ھەرقانداق ئادەمدە ئارزۇ بولىدۇ،ئەمما ئادەم ئارزۇسىغا يەتكەندە،ئۇنىڭدا تېخىمۇ يۈكسەك ئارزۇ ئۆزلىكىدىن پەيدا بولىدۇ.بۇنداق ھالەت مەڭگۈ داۋاملىشىدۇ.شۇنىڭغا ئەگىشىپ ئادەم ئۈزلىكسىز ئىزدىنىدۇ.ئارزۇ ئۇ <<ماياك >>كەبى كىشىنى ئۈزلىكسىز ئىلگىرىلەشكە دەۋەت قىلىدىغان ئىچكى كۈچ،ئەمما ئوبيېكتىپ شارائىتتىن چەتنەپ كەتكەن ئارزۇ ئادەمنى قايغۇ-ھەسرەت،ئازابلارغا مۇپتىلا قىلىدۇ.شۇنىڭ بىلەن بىللە،ئىنسان ئۈچۈن ئەڭ قىممەتلىك بولغان ۋاقىت ئىسراپچىلىقى ۋە زېھنىنىڭ خورىشىنى كەلتۈرۈپ چىقىرىدۇ،شۇڭا ئادەم ئارزۇسىغا مۇۋاپىق چەك قويىشى كېرەك.
مۇنداق بىر مەسەل بار:تاغقا ئوتۇن كەسكىلى چىققان بىر بوۋاي بىر تۈرپ دەرەخنىڭ ئاستىدا سايىداپ ئولتۇرغان بىر ياشتىن سوراپتۇ:
-سەن نېمىشقا ئوتۇن كەسمەي ئولتۇرىسەن؟
نېمىشقا ئوتۇن كېسىمەن؟-دەپتۇ ئۇ چۈشەنمىگەن ھالدا.
-ئوتۇن كېسىپ پۇل تېپىپ،تۇرمۇشنىڭ ھۇزۇرىنى سۈرمەمسەن؟-دەپتۇ بوۋاي يەنە.
-سىزنىڭچە مەن ھازىر نېمە ئىش قىلىۋاتقاندىمەن؟-دەپتۇ يىگىت كۈلۈپ.
ئادەم <<ئارزۇ>> قىلدىم دەپ مال دۇنيا،تۇرمۇش مەئىشەتلىرىنىڭ قۇلى،ئەمەل-مەنسەپ،مەرتىۋە دېگەنلەرنىڭ ئەسىرى بولۇپ قالسا،گەرچە بۇ خىل ئارزۇ ئەمەلگە ئاشقان تەقدىردىمۇ،ئەمما ئۇ مەڭگۈلۈك بولمايدۇ.تويغۇدەك تاماق يېيىش،قانغۇدەك ئۇخلاش قاتارلىقلار كۆپىنچە كىشىلەرنىڭ نەزىرىدە <<ھايۋان>>نىڭلا ھەۋىسى،ئەمما ئەقىللىق كىشىلەرنىڭ نەزىرىدە بۇمۇ بىر ئارزۇ،چۈنكى مۇۋاپىق دەم ئېلىش ئۆمۈرنى ئۇزارتىدىغان خۇرۇچ.
 ئارزۇنىڭ ھەددىدىن زىيادە كۆپ بولىشى ھەمدە رېئاللىقتىن چەتنەپ كېتىشى ئۆز نۆۋىتىدە يەنە كىشىنى قايمۇقتۇرۇپ،ھايات يولىدا ئادەمنى قېيىنچىلىقلارغا دۇچار قىلىدۇ،بۇنىڭ بىلەن ئادەم تۇرمۇش مۇساپىسىدە ئوڭايلا ھالىدىن كېتىدۇ.شۇڭا ئادەم مۇۋاپىق ئارزۇ بىلەن ئۆزى ئۈچۈن قىممەتلىك نەرسىلەرنى ئىزدىشى ،قولغا كەلتۈرگەن قىممەتلىك نەرسىلىرىنى ئاسرىشى كېرەك.