تەقدىرقىسمەت

hope202430

	ئاۋات شەھەرنىڭ مەركىزىدە ئۆزۈمگە تونۇش تار كوچىلاردا ئىزىپ قىلىشىمدىن ئەنسىرەپ تولىمۇ مىسكىن قەدەملەردە كىتىپ بارىمەن،يىنىمدىن كىملەردۇر مىنى سوقۇپ ئۆتۈپ كىتىپ بارسىمۇ،مىنى يولۇمنى توسىۋالدىڭ دەپ سەت ئالايسىمۇ،گىزىتچى بالىلار گىزىتىنى ماڭا زورلاپ ساتالماي كەينىمدىن تىللىسىمۇ مەن يەنىلا يالغۇزلۇقۇمدىن،گەپلەشكۈدەك بىرە ئادىمىمنىڭ يوقلىقىدىن مەيۈسلىنىپ جىمجىت كىتىپ بارىمەن."مانا يىڭى خەۋەر،2-ئىيۇننىڭ خەۋىرى...."ئارقا تەرىپىمدىن گىزىتچى بالىنىڭ ئاۋازى يەنە ئاڭلاندى،دىمەك بۈگۈن چىسلاغا 2،يەنە كىلىپ 6-ئاي...دىمىسىمۇ مەندەك ھىچنىمىسى يوق، پەقەت خەقنىڭ كۆز ئالدىدا سۆرىلىپ يۈرسەم ئاندىن خەق جىسمىمنىڭ مەۋجۇتلىقىنى ھىس قىلالايدىغان مەندەك روھى ئۇنتۇلۇپ كەتكەن ئادەمگە چىسلا كۈنلەرگە دىققەت قىلىپ نىمە كەپتۇ؟قىززىق.....شۇڭا گىزىتچى ۋارقىرىسا ۋارقىراۋەرسۇن،بەرىبىر مەن بىلەن ئىشى يوق....          ماڭغانسىرى ھىرىپ كىتىپ بارىمەن،خۇددى بىرى بىشىمدا مىلتىق تەڭلەپ تۇرغاندەك ھارساممۇ مۇشۇ يولنى مىڭىپ تۈگىتىشىم شەرتتەك مىڭىپلىۋاتىمەن....ئەگەردە مۇشۇ ماڭغان پىتىمغۇ ئۆزۈم چۈشلىرىمدە كۆرگەن شۇ جەننەتتەك يەرلەرگە بارالىسام ئارمىنىم يوقتى....يول بويىدىكى يىرىم كۆتەككە كىلىپ ئولتۇردۇم،بۇ يەر ئارام ئىلىشقا ياخشى جايدەك قىلاتتى.         چاپىنىمنىڭ يانچۇقىغا سىلىۋالغان قوللىرىم ئارىسىدا نىمىدۇ تىترەپ كەتتى،ئۆزۈمدىن ئەنسىرەپ قالدىم،تىترەۋاتقىنى يۈرۈگۈممىدۇ؟ئەگەر راستلا يۈرۈگۈم بولسا ئۇنداقتا ئۇ بەڭباش يۈرەك چاپىنىمنىڭ يانچۇقىدا نىمە قىلا...ياكى ئۆزىنى ياخشى ئاسرىماي ئەكسىچە ھە دىسىلا ئازار بىرىپ يۈرگەن مەندەك ئىگىسىدىن رەنجىپ شۇ يەرگە بىردەملىك بولسىمۇ مۆكۈۋالغانمىدۇ....نىمىلا بولمىسۇن،ئۇنى ئىلىپ جايىغا قويۇپ قوياي...لىكىن،ئۇ يانچۇقۇمدىن چىقىپلا قاپقارا،قاتتىق بىر نەرسىگە ئايلىنىپ قالغانىدى...يۈرۈكۈمنىڭ بۇرۇنقى قىزىل گۆشلۈك ھالىتىدىن ھازىرقى قاپقارا قاتتىق ھالەتكە كىلىپ قالغىنىغا ئىچىم ئاچچىق بولۇپ قانچىلىك تۇرغىنىمنى بىلمەيمەن...          -ۋوي خان،تىلىفۇنىڭىز بەك جىرىڭلاپ كەتتىغۇ،سوقۇشۇپ قاپسىزدە يىگىتىڭىز بىلەن....         ئەتراپتىكى قاتتىق كۈلكە ئاۋازىدىن تىزلا ئىسىمگە كەلدىم،ئۆزۈمنى شەھىرىمىزدىكى خىلى ھەشەمەتلىك بىزەلگەن بىر تىز تاماقخانىنىڭ ئىچىدە، يەنە كىلىپ بىر ئۈستەل خىرىدارنىڭ ئالدىدىلا شۇنچە بىچچارە ھالەتتە قولۇمدىكى تىلىفۇنغا تىكىلىپ قالغان يەردىن ئاستا يىتىلەپ سىرتقا ئىلىپ چىقتىم،قوللىرىم، پۈتۈن جىسمىم شۇ تىلىفۇنغا قوشۇلۇپ تەڭ تىترەيتتى.ئاستا قوبۇللاش كونۇپكىسىنى باستىم،قۇلىقىم تۈۋىدە كىملەردۇ سۆزلەيتتى:          -توۋا ما قىز بالىنى!!ئاشۇنداقمۇ يوقاپ كىتەمسەن!ھەممىمىز سەندىن ئەنسىرەپ ھازىر!!نەدە سەن بىز ئالغىلى بارايلى!-كىملىكىنى بىلەلمىسەممۇ،لىكىن بۇ ئاۋازنى بىر يەرلەردە ئاڭلىغىنىم ئىسىمدە...تۇرۇپ كۈلۈپ كەتتىم،بىر چاغلاردا خەق خاتىرىسىنى يوقىتىپتۇ دىسە ئۇ خۇددى بىر شەرەپلىك ئىشتەك ھەۋەس قىلىپ كىتەتتىم،مانا ئەمدى ئۆزۈممۇ شۇ خاتىرەمنى يوقىتىپتىمەن.          -بىلمەيمەن....،-شۇ گەپلەرنى ئارانلا دىيەلىدىم.          -نىمانداق قىلىدۇ بۇ،ئەمسە يىنىڭدا كىتىپ بارغان بىرە ئادەمگە تىلىفۇننى بىرە...          ئۈن تىنسىزلا يىنىمدا بىر يىگىتنى قولتۇقلاپ كىتىپ بارغان چىرايلىق ئاچاشقا تىلىفۇننى ئۇزاتتىم،ئۇ دەسلەپتە خۇددى بىر غەيرى مەخلۇقنى كۆرۈپ قالغاندەك ئەندىكىپ تۇرۇپ كەتتى،كىيىن يىنىدىكى يىگىت دەرھال تىلىفۇننى ئىلىپ نەچچە مىنۇت سۆزلەشتى،ئۇ سۆزلىشىش جەريانىدا ماڭا تولىمۇ غەيرى نەزەردە قارايتتى.         -سىڭلىم،سىز ئىزىپ قالغان ئوخشايسىز، ھازىر دوستلىرىڭىز ئالغىلى كەلمەكچىكەن،بۇ يەردە نەچچە مىنۇت بىز بىلەن بىرگە تۇرۇڭ، ئۇلار ھازىرلا كىلىدۇ.....،-ئۇ بالا يەنە نىمىلەرنى دىدى ئىسىمدە يوق،مەن ئىختىيارسىز ئۆزۈم بايا يىنىپ چىققان تاماقخانىغا يەنە قاراپ تۇرۇپ كەتتىم،تولىمۇ تونۇش كۆرۈنەتتى،ئىلگىرى كەلگەن بولغىيمىتىم؟؟؟؟بۇ يەردىن پەقەتلا كەتكۈم كەلمەيتتى.       -ۋاي خۇدايىم ما قىز بالىنى،نىمە بوپكەتتىڭ بىر كۈندىلا!       ئەتراپىمدا بىر قىز ماڭا قاراپ بىرنىمىلەرنى دەيتتى،يىنىدا ئىككى ئوغۇل بالىمۇ بار ئىدى.