۇ تىلەيدۇ...!» گۈلجەننەت :يېمەك-ئېچمەك،ئوينىماق-كۈلمەكتىن باشقا، ئۇلاردا نېمە غەم قايغۇ...؟ تويمىغۇرلار....! راشىدىن :سەن بىلمەيسەن قىزىم،«يېزىدا ھەركەت،شەھەردە بەرىكەت...» دېگەن شۇدە...،تەييار بىز چايناپ بەرگەننى ئۇلار يۇتالماي،يۇتقانلىرىنى سىڭدۈرەلمەي،كۆزلىرى ئالاق-جالاق بولۇۋاتسا،بۇنىڭدىنمۇ ئېغىر قايغۇ نەدە بولسۇن ئۇلارغا...؟! مەتنىياز :ئەگەر مېنى سىلەر ئۇ زالىمنىڭ قولىدىن قۇتقۇزۇپ چىقمىغان بولساڭلار ،مېنىڭ قۇتۇلالىشىم ئەسلا مۇمكىن ئەمەس ئىدى...! راشىدىن :جىنىمىزغا جاپا بولغان يەر-زېمىننى،مېھرى ئېسسىق ئۆي-ماكان- لىرىمىزنى،تۇغۇلۇپ ئۆسكەن قەدىردان يۇرتىمىزنى تاشلاپ چىقتۇق بالام.لېكىن،بىشىمىز كەتسىمۇ سېنى تاشلاپ چېقمايتتۇق بالام...! مەتنىياز :رەھمەت سىلەرگە...!(قۇمۇشلار ئارىسىدا تورغايلار بەس-بەس بىلەن سايراشماقتا...!يېراقتىن ئاندا-ساندا خورازنىڭ چىللىغان ئاۋازى ئاڭلىنىدۇ،تاڭ ساباسى جىلۋىلىنىدۇ...) راشىدىن :تۆت كېچە-كۈندۈزدىن بېرى مېڭىپ،ھالىمىزدىن كەتتۇق،چارچىدۇق، لېكىن،جاننى بېقىش ئۈچۈن تىلەشتىن باشقا چارىمىز يوق...!تاڭ يورۇپ قالاي دىدى،تىلەپ چىقايلى...! مەتنىياز :سىلەر ئارام ئېلىپ تۇرۇڭلار،ئالدى بىلەن مەن چىقىپ تىلەپ كىلەي...! گۈلجەننەت :بىللە چىقمامدۇق...؟ مەتنىياز :سىلەر ئارام ئېلىپ تۇرۇڭلار...! راشىدىن :ماقۇل بالام،تىزرەك كىلەرسەن...!تىلەپ تاپقانلاردىن ناشتا قىلىۋالغاندىن كېيىن،ئىككى ئادەم تىپىپ،سىلەرنى نىكاھ ئوقۇتۇپ، بىشىڭلارنى قوشۇپ قوياي بالىلىرىم...!مۇساپىر بولۇپ يۈرۈپتىمىز، جىنى بارنىڭ قازاسى بار. مەتنىياز :ماقۇل،(خورجۇننى ئېلىپ چېقىپ كېتىدۇ....،گۈلجەننەت تەبەسسۇم بىلەن قاراپ قالىدۇ.راشىدىن ھەسرەتلىك ئۇھ تارتىۋالغاندىن كېيىن، ياڭراق سادا بىلەن ساتارىغا مۇقام تەڭكەش قىلىدۇ...) راشىدىن : (ساتارى بىلەن مۇقام ئېيتىدۇ...) ئادالەت قايدا ئى تەڭرىم،زۇلۇمنى مەرھابا قىلدىڭ، چىمەنلەرنى خازان ئەيلەپ،بورانغا مۇپتىلا قىلدىڭ. كۆيەر دەرت ئېلكىدە جانىم،يەنە ئاتەش ئاتا قىلدىڭ، مېنى غەم رىشتىدە باغلاپ،يولۇمنى ھەم خاتا قىلدىڭ. شىرىن جانغا سىلىپ غۇربەت،ھالاۋەتنى قازا قىلدىڭ، ئاتام تۇپراقى ھەم قالدى،دىيارىمدىن جۇدا قىلدىڭ. يۇتارمەن قان بىلەن زەرداپ،ئەجەپمۇ خارۇزار قىلدىڭ، كېلىپ مۇندا غىرىپتۇرمەن،ماكانىمنى مازار قىلدىڭ...! .............................................. (سۈبھى كۆتۈرۈلۈپ،قۇياش نۇر سىپىدۇ،نەدىندۇر قاغىلارنىڭ قاقىلداشلىرى،ئاتنىڭ كىشنەشلىرى ئاڭلىنىدۇ،قانغا بويالغان ۋە قولى باغلانغان مەتنىيازنى زەيدىن بىلەن مەنسۇر ھەيدەپ كېلىدۇ...) گۈلجەننەت :ۋاي...جىنىم...!جاللاتلار قوغلاپ كەپتۇ. مەتنىيازنى قانغا بويىۋىتىپتۇ.قويۇۋەت...مۇناپىقلار!...يوقال...! راشىدىن :سەنلەرگە يۇرت تار كەلمىسۇن دەپ تاشلاپ چىقساق،قوغلاپ كېلىشىپسەن...!بىزدە نېمەڭ بار سەنلەرنىڭ...؟!قويۇۋەت مەتنىيازنى.! مەنسۇر :مەڭزىگە گۈل بەرگىدىن ھەل بەرگەن،مېغىزدا زىناق چىقارغان، ناۋات بىلەن يۇغارغاندەك،سۈزۈككىنە ئاپئاق قىز ئەمدى قېچىپ قۇتۇلالمايسەن...؟!ئاسمانغا،ئەمدى تۇتتۇق قۇتۇلمايسەن...ئاسمانغا! ئۇچالمايسەن...ئاسمانغا...!(راشىدىن بىلەن گۈلجەننەتنى ئۇرىدۇ.گۈلجەننەت بىلەن راشىدىن مەنسۇرغا ئىسىلىدۇ...) زەيدىن :ھوي قەلەندەرلەر قولۇڭنى تارتىش...!چېقىۋىتىمەن،قامچىنى كۆزۈڭگە تېقىۋىتىمەن...!(راشىدىن بىر ئامال قىلىپ مەنسۇرنى يەرگە يېقىتىدۇ، زەيدىن راشىدىنغا ئىسىلىدۇ،مەنسۇر بىلەن زەيدىن راشىدىننى باغلاشقا ئۇرىنىدۇ،گۈلجەننەت مەتنىيازنى يېشىۋىتىدۇ...بۇلار قاتتىق ئىلىشىش ئىچىدە......) ..پەردە چۈشىدۇ...! داۋامى يەنە بار دوستلار...!

