ئەندىشە ئىچىدە تۇغۇلغان سۇئاللار

شورلۇق

	ئەندىشە ئىچىدە تۇغۇلغان سۇئاللار چەكچەيگەن كۆزلەر ، كىرىشكەن چىشلار ، تاتارغان تەنلەر ، ئەرۋالارغا ئايلانغان ئېچىنىشلىق كۆرۈنىشلەر يەنە ، يەنە ... كۆزلىرىدىن قان – ياش تۆكۈلىۋاتقان ، يۈرۈكى لەختە – لەختە قان بولغان ، ئەقلىنى يوقاتقان ، چاچ – ساقالىرى ئۆسۈپ كەتكەن ، كىيىملىرى يىرتىلىپ ، چاچلىرى چۇۋۇلغان ئاتا – ئانىلار سەۋداھىلارغا ئايلانغان ئاكا – ئىنىلەر ، ھەدە – سېڭىللار ... رەھمىسىز رېئاللىق ئالدىدا مېنى تېخىمۇ غېرىپلىق باستى ، كۆزلىرىمدىن تاراملاپ تۆكۈلىۋاتقان ئازاپ ، ھەسرەت ، نادامەت ، ئۆكۈنش ، غەزەپ – نەپرەت ياشلىرى ھېچ توختايدىغاندەك ئەمەس . توۋا ماڭا نىمە ، زادى نىمە بولغاندۇ  ؟ ! يېقىندىن بۇيان كۆزلىرىمدىن توغرىسى يۈرۈكۈمدىن نىمەنچە كۆپ ياش ياق ، ياق ، قان تۆكۈلىدىغان بولۇپ قالدى ؟ ! يۈرۈكۈم نىمىشقا شۇنداق قاتتىق مۇجۇلىدىغاندۇ ؟ قەلبىم نىمىشقا ئۈشۈك تەككەن قوناق شېخىدەك ئەلەملىك تىرىتەيدىغاندۇ ؟ كۆزلىرىم نىمىشقا بۇرقتۇرمىلىق ، كۆڭۈلسىزلىك ئىچىدە ئەزمىسىنى ئىزىپ شۇنچە ئاستا تولىمۇ قايغۇلۇق ئۆتىدىغاندۇ ؟ ! ... مەن نىمىشقا قېلىن بىر قەۋەت تۇمان قاراڭغۇلۇقى ئىچىدە قالغاندەك تۇيغۇ ئىچىدە ئۆزۈمنى ئۇنتىدۇم ؟ ئەسلى مەن كىم ؟ ھازىر كىم بولدۇم ؟ ئەتە كىم بولماقچى ؟ ! ... مەن تىرىكمۇ ، ئۆلۈكمۇ ؟ ! ... ئاھ ، خۇدا ! ماڭا رەھىم قىل ، ماڭا ئىچىڭ ئاغىرىسۇن ... -ئەي ئەقلىنى يوقاتقان ، ئەسلىنى ئۇنۇتقان بىچارە بەخىتسىز بەندە ئاڭلاپ تۇر ؛ يارتىش مەندىن يارىلىش ئۆزۈڭدىن ئۇقتۇڭمۇ ... ؟! ئۆزۈڭنىڭ مۇشۇ تاپتىكى ھالىڭدىن قاچانغىچە نۇمۇس قىلىشنى بىلمەيسەن ؟! -مەن قورققۇنىمدىن كۆزلىرىم چەكچىيىپ ، جالاقلاپ تىتىرەشكە باشلىدىم ... ئەتىراپىمغا قورقۇمسىراپ قارىدىم . كۆزۈمگە ئالدىمدىكى قۇرۇتلاپ كەتكەن كۆل سۈيىگە قورسىقىغىچە كېچىۋېلىپ شالاپشىتىپ سۇ ئىچىۋاتقان ئالا قانجۇقتىن باشقا ھېچ نەرسە كۆرىنمىدى ، مەن شۇ چاغدىلا ئكزۈمنىڭ مەھەللە سىرتىدىكى قەدىمىي كۆل بويىدىكى كاۋاك – كاۋاك بولۇپ كەتكەن قېرى سۆگەت تۈۋىدە تۇرغانلىقىمنى غۇۋا ئىسىمگە ئالدىم . لېكىن بۇ يەرگە قاچان ، نىمىشقا كەلگەنلىكىمنى ئويلاپ زادىلا تاپالمىدىم . سارغىيىپ رەڭگى ئۆزگۈرۈپ كەتكەن كۆل سۈيىگە قارىغانسىرى ۋۇجۇدۇم جالاقلاپ تىتىرەشكە باشلىدى ... ئۇنداق بولسا ھېلىقى ئاۋز قاياقتىن كەلدى ؟ ئوڭ تىرىپىمدىن ياق سول تىرىپىمدىن ياق ، ياق ... ئارقا تەرىپىمدىن ، سۆگەتتىن ياق ، ياق ... ئالدى تەرىپىمدىن بۇنىڭغىمۇ ياق ، ياق ، ياق ... ئاسماندىن ئۇنداق بولىشىمۇ مۇمكىن ئەمەس   – يەردىن ، مەن دەسسەپ تۇرۋاتقان ، بىزنى مىننەت قىلماي بېقىۋاتقان ، بىزنىڭ بارلىق ئېغىرچىلىقىمىزنى كۆتۈرۈپ تۇرۋاتقان يەردىن ئاڭلاندى ، ئۇنداق بولىشىمۇ مۇمكىن ئەمەس . ئۇنداق بولسا ھاياتلىق ئالىمىدىكى بارلىق