ئۇلارنى ئەسكە ئىلىشقا شۇنچە ئۇرۇنساممۇ كار قىلمايۋاتاتتى،ئاندىن ھىلىقى چىرايلىق ئاچاش بىلەن يىنىدىكى بالا ماڭا كۈلۈپ قويۇپ كىتىپ قىلىشتى.....       قاچانلاردا قانداق ئۇخلاپ قالغىنىم ئىسىمدە يوق، كۆزۈمنى تولىمۇ تەستە ئىچىپ بايا ماڭا گەپ قىلغان قىزنى كۆردۈم.ئۆزۈم قىزىل رەڭلىك يوغان كىرىسلودا ياتاتتىم.       -خىلى ئىسىڭگە كەلگەندەك تۇرامسەن؟يولدا كەلگۈچە ھىچقايسىمىزنى تونۇيالماي ئادەمنى قورقۇتىۋەتتىڭ،مەن سەن ئامراق بىلىق شورپىسى قىلدىم،سوۋۇپمۇ كەتتى ھەقىچان،ئىسسىتىپ كىرەي ئەمدى،-بىر قىز توختىماي سۆزلەيتتى،كۆزلىرىدە ياش لىغىرلاپ قالغانىدى.       -بىر مۇنچە گەپ قىلىۋەتسەك ھىچقانداق ئىنكاس يوققۇ سەندە؟بىر ئىغىز بولسىمۇ گەپ قىلە بىر!تونۇۋاتامسەن بىزنى يا دوختۇرغا بارامدۇق؟؟؟-قارىماققا خىلىلا كىلىشكەن، بويلىرى ئىگىز بىر ئوغۇل بالا بەك جىددىيلىشىپ كەتتىمۇ قانداق سەل كايىپ قىلىۋاتاتتى...      ئۇنى بۇنى قىلىپ مەن ئۇلارنى قورقىتىپ،ئۇلار تولا سۆزلەپ ئاخىرى ھىلىقى قىز كۆتۈرۈپ كىرگەن بىلىق شورپىسىنىمۇ ئىچىپ بولدۇم،يەنە ئۇيقۇم كىلىۋاتاتتى.       -ئۇيقۇم كىلىۋاتىدۇ....       -ۋاي توۋا قىلدىم خۇدايىم،ئاخىرى چىقتى مانىڭ ئاۋازى،ھە ئۇخلىغىنە بوپتۇ ئىسىڭگە كىلىدىغانلا ئىش بولسا بىر ئۇلاپ ئۇخلىۋىتە!-يەنە شۇ بايامقى ئوغۇل بالا ئىدى.ئۇ بالىغا بارغانسىرى ئامراق بولۇپ قىلىۋاتاتتىم...مىڭ ئەپسۇس...نىمىشقىمۇ ئۇخلىغىن بولغىيتتىم؟بولسا ئۇخلىماي،ئۇخلىساممۇ شۇ چۈشنى كۆرمەي ھەم بايىقى ئوغۇل بالىغا ئامراق پىتى قىلىۋەرسەم،بايىقى قىزمۇ كۈندە شۇ بىلىق شورپىسى ئىتىپ بەرسە...لىكىن،ئەمىلىيەت يەنىلا ئەمىلىيەت.      چۈشۈمدە ئىلگىرى چۈشلىرىمدە كۆپ كۆرگەن ئەمما ئەمەلىيەتتە بىرىش نىسىپ بولمىغان شۇ جايدا بىرلىرىنىڭ قوللىرىنى تۇتۇپ كىتىپ بارغۇدەكمەن،تۇرۇپ تۇرۇپ قىيپاش تەرىپىمگە چۈشۈپ تۇرغان ئىككى چوڭ سايە ئارىسىدىكى بىر كىچىك گەۋدىلىك سايىگە قاراپ توختىماي كۈلەتتىم،تۇرۇپ تۇرۇپ ئىككى تەرىپىمدىن ئىككى قولۇمنى چىڭ تۇتۇپ كىتىپ بارغان ھارارەتلىك قوللاردىن ۋۇجۇدۇمغا تارقاپ تۇرغان بىر ئىللىق سىزىم دەستىدىن ئاسماندا ئۇچۇۋاتقاندەك ھىسىياتقا كىلەتتىم.