بۇژغۇن · ۋاقتى: 2013-11-21 11:51:50


	4-پەردە بىرىنچى كۆرۈنۈش ۋاقتى : ئالدىنقى كۆرۈنۈشتىن ئۈچ كۈن كېيىن . ئورنى : رۇستەمبەگنىڭ ھەشەمەتلىك ھويلىسى.(ئىككى سۇپىلىق پىشئايۋان، ئوتتۇرسى تار كوچا،مىھمانخانا ۋە بىر نەچچە ئېغىز ئۆيلەر كۆرۈنۈپ تۇرىدۇ.پىشئايۋان سۇپىسىغا چىرايلىق گىلەملەر سىلىنغان،ھويلا ئۈستى قويۇق تال-باراڭ،يېڭى چېچەكلىگەن ئۈزۈم بارىڭى ئالاھىدە كۆزگە چېلىقىپ تۇرىدۇ، ھويلا ئالدى رەڭدار رىشاتكىلىق...) پەردە ئېچىلىدۇ رۇستەمبەگ : (چۇڭقۇر خىيال بىلەن ئۇياقتىن-بۇياققا ماڭماقتا.)-ھىم...!بۇ قانداق چۈش...!قارا باستىمۇ،يا بىر كارامەتمۇ،زادى قانداق ئىشتۇ بۇ...؟! ھىم...!چىقتىم باغدىن،ياماشتىم تاغقا...!چوقىغا يەتمەي يېقىلدىم تاشقا...!يېقىلدىم شۇئان،چۈشتۈم زەي سۇغا،ئايلاندى بىشىم،ئىلىندىم زىخقا...!بىر بىلىق ئالغۇچ چۈشتى يىنىمغا،قاتتىق چوقۇلاپ ،تۆكتى قىنىمنى...!قانچە زارلىسام قىلمىدى پەرۋا،ئالدى ئاقىۋەت شىرىن جىنىمنى...!قاتتىق چۆچۈدۈم،ئويغانسام سەھەر،بولدۇم گوياكى ئىچكەندەك زەھەر...!دىلىمدا قورقۇش،كۆڭلۈمدە ۋەھىم...!ئۆزەڭ ساقلايسەن قۇدرەتلىك ئاللاھ،قىلغايسەن ئۆزەڭ پىقىرغا رەھىم...! (مەنسۇر بىلەن زەيدىننىڭ باش كۆزلىرى تىڭىلغان،يۈزلىرى جاراھەتلەنگەن ،زەيدىن بىر قولىنى بوينىغا ئاسقان،مەنسۇر بىر پۇتىنى تېڭىپ،ھاسا تايانغان ھالدا كېرىشىدۇ...!) مەنسۇر ۋە زەيدىن بىرلىكتە: ئەسسالامۇ ئەلەيكۇم بىگىم...ئى...ئىھى...! رۇستەمبەگ : (ئەنسىرەپ)-ھە،نېمە بولۇشتۇڭ...؟قىنى ئۇ ئوغرىلار...؟ ئەكىلىشتىڭمۇ...؟! مەنسۇر : ئە...ھە...ئەكەلدۇق بىگىم....تو...تولىمۇ تەستە ئەكەلدۇق،بىراق ئۇلار بىزنى...!؟ زەيدىن :ئوغرىلار بىزنى...جاللاتلار...!يالاقچى،مۇ...مۇناپىقلار...!دەپ ... بى.. بىزنى ئۇرۇپ،مۇشۇ ھالغا چۈشۈرۈپ قويدى بىگىم..!؟(يىغلايدۇ) -مېنىڭ قولۇمنى سۇندۇرۇپ،بىشىمنى يېرىۋەتتى.ئۇلارنى..بىگىم..! مەنسۇر : ھالىمىز يامان بىگىم...!(يىغلايدۇ)-زەخمىمىز خىلى ئېغىر،ئۆزلىرى بىر ئىلتىپات قىلىپ.. بىگىم...!ئىھى...ئىھى...ئىھى.. ئۆزلىرى.! رۇستەمبەگ : سەنلەرگە بەرگەن نىنىمنىڭ كۈچى نەگە كەتتى...؟!ھو مۇتكىپەن ئۆلۈمتۈكلەر...!؟ زەيدىن :بىگىم...!بىز بىر تەرەپ قىلىشقا ئاجىزلىق قىلدۇق،ئەكسىچە بىزنى ئۇرۇپ،بىر قورقۇنۇچلۇق قەۋرىستانلىققا باغلاپ قويغان ئىدى،ناتو- نوش كىشىلەر تەرىپىدىن بوشاندۇق،ئاخىرى دۆلەت بەگنىڭ ئالدىغا ئەرىز قىلىپ بارغىنىمىزدا،ئۆزلىرىنىڭ نام-شەرىپىلىرىنى ئاڭلاپ، دەرھال ئادەملىرىنى ئىشقا سىلىپ،بۇ ئوغرىلارنى تۇتۇپ،باغلاپ بەردى. مەنسۇر :بولمىسا...!نېمە كۈنلەرنى كۆرىشىمىزنى مۆلچەرلەش قىيىن ئىدى..! رۇستەمبەگ : قىنى ئۇ ئوغرىلار...؟! زەيدىن :دەرۋازا ئالدىدا ،دەرەخقە باغلاقلىق ،...بىگىم...! رۇستەمبەگ : مەتنىيازنى يالغۇز ئىلىپ كىر...!؟ مەنسۇر بىلەن زەيدىن بىرلىكتە: خوش بىگىم...!(چىقىپ كىتىدۇ) رۇستەمبەگ : مەتنىياز دېگەن مۇتىھەم لۈكچەك بولمىغان بولسا، مېنىڭ ئادەملىرىم زەخمىلەنمىگەن بولاتتى...!ئۇنى ئۆلتۈرۈش كېرەككى،ئۇنىڭ تىرىكلىكى مەن ئۈچۈن بىر ئاپەت...!ھە...تېخى راشىدىنمۇ بار،ئۇ ھاياتلا بولىدىكەن ھامان بىر كۈن قىزى گۈلجەننەتنى ئېلىپ قاچىدۇ،شۇنىڭ بىلەن ۋاسىل قارى تىككەن كۆچەت مېۋە بەرمەي قۇرۇپ كېتىدۇ،خالاس...!بۇنىڭ ئۈچۈن راشىدىننىمۇ بىر نەچچە كۈن كېچىكتۈرۈپ ئۆلتۈرۈش كېرەك...!گۈلجەننەت يالغۇز قالسا ھېچيەرگە قېچىپ كېتەلمەيدۇ...!ئۇ چاغدا،گۈلجەننەت دېگەن ئىلغۇدىكى تەييار گۆش-تە...!؟ قاچان دېسەڭ شۇ چاغدا...!(زەيدىن بىلەن مەنسۇر قولى باغلانغان،يالاڭباش،باشلىرى يېرىلغان،يۈز گۆشلىرى يېرتىلىپ -ساڭگىلاپ كەتكەن،باش-كۆزلىرى ئىششىق،ئېغىر يارىلانغان مەتنىيازنى ئېلىپ كىرىدۇ...) مەنسۇر : مانا بىگىم...!بۇ ئوغرىنى...!؟ رۇستەمبەگ : (ئايۋاننىڭ تۈۋرۈكىنى كۆرسىتىپ)-ماۋۇ تۈۋرۈككە چىڭ باغلا...! (مەنسۇر بىلەن زەيدىن مەتنىيازنى تۈۋرۈككە باغلاپ تېڭىۋىتىدۇ..) -ئەمدى سىلەر چېقىپ راشىدىننى گۇندىخانىغا سولاپ،كۆتەككە تارتىپ باغلاپ قويۇڭلار...!گۈلجەننەتنى ئارقا ھويلىغا ئېلىپ چېقىپ رۇخسارى خىنىمغا تاپشۇرۇپ بىرىڭلار...!؟ مەنسۇر بىلەن زەيدىن بىرلىكتە: خوش بىگىم...!(چېقىپ كېتىدۇ) رۇستەمبەگ : (مەتنىيازنىڭ قانلىق پىشانىسىدىن نوقۇپ)-سەن لۈكچەك قاراقچى ئۆگزە بۇزۇپ چېقىپ گۈلجەننەتنى ئىلىپ قاچىسەن،قوغلاپ بېرىپ تۇتۇ- ۋالسا پۇت-قولنى چاقىسەن...!شۇنداق يوغىناپ كەتتىمۇ قەددىڭ...؟! بىزگە ئۆكتەملىك قىلىشقا سېنىڭ نېمە ھەددىڭ...؟! مەتنىياز :ئۆكتەملىكنى سەنلەر قىلدىڭ،مەندە گۇناھ يوق...! رۇستەمبەگ :ھىم...!سەندە گۇناھ يوقمۇ؟...ئالايغان كۆزۈڭنى ئويىمەن لۈكچەك...! (مەتنىيازنىڭ كۆزىگە قولىنى تىقىدۇ،مەتنىياز تىپىدۇ.رۇستەمبەگ يېقىلىدۇ...ئورنىدىن تۇرۇپ ۋەھشىلىشىدۇ...)-ھىم.!مەن كىم..؟! ...بىلەمسەن...؟! مەتنىياز :بىلىمەن،زالىملارنىڭ تۆرىسى،ئانا يۇرتىمىز زەرەپشاندا قۇيرۇق كۆتەرگەن چىلبۆرىسەن...!؟ رۇستەمبەگ خىرىلداپ)-مەن ساڭا ئۆزەمنى...ئۆزەمنى...شۇنداق بىر تونۇتايكى ...جىنىڭنى جەھەننەمدە كۆرۈۋال...!؟(مەتنىيازنىڭ گىلىنى قاتتىق بوغىدۇ،مەتنىياز ئىنتايىن غەزەپلىنىپ،يۇلقۇنۇپ تىپىدۇ...!رۇستەم- بەگ جاھىللىق بىلەن قاتتىق بوغىدۇ، مەتنىياز رۇستەمبەگنىڭ قولىنى چىشلىۋالىدۇ،رۇستەمبەگ چىكىنىدۇ...)-ۋايجان...!ۋاي...قولۇم..! ۋاي...ئوغرى...! ۋاي قولۇم...!؟ مەتنىياز : سەن قانخور مېنى ئۆلتۈرمەكچى بولدۇڭ،سەن ئۆلتۈرۈپ،بىز يوقسۇللار- نى تۈگىتەلمەيسەن...!يوقسۇللارنىڭ ماتەملىك كۆز ياشلىرى ئاخىرى بىر كۈن زەرەپشان دەرياسىدەك ئۇلۇغ تاشقىنلايدۇ...!بۇ كۈنلەرگىمۇ ئازلا ۋاقىت قالدى...!سەنلەر...