سادىرنىڭ مەكتۇپلىرى(رەخىم ياسىن قاينامى)

ئۇچارى

	سادىرنىڭ مەكتۇپلىرى رەخىم ياسىن قاينامى (داستان) ئۇيغا پاتتىم... سەكراتقا چۈشكەن خيالىمنى يېتىلەپ كىرىپ كەلدى بەش بالام تىلىمنى سۇغىرىپ قېنىمغا چىلىدىم خەتنى باشلىدىم... قۇرۇغان ئاۋازىمغا لېۋەن خۇيلىرى بىلەن سۇ قۇيار شەرۋانىخان قاتقان بارماقلىرىمنى ئۇۋىلاپ يېنىمدا بىر يۇلتۇز ئولتۇرغان سادىر دەپ ئېتىم قالدى،يوپيۇرۇق بېتىم قالدى داڭزىدا خېتىم قالدى،قاناتلىق ئېتىم قالدى خېتىمنى ئوقۇپ باقساڭ،تەكتىگە چۆكۈپ باقساڭ بەش بالام يېتىم قالدى،بەڭباش رىغبىتىم قالدى... تۆمۈر خەلىپىگە جېنىڭ دەرىخىدە پىشقان بىر تال مېۋە مېنىڭ داستىرخىنىمدا نىمىش قىلىدۇ؟... سالام ساڭا! سالام سېنى تۇققان تاغلارغا سېنى يۇيۇندۇرغان دەريالارغا سېنى مىندۈرگەن ئاتلارغا بېشىڭدىن ئۇچۇپ ئۆتكەن قۇشلارغا قولۇڭدىن چىقىپ كەتكەن ئوقلارغا كۆزۈڭدىن چىقىپ كەتكەن پۇرسەتلەرگە دىلىڭدىن قېچىپ كەتكەن ۋاقىت ھارۋىسىغا يامغۇرى تۆكۈلۈشكە ئاز قالغان بۇلۇتلارغا مۈرەڭگە قونۇشقا نەيزە بويى قالغان قۇياشقا قولۇڭ يەتمەي قالغان يۇلتۇزلارغا ئاۋازىڭنىڭ سۈزۈلۈۋاتقان تاڭلىرىغا تىلىڭنىڭ قىزارغان ئۇپۇقلىرىغا يوللىرىڭنى سۈپۈرىۋاتقان تارىخ شاماللىرىغا... ئىسمىڭدىن ياسالغان ئەسۋاپلارغا قىلىچ،نەيزىلەرگە يا ئوقلىرىغا تېشىلگەن قالقانلارغا ۋە...لەرگە سالام... بىر توپ بالىلار لەگلەكلىرىنى ئېلىپ كۈندۈزگە ماڭدى كۆردۈڭمۇ؟ بىر توپ قىزلار چاچلىرىنى قىرىق تال ئۆرۈپ ئۇلارنى ئۇزاتتى كۆردۈڭمۇ؟ بىر توپ ئاتلار شامالدىن كېلىپ ئۇلارنى مىندۈردى كۆردۈڭمۇ؟... ئۇلار سېنىڭ يوللىرىڭدىن ئۆتۈپ سېنىڭ ئىسمىڭدىن يىراقلاپ سېنىڭ ۋارىقىڭغا بىر نەرسىلەرنى يېزىپ ھويلاڭغا تاشلاپ قويدى كۆردۈڭمۇ؟... ئەي،خەلىپە،راستتىنلا كۆردۈڭمۇ؟... سېيىت نوچىغا سۆزۈمدىن بىر تال ياپراق چۈشۈپ بېشىڭغا قونسا ھەيران بولمىغىن چۈنكى ئىسمىڭنى تىلغا ئالسام ۋۇجۇدۇم تىترەيدۇ،ياپراقلىرىم تۆكۈلىدۇ سېنى بىلەتتىم سەن مەن ياتقان ئۆڭكۈردىن ھەيرانلىقىمنى ئېلىپ چىقىپ كەتكەن سايەم سېنىڭ پېشىڭگە ئېسىلىپ بالىلىقىنى ئىزدەپ كەتكەن مەن كۈتتۈم،كۈتتۈم شۇ بالىلىقنى،شۇ ھەيرانلىقنى لېكىن سەن كەلمىدىڭ،بالىلىقىم،ھەيرانلىقىم بىلەن ئۆتتى ئاي-يىللار