يەنە تۇرۇپ مۇشۇ قوللارنى قويۇپ بىرىپ بۇ مىھرى ئىسسىق گۈلىستانلىقنىڭ سىرتىغا چىقىپ كۆرۈپ بىقىشنىمۇ خالاپ قىلىۋاتاتتىم،تۇيۇقسىز،ئۇ ئىككى قول غايىپ بولدى...       -ئاپىلىرىنى چۈشەپ قالغان ئوخشايدۇ،بولدى ئويغاتما،-بىر قىزبالىنىڭ ئاۋازىغا ئەگىشىپ كۆزۈمنى ئاچتىم،لىكىن ئوڭ تەرىپىمنى بىسىپ ياتقاچقىمۇ ئوڭ مەڭزىم نەملىشىپ كەتكەنىدى،يىغلىغاندەك قىلاتتىم...توغرا،راس يىغلاپتىمەن،بايام چۈشۈمدە كۆرگەنلىرىم مىنىڭمۇ ئىلگىرى ئاشۇندق بىر بەختلىك بالا ئىكەنلىكىمنىڭ دەلىلى ئىدى،كۆز ياشلىرىمدىن تورلىشىپ كەتكەن كۆزلىرىمنى ئاغرىغۇچە ئۇۋلاپ ئەتراپقا قارىدىم.يىنىمدا تولۇق ئوتتۇرىدىن تارتىپ ئايرىلماس دوستلاردىن بولۇشقان دوستلىرىم ھەم ئۇ تۇراتتى.       -جىنىم ئاداش،بىزنى تونۇۋاتامسەن زادى؟گەپ قىلە بىر؟،-فرۇزە يەنە ئىلگىرىكى قائىدىسى بويىچە قاپقارا كۆزلىرىدىن ئۈنچە ياشلارنى تۆكۈپ ئولتۇراتتى.       -سەن نىمىدەپ كەلدىڭ بۇ يەرگە؟-قۇرۇشۇپ كەتكەن كالپۇكلىرىم ئارىسىدىن بۇ گەپلەرنى تولىمۇ تەستە چىقاردىم.       ئىليار نىمە قىلارىنى بىلمەي جايىدا تۇرۇپلا قالغانىدى، خاتىرەمنىڭ ئەسلىگە كىلىشى ئۇنى چۆچۈتكەن بولسا كىرەك بەلكىم...       خاتىرەم ئىسىگە كىلىشتىن بۇرۇن ئۆزۈمنى قانچە يالغۇز ھەم بىچچارە ھىس قىلغان بولسام مانا ئەمدىلىكتە تىخىمۇ شۇنداق،ئەتراپىمدا شۇنچە كۆپ ئىنسانلار، بىراق مەن يەنىلا تەنھا....       ئىسىمنى بىلسەم، خۇددى شۇ چۈشۈمدە كۆرگىنىمدەك ئەشۇ بىر جۈپ مىھرىبان مىنى ئۆزلىرىنىڭ ئىللىق ھارارىتىدىن بىردەممۇ نىرى قىلماي،مەنمۇ پاختا ئىچىدىكى ئوتتەك بەختتىن باشقىنى بىلمەي چوڭ بوپتىمەن.گەرچە بەك باياشات بولمىساقمۇ،دادام بىر باي سودىگەرنىڭ شەخسى شوپۇرى،ئاپام ئاددى ئوقۇتقۇچى ،ئائىلىدە مىھرىبان ئاتا ئانا،مەنمۇ كىشىنىڭ مەستلىكى كەلگۈدەك ياخشى بالا ھەم تىرىشچان ئوقۇغۇچى ئىدىم.شۇ تەرىقىدە ئىزچىل تىرىشىپ ئاخىرى ئۆز ئارزۇيۇم بويىچە ۋەتەندىن تولىمۇ يىراق ياۋروپاغا تۇنجى ئوقۇشقا كەلدىم، ئىليار بىلەنمۇ يىرىم يىلغىچە شۇنداق ياخشى ئۆتتۈم.