ئۆزلىرىڭ تۆككەن قان-ياشلار دەرياسىنىڭ ھەيۋەتلىك قايناملىرىغا غەرق بولىشىسەن...!دۇنيادىن مەڭگۈلۈك يوقىلىشىسەن...!قىش ھەرقانچە سوغۇق بولسىمۇ،باھار كېلىدۇ ھامان...!ئاينىڭ ئونبەشى قاراڭغۇ،ئونبەشى ئايدىڭ،سەنلەرمۇ قىلىشمايسەن ئاقىۋەت ئامان...!؟پۈتۈن ئەل زەرەپشان دەرياسى ھەم تىزناپ دەرياسى ۋادىلىرىدا مەشرەپ ئوينار شادىمان...! رۇستەمبەگ كۆزلىرىنى چەكچەيتىپ،چىشلىرىنى غۇچۇرلىتىپ،كالپۇكلىرىنى يېمىرىپ بىر ۋەھشى ھايۋان قىياپىتىگە كېرىپ،چىشلىرىنىڭ ئارىسىدىن شىۋىرلاپ سۆزلەپ)-ئەتىكى قۇيرۇقتىن بۈگۈنكى ئۆپكە ياخشى...ھەممىدىن سېنى ئۆلتۈرگىنىم ياخشى...!(رۇستەمبەگ مەتنىيازنىڭ كەينى تەرىپىدىن كېلىپ،تۈۋرۈك بىلەن قوشۇپ گىلىنى قاتتىق بوغىدۇ...مەتنىياز قاتتىق تىپچەكلەپ جان تالىشىدۇ.بىشى ساڭگىلاپ،پۇتلىرى ۋە قوللىرى بوشاپ جان ئۈزىدۇ...سەھنە قاراڭ- غۇلىشىپ،رۇستەمبەگنىڭ بوغۇق ئاۋازى ئاڭلىنىدۇ...)-تۈگىدىڭ... ھەي ئوغرى...تۈگىدىڭ...مانا غەمسىز جەھەننەمگە كەتتىڭ... مۇرادىڭغا يەتتىڭ....بىچارە ئوغرى....! (قاراڭغۇلۇق ئىچىدە چاقماق چاقماقتا...) پەردە يېپىلىدۇ..... داۋامى بار جۇمۇ سىرداشلىرىم...!

بۇژغۇن · ۋاقتى: 2013-11-25 11:02:16


	4-پەردە ئىككىنچى كۆرۈنۈش ۋاقتى : ئالدىنقى كۆرۈنۈشتىن ئىككى ئاي كىيىن ئورنى : ئالدىنقى كۆرۈنۈش بىلەن ئوخشاش،پەقەت قوش سۇپىدىكى گىلەملەر يەڭگۈشلەنگەن،ئۈزۈملەر مەي باغلاپ پىشقان....پەردە ئىچىلىدۇ. رۇستەمبەگ : (ئايالى بىلەن تاكاللاشماقتا...) –ھەي خوتۇن...!مەن بىلەن كۆپ تاكاللاشمىغىن..! ھەر كىمنىڭ بىر خىيالى،ئارزۇ-ئارمىنى بولىدۇ. سەن خوتۇن كىشى بولغاندىن كېيىن قازان-قۇمۇشنى بىلمەي مەن بىلەن نېمە كارىڭ...؟ رۇخسارىخان : مەن قازان-قۇمۇشنى بىلىپ ئولتۇرسام،سىلى رۇستەم بىگىم بولالمايلا، خوتۇن كىشى قاۋۇل بولسا،ئاندىن ئەركىشىنىڭ بىشى ئۈستۈن بولىدۇ.! تولا ھەددىلىرىدىن ئاشمىسىلا سىلى...!؟ رۇستەمبەگ : خوتۇن ئۈنچىۋالا قايناپ كەتمە...!بولمىسا (1)غوجا داموللا ھاجىمنىڭ روھىي قوزغۇلۇپ قالمىسۇن يەنە...!؟ئۆزەڭنى بېسىۋىلىپ،ئۆيدىكى تىللادىن يۈزنى ئەچىقىپ بەرگىن...! رۇخسارىخان :نەگە بارىدىغان يۈز تىللاكەن ئۇ؟!...نېمىشكە بىرىدىكەنمەن...؟! رۇستەمبەگ :خوتۇن ھەممە ئىشتىن خەۋىرىڭ تۇرۇپ،پىشكەللىك قىلما...!سىرت- تىكى ئالغۇلۇقلاردىن يۈزى نەخلەشتى،ئۆيدىكى تىللادىن يۈزنى قوشۇپ ئىككى يۈز تىللا قىلىپ،ۋالىي جاناپلىرىغا سوغاتقا ئاپىرىمىز دېدىمغۇ!؟ رۇخسارىخان : خەخقە بىكارغا بېرىدىغان تىللا يوق...!؟ ....................................................................... (1) غوجا داموللا-رۇخسارىخاننىڭ چوڭ دادىسى،ئاپپاق غوجا ئەۋلادى رۇستەمبەگ : خوتۇن چىدىماسلىق قىلمىغىن...! رۇخسارىخان :ئارتۇقچە زىيانغا ھېچكىم چىدىمايدىغۇ دەيمەن...!؟ رۇستەمبەگ : ئارتۇقچە زىيان...؟!(قاتتىق كۈلىدۇ...)