پەسكەشلىكنى كۆرۈپ تۇرۋاتقان قېرى قوياشتىن ، ئايدىن ، يۇلتۇزدىن ، چولپاندىن ، ھۆكەردىن ... مەن ئاخىرى ئالا قانجۇققا گۇمانسىراپ قارىدىم ، ئۇ ماڭا ئىچ ئاغرىتقاندەك بىر پەس قاراپ تۇرغاندىن كىيىن ، غىپپىدە كىتىپ قالدى ، يۈرۈكۈم قاتتىق سىقىلدى ... خىلۋەتلەردىن ، بۇلۇڭ – پۇشقاقلاردىن كۆتۈرلىۋاتقان ئاقۇش ئىسلار ، ئىس – تۈتەكلەر ئارىسىدا ئادىمىلىكىنى يوقاتقان كەلگۈسىنىڭ ئىز باسارلىرى ، توغىرسى ئىگىللىرى قىپيالىڭاچ ، ئانىسىدىن تۇغما ھالدا سەكرىشىپ يۈرمەكتە ... ئالا – تاغىل ۋاقىرشىپ ، ساراڭلارچە كۈلۈشمەكتە ... ئاھ ، يېتىمسىراپ قالغان ، بارا – بارا نەسلى قۇرۇپ كىتىۋاتقان ، ئۆز قىممىتىنى يوقىتىۋاتقان بىچارە ئۇيغۇر ئۇغول – قىزلىرى ... ئەنە شۇلار بىزنىڭ سۆيۈملۈك بالىلىرىمىز ، ئېزىز قېرىنداشلىرىمىز ، مېھرىبان تۇغقانلىرىمىز ئەمەسمۇ ؟ بۇ بىزگە نىمە ھالالوللا ؟ بىز نىمىشقا يارالدۇق ؟ جەمىئىيەتكە ، مىللەتكە ئارتۇق يۈك بولۇش ئۈچۈنمۇ ؟ خالىغانچە ئويۇن – تاماشا قىلىپ ، چىكىپ – ئىچىش ئۈچۈن يارالدۇقمۇ ؟ ئالتۇندەك چاغلىرىمىزنى ، قىممەتلىك ھاياتىمىزنى كەيىپ – ساپا ئىشلار ئۈچۈن سەرىپ قىلىش ئۈچۈنمۇ ؟ << ئاق ئالۋاستى >> دەك زەھەرلىك چىكىملىكنى چىكىپ ئۆزىمىزنى ، خەلقىمىزنى ، مىللىتىمىزنى ، بۈگۈنىمىزنى ، ئەتىمىزنى ، ئاغىزىدىن ئانا سۈتى پۇراپ تۇرىدىغان پەرزەنتلىرىمىزنى چىقىرتىپ ، << ئۇيغۇر >> دېگەن بۆيۈك نامىمىزنى بۇلغاش ئۈچۈن يارالدىقمۇ ؟ بۇنىڭ ئۈچۈن كىم گۇناكار ، كىم ئەيىپلىك ؟ ! بىزنى تۇغۇپ ، يۈرەك قېنىنى سەرىپ قىلىپ ، كۆز قارچۇغىدەك ئاسىراپ قاتارغا قوشۋاتقان ئاتا – ئانىلىرىمىزمۇ ؟ بىزنى ھاپپاش قىلىپ كۆتۈرۈپ بېقىۋاتقان ئانا تۇپراقمۇ ؟ جېنىم قېرىنداشلىرىم بىز نىمىشقا ئۆزىمىزنى – ئۆزىمىز پەسلەشتۈرىمىز ؟ ئۆزىمىزنى – ئۆزىمىز خورلايمىز ؟ ئازاپلايمىز ؟ ئكزىمىزنى – ئۆزىمىز ئالدايمىز ، ئىتىراپ قىلمايمىز ؟ بىزدىكى بۇ خىل ناچار ئىللەت ئۆزىمىز بىلەن كەتسىغۇ مەيلى ، ئامما ... ئارقىسىنى ئويلاشقا ئاجزلىق قىلدىم ، توغرسى يۈرۈكىم مۇجۇلۇپ ئويلاشنى خالىمىدىم . مىللەتكە چۈشكەن << ئاق ئالۋاستى >> دىن ئىبارەت بۇ كۆيدۈرگىنى چىكىپ بۇلۇڭ – پۇشقاقلاردا ، تار كوچىلاردا ، ياقا - چەت يۇرتلاردىكى ، ۋىجدانىنى ، غورۇرىنى ، ئىپپەت – نۇمۇسىنى سېتىپ مىللەتنىڭ ئىناۋىتىنى تۆكۈپ ، ساپ ھاۋانى بۇلغاپ ، مېھرىبان ئاتا – ئانىلىرىنىڭ مىڭ جاپادا تاپقان پۇللىرىنى تۈتۈنگە ئايلاندۇرۋېتىپ بارغان ، ئون گۈلىنىڭ بىرىمۇ ئېچىلمىغان مىڭلىغان ، ئون مىڭلىغان زامانداش ياش دوستلىرىم ، چىرايلىق ، خۇمار كۆز ھەدە – سىڭىللىرىم بىز ھالاكەت گىرداۋىدىن قايتايلى ! سۆيۈملۈك قېرىنداشلىرىمىزنى كۆزلىرىدىن قان تېمىۋاتقان ئاتا – ئانىلىرىمىزنى ئويلايلى ، ئۇلارغا ئىچىمىز ئاغىرىسۇن ، مىللىتىمىزنى << ئۇيغۇر  >> دېگەن بۆيۈك نامىمىزنى ئۇنتۇپ قالمايلى ! ئۇيغۇر مىللىتى تارىخ سەھپىسىدىن ئۆچۇرۈۋېتىلمىسۇن . جېنىم ياش دوستلىرىم ، بىز بۈگۈن بىلەن ئەتىنى ، ھازىر بىلەن كەلگۈسىنى ئويلايدىغان ھەم بىر – بىرگە تۇتاشتۇرۇپ تۇرىدىغان << كۆۋرۇك >> لەر ئەمەسمۇ ؟ ئۆزىمىزنىڭ ئاتا – ئانا ، مىللەت ، ۋەتەن ئالدىدىكى بۇرچىمىزنى ئۇنتۇپ قالساق قانداق بولىدۇ ؟ بىز تىرشىپ بىلىم ئىگىلەيدىغان دەۋرىمىزنى چىكىش ، ئىچىش ، ئويۇن – تاماشا بىلەن بىھۇدە ئۆتكۈزۋەتسەك قانداق بولىدۇ ؟ بىز ئۆزىمىزنىڭ رولىنى تولۇق جارى قىلدۇرالمىساق تىرىك موردىدىن پەرقىمىز نىمە ؟ ! بىز نىمىشقا ئۆزىمىزنى ئۆزىمىز ئالدايمىز ؟ << ئاق ئالۋاستى >> مىللىتىمىزنىڭ قەلبىگە چۈشكەن جاراھەت ، بىز بۇ جاراھەتنى تېز داۋالىمىساق ، يەنىمۇ تېز يۇقۇملىنىشنىڭ ئالدىنى ئالمىساق ئەتىكى ھالىمىزغا ۋاي ئىسىت ... ! مىللىتىمىزنىڭ تەقدىرى ئاق ئالۋاستىدىن ئىبارەت رەھمىسىز قان شورىغۇچىغا يەم بولۇپ كىتىۋاتىدۇ ، ئاق ئالۋاستىدىن ئىارەت بۇ يەتتە باشلىق يالماۋۇز ئۇيغۇر مىللىتىنىڭ ئوغۇل – قىزلىرىنىڭ قېنىنى شورىماقتا ، مىللىتىمىزنىڭ تەقدىرى تېراگېدىيلىك قىسمەتكە دۇچار بولماقتا ، مانا بۇ ئۇيغۇر مىللىتى ئۈچۈن تولىمۇ ئېغىر پاجىئىە ... بۇنىڭ سەۋەپكارلىرى كىملەر ؟ بىز بۇنى ئويلاپ كۆردىقمۇ ؟ قېرىداشلىرىم ، جېنىم تۇغقانلىرىم سىللەرئاتا – ئاناڭلارنى ، كەلگۈسىڭلارنى ، مىللىتىمىزنىڭ ئەتىكى تەقدىرىنى ئويلاپ باقتىڭلارمۇ ؟! ... تۆت ئەتىراپىمىزغا كۆزىمىزنى يوغون ئېچىپ نەزەر سېلىپ باقايلى ؛ بىز نىمە كويدا ، باشقىلار نىمە كويدا ... ئەي بىچارە ، بەختىسىز دەرتمەن سۆيۈملۈك دوستلىرىم ، مېھرىبان قېرىنداشلىرىم ، ئەقلىي قىسقا دۆت تۇغقانلىرىم ، كالۋا دوستلىرىم بىز نادانلىق ، قالاقلىق ، ئەقىلسىزلىك ، بىلىمسىزلىك ، بىكىنمىچىلك ، شۈكۈرچىلىك ، تەمەخورلۇق ، دورامچىلىق ، كۆرەلمەسلىكنىڭ دەردىنى ئاز تارتتىقمۇ ؟ ئاتا – ئانىمىزنىڭ چىرايىغا قاراپ باقساق ئۇلارنىڭ قانچىلىك ئازاپ چىكىۋاتقانلىقىنى بىلۋالالايمىز ، ئۇلارنىڭ سۈكۈت ئىچىدىكى مەيۈس كەلگۈسىگە ئوبدان قۇلاق سېلىپ باقايلى ، بۇ كۈلكىنىڭ ئارقىسىغا ئەلەملىك ، مۇڭلۇق بىر يىغىنىڭ يوشۇرۇنغانلىقىنى ھېس قىلماي قالمايمىز . بۇ كىم ئۈچۈن ؟ ئەلۋەتتە بىز ئۈچۈن ، جېنىم قېرىنداشلىرىم ، ئېزىز دوستلىرىم . بىز قايغۇ ، ئازاپ ، دەرد – ئەلەمنى يەتكۈچە تارتقان ھەم تارتىۋاتقان ئاتا – ئانىلىرىمىزنىڭ دەرد – ئەلىمى ئۈستىگە يەنە دەرد – ئەلەم ، قايغۇ – ئازاپ يۈكلەپ قويۇشقا قانداق چىدايمىز ؟ ئۇلارغا ئىچىمىز ئاغىرىسۇن ! ... مەن يېقىندىن بۇيان قېلىن بىر قەۋەت تۇمان ، قاپ – قاراڭغۇلۇق ئىچىدىن ئۆزۈمنى ئىزدەپ يۈرىمەن . ئەگەر سىللەر مىنى ئۇچۇرتىپ قالساڭلار ماڭا تېزدىن ئۇچۇر بىرىڭلار ، مەن ئەسلىمنى تېپىۋالاي ...   *         *      * - مېنىڭ ئىقتىسادىي ئەھۋالىم خېلى ياخشى ئىدى . ئىلگىرى يۈز مىڭ يۈەنگە كۈچۈم يىتەتتى . چوڭ ئوغلۇم ئۈرۈمچىگە بېرىپ كېلىۋىدى ، نەدىن بىلەي ئاق ئالۋاستىغا ئۈگۈنىپ قاپتۇ . بىر يىلغا يەتمىگەن ۋاقىت ئىچىدە بارلىق بىساتىم تۈتۈنگە ئايلىنىپ كەتتى ، ئۇغۇ مەيلى << جان بولسا جاھان ئاش بولسا قازان >> دەپتىكەن ، جان تەندە ئامان بولسا پۇلنى تېپىۋالاتتۇق ، بىراق ھەمىدىن يامىنى ئوغلۇمدىن ... - داۋالاتمىدىڭىزمۇ ؟ - داۋالاتقىلى پۇل قېنى دەيسىز ، ھەممە گۇنا ئۆزۈمدە . - نىمىشقا ئۇنداق دەيسىز ؟ - مەن ئۇنى ئەركە ئۈگەتتىم ، ئۇنىڭغا ئاتلىق بۇرچۇمنى ئادا قىلالمىدىم ، بالامنىڭ خۇمارى تۇتقاندا ئۇنىڭ نالىسىگە چىدىماي << ئاق لاۋاستى >> نى ئۆزۈم تېپىپ بەردىم مانا بۇ مېنىڭ كالۋا - دۆتلىكىم . تېنىمنى تىتىرەك باستى ، يۈرۈكۈمنى بىراۋ ئامبۇردا قىسقاندەك ئازاپلىنىشقا باشلىدىم . مىللىتمنىڭ بېسىپ ئۆتكەن مۇساپىسىنى ، بۈگۈنىنى ، كەگۈسىنى ئويلاپ ئەسەبىلەرچە ۋاقىرىدىم : - ياق ، ياق ... مەن نىمىشقا ۋاقىرىدىم بۇ ماڭىمۇ ، ساڭىمۇ قاراڭغۇ ، مەن قاراڭغۇلۇق ئىچىدە ئۆزۈمنى ، سىنى ، ئۇنى ئېنىقىراق كۆرەي دەپ ، كۆزۈمنى چوڭ ئاچتىم ، كۆرگىنىم ئىسكىلىتقا ئايلانغان بىر تەن بولدى ، ئۇنىڭ پۈتۈن كىيىمى سېلىنغان بولۇپ ، ئانىسىدىن تۇغما قىپيالىڭاچ ئىدى . ئۇنىڭ ھەر بىر ئەزاسى كۆزۈمگە ئېنىق تاشلىنىپ تۇراتتى . كەلگۈسى بۈگۈننىڭ ئىچىدە ، جېنىم قېرىنداشلىرىم بىز نىمىشقا بۈگۈننى قەدىرلىمەيمىز ؟ بۈگۈننىڭ قەدىرىگە يەتمەيمىز ؟ تاپقان پۇلىمىزنى ئورۇنسىز ئىشقا سەرىپ قىلشقا خۇشتار بولىمىز ، بىرەر كىتاپ ئېلىپ ئوقۇشقا سەرىپ قىلىشقا چىدىمايمىز ؟ بىزنىڭ بىلىمىمىز ئېشىپ – تېشىپ كەتتىمۇ ؟ بىز دەريا لىۋىدە تۇرۇپمۇ نىمىشقا ، چاڭقاقلىقىمىزنى قاندۇرالمايمىز ؟ شۇنچە كەڭرى ھاۋالىق بېغىمىز تۇرۇۇپ نىمىشقا سالقىنداپ ، سەكلىيەلمەيمىز ؟ بۇنى كىمدىن كۆرىمىز ؟ رېئاللىقتىن نىمىشقا ئۆزىمىزنى ئېلىپ قاچىمىز ؟ ئادەم دېگەن غەلتە مەخلۇق ! بىلىپ – بىلمەي بەختىنى ، ئامىتىنى ، كۈلكىسىنى ، شادلىقىنى ... ھەمىسىنى قولدىن بىرىپ قويىدۇ – دە ، بىر ئۆمۈر تىرشىپ – تىرمىشىپ ، يىغلاپ قاقشاپ دەريا – دەريا ياش تۆكۈپمۇ قولدىن كەتكەن نەرسىلەرگە قايتا ئىگە بولالمايدۇ . << خۇدا بىرەرسەن >> ،<< خۇدا بەرگىنىڭگە شۇكۈر >> مانا بۇ بىزدىكى ئەڭ چوڭ ئاجىزلىق ، ھالاكەتكە يۈزلىنىشىمىزنىڭ باشلىنىش نوختىسى ، بۇ نىمە دېگەن ئەپسۇسلننارلىق ئىش – ھە ؟ ! مەن يېقىندىن بۇيان ئۆزۈمنى قېلىن بىر قەۋەت تۇمان ، چەكسىز قاراڭغۇلۇق ئىچىدە قالغاندەك ھېس قىلىپ يۈرۈيدىغان بولۇپ قالدىم ، ئەمىلىيەتتىمۇ شۇنداق ، بۇ ھەقىقىي رېئاللىق . *     *      * << ئا >> 18 ياش ، تولىمۇ گۈزەل ، قەددى – قامىتى كىلىشكەن ، پۈتۈن ۋۇجۇدىدىن يىگىتلەرنىڭ يۈرۈكىنى تىتىرتىدىغان بىر خىل گۈزەل جەلىپكارلىق چىقىپ تۇرىدىغان قىز ئىدى . ئۇ كىچىكىدىن تارتىپ ئەركە ئۆسكەن . ئۇ ئالىي مەكتەپ ئىمتاھانىغا قاتنىشىپ ئۆتەلمىگەندىن كىيىن ، دادىسى ئۇنىڭ نالىسىگە چىدىماي 4000 يۈەننى ئارقا ئىشىك ئۈچۈن خەجلەپ مەلۇم بىر ئالىي مەكتەپكە ئوقۇشقا ئەۋەتكەن . ئۇ مەكتەپكە كەلگەندىن كىيىن ئۇزاق ئۆتمەيلا شەھەر مۇھىتىغا سىڭىپ كەتتى . شەھەرنىڭ كوچىلىرىدا چىرايلىق ياسىنىۋېلىپ ، قويۇق گىرىم قىلىپ ئايلىنىپ يۈرۈش ئۇنىڭ ئادىتىگە ئايلىنىپ قالدى . دەرسكە قاتنىشىدىغان ۋاختى كۈندىن – كۈنىگە ئازايدى . دەرسكە قاتناشقان چاغلىرىدا ئۈستەلگە بېشىنى قويۇپ ئۇخلايتتى . ئۇ كۆپ ھاللاردا ئەتتىگەنلىك دەرسكە كىرىشتىن بۇرۇن پەيدا بولاتتى . ياتاقداشلىرى ئۇنىڭ كېچىنى قايەردە كىم بىلەن ئۆتكۈزگەنلىكىنى بىلمەيتتى . ئۇنىڭ كوچىدىكى تاپتىن چىققان بىكار – تىلەت ، تەيارغا – ھەييار يوقۇلاڭ ئىشلار ئۈچۈنمۇ جىدەل – ماجىرا قىلىپ جەمىئىيەت تەرتىپىنى بۇزىدىغان بىر قىسىم ياشلار بىلەن قويۇق باردى – كەلدى قىلىدىغانلىقىدىن تېخىمۇ خەۋەرسىز ئىدى . كېچىللىرى راستۇرانلاردا باشقىلارنىڭ شەھۋانى ھەۋىسىنى قاندۇرۇپ ، ئۇنىڭ بەدىلىگە كەلگەن پۇللارغا << ئاق ئالۋاستى >> سېتىۋېلىپ خۇمارىنى باسىدىغانلىقىنى تېخىمۇ ئۇقمايتتى . ئۇ ئۆزىنىڭ قاچان بۇنىڭغا جۇمار بولۇپ قالغانلىقىنى ئەسلىيەلمەيتتى ، لېكىن ئۆزىنىڭ بىر تار كوچىدىكى تاشلاندۇق ئۆيگە پات – پات بارىدىغانلىقىنى ئۇنتۇپ قالمىغاندى . قىزنىڭ ساۋاقداشلىرى ئۇنىڭ تۇتۇلۇپ قېلىپ ، يىغىۋېلىش ئورنىغا سولاپ قويۇلغانلىقىنى ئۇققاندىن كىيىن ياقىلىرىنى چىشلىشىپ ، ئېغىر ئۇھ تارتىشتى . - مېڭىش – تۇرىشىدىن تولىمۇ پاك كۆرىنەتتى . - ئادەمنىڭ ئالىسى ئىچىدە ، ھەيۋاننىڭ ئالىسى تېشىدا دېگەن شۇدە ! - يىگىتلەرگە تىكىلىپ قارمايتى تېخى . - نى – نى يىگىتلەر تەلەپ قويسا ئۇنمايتتى . ئەسلىدە مەكتەپتىكى يىگىتلەرنى << كەمبىغەل >> كۆرگەن – دە ، بۇزۇق . - ھەر كۈنلىكى ھەر ياڭزا ياسىنىپ يۈرۈشى بىكار ئەمەسكەن- دە . - گۈزەل چىرايىنىڭ كۈندىن – كۈنىگە بۇزۇلىشى بىكار ئەمەسكەن. - ئۇنىمۇ دەيمىز ، بۇنىمۇ دەيمىز ئەسلى ئىش باشقىكەن . - ھاھ ... ھاھ ... ھاھ ... - ھىي ... ھىي ... ھىي ... ئاھ ، زامانداش ياشلىرىم ، يۇقۇرقى يازغىنىم بىر قىزغا قىلىنغان بەتنام ئەمەس ، ھەقىقىي پاكىت ، رېئاللىقنىڭ كىچىككىنە بىر كارتىنىسى . بۇنداق مىساللار رېئال تۇرمۇشىمىزدا ، ئەتىراپىمىزدا نۇرغۇن ، نىمە ئامال ، رېئاللىقنى كۆرۈپ تۇرۇپ كۆرمەسلىككە سېلىش ، بىلىپ تۇرۇپ بىلمەس بولىۋېلىش بىزدەك زاۋاللىققا يۈزلەنگەن دورامىچىلىق ، نادانلىق ، كالۋالىقنىڭ دەردىنى يەتكۈچە تارقان بىر مىللەت ئۈچۈن ئېيتقاندا پاجىئىە ئۈستىگە پاجىئىە ، يوقۇلۇش ئۈستىگە يۇقۇلۇش ئەمەسمۇ ... ؟ !   