بۇلۇتلار يىغلاپ سېنى سورىدى مەن كۆرسەتتىم ئاسماننى          تاڭلار سېنى سورىدى كۆرسەتتىم سۈزۈك سۇلارنى دەريالار ئالدىمغا كەلدى ھېچكىم يوق... چۈشۈمدە كۆردۈم سەن ھاشىم بىلەن كېپىنەكنىڭ قاناتلىرىدا ئانت شارابى ئىچىۋاتقان ئاندىن مەستلىكتە بېشىڭنى قولتۇقۇڭغا قىستۇرۇپ قەشقەرگە كېتىۋاتقان... يولۇڭدىكى قاراڭغۇلۇق كەستى چۈشۈمنى ئويغاندىم پەرىشان قەشقەردە...توزۇۋاتقان قەشقەر...قەشقەر...قەشقەر!... يامغۇرى تۈگىگەن بۇلۇتتەك قەشقەر قانىتى كېسىلگەن شامالدەك قەشقەر سۈيى قۇرۇپ كەتكەن دەريادەك قەشقەر ئوت كەتكەن جەننەتتەك قەشقەر جەسەتلىرى ئۆرە ئولتۇرغان ئىشىكى يوق،دەرىزىسى يوق قاپقاراڭغۇ قەبرىدەك قەشقەر ئەلگەككە چىقىپ كېتىپ ئەرگە تەككەن قەشقەر زاماننىڭ قولىدىن چۈشۈپ كېتىپ چېقىلىپ كەتكەن  قەشقەر ئىز-دېرەكسىز يۈتۈپ كەتكەن قەشقەر... سېغىندىم سېنى كەل...بۈگۈن كېچە يېنىمغا بېشىڭنى شۇ يەردە قالدۇرۇپ سۆڭەكلىرىڭنى يىغىپ يالغۇزلۇك ئۆڭكۈرىدە تار،قاراڭغۇمەن... ئابدۇقادىر داموللامغا ئۇ كۈنى چاقناپ تۇرغان يۇلتۇزلار بىر تال-بىر تالدىن ئېقىپ چۈشتى سېنىڭ ھويلاڭغا ئۇلار ئۆچۈرۈشكە باشلىدى چۈشكۈنلەشكەن يېزىقلارنى پەيلىرى بىلەن ئۇلار سۈپۈرۈپ تاشلىدى دىل خازانلىرىنى زەھەرلىنىپ ئۆلگەن چاچلىرى بىلەن ئۇلار تىكلىدى دەرەخلەرنى بۇراندا يىقىلغان قوللىرى بىلەن ئۇلار تەبەسسۇمىنى بەردى قايغۇغا يۈزلىرى بىلەن ئۇلار يورۇتتى قەشقەرنىڭ رەستىلىرىنى كۆزلىرى بىلەن... كېيىن ئۇ يۇلتۇزلار بىر تال-بىر تالدىن چىقىپ كەتتى ئاسمانغا ساڭا ئەگىشىپ... خۇجىنىياز ھاجىغا سەن سىزغان باھاردا مېنىڭ گۈللىرىم ئېچىلىپ توزۇپ كەتتى سېنىڭ بىلەن تەڭ يۈرىكىمىزنىڭ سوقۇشلىرىدىن تونۇدۇق بىر-بىرىمىزنى جەسەتلەر ئارىسىدا سەن ئۇ كۈنى بىر باھارنىڭ ئىسمىنى يادلاپ قۇلاقلىرىمغا پىچىرلاپ كەتتىڭ مەن شامال بىلەن دوستلىشىپ ساڭا ئەگەشتىم ئەللىك يىل مېڭىپ ساڭا يەتتىم... كۆردۈم قاناتلىرىڭغا ئېسىلىپ ئويناۋاتقان پەرىشتىلەرنى ئۇلار مېنىڭ ھېكايەمگە يول باشلاپ سېنىڭ چۈشخانەڭگە ئەكىردى... ئوغۇزخان دەريا،تاغ،دېڭىز...