-قانداقسىگە ئارتۇقچە زىيان ...بۇ؟!پاكىستانلىق بىر مۇساپىر تىللا پۇرۇچتىن بىر چىمدىق زەھەر بىلەن قولغا چۈشۈرگەن بىر يۈز سەكسەن ئالتىدىن يۈزنى ۋالىي جاناپلىرىغا ئېلىپ بارسام،يەنە پاك-پاكىز سەكسەن ئالتىسى قالىدىغۇ؟ بىكاردىن كەلگەن پۇلنىڭ كىتىشىگە نېمە ۋاي دەيتتىڭ...؟! رۇخسارىخان : نېمە بىكار پۇلكەن ئۇ...؟!...بىر ئادەمنىڭ قان قەرزىگە كەلگەن پۇلنى بىكاردىن كەلگەن پۇل دىگىلى بولامدۇ...؟!بۇ ئاسان گەپ ئەمەس...! رۇستەمبەگ : بولدى خوتۇن،ئۇنى سۆزلەپ يۈرمىگىن...!تامنىڭ ھۇلىغا كۆمدۇق، تۈگىدى...!ماڭ مەن دېگەننى قىل،ئوبدان خوتۇن...!جاھىللىق قىلما! ئەركىلىتىۋەرسەممۇ ھەددىڭدىن ئىشىپ كەتمىگىن...!؟ رۇخسارىخان : ۋىييەي...كىم ھەددىدىن ئىشىپتۇ...؟ ئۆزلىرى ھەددىلىرىدىن ئاشقان- لىرىنى بىلمەي يۈرەمدىلا...؟!سېلىنىڭ قورساقلىرىدىكىنى ئۇقسام، مېنىڭ ئۈستۈمگە يەنە خوتۇن ئېلىپ،مېنى ئۆيدىن ھەيدىمەكچى...! بولمىسا،شۈنچە پۇلنى ...ۋاييەي...مەن بۇنىڭغا ھەرگىز پۇل قويالماي- مەن...!ۋاييەي...!مەنچۇ...پۈتۈن سۈرۈك رۇخسارىخان...!؟ رۇستەمبەگ : خوتۇن ئۇنداق ئويلىمىغىن...!مەندە ئۇنداق خىيال يوق،سەن مېنىڭ ئامراق خوتۇنۇم،يەلپۈگۈچۈم...!ئوت كۆمگۈچۈم تۇرساڭ...!سېنى نېمىشكە ئۆيدىن چېقىرۋەتكۈدەكمەن خوتۇن...؟!يەلپۈگۈچنى تاشلىۋەت- سەم تىنىم قىزىيدۇ،ئوت كۆمگۈچنى قالىۋەتسەم كۈلۈم توزىيدۇ...! رۇخسارىخان : ئاغزىلىرىنى ئۈششۈتمەي سۆزلىسىلە،نەدېكەن ئوت كۆمگۈچ...؟ قانداق...!مېنىڭ ئويلىغىنىم راستمىكەن...؟! مېنى ئەمدى ئوت كۆمگۈچ كۆرۈپ،باشقىنى ئالماقچى،سېلىنىڭ ھەددىلىرى ئەمەس...! مەن چېچىمنى سۈپۈرگە،قولۇمنى كوسەي قىلىپ،كىچىك چېغىمدىن باشلاپ ئاران تۇتقان ئۆي بۇ...!؟سېلىگە تاشلاپ بەرگىلى ساراڭمۇ مەن...!؟ رۇستەمبەگ : خوتۇن قايناپ كەتمە،چۆگۈن تاشسا ئوت ئۆچىدۇ،دېگەن گەپ بار...! پۇلنى ئەپچېقىپ بېرىپ،تاماقنى تەييارلا...! رۇخسارىخان : تاماق دىسىلە مانا ھازىر،پۇل دىسىلە پۇل تۈگۈل تېزەكمۇ يوق...! رۇستەمبەگ :ھە...؟ نېمە دېدىڭ...؟! رۇخسارىخان :يامان نىيەت قىلغان ئاغزىلىرىغا تېزەك دېدىم...! رۇستەمبەگ : ھى...ىم! سەن نېمانچە ئەسكىلىك قىلىسەن...؟(قامچىنى سۇغۇرۇپ ئېتىلىدۇ،رۇخسارىخان ئۆيگە قاچىدۇ،بەگ قوغلاپ كېرىدۇ،ئۆيدىن جىدەل-قى...چۇ...ئاڭلىنىدۇ...) رۇخسارىخان :ئۇرە قانخور...!؟مۇناپىق قەلەندەر...! نەچچە ئادەملەرنى ئۇرۇپ ئۆلتەردىڭ...؟ مېنىمۇ ئۇرۇپ ئۆلتۈرەي دەمسەن...؟!(ئىچكىرىدىن قامچىنىڭ ئاۋازى ئاڭلىنىدۇ...) رۇستەمبەگ :ھىم...!ساڭا نېمە يوغانلىق...؟ نەچچە ۋاقىتتىن بىرى بوپتۇ... ئىشانلارنىڭ ئەۋلادى ئىكەن ...دەپ يول قويسام،بىشىمغا دەسسەيمەن دەمسەن...؟! رۇخسارىخان : ۋايجان...!ۋاي...جان...!ۋا...ۋايجا...ن...! ئادەم بارمۇ...؟ رۇستەمبەگ : قۇرۇق گەپلەرنى نەدىن تاپتىڭ...؟! ...