بىراق نىمىشقىكىن يىرىم يىلدىن كىيىنلا ئىككىمىزنىڭ ئالاقىسى ئۈزۈلۈپ قالدى،توردا يوقاپ كەتكىنىدىن باشقا تىلىفۇنىمۇ نەچچە كۈنگىچە ئىتىك ئىدى..بىر ھەپتىلەر ئۆتۈپ،ئىليارنىڭ توردا قالدۇرغان خىتى ئىككىمىزنىڭ مۇناسىۋىتىگە چىكىت ئۇرۇلغىنىدىن سىگنال بولۇپ قالدى...ئۇ خىتىدە باشقا بىرىنى ياختۇرۇپ قالغىنىنى،ھەم ئۇ قىزنىڭ دادىسىنىڭ ئۆزىنىڭ ئوقۇش پۈتتۈرۈرگەندىن كىيىنكى خىزمەت ئىشلىرىغا ياردەم قىلالايدىغىنىنى ،مەن بىلەن ئايرىلىپ كىتىش نىيىتى بارلىقىنى يازغانىدى...         ئادەتتە بۇنچە ئىشلارغا بەك ئۆزۈمنى يوقىتىپ كىتىدىغان ئادەم ئەمەس ئىدىم،لىكىن مەن ياۋروپاغا كىلىپ بىر يىلدىن كىيىنلا دەل 20 گە كىرگەن تۇغۇلغان كۈنۈم ئاپامنىڭ توردا قالدۇرغان خىتى مىنى ھەقىقەتەنمۇ ھالسىرىتىپ قويغانىدى...خەتنىڭ يۈرىكىمگە ئەڭ تەسىر قىلغان شۇ قۇرلىرى ھازىرغىچە ئىسىمدە:"....سىز چوڭ بولدىڭىز قىزىم، شۇڭا بەزى ئىشلاردا ئۆزىڭىزنى تۇتىۋىلىشنى بىلىسىز....19 يىل بۇرۇن،دادىڭىز ئىككىمىز پەرزەنتلىك بولالمايدىغىنىمىزنى بىلگەندە چوڭ ئاپىلىرىڭىزنىڭ ھاۋالىسى بىلەن بىر بالا بىقىۋىلىشنى ئويلاشتۇق ھەم دادىڭىز ئەتىسىلا سىزنى تولىمۇ چىرايلىق يۆگەككە يۆگەلگەن ھالىتىڭىزدە كۆتۈرۈپ كىردى،ھەم ناھايىتى تىزلا بىر باي سودىگەرنىڭ شەخسى شوپۇرى بولۇپ ئىقتىسادىمىز خىلى ياخشىلىنىپ قالدى،ئەمىلىيەتتە ئەشۇ سودىگەر،دادىڭىز ھازىرغىچە ماشىنىسىنى ھەيدەپ بىرىۋاتقان مۇختەر تاغىڭىز سىزنىڭ ئۆز دادىڭىز....مىنىڭ داۋاملىق ئاشقازىنىم ئاغرىيدىغىنى سىزگىمۇ ئايان، يىقىندا دوختۇرخانىدا ياتىدىغان بولدۇم، دوختۇرمۇ ئەمدى داۋالانمىساڭ كىيىن كىچىكىپ قالىسەن دەيدۇ،بىزنى كەچۈرۈڭ بالام،سىزنى ئاخىرغىچە ئوقۇتالمايدىغان بولدۇق،سىزنى مەسلىھەتلىشىپ يەنىلا ئۆز ئائىلىڭىزگە قايتۇرۇپ بىرىشنى لايىق تاپتۇق.ئۇ ئائىلىدە ھىچنىمىدىن قىينالمايسىز....."مۇشۇ قۇرلارنى قايتا قايتا ئوقۇپ كەتتىم،خۇددى ھازىرلا ئايلىنىپ چۈشىدىغاندەك ھىسىياتتا ئىدىم.مەيلى نىمىلا بولمىسۇن مىنى شۇنچە يىل جاپادا باققان ئاپامنى كۆرۈشۈم، ئۇنىڭ يىنىدا تۇرۇپ كىسەل ئازابىنى بىردەم بولسىمۇ يىنىكلەتكۈم،شۇنچە يىل جاپادا باققان بالىسىنىڭ بەختىنى دەپ ئۇنىڭدىن ئايرىلىش ئازابىغا چىدىمايۋاتقان كۆيۈمچان دادامغا تەسەللى بەرگۈم كىلەتتى....         