ئۇﻟﯘﻍ ﺗﺎﺯ(ﻫﯧﻜﺎﻳﻪ)

yaxlik1984

	ئاپتورى: قاراشەھەر ناھىيىلىك 1-ئوتتۇرا مەكتەپ تۇلۇق1-يىللىق6-سىنىپ ئوقۇغۇچىسى پەخىردىن مۇسا. (ھېكايە) 1 جۇغراپىيە نەتىجەم چىقىپتۇ21.7،كەچىتە قۇيۇپ بەرگەندە بېشىمنى ساڭگىلاتقىنىمچە ئۆيگە قاراپماڭدىم.خيال سۈرىۋىرىپ ئۆيگە كىلىپ قالغىنىمنىمۇ سەزمەي قاپتىمەن،دادام خەقنىڭ قولىدىن ئالغان،كونىراپ ياغلىشىپ كەتكەن موتوسىكىتىنىڭ ئۈستىدە قولىدىكى قەغەزگە سىنچىلاپ قاراۋاتاتتى. -دادا،مەۋسۇم باشلىنىپ كىتاپ تارقاتقاندا مەن يەنە بىرنەچچە بالىغا جۇغراپىيە كىتاپ يەتمىگەن ئىدى.شۇڭابۇقېتىمقى ئايلىق ئىنتاھاندا ئۆتەلمەپتىمەن،بىراق دادا جۇغراپىيە كىتاپ ئەتە كىلىدىكەن مەن كىتاپنى قولۇمغائالغاندىن كېيىن چوقۇم بۇرۇنقىنى تولۇقلاپ ئىنتاھاندىن ئۆتۈشكە تىرىشىمەن. -دادام:يارايسەن ئوغلۇم ئوغابالا ئەكەك دىگەن مۇشۇنداق بولىدۇ. ئىرادەڭگە بارىكاللا دەپ دولامغا بىرنى ئۇردى. گەپ ئاڭلاشتىن بۇنچە ئاسان قۇتۇلغۇنۇمغاخوشال بولۇپ ئۇھ دەپ تۇرۇشۇمغا چاڭ قىلىپ تەككەن شاپىلاق دەستىدىن ئېرىققا كەينىچىلاپلا كىرىپ كەتتىم. دادام بولسا ھېچ ئىش بولمىغاندەك موتوسىكىلىتىنى ھەيدەپ كەتتى.ھەي بۇدادامنىزە،دايىم ئادەمگە شەپەبېرىپ قويمايلا ھۇجۇم باشلايدۇ. يېڭى كىيگەن ئىشتىنىم ئىدى. ئاچچىقىمدا:سەنمۇ ئەركىشى بولدۇڭمۇ.-دەپ ۋارقىرىدىم. دادام موتوسىكىلىتىنى توختىتىپ كەينىگە سەت بىرقارىۋىدى، -دادا،مەن بەك يارىماسكەنمەن.-دېدىم تىلىم گەپكەبارماي. -دادام،ھېقىسى يوق ئوغلۇم دېگنىچەكېتىپ قالدى. ئاچچىقىم بەكلا كېلىۋاتاتتى،ئازاپ بىلەن قاينايتىم. -ئۆزى پوقنى بىلمەيدۇ،يەنەمىنى ئۇرىدۇ،دادام ئۆزى ئوتتۇرا مەكتەپكىمۇ ئۆتەلمەپتىكەن مەن بولسام تۇلۇق ئوتتۇرغىمۇ ئۆتتۈم. ئۇنىڭ ئۈستىگە مەندەكىتاپ يوق تۇرسائەگەر مىنىڭ ئورنۇمدا باشقابىرى بولغان بولسا 0ئالاتتى تايىنلىق. غەزەپ بىلەن ئورنىمدىن تۇردۇم،يۆل ئىشتىنىمنى سۆرىگىنىمچە ئۆيگە قاراپ ماڭدىم،ھويلىغا كىرىۋىتىپ تۇيۇقسىز ئۆيىمىزدىكى ئىتنىڭ قاتتىق قاۋىشىدىن چۆچۈپ ئارقامغا داجىغىنىمچە دەرۋازىنىڭ تۆمۇرىگە ئۈسۇۋالدىم. بېشىم تىشىلىپ كەتكەندەك ئاغرىيتى،غەزىۋىم نېرۋامغا يەتتى، يۈگۈرۈپ بېرىپ يەردىكى خىش پارچىسىنى ئېلىپ بۇئۆلگۈر ئىتقا ئاتتىم. زەنجىرنىڭ ئۇزۇلۇپ كەتكىنىنى كىم بىلسۇن ئىت ھاۋشىغىنىچە مەن تەرەپكە ئېتىلىپ كەلدى. ئا.........