ھە...قىنى سۆزلە...؟ پۇل مېنىڭمۇ...سېنىڭمۇ...؟!ئىززىتىنى بىلمەيدىغان ئىپلاس...! رۇخسارىخان : ۋايجان....ئۆلتۈرۋەت...ۋاي...جان.....!قانخور جاللات....!! رۇستەمبەگ : پۇلنى بىرەمسەن-بەرمەمسەن...؟!...ھىم...!بىرەمسەن-بەرمەم- سەن...؟...گەپ قىل...!؟ رۇخسارىخان : ۋاي...جان...!..ۋاي...جا...ن...!(تاياق زەربىسىگە چىدىمىغان رۇخسارىخان...)-ئوبدان بىگىم...!بىر قوشۇق قىنىمنى تىلەي...! ۋاي...جان...!جىنىم بىگىم.!تىللا ئۆزلىرىنىڭ...ھەممىسى ئۆزلى- رىنىڭ...!ئوبدان بىگىم...!بىر قوشۇق قىنىمدىن كەچسىلە...!جىنىم بىگىم...! رۇستەمبەگ : ھىم...!نېمە جاھىللىق ساڭا؟..ھىم...!پۇلنى سەن تاپتىڭمۇ-مەنمۇ؟ رۇخسارىخان :سېلى تاپتىلا...ئوبدان بىگىم...! ھەممىسى ئۆزلىرىنىڭ...!جىنىم بىگىم...! بىر قوشۇق قىنىمنى تىلەي...!؟ رۇستەمبەگ ئۆيدىن قامچىسىنى بىلىگە قىستۇرغاچ چېقىۋىتىپ...)-ھوي ئىززىتىنى بىلمىگەن نائىنساپ،سەن نېمە چاغلايسەن مېنى؟بېھىشتىن چىققان تاياق،يۈگۈرتىدۇ يالاڭ-ئاياق...! رۇخسارىخان ئۆيدە تۇرۇپ...)-ۋايجان،ۋاي ئىسىت جىنىم...!نېمە ئازاپ بۇ ماڭا؟ (قاتتىق يىغلايدۇ...) رۇستەمبەگ : تولا ھاڭراۋەرمەي،تامىقىڭنى تەييارلاپ قوي...!؟ھازىر كىلىمەن-ھە؟ (چېقىپ كىتىدۇ...) رۇخسارىخان : (يىغلاپ ھويلىغا چېقىدۇ)-ۋاي خۇدايىم،بۇ جاللات بىر نەچچە ئادەمنى ئۇرۇپ ئۆلتۈرۈپ تۈگەتتى،ئادەم ئۆلتۈرۈپ يۈرىگىنى يەپ،يۈرىگى يوغىناپ قالغان بۇ قانخور ئاقىۋەت مېنىمۇ ئۆلتۈرۈپ قويىدىغان ئوخ- شايدۇ...؟ئىسىت ئەقىدەم...!ئىسىت ياشلىقىم...!ئاتامدىن قالغان مال-دۇنيالىرىم بىلەن بۇ قەلەندەر-قانخورنى ئادەم قىلىپ قويسام، بۈگۈنكى كۈندە كۆرۈۋاتقىنىم تىل-ئاھانەت،خورلىنىش بولدى.ئاللاھ ئۆزەڭگە قويدۇم...!(بىر ئاز ئويلاپ)-ئەجىبا،رۇستەمبەگ ياشلىقىدىن تارتىپلا زىنا-ھارامغا ئارتۇقچە بىرىلگەن ئادەم ئەمەس ئىدى...!ئەمدى قىرىغاندا يولدىن چېقىپ كېتەرمۇ...؟...توختا...!بۇ ئۆزلۈكچە ئەمەس، ئۇنى بىر جادۇگەر ئالۋاستى ئازدۇرمىغان بولسا،ھەرگىز ئۇنداق قىلمايتتى. بۇ ناھايىتى يامان بولدى،قىرىغاندا بۇزۇلغان ئەركىشى ھەرگىز تۈزۈلمەيدۇ ،ھامان بۇزۇلغىنى بۇزۇلغان...!مېنىڭ ۋەيران بولغىنىم بولغان...!ھىم.! مەن نېمە بولغان ئايال؟ۋاسىل قارىنىڭ ئېيتقانلىرى راست بولمىسا، ھېلىقى گۈلجەننەت دېگەن گاداينىڭ قىزىنىمۇ ئەكەلمەس بولغىيدى...؟ ئەمدى ئۆيدىكى تىللالارنى كۆتۈرۈپ،راستىنلا جېسا بىگىمنىڭ قىزىنى ئالىدىغان بولمىسا،مېنى ئۆيدىن ھەيدەپ چېقىرىش نىيىتى بولمىسا، مېنى شۇنچىۋالا ئۇرامتى...؟(ئەتراپنى كۈزىتىۋىلىپ)-سەن ھامان يا مېنى ئۆلتۈرىسەن،ياكى باشقا خوتۇن ئېلىپ،مېنى ئۆيدىن ھەيدەپ چېقىرىسەن...!مەن بۇنداق ئىشقا ھەرگىز يول قويالمايمەن...!سېنىڭ يامان نىيىتىڭ ئىشقا ئېشىشتىن بۇرۇن،مەن سېنى ئۆلتۈرمىسەم...خەپ توختاپ تۇر...!مەن...سېنى...!