لىرىغا دۇنيانى بۆلۈپ بېرىۋاتقان،بۆرىلەر ھوۋلاۋاتقان ئالىپ ئەرتۇڭا ئات ئۈستىدە قىلىچ ئوينىتىپ قۇياشقا كېتىۋاتقان،قۇياش ئېرىۋاتقان باتۇر تەڭرىقۇت يۇلتۇزلىرىنى ئەگەشتۈرۈپ زۇلمەتتىن چىقىۋاتقان،زۇلمەت قۇرۇۋاتقان تۇمارىس چاچلىرىنى چۇۋۇپ كېچىلەرگە يېيىۋاتقان،كېچە تولغىنىۋاتقان قىزلار ئورخۇن بويلىرىدا قېشىغا ئوسما قويۇۋاتقان،دەريا بىھۇشلىنىپ ئېقىۋاتقان بىر توپ ئايغىرلار چاڭئەن شەھرىگە قاراپ كېتىۋاتقان،يېشىل ئوتلاقلار دولقۇنلاۋاتقان ھەزرىتى مەھمۇت باغدات كوچىلىرىنى ئايلىنىۋاتقان،قەشقەر نۇرلىنىۋاتقان يۈسۈپ خاس ھاجىپ ئالتۇن كۇرسىدا ئولتۇرۇپ سۆزلەۋاتقان،سۆزلەر بۇلۇتلارغا قونۇۋاتقان مەختۇمسۇلا چىراقنى ياندۇرۇشقا تەرەددۇتلىنىۋاتقان،چىن تۆمۈر باتۇر ئوت ئىچىدىن يېنىۋاتقان نۇزۇگۇم قومۇشلۇققا قاراپ قېچىۋاتقان،ھاۋا ئانام ئاپپاق ئېتەكلىرىنى ئېچىۋاتقان شاھ مەشرەپ دار ئالدىدىن ئۆتۈۋاتقان،سەككىز جەننەت يوللىرىغا پايانداز سېلىۋاتقان مايىمخان كېسىلگەن كاللىسىنى كۆتۈرۈپ بۇلۇت ئۆيىنى سۈپۈرىۋاتقان،ئاسمان يىغلاۋاتقان ئەلاخان پالۋان سۇلتان قورغاندا روھىغا كىيىم پىچىۋاتقان،ئاپپاق رەختلەر مىدىرلاۋاتقان موللا بىلال كۆزلىرىنى يۇمۇپ بەيتۇللا مۇنارىدا شېئىر ئوقۇۋاتقان،غۇلجىنىڭ يۈرىكى شىرىن سوقۇۋاتقان مېنىڭ روھىم قىلىچىنى تاشلارغا بىلەۋاتقان،تاشلار نالە قىلىۋاتقان... سېنىڭ چۈشخانەڭ مېنىڭ روھىمدىن ئېرىق ئېچىپ ئېلىپ كىردى بىر پاتمان سۇنى... ئابدۇخالىق ئۇيغۇرىغا تىلەيمەن تېنىڭدىكى يورۇق ئاۋازنىڭ ئىچىمنى ۋاللىدە يورۇتىشىنى... ئەي،ئۇيغۇر تۇر ئورنۇڭدىن بىر توپ ئىتلار سۆڭەكلىرىڭنى غاجىلىماق قەستىدە چۆگىلەپ يۈرۈشىدۇ يوقلۇق غەملىرى سېنىڭ سۈيى قۇرۇغان دەرياغا باشلىماق بولۇۋاتىدۇ كۆرۈنمەس بىر قول مۈرەڭگە قونۇۋالغان ئۇپۇقنى ئوغۇرلىماق قەستىدە مىدىرلاۋاتىدۇ بىر ئوت يۇشۇرۇن كېلىپ ئۇيقۇڭنى كۆيدۈرۈپ تاشلىماق بولۇۋاتىدۇ... چېچىلدى كۈنلەر پاراغىتى يوق ئېچىلدى گۈللەر سائادىتى يوق ئۇيقۇمدا داۋان ھالاۋىتى يوق گۈل ئىدىڭ يىلتىزسىز كۆكلەپ،بوشلۇقتا ئېچىلغان يۈرىكىڭنى ئىزدەپ ئاسمانغا چىقىپ كەتكەن كەل بۇلۇتلارغا يامغۇر تۆك بالىلىرىڭنىڭ ئۇيقۇسىغا... غېنى باتۇرغا ئارىمىزدىكى يېرىم كۆڭۈل لەپەڭشىيدۇ تۈن قەدەھلىرىدە قۇرام تاشلاردىن كۆرىمەن روھىڭنى تاغلاردىن دومىلاپ چۈشۈۋاتقان ھالەتتە ئېتىم قېچىپ كەتتى ئىسمىمنى مىندۈرۈپ مەن قالدىم توزانلارغا