ئانوي. ئىنكاسىم بەك ئاستىمۇيائىت بەك تېز يۈگرەمدۇ،سومكامنى قويۇپ قېچىپ بولغىچە ئىت كېلىپ كاسسامدىنلا ئالدى. كۆزچاناقلىرىم ياشقا تولغان ئىدى. ھېلىمۇ ئىسىمدە مەن تۇغۇلۇپ بۇئتنىڭ مىنى 3-قېتىم چىشلىشى ئىدى،ھەردايىم ئوڭ كاسسامنىلا چىشلەيدۇ،شۇنىڭ تەسىرىدىنمۇ ئۇبىريەدا تۇز ئولتۇرالمايمەن. بۇ ئىتقا ھەيران ئۆيدىكىلەرنى كۆرسىلا قاۋايدۇ،ياتلارنى كۆرسىلا جىم بولىدۇ،ئىت دىگەننى ئۆيگە ئوغىرى كىرسە پاچاقتىن ئالامىكىن دېسە ئۇدۇل كېلىپ ئادەمنىڭ كاسىسىنى چىشلىگەن، بىركەمدە ئانام يۈگۈرۈپ چىقىپتۇ ھەي خۇدا بۇئانامنىزە ئەمدى يۈگۈرۈپ چىققىنىنى. ئاغرىققا چىدىمايۋاتاتتىم،ئەجىبا مۇشۇنداق كېتىۋىرىپ مۇشۇ ئىتنىڭ قولىداجان بېرەرمەن مۇ؟ غەزەپ بىلەن ئاشخانىغا يۈگۈرۈپ كىرىپ پالتىنى ئېلىپ چىقتىم. -ئانا،مىنى تۇتمامەن بۇ ئۆلگۈرئىتنى ئۆلتۈرىۋىتىمەن. ئانام؛شۇنداق قىلغىنە ئوغلۇم مەنمۇ بۇئىتتىن بەك بىزار بولدۇم. ئادەم ئۆلتۇرىدىغاندەك چىققان تەلەتىم بۇئىتنىڭ يېنىغاكەلگەن دە يوقاپلاكەتتى،قەدىمىم توختاپ قالدى.ئۇئىت ماڭادەششەت بىلەن خىرىس قىلاتتى. شۇمەن ئۇنىڭ يېنىغابارسام مەن ئۇنى ئەمەس،ئۇمىنى ئۆلتۇرىۋىتىشىدە گەپ يوق ئىدى. -ئانانىمىلادىگەن بىلەن بۇئىت چوڭ دادامدىن قالغان،بۇئىتنى ئۆلتۇرىۋەتسەك چوڭ دادمنىڭ روھى قورولۇپ قالارمىكىن. -راست دەيسەن ئوغلۇم بۇئىتنىڭ ئۆلىدىغىنىغىمۇئازقالدى،تۇرسا تۇرىۋەرسۇن-دەپ ئۆيگە كىرىپ كەتتى. شۇنچە غەزەپلەنگىنىم بىلەن نىمە قىلالايتىم پالتىنى كۈچەپ يەرگە ئاتتىم. ئا..... ئۆلگۇرپالتا پۇتۇمغىلاتەگدى. بۇقېتىم كۆزۇمدىن راسلاياش چىقىپ كەتتى،ئىشتىنىمنىڭ ھەممىسى پاتقاق بولۇپ كەتكەن ئىدى،پۇتۇمنى سۆرىگىنىمچە ھويلىدىكى ئورۇندۇققا كېلىپ ئولتۇردۇم. ئاخخۇدا،سەنمىنى نىمانچە شورپىشانە قىلىپ ياراتقانسەن. چىرايىممۇشۇ،بىركۆزۇم چوڭ،بىركۆزۇم كىچىك،بېشىمنىڭ ئالدى كەينىدەچاچ يوق پەقەت ئوتتۇردىلاچاچ بار،يەنەتېخى جىق ئۇخلىۋەتسەم كۆزۇمنىڭ قاتلىقى يوقاپ كېتىدۇ،بالىلار ئارىسىدىمۇ يۈزۈم يوق،ئۈگۈنۈش نەتىجەممۇياخشى ئەمەس،ئائىلەممۇئۇنچە باي ئەمەس،ئىدىيەممۇئارقىداقالغان،سىنىپتامىنى ئوغۇللاۈتۈگۈل قىزلارمۇ بوزەك قىلىدۇ. سىنىپىمىزدائاسىمگۇل دەپ بىردىۋىدەك قىزبالابار.