گۈزەل بىر قىزنىڭ يەنە كىلىپ 18 ياشلىق بىر قىزنىڭ ئاق ئالۋاسىتىدىن ئىبارەت زەھەرلىك چىكىملىك سودىسى بىلەن شۇغۇنلىنىپ ، جىنايەت ئۆتكۈزۈپ تۈرمىگە ئون نەچچە يىللىق تۈرمىگە كىرىپ قېلىشى ھازىر ھەيران قالغۇچىلىك ئىش ئەمەس . چۈنكى بۇنداق رېئاللىق تۇرمۇشىمىزدا پات – پات يۈز بىرىپ تۇرىدۇ ... ھايات ئۆز رېتىمىنى ھەر سىكونت يېڭلاپ تۇرىدۇ . بىزچۇ ؟ كەلگۈسىنىڭ ئىگىلىرى بولغان بىز ياشلارچۇ ؟ بىز نىمىلەرنى ئويلىدۇق ؟ نىمىلەرنى قىلدۇق ؟ نىمىلەرنى كۈتۈپ نىمىلەرگە ئىرىشتۇق ؟ ئويلاپ باقساق ئىرىشكىنىمىز << 0 >> بولدى . بەغرەز ، ياۋاش ، غەمكىن ، ياۋايى خىياللار بىزنى چىرمىلىپ ، ئەقلىمىزنى بۇلغىدى . ئاق ئالۋاستىدىن ئىبارەت مىللەتكە چۈشكەن كۆيدۈرگە ، ۋابا كېسىلى بىزنى چىرىتىپ ، ۋىجدانىمىزنى بۇلغىدى ، ئىناۋىتىمىزنى يەرگە ئۇردى . قىسقىسى بىز ھازىر ئۇنتۇلۇش ئىچىدە جان تالىشىپ قالدۇق . لېكىن بۇنى ئويلايدىغانلار قانچىلىك ؟ تولىمۇ ئاز ، بارماق بىلەن سانىلارلىق ، ھەي ، ئىسىت مېنىڭ پەسلىشىپ كېتىۋاتقان بەخىتسىز كالۋا قېرىنداشلىرىم ... << ئاق ئالۋاستى >> ھازىر چوڭ – چوڭ شەھەرلەردە چېكىلىش بىلەن چەكلەنمەستىن بەلكى يىراق ، چەت – ياقا يېزا – قىشلاقلاردىكى ياشلار ئارىسىدىمۇ ئۆز كارامىتىنى كۆرسەتمەكتە . بۇ مىللىتمىزغا كىلۋاتقان بالايى – ئاپەت . مىللىتىمىز ئارىسىدىكى بۇ خىل ناچار ئىللەت ، پەسكەشلىك ، يىراقنى كۆرەر ، مىللىتىىزنىڭ كەلگۈسى تەقدىرى ئۈچۈن باش قاتۇرۋاتقان ھۆرمەتلىك چوڭلىرىمىزنىڭ يۈرۈكىگە بېگىز بولۇپ سانجىلدى ، سانجىلىۋاتىدۇ ... ھەر دەرجىلىك ھۆكۈمەتلەر زەھەرلىك چىكىملىكنى چەكلەش تەدبىرلىرىنى تۈزۈپ چىقىپ ، قاتلامۇ – قاتلام تەشۋىق قىلىپ ، زور كۈچ بىلەن جازالاش ھەركىتى ئېلىپ قانات يايدۇرغان بولسىمۇ ئۈنىمى ياخشى بولمايۋاتىدۇ . بىر قىسىم قانۇنسىز ئونسۇرلارنىڭ زەھەرلىك قولى ئارقىلىق ياشلىرىمىز ئارىسىغا يەنىلا ئېقىپ كىرمەكتە . ئاق ئالۋاستىنىڭ مىللەت ھەم ئائىلەرگە سالغان زىيىنى يۇقۇرى باسقۇچقا كۆتۈرۈلمەكتە . مۇشۇنداق كېتىۋىرىدىغان بولسا ئەتىكى تەقدىرىمىز قانداق بولار ؟ مىللەت ئۈچۈن ئېيتقاندا ياشلارنىڭ زاۋاللىققا قاراپ يۈزلىنىشى نىمىدىن دېرەك بېرىدۇ ؟ كەلگۈسىنىڭ ئىگىللىرى ياشلار ئاق ئالۋاستىغا يەم بولۇپ كەتسە مىللىتىمىز نىمە بولار ؟ بىز نىمىشقا ئۆزىمىزگە گۆركار بولىمىز ؟ ... يەنىمۇ چوڭقۇر ئويلاشقا تاقىتىم قالمىدى . يۈركۈم قاتتىق سىقىلىپ كۆز ئالدىم قاراڭغۇلىشۇپ  ، ئالدىمدىكى بارلىق نەرسىلەر كۆكۈش تۇمان ، ئاقۇش ئىس ئىچىدە غايىپ بولدى . مەن ئەسەبىيلەرچە ۋاقىرىدىم : - ئاھ ، مىللىتىم ، قېرىنداشلىرىم ، سىللەر نەدە ؟ مېنى قۇتقۇزۇڭلار ، ماڭا ئىچىڭلار ئاغىرىسۇن ، مېنى ھالاكەت ئىچىدىن قۇتقۇزۇپ قېلىڭلار . قېرىنداشلىرىم ، ياشلارنىڭ ، ئۆسمۈرلەرنىڭ ئاق ئالۋاستىغا باغلىنىپ قېلىشى دەشھەتلىك پاجىئە ، نەسلىمىزنىڭ قۇرۇشى بولماي نىمە ؟ مىللىتىمىزنىڭ يوقۇلىشى بولماي نىمە ؟ ئاق ئالۋاستىنىڭ ياشلار ئارىسىدا كەڭ تارقىلىشى مىللىتىمىز ئۈچۈن چوڭ يوقىتىش ، كىشىنى چۈچىتىدىغان يىمىرلىش ، قاراپ باقايلى ، تېخى تۈنگۈنلا مەيدىسىنى كىرىپ يۈرگەن بايۋەتچىلەرنىڭ بۈگۈنكى ھالىتىگە ، ئۇلارنىڭ ئەتىسىدىن ئېغىز ئېچىش ئەسلا مۇمكىن ئەمەس . ئەي مېنىڭ جان – جىگەر قېرىنداشلىرىم ، كۈندىن – كۈنگە نەسلى قۇرۇپ كېتىۋاتقان مىللىتىمنىڭ ياشلىرى ، جاپاكەش خەلقىم ، بىز ئەقلىمىزنى ئىشقا سېلىپ ، كاللىمىزنى سىلكىۋېتىپ ، ئۆزىمىزنىڭ كېسىلىنى ئۆزىمىز داۋالايلى . بەدىنىمىزدىكى يۇقۇملۇق كېسەللىك مىكروپلىرىنى بىخ ھالىتىدە تۇنجۇتۇرۇپ ، روھىمىزنى پاكلاپ ، بەدىنىمىزدىكى پاسكىنچىلىقنى يۇيۇپ – يۇيۇپ چىقىرۋېتەيلى ، بىز جىم تۇرغان بىلەن باشقىلار كىلىپ بىزگە ياردەم بەرمەيدۇ . بەلكى ھالىمىزغا قاراپ قۇسىدۇ . تارىخ ئالدىدا ، ئەۋلادلىرىمىز ئالدىدا يۈز كېلەلمەيدىغان ، يەرگە قارايدىغان پەسكەش ئىشلارنى قېلىۋەرمەيلى ، ۋىجدان ، تارىخ بىزگە ھۆكۈم ئېلان قىلسا بۇ ئەڭ يامىنى ، ئاتا – بوۋىلىرىمىزنىڭ روھى قورۇنمىسۇن دېسەك ئۆزىمىزنى ئۆزىمىز ئادەم قىلايلى ... گۈزەل كۈنلەر ، پارلاق كېلىچەك قوينىنى بىزگە قاراپ كەڭ ئاچماقتا ، بىزنى چاقىرماقتا ... ئانا زېمىن بىزنى يۆلىمەكتە ، بىز ئاجىزلىق ، بىلىمسىزلىك دورامچىلىق ئىللەتلىرىنى ئۆزىمىزدىن يىراق قىلايلى ، << سەندىن مەن قالامتىم >> دېگەن مەنمەنچىلىكتىن يىراق قاچايلى ... ئېزىز قېرىنداشلىرىم ، زامانداش ياش دوستلىرىم بىلىشىمىز كېرەككى ، كەلگۈسى بۈگۈننىڭ ئىچىدە ، بىز شۇڭا بۈگۈننىڭ قەدىرىگە يىتىپ ، بۈگۈننى ئەھىيەتسىز ئىشلار بىلەن ئۆتكۈزۋەتمەيلى ، بىزنى ئوراپ تۇرغان ئىس – تۈتەك ، توپا – چاڭ ئىچىدىن چىقىپ كېتەيلى . ئاق ئالۋاستى مىللىتىىزگە چۈشكەن كۈيە ، دەھشەتلىك پاجىئەلەرنى ئېلىپ كىلىدىغان قورقۇنۇچلۇق ، يۇقۇملۇق كېسەل . بۇ كېسەلنىڭ دەردىدە ياشلىرىمىز ، توغرىسى مىللىتىمىز ھالاكەت ئىچىدە ئېچىنىشلىق ئېڭرىماقتا ، بۇ يۇقۇملۇق كېسەل مىلىتىمىزگە ئارقا – ئارقىدىن يۇقۇنچىلۇق بالايى – ئاپەتلەرنى ئېلىپ كەلمەكتە . مۇشۇنداق كىتىۋىرىدىغان بولساق ئاقىۋىتىمىز قانداق بولۇپ كېتەر ؟ بىز نىمىشقا ئۆزىمىزنىڭ كېسىلىنى ئۆزىمىز داۋالىمايمىز ؟ نىمىشقا باشقىلارنىڭ مەسخىرە كۈلكىسى ئاستىدا ئېڭرايمىز ؟ ... مەن ئادەممۇ نىمە ؟ سەنچۇ ؟ ئۇچۇ ؟ مەن دۆۋە – دۆۋە سۇئاللار ئىچىدە كۆمۈلۈپ قالدىم ، دىمىم سىقىلىپ جېنىم چىقايلا دەپ قالدى . بۇ سۇئاللار قۇلاق ، مېڭەمنى يەپلا كېتىۋاتىدۇ . مەن بۇ سۇئاللارنىڭ چۇقانىدىن ھېچ قۇتىلالايدىغاندەك ئەمەس . شۇ تاپتا بۇ سۇئاللار مەندىن ، سەندىن ئۇنىڭدىن جاۋاپ كۈتمەكتە ، قېنى بىز بۇ سۇئاللارغا قانداق جاۋاپ بىرىمىز ؟ بۇنىڭغا ئەتىمىز گۇۋا بولسۇن ... ياش دوستلىرىم ئېنىق ئىسىمىزدە بولسۇن ، كەلگۈسى بۈگۈننىڭ ئىچىدە . مەڭگۈ شۇنداق بولىدۇ . << ئاق ئالۋاستى >> دىن ئۆزىمىزنى تېز ئېلىپ قاچايلى ، ئۇ بىزنى ، مىللىتىمىزنى چىرتىپ سېسىتۋېتىدۇ ...