(ئىتتىك ئۆيگە كىرىپ كېتىدۇ،بىر ئازدىن كېيىن،بىر تەخسە پولۇ كۆتۈرۈپ چېقىدۇ...)-ھىم...!سېنىڭ ئەدىۋىڭنى مۇشۇنداق بېرەي...!بۇ ئاشقا تەمسىز-پۇراقسىز زەھەر سالدىم...!بۇنى مېھمانخانىغا ئەكىرىپ قوياي،ئاش دېگەن شۇ،تىللا ،قوش خوتۇن دېگەنمۇ مانا شۇ...!(ئاشنى مېھمانخانىغا ئەكىرىپ قويۇپ چېقىدۇ)-مەن ئەمدى ئارقا ھويلىغا چېقىپ،ئۆز ئىشىمنى قىلاي! (چېقىپ كېتىدۇ...)،(رۇستەمبەگ،ۋاسىل قارى ۋە ئابدۇللا كېرىدۇ.) ۋاسىل قارى : ئەسسالامۇ ئەلەيكۇم...؟ رۇستەمبەگ : يۇقۇرىغا داموللام....قىنى يۇقۇرىغا...! ۋاسىل قارى ئولتۇرۇپ) –يا ئەرھەمەرراھىمىن ئاللاھۇ ئەكبەر...!(رەجەپ ئالدىراپ-تىنەپ كېرىدۇ) رەجەپ : بىگىم،ھېلىقى كىشى سۆزۇم ئازراق چالا قاپتۇ،بىگىمنى چاقىرغىن دەۋاتىدۇ...! رۇستەمبەگ :بالام ئابدۇللاجان،داموللامغا داستىرخان سال،مەن ھازىر كىرىمەن، (رەجەپ بىلەن چېقىپ كىتىدۇ) (ئابدۇللا مىھمانخانىغا كىرىپ بىر قاراپ چىققاندىن كېيىن،نىرىقى ئۆيدىن ئاپتۇۋا-چىلاپچا ئېلىپ چېقىپ،داموللامنىڭ قولىغا سۇ بېرىدۇ.ئاندىن داستىرخان سالىدۇ،مېھمانخانىدىكى پولۇنى ئېلىپ چېقىپ،داموللامنىڭ ئالدىغا قويىدۇ...) ۋاسىل قارى :كىلىڭ بالام،سىزمۇ كىلىڭ...!ئىككىمىز بىللە...! ئابدۇللا :خوش داموللام...قىنى ئۆزلىرى...! ۋاسىل قارى :كىلىڭ بالام...كىلىڭە...!(ئابدۇللا كىلىدۇ،ئىككىسى ئاشنى بىللە يېيىشىدۇ.بۇلارنىڭ كەيپىياتلىرى دەرھال بۇزۇلۇپ،ئورۇنلىرىدىن تۇرۇشۇپ،ئاغىل-تاغىل ئاۋاز چېقىرىشىپ،سەنتۈرۈلۈپ يېقىلىپ ئۆلىدۇ...!رۇخسارىخان كىرىدۇ،ھەيران بولىدۇ، قورقىدۇ،بىسەرەمجان بولىدۇ...) رۇخسارىخان : ۋاي ئىست بالام...!ۋاي ئىست داموللام...!(ھەر ئىككىسىنىڭ بىشىنى يۆلەيدۇ )-ۋاي ئىست!..ۋاي ئىست...ئاھ خۇدا...! (قاتتىق ئالاقزادە بولىدۇ...)-مەن سىلەرنىڭ جىنىڭلارغا زامىن بوپتىمەن...!ۋاي ئىست...!ۋاي ئىست...!ماڭا نېمە كۆرگۈلۈك بۇ...!؟بۇ بىشىمنى قانداق قىلاي ئەمدى...؟ۋاي خۇدايىم...! ئەمدى بىگىمنىڭ قامچىسى ئاستىدا شەمىيساز بولۇپ،ئۆلۈپ كېتىدىغان بولدۇم...!ۋاي ئىست بالام...ۋاي ئىست جىنىم داموللام...!ۋاي ئىست! خۇدايىم ماڭىمۇ ئاسان ئۆلۈم بەرگىن...!ئاھ قەدىردانلىرىم...!؟مەنمۇ سىلەر بىلەن بىللە كېتەي...!(رۇخسارىخان يىغلاپ بېرىپ،قالدۇق ئاشنى يەيدۇ،كەيپىياتى بۇزۇلۇپ، ئورنىدىن تۇرۇپ،دەلدەڭشىپ يېقىلىپ، قاتتىق بىر چىقىراپ جان ئۈزىدۇ...رۇستەمبەگ كېرىدۇ،تۇيۇقسىزدىن ئۆلۈكلەرنى كۆرۈپ چۆچۈپ كېتىدۇ.قاتتىق قورقىدۇ...) رۇستەمبەگ : ۋاي ئىست...!بۇ نېمە ئالامەت...!؟ھوي رەجەپ...!ھوي زەيدىن...! (قاتتىق ئالاقزادە بولۇپ،تۆت تەرەپكە تەڭ چېپىپ ۋاقىرايدۇ...)-ۋاي بۇ نېمە ئىش...!؟ۋاي...ۋاي...تەڭرىم...!!!ۋاي زەيدىن...!ھوي رەجەپ...!؟ۋاي...قىنى سەن...نان قىپىلار...!؟ھوي......! پەردە يىپىلىدۇ... داۋامى بار دوستلار....