ئايرىدرومدىن چىقىپلا ئۇچرىغان تاكسىدىن بىرىگە چىقىپلا ئۆزۈم چوڭ بولغان شۇ جەننەت كەبى ئۆيۈمگە كەلدىم،ئەمما مىنى قارشى ئالغىنى ئىلگىرى مەكتەپتىن كەلسەم مۇلايىم كۈلكىلىرى بىلەن كۈتۈۋالىدىغان ئاپاملار ئەمەس بەلكى ئاق ياغلىق،ئاق سەللە ئورىغان ئۇرۇغ تۇغقانلىرىم بولدى....شۇ كۈنىدىن باشلاپ ھوشۇمنى يوقىتىپلا قويدۇم، ئاپامنىڭ ئۆلۈمىگە مىنىڭ ئاتالمىش ئۆز ئاتا ئاناممۇ كەلگەنىكەن،لىكىن ئۇلارغا قاراشقا ھىچ مادارىم يوق ئىدى.ئۇرۇغ تۇغقانلىرىمنى قۇچاقلاپ ئاللاغا نالىلەر قىلىپ ئاپامنى سورايتتىم...لىكىن،ئاپام كەلمەسكە كەتكەنىدى...دادام نەچچە كۈندىلا بىراقلا قىرىپ كىسەلچان بولۇپ كەتتى،ئۆزۈمدىن نەپرەتلىنەتتىم،شۇ دۇنيانىڭ چىتىگە كىتىۋالمىساممۇ،مۇشۇ يەردىمۇ ئوقۇغۇدەك مەكتەپ چىقماسمىدى ماڭا...ئاپامنىڭ يەتتە نەزىرى بىرىلىپ بولۇپ ئاتالمىش ئۆز ئاتا ئانامنىڭ زورلىشى،يالۋۇرۇشى بىلەن ئۇلارنىڭ شەھەر سىرتىغىراق جايلاشقان داچىسىغا كەلدىم.ئىشىكتىن كىرىشىمگە چىرايلىق بىر قىز چىقىپ مىنى قۇچاقلاپ يىغلىغىلى تۇردى:          -بۇ سىزنىڭ ئۆز ھەدىڭىز،قىزىم.-دادام ئۇنى تونۇشتۇردى.          شۇ كۈنى ئۇلارنىڭ مىھرى سوغۇق شۇ ئۆيىدە قونۇپ قالدىم،گەرچە ئۆي ھەقىقەتەنمۇ ئىسىل بىزەلگەن بولسىمۇ،مىنىڭ ھازىرلا قىچىپ كىتىپ مەن ئۆزۈم چوڭ بولغان شۇ ئۆيگە قىچىپ كەتكۈم كىلەتتى.         ئەتىسى سەھەردە ھەدەم مىنى ئويغىتىپ ناشتىلىقىمنى ئەكىرىپ بىرىپ،ئۆزىنىڭ ئوغۇل دوستىنىڭمۇ كەلگىنىنى،سىرتتا ساقلاپ قالغىنىنى، مىنى بۈگۈن ئىككىسى بىللە سىرتقا ئىلىپ چىقىدىغىنىنى ئىيتتى.          يىرىم سائەتلەردىن كىيىن ھەدەم بىلەن سىرتقا چىقتىم.          -بۇ ئوغۇل دوستۇم،ئىسمى ئىليار،داداملارمۇ بىلىدۇ مۇناسىۋىتىمىزنى.....-ئىلگىرىكى 3 يىرىم يىللىق ئوغۇل دوستۇم،ئاخىرىدا مىنى ئەمەس ياخشى شارائىت، ياخشى خىزمەتنى دەپ مەندىن ئايرىلغان ئاشۇ ئىليار مانا ھازىر نىمە قىلارىنى بىلمەي ماڭا ھاڭۋىقىپلا تۇراتتى...          -داداڭ سوراپ قالسا مىنى ئۆزىنىڭ ئۆيىگە كەتتى دەپ قوي،-ھەدەمگە شۇنداق دەپلا ماشىنا توسۇپ ئۆز ئۆيۈمگە ماڭدىم.