ئۇنىڭغا قاراپ سىزچوقۇم ئانىسى نەرىدە تۇغۇۋەتكەندۇ دەپ ئويلاپ قالىسىز. بىركۈنى تاپشۇرۇق ئىشلەپ ئولتۇرسام ئۇمەندىن قەلەم سورىدى. ئىشلىتىۋاتىمەن دىسەم،قەلەمنى قولۇمدىن تارتىۋالدى. -نىمىشقائۇنداق قىلىسىز بۇقەلەم مىنىڭ تۇرسادېگىنىمنى بىلىمەن. ئوق مۇش بۇرنىمغا تېگىپ تامغاچاپلىشىپ قالدىم،بۇرنۇمدىن قان شارقىرايتى. سىنىپتائالقىش سادالار ياڭرىدى،سىنىپتىكى قىزئوغۇللاربىردەك: يارايسەن-دەپ تولاشتى. يەنەبىر كۇنى ئايگۇل دېگەن بىژمە. بىرتوپ قىزلارباريەردە ئاڭلىتىپ تۇرۇپ: -ئەخمەتجان،بېشىڭىزدىكى چاچ،پىستەئىتنىڭ تۈكىگىلا ئوخشايدىكەن ھە دېدى. قىزلارچۇرقۇرىشىپ كەتتى. ئۇمەندىن پاكار ۋىجىككىنەبىرنىمە ئىدى. ئاچچىقىم كېلىپ ئۇنىڭغا:نېمە دەيسەن،دەپ ۋارقىرىدىم. ئۇ كۈلكىدىن توختاپ،بىگىزبارمىقىنى چىقارغىنىچەئالدىمغا كەلدى ۋەبارمىقىنى بۇرنۇمنىڭ تۆشىكىگە تىقىپلا دېرىزىگە ئۈستۈرۈپ تۇرۇپ سۆزلىدى:يوغانلىق قىلماڭ ئەخمەتجان ئۇنداق يوغانلىقىڭىزنى قوڭىڭىزدىن چىقىرىۋىتىمەن-دېدى. قىزلار يەنە چۇرقۇرۇشۇپ كەتتى، ئايگۇل:چۇشەندىڭىزمۇ؟ مەن دۇدۇقلىغىنىمچە ئاران ھە دېدىم. يۈرۈكۈم گۆپۈلدەپ سوقۇپ كېتىپ باراتتى. ئۇبارمىقىنى ئاستابۇرنۇمدىن تارىتتى ۋە ئۇدۇل ئاغزىمغا تىقتى. ئۆزۈمنىڭ ماڭقىسىنى ئۆزۈم يالاۋاتاتتىم. ئۇ بارمىقىنى پاكىزلاپ بولغاندىن كېيىن ئاغزىمدىن قولىنى تارىتتى. بارماقلىرىدىكى شالۋاقلىرىمنى چاپىنىمغاسۈرۈتكەچ ماڭا سۆزلىدى: -ئەخمەتجان بۇنىڭدىن كېيىن قۇيۇپ بەرگەن ھامانلا ئۆيىڭىزگە كېتىڭ بولمىسا خان ئاچىڭىزنىڭ تايىقىنى تېتىپقالىسىز. قىزلاريەنە چۇرقۇرۇشۇپ كەتتى. مەن يىغلىغىنىمچە سومكامنى ئېلىپ سىرىتقا يۈگۈرۈپ چىقىپ كەتتىم. بۇنىڭغا ئوخشاش سەتلەشكىنىم تېخى جىق. بىركۈنى تارىخ دەرىسى ئىدى.بىرنەرسىگە ھاڭۋېقىپ قاپتىمەن، مۇئەللىم ھەي تازدوسكىغا قارا دېدى.بالىلار كۈلۈشۈپ كەتتى. -مۇئەللىم تازدىمەي ئىسمىمنى چاقىرسىڭىزبولمامدۇ؟ مۇئەللىم يۈگۈرگىنىچە يېنىمغا كەلدى ۋە: تاز،تاز......