ئىلى · ۋاقتى: 2013-11-25 11:23:56


	قەلمىڭىزگە كۆز تەگمىسۇن ئۇستاز ....

قۇرۇلچى · ۋاقتى: 2013-11-25 11:30:12


	مۇبارەك بولسۇن،مېنىڭچە‹‹شېئىرىي››دىگەن بۇ سۆز ئارتۇقچىدەك،كەچۈرۈڭلار،ئاقساقاللىق قىلىپ قويدۇم....

بۇژغۇن · ۋاقتى: 2013-11-25 11:40:40


	ھېچقىسى يوق قۇرۇلچى....كۆپرەك تەكلىپ بەرگەيلا.....رەھمەت...!

بۇژغۇن · ۋاقتى: 2013-11-25 16:00:24


	5-پەردە ۋاقتى : بىر ئاي كېيىن ئورنى : رۇستەمبەگنىڭ قاراڭغۇ،زەي گۇندىخانىسى.( قاراڭغۇ كېچە، ئايسىز ئاسماندا ئاندا-ساندا يۇلتۇزلار كۆرۈنۈپ تۇرىدۇ، چاچلىرى چۇۋۇلغان،كىيىملىرى جۇل-جۇل،ھالى پەرىشان، يالغۇز گۈلجەننەتنىڭ ئىككى پۇتى ناھايىتى يوغان ياغاچتىن ياسالغان گۇندىنىڭ ئىككى ئويۇقچىسىغا ئايرىم-ئايرىم كىرگۈزۈلگەن،گۇندىنى جۈپلەشتۈرۈپ،قۇلۇپلاپ قويۇلغان،تامغا يۆلەنگەن گۈلجەننەت مۇڭ باسقان ھەسرەتلىك ئاۋازىنى ساتارى بىلەن تەڭكەش قىلماقتا...) -پەردە ئېچىلىدۇ- گۈلجەننەت : (ناخشا) پەلەكنىڭ چەرخى ئى دەۋران، بۇ بەختىمنى قارا ئەتتىڭ. سىلىپ ھېجران بىلەن ئاپەت، يۈرەكنى مىڭ يارا ئەتتىڭ. (ئۆكسۈپ يىغلاپ ھالسىزلىنىدۇ،بىر ئازدىن كېيىن يەنە ساتارى بىلەن ناخشىنى داۋام قىلىدۇ...،گۇندىخانىنىڭ سىرتىدا رۇستەمبەگ پەيدا بولۇپ،دىققەت بىلەن ناخشا تىڭشايدۇ.گۈلجەننەتكە بولغان ئىشقى ھەۋىسىنىڭ ھەسرەتلىك ئىپادىسىنى ئەكىس ئەتتۈرىدۇ.گۈلجەننەتنىڭ ناخشىسى يەنە داۋام قىلىدۇ...) بۇلۇتلار ئاھۇ-پەريادى، يېشىدۇر،يامغۇرى،قارى. پىسەنتسىز تالۇ-مەجنۇنغا، قىيامەتنى پاناھ ئەتتىڭ...! .............................................. (گۈلجەننەت قاتتىق ئۇھ تارتىپ پىغان چېكىدۇ.ھالسىز- لىنىپ يېنىچە يېقىلىپ قالىدۇ،ساتارى قولىدىن چۈشۈپ كېتىدۇ،بىر ئازدىن كېيىن يەنە بېشىنى كۆتۈرۈپ،ئۆكسۈپ -ئۆسۈپ يىغلاپ،يەرنى تايىنىپ قەددىنى رۇسلايدۇ، ساتارىنى قولىغا ئېلىپ ناخشا بىلەن تەڭكەش قىلىدۇ.) تىرىكلىكنىڭ سەۋەپكارى، سائادەتنىڭ تەلەپكارى. بولۇپ مەن بىر گۇناھكارى، جاھالەتكە ۋاپا ئەتتىڭ...! دىلىمدا ئارزۇيۇ-ئارمان، تىنىمدە قالمىدى دەرمان. قىلىپ ماتەم بىلەن مېھمان، جىنىمغا كۆپ جاپا ئەتتىڭ...! (قاتتىق ھەسرەتلىك ئۇھ تارتىپ ھالسىزلىنىپ يېقىلىپ ھۇشىدىن كېتىدۇ،ساتارى قولىدىن چۈشۈپ كېتىدۇ...) -پەردە تىزلىكتە چۈشىدۇ- داۋامى بار قەدىناسلىرىم...