يولدا كەلگۈچە بىشىمنىڭ ئاغرىقىدىن بەرداشلىق بىرەلمەيلا قالدىم،كاللام بەكلا قالايمىقان بولۇپ كەتكەنىدى.يىرىم يولدا ماشىنىدىن چۈشىۋىلىپ پىيادە مىڭىشقا باشلىدىم،بىراق ماڭغانسىرى بۇ يوللار ماڭا شۇنچە ناتۇنۇش،ئەتراپتىكى مەنزىرىلەرگە خۇددى تۇنجى كۆرۈۋاتقاندەك ھەيرانلىق بىلەن قارايتتىم.نەگە كىتىپ بارغىنىمنى،نىمىلەرگە ئالدىراۋاتقىنىمنى بىلمەيمەن،پەقەت مۇشۇ يولنى بويلاپ ماڭسام ھامان نىشىانىمغا يىتىدىغاندەك توختىماي مىڭىۋاتىمەن....         -ئىسىڭگە كەلگەن بولساڭلا بىز خاتىرجەم بولدۇق،ئەتتىگەن ئۆز ئۆيۈمگە كىتىمەن دەپلا ئالدى كەينىڭگە قارىماي كەتتىڭ،سىنى شۇنچە ئىزدەپمۇ تاپالمىدىم،تىلىفۇنۇڭنىمۇ پەقەت ئالمىدىڭ،داداڭلارمۇ بەك ئەنسىرىگەن سەندىن،سىنى بۇ ئۆيگە ئەكىلىپ بولۇپ ئاندىن داداڭغا تىلىفۇن قىپ قويدۇم، سىنى ئۆزىلا خۇش بولسا دوستىنىڭ يىنىدا نەچچە كۈن تۇرۇپ سەل كۆڭلى ئىچىلىپ قالسۇن دەيدۇ...-ئىليار خۇددى ئۆز خىزمىتىدىن دوكلات بىرىۋاتقاندەك تولىمۇ بوش ئاۋازدا سۆزلەۋاتاتتى.شۇ چاغدىلا ئۆزۈمنىڭ فرۇزەنىڭ ئۆيىگە ئىلىپ كىلىنگىنىمنى بىلدىم.         -ئۆيۈمگە كىتىمەن،-ئىغىر باشلىرىمنى تەستە كۆتۈرۈپ تۇرۇشقا تەمشەلدىم.         -بولدى بىر ئىككى كۈن مۇشۇ يەردە تۇرغىن،يەنە بۈگۈنكىدەك يوقاپ كەتسەڭ....-فرۇزە مىنى قايتىدىن ياتقۇزۇپ،ئۈستۈمدىكى ئەدىيالنى ئوڭشاپ يىپىپ قويدى.راستىمنى دىسەم ئىليارنى پەقەتلا كۆرگۈم يوق ئىدى.شۇڭا ئۇنى بۇنى دەپ جاھىللىق قىلىپ يۈرۈپ ئۆيدە ئۆزى يالغۇزلا قالغان شۇ جاپاكەش دادامنىڭ يىنىغا قايتىپ كەلدىم،شۇ كۈنى بىر كىچە دادام ئىككىلىمىز ئۇخلىمىدۇق،ئۇنىڭغا توختىماي بۇ ئۆيدىن ھەرگىز ئايرىلمايدىغىنىمنى،مىنىڭ مەڭگۈ ئۇنىڭ بالىسى ئىكەنلىكىمنى ئىيتاتتىم، دادام ئۈنسىز ياش تۆكەتتى،بۇ ياشلار ئۆمۈرلۈك ھەمراھى ئۈچۈنمۇ ھەم  كۆز ئالدىدىن ئۇچۇپ كىتەيلا دەپ قالغان بىر تال گۆھىرى ئۈچۈنمۇ تۆكۈلۈۋاتقىنىنى بىلىپ تۇراتتىم...."مىنى ھىچكىم بۇ ئۆيدىن ئىلىپ چىقىپ كىتەلمەيدۇ،دادا،مەن مەڭگۈ سىزنىڭ قىزىڭىز"....ئىچىمدە شۇلارنى زىكىر قىلاتتىم.... مەنبە   ئۆزۈم