ئەخمەت تاز. بالىلاركۈلۈش كىنىدىن بەزىلىرى ئورۇندۇقلىرىدىن يىقىلىپ چۈشۈشتى. ساۋاغداشلىرىمدىن تارتىپ مۇئەللىمگىچە شۇنداق،دادامغائەسلا گەپ قىلغىلى بولمايدىغان ئادەم،ئانام ئادەتتە شۇنچە مېھرىبان، لىكىن بەزىدە ناھايىتى قورقۇنۇشلۇق مۇشۇ دەرىتلىرىمنى ئانامغا ئېيىتقىنىمدا ئانام بېشىمنى سىلاپ تۇرۇپ:ياشاش تەسكەلگەن بولسا ئۆزۈڭنى ئۆلتۇرىۋال دېدى. گەپ قىلغىنىمغا توياپ چىقىپ كەتتىم. ھاياتىمدابىرەرسىرداش دوستۇممۇ يوق. كۇنلىرىم ئۇلارنىڭ ئېكىسپالاتتاسىيىسى ئىچىدىلا ئۆتىدۇ.ھەي.. تەڭرىم بۇكۇنلەرنىڭمۇ ئاخىرلىشىدىغان ۋاقتى بولامدىغانمىدۇ؟ ماڭىمۇ دۇنيائىللىق،گۈزەل تۇيۇلىدىغان كۈنلەر كېلەرمۇ؟.. 2 ئەتىسى1-سائەتتە كومپىيوتۇردەرىسى ئىدى. يەنە كېچىكىپ قاپتىمەن،سىنىپقاكىرسەم بىرمۇبالايوق،ھەممىسى كومپىيوتىرخانىغاچىقىپ كەتكەن ئوخشايدۇ،سومكامنى قويۇپ كومپىيوتېرخانىغا يۈگۈردۈم. -رۇخسەتمۇ؟ ئىشىك ئاستائېچىلدى. ئاخخۇدا،ئالدىمدابىرپەرىشتەتۇراتتى. ئۇنىڭ چاچلىرى ئۇزۇن ساغۇچ رەڭلىك،قېشى خۇددى قەلەم بىلەن سىزىپ قويغاندەكلا،بەك چىرايلىق قىز ئىدى. -كىرىڭ. مەن سىنىپقائاستا كىردىم،ئۇ ناھايىتى مۇلايىملىق بىلەن ئىشىكنى ياپتى ۋە شۇنچىلىك سىپايىلىق بىلەن ماڭا سۆزلىدى: -كېچىكىپ قالدىڭىزغۇ ئەخمەتجان. شۇتاپتائۇنىڭ بەدىنىدىن كېلىۋاتقان خۇشپۇراق ئەتىرھىدى يۈرۈگۈمنى قاپسىۋالغان ئىدى،ئاستاھۇشۇمنى يىغىپ تۆۋەنگە قاراپ:كەچۈرۇڭ مۇئەللىم.-دېدىم. ئۇقوللۇرىنى ئاستا مۇرەمگە ئېلىپ پۇرلۇشۇپ كەتكەن ياقامنى ئوڭشاپ قويدى. -ھېچقىسى يوق ئەخمەتجان بۇنىڭدىن كېيىن كىچىكىپ قالماڭ. ئولتۇرۇڭ دېدى. بۇمىنىڭ مەكتەپكە كېلىپ ھېسقىلغان ئەڭ ئىللىق مۇئامىلە ئىدى بەك ھاياجانلىنىپ كېتىپ باراتتىم. ئورنۇمغا كېلىپ ئاستا ئولتۇردۇم،يېنىمدا ئولتۇرغان ئەكرەمدىن. -ھەي،بۇ مۇئەللىمنىڭ ئىسمى نىمىكەن؟ -گۈلنار،28ياشقاكىرىپتۇ،1يىل بىزنىڭ مەكتەپتە پارەكتىكا بولۇپ ئىشلەيدىكەن. قانداق تازھېجىيىپ قاپسەنغۇ كۆزۈڭ چۈشۈپ قالدىمۇ نىمە؟ -ياقەي،نەدىكىنى. ئاغزىمدا ئۇنداق دېگىنىم بىلەن راستلا يۈرۈكۈم بىرقىسمد بولۇپ كېتىپ باراتتى،بۇ مۇئەللىمنىڭ ماڭا بۇنچە مۇلايىم بولغىنى مىنى بەكلا خوشقىلىۋاتكەن ئىدى. دەرىستىن چۈشتۇق ،ئۇ مۇلايىم ئاۋازى بىلەن كومپىيوتۇرنى ئۆچۈرىۋىتىپ چىقىپ كەتسەڭلار بولىدۇ دېدى. بالىلار ئاستاسىنىپتىن چىقىشقا باشلىدى،ئۇبولسا ئىشخانىسىغا قاراپ ماڭدى. مەن مۇئەللىمنىڭ ئىشخانىسىنى كۆرىۋېلىش ئۈچۈن ئۇنىڭغا ئەگىشىپ ماڭدىم.2-قەۋەتكە چىققاندا تۇيۇقسىز ئۇ مېنى كۆرۇپ قالدى. -ھوي،ئەخمەتجان،بۇيەرگەچىقىپ قاپسىزغۇ؟ -مەن،مەن شۇ.. ـ ماڭا دەيدىغان گىپىڭىزبار ئوخشىمامدۇ؟يۈرۈڭ ئىشخانىغا كىرىپ پاراڭلىشىمىز-دېدى ئۇ. ئىشخانىدا ئادەم يوق ئىكەن. ئۇ ئىشىكنى يېپىپ ئۇستەل ئۇستىدىكى ئورۇندۇققا كېلىپ ئولتۇردى. مەن ئۇنىڭ ئالدىغا ئاستا باردىم. مۇئەللىم رەخمەت سىزگە. ـ نىمە بولدى ئەخمەتجان؟ - ھېچنىمە،سىزبەك ياخشىكەنسىز مۇئەللىم،ھازىرغا كەلگۈچە ماڭا بىرەرمۇئەللىم ياكى ساۋاغداشلىرىم بۇنداق ياخشى مۇئامىلىدە بولۇپ باقمىغان،لېكىن---- -لىكىن نىمۇ؟ -لىكىن سىز بەك ياخشىكەنسىز . ئۇ يېقىملىق كۈلۈمسردى ۋە ئورنىدىن ئاستا تۇرۇپ شۇنچىلىك ھېسيات بىلەن سۆزلىدى، -ھايات دېگەن بىرلا قېتىم كېلىدۇ،يەنە كېلىپ ئۇ ناھايىتى قىسقا بولىدۇ،دۇنيا رەھىمسىزلىك بىلەن تولغان،بەزى كىشىلەرتوغۇلۇپ بۇدۇنيانى ئۆزكۆزى بىلەن كۆرۈپ باققان ئەمەس ياكى ھاياتنىڭ گۈزەل مىلودىيەلىرىنى ئۆزقۇلىقى بىلەن ئاڭلاپ باققان ئەمەس. ئەخمەتجان چۈشەنسىڭىز گۈزەللىك ئادەمنىڭ تاشقى قىياپىتىدە ئەمەس،ھاياتنىڭ يۇقىرى تۆۋەنلىكىمۇ پۇلدائەمەس. سىز ئۆزىڭىز مۇشۇنداق جىسمانىي كەمتۇكلىكىڭىز بولغانلىقىڭىز ئۈچۈن ئۆزىڭىزنى كەمسىتىدىكەنسىز،شۇڭا ئۇلارمۇ سىزنى كەمسىتىدۇ،ئەگەرسىز ھالال ياشاپ چىن ئادەم بولۇپ ئادىمىيلىكىڭىز بىلەن ئۇلارنى تەسىرلەندۈرسىڭىز ئۇلار ھەرگىزمۇسىزنى كەمسىتمەيدۇ. -مۇئەللىم بۇدېگەنلىرىڭىز راسمۇ؟كۆزلىرىمگە ياش كېلىپ كەتكەن ئىدى. ـ ئەخمەق بالا،ئەلۋەتتە راس بولىدۇدە. ـ مۇئەللىم،مىنى كەچۈرۈڭ مەن سىزنى ياخشى كۆرۈپ قالدىم. نىمە كۈچنىڭ تۈرۈتكىسىدە بىلمىدىم ئۇنى قۇچاقلىۋالدىم. بەدەنلىرىم لەرزىگە كېلىپ كەتكەن ئىدى. ئۇ ئاغزىنى ئاستا قۇلۇقۇمنىڭ يېنىغا ئەكىلىپ پىچىرلىدى، -مەنمۇ شۇنداق، شۇنىڭدىن كېيىن بىزكىرىسلودا ئولتۇرۇپ مۇڭدۇشۇپ كەتتۇق. بىرسائەت ئۆتۇپ كەتكىنىنى سەزمەي قاپتىمەن ،گۇلنار مۇئەللىم بىلەن نىمىلەرنى سۆزلەشكىنىممۇ ئېسىمدە قالماپتۇ. 2ـ3ـ سائەت سىنىپ مەسئۇلىمىزنىڭ دەرىسى ئىدى،2-سائەتتە يوق بولغاچقا سىنىپقا يۈگۈردۈم. -رۇخسەتمۇ؟ -كىرە. -2-سائەت نەگە بادىڭ؟ دەماللىققا گەپ تاپالماي ـ ئۇبىرنىغا باغان. -ۋاي چىشقاق تاز ئۇبىرنىنى سېسىتىپ ئولتۇرۇپ سەندە . بالىلار كۈلۈپ كەتتى. -ئولتا سەن بولساڭمۇ بولمىساڭمۇ ئوخشاش. بۈگۈن بەكلا خوشال ئىدىم، كەچتە ئۆيگە كەلدىم،سومكامنى چۆرىگىنىمچە ئۇچاق بېشىدا تاماق ئىتىۋاتقان ئانامغا بۇگەپلەرنى دەپ بەردىم . -ئۇ بەك ياخشى ھەم چىرايلىق لىكىن شۇ مەندىن 13ياش چوڭ ،چوڭ بولغاندا ماڭا ئۇقىزبالىنى ئەپپەرمەي تۇرىۋالمايدىغانسەن ئانا. -نىمە دەيدىغانسەن ئوغلۇم،خالىغىنىڭنى قىل. -ۋاي-ۋۇي ئانا سەن بەك ياخشى جۇمۇ. خوشاللىقىمدا بىر كېچە ئۇخلىياممىدىم ئۇياققا ئۇخلىيالمىدىم، ئۇياققائورۇلسەممۇ شۇ،بۇياققا ئۆرۈلسەممۇ شۇ خىيال. كۈنلەر مۇشۇنداق ئۆتىۋەردى.بىزنىڭ مۇھەببىتىمىزمۇ بارغان سېرى چوڭقۇرلىشىۋاتاتتى،بىز نەچچە قېتىىم بىللە كىنو كۆرۈپ كەلدۇق باغچىلارغىمۇ باردۇق. بىرئاي ئۆتۇپ كەتتى ھاۋا خېلىلا ئىسسىپ قالغان ئىدى. بىركۈنى چۈشلۇك ئارامدا ئۇ مېنى مەكتەپ يېنىدىكى دەريا بويىدا سەيلە قىلىپ كېلىشنى ئېيىتتى. ئىككىمىز سالقىن دەريا بويىدا كېتىۋاتاتتۇق،تۇيۇقسىز ئۇمېنىڭ كۆزۇمگە تىكىلدى. ـ ئەخمەتجان بۇگۇن قانداق كۇن. -قانداق كۇن. -دۆت،ئۇنتۇپ قالدىڭىزمۇ،بۇگۇن مۇھەببەتلەشكىنىمىزگە بىرئاي بولغان كۈن. -ھەراست،دوتلىكىمنى قارامامدىغان. -قائىدە بويىچە بۈگۈن سىزنى سىنايدىغان كۈن. -نىمە قائىدىكەن ئۇ. ئۇمنى قولۇمدىن سورىگىنىچە كۆۋرۈككە ئېلىپ چىقتى. -مەن راست دەۋاتىمەن ئەخمەتجان. -ھە،ئىشەندىم قانداق سىنايسىز؟ -مەن سىنىمايمەن. -كىم سىنايدۇ؟ -مۇھەببەت ئىلاھى. -مۇھەببەت ئىلاھى؟ -شۇنداق. -قانداق سىنايدۇ؟ ئۇ دەريانى كۆرسىتىپ تۇرۇپ:-دەرياغا سەكرەيسىز،ئەگەر سادىق بولسىڭىز مۇھەببەت ئىلاھى سىزنى قۇتقۇزىدۇ،ساداقەتسىز بولسىڭىز سۇدا تۇنجىقىپ ئۆلىسىز. -چاقچاق قىلماڭە گۈلنار،مەن سۇئۇزۇشنى بىلمەيمەن،بۇيەردىن چۈشۈپ كەتسەم چوقۇم ئۆلىمەن. ئۇ ئاچچىقلاپ تۇرۇپ:-مۇشۇنداق دەيدىغانلىقىڭىزنى بىلەتتىم. -لىكىن،گۈلنار مەن سىزنى راسلا. -يالغان،-دەپ ۋارقىرىدى ئۇ سۆزۈمنى بۆلۈپ،:سىز ئەزەلدىن ماڭا ھەقىقىي كۆڭۈل بولۇپ باققان ئەمەس،پەقەت كۆڭلىڭىزنى خۇشقىلىشنى ئويلايسىز،شۇڭا ئانچە مۇنچە ۋاي دەپ قويىسىز. -ياق،گۈلنار،مەن ئۇنداق قىلمىدىم. ئۇ كۆزلىرىگە ياش ئېلىپ بوش ئاۋازدا:-بولدى،مەن سىزدىن ئاغرىنمايمەن.