jassurman

	قەلەم كۈچىڭىزگە قايىل بولدۇم، تەسۋىرلەش، ئىپادىلەشلەر بەكلا ئەدەبىي چىقىپتۇ. مەنمۇ ئۈرۈمچىدە ياشاۋاتىقىلى 5 يىل بوپتۇ. بۇ جەريانىدا چىنە زاۋۇتى ( توۋزىچاڭ ) تەرەپتىكى خوڭخۈي گۈللىكىدە 2 يىلدەك تۇردۇم. ئۈرۈمچىلىك دوسلىرىمدىن ۋە باشقا كىشىلەر ئاڭلىشىمچە تاشقى سودا بىناسى ئەتراپىدىكى خۇاڭچىڭ مەھەلىسىدىن تارتىپ چىنە زاۋۇتى ئەتراپىغا بولغىچە رايۇنلار ئۈرۈمچىدە نامى بار لۈكچەكلەر توپلاشقان جايلاركەن. بۇ جايدىكى بىكارچى، ئويۇنچى ياشلارنىڭ كۆپۈنچىسى شۇ ئاق ئارقىلىق تۈگىشەپتۇ. يەنئەن يولى شىنخۇا كىتابخانسى ئالدىدىن تاشقى سودا بىناسىغا كىلىدىغان تاق يۆلىنىشلىك بىر كىچىك كوچا بار،  جەنۇبى تىنىچلىق يولى خۇاڭچىڭ مەھەلىسى دەپ، ئىتتىپاق گۈللىكى ئارقى ئىشىكى تەرەپتە. مۇشۇ كوچىدا بىر كىتابخانا بار، كىتاب تۈرلىرىمۇ بەكلا تولۇق. ئۇ تەرەپلەرگە ئۆتسەملا كىرىپ تۇرىمەن. كىتابخانىدىن 3-4 دۇكان نېرىدا بىر قانچە ھاراق-تاماكۇ دۇكانلىرى باركەن. مەن دوستۇم بىلەن ئۆتۈپ كىتىۋاتقاندا ئۇ ماڭا كۆرسىتىپ قويدى. شۇ ۋاقتا ئۆز كۆزۈم بىلەن كۆرگەن سېتىۋاتقانلىقىنى. ئۇ دۇكانلارنىڭ ئالدىدا ھەر ۋاقىت 4-5 ياشلار ئولتۇرۇپ پاراڭ سېلىۋاتقانلىقىنى كۆرگىلى بولىدىكەن. ھەقىقەتەن قورقۇنىچلىق نەرسە! بەزىدە شۇ ۋاقىتلارنى ئويلاپ قالسام تىنىپ بىر خىل بوپ كىتىدۇ. يەنىلا كونىلارنىڭ « قاغا بىلەن ئارلاشساڭ يىشىڭ پوق » دىگەن گىپى ئەڭ توغرىكەن.

OGHLAN38

	اللا ھەمىمىزگە ھىدايەت ئاتا قىلسۇن!

oyhanogul

	ئاللاھ ئۆزەڭ ساقلىغىن ھەمدە شۇ يولغا بىلىپ بىلمەي كىرىپ قالغان ئۇيغۇر قېرىنداشلىرىمىزنىمۇ  ئۆزەڭ قۇتقازغىن  بىزلەرنى بۇندەق ئېغىر كۈندە قويمىغىن.....    دۇ ئا قىلدىميۇ ئەمما  دوسلار مۇڭلۇق ئەزان ئاۋازى يۈتكەن مەينەتچىلىك قاپلىغان جايدىن ئاللاھ ۋە ئاللاھ نىڭ پەرىشتىلىرى ھەمدە بارلىق مۇسۇلمانلار قاچىدۇ.  شۇڭا  پەقەت قول كۆتۈرۈپ دۇئا قىلىپ قۇيۇشلا كۇپايە قىلمايدۇ . بىز قېرىنداشلىرىمىزنى ئۆزىمىز قۇتقۇزىشىمىز كېرەك.                                          ‹‹سەۋەب قىلساڭ،سېۋەتتە سۇ توختايدۇ››

bayhenim

	oyhanogul يوللىغان ۋاقتى  2012-4-10 01:42 PM ئاللاھ ئۆزەڭ ساقلىغىن ھە ... بەك توغرا دىيلىپتۇ

sabaat

	بۇلارنىڭ ھالىغا بەكمۇ ئېچىندىم. ئاللا ھىم ئۇلارنىڭ كۆڭلىگە ئىنساپ ئاتا قىلغايسەن .