TaRKiN

	ھەقىقەتەن ناھايىتى ياخشى يىزىپسىز.   چىكىنمە بايان ئۇسلۇبىڭىز ناھايىتى ياخشى ماسلىشىپتۇ. نۇرغۇنلىغان ھىسلار چۆكمە ھالىتىدە ئەسەرنىڭ قوينىغا سىڭىپ كىتىپتۇ........        قەلىمىڭىز ھارمىسۇن! يىڭى ئەسەر يىزىپ قالسىڭىز ئەسكەرتىپ قويۇشنى ئۇنۇتماڭ!

SAYIRA

	ياخشى يىزىپسىز ..مەن بەزى چاخدا خىيال سۇرۇپ قالىمەن ....ئەينى چاغدا ماڭا ۋاپاسىزلىق قىلغان ئاشۇ  ۋىجدانسىز بىلەن كىيىنچە تەقدىر بۇلۇپ    قودا بۇپ قالماسمەن دەپ ...چۇنكى جاھاننىڭ ئىشلىرىغا بىرنىمە دىگىلى بولمايدۇ

SAYIRA

	ياخشى يىزىپسىز ..مەن بەزى چاخدا خىيال سۇرۇپ قالىمەن ....ئەينى چاغدا ماڭا ۋاپاسىزلىق قىلغان ئاشۇ  ۋىجدانسىز بىلەن كىيىنچە تەقدىر بۇلۇپ    قودا بۇپ قالماسمەن دەپ ...چۇنكى جاھاننىڭ ئىشلىرىغا بىرنىمە دىگىلى بولمايدۇ

ئەنسار

	مەنمۇ تەركىن گە ئەگىشەي

nazila998

	ئەسىرىڭڭىز قىسقا ، جانلىق  ھەم  تولىمۇ ھىسسىياتلىق چىقىپتۇ ، تىمىسى بىلەن مەزمۇنى شۇنداق ماسلىشىپتۇ ، قەلىمىڭىز ھارمىسۇن .

كارۋان

	ياخشى يېزىپسىز.قەلەم قۇۋېتىڭىزگە بارىكاللا.خېلى بولۇپتىكەن ياخشى ئەسەر ئوقىمىغىلى.بولسا پات-پات بىزنى نادېر ئەسەرلىرىڭىز بىلەن يۈز كۆرۈشتۈرۈپ تۇرسىڭىز.

eerpan

	ئەسىرىڭىزنى ئوقۇپ بىر ھاياتلىق يولىنى قايتا باسقاندەك بوپ قالدىم. بەك ياخشى چىقىپتۇ ئەسىرىڭىز . قەلىمىڭىزگە ئاپرىرىن باشتىكى تەسۋىرلەر نېمە دېگەن جانلىق خۇددى كىنو ئېكرانىدەكلا . رەھمەت سىزگە !  نەچچە ۋاقىتتىن بۇيان ئوقۇغان ئەڭ ئېىسىل ئەسەر بولدى ماڭا . مۇنبەر مۇكاپات پۇلىنى قانداق بېرىدۇ ياكى باشقۇرغۇچىلارلا بېرەلەمدۇ، مېنىڭ بۇ ئەسەرگە مۇكاپات پۇلى بەرگۇم بار ئىدى ، بەرگىلى بولسا قانداق بېرىدۇ ئۆگۈتۈپ قويساڭلار !

Kulkam803

	بۇ قىزنىڭ تەقدىر-قىسمىتى ئادەمنى ئويغا سېلىپ قويىدىكەن ...

geripnahxisi

	:qiray7:qiray7:qiray7