-دېدى ۋە كېتىشكە تەمشىلىپ ئارقىغا بۇرۇلدى. ئادەمنىڭ ساداقىتىنى بۇنداق سىنىغىنىنى كۆرۇپ باقماپتىكەنمەن لىكىن ئۇنىڭ ھالىتىگە قاراپ ئىچىم ئاغرىپ قالدى. -توختاڭ گۇلنار،مەن سەكرەي. ئۇ ئارقىغا بۇرۇلدى ۋە مىنى قۇچاقلىدى. -ماڭا ئىشىنىڭ ئەخمەتجان. بىردەملىك قۇچاقلىشىشتىن كېيىن ئۇ مەندىن ئاستا ئاجىرىدى. مەن كۆۋرۇك رىشاتكىسىدىن ئارتىلىپ ھېچنەرسىگە قارىماستىنلا ئۆزۇمنى دەرياغا ئاتتىم. سۇغا كىردىم،پۈتۈن بەدىنىم ھۆل بولدى،سۇيۈزدە بىردەم چۆكۈپ بىردەم لەيلەيتىم. تۇيۇقسىز كۆۋرۇكتىن بالىلارنىڭ چىرقىرىغان ئاۋازا ئاڭلاندى، مۇئەللىم بىلەن ساۋاغداشلىرىم كۆۋرۇكتە تۇرىۋېلىپ مىنى تاماششا قىلىۋاتاتتى،ئۇلارنىڭ بەزىلىرى ئۈنلۈك ۋارقىرايتى:‹دۆت تاز،كالۋا تاز...› مەن شۇچاغدىلا بۇئىشلارنىڭ بىر ئاي بۇرۇن مۇئەللىم بىلەن ساۋاشداشلىرىمنىڭ پىلانلىغانلىقىنى بىلدىم،ھاياتنىڭ قانداق بولىدىغانلىقىنى چۈشەنگەندەك بولدۇم ،نەپىسىم سىقىلدى،ئانام كۆزئالدىمغا كېلىۋاتاتتى،ھاياتلىق ئۇچۇن تىپىرلايتىم ، بۇتىپىرلاشلىرىم ئاستا-ئاستا..ئاخىرى توختىدى. ئايگۇل:-مۇئەللىم،ئۇ ئۆلدى. مۇئەللىم بالىلارغا قاراپ:-بالىلار ئاۋۇ تازنى كىم ئۆلتۈردى؟ بالىلار بىردەك:-ئۇقمايمىز. -ھە ياخشى،يۈرۈڭلار مەكتەپكە كېتىمىز. بالىلار مۇئەللىمنى چۆرىدەپ بىرنىمىلەر دېيىشىپ كۈلۈشكىنىچە كېتىشتى. سەپنىڭ ئاخىرىدىكى بىر بالا ئارقىغا بۇرۇلدى ۋە كۆۋرۇك رىشاتكىسىنىڭ يېنىغا يۈگۈرۈپ كەلدى، -ئەخمەت،سەن بىلەن تۇلۇقسىز بىردىن تارتىپ تۇلۇق بىرگىچە 4يىل بىللە ئوقۇپتىمەن،ئۆلۈمۈڭگە ئېچىنغىم كېلىۋاتىدۇ،لىكىن سەن ئۆلۈپ بولدۇڭ ئەمدى نىمىلا دېگەن بىلەن ئورنىغا كەلمەيدۇ. شۇڭامەن ساڭا بولغان قايغۇ ھەسىرىتىمنى ئاددىيغىنە بىر سوۋغام ئارقىلىق ئىپادىلەيمەن،بۇسوغام ئاددىي بولسىمۇ ساڭا مەڭگۈ ھەمرا بولغۇسى،-دېدى دە سۇغا تۇف قىلىپ بىرنى تۈكۈردى ۋە يۈگۈرۈپ بالىلارغا يىتىشتى. .. .. .. ئەتىراپ شۇنچىلىك جىمجىت،ئەزىم دەريا ئۆركەشلەپ ئاقماقتا، بۇئەزىم دەريادا 15ياشلىق بىر يىگىتنىڭ جەسىدى ئەركىن لەيلەيتى. مەنبەسى : ھېكايە توپلىمى