كۆمۈلۈپ كېيىن بىلسەم ئېتىم يۈگۈرگەنچە سېنى ئىزدەپ تېپىتۇ ئىسمىمنى ساڭا سوۋغا قىپتۇ ئىسمىمنى ئاسراپسەن،تاشلارغا ئويۇپسەن تاغلارغا چېچىپسەن دەريالارغا چۆمۈلدۈرۈپسەن ئەمدى بىلدىم شۇڭا كۆكلەپ تۇرغانىكەنمەن... كېيىن ئەۋەتتىم بىر تال ئاقار يۇلتۇزنى قەبرەڭنى يورۇتۇپ تۇرۇۋاتقان تۇر قەبرەڭدىن،ئەي،ئالتىنجى بالام مەن ئاتاڭمەن،شاماللىرى قۇرۇۋاتقان... سەيدىننىڭ مەشۇقىغا مەن بۈشۈكۈمنى تاپشۇردۇم ساڭا ئانامسەن مېنى يەنە بىر تۇققان قارمەن ئۆزۈمگە ياغقان باھارسەن قار ئاستىدا قالغان تارمەن ئۈزۈلگەن سازەندىسەن مېنى ئۇلاپ چالغان تاغسەن يېشىللىققا ئورالغان ئەكىس سادامەن سەندىن قايتقان سەن ئاققان دەريادىن كېلىدۇ كۈندۈزنىڭ ھىدلىرى قۇياشنىڭ خۇشپۇراقلىرى تاراقلاپ چاپىدۇ سەن تامان كۆڭلۈمنىڭ توسۇن ئاتلىرى قونىمەن گاھى كېپىنەك بولۇپ دوپپاڭدىكى چىمەنلەرگە يوقلۇق دەملىرى قىينايدۇ مېنى تامسىز ئۆيۈمدە قول سۇنىمەن تۇرۇپكىلارغا زامانلارنى ئاتلاپ بارىمەن تۇرۇپكىلارغا قول سۇنىمەن لېكىن،ۋاقىتنىڭ قېرىپ ھالىدىن كەتكەنلىكىنى كۆرۈپ قولۇمنى تارتىپ ئالىمەن خېتىمنى داۋاملاشتۇرىمەن شۇ ھامان ۋاقىت ياشىرىپ ئالدىمدا ئۇسسۇلغا چۈشىدۇ پەي قەلەم بىلەن بەسلەشكەندەك كېچە داۋاملىشىپ ئىتلارنىڭ ئۈنى كۈندۈزنى تالايدۇ كۈندۈزنى ئۆيۈمگە چىللايمەن خېتىمنى داۋاملاشتۇرىمەن ئىشىكىمنىڭ تۇيۇقسىز چېكىلىپ يۇچۇقلاردىن سايەڭنىڭ كىرىپ كېلىشىنى ئىستەيمەن چېچىڭنىڭ شامىلى ئۆگزەمدە ئۇچۇپ كېچىلەرنى يۇتۇپ كېتىشىنى تىلەيمەن دوپپاڭنىڭ گۈللىرى ھويلامدا ئېچىلىپ باھارنى ئېلىپ كەلسە دەيمەن زېرىكىدۇ ئوغۇللىرىم قەبرىدىن چىقماي قىزلىرىم بالىياتقۇدا ئۇخلايدۇ تىنماي ئايالىم بىر يولغا قارايدۇ تويماي بىر ئوت باغلار مېنى كەتكىلى قويماي قاچىدۇ بىزدىن مۇراد يەتكىلى قويماي... خالىدە ئىسرائىلغا سەن قاچان نوزۇگۇمنىڭ كېچىسىگە كىرىپ ئۇنىڭ چۈشىنىڭ داۋامىنى ئوغرىلاپ چىقتىڭ؟... قىزلارنىڭ قولىدىكى چېچەك مېۋىدىن خەۋەرسىز يۇندا ئازگىلىدا يىغلاپ ياتماقتا يىگىتلەرنىڭ باغرىدىكى يۈرەك ئىس-تۈتەكلەرنىڭ ئالۋۇنىدا غەملەرگە پاتماقتا ئانىلارنىڭ بېشىدىكى لېچەك تاغلاردىن غۇلاپ ئۆزىنى ھاڭلارغا ئاتماقتا ئاتىلارنىڭ بېلىدىكى ئەڭگۈشتەر ھەيكەللەرگە ئالدىراپ نۇرىنى يوقاتماقتا... ‹‹ئاللا خالىدەم، ئاللا بوستان چاچ. ئاللا خالىدەم، ئاللا قەلەم قاش.