yawayi-0998

	سافادا ئولتۇرۇپ  بىر ئوقاي .. ئىت كاسسىدىنلا  ئاغاننى ئوقىۋاتىمەن ... بولدىغاندەك تۇرۇدۇ

arxang

	شۇنداق ياخشى يىزىلغان ھېكايىكەن، ئىملاغا سەل دىققەت قىلساق بولغۇدەك.

nazakat0909

	يۇمۇركەنغۇ بۇ!شۇنداق ياخشى ئۇسلۇپتا يېزىلىپتۇ؟!

zanggar007

	15ياشلىق بالىنىڭ خىيالى شۇنداق بولىدۇ،<خاررىي> پوتتىركەن- بۇ.......

arif

	ۋاي ،،نىمانداق قىززىق يېزىلغان ھېكايە بۇ ..

datba

	ئاددى تىل بىلەن مۇھەببەتنىڭ ئۇلۇغلىغىنى تەسۋىرلەپسىز ، قىزقارلىق باشلىنىپ، تەسىرلىك ئاياغلىشىپتۇ ، ئىجادىيىتىڭىزگە ئۇتۇق تىلەي مەن ،تېخىمۇ تىرشىڭ !

amannisa

	راسلا بەك ياخشى چىقىپتۇ.........لىكىن ئادەملەرنىڭ ھەممىسى شۇنچە رەزىلمىدۇ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

فەخرى

	ۋاھ كۈلۈپ يېتىۋاپتىمەن،جىما!

YELAN

	تەكرار تىما.