›› ئاللا خالىدەم گۆھەردىكى ياش تەگدى شەيتانغا قولۇڭدىكى تاش ئاللا خالىدەم ئاللا دولقۇن چاچ قارايمەن ساڭا يۈرىكىم ئاراچ... سەن قاچان نوزۇگۇمنىڭ چۈشىگە كىرىپ كۆيگەن قومۇشلاردا نەي ياساپ چالغان؟ سەن قاچانلاردا ئۇنىڭ ئۆيىگە كىرىپ ئۇنىڭ چېچىدىكى دولقۇنلارغا قولۋاق سالغان؟ سەن قاچان ئۇنىڭ كۆزلىرىدىكى مۇھەببەتنى ئوغرىلاپ باغرىڭدىكى ھۇجرىدا ساقلاپ قالغان؟ سەن قاچان بىر ئالمىنىڭ ھېكايىسىنى توقۇپ ئەشۇ ھېكايىنى شاخلاردىن ئۈزۈپ ئالغان؟... سەن قاچان مېنىڭ خىيالىمدا كۆكلەپ ئەشۇ چىمەنلەردە ئۇخلاپ قالغان؟!... مۇھەممەتئىمىن ھوشۇرغا تاغلاردىن غۇلاپ چۈشكەن تاشنى كۆرىمەن تاغنى كۆرمەيمەن ئېقىپ كەلگەن سۇنى ئىچىمەن ئېرىق كۆرمەيمەن قىزىرىپ پىشقان مېۋىنى يەيمەن باغنى كۆرمەيمەن... باتۇر روزىغا سېنىڭ ئىسمىڭنى سۇدىن سۈزۈۋالدىم روھ دەرياسىنىڭ قىرغاقلىرىدا ئالتۇن بېلىق تۇتۇۋاتقاندا سەن ئاققان سۇ قىلىچ كۆتۈرۈپ قىرغاقلارغا چاپاتتى نەيزىلىرىنى ئېتىپ بۇلۇتلارغا سانجىيتتى يارىدار بۇلۇتلار دېڭىزلارغا يىقىلاتتى... كىم ئويلىغان ئەي،باتۇر كىم ئويلىغان شۇنداق بولۇشنى... پەرھات ئىلياسقا پۇتۇڭ يوق كۆرىمەن يولدا يۈرگىنىڭنى قانىتىڭ يوق باقىمەن ئۇچۇۋاتقىنىڭغا تىلىڭ كېسىلگەن ئاڭلايمەن ئاۋازىڭنى... يوللار قومۇشلۇقتىن باشلىنىپ يېتىپ بارار نوزۇگۇمنىڭ ئۆيىگە بار بۇ يول بىلەن سېنى ھېچكىم پۇتى يوق دېمەس ئال،جاناننىڭ شارابىنى ئىچ قايتىپ كەلگىن ئۆڭكۈرۈمگە مەست... ئۆمەر مۇھەممەتئىمىن كرورانغا تاش چىشلىگەن قۇشنىڭ تىلىدىن چۈشۈپ قالدى بىر تال سۆزنىڭ سۇنۇقى ئات مىنگەن بىر بالا كېلىپ سەھەردە تېرىپ ئالدى گۈللىرىنى... پەرھات تۇرسۇنغا سەھەر بۇلۇتلىرى بىلەن يېتىپ كېلىپ، زىمىنغا قەلىمىڭنى سانجىدىڭ ئارقاڭغا قايرىلدىڭ مېۋەڭنى كۆردۈڭ ئاسمانغا باقتىڭ يورۇق يۇلتۇزۇڭ ئۇپۇققا قارىساڭ قۇياش بىلەن تەڭ كۆككە ئۆرلىدى يارقىن ئاۋازىڭ... ئشىك ئالدىڭدا تۇرار سۇمرۇغ ساقلاپ سەن يۈرۈيسەن رو چىۋىننى قوغلاپ ئادىل تۇنىيازغا مەنا ئورمانلىقىدا دەرەخسەن باراقسان ماكانسىز قۇشلارنى قوينۇڭغا ئالغان زۇلپىقار بارات ئۆزباشقا مەن ئەۋەتكەن شامال سېنىڭ چاچلىرىڭنى سىلايدۇ سېنىڭ بېشىڭغا دوپپا تىكىدۇ يۇلتۇزلار چاراقلاپ تۇرغان،ئاي پېتىۋاتقان... ئاسىمجان ئوبۇلقاسىمغا ئۇيغۇر تىلىنىڭ يالقۇنلىرىدا شېئىر تونۇرىغا نان ياقىسەن سېنىڭ نېنىڭنىڭ خۇمارى تۇتۇپ كۈنلەپ-كۈنلەپ ئاچ قالىمەن... ئابدۇرەشىت ئېلىغا شېئىرنىڭ قولۋىقى ئېغىر يۈكلەرنى ئۈستىگە ئېلىپ ئاقىدۇ ئىچىڭدىكى نىل دەرياسىدا ئابدۇلكەرىم قادىرغا تېنىڭدىكى سايىدا بىر تۈپ دەرەخنىڭ ھېكايىسى بار ئەشۇ دەرەخ سەندىن چىقىپ كەتمەكنى تىلەيدۇ قەلىمىڭ ئۇنى كەسمەكچى بولۇپ قاناتلىرىنى بېيجىڭنىڭ تاشلىرىدا بىلەيدۇ مۇتەللىپ مەنسۈر ئوۋچىغا چېقىلغان كۆز ئەينىكىڭدە كۆردۇم بىر توپ قۇشلارنى كېتىۋاتقان روھ دەرياسىغا دەرىزە ئېچىش ئويۇڭغا كەلمەس خىرامان ئوۋچىسەن،ئەجەبا؟!... ئابدۇللا باراتقا راستتىنلا قانلىرىمىز قارىداپ دەريالار توختىغان بولسا راستتىنلا ئۈمىد قالمىغان بولسا... كېچە داۋاملىشىپ شاملار كۆيۈپ تۈگىگەن بولسا قاراڭغۇلۇقنىڭ ئاۋازى كوچىلارنى كېزىشتىن توختىمىغان بولسا سېنىڭ تەن دەرىخىڭ ئۇيقۇ لەشكەرلىرىگە يەم بولۇپ ياپراق تاشلىغان بولسا... ئانىمىز ياققان تۇقاچ قوينىمىزدىن سىيرىلىپ چۈشۈپ قالغان بولسا ئاتىمىز مىندۈرگەن ئات كىشنەپ-كىشنەپ ھارغان بولسا يايرىمىز بەرگەن قولياغلىق قەبرە بېشىدا تاشلىنىپ قالغان بولسا شامالنىڭ قانىتى سۇنۇپ دەريادا ئېقىپ كەتكەن بولسا يامغۇرنىڭ يۈزلىرىگە قورۇق چۈشۈپ قەدىناسى يۈز ئۆرۈپ كەتكەن بولسا ئاينىڭ كۆزلىرى ئويۇلۇپ قۇياشنىڭ ئالدىغا يىقىلغان بولسا يۇلتۇزنىڭ تەنلىرى ئېرىپ ساما يولىدا ئېقىپ يۈرگەن بولسا راستتىنلا ئۈمىد قالمىغان بولسا... قول بېرىشكەن دوستلىرىمىز كۆز يېشىمىزدا قوللىرىنى يۇيۇپ تاماق ئۈستىلىگە چىقىپ بولغان بولسا ئاكىلىرىمىز قۇدۇق بېشىدىن يىراقلاپ ئاتىمىز ئالدىغا ئۆلۈمىمىزنى يېتىلەپ بارغان بولسا ئاتىمىز قەبرىمىزنى قاتۇرۇشنى ئۇلارغا بۇيرۇغان بولسا سۆڭەكلىرىمىز ئۇلارنىڭ قوللىرىدا قارىداپ ئاۋازلارنىڭ كۈز پەسلىدە توزۇغان بولسا مىسىرغا ماڭغان كارۋانلار يېرىم يولدا قاراقچىلارغا ئۇچراپ پۈتۈنلەي ھالاك بولغان بولسا راستتىنلا ئۈمىد قالمىغان بولسا... ئۇنداقتا مەن يېرىم كېچىدىكى ئاسماننى يىرتىپ كۆيگەن دەرەخلەرگە چىگىمەن باغرىمدىكى دەريانى باشلاپ قۇرۇغان گۈللەرگە قۇيىمەن كېسىلگەن تىلىمنىڭ بىر پارچىسىنى قۇدۇق بېشىغا يايىمەن ئويۇلغان كۆزۈمنى قۇمغا پاتۇرۇپ ۋۇجۇدۇمغا ئوت ياقىمەن كېسىلگەن يىلتىزلاردىن ئۈمىد گۈللىرىنى ئېچىلدۇرۇپ دەرىزەڭگە تىزىپ قويىمەن راستتىنلا ئۈمىد قالمىغان بولسا مەن بۇنى يېڭى بىر ئۈمىدنىڭ بىخلىنىشى دەپ بىلىمەن ۋە يىقىلغان ئورنۇمدىن دەس تۇرىمەن... ئاخىرقى خەت:رەخىم ياسىن قاينامىغا تاڭ ئاتمىغۇنچە سەن ناشتىلىق داستىخىنىدا ئولتۇرۇپ قۇياشنى كۆرمىگۈنچە قۇشلارنىڭ پەرۋازىدىن قانلار يۇيۇلۇپ چۈشمىگۈنچە ئاسمانغا ئاققان دەريا قونىدىغان دەرەخ تاپالماي يەرگە غۇلاپ چۈشمىگۈنچە يۈرىكىڭگە سانجىلغان ئوقيا قېنىڭدىن كۆكلەپ چىقمىغۇنچە ئىسمىمنى ئۆچۈرمە ۋۇجۇدۇڭغا يېزىلغان... بالام،سېنى كۆمگەن تۇپراقنى سۆي ئۇ سېنىڭ جەسىتىڭنى سېسىتقان بولسىمۇ ۋۇجۇد دەرياسىغا كۆۋرۈك سال ھازىر قۇرۇپ قالغان بولسىمۇ بالام،سېنى ئۆلتۈرگەنلەرگە رەھمەت ئېيتىشتىن بۇرۇن ئىچىڭدىكى ئوتنى ئۆچۈرىۋەت سۆزۈڭ ئۇلارنى كۆيدۈرۈپ تاشلىمىسۇن كۆزۈڭنى قالدۇرۇپ قويما كۆزۈڭ ئۇلارنى ئۆيۈڭگە باشلاپ بارمىسۇن ئاۋازىڭنى يىرتىپ تاشلا نالەڭ قالمىسۇن..... سېنى كۆرگەن نىگاھلىرىمدىكى نۇرلارنى سۈمۈرۈپ تىلىڭنى باغلاپ قويۇشنى ئۇنتۇپ قالما بالام...سېنى چاقىرغان ئاۋازىمدىكى توزانلارنى يىغىپ ئۆلۈم پەيتلىرىدە پۇراشنى ئۇنتۇپ قالما... تىلىڭ كېسىلسە تېرەڭ بىلەن سۆزلە،تېرەڭنىڭ ئاۋازى ئاپپاق،يۇمران كۆزۈڭ ئويۇلسا باق ۋۇجۇدۇڭدا،دىلىڭ چەكسىز باياۋان بالام.....ئەڭ ئاخىرقى سۆزۈمنىڭ كەينىگە ئۆت ئۇقۇ ياراتقان پەرۋەردىگارنىڭ نامى بىلەن دېيەلمىگەن يەنە بىر سۆزۈم شۇندا  ئايان... 2012.09.03 مەنبە:شىنجاڭ يازغۇچىلار تورى

كارۋان

	ساقلىۋالغۇدەك تېمىكەن ماۋۇ.شۇنداق ياخشى تېمىغا بىرمۇ ئىنكاس يوق..

tuntaxvixi

	ئىسىل

پەلۋان

	ئادەمنى ئويغا سالىدىغان ئويلاندۇرىدىغان ئىسىل تېمىكەن بۇ ... http://turanim.com/?fromuid=1346

attirgul

	نەچچە كۈندىن يازغۇچىلار مۇنبىرىدە بۇ يازمىنى بىرقانچە قېتىم ئوقۇپ چىققان ئىدىم .

abaytarim

	بۇ بەك ياخشى شېئىر بوپتۇ ، ژورناللاردا ، بولۇپمۇ ئىلى دەرياسى ژورنىلىدا شېئىرلىرىنى كۆپ ئوقۇيتىم ، تورغا يوللاپ ياخشى قىپتۇ